Czym jest szczęście? Czy w ogóle można je zdefiniować? Gdzie go szukać? Jak je budować? Co je przynosi? Co zrobić, żeby trwało jak najdłużej? Takie i podobne pytania stawiamy sobie wiele razy w ciągu życia. Czasami próbujemy odpowiedzieć na nie sami. Czasami szukamy rozwiązań w literaturze, filmie, sztukach plastycznych, muzyce. Czasami prosimy o pomoc innych: rodzinę, przyjaciół, znajomych, terapeutów. Są tacy, którzy twierdzą, że szczęście znaleźli, ale są i tacy, którzy wciąż go szukają.
Nasza książka pomoże i jednym, i drugim. Dzięki niej ci pierwsi zdołają zachować szczęście na dłużej (a może na całe życie?), zaś ci drudzy dostaną narzędzia i wiedzę, które pomogą im w poszukiwaniach. Autorami przywołanych refleksji, myśli, porad, wskazań, podpowiedzi są wybitni naukowcy i terapeuci, których mieliśmy przyjemność gościć na łamach magazynu psychologicznego „Charaktery” albo wydawać ich książki. Warto zagłębić się w to, co mają do powiedzenia, poświęcić kilka chwil na refleksję i zastanowienie. Na pewno nie będzie to czas stracony. A kto wie, może z tych krótkich sentencji ktoś ułoży sobie własną drogę do szczęścia?
Wiele rzeczy wlecze się za nami, utrudnia życie, szkodzi na różne sposoby. Nie potrafimy sobie z nimi poradzić, nie wiemy, co zrobić, żeby wreszcie zniknęły. I nie przychodzi nam do głowy rozwiązanie oczywiste – przeszkadzają nam te sprawy, których nie zakończyliśmy, których nie potrafiliśmy albo nie umieliśmy domknąć.
Tyle tylko, że zamykanie spraw tak, aby można było rozpoczynać nowe, to wyjątkowo trudna sztuka. Trzeba wiedzieć, kiedy podjąć decyzję o zakończeniu i rozpoczęciu, co robić, co mówić. Pomogą w tym znakomite autorki tekstów zgromadzonych w tej książce. Dzięki ich wiedzy i głębokiemu doświadczeniu, dzięki ich praktycznym poradom i wskazówkom proces dobrego kończenia starych spraw i rozpoczynania nowych będzie znacznie prostszy i szybszy.
Zanim podejmiemy decyzję o dokonaniu zmiany, postawmy sobie bardzo ważne pytanie o to, co nami kieruje: chęć odegrania się, wyrównania rachunków, pragnienie wywołania burzy, która w naszym przekonaniu oczyści atmosferę? Zróbmy to nawet wtedy, gdy sytuacja jest bardzo napięta, a ludzie lub sprawy przysparzają nam dyskomfortu i trudności. Jeśli możemy wyjść z trudnej lub krzywdzącej dla nas sytuacji, postarajmy się zrobić to na tyle spokojnie, na ile to możliwe. Nie prowokujmy dodatkowych „starć” – negatywne emocje wiążą
z przeszłością równie silnie, jak pozytywne odczucia, a przecież zależy nam na zamknięciu tego, co było. Poza tym ludzie pamiętają związane z nami emocje, zwłaszcza negatywne,
i trudno to wymazać. Pochłaniają one także naszą energię, której będziemy potrzebować do dobrego rozpoczęcia nowego etapu.
Jeśli więc możemy wejść w nowy etap, zróbmy to, ale drzwi starego domknijmy możliwie cicho. Zróbmy też porządki, zanim się „przeprowadzimy” – nie zabierajmy ze sobą rzeczy zbędnych, nie naszych, „za małych”. Będzie lżej, a nowe i tak przyjdzie.
(Joanna Heidtman, Coś się kończy, coś się zaczyna)
Fragmenty:
Rozstania bez zniszczeń
Rodzice często traktują dorastające i dorosłe dzieci jak wymagające opieki, mało racjonalne istoty, którym wciąż trzeba mówić, jak mają żyć. Nie pamiętają, że troska i pomoc są doceniane tylko wtedy, gdy ktoś ich oczekuje. Narzucone – wywołują bunt, gniewne słowa,
a nawet fizyczną agresję, ponieważ odbierane są jako zamach na wolność wyboru
i autonomię. Psychologowie tłumaczą, że oczywistą reakcją na każdą presję, a zatem także
na nadopiekuńczość, jest przekora, psychologiczny opór, a czasem, paradoksalnie, efekt bumerangowy, czyli upieranie się przy swoim zdaniu i zachowaniu nawet wtedy, gdy przynosi to więcej strat niż zysków.
