Do najważniejszych oficjalnych symboli państwa, oznak jego suwerenności i godności narodowej, zalicza się przede wszystkim flagę i herb (godło). Wyróżniają i symbolizują one dane państwo oraz jego naród wśród innych krajów i narodów świata. Flaga i herb są symbolami reprezentującymi każde państwo. Świadczą o zajmowanym przez nie miejscu na Ziemi, w określonym ukształtowanym przez środowisko geograficzne i historię kręgu cywilizacyjnym. Symbole te, przy pomocy barw i rysunków, w sposób skrótowy ukazują zazwyczaj geograficzne cechy kraju, dotyczące środowiska przyrodniczego, ludności i gospodarki. Eksponują odrębności kulturowe i historyczne tradycje narodu, często też nawiązują do teraźniejszości i marzeń o przyszłości. Znaki państwowe i narodowe należą do uświęconych tradycją najważniejszych symboli, w obronie których wielokrotnie w minionych i współczesnych okresach dziejów oraz przez ludy różnych kultur oddawano nawet życie.

Komentarz do Traktatu o Unii Europejskiej to opracowanie, w którym zawarto szczegółowe wyjaśnienia treści i znaczenia kolejnych postanowień TUE - artykuł po artykule, przez pryzmat sposobu ich interpretacji i stosowania w praktyce. Jest to dzieło kompleksowe, w którym w niezbędnym zakresie przedstawiono także odniesienia TUE do innych postanowień prawa Unii, w tym zwłaszcza do prawa pierwotnego (Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Karty praw podstawowych oraz do zasad ogólnych) oraz do prawa wtórnego. Komentarz ma ustaloną strukturę i zawiera wyodrębniony dla każdego przepisu wykaz bibliografii, tekst artykułu, oraz uporządkowany komentarz merytoryczny, z odwołaniem do kluczowego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, sądów krajowych oraz do opinii doktryny prawa Unii. Jego przedmiotem jest Traktat o Unii Europejskiej w obowiązującej wersji Traktatu z Lizbony, przy czym w strukturze komentarza uwzględniono także ewolucję każdego komentowanego przepisu, jak i perspektywy, w których Autorzy odnoszą się do wybranych reform, tendencji czy problemów szczegółowych. W ten sposób Komentarz odzwierciedla dynamiczny charakter prawa Unii, a także wykazuje proces zmian i kierunek rozwoju integracji dla państw członkowskich Unii. Komentarz to dzieło zbiorowe. Redaktorzy i Autorzy to uznani naukowcy i praktycy, z bogatym doświadczeniem w pracy naukowej i eksperckiej w zakresie prawa Unii. Komentarz przeznaczony jest dla praktyków prawa - sędziów, adwokatów, notariuszy, radców prawnych, a także pracowników administracji rządowej i samorządowej. Adresowany jest również do pracowników naukowych wydziałów prawa, administracji, nauk politycznych, stosunków międzynarodowych, dyplomacji i bezpieczeństwa. Będzie też cennym źródłem wiedzy dla studentów i doktorantów.

Proponuje się dziś nowy liberalny imperializm, który zastąpi stary porządek oparty na logice niepodległych, samostanowiących państw narodowych. To imperium ma nas uratować od zła nacjonalizmu. Czy to dobra droga? pyta Yoram Hazony w swoim bestsellerze Pochwała państwa narodowego.Od polityki America First Donalda Trumpa, przez Brexit, po powstanie prawicy w Europie, wydarzenia wymusiły kluczową debatę: czy powinniśmy walczyć o międzynarodowy rząd? A może narody świata powinny zachować swoją niezależność i samostanowienie? W książce Pochwała państwa narodowego Yoram Hazony twierdzi, że świat suwerennych narodów jest jedyną opcją dla tych, którym zależy na wolności osobistej i zbiorowej.

