Jeśli interesujesz się polityką, albo studiujesz politologię znajdziesz w tym dziale informacje o współczesnym świecie. Obszerna literatura naukowa, różne publikacje i elementy wiedzy politologicznej, najważniejsze zagadnienia i pojęcia z politologii, kontrowersyjne książki polityczne, powieści polityczne, nauki polityczne. Najlepsze książki społeczno-polityczne, bestsellery polityczne, książki o polityce, które warto przeczytać - zapraszamy po lekturę na Dobreksiazki.pl
Jaki powinien być idealny Przywódca i jakie powinien posiadać cechy? Czy jest to wybraniec, czy też każdy z nas może nim być? A może w ogóle nie potrzebujemy przywódcy, gdyż dzisiaj wszystko jest w naszych rękach - nas, obywateli?Przywódca idealny to bajka filozoficzna dla dorosłych, która w alegoryczny sposób ukazuje rozterki obywateli, niebezpieczeństwo konfliktu wartości oraz okoliczności, w jakich rodzą się przywódcy. Uczniowie, chuligani i nauczyciele - personifikacje te symbolizują grupy społeczne, które ze sobą wciąż rywalizują i popadają w konflikty, zamiast współpracować dla wspólnego dobra. Natomiast próby narzucenia wyłącznie własnych poglądów i wartości doprowadzają do rewolucji, które zwykle kończą się tragicznie.Celem książki jest wciągnięcie Czytelnika w świat bajki i skłonienie go do refleksji, tak by uświadomił sobie, że wojna nigdy nie jest dobrym rozwiązaniem, a narzucony Przywódca nigdy nie zdobędzie aprobaty narodu.
Seria PISMA WYBRANE STANISŁAWA CATA-MACKIEWICZA
Dziennikarz polski ma dwie drogi przed sobą: albo schlebiać polskiemu wishful thinking i powtarzać androny, którymi karmi się polska wyobraźnia i na których opiera swe plany polityczne, które wobec tego wykorzystywane są przez różne prowokacje obce, albo przeciwstawić się mylnym założeniom, iluzjom i frazesom, wykorzystywanym przez obcą prowokację, i tłumaczyć rzeczywisty, realny bieg wypadków politycznych. W pierwszym wypadku, gdy się gada bezsensowne frazesy, ma się w społeczeństwie polskim mir i autorytet, w wypadku drugim słyszy się oskarżenia o brak patriotyzmu.
Stanisław Cat-Mackiewicz
Publicystyka Mackiewicza z lat 1946–1950 zachowała niewiarygodną wręcz aktualność. I nie chodzi tu tylko o te uniwersalne reguły polityki, których wskazywania był mistrzem, co podnoszone jest bodaj w każdym komentarzu do jego twórczości. Na łamach „Lwowa i Wilna” Cat zabiera głos w sprawach, które obecnie, w drugiej dekadzie XXI wieku, ożywiają polską debatę publiczną: od sporów historycznych o politykę Becka i powstanie warszawskie, po Międzymorze, relacje polsko-amerykańskie i – last but not least – przyszłą wojnę między mocarstwami…
Jan Sadkiewicz
Aleksander HERTZ, Irracjonalizm totalitaryzmu
Wybór pism o różnych aspektach ideologii i praktyki funkcjonowania faszyzmu, nazizmu i komunizmu, m.in. o zagadnieniach rasizmu i antysemityzmu, stosunku inteligencji do bolszewizmu, zjawiskach „drużyny wodza” i militaryzacji stronnictw politycznych, władzy Stalina oraz mistyce rewolucyjnej. Analizy rozwoju autorytaryzmów i totalitaryzmów okresu międzywojennego, pisane przez obserwatora tych procesów, czołowego polskiego socjologa.
