KATEGORIE

Kategorie

Okładka książki Polacy na Białorusi od Powstania Styczniowego do XXI wieku

Polacy na Białorusi od Powstania Styczniowego do XXI wieku

Tom VI. Kościół katolicki

x
x
Prezentowane materiały odzwierciedlają działalność Kościoła katolickiego na terenie Białorusi w różnych epokach historycznych. Autorzy pokazali rolę Kościoła w życiu publicznym i jego relacji ze strukturami państwowymi. Bardzo ciekawe są materiały poświęcone działalności różnych przedstawicieli Kościoła katolickiego. Artykuły charakteryzują się wysokim stopniem nowości naukowej. Ich autorzy przeanalizowali szeroki wachlarz źródeł historycznych, w tym odkryli wiele nowych materiałów archiwalnych. Umożliwiło to wyciągnięcie oryginalnych i uzasadnionych wniosków. Wydanie książki wnosi znaczący wkład w badanie historii Kościoła katolickiego na terenie Białorusi oraz stosunków polsko-białoruskich. (Prof. dr hab. Nikolaj Mezga; historyk, Homelski Uniwersytet Państwowy im. F. Skoryny w Homlu) Tom poświęcony jest katolicyzmowi i katolikom na Białorusi. Jeśli powiemy, że jest to drugie co do wielkości wyznanie religijne w Republice Białorusi (i tak było w białoruskich prowincjach Imperium Rosyjskiego i na radzieckiej Białorusi), to będzie to niewielkie i skrajnie niewystarczające tłumaczenie. Od czasu Unii Krewskiej religia katolicka i Kościół odgrywają rolę alternatywnego lub dominującego wyznania na białoruskich ziemiach Wielkiego Księstwa Litewskiego, Rzeczypospolitej Obojga Narodów, Imperium Rosyjskiego i Związku Radzieckiego. Dla białoruskich Polaków, czy spolonizowanych Białorusinów, katolicyzm był najważniejszym czynnikiem konsolidacji etnicznej, duchowej i kulturowej, solidnym fundamentem orientacji światopoglądowej i ideologicznej w wielonarodowym i wielowyznaniowym państwie. (Prof. dr hab. Uładzimir Snapkouski; historyk, Białoruski Uniwersytet Państwowy w Mińsku) Rozważania autorów, badaczy polskich i białoruskich, koncentrują się wokół historii Kościoła katolickiego. Podjęcie tak obszernej problematyki wiąże się z szeroką wiedza, znajomością źródeł oraz mocnym osadzeniem badanych problemów w dotychczasowym dorobku historiograficznym. Zarówno informacje o charakterze faktograficznym, jak i refleksje autorów są niezwykle cenne. Niektóre ujęcia należy uznać za polemiczne, wymagające debaty naukowej. Naturalnym stanem historiografii jest zróżnicowanie w kwestiach interpretacyjnych, a rzetelna dyskusja w gronie fachowców, opierająca się na stanie badań, służyć ma wypracowaniu nowych ujęć. Stanowi to bezsprzeczną wartość dodaną tego opracowania. (Prof. dr hab. Jan Szumski; Instytut Historii Nauki PAN w Warszawie, Biuro Badań Historycznych IPN w Warszawie) Dr hab. Tadeusz Gawin (ur. 1951, Łosośna k. Grodna) – obywatel Białorusi, emerytowany oficer zawodowy, polski działacz społeczny, historyk. Ukończył Wyższą Wojskową Szkołę Łączności w Orle i Akademię Łączności w Leningradzie. Na stanowiskach dowódczych i sztabowych w wojskach pogranicznych ZSRR w Zabajkalskim, Pacyficznym i Zachodnim Okręgu Pogranicznym. W 1987 roku, w stopniu ppłk., zrezygnował z kariery wojskowej na rzecz zaangażowania w ruch polskiego odrodzenia narodowego w BSRR. Prezes Stowarzyszenia Kulturalno-Oświatowego im. Adama Mickiewicza w Grodnie (1988-90); współzałożyciel i prezes Związku Polaków na Białorusi (1990-2000). Doradca d/s narodowościowych przew. RN S. Szareckiego (1996-99); w 1997 roku sygnatariusz „Karty ’97” – ruchu obywatelskiego obrony praw człowieka oraz niezależności i suwerenności państwa białoruskiego. Doktorat na Uniwersytecie Opolskim (2008), habilitacja na Uniwersytecie w Białymstoku (2019). Pracownik naukowy Centrum Studiów Białoruskich przy Studium Europy Wschodniej UW.
Uwaga!!!
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
TAK
NIE
Oczekiwanie na odpowiedź
Wybierz wariant produktu
Dodaj do koszyka
Anuluj