Książka jest pierwszym nie tylko w Łodzi, ale w całym kraju przewodnikiem po detalach architektonicznych. Maria Nowakowska, autorka, zaprasza czytelników na 8 niezwykłych spacerów - dedykowanych łódzkim zwierzętom, roślinom i postaciom. Oczywiście wszystkie znajdują się na elewacjach łódzkich kamienic i pałaców. Bogato ilustrowana zdjęciami książka uzupełniona została o rozdział ,,Jak patrzeć"", tłumaczący w jaki sposób należy oglądać budynki, aby docenić wszystkich ich wartości architektoniczne. W treści oczywiście znaleźć można wytłumaczenia znaczeń poszczególnych symboli - co oznacza pszczoła, lew, czy palma na elewacji budynku. Niewątpliwie książka jest zaproszeniem do niezwykłej wycieczki po mieście. Wycieczki z zadartą głową, otwartymi szeroko oczami i uruchomioną wyobraźnią.
Secesja to ważny, choć krótki rozdział w historii architektury Łodzi. Śmiałe realizacje spod ręki Gustawa Landau-Gutentegera, Augusta Furuhjelma czy Dawida Lande - by wymienić tylko kilku z całej plejady twórców - do dziś cieszą oczy przechodniów, wzbogacając swoją urodą miejski pejzaż.A jednak warto spojrzeć na początek XX wieku jako na kolebkę nie tylko Nowej Sztuki, ale i ,,Nowych Czasów"", w których Łódź - siłą swoich mieszkańców - pokonuje kolejne cywilizacyjne zapóźnienia, stawiając najnowocześniejsze w kraju szpitale, kina, banki i elektrownie. Nie znaczy to oczywiście, że przemilczymy grupę okazałych, bogato zdobionych kamienic i rezydencji. Parafrazując słowa wyryte na fasadzie wiedeńskiego Pawilonu Secesji: obdarzmy czasy przynależną im sztuką, sztukę - wolnością, Czytelnikom zaś dajmy należny im detal. Powyższy tekst umieszczony na okładce przewodnika wprowadza w temat łódzkiej secesji. Na ponad 300 stronach opisanych zostało kilkadziesiąt przykładów sztuki secesyjnej z Łodzi i regionu, zarówno całych budynków, jak również mniejszych elementów, czy nawet detali. Całość jest bardzo bogato ilustrowana (ponad 200 fotografii!).
Co nas nie zabije, to nas rozśmieszy
Dziunia, niepomna przeszłości pełnej licznych dowodów na to, że dziuniowatość nie sprzyja, a wręcz stoi na przeszkodzie urządzeniu się w życiu, wyrusza szukać własnego miejsca na Ziemi aka Wymarzonego Domu do mlekiem i miodem płynącej, zachodniej, nowoczesnej oraz cywilizowanej Wielkiej Brytanii. Jednak wizja, którą roztoczyła przed Dziunią i jej mężem cierpiąca na tyleż intensywne, co krótkotrwałe Ostre Zapalenie Sumienia ciotka Kazia („mów mi Cassie”), odbiega nieco od rzeczywistości. A właściwie ma się do niej nijak. Dziunia szybko odkryje, że MyPolacy wcale nie różnią się od TychAngoli i na odwrót, a wszędzie jest wery desejm szit. Dziuniowatość zaś zawsze dostaje w dupę. Jednak każda decyzja – głupia czy nie – niesie ze sobą Konsekwencje, od których nie ma ucieczki. I nawet Prezes Wszechwszystkiego nic na to nie poradzi (gdyby w ogóle miał czas i ochotę). Ale co nas nie zabije, to nas rozśmieszy, mawia Dziunia, gotowa po raz kolejny zmierzyć się z losem. Chyba że jednak zabije.
Anna Maria Nowakowska tworzy opowieść, w której śmiech przez łzy jest na porządku dziennym i której nie sposób zapomnieć. Pełen sarkazmu, ironii i absurdu, a jednocześnie przejmujący i realistyczny obraz emigracji, ksenofobii i chciwości, która drzemie w każdym z nas.
Dziuniość to stan umysłu, który może być kłopotliwy” Niechciana, niekochana, niezauważana, zawsze „ta gorsza”, zawsze na linii ognia – Dziunia. Na pierwszy rzut oka zupełnie przeciętna dziewczynka, która ginie w tłumie bardziej wyrazistych osób. Jednak coś jest z nią nie tak, jak być powinno – ponadprzeciętna inteligencja, doskonała pamięć i analityczny, racjonalny umysł stoją w opozycji do braku umiejętności życia w grupie. Dziunia jest inna, więc niemożliwa do zaakceptowania. Smutna historia Dziuni skrzy się od gorzkiego humoru, czasem wręcz przesyconego absurdem, przez co wyróżnia się wśród pozycji o podobnej tematyce. Powieść była nominowana do Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej dla Autorki Gryfia 2014.
Jak ma żyć Dziunia, gdy traci jedyne osoby, które ją kochają, a reszta rodziny wiesza na Bogu-ducha-winnej dziewczynie psy? Jej starania o dopasowanie się do pożądanych społecznie ram nadal są nieskuteczne.Nawet u Boga próżno będzie szukać pomocy. Jak Dziunia sprawdzi się w roli narzeczonej, żony, matki, a nawet… żeńskiego członka partii PZPR? Czy jest ona zwykłym pechowcem, czy współczesną wersją Antygony, toczącej nierówną walkę z fatum? Druga część opowieści o perypetiach Dziuni, gdzie sarkazm i ironia maskują życiowe tragedie dorosłej już bohaterki.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
