288 stron formatu A5, całość w kolorze, 197 ilustracji, 12 mapek i planików, okładka miękka ze skrzydełkami, wewnątrz przedniego przeglądowa mapka Austrii, tylnego — drzewo genealogiczne Habsburgów. Książka ta nie jest kolejnym przewodnikiem, lapidarnym opisem proponowanych do obejrzenia atrakcji. To raczej opowieść o ludziach i związanych z nimi miejscach. A jeśli opowiadać o Austrii, naturalnie nasuwa się skojarzenie z Habsburgami, rodem, który władał tymi ziemiami przez wieki, stworzył olbrzymie, wielonarodowościowe imperium z centrum w kraju nad Dunajem i wycisnął na nim niezatarte piętno. Habsburgowie, ale nie tylko oni, będą zatem naszymi przewodnikami po miastach, opactwach, zamkach, kotlinach i górskich trasach.Rozpoczniemy naszą wędrówkę nietypowo, nie w Wiedniu, ale w dolnoaustriackich opactwach, których fundatorami byli pierwsi władcy naddunajskiego kraju, książęta z rodu Babenbergów. Odwiedzimy Wiedeń i okolice, lecz wcale nie po to, aby oglądać oblegany przez turystów pałac cesarzowej Marii Teresy — Schönbrunn. Ze wzgórza kalwaryjskiego w Eisenstadt spojrzymy na rozciągające się aż po horyzont równiny Burgenlandu. W Styrii czeka na nas szlak jabłkowy, biblioteka opactwa w Admont i arsenał w Grazu. Górna Austria i Salzkammergut zachwycają perłami austriackiego baroku, których zebrać tu można całą kolię. Salzburg to Mozart. Bez wątpienia, lecz nie wyłącznie Mozart.Kiedy już zdobędziemy alpejskie szczyty Tyrolu, czeka na nas Innsbruck z największym cesarskim grobowcem, w którym cesarz nie spoczął... Tyrol to także opowieść o partyzancie, który w przeciwieństwie do Polaków nie darzył sympatią Napoleona. Gdy zaś zmęczą nas upały nad ciepłymi jeziorami Karyntii, odpoczniemy w mroku romańskich kościołów. Na koniec zatrzymamy się w Bregencji, aby posłuchać arii oporowych płynących ze sceny na wodach Jeziora Bodeńskiego. A stąd już niedaleko do górskich szczytów Silvretty i Rätikonu.
Dwadzieścia kilometrów od Krakowa, u progu Niepołomickiej Puszczy, dawnego łowieckiego terenu królów polskich, od prawie ośmiu wieków modlą się i pracują w staniąteckim opactwie mniszki benedyktynki. To niezwykłe miejsce jest Sanktuarium Maryjnym. Przed darowanym pierwszej Ksieni Staniąteckiej Wizennie obrazem Matki Bożej Bolesnej modlili się między innymi: św. Kinga, bł. Salomea, św. Jadwiga, Władysław Jagiełło, Zygmunt Stary, Jan III Sobieski i kard. Karol Wojtyła.
Opactwo jest skarbnicą wielu dzieł sztuki, a niepozorny kościół klasztorny kryje wspaniałą barokową polichromię. Przez wieki klasztor pełnił również ważną rolę oświatową, prowadzenie szkoły dla panien było istotnym zadaniem konwentu Benedyktynek. Dziś, tak jak przed wiekami, chwilę wyciszenia można znaleźć u stóp Staniąteckiej Bolesnej Madonny. Aby zaś w pełni docenić nastrój tego wyjątkowego miejsca wystarczy na dłużej zatrzymać się w prowadzonym przez siostry Domu Rekolekcyjnym.
Dwory to relikty budownictwa szlacheckiego. Dziś mieszczą się w nich instytucje kultury, muzea, ośrodki pracy twórczej. Wiele z nich zostało zaadaptowanych na hotele i restauracje. Niestety, są też takie, które pozostawione same sobie, po prostu niszczeją. Wszystkie jednak składają się na bogactwo kulturowe naszego kraju i są niebywałą atrakcją turystyczną. Książka „Dwory polskie” przybliża specyfikę najpiękniejszych posiadłości ziemskich. Opowiada dzieje obiektów oraz charakteryzuje architekturę poszczególnych budowli. Album został zilustrowany fotografiami współczesnymi i archiwalnymi.