Ta książka nie powstała, by wywołać skandal. Opisuje to, co właśnie wymyka się spod kontroli.Robert ciągnie kasę z ministerstwa i robi biznes z "Boga, honoru i ojczyzny". Kandydat na prezydenta Krzysztof zostaje uznany przez sąd za faszystę, ale nie przeszkadza mu to pozostać w parlamencie. Jacek latami głosi narodową nowinę z ambony. Grzegorz nie ma nic przeciwko kobietom, a Aleksander przeciw gejom, aleDlaczego ruchy narodowe w Polsce rosną w siłę? Czym urzekają kolejne pokolenia i jakie sztuczki stosują, by nimi sterować? Kto dolewa im politycznego paliwa? I jak to w ogóle możliwe, że prawicowi ekstremiści dochodzą do władzy?Dziennikarz śledczy, autor bestsellerów rusza tropem polskich nacjonalistów, demaskując ich hipokryzję i metody kamuflażu. Nie działa z bezpiecznej odległości - idzie z nimi w marszach, rekrutuje się do ich obozu, ujawnia ich tajemnice. Skorumpowani aktywiści, polityczni karierowicze, ślepi przedstawiciele Kościoła, szeregowi fanatycy "białej rasy" - oto wizja Polski za rogiem."Narodowcy" to brutalnie szczery reportaż o narodowym samouwielbieniu, fobiach i uprzedzeniach. O tym, jak podżega się dziś do przemocy i w kim widzi się wroga. Reporterski barometr, który bada polskie emocje i niezabliźnione rany. Opowieść o nienawiści, która w każdej chwili, niczym bomba atomowa, może doprowadzić do kolejnej katastrofy.

Wspomnienia wybitnego historyka mediewisty, działacza politycznego, jednego z grona najbardziej znanych opozycjonistów z czasów Polski socjalistycznej. Książka ukazuje dzieje rodziny i losy jego samego na tle historii politycznej Polski od lat czterdziestych XX wieku po chwilę obecną. Opowiedziana z troską o szczegóły historyczne ukazuje postawy opozycjonistów z lat sześćdziesiątych, z czasu Solidarności i okresu przemian ustrojowych w naszym kraju, zwraca uwagę na wielość koncepcji i różnorodność dróg dojścia do pełnej demokratyzacji życia politycznego w Polsce od prób naprawiania systemu socjalistycznego aż po zupełne odejście od jego założeń. Napisana czystym, precyzyjnym językiem historia jest dokumentem o kolosalnym znaczeniu dla zrozumienia dziejów Polski w drugiej połowie dwudziestego wieku.

Monografia obrony cywilnej w Polsce. Autor przedstawia jej organizację, cele i zadania. Opisuje w jaki sposób zmieniała się na przestrzeni lat. Szczególną uwagę zwraca na fakt, że dziś system obrony cywilnej w naszym kraju tak naprawdę nie istnieje i omawia zagrożenia, jakie z tego wynikają.

Wokół bazaru, który mieści się przy placu Szembeka w Warszawie, kwitną nielegalny handel i drobna przestępczość, a w okolicy twardą ręką rządzi Prezes, który na lewo i prawo wymierza sprawiedliwość za pomocą metalowej pałki. On i jego przyjaciel Cygan żyją z szemranych interesów i sprawują nieformalną pieczę nad emerytowanymi "damami", które handlują przed bazarem drobnym asortymentem. Nagle na całą bazarową społeczność pada strach, bo starsze panie jedna po drugiej "wyparowują jak kakao w bidulu", czyli znikają w niejasnych okolicznościach. Prezes z Cyganem przystępują do rozwikłania zagadki i tak rozpoczyna się ich pełna zaskakujących zwrotów akcji przygoda.Ostrożnie, bo autor używa języka, który tryska kwiecistością i wybucha czytelnikowi w rękach! W książce aż kipi od absurdalnego humoru i oryginalnych postaci. Prezesowi i Cyganowi pomaga w śledztwie Jasnowidz z plaży nudystów, pojawiają się też hipnotyzer, ukraińska mafia, a nawet Król Cyganów! Czytelnik poznaje także historie ludzi z warszawskiego Grochowa, dla których najważniejszy jest kodeks ulicy, a główną walutą są zasady i honor.Adam Feder ze swadą, jaką znamy z felietonow Wiecha, otwiera przed czytelnikiem świat bazarów, na których wciąż można kupić papierosy niewiadomego pochodzenia, talerz do kredensu z wizerunkiem papieża Polaka i kasety magnetofonowe z patriotycznymi piosenkami, gdzie życie tętni niezmienionym od dziesiątek lat rytmem, czasem tylko zakłócanym przez naloty straży miejskiej. Autor zna ten świat jak mało kto, bo od lat jeździ z kamerą i mikrofonem po bazarach całej Polski, by rozmawiać z rodakami, a jego Komentery, przebój YouTube'a, oglądają setki tysięcy fanów.