„Rasyzm zresztą w wielu wypadkach umiał się zgrabnie przystosować do pewnych istniejących już nawyków myślowych. Zmieńmy wyraz „rasa” na wyraz „klasa”, a z rasistowskiego ujęcia historii otrzymamy coś zbliżonego do marksizmu. […] Dla demagogii nacjonalistycznej wykorzystanie analogii między antagonizmami rasowymi a klasowymi jest okolicznością nad wyraz szczęśliwą. Nigdy nie będzie się dość mocno podkreślało znaczenia wpływu marksizmu na kształtowanie się podstaw myślowych końca wieku XIX i początku XX. Marksizm sięgnął znacznie dalej poza sam obóz marksistów. Nacjonalizm przejął stąd niejedno, podstawiając jedne pojęcia na miejsce drugich. Wypadki przechodzenia od Hitlera do komuny mają swe psychologiczne, podobnie zresztą jak i socjologiczne uzasadnienie. […] Rasyzm nie wypływa z głębokich przemyśleń, ani ich też nie wymaga. Odpowiada on pewnym istniejącym afektom, dopomagają mu jego techniczne ilościowe akcesoria. Hitler i komuniści swą propagandę oparli na podstawach doskonale wypracowanej reklamy handlowej. Myślenie krytyczne jest tu najzupełniej niepotrzebne, przeciwnie – nawet zawadza. Działa się na wyobraźnię, na afekt, demagogię przeobraża się w doskonale zorganizowany humbug”. (Rasyzm)
Aleksander Hertz (1895-1983), socjolog, w młodości związany z PPS, w II RP wykładowca w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej, autor tekstów ogłaszanych m.in. w „Przeglądzie Socjologicznym”, „Drodze” oraz „Wiedzy i Życiu”, po opuszczeniu Polski w 1939 r. mieszkający w Stanach Zjednoczonych, współpracownik paryskiej „Kultury”.
Celem monografii jest analiza roli głowy państwa w dziedzinie bezpieczeństwa państwa przeprowadzona w oparciu o przepisy konstytucji, ustawodawstwo oraz praktykę konstytucyjną. Głębokiej analizie poddano kompetencje Prezydenta RP jako najwyższego przedstawiciela państwa oraz dotyczące zwierzchnictwa nad siłami zbrojnymi. Omówione zostały kwestie dotyczące mianowania dowódcy sił zbrojnych w czasie pokoju oraz w czasie wojny, zarządzenie powszechnej lub częściowej mobilizacji i użycia sił zbrojnych do obrony Rzeczypospolitej Polskiej, uprawnień nominacyjnych w zakresie kadry dowódczej wojska, wydawania rozporządzeń oraz instytucji kontrasygnaty. W pracy dokonano analizy w zakresie różnych sposobów definiowania, systematyzowania i objaśniania kategorii bezpieczeństwa, wskazując na liczne mankamenty oraz brak jednolitego systemu konstytucyjnoprawnej aparatury pojęciowej na gruncie konstytucji i doktryny prawa konstytucyjnego. Zdaniem autorki wynika to z bardzo szerokiego zakresu znaczeniowego bezpieczeństwa i interdyscyplinarnego charakteru tego pojęcia. To sprawia, że wyczerpująca analiza bezpieczeństwa na gruncie jednej dyscypliny jest w zasadzie niemożliwa, zwłaszcza bez odniesień do innych niż prawo dziedzin. Analizę prawną w zakresie roli i zadań głowy państwa w dziedzinie bezpieczeństwa pogłębiono o wymiar praktyczny pełnionych funkcji i realizowanych zadań. Obszar ten ukazano również na tle porównawczym, zarówno w czasie jak i w odniesieniu do realizacji tej funkcji głowy państwa w innych systemach rządów na przykładzie innych państw. Pokazano również w jaki sposób polityka bezpieczeństwa państwa jest determinowana międzynarodowym kontekstem politycznym, dokonując wnikliwej analizy kompetencji prezydenta w dziedzinie bezpieczeństwa w kontekście członkostwa Polski w NATO oraz w Unii Europejskiej. Wskazano również na zewnętrzne i wewnętrzne uwarunkowania polityki bezpieczeństwa państwa oraz rzeczywiste działania podejmowane przez organy i struktury organizacyjne odpowiedzialne za zapewnienie bezpieczeństwa.
