Prawdziwy kryminalny dramat z galerią krwistych, cudownie zarysowanych postaci, w które się wierzy i Łodzią końca lat 80. XX wieku. Przepiękna, choć rozwiązła Gejsza, zakochany w niej, zadziorny nastolatek Wicher, domowy szpicel Kukuryk, toporny Kopyto cichