Antologia Norwida Zdań i uwag o społeczeństwie obywatelskim to rzecz większa niż deklarowana w zapowiedzi i na stronie tytułowej. Głównie z powodu prawie pięćdziesięciostronicowego wstępu z notą edytorską i bibliografią – urasta niemal do rangi niewielkiej objętościowo, ale ważnej, bo wyczerpującej monografii myśli społecznej autora Vade-mecum. Wielostronnie, kompetentnie naświetlony kontekst (nie tylko romantyczny) Norwida refleksji o społeczeństwie, narodzie, państwie pozwala spojrzeć na ten fragment Norwidowego świata w szerszej perspektywie, dostrzec jego związek z najważniejszymi problemami epoki. Co więcej, zaproponowany przez prof. Ferta esej […] zachęca do spojrzenia na Norwida jako pisarza nam współczesnego, aktualnego. Przy czym wrażenie, że mamy do czynienia z tego rodzaju myślicielem, nie bierze się, broń Boże, z publicystycznego charakteru tego eseju (bo też nie jest to publicystyka), ale z rzetelnego naświetlenia tego dzieła. To jest po prostu solidny, ugruntowany w wieloletnim, detalicznym studium kawał prawdziwej filologii. Na pewno będzie to książka, która stanie się ważnym punktem odniesienia w norwidystyce, a nie okolicznościowa publikacja popularna.
z recenzji Wojciecha Kruszewskiego
Józef Franciszek fert, autor opracowania, jest poetą, krytykiem literackim i badaczem literatury polskiej XIX i XX w. Centrum jego prac literaturoznawczych i wydawniczych zajmuje Cyprian Norwid.
Album po raz pierwszy prezentuje tak obszerny wybór dzieł plastycznych Norwida w układzie chronologicznym. Zamieszczono tu 200 prac z liczącej około dwóch tysięcy pozycji (zachowanej i zaginionej) spuścizny plastycznej artysty.
W 200-lecie urodzin Norwida liczba reprodukcji ma oczywiście swoją symboliczną miarę i znaczenie.
Biograficzne uporządkowanie ikonograficznej antologii daje możliwość podążania za twórcą jego artystyczną drogą, a zarazem składa z tych drobnych realizacji wielowymiarowy, a przede wszystkim – mamy taką nadzieję – WIERNY-PORTRET Norwida.
Kolejna opowieść autora "Mikołajka w szkole Dobrej Zmiany". Groteskowo-ironiczna opowieść o naszej rzeczywistości, mieszająca humor z goryczą. Pan Walczyk przybywa do miasta B. Pragnie niewiele. W sumie, żeby ludzie byli szczęśliwi. Spotyka rzeczywistość jakby skądś znaną, przewartościowaną, ekspansywną, groteskową i oporną, wystawiającą wykrzywiony język.
Ale od czego jest muzyka…
Okrężnym spacerem przez dworce autobusowe, operowe gmachy, przestrzenie wystawiennicze i terytoria wewnętrzne skromna ta książeczka nieśmiało snuje refleksje nad wyobraźnią oraz ochoczo zachęca do jej gimnastykowania. Eksploruje więc wspaniałe nice, rozpatruje zastanawiające cosie i wyłapuje niesfornie ulotne duchy. Zapiski na marginesie są tu przeniesione na środek łamu, nieopierzone rozważania wystawione na afisz, z niecodziennych wspomnień ulepiono defiladę.
Michał Krawczyk – poeta, eseista. Absolwent Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Wrocławskim. Publikował m.in. w „Akcencie”, „Twórczości”, „Odrze” i „Tlenie Literackim”. Finalista 14. Połowu organizowanego przez Biuro Literackie. Nagradzany w konkursach poetyckich. Mieszka w Jeleniej Górze.
Trzecie wydanie znanej książki Marii Braun-Gałkowskiej, profesor psychologii KUL, psychoterapeutki, popularyzatorki wiedzy psychologicznej. Zbiór refleksji o sprawach pozornie drobnych, ale wnoszących ogrom sensu i zadowolenia w nasze życie. Nie tylko duchowe.
Zabawno-gorzkie opowiastki przesycone naszym ojczystym kolorytem. Humor, groteska, literacka gra z pierwowzorem. Świadectwo niepokojów i absurdów, które przynosi nam czas i polityka, polska ado-ptacja mistrzowskiego pierwowzoru, która po lekturze każe pytać, z kogo się śmiejemy.
Wyobraźnia jest potężną siłą. A groteska to taka forma jej twórczego wykorzystania, która potrafi zupełnie przedefiniować nasze rozumienie rzeczywistości. Francuski Mikołajek zapewne kojarzył komórkę z miejscem, gdzie przechowuje się węgiel. Dla tego z PRL-u to rodzina była komórką (podstawową i społeczną). A dzisiaj? Kto mógł przypuszczać, że dla współczesnych Mikołajków komórka stanie się niemal całym światem?