Pełen kontrastów kraj, kształtem przypominający poszerzoną podkowę co roku gości tysiące turystów, wśród których pokaźną grupę stanowią Polacy. Choć najliczniejsze rzesze wypoczywających w Chorwacji przybywają na Wybrzeże Adriatyckie, także inne regiony kraju oferują wiele wyjątkowych atrakcji, pięknych krajobrazów i ciekawych zakątków. Warto więc nie ograniczać się do plaż nad Adriatykiem, lecz zobaczyć górzyste Chorwackie Zagorje i Gorski Kotar, wspiąć się na szczyty Velebitu czy ochłodzić nad wodospadami Jezior Plitwickich.
Mimo stosowania wielu nowoczesnych rozwiązań w nawigacji morskiej, takich jak urządzeń działających w oparciu o fale radiowe, czyli radiostacji, radiolatarni i radaru, latarnie morskie wciąż nie wychodzą z użycia. Perspektywa powrotu do tradycyjnego sposobu rozpalania ognisk na skałach jest, co prawda, tylko mrzonką, ale sentymentalna wizja "wieży świetlnej" potrafi rozpalić umysł niejednego wilka morskiego. 18 sierpnia 2002 r. na wniosek angielskiej organizacji kultywującej dziedzictwo i tradycje morskie obchodzono na całym świecie I Międzynarodowy Dzień Latarń Morskich. Od tej pory świętuje się go dorocznie w trzecią niedzielę sierpnia.
Pełen kontrastów kraj, kształtem przypominający poszerzoną podkowę co roku gości tysiące turystów, wśród których pokaźną grupę stanowią Polacy. Choć najliczniejsze rzesze wypoczywających w Chorwacji przybywają na Wybrzeże Adriatyckie, także inne regiony kraju oferują wiele wyjątkowych atrakcji, pięknych krajobrazów i ciekawych zakątków. Warto więc nie ograniczać się do plaż nad Adriatykiem, lecz zobaczyć górzyste Chorwackie Zagorje i Gorski Kotar, wspiąć się na szczyty Velebitu czy ochłodzić nad wodospadami Jezior Plitwickich.
Dwory to relikty budownictwa szlacheckiego. Dziś mieszczą się w nich instytucje kultury, muzea, ośrodki pracy twórczej. Wiele z nich zostało zaadaptowanych na hotele i restauracje. Niestety, są też takie, które pozostawione same sobie, po prostu niszczeją. Wszystkie jednak składają się na bogactwo kulturowe naszego kraju i są niebywałą atrakcją turystyczną. Książka „Dwory polskie” przybliża specyfikę najpiękniejszych posiadłości ziemskich. Opowiada dzieje obiektów oraz charakteryzuje architekturę poszczególnych budowli. Album został zilustrowany fotografiami współczesnymi i archiwalnymi.
Mimo stosowania wielu nowoczesnych rozwiązań w nawigacji morskiej, takich jak urządzeń działających w oparciu o fale radiowe, czyli radiostacji, radiolatarni i radaru, latarnie morskie wciąż nie wychodzą z użycia. Perspektywa powrotu do tradycyjnego sposobu rozpalania ognisk na skałach jest, co prawda, tylko mrzonką, ale sentymentalna wizja ""wieży świetlnej"" potrafi rozpalić umysł niejednego wilka morskiego. 18 sierpnia 2002 r. na wniosek angielskiej organizacji kultywującej dziedzictwo i tradycje morskie obchodzono na całym świecie I Międzynarodowy Dzień Latarń Morskich. Od tej pory świętuje się go dorocznie w trzecią niedzielę sierpnia.
Kto, kiedy i w jakim celu budował niezwykłe malowane monastery bukowińskie? Skąd się wzięła w sercu Rumunii architektura przywodząca na myśl stare miasteczka niemieckie? Jak daleko za Dunaj zawędrowały rzymskie legiony? Jaka postać historyczna stała się pierwowzorem słynnego wampira Drakuli i dlaczego? Czego szukał Jan III Sobieski daleko na południe od granic Rzeczypospolitej? Kto tak naprawdę obalił „conducatora” Nicolae Ceausescu? Na te i wiele innych pytań znajdzie w naszej książce obszerną odpowiedź dociekliwy czytelnik, któremu nie wystarczają zdawkowe informacje podawane przez typowe przewodniki turystyczne.
