Przed ośmiu laty, przygotowując do druku pierwszą powieść Zofii Urbanowskiej pt. "Znakomitość", odnalazłem w "Gazecie Polskiej" z 1872 roku jedną z jej "Korespondencji znad Warty". Po przeczytaniu tekstu wiedziałem, że kiedyś opublikuję, że muszę opublikować jej korespondencje. Dlaczego?Po pierwsze dlatego, że ich autorką jest konińska (przyszła) pisarka, która swoją przygodę z pisaniem zaczęła od dziennikarstwa. Po drugie dlatego, że teksty te są zupełnie nieznane i nigdy nie zostały wydane w formie zwartej. Po trzecie wreszcie - reporterskie relacje młodej (pierwszą korespondencję napisała mając raptem 20 lat!) Zosi są wręcz niesamowitym materiałem źródłowym dla tych, którzy interesują się historią naszego regionu; ziemi konińskiej, kolskiej, tureckiej i słupeckiej, w pięć lat po upadku powstania styczniowego.W latach 1870-1873 w "Gazecie Polskiej" ukazało się trzynaście "Korespondencji znad Warty" autorstwa Zofii Urbanowskiej. W 1870 roku wydrukowano pięć tekstów, w 1871 trzy (jeden w dwóch odcinkach), w 1872 dwa (jeden w trzech odcinkach, drugi w dwóch) i w 1873 roku opublikowano trzy relacje. Reporterka z Konina zadebiutowała w gazecie nr 32 z 11 lutego 1870 roku, a ostatnia korespondencja jej autorstwa ukazała się w gazecie nr 226 z 27 września 1873 roku. Swoje teksty podpisywała inicjałem "J." i - co ciekawe - starannie ukrywała swą płeć.Dzięki dokładnej kwerendzie roczników "Gazety Polskiej" z lat 1870-1874 udało się odnaleźć także korespondencje i informacje dotyczące Konina, Koła i Słupcy, których autorką z całą pewnością nie była Zofia Urbanowska. Teksty te także znalazły się w niniejszej publikacji.Zapraszam gorąco do lektury korespondencji znad Warty, które przeniosą nas do Konina, Koła, Turku i Słupcy sprzed 150 lat.Jacek Wiśniewski
Zbigniew Wojnarowski (1956), koniński pisarz, autor m.in. kryminałów i thrillerów takich jak "Mniejsza połowa", "Oszukani", "Tysiąc róż" czy "Będziesz na to patrzył", tym razem osadził kryminalną fabułę w czasach jaskiniowych. Bohater książki, okaleczony przez wilka jaskiniowiec Morfi, natrafia na zwłoki współplemieńca. Z czasem staje się dla niego jasne, że zbrodni dokonała jedna z kilkunastu osób wspólnie zamieszkujących wielką jaskinię. Ale może, wbrew pozorom, nie są w niej sami? Może świat, który ich otacza, jest bardziej tajemniczy niż się zdaje?
Morfi niestrudzenie tropi tajemniczego zabójcę, ale sytuacja się komplikuje, jego życiu zagraża śmiertelne niebezpieczeństwo, na domiar złego nadchodzi bezlitosna pora śniegów, która potrafi zdziesiątkować gromadę jaskiniowców głodem i chłodem.
Widział zmarłych zagryzionych przez zwierzęta, zabitych przez wrogich ludzi i nieludzi, pokonanych przez siły natury. Leżeli z rozłupanymi czaszkami, z rozpłatanymi brzuchami, z kończynami oderwanymi od korpusów. Ci, którzy pozostali żywi, śmiało patrzyli w ich martwe twarze, a śmierć nie obawiała się tych spojrzeń. Nie chowała się przed żyjącymi w stercie liści ani w jakimkolwiek innym miejscu. Nie miała do tego powodu. Była zła i z natury bezwstydna. Najwidoczniej Zereba zjadła inna śmierć.
Wtedy wszystko było pierwsze, chociaż tamten świat był zadziwiająco podobny do naszego. Istniała w nim wirtualna rzeczywistość, tyle że tworzyły ją wyłącznie plotki, skryte pomówienia i halucynogeny. Istniało w nim dążenie do odkrycia prawdy, mimo że ustalone metody prowadzenie śledztwa (jak i wymiaru kary) należały do dalekiej przyszłości. No i kiedyś pojawiło się tam morderstwo w stylu Agathy Christie: popełnione przez kogoś z zamkniętego kręgu podejrzanych.
A potem było już tylko gorzej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