Najnowsza książka Krzysztofa Daukszewicza, znanego i cenionego satyryka, który od wielu lat obserwuje naszą rzeczywistość, to satyryczny rozrachunek z polską sceną polityczną ostatnich lat. Tak naprawdę tę książkę napisali wszyscy, którzy współtworzyli zieloną wyspę premiera Donalda Tuska. I Pan, i Pani, i nasi wybrańcy z ulicy Wiejskiej. Autor jest tylko subtelnym szydercą, inteligentnym wrażliwcem i trafnym komentatorem naszego życia codziennego.Zbiór tekstów ilustrowany rysunkami Henryka Sawki.To historia Polski w satyrze ostatnich kilku lat. Znajdziemy w niej i Antoniego Macierewicza nadającego zza brzozy, i Krystynę Pawłowicz mającą na mieście ksywkę "Babeczka z kubeczka" i epitafia, między innymi:Tu na cmentarzu stoi Leszek Milleri nie wie, czego chce -czy samemu się położyć,czy pogrzebać SLD.Autor będzie próbował też wyjaśnić co to jest gender, ale z dość miernym skutkiem, bo za każdym razem trafiał w Beatę Kempę. W całej książce jest dużo więcej takich zaskoczeń.Krzysztof DaukszewiczKrzysztof Daukszewicz (ur. 1947) - satyryk, felietonista, poeta, piosenkarz, gitarzysta i kompozytor. Działalność estradową rozpoczął w Szczytnie. Po przeprowadzce do Warszawy bardzo szybo zdobył popularność. Z Januszem Gajosem współtworzył Kabaret "Hotel Ritz", od 1986 do 1990 roku występował w kabarecie "Pod Egidą". Przez wiele lat realizował swoje programy satyryczne w TV. Od 2005 roku stały gość programu publicystyczno-satyrycznego "Szkło kontaktowe" w TVN 24.
Camillę Parker Bowles przedstawiano jako skandalistkę i obwiniano o rozpad małżeństwa księcia Karola i księżnej Diany. Elżbieta II przez długi czas ignorowała wybrankę serca swojego najstarszego syna, jednak miłość Camilli do następcy tronu, jej oddanie i godne reprezentowanie monarchii sprawiły, że stała
się jedną z jej najbliższych towarzyszek. W pierwszym dniu swojego platynowego jubileuszu królowa ogłosiła, że Camilla otrzyma tytuł królowej małżonki
Zjednoczonego Królestwa.
Angela Levin kreśli wyboistą drogę Camilli od rozrywkowej dziewczyny do jednej z najbardziej zapracowanych osób w rodzinie królewskiej, od bycia persona non grata do szanowanej małżonki króla. Ujawnia, co spowodowało, że księżna Kornwalii włączyła się w działania organizacji charytatywnych. Odkrywa przed czytelnikami emocje towarzyszące księżnej, kiedy mierzyła się z krzywdzącym wizerunkiem jej postaci w serialu The Crown Netflixa.
Kanwą tej książki jest głęboka miłość Camilli i księcia Karola, która mimo wielu przeszkód kończy się happy endem. Niezłomna postawa, trwanie przy boku
Karola na dobre i na złe, empatia i odpowiedzialność za podjęte zobowiązania, a także inteligentny dowcip zjednały jej przychylność opinii publicznej. To lektura obowiązkowa dla tych, którzy chcą poznać prawdę o brytyjskiej rodzinie
królewskiej.
"Wiosna uczucia Camilli i Karola nastała w jesieni ich życia. Lekarstwem miał się
okazać czas, a spoiwem – konsekwencja". - Janusz Sibora, badacz dziejów ceremoniału królewskiego
"Jedna z nas", "czuła mama", "współczesna księżniczka", ale też "wyrachowana manipulantka" czy "nuworyszka" - różnie Catherine Middleton opisywano, ale każde z tych określeń zawiera najwyżej okruch prawdy. Eva Grippa rysuje portret Kate jako jednej z najbardziej enigmatycznych kobiet w historii angielskiej rodziny królewskiej. Autorka podjęła się niełatwego zadania. Ta dziewczyna z klasy średniej, która stała się księżną i przyszłą królową, w przeciwieństwie do impulsywnej bratowej Meghan Markle przeważnie milczy, jest cicha i tajemnicza. Dzięki inteligencji i wytrwałości zdołała jednak odnaleźć się w zawiłych relacjach rodziny królewskiej, a także oswoić groźną brytyjską prasę. Analizując wywiady i reportaże, Grippa rzuca światło na pęknięcia w pozornie idealnym wizerunku żony Williama: opisuje problemy z ciążami, przywołuje plotki, nakreśla niełatwą sytuację księżnej, której wielu zazdrości pozycji, a wreszcie przedstawia burzliwe stosunki z członkami rodziny królewskiej. Sporo uwagi poświęca stylizacjom Kate, próbując oszacować wartość królewskiej marki i jej wpływ na gospodarkę Wielkiej Brytanii. Uwypukla fakt, że Kate musi się mierzyć z mitem Diany - swojej wyjątkowej teściowej. Wszak jest księżną Walii - a tytuł ten ciąży prawie jak korona. * * * Eva Grippa - dziennikarka Repubbliki i ekspertka od brytyjskiej rodziny królewskiej, oprócz książki o Kate opublikowała biografię Elżbiety II. Prowadzi profil na Instagramie poświęcony książęcym dzieciom, Louisowi, Charlotte i Charlesowi, @royalbaby.it.