W osiemnastu szkicach poświęconych wybranym zagadnieniom dziejów „najbardziej karpackiego kraju” autor ze swadą rozwija gawędziarską narrację historyczną, wplatając w nią, krajoznawcze opisy miejsc i budowli związanych z przedstawianymi wydarzeniami, a przede wszystkim z ludźmi, którzy odegrali w nich kluczową, rolę. Spotkamy na łamach książki wybitnych wodzów i polityków, jak pogromca Turków Jan Hunyady czy Decebal -słynny król Daków i godny przeciwnik cesarza Trajana, ale także postacie tragiczne, jak Izabela Jagiellonka - niefortunna władczyni Siedmiogrodu, okrutne, jak wołoski książę Wład Palownik, a nawet groteskowe, jak przedostatni król Rumunii Karol II, uciekający z kraju z wagonami pełnymi złota...
Dwory to relikty budownictwa szlacheckiego. Dziś mieszczą się w nich instytucje kultury, muzea, ośrodki pracy twórczej. Wiele z nich zostało zaadaptowanych na hotele i restauracje. Niestety, są też takie, które pozostawione same sobie, po prostu niszczeją. Wszystkie jednak składają się na bogactwo kulturowe naszego kraju i są niebywałą atrakcją turystyczną.
Czasy świetności polskich posiadłości ziemskich, wśród których najwięcej było dworów, pałaców i zamków, przypadają na XVII wiek. Wspaniale, że do dziś są to miejsca tętniące klimatem tamtych czasów: ludzi i wydarzeń. Zachwycają dworskie wnętrza wypełnione pamiątkami narodowymi, stylowymi meblami i dodające uroku parki oraz ogrody wokół nich.
W czasie prób wynarodowienia polskie dwory stały się miejscem kultywowania tradycji, gromadzenia pamiątek narodowych, wychowywania kolejnych pokoleń w duchu miłości ojczyzny. Siedziba ziemiańska była centrum nie tylko gospodarowania i życia kulturalnego wsi, lecz także walki o narodowe przetrwanie i odrodzenie państwowe. W dworach często gromadziły się powstańcze partie, a domy pańskie służyły za punkty oporu.
Książka Dwory polskie przybliża specyfikę najpiękniejszych posiadłości ziemskich. Opowiada dzieje obiektów oraz charakteryzuje architekturę poszczególnych budowli. Album został zilustrowany fotografiami współczesnymi i archiwalnymi.
Od początków kultury ludzie wyróżniali miejsca, w których objawiało się sacrum. Pierwotnie wyznaczano je na podstawie mitów opowiadających o legendarnych kolebkach rodów, plemion, narodów, bądź znaków – niezliczonych legend o objawieniu się woli Bożej w danym miejscu, szczególnie związanych z widzeniami i świętymi przedmiotami czy życiem proroków. Z biegiem czasu niektóre z nich stały się miejscami szczególnego kultu.
Książka prezentuje około siedemdziesiąt miejsc świętych. Na 160 stronach bogato ilustrowanego wydawnictwa przedstawiono najważniejsze punkty pielgrzymek czy sanktuariów dwunastu religii, w tym chrześcijaństwa (katolicyzmu i prawosławia), buddyzmu, islamu, a także religii plemiennych.
Ogrom okrucieństw II wojny światowej zatarł w pamięci społeczeństw ślady Wielkiej Wojny 1914?1918. Na długie lata zapomniano też o śmiałym zamierzeniu zrealizowanym przez cesarstwo austro-węgierskie - rozsianych wśród pól i wzgórz Galicji Zachodniej cmentarzach wojskowych. Upamiętniają one ofiarę dziesiątek tysięcy żołnierzy poległych na frontach Galicji Zachodniej od jesieni 1914 roku po wielkie zwycięstwo w bitwie gorlickiej wiosną 1915. Dzięki zaangażowaniu licznej grupy artystów, architektów, inżynierów i wojskowych powstał liczący blisko czterysta cmentarzy, niepowtarzalny w skali Europy pomnik wojskowej sztuki cmentarnej, gdzie towarzysze broni - żołnierze armii austro-węgierskiej i niemieckiej, oraz ich wrogowie - żołnierze rosyjscy, spoczęli obok siebie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
