„Wspomnienia o ojcu” – tak brzmiał oryginalny tytuł debiutanckiego zbioru opowiadań Schulza. Na szczęście jeden z pierwszych czytelników rękopisu, znany profesor psychologii Stefan Szuman, stanowczo przeciw niemu zaprotestował. Przekonał Schulza, że tytuł ten zupełnie nie oddaje fascynującej treści, która się za nim kryje. Zaproponował mu w zamian nazwanie całego zbioru, od jednego z tytułów opowiadań, „Sklepami cynamonowymi”. Droga do wydania nie należała do łatwych, opowiadania przeleżały kilka lat w szufladzie. Dopiero dzięki znajomym znajomych, po kilku telefonach, Schulz trafił do ówczesnej wyroczni literackiej – Zofii Nałkowskiej. Ta początkowo nie chciała go przyjąć, obawiając się straty czasu na kolejnego miernego debiutanta, jednak ostatecznie rękopis „Sklepów cynamonowych” zachwycił ją. To dzięki jej staraniom i wsparciu finansowemu brata Schulza, Izydora, opowiadania ukazały się w prestiżowej, popularnej serii wydawnictwa Rój. Zachowany do dziś dorobek literacki autora to zaledwie trzydzieści krótkich tekstów. Niemal zupełnie zapomniane po wojnie, z czasem zajęły należne im miejsce w kanonie literatury polskiej i światowej, dzięki czemu w niezwykłym, fantasmagorycznym świecie Schulzowych opowieści zatracają się kolejne pokolenia czytelników.
Nazwa wydawnictwa – Piszmy po książkach - nawiązuje do kiedyś powszechnej, a dziś zaniechanej praktyki pisania po książkach. Wyobraźcie sobie, że kiedyś w dobrym tonie było podarować znajomemu popisaną książkę! Praktyka ta pozwala na aktywne czytanie – zaznaczanie ważnych fragmentów, komentowanie tego, co przykuło naszą uwagę, wyrażanie zgody lub dezaprobaty, a wszystko to przekłada się na lepsze zrozumienie i zapamiętanie tekstu.
„Kordian”, napisany jesienią 1833 r. w Genewie, został wydany anonimowo na początku następnego roku w Paryżu. Słowacki liczył, że tym zabiegiem wyrówna swoją walkę z Mickiewiczem. Obawiał się także o swoją matkę żyjącą w zaborze rosyjskim, którą ze względu na antycarski charakter utworu mogłyby spotkać nieprzyjemne konsekwencje. „Kordian” z jednej strony jest opowieścią o dojrzewaniu młodego człowieka w niesprzyjającym okresie historycznym, z drugiej podejmuje dialog z historią najnowszą, stanowi głos w ówczesnych debatach politycznych, demaskuje romantyczne mity. Wszystkie, wydawać by się mogło, nieprawdopodobne wskazówki sceniczne Słowackiego, takie jak „spadający szatani”, „bijące gromy” czy „przebiegające konie”, były w istocie inspirowane nowoczesnymi technikami inscenizacyjnymi teatrów bulwarowych Paryża. Autor umiejętnie połączył wszystko, co najlepsze w niewybrednych przedstawieniach dla ludu, z dojrzale ujętym tematem i kunsztem poetyckim. Utwór utorował drogę nowoczesnej dramaturgii w literaturze polskiej.
„Klasyka z niezłym opracowaniem” to seria tekstów literatury pięknej stworzona z myślą o nastoletnich czytelnikach. Opracowanie, zaprojektowane jako krótkie „przerwy w lekturze”, wyjaśnia kontekst powstania utworu, przybliża postać autora, a przede wszystkim pomaga zrozumieć czytany tekst. Utwory wydawane są w okładce ze skrzydełkami, dzięki czemu egzemplarze dzielnie przetrwają wielokrotne podróże w tornistrze. Kremowy papier i szerokie marginesy uprzyjemnią natomiast samo czytanie.
Nazwa wydawnictwa – „Piszmy po książkach” - nawiązuje do kiedyś powszechnej, a dziś zaniechanej praktyki pisania po książkach. Wyobraźcie sobie, że kiedyś w dobrym tonie było podarować znajomemu popisaną książkę! Praktyka ta pozwala na aktywne czytanie – zaznaczanie ważnych fragmentów, komentowanie tego, co przykuło naszą uwagę, wyrażanie zgody lub dezaprobaty, a wszystko to przekłada się na lepsze zrozumienie i zapamiętanie tekstu.