„Portugalia w II wojnie światowej udziału nie wzięła. Leżące na peryferiach europejskiego kontynentu państwo w latach 1939–1945 odegrało jednak znacznie ważniejszą rolę, niż mogłoby to wynikać z powszechnej opinii na ten temat. Mimo swojej neutralności udzieliło bowiem szerokiej pomocy aliantom, w kilku przypadkach wywierając kluczowy wpływ na przebieg wojny w rejonie Morza Śródziemnego i na Atlantyku, a nade wszystko na utrzymanie Półwyspu Iberyjskiego z dala od wojennej zawieruchy. […] Rządzący państwem od 1932 r. premier i twórca portugalskiego systemu autorytarnego António de Oliveira Salazar miał pełną świadomość grożącego niebezpieczeństwa. […] Jasno zadeklarowany cel – zachowanie neutralności – nie należał do łatwych do zrealizowania, bo zarówno alianci, jak i państwa Osi podejmowali szereg działań, by Lizbona bardziej zdecydowanie wsparła jedną ze stron. Dziś wiemy już, jaki mógł być koszt ewentualnej portugalskiej porażki w tej grze. Gdyby wysiłki dyplomacji poszły na marne i gdyby Hiszpania przyłączyła się do konfliktu, Portugalia stałaby się polem bitwy między dwoma blokami i najprawdopodobniej nie pozostałby z niej kamień na kamieniu. Salazar toczył więc swoją „wojnę” o niepodległość kraju, zachowanie jego kolonialnego imperium, a wreszcie fizyczne przetrwanie niewielkiego, bo liczącego wówczas mniej niż osiem milionów mieszkańców narodu. Tym razem głównymi figurami nie byli jednak żołnierze, lecz dyplomaci, miejscem starcia stawały się gabinety, a szarże zamieniały się w negocjacje”.
Ze Wstępu
Grzegorz Osiński (1967-2022) – fizyk kwantowy, informatyk i kognitywista, w swojej ostatniej przed śmiercią publikacji skierowanej do jak najszerszego grona odbiorców, w przystępny sposób pisze o zagrożeniach jakie płyną ze świata sztucznej inteligencji, wszechobecnych algorytmów i coraz bardziej dominującej roli korporacji BIG TECH.
Ile o nas naprawdę wiedzą BIG TECHY? Czy wiedzą o nas więcej niż nasi najbliżsi? A jeśli tak, to co z tą wiedzą robią lub zamierzają zrobić w przyszłości? Czy chodzi tylko o kwestie reklamowe, czy może również – lub przede wszystkim – o globalne zarządzanie całymi społeczeństwami, kontrolę nastrojów społecznych, oczekiwań, potrzeb, czy wreszcie wyborów politycznych? A może jeszcze o krok dalej, czyli do stworzenia naszych „cyfrowych bliźniaków” zgodnie z tym, co od lat ogłaszają transhumaniści?
Czy jesteśmy już jako całe społeczeństwa cyfrowymi niewolnikami nawet nie zdając sobie z tego sprawy? Czy jest jakieś wyjście z tej pułapki, w której znalazł się cały świat?