Witamy w pisowskiej Polsce!Od 2015 roku równym krokiem maszerujemy w stronę dyktatury. Czy czeka nas taki los, jaki Węgrom i Turcji zgotowali Edroan i Orbn?Rząd okłamuje nas, że naszymi wrogami są zgniły Zachód i lewacka Unia Europejska, ale może prawdziwe zagrożenie dla demokracji w Polsce jest gdzie indziej?Czy partia rządząca realizuje interesy Rosji?Czy rząd prowadzi z nami wojnę informacyjną?Kto odpowiada za demontaż systemu sprawiedliwości w Polsce?Czy "wstaliśmy z kolan" po to, by wdepnąć w bagno afer, ustrojowej rewolucji i państwa policyjnego?Czy czeka nas polexit i powrót do ruskiego miru?Czym grozi romans z dyktaturą i komu jest na rękę?Próbuje się nas zwieść programami+, loteriami covidowymi, dodatkowymi emeryturami i bonami turystycznymi, żebyśmy przymknęli oko na to, jak w Polsce - bez żadnego oporu z naszej strony - rozkwita autorytaryzm.Poznaj wiarygodną, opartą na faktach merytoryczną analizę tego, co naprawdę dzieje się w Polsce.O tym nie usłyszysz w rządowych mediach.Adam Sokołowski - autor bloga "Doniesienia z putinowskiej Polski". Krytyczny obserwator polskiej sceny politycznej, wyczulony na wszystkie jej absurdy i patologie. Nie boi się punktować polityków i demaskować skrywanych afer i kombinacji. Jego analitycznym i bezkompromisowym postom ufa stale powiększająca się rzesza obserwatorów.

Zrozumienie teraźniejszości niemal zawsze leży w dogłębnym poznaniu przeszłości. Wszystkie współczesne problemy polityczne, narodowościowe, społeczne, gospodarcze czy jakiekolwiek inne, mają zawsze swoje podłoże w wydarzeniach z przeszłości. Poznanie ich stanowi klucz do diagnozowania teraźniejszości i może znacząco pomóc w planowaniu przyszłości.Zagadnienie bezpieczeństwa granic to temat niezwykle złożony i ważny w kontekście istnienia państwa. Stanowi on bowiem fundament pokojowej egzystencji każdego kraju. Zachwianie tego bezpieczeństwa skutkuje zawsze częściowym lub całościowym przestawieniem się struktur państwa w kierunku przywrócenia stanu bezpieczeństwa, a co za tym idzie odbija się niekorzystnie na funkcjonowaniu państwa w wielu kwestiach. Aspekt bezpieczeństwa granic jest zatem istotną składową tak bezpieczeństwa wewnętrznego, jak i zewnętrznego wszystkich państw. Wspomniana złożoność zjawiska powoduje, że można je rozpatrywać wielopłaszczyznowo. W polskiej literaturze przedmiotu istnieje wiele opracowań poruszających to zagadnienie, nie wyczerpują one jednak tematu. Warto także pamiętać, że kwestia bezpieczeństwa granic jest zagadnieniem podlegającym ciągłym zmianom, co uzależnione jest od bieżącej sytuacji geopolitycznej. Można zatem rzec, iż temat ten jest bez przerwy aktualny i wymaga stałego badania. (...) Oddawana do rąk Czytelników publikacja stanowi zbiór studiów poświęconych zagadnieniom bezpieczeństwa granicznego tak w ujęciu historycznym, jak i koncepcyjnym. Łącząc praktykę z teorią, porusza zagadnienia dotyczące szeroko rozumianej pro problematyki bezpieczeństwa granic. Na tom składa się dziesięć tekstów, które podzielono na dwie części.Fragment wstępu