Rodzice dają dzieciom wszystko, co uważają za dobre. Lata jednak mijają i przychodzi czas, gdy należy odciąć pępowinę. Z poziomu darowizn trzeba przejść na poziom stosunków partnerskich. Pomagać warto wtedy, gdy ktoś tej pomocy potrzebuje, a nie wtedy, gdy pojawi się potrzeba udowodnienia własnej przydatności.
Tak często słyszę w gabinecie wypowiadane w poczuciu krzywdy i ze łzami słowa skargi: „Wszystko dostał/dostała, a teraz mnie nie szanuje, odrzuca pomoc, widocznie nie kocha, bo nie dzwoni, nie chce spotkań. Żmiję na własnym łonie człowiek wyhodował”. A przecież szacunek wobec innych oznacza m.in. uważne wsłuchiwanie się w ich potrzeby
i oczekiwania. Skończmy z narzucaniem się w poczuciu, że wiemy lepiej. Może i wiemy, ale dobre relacje wymagają pokory i okazywania szacunku.
Dorastające i dorosłe dzieci często obwiniają rodziców o własne niepowodzenia
i zaniechania. To prosta droga do zerwania serdecznych dotychczas więzi. Dobrze, aby dorośli ludzie sami odpowiadali za siebie. Warto doceniać wszystko dobre, co dali rodzice.
Z pewnością popełnili wiele błędów, bo są tylko ludźmi. Czas wybaczyć, podziękować
i wyznaczyć granice.
Hanna Hamer
Z okładki:
Rodzina jaka jest, każdy widzi – możemy sparafrazować słynne stwierdzenie księdza Benedykta Chmielowskiego, autora Nowych Aten. Tylko czy naprawdę widzimy, jaka jest rodzina? Czy zdajemy sobie sprawę z bezmiaru procesów, mechanizmów i zależności kryjących się za tym, co widzimy? Czy wiemy, co decyduje o tym, że w tej samej sytuacji Jaś zachował się, tak jak się zachował, a Kasia zupełnie inaczej? Czy potrafimy zrozumieć, dlaczego ktoś znajduje w rodzinie wsparcie i miłość, a ktoś inny jest samotny, choć ma wielu krewnych?
W tej książce pokazujemy zaledwie kilka zjawisk, które wpływają na życie naszych rodzin: kolejność narodzin, jakość opieki, styl rodzicielstwa, stawianie granic, choroby dzieci. Podkreślamy znaczenie rodzinnych przekazów i ich ciągłości – to one w znaczącej mierze nas kształtują, dają nam poczucie przynależności i trwałości. Podsuwamy też rady i podpowiedzi, które – mamy taką nadzieję – pomogą wam zrozumieć przynajmniej niektóre z rodzinnych tajemnic. Być może dzięki temu rozwiążecie choć jeden ze swoich problemów i uniknięcie innych.
Ze skrzydełek:
Gdy granice są zbyt restrykcyjne, nietrudno o sytuacje konfliktowe. Jeśli narzucimy dziecku zbyt wiele oczekiwań i ograniczeń, to bardzo szybko napotkamy opór. Wyobraźmy sobie taką sytuację: od naszego 13-latka oczekujemy zdobywania wiedzy, najlepszych ocen i wybitnych osiągnięć, ale jeśli nie pozwolimy mu spotykać się ze znajomymi, może przestać się uczyć
i zacznie się buntować. Rodzice domagający się sztywnego przestrzegania granic mogą podnieść poprzeczkę jeszcze wyżej i wprowadzić więcej zakazów, ale w efekcie doprowadzą do zaostrzenia konfliktu. Trzeba pamiętać, że kluczem do sukcesu w stawianiu granic jest nie tylko wymaganie i oczekiwanie, ale również elastyczność.
Gdy nie ma granic bądź są niejasne, dzieci nie będą zachowywać się tak, jak chcemy, ponieważ nie będą wiedziały, czego od nich oczekujemy. Przykład: dziecko usłyszało na placu zabaw przekleństwo i zaczęło go używać. Rodzice zakazują wypowiadania tego słowa
i zapowiadają zakaz wychodzenia na dwór, jeśli ich polecenie nie zostanie spełnione. Dziecko jednak nadal powtarza przekleństwo, a rodzice jedynie grożą konsekwencjami – nie egzekwują ich. Dziecko dowiaduje się w ten sposób, że właściwie może robić, co chce. Taka sytuacja podważa autorytet rodziców w oczach dziecka, ponieważ ostatecznie to ono
o wszystkim decyduje.