Zimna wojna to czas aktywnej działalności polskiej służby bezpieczeństwa na terenie Belgii. Oficerowie komunistycznego wywiadu stworzyli tam szeroko rozwiniętą sieć powiązań. W ramach swoich działań powszechnie stosowali manipulacje wobec polskich migrantów, belgijskich dziennikarzy i polityków oraz zagranicznych urzędników w brukselskich instytucjach międzynarodowych. Ci, których udało się zwerbować i przystawali na współpracę, byli sowicie wynagradzani. Jednocześnie autor uzupełnia ten obraz o całkiem nową perspektywę. Pokazuje, że wywiad PRL-u wcale nie był wydajną maszyną. Archiwalne teczki służb zawierają mnóstwo nieistotnych lub błędnych informacji. Agenci, nadmiernie skoncentrowani na kwestiach obyczajowych, mieli obsesję na punkcie życia intymnego i skłonności do alkoholizmu śledzonych osób. Służba bezpieczeństwa była prawdziwą fabryką plotek. Czytelnik odnosi wrażenie, że badacz schodzi z profesorskiej katedry i zasiada razem z nim do przeglądania kolejnych teczek, by dzielić wątpliwości, mnożyć pytania, tropić fałsz ostrożnie stawiając hipotezy, a wnioski formułując wyłącznie na podstawie mocnych przesłanek; otwarcie wskazując pytania wymagające dalszych poszukiwań. Magiczny wdzięk tej drogi badawczej stanowi niewątpliwie o oryginalności pisarstwa historycznego Idesbalda Goddeerisa.Ze wstępu prof. dr. hab. Józefa Łaptosa
Wkraczamy w erę nieustannie tlącego się konfliktuTam, gdzie kiedyś walczyły regularne oddziały, teraz ścierają się ze sobą armie prawników, bankierów i hakerów. Szara strefa między dyplomacją a otwartym konfliktem powiększa się nieustannie.Mark Galeotti przekonuje, że świat globalnych powiązań i zaawansowanych technologii daje graczom wachlarz zupełnie nowych możliwości. Wystarczy popatrzeć na rosyjskich trolli i boty, bilionowe chińskie inwestycje czy nieustającą inwigilację.Bo po tym, jak w XXI wieku wojna wyszła z okopów, wszystko może stać się bronią. Nawet my.
Prawdziwa miłość do ojczyzny opiera się na głębokim przywiązaniu i umiłowaniu tego, co rodzime, niezależnie od czasu i przestrzeni. (...) Siłą twórczą prawdziwego patriotyzmu jest więc najszlachetniejsza miłość (...). I choć człowiek stawia wartości ojczyste bardzo wysoko, to jednak wie, że ponad narodami jest Bóg, który jedyny ma prawo do tego, aby ustanawiać najwyższe normy moralne niezależnie od poszczególnych narodów (...). Stąd chrześcijańska miłość do ojczyzny to nie tylko troska o jej najwyższy rozwój gospodarczy, społeczny i kulturalny, ale także rozwój duchowy i religijny.
Redakcja naukowa: Andrzej Sęk, Paweł Soroka, Julian Maj, Marta Kapusta
Niniejsza monografia składa się z 18 artykułów nadesłanych przez uczestników konferencji „Konflikt hybrydowy w Europie Środkowo-Wschodniej w kontekście możliwych implikacji geopolitycznych, militarnych i ekonomicznych”. W czasie organizacji i opracowywania tytułu oraz zakresu tematycznego, nikt nie spodziewał się, że w omawianej części świata dojdzie do otwartego konfliktu zbrojnego. Zagadnienia poruszane przez autorów, stały się tym samym adekwatne wobec otaczającej nas rzeczywistości.
Głównymi celami tego interdyscyplinarnego przedsięwzięcia naukowego były:
- określenie rodzaju zagrożeń hybrydowych na wschodniej flance NATO i subsumcji zadań organom administracji publicznej;
- ocena i deskrypcja zagrożeń hybrydowych w aspekcie uwarunkowań bezpieczeństwa regionu środkowo-europejskiego – w tym Polski – oraz wypracowanie fachowych rekomendacji do skutecznego przeciwdziałania i obrony w ramach koalicji euroatlantyckiej.
Autorzy niniejszych opracowań mają nadzieję, że znajdą się one w centrum zainteresowań służb odpowiedzialnych za bezpieczeństwo Polski, w tym dla organów administracji publicznej usytułowanych w obszarze przesmyku suwalskiego. Niech staną się także przyczynkiem do dyskusji na zajęciach akademickich na kierunku bezpieczeństwo wewnętrzne oraz pokrewnych.