Opis książki: Zawsze wobec każdego stanu, w jakim znalazło się nasze zbiorowisko, pytanie: jaka jest nasza w tym rola, jak mogliśmy zwycięstwo powiększyć, klęski uniknąć – będzie ważniejsze od zagadnienia: o ile ten wróg jest łotrem, przestępcą i o ile „plami” swoją historię. Aleksander Bocheński Dzieje głupoty… pozostają jednym z najciekawszych i najbardziej inspirujących dzieł polskiego pisarstwa politycznego. Nie tylko jako głos w sporze o historyczne wybory, ale i jako oparta na solidnych podstawach próba stworzenia teoretycznych ram dla strategii politycznej państwa słabego, położonego między mocarstwami. Jan Sadkiewicz

Emocje odgrywają fundamentalną rolę w polityce zarówno na poziomie indywidualnym, jak i zbiorowym, wpływając na decyzje polityczne, postrzeganie świata i zachowanie. Emocje są silnymi motywatorami działań politycznych i zmian społecznych, kształtują sposób, w jaki ludzie i grupy postrzegają wydarzenia polityczne i reagują na nie. Mimo że od lat 70. intensywnie bada się wpływ emocji na zachowania polityczne, dopiero niedawno politycy, decydenci polityczni i obywatele dostrzegli, że to właśnie emocje, a nie chłodna kalkulacja kształtują wybory ludzi i w efekcie decydują o kształcie świata. W tym kontekście „polityka emocjonalna”, czyli ta skupiona na emocjach, stanowi jedno z najbardziej znaczących i permanentnych wyzwań dla stabilności demokracji. Autorka wybrała strach jako emocję kluczową dla polityki – z perspektywy zarówno liderów, którzy skutecznie ją wykorzystują do realizacji własnych celów politycznych, jak i obywateli, którzy w swoich wyborach się nią kierują. Autorka trafnie wskazuje na lękowe mechanizmy leżące u podłoża takich zjawisk, jak polaryzacja lub populizm, podważające zasady demokratycznego świata. W przystępny sposób przybliża je czytelnikowi. Wskazuje także, jak można zminimalizować wpływ lęku na zachowania polityczne. Nie mam wątpliwości, rekomendując wydanie tej pracy. Będzie ona z całą pewnością entuzjastycznie przyjęta przez wszystkich, których interesuje zrozumienie otaczającego świata. Fragment recenzji wydawniczej prof. dr hab. Małgorzaty Kossowskiej Publikacja dofinansowana przez: Kolegium Nauk Społecznych, Uniwersytetu Rzeszowskiego Instytut Nauk o Polityce Uniwersytetu Rzeszowskiego, Gminę Miasto Rzeszów.

