„Czas jest demiurgiem tej powieści, począwszy od wstępnej inwersji, poprzez ciągłą grę teraźniejszości i przeszłości, ingerującej raz po raz dawnymi tajemnicami w bieżące wypadki” – pisze we „Wstępie” do „Granicy” Hanna Kirchner. Spojrzenie to jest jednym z ciekawych tropów, jakimi można podążać, czytając „Granicę”. Tymczasem książka Zofii Nałkowskiej, od kilkudziesięciu lat będąca w kanonie lektur szkolnych, omawiana jest zwykle w schematyczny sposób. Niemal każdy licealista zna jej fabułę, a także kilka haseł czy terminów z nią związanych.
Autorka opracowania zwraca uwagę m.in. na złożoność powieści, zarówno artystyczną, jak i fabularną, na kwestie etyczne oraz wątek feministyczny. „Granica” to uniwersalna, filozoficzna przypowieść o człowieku. Czas historyczny jest w niej właściwie tłem; jak podkreśla Kirchner, to raczej „czas biologiczny wyznacza porządek istnienia w przedziałach: młodość, dojrzałość, starość, a one sytuują nas wobec świata. To czas Prousta, tracony w życiu, odzyskiwany we wspomnieniu i w sztuce”.
„Granica” ukazuje się w serii Biblioteka Narodowa po raz drugi. Wcześniejsza edycja pochodzi z roku 1971 i została opracowana przez Włodzimierza Wójcika.
„Trudno wyobrazić sobie lepszego autora opracowania dzieła Nałkowskiej niż Hanna Kirchner. Sposób, w jaki pisze ona o Nałkowskiej, pozwala mówić o pewnej bliskości między pisarką a jej komentatorką, o pokrewieństwie, ufundowanym na wspólnocie światopoglądowej, manifestującej się również estetycznie – elegancją, kondensacją, nieznaczną aforystycznością stylu”.
Grażyna Borkowska
Zofia Nałkowska (1884–1954) – powieściopisarka, autorka dramatów, tekstów publicystycznych oraz pisanych podczas II wojny światowej dzienników. Przed wojną publikowała m.in. w „Tygodniku Ilustrowanym”, „Kobiecie Współczesnej”, „Wiadomościach Literackich” i „Głosie Prawdy”. Wielokrotnie nagradzana, laureatka Państwowej Nagrody Literackiej za książkę „Granica” (1935). W polskiej tradycji literackiej zapisały się m.in. takie jej utwory jak „Hrabia Emil” (1920), „Romans Teresy Hennert” (1923), „Niedobra miłość” (1928), wspomniana już „Granica” (1935), dramat „Dom kobiet” (1930) czy cykl opowiadań o prześladowaniach hitlerowskich „Medaliony” (1946). Aktywna działaczka na rzecz praw kobiet i popularyzatorka teorii feministycznych.
Hanna Kirchner-Ładyka (1930) – historyczka i krytyczka literacka, tłumaczka literatury serbsko-chorwackiej. Przez wiele lat pracownik naukowy w Instytucie Badań Literackich PAN. Znawczyni i badaczka twórczości Zofii Nałkowskiej, autorka naukowej edycji sześciu tomów jej „Dzienników” (Nagroda Edytorska Polskiego PEN Clubu). Opublikowała liczne szkice literaturoznawcze, m.in. o twórczości Iwaszkiewicza, Białoszewskiego, Buczkowskiego oraz Korczaka. Autorka biografii „Hasior. Opowieść na dwa głosy” (2005) oraz „Nałkowska albo życie pisane” (2011, 2015).
Cykl opowiadań będących wynikiem obserwacji podczas pracy Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich, której członkinią była Zofia Nałkowska. Utwory oparte są na autentycznych przeżyciach ludzi, którzy przeszli wojenny koszmar. Wstrząsające relacje nieopatrzone komentarzem odautorskim składają się na dokument oskarżający ludobójstwo.
Zofia Nałkowska w Granicy z niebywałym realizmem przedstawia obraz małomiasteczkowej rodziny Ziembiewiczów, ich sposób życia, myślenia. Młody Ziembiewicz, początkowo krytyczny wobec swoich rodziców, zaczyna powielać te same schematy. Za zbyt wygodne życie, relatywizm moralny, romans z chłopką przyjdzie mu zapłacić bardzo wysoką cenę.
Nałkowska, w powieści będącej szczytowym osiągnięciem powieściopisarstwa XX-lecia międzywojennego, obnaża ludzką naturę. Pokazuje granice moralności, wytrzymałości, granice, których przekraczać nie wolno.
Granica wreszcie doczekała się absolutnie wyjątkowej edycji, na pięknym kredowym papierze, z ilustracjami Łukasza Ciaciucha, zyskuje należny jej blask.
Serdecznie polecamy!
Granica (1935) jest jednym z największych osiągnięć prozy psychologicznej dwudziestolecia międzywojennego.
Początkowo powieść nosiła tytuł Schematy. Jej najważniejszym tematem jest "analiza życia i postaw głównego bohatera, który z ambitnego studenta, głoszącego radykalne poglądy społeczne i etyczne, w miarę upływu czasu przeradza się w człowieka dwuznacznego pod względem moralnym, stopniowo ulegającego presji rozmaitych schematów sytuacyjnych, które doprowadzają go w końcu do samobójczej śmierci" (M. Bernacki)
Na podstawie powieści Nałkowskiej nakręcono filmy w roku 1938 i 1977.
Cykl opowiadań będących wynikiem obserwacji podczas pracy Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich, której członkinią była Zofia Nałkowska. Utwory oparte są na autentycznych przeżyciach ludzi, którzy przeszli wojenny koszmar. Wstrząsające relacje nieopatrzone komentarzem odautorskim składają się na dokument oskarżający ludobójstwo.
Medaliony oparte są na autentycznych historiach kilku osób dających świadectwo cierpieniu milionów dzielących ich los. Czytelnik ma szanse poznać prawdziwy obraz czasów II wojny światowej.
...Partnerką ideową Zenona jest Elżbieta, postać ukryta w cieniu, ale niezmiernie ważna, kondensująca w sobie wszelkie cierpienie, wyobcowana i bezdomna, pozbawiona matczynej miłości, odczuwająca ból każdego stworzenia (pies Fitek), nie mogąca znieść faktu, że już przez to, że żyje, godzi się, przystaje na tych ludzi żyjących pod jej pokojem "jak szczury"...
Cykl opowiadań będących wynikiem obserwacji pracy Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich, której członkinią była Zofia Nałkow ska. Utwory oparte są na autentycznych przeżyciach ludzi, którzy przeszli wojenny koszmar. Wstrząsające relacje nieopatrzone komenta rzem odautorskim składają się na dokument oskarżający o ludobójstwo.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