Jest to pierwsze, oryginalne i kompleksowe opracowanie problematyki zasad ustrojowych i działania prokuratury w Polsce. Na szczególną uwagę zasługuje podjęcie wszystkich, często zawiłych i niejednoznacznych problemów, dzięki czemu stanowi ona kompendium wiedzy o ustroju prokuratury. Kluczowe z tego punktu widzenia są instruktywne i skonkretyzowane propozycje zmian legislacyjnych, z których wypływa nie tylko bogate doświadczenie Autorów, ale także troska o ochronę praw i wolności człowieka i obywatela. Kolejne fragmenty pisane są z należytym szacunkiem dla prokuratury oraz poczuciem odpowiedzialności za państwo i jego sprawne działanie, doskonale wpisując się w dyskusję na temat konieczności reformy ustrojowej prokuratury. Zagadnienia zasad prokuratury nie były dotychczas przedmiotem szerszego zainteresowania doktryny prawa konstytucyjnego czy prawa karnego procesowego. Pomimo ukształtowanych standardów dotyczących roli prokuratury w państwie demokratycznym, w Polsce nie wypracowano powszechnie akceptowanych poglądów w tym zakresie. Poszczególne rozdziały składają się na obraz prokuratury, ukazując nie tylko jej statykę, ale i kinetykę. Zaprezentowanie prokuratury przez pryzmat zasad jej organizacji i działania ma na celu ukazanie relacji funkcjonalnych między nimi i ich przenikania się, co prowadzi do konceptualizacji całości i określenia roli ustrojowo-procesowej tego organu. Monografia jest odpowiedzią na kryzys ustrojowy, organizacyjny, kulturowy, aksjologiczny i personalny, panujący w przestrzeni szeroko pojętego wymiaru sprawiedliwości, którego prokuratura jest jednym z głównych aktorów. Poszczególne części składające się na monografię zawierają propozycje, jak powinny być ukształtowane fundamenty prokuratury, jako realizującej funkcję ochrony praworządności oraz funkcję ścigania karnego. Zasady ustrojowe i działania prokuratury determinują jej rolę w przestrzeni wymiaru sprawiedliwości. Rolę, która ma z jednej strony do spełnienia funkcję zagwarantowania ochrony praw podstawowych, a z drugiej - rolę aktywną, inicjującą postępowanie jurysdykcyjne w procesie karnym.
Zbiór poniższych subiektywnych refleksji powstał pod wpływem chwili i komentowania zmagań Polski z Unią Europejskiej (UE). Unia ta jawi się w polityce polskiej w coraz większym stopniu jako instytucja niepraworządna, opresyjna, niszcząca tkankę narodową oraz narzucająca obce wzory zarówno w obszarze praworządności, jak i rodziny i obyczajowości. Celem rozważań, które w latach 2020-2022 były publikowane na portalu "Monitora konstytucyjnego", jest przedstawienie w przystępnej formie wybranych tematów i pojęć prawa i praktyki UE oraz wiążących się z nimi niektórych kwestii polityki krajowej. Autor jest naukowcem i dyplomatą, byłym podsekretarzem stanu w MSZ i byłym ambasadorem RP w RFN. Autor licznych publikacji z dziedziny prawa międzynarodowego i stosunków międzynarodowych, w tym stosunków polsko-niemieckich oraz prawa Unii Europejskiej.
Jedna z najsłynniejszych powieści XX wieku! Nowe tłumaczenie, obnażające współczesne formy zniewolenia. Okrutna i sugestywna wizja świata, w którym rządzi przemoc i strach, a władza panuje nie tylko nad losem człowieka, ale też nad jego myślami i uczuciami. Boleśnie aktualna opowieść o pragnieniu władzy i konsekwencjach jej nadużywania. Zarazem to przejmująca, głęboko ludzka opowieść o samotności, o tęsknocie do miłości, wolności, prawdy. Historia tragicznej pary kochanków, Winstona i Julii, czytana na całym świecie, często w podziemnych lub przemycanych wydaniach, była głosem ostrzeżenia przed zniewoleniem umysłu. Użyte w niej pojęcia nowomowa, Policja Myśli, dwójmyślenie czy Wielki Brat weszły do języka potocznego wielu narodów. Literackie mistrzostwo świata! Pozycja obowiązkowa!
Książka opisuje ewolucję solidarnościowej myśli społeczno-politycznej w latach 1980-1989. Podziały ideowo-programowe w Związku były widoczne już w pierwszych 16 miesiącach działania. Po wprowadzeniu stanu wojennego obok reprezentowanej przez władze podziemnej "Solidarności" kompromisowej linii politycznej wyłoniły się dwie alternatywne linie: radykalno- niepodległościowa i ugodowo-prawicowa.