Więc GDYBY KTOŚ zastanawiał się, jak może wyglądać współczesny polski Mikołajek, jakich ma kolegów, do jakiej chodzi szkoły, z jakimi problemami się boryka i czy w końcu nie padnie przywalony ciężarem tych wszystkich Dobrych Zmian – powinien koniecznie zajrzeć do tej książki.
GDYBY KTOŚ chciał odwiedzić kraj, w którym rolnicy sieją zgorszenie, ogrodnicy przesadzają, matematycy łatwo mogą się przeliczyć, kierowcy są zupełnie skołowani, hydraulicy wszystko olewają, a najlepiej można się rozerwać na pikniku militarnym – zapraszam do szkoły Dobrej Zmiany! Poprowadzą nas ręka w rękę wyobraźnia i groteska, które wcale nie są tak bardzo dalekie od rzeczywistości…
Krzysztof Puławski
Pierwsza powieść autorki Bałutek. Opowieść o miłości, czasie.
O spotkaniach i rozstaniach. O prawdzie i kłamstwie. O poszukiwaniach i rozczarowaniach. O splątanych losach, przekazach, religiach.
I o tym, co nieoczywiste, a czasem decydujące i najważniejsze.
Marcin Andrzejewski, oceniając książkę 6 gwiazdkami, pisze w pierwszej recenzji:
„Bardzo nietypowa, oryginalna minipowieść. Ciężko nawet zakwalifikować ją gatunkowo. Można by nazwać ją psychologiczno-obyczajową z elementem fantasy, ale owa fantastyczność jest właściwie żydowską ezoteryką, strukturalnie powiązaną z wydarzeniami. I to zupełnie nie taką, jakiej można by się spodziewać, zupełnie „nie-chagalowską” z ducha. Nie słodko-poetyczną. Raczej gorzką, mroczną. W gruncie rzeczy to także moralitet.”
Zbiór studiów z pogranicza filozofii i literaturoznastwa poświęconych kategorii tragizmu i zagadnieniu tragiczności. Przedmiotem analizy grecka tragedia (m,in. Ifigenia), postacie biblijne (Hiob), poezja Kacenelsona, Miłosza i in. Inspiracje Ingardenowskie, analiza zagadnienia prawdy w literaturze, obszerne fragmenty interpretujące literaturę.
Pomieszczone w tomie studia są rezultatem badań nad kategorią tragiczności, prowadzonych przeze autora od wielu lat. W nawiązaniu do Ingardenowskiego pojęcia jakości metafizycznych rozważania zostały oparte na dwóch biegunowych punktach odniesienia. Pierwszy wyznacza tragedia grecka oraz niektóre teksty Starego Testamentu, ujęte tu jako szczególnego rodzaju archetragiczności w kulturze Zachodu lub, innymi słowy, podstawowe dla tej kultury strukturalizacje doświadczenia tragiczności (część I). Drugi biegun wyznaczony jest natomiast przez doświadczenie ponadindywidualnych „tragedii dziejowych” dwudziestego wieku, reprezentowanych w książce przez analizę tekstów Czesława Miłosza i Icchaka Kacenelsona (część II), a także – zawartą w części pierwszej – próbę opisania Holocaustu w kategoriach tragedii ofiar. W rozprawach zawartych w III części książki, analizując dwa przypadki prawdy w literaturze, autor próbuje obok prawdy rozumianej w kategoriach wartości logicznych ugruntować pojęcie „prawdy” jako partycypacji sztuki słowa w nawarstwiającym się dziejowo doświadczeniu ludzkiego sposobu istnienia. Tragiczność w tym ujęciu stanowi jego istotną strukturalizację.
„…Absurd jest kategorią doświadczenia świata przemocy i zagłady od wewnątrz, od strony getta, obozu, dołu z wapnem czy komory gazowej, ale jest to punkt widzenia niedostępny nikomu poza ofiarami. Jeśli doświadczenie to ma być w jakikolwiek sposób rozjaśnione za pomocą kategorii tragiczności, to konieczny jest - i jedynie możliwy – inny, zewnętrzny punkt widzenia, w którym tragedia ofiar zostaje uchwycona nie tyle jako doświadczenie jednostki, lecz jako struktura świata, „w którym coś takiego jest możliwe”. Z tego punktu widzenia tragiczna niewinność ocala najbardziej poruszający i posępny zarazem jego element, „skandal moralny”, który ten „świat” ustanowił…”
Ewa Różycka w rzadki sposób potrafi łączyć rzeczywistość jawy i snu, teraźniejszości i wspomnienia, pokazywać ukryty sens zdarzeń i ich wielowymiarowość.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