"Dziennik zarazy" stanowi zapis porządkujący odpowiedź na skomplikowane pytanie, które obecnie zadaje sobie każdy - "jak to się stało?". Jak to się stało, że nauka abdykowała? Jak to się stało, że politycy okazali się środowiskiem nie mogącym się powstrzymać przed ciągotami autorytarnymi? W końcu - jak to się stało, że społeczeństwo się temu poddało? Każdy sobie musi odpowiedzieć na te pytania, a "Dziennik zarazy" pozwala Czytelnikowi zobaczyć swój udział i swoje losy w tym procesie końca świata, jaki znaliśmy. O autorze: Jerzy Karwelis od pierwszych dni koronawirusa w Polsce prowadził blog poświęcony pandemii. Codziennie publikował jeden wpis z kalendarza kowidowej rzeczywistości. W dniu publikacji książki wpisów było już ponad 1100. Ponieważ hasłem "Dziennika zarazy" jest - "zaraza nie jedno ma imię" - książka stanowi wybór wpisów z bloga, które odzwierciedlają całe spektrum wielowątkowej przemiany świata, którą zainicjował lub co najmniej przyspieszył COVID-19. Zapiski stanowią odzwierciedlenie zmian we wszystkich aspektach kształtowania się "nowej normalności": zdrowia publicznego, obyczajów, polityki, gospodarki, zmian społecznych, a przede wszystkim szerokiej przemiany naszej optyki na pandemię: od początkowego zawierzenia autorytetom, po pierwsze wątpliwości, aż do upadku podstawowych filarów oficjalnej narracji pandemicznej.

W ostatnich dziesięcioleciach Europa Zachodnia trochę zbiedniała, trochę się przybrudziła i nieładnie się starzeje. Ale czar Zachodu nie przestaje na nas działać. Szczególnie młodzi pryskają, żeby sobie w Polsce, obiektywnie coraz ładniejszej, zasobniejszej, „nie zmarnować życia”. Dlaczego Polacy wciąż uciekają do krajów zachodnich? Czy decydują o tym tylko zarobki? A może wabi nas „zapach Zachodu” utożsamiany z wyższą cywilizacją? Książka jest zapisem wędrówek Katarzyny Turaj-Kalińskiej po Europie i poszukiwaniem odpowiedzi na te pytania. Katarzyna Turaj-Kalińska wydała do tej pory 10 książek, w tym: Przepraszam, czy tu głaszczą? (2004), Szept nad szeptami (2016). Jest laureatką kilkunastu ogólnopolskich konkursów literackich. Każde pokolenie w jej rodzinie wyjeżdża bardziej i na dłużej. Dziadkowie uciekali z Wołynia. Matka podróżowała bez ustanku – najpierw z teatrem Tadeusza Kantora, potem z własnym. Ona sama spędziła poza krajem kilkanaście lat. Córka osiedliła się w Szwajcarii, a wnuki od urodzenia są emigrantami. Kierunek zawsze ten sam – Zachód.

Monografia jest dziełem erudycyjnym, dowodzącym znajomości historii myśli politycznej, historii państwa oraz stosunków międzynarodowych. Jej cel został precyzyjnie sformułowany i skonkretyzowany w postaci przemyślanych pytań badawczych. Zaletą rozprawy jest zakres czasowy analizy dylematów związanych z wojną: wpływ wojny na państwo i jego ewolucję oraz wpływ państwa na charakter, cele i funkcje wojny ukazane zostały na licznych historycznych przykładach od starożytności po czasy współczesne. W każdym z rozdziałów poza pierwszym, wprowadzającym, znajdują się części Wojny sprawiedliwe oraz Alternatywy dla wojny. Mrzonki o pokoju, co ułatwia zrozumienie różnic w myśleniu o wojnie w poszczególnych epokach. Analiza przeprowadzona jest konsekwentnie wedle przyjętego klucza, który wyznaczają pytania o rozumienie alternatywy dla wojny, antropologiczne źródła wojny oraz jej ocenę. Rozróżnienie między wojną sprawiedliwą i niesprawiedliwą pozwoliło na uchwycenie dynamiki relacji między państwem i wojną. Analizując systemy polityczne starożytności, średniowiecza oraz czasów nowożytnych, autorka podkreśla znaczenie armii jako filaru gwarantującego siłę instytucji władzy wewnątrz wspólnoty politycznej, dostrzegając w niej moc i chronienia, i obalania struktur politycznych. Ukazuje zmianę, jaką w tym zakresie przyniosła nowożytna demokracja, wraz z jej zasadą cywilnej kontroli nad armią, a co za tym idzie separacji funkcji władcy i naczelnego wodza. Ważnym wątkiem jest kwestia oceny wojny, dokonywanej z punktu widzenia państw w nią zaangażowanych. Autorka nie sprowadza tej kwestii do jednowymiarowego sporu pacyfistów z »bellicystami«, dostrzegając jej złożoność, wielość kryteriów oceny wojny oraz różnorodność zdań co do przyczyn i konsekwencji wojen, traktowanych jako urzeczywistnienie bądź przeciwieństwo polityki. To książka, którą powinni zainteresować się nie tylko naukowcy, ale także politycy i ci, którzy biorą udział w procesie kształtowania strategii, doktryny wojennej państwa. Także dziennikarze, publicyści. A przede wszystkim powinna ona stanowić lekturę obowiązkową dla licznych komentatorów toczących się aktualnie wojen i konfliktów zbrojnych. I oczywiście może (powinna) stanowić lekturę obowiązkową dla studentów, zwłaszcza politologii, stosunków międzynarodowych, dziennikarstwa.