(Aleksandra Samelak, Jak sobie wychowasz…)
Fragmenty:
10 rzeczy, które pomagają budować relacje:
1. Zamień oceny i osądy na obserwacje i informacje zwrotne. Odwołuj się do konkretnych sytuacji i wyjaśniaj, na czym polega problem.
2. Używaj komunikatu „Ja” i mów o swoich potrzebach, np. „Nie lubię, kiedy…”; „Przeszkadza mi, że…”; „Jest mi przykro, ponieważ…”.
3. Żądania zamień na prośby. Pamiętaj, że polecenie „Uspokój się” tak naprawdę przynosi efekt odwrotny do oczekiwanego.
4. Pozwól dziecku wyrazić swoje emocje i opowiedzieć o nich.
5. Uważnie słuchaj dziecka, okaż akceptację (np. „Rozumiem”), nazwij jego uczucia (np. „To musiało być dla ciebie trudne/frustrujące/zawstydzające/przykre”).
6. Zamiast pytać: „Co się stało?”, lepiej odnieś się do uczuć i powiedz o swoich spostrzeżeniach.
7. Nie musisz się we wszystkim i na wszystko zgadzać. Czasem wystarczy obecność
i milczenie.
8. Nie buduj relacji poprzez ciągłe pokazywanie swoich racji.
9. Zamiast wydawać rozkazy, podziel się wskazówkami i uświadom dziecku konsekwencje konkretnych zachowań.
10. Postaw na wspólne poszukiwanie rozwiązań problemu, a nie narzucanie jednostronnej wersji.
O książce:
Lubimy rzeczy dobrej jakości: domowe sprzęty, ubrania, kosmetyki, żywność, książki. Szukamy ich, gotowi jesteśmy zapłacić za nie więcej, a potem dbamy o nie. Niestety, często zapominamy o rzeczy, której wysoka jakość jest nam szczególnie potrzebna: o własnym życiu.
Czym zatem jest jakość życia? Co się na nią składa? Jak ją budować? Co się dzieje, kiedy brakuje jej naszemu życiu? Poprosiliśmy cenionych psychoterapeutów, aby pomogli nam znaleźć odpowiedzi na te pytania. Hanna Hamer, Katarzyna Hamer, Ewa Kaian Kochanowska, Jacek Krzysztofowicz i Jakub Gutowski nie tylko objaśniają jakość życia, ale też proponują ćwiczenia i psychozabawy, które pomogą nam podnieść jakość życia albo ją utrwalić, jeśli jesteśmy z niej zadowoleni.
O serii wydawniczej:
„Jakość życia” to zarówno tytuł tej publikacji, jak i nowej serii Wydawnictwa Charaktery, którą ona rozpoczyna. W ramach serii ukazywać się będą tytuły poświęcone tym obszarom życia, które wpływają na dobrostan: odpoczynkowi, odżywianiu, relacjom, emocjom, osobistym zasobom. W każdej z nich czytelnicy znajdą teksty znanych i cenionych psychologów: nie tylko artykuły objaśniające ważne tematy, ale też psychozabawy, ćwiczenia, porady i wskazówki. Dzięki nim będą mogli spojrzeć na siebie z nieco innej perspektywy. Mamy nadzieję, że w ten sposób pomożemy czytelnikom lepiej zrozumieć to, co się dzieje w ich życiu, zauważyć to, co warto zmienić, i dokonać tej zmiany.
Fragmenty:
„Zalecenia na rzecz szczęścia” Jakub Gutowski
"Ludzie mogą wywierać aktywny wpływ na jakość swojego życia dzięki świadomemu działaniu na rzecz częstszego i intensywniejszego doświadczania pozytywnych stanów emocjonalnych. Możliwe jest to dzięki przestrzeganiu kilku praktycznych zaleceń.
Pierwsze: dbaj o jakość relacji z innymi ludźmi, zarówno z członkami rodziny (bliskiej oraz dalszej), jak i ze znajomymi, współpracownikami czy sąsiadami. Podtrzymuj najbliższe przyjaźnie, np. poprzez regularne rozmowy i spotkania z przyjaciółmi.
Drugie: pilnuj odpowiedniego cyklu dobowego snu (uwzględniaj osobiste potrzeby w tym zakresie oraz siłę aktualnie odczuwanego zmęczenia). W efekcie będziesz się dobrze, regularnie wysypiał, a także dostatecznie odpoczniesz w ciągu dnia (krótka drzemka, poczytanie książki, pogapienie się w telewizor), gdy tylko stwierdzisz, że czujesz się zmęczony.
