Medytacja zen dla chrześcijan

Hugo Makibi Enomiya-Lasalle (1898-1990) był człowiekiem o nietuzinkowej biografii. Podczas I wojny światowej walczył we Francji, gdzie został ranny. W 1919 roku wstąpił do zakonu jezuitów. Nowicjat odbył w s-Heerenberg w Holandii, a studia teologiczne i filozoficzne w Valkenburg. Święcenia kapłańskie przyjął w 1927 roku, a dwa lata później wyruszył na misje do Japonii. W 1935 roku został superiorem zakonu w tym kraju. W 1939 roku osiedla się w Hiroszimie, gdzie sześć lat później przeżyje wybuch amerykańskiej bomby atomowej. Po wojnie przyjmuje obywatelstwo japońskie oraz japońskie nazwisko (Makibi Enomiya). W 1943 roku zaczyna intensywnie praktykować zen pod kierunkiem mistrza Shimada Roshi, a od 1962 roku sam kieruje tego rodzaju ćwiczeniami w stworzonym przez siebie centrum szkoleniowym (oficjalnie uznanym mistrzem zen zostanie w latach siedemdziesiątych). W tym samym roku zabiera także głos na II Soborze Watykańskim, gdzie daje się poznać jako zwolennik nowych form duszpasterstwa i liturgii. Lasalle, zafascynowany kulturą Japonii, stał się jednym z pionierów porozumienia pomiędzy religiami Wschodu i chrześcijaństwem. W Medytacji zen dla chrześcijan oraz w innych swych publikacjach wskazuje na głębokie podobieństwa między buddyjskimi technikami medytacyjnymi a mistyką chrześcijańską. Dowodzi tego zwłaszcza na przykładzie pism św. Jana od Krzyża, Jana van Ruysbroeka i Johannesa Taulera. Szczegółowo analizuje także powstałe w średniowiecznej Anglii anonimowe dzieło mistyczne zatytułowane Obłok niewiedzy. Wykazuje przy tym równoległość dróg dochodzenia do oglądu istoty w zen oraz do chrześcijańskiej unio mistica. Choć oczywiście nie uchodzą jego uwagi istotne różnice między buddyzmem a chrześcijaństwem wynikające zwłaszcza z faktu, że w przeciwieństwie do buddyzmu chrześcijaństwo przyjmuje istnienie Boga osobowego Lasalle stoi na stanowisku, że ćwiczenia zen mogą istotnie wzbogacić duchowość chrześcijańską, nie naruszając w niczym jej integralności. Medytacja wzorowana na zen sprzyja ponadto rozszerzeniu horyzontów duchowych i moralnych człowieka Zachodu, otwierając go na nowe obszary doświadczeń. (od tłumacza)