Utworzenie po wyborach do Bundestagu 26 IX 2021 r. rządu opartego na tzw. koalicji sygnalizacji świetlnej, której częścią jest Sojusz 90/Zieloni oznaczało, że partia ta po raz drugi w swojej historii współuczestniczy w sprawowaniu władzy na płaszczyźnie federalnej. Ponad cztery dekady działalności partii to dobra okazja do podsumowań i spojrzenia na przeobrażenia w niej zachodzące - zarówno pod względem aksjologicznym, programowym, personalnym, organizacyjnym, jak również w odniesieniu do miejsca, jakie zajmuje na niemieckiej scenie politycznej. Książka z racji jej wszechstronności, różnorodności tematycznej i aktualności wnosi ważny wkład w badania i wypełni istniejącą lukę. W każdym z dziesięciu artykułów składających się na publikację autorki i autorzy, będący specjalistami w swoich dziedzinach, zajęli się różnymi aspektami funkcjonowania partii. Detaliczne opisy i wnikliwe analizy stanowią studia przypadku - niemieckich Zielonych i ich liderów - pełniąc rolę kompendium dla działalności wyborczej, programowej, mogą zostać zastosowane do budowania strategii zjednywania wyborców czy też unikania porażek. Może to być szczególnie cenne z polskiej perspektywy, gdzie zdecydowanie niedoreprezentowana na scenie politycznej (i w programach wyborczych polskich partii) jest tematyka ekologiczna. Książka może być przydatna dla praktyków życia politycznego, liderów opinii, dziennikarzy, ale także przedstawicieli akademii zajmujących się badaniem partii politycznych i przywództwa politycznego. Dla niemcoznawców jest to lektura obowiązkowa.

Kiedy i z jakich struktur narodziło się Państwo Islamskie? Jakie cele stawia sobie IS? Czy światu grozi rozprzestrzenienie się zbrodniczej ideologii? Na te i inne pytania kompetentnie odpowiada autorka.

Odrzucana przez znanych brytyjskich wydawców, również z przyczyn politycznych (wcześniej jej maszynopis omal nie został zniszczony w Londynie w eksplozji niemieckiej latającej bomby V-1), alegoryczna bajka Folwark zwierzęcy ukazała się w Anglii 17 sierpnia 1945 r. w nakładzie 4500 egzemplarzy. Od tamtej pory wydrukowano ich na świecie dziesiątki milionów, a brytyjski Book Marketing Council zaliczył Folwark zwierzęcy do dwunastu najznakomitszych dzieł czasów współczesnych. Pochodząca zeń fraza "równi i równiejsi" weszła do powszechnego obiegu. Genialne dzieło Orwella można przy tym odczytywać na wielu płaszczyznach: pozornie jest to satyra na rewolucję październikową i fundamentalny konflikt Stalina z Trockim, zarazem można je rozumieć jako mroczną, metaforyczną opowieść o ludzkiej niedoskonałości i niezmiennych prawach historii. Światek tytułowego folwarku to nie tylko świat za "żelazną kurtyną", który w tej części Europy poznaliśmy na własnej skórze, lecz i symbolicznie ujęty epizod z dziejów ludzkości...