Trzecie: systematycznie podejmuj aktywność fizyczną, adekwatną do Twoich aktualnych możliwości oraz preferencji (basen, joga, rower, jogging, siłownia, trening w sekcji rekreacyjno-sportowej, ćwiczenia indywidualne w domu lub parku czy choćby długie spacery).
Czwarte: jak najczęściej realizuj swoje hobby lub pasje, wykonuj ulubione czynności.
Piąte: aktywnie zmierzaj do osiągnięcia swoich osobistych, zgodnych z istotnymi wartościami celów. Już sama świadomość podejmowania tego rodzaju aktywności wywiera pozytywny wpływ, nawet gdy cel nie został jeszcze zrealizowany.
Szóste: pracuj nad tym, aby w trudnych momentach reagować humorem, modyfikując swój sposób myślenia o tych sytuacjach. Jednocześnie w pełni akceptuj swoje prawo do odczuwania negatywnych emocji (jeśli takowe się pojawiły)..."
„Zaplanuj rok. Jak w 365 dni osiągnąć dużo, a nawet więcej” to 10 już książka z serii OBLICZA, wydawanej przez wydawnictwo „Charaktery”. Mogłoby się wydawać, że planowanie to nic trudnego, jednak to tylko pozory. Dobre planowanie, które doprowadzi do wyznaczonych celów, to precyzyjna praca, w której trzeba uwzględnić mnóstwo czynników. No i zaangażować się z pełnym przekonaniem, że warto, bo służy to przede wszystkim naszemu dobru.
Książka pokazuje, co zrobić, aby spełnić zamiary i osiągnąć wyznaczone cele, aby urzeczywistnianie planów było ekscytująca przygodą, a nie mało przyjemnym obowiązkiem. Piszą i mówią o tym wybitni naukowcy i doświadczeni terapeuci, m.in. Julius Kuhl, Krzysztof Śliwiński, Anna Srebrna, Jakub Gutowski. Dają oni też proste, ale skuteczne narzędzia, dzięki którym można wiele dowiedzieć się o sobie samym.
A więc... Nie bójmy się planować!
"Sa? tacy, którzy bez kon´ca oddaja? sie? marzeniom. I tacy, którzy je po prostu realizuja?. Ci pierwsi sami staja? sobie na drodze do marzen´, ci drudzy maja? w sobie sprzymierzen´ca w ich spełnianiu. Jak ma?drze zarza?dzac´ soba?, by osia?gna?c´ to, na czym nam naprawde? zalez˙y, z˙yc´ tak, jak chcemy z˙yc´?”
Najnowsza publikacja wydawnictwa Charaktery nosi tytuł „Ogarnij się. Jak skutecznie rządzić sobą” i jest wielką opowieścią o nas - ludziach, przeważnie nieświadomych swojej wyjątkowości, zagrzebanych talentów, przyprószonych wartości, pragnień i .. potencjału do zmiany na lepsze.
Miotamy się, zmagamy, gubimy. Nie musi tak być - grupa uznanych i cenionych psychologów, psychiatrów i psychoterapeutów zatroskanych o ludzkie losy, wychodzi nam naprzeciw, bierze na warsztat tematy bez wątpienia fundamentalne: poczucie wartości, poznanie siebie i swoich głębokich dążeń, ambiwalencję, wewnętrzne konflikty, cele, ich wyznaczanie i realizację etc. Autorzy stawiają podstawowe pytania o szczęście, o spełnione życie i hojnie dzielą się wiedzą zdobytą w trakcie naukowych poszukiwań. Dzięki zarówno nowym, jak i sprawdzonym metodom pomagają zrozumieć siebie i dają nadzieję wszędzie tam, gdzie panuje - jakże dojmująca w skutkach - ignorancja. A wystarczyłoby wiedzieć, przeczytać... Zawarte w książce opowieści o drodze ku pełni, opowieści odkrywcze i poparte dowodami naukowymi, poruszą ludzi poszukujących, w każdej szerokości geograficznej. Wszystko zaczyna się wtedy, gdy się zatrzymasz, pomyślisz, ogarniesz i ... zaczniesz skutecznie rządzić sobą, tam zaczyna się prawdziwe życie ... Pomyślności.
O autorach:
Autorami są psychologowie, psychiatrzy, terapeuci i redaktorzy:
Prof. Graz˙yna Wieczorkowska-Wierzbin´ska jest magistrem matematyki i profesorem psychologii. Kieruje Katedra? Psychologii i Socjologii Zarza?dzania na Wydziale Zarza?dzania Uniwersytetu Warszawskiego.