Andrea Sperelli, miłośnik sztuki i piękna w każdej postaci, wprowadza nas w dogasający świat rzymskiej arystokracji. Młody artysta, w pogoni za szczęściem duszy i ciała, uwodzi dwie piękności – pragmatyczną i nieprzeciętnie piękną Elenę oraz anielsko czystą, uduchowioną Marię. Wśród uliczek Wiecznego Miasta rozpościera się sieć niepoprawnych związków i zależności, pełnych nieujarzmionej namiętności i deprawacji. Powieść urzeka językiem i obsesyjną fascynacją materialnym pięknem, a jednocześnie spod obfitości pięknych przedmiotów pozwala przezierać uporczywie skrywanym uczuciom – wrażliwości, cierpieniu, nieśmiałości. Ludzie, miejsca i emocje „Rozkoszy” pochłaniają bez reszty – to powieść, którą łatwo zakończyć, znalazłszy się niepostrzeżenie w dusznych rzymskich zaułkach, z mapą w ręku, w podróży śladami głównego bohatera.
„Rozkosz” – w oddającym klimat epoki tłumaczeniu Józefa Ruffera, przejrzanym i uzupełnionym.
Gabriele d’Annunzio (1863–1938) to jeden z największych twórców włoskiej literatury; ekscentryczny i niepoprawny – wzbudzał furię współczesnych sobie krytyków. Gdy jako nastolatek debiutował tomikiem poezji, przesłał do lokalnej gazety wiadomość o swojej śmierci, by zdobyć rozgłos dzięki romantycznej tragedii. Od tej pory jego postać na stałe spowiła aura kontrowersji, a niepokorny Włoch zapisał się w historii również jako dziennikarz, lotnik wojskowy i polityk. Także w naszym kraju d’Annunzio szybko trafił na języki – jeden niepozorny artykuł na temat jego twórczości rozpętał spór starych krytyków z młodymi i w konsekwencji pozwolił określić się nowemu pokoleniu twórców, dzisiaj zwanych Młodą Polską. Pierwsza powieść d’Annunzia – „Rozkosz”, znakomicie wpisująca się w dekadenckie nastroje epoki, stała się obowiązkową lekturą kręgów artystycznych przełomu XIX i XX wieku, tuż obok „Na wspak” Jorisa-Karla Huysmansa i „Portretu Doriana Graya” Oscara Wilde’a.
Władysław Stanisław Reymont wychował się na wsi, która stała się szczególnie bliska jego sercu – może więc odrobinę dziwić, że Chłopów musiał pisać aż dwa razy. Przystępując do końcowej redakcji pierwotnej wersji, pisarz uznał, że nie oddał we właściwy sposób chłopskiego życia. Gotową prawie powieść podarł i postanowił spróbować jeszcze raz. Chłopi zaczęli ukazywać się w „Tygodniku Ilustrowanym” w styczniu 1902?r. Już pod koniec roku opublikowano wydanie książkowe pierwszego tomu. Nie wiemy, jak bardzo druga wersja różniła się od poprzedniej. Najwidoczniej jednak była to właściwa decyzja, bo książka osiągnęła niebywały sukces. Reymont stworzył powieść nie tyle o wsi polskiej, co o wsi w ogóle. Dzięki udanym tłumaczeniom wzbudziła ona żywe zainteresowanie za granicą. Czytelnicy dostrzegali w niej coś lokalnego, wywoływała nostalgię za umykającym światem zmieniającej się wsi. W 1924 r. Reymont otrzymał najwyższe wyróżnienie literackie, nagrodę Nobla. Poparto je wyjątkowo krótkim uzasadnieniem: „Za wybitny epos narodowy, Chłopów?”.
Wydanie zawiera pierwszą część tetralogii – tom 1, Jesień (pełny tekst obowiązkowy).
Klasyka z niezłym opracowaniem to seria tekstów literatury pięknej stworzona z myślą o nastoletnich czytelnikach. Opracowanie, zaprojektowane jako krótkie „przerwy w lekturze”, wyjaśnia kontekst powstania utworu, przybliża postać autora, a przede wszystkim pomaga zrozumieć czytany tekst. Utwory wydawane są w okładce ze skrzydełkami, dzięki czemu egzemplarze dzielnie przetrwają wielokrotne podróże w tornistrze. Kremowy papier i szerokie marginesy uprzyjemnią natomiast samo czytanie.
Nazwa wydawnictwa – Piszmy po książkach - nawiązuje do kiedyś powszechnej, a dziś zaniechanej praktyki pisania po książkach. Wyobraźcie sobie, że kiedyś w dobrym tonie było podarować znajomemu popisaną książkę! Praktyka ta pozwala na aktywne czytanie – zaznaczanie ważnych fragmentów, komentowanie tego, co przykuło naszą uwagę, wyrażanie zgody lub dezaprobaty, a wszystko to przekłada się na lepsze zrozumienie i zapamiętanie tekstu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