Oczywisty związek mediów z polityką - chociaż istnieje od dawna - nie znalazł tak szerokiego odzwierciedlenia w literaturze przedmiotu, na jakie zasługuje. W przedstawionym tomie przyjrzano się temu powiązaniu z różnych perspektyw badawczych, gdyż autorami artykułów są przedstawiciele wielu dyscyplin nauki. Książka ma zatem charakter interdyscyplinarny. Autorzy starali się udzielić odpowiedzi m.in. na następujące pytania: jak doszło do dyskusji nad stworzeniem nowej organizacji dziennikarskiej? Jakie były związki wybranych tytułów prasowych z polityką w różnych okresach historycznych? Jak dalece cenzura ingerowała w twórczość autorską i pracę wydawców? Publikacja dowodzi, że współdziałanie badawcze naukowców o odmiennych poglądach oraz stosujących inne metody badawcze może doprowadzić do wspólnych konkluzji. Istotną kwestię w poszczególnych rozdziałach stanowi problematyka łącząca się z dynamicznym rozwojem mediów oraz zauważalny wzrost ich znaczenia w życiu społecznym.

Pontyfikat Grzegorza VII, którego rozpoczęcie wyznacza zarazem początek okresu omawianego przez prof. Adama Wielomskiego, inicjuje czas największych osiągnięć myśli ludzkiej w dziedzinie rozumienia, definiowania i budowy porządku teokracji chrześcijańskiej. Koniec tego okresu to Schizma Zachodnia roku 1378, która była w części politycznym skutkiem kryzysu myśli scholastycznej wywołanego przez pojawienie się naturalistycznych i antyreligijnych interpretacji Arystotelesa w XIV stuleciu (Marsyliusz z Padwy, Wilhelm z Ockham). Od tego momentu myśl związana z papiestwem zaczyna odchodzić od głównego nurtu, który - "wyzwolony" z więzów wiary poprzez swoiste wykluczenie ze wspólnoty - popłynie własnym, coraz bardziej wartkim, i jednocześnie świeckim, korytem, aż do otwartego oświeceniowego, nowożytnego buntu rewolucyjnego. Zapowiedź zwycięstwa laickiej cywilizacji pojawia się już w pierwszej połowie XIV wieku, gdy obserwujemy spory Rzymu z Filipem IV Pięknym i cesarzem Ludwikiem IV Bawarskim. Podstawowym zagadnieniem, które podjęto w tym okresie, było rzecz jasna - zagadnienie chrześcijańskiej władzy, jej pochodzenia, charakteru i celu. Bezpośrednim powodem wzmożonego zainteresowania tym zagadnieniem była potrzeba naprawy obyczajów. Przystępując do porządkowania podwórka kościelnego, piętnując szerzące się wówczas patologie życia chrześcijan i kleru chrześcijańskiego Grzegorz VII jako kolejny, ale jednak najwybitniejszy przedstawiciel rodzącej się "reformy", zdawał sobie sprawę, że nie zdoła uleczyć Kościoła, wyeliminować symonii (sprzedaż urzędów kościelnych) i nikolaizmu (małżeństw duchownych) bez uporządkowania relacji z władzą świecką. Ówczesne monarchie dysponowały całym arsenałem korupcyjnych mechanizmów uniemożliwiających jakąkolwiek poprawę stanu Kościoła, wykorzystując jego instytucje ku wzmocnieniu, osłabionych przez feudalizm, instytucji politycznych. Grzegorz VII sam wszakże był świadkiem upokorzenia hierarchii, pozostając bliskim współpracownikiem, sekretarzem, zapewne też uczniem, Grzegorza VI, zmuszonego przez cesarza Henryka III do opuszczenia Rzymu. Poprawa obyczajów jest więc możliwa w Kościele jedynie wtedy, gdy przynajmniej uda się zapobiec podporządkowaniu go władzy świeckiej. Ta władza bowiem ma swoje cele, które często są niezgodne zarówno z celami Kościoła, jak i jego nauczaniem. Innymi słowy, aby duch mógł rozpocząć konieczną terapię oczyszczającą, należało poskromić ciało. Reforma Grzegorza VII, jego zwycięstwo nad cesarzem Henrykiem IV, rozpoczyna dwustuletni okres zdecydowanej dominacji papiestwa w sporze z cesarstwem o inwestyturę. Mimo chwilowych zwycięstw cesarstwa następuje stały rozwój koncepcji Kościoła-imperium, co znajduje swoje potwierdzenie w wielkim pontyfikacie Innocentego III, który upatrywał praw do pontyfikalnej ingerencji we władzę cesarską ze względu na grzeszność władcy, i Innocentego IV, który chciałby uczynić z cesarza w zasadzie swojego urzędnika, a ostatecznie zdruzgotał bezpowrotnie samą instytucję cesarstwa. Zagadnienie władzy szczególnie interesujące dla politologa nie jest oczywiście jedynym wówczas podjętym. Niejako równolegle i w związku z nim badana i rozwijana jest teoria państwa i jego ustroju, władztwa duchowego i świeckiego, struktury społeczności, społeczeństwa i narodu, relacji podległości i zależności. We współczesnej myśli politologicznej i socjologicznej nie ma w zasadzie nic, co choćby w zalążku nie pojawiło się już wówczas, w okresie burzliwego sporu papieży i cesarzy o władzę nad światem.