Najważniejszym celem badawczym pracy jest zrekonstruowanie i zdefiniowanie pozycji i roli wojewody w systemie decydowania publicznego w latach 2009–2019. Chodzi o identyfikację najistotniejszych determinantów wpływających na kształt systemu decydowania publicznego na szczeblu wojewódzkiej administracji rządowej, ocenę pozycji i roli wojewody w tym systemie, a także zasygnalizowanie kluczowych kierunków modernizacyjnych, które powinny zostać poddane pogłębionej analizie w procesie doskonalenia systemu zarządzania państwem.
Autor dokonał nie tylko wnikliwej oceny pozycji ustrojowej wojewody w systemie decyzyjnym państwa, ale również stworzył prognozę dotyczącą dalszej ewolucji tego organu w polskim systemie politycznym.. Praca ma walor nowatorskości w zakresie badań nad organami władzy publicznej i ich pozycją w systemie decydowania publicznego
Wśród niewątpliwych walorów książki jest wieloaspektowość analizy. Narracja pracy wzbogacona jest licznymi przykładami, odwołaniem do materiałów źródłowych, relacjonowanymi przykładami debat parlamentarnych , wskazaniem różnych ujęć lub interpretacji. Autor ujawnia własne poglądy, krytyczne opinie lub propozycje zmian. Nierzadko uwagi te są skorelowane z refleksją na temat obserwowanych dysfunkcji wiążących się przykładowo z nieostrością formułowanych kryteriów selekcji, archaizmem lub niespójnością norm prawnych, duplikowaniem kompetencji itp. Warte pochwały są ambicje autora nie tylko do relacjonowania wszystkich wypowiedzi spotykanych w literaturze, ale również konfrontowania sprzecznych stanowisk. Łączenie zagadnień teoretycznych z praktycznymi, rozstrzygnięć normatywnych z analizą ich funkcjonalności to też atuty pracy”.
Ahejewa bada tę wojnę taką, jaka była: z natarciami i odwrotami, z planowanymi kampaniami i nieświadomie spontaniczną partyzantką, ze zdrajcami, bardziej podobnymi do więźniów, jak Mykoła/Nikołaj Hohol, i oczywiście z rabusiami, jak Michaił Bułhakow.Z przedmowy Oksany ZabużkoUkraińska walka o niezależność od rosyjskiego imperium trwa od setek lat. Jeśli nie na arenie politycznej czy militarnej, to na gruncie literatury i kultury. Bo cel Rosji - nieważne czy carskiej, sowieckiej czy putinowskiej - pozostaje niezmienny: zmiażdżyć odrębność Ukrainy, zawłaszczyć jej dokonania i sfałszować historię.To dlatego historia ukraińskiej kultury to w rzeczywistości - jak ukazuje Wira Ahejewa, krytyczka literacka i filolożka - historia oporu przeciwko imperium. Ukraińscy twórcy toczyli bój o wszystko: język (zwany pogardliwie "małoruskim"), folklor, a nawet pamięć.Walka nigdy nie odbywała się na równych zasadach, bo imperium raz po raz sięgało po realne i zabójcze środki nacisku. Zasięg rosyjskiej machiny kolonialnej jest tak olbrzymi, że w ukraińskim sprzeciwie z łatwością można dostrzec echa również polskich zmagań.Książka Ahejewej to nic innego jak kronika trwającej od pokoleń wojny kulturowej.
Polska była przez wieki krajem wierzących antyklerykałów. Chłopi przeciwstawiali się księżom z powodu pańszczyzny, zamiast na mszę chodzili do karczmy. Chętnie obśmiewali przywary kleru: chciwość, pijaństwo, rozpustę. Praktyki religijne organizowali po swojemu, często na przekór hierarchii, choć nie wbrew wierze.Dziś ludowy antyklerykalizm powrócił z nową siłą. Karnawałowy żart coraz częściej przeradza się jednak w wyraźny bunt wobec władzy Kościoła.Z ludowych przyśpiewek, robotniczych wystąpień, transparentów na Strajku Kobiet i internetowych memów z papieżem wyłania się nieopowiedziana dotąd historia polskiego stosunku do Kościoła, biskupów i religii.Michał Rauszer - kulturoznawca i antropolog, pracownik Zakładu Interdyscyplinarnych Badań nad Kulturą UW. Autor m.in.: "Bękartów pańszczyzny. Historia buntów chłopskich" (2020) oraz "Siły podporządkowanych" (2021) - książek cenionych za autentyczność, bogactwo źródeł, popularyzatorskie ujęcie. Współtwórca podkastu "Wszyscy jesteśmy ze wsi".
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