Prof. Kinga Lachowicz-Tabaczek jest psychologiem, pracuje w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Wrocławskiego.
Dr hab. Irena Makower jest psychologiem i psychoterapeutka?. Pracuje w Szwecji, w Instytucie Kognitywnej Terapii oraz Kształcenia Manowa.
Dr Agnieszka Popiel jest lekarzem psychiatra?, adiunktem na Uniwersytecie Humanistyczno-Społecznym SWPS w Warszawie. Od wielu lat zajmuje sie? psychoterapia? poznawczo-behawioralna?.
Prof. dr hab. Wiesław Łukaszewski jest psychologiem, specjalizuje sie? w psychologii osobowos´ci, motywacji i w psychologii społecznej. Pracuje w Uniwersytecie Humanistyczno-Społecznym SWPS w wydziałach w Sopocie i we Wrocławiu.
Dr hab. Roma Kadzikowska-Wrzosek jest psychologiem, pracuje na Uniwersytecie Humanistyczno-Społecznym SWPS Wydział Zamiejscowy w Sopocie.
Prof. Roy F. Baumeister jest psychologiem, pracuje na Florida State University, gdzie wspólnie z Dianne M. Tice kieruje Laboratorium Psychologii Społecznej Stworzył m.in. koncepcje? woli jako zasobu energetycznego zwia?zanego z Ja.
Anna Srebrna jest psychologiem, coachem, psychoterapeuta? i trenerem. Pracuje w Laboratorium Psychoedukacji.
Dr Rafał Albin´ski jest psychologiem poznawczym, pracuje na Uniwersytecie Humanistyczno-Społecznym SWPS w Warszawie.
Dr hab. Mirosława Huflejt-Łukasik jest psychologiem, pracuje w Katedrze Psychopatologii i Psychoterapii na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego
Krzysztof S´liwin´ski jest psychologiem, psychometra?, trenerem i po- pularyzatorem psychologii.
William Baum jest emerytowanym profesorem psychologii University of New Hampshire. Obecnie pracuje na University of California, Davies.
Natalia de Barbaro jest psycholoz˙ka? i socjoloz˙ka?, pracuje jako trenerka i konsultantka w s´wiadcza?cej usługi doradczo-szkoleniowe firmie House of Skills.
Dr Martyna Goryniak jest psychologiem, trenerem i terapeuta? w warszawskim os´rodku „Natolin”. Absolwentka Studium Psychoterapii w Laboratorium Psychoedukacji.
Joanna Wrzes´niowska jest psychologiem klinicznym, terapeuta? ACT i EMDR.
„Rzecz o naszych matkach” to wyjątkowa książka, która w mądry i przystępny sposób opisuje bogactwo relacji z naszymi matkami. Mądre przewodniczki, nadopiekuńcze, wystarczająco dobre, zaborcze... Lista określeń, jakich moglibyśmy użyć wobec naszych matek, nie ma właściwie końca. Każdy z nas mógłby do niej dołożyć kolejne – pieszczotliwe, pełne szacunku, przepełnione żalem... To zaś oznacza, że każda z nich jest niepowtarzalna, jedyna w swoim rodzaju, wyjątkowa.
Jakie zatem są nasze matki?
Co wnoszą do naszego życia?
Co z niego zabierają?
Jakie dziedzictwo nam przekazują?
O naszych mamusiach, mamach, matkach piszą w tej książce najwybitniejsi psychologowie, psychiatrzy, psychoterapeuci (17 autorów): m.in. Lubomira Szawdyn, Wanda Sztander, Zofia Milska-Wrzosińska, Jean-Marie Delassus, Luis Alarcon Arias, Monika Wasilewska, i wielu, wielu innych. Pochylają się nad ich zaletami, wadami, mocami, słabościami. Pokazują i objaśniają nasze relacje z mamami z wielu perspektyw. Ich wypowiedzi podzielone są na V części: Narodziny mamy, Córki i synowie, Raport z matczynych nadużyć oraz Bez ojca i Chwile niełatwe.
fragmenty:
Z jednej strony pielęgnujemy przesłodzony obraz matki, która troszczy się i nigdy nie przestaje kochać. Z drugiej zaś strony gabinety terapeutyczne wypełniają wspomnienia dzieci o trudnych relacjach z matką…
Związek matki i córki to związek szczególny. Rządzą nim silne emocje, które sprawiają, że w pewnym wieku matkom trudno porozumieć się z córkami, a córkom trudno pojąć swoje matki. Dlaczego tak się dzieje?
Zadziwiające, jak matki mylą różne sprawy z miłością. Co ukrywają za rzekomym uwielbieniem synów?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