Lech Wałęsa Bez Jerzego Borowczaka nie byłoby Lecha Wałęsy, nie byłoby Solidarności. Bogdan Borusewicz Jest to człowiek z piękną przeszłością, zawsze bojowy, odważny. Andrzej Celiński Jego mandat w Solidarności był niezwykle mocny. Mógł wiele. Tymczasem w jego wypadku zawsze można było być pewnym, że jest człowiekiem, który nie wywróci wszystkiego z byle powodu. Władysław Frasyniuk Jerzy Borowczak jest przykładem takiego typowego człowieka Sierpnia ’80. Czyli przyzwoitość plus pokora. Bogdan Lis Dzięki takim ludziom jak Jerzy Borowczak dziś Polska jest wolna. Jerzy Radziwiłowicz Jurek, wówczas tak bardzo młody, zaczął coś, co przeistoczyło się w ogromny ruch społeczny. Donald Tusk Nieprzypadkowo wielu ludzi, oglądając „Człowieka z żelaza”, identyfikowało bohatera filmu właśnie z Jurkiem. Jak trzeba było, to był «żelazny». Był i jest przede wszystkim zawsze kryształowo uczciwym człowiekiem. Beata Gołembiowska, urodziła się w 1957 r. w Poznaniu, pisarka, dziennikarka, fotograf, reżyser, z wykształcenia biolog (UAM Poznań, 1976–81) i fotograf (Dawson College Montreal, 1992–96). W 1989 r. wyemigrowała do Kanady. W latach 2006–16 współpracowała z Fundacją Liliany Komorowskiej dla Sztuki oraz z QueenArt Films. Autorka powieści: Żółta sukienka, Malowanki na szkle, Lista Olafa, Droga do Wilenii, Ada i Eryk w krainie przeklętej korony oraz książek albumów: W jednej walizce, Teatr bez granic, Tradycje Bożego Narodzenia w Polsce, Park Paderewskiego. Reżyserka filmu dokumentalnego Raj utracony, raj odzyskany. Od 2014 r. reporterka dziennika z Toronto „Gazeta, Gazeta”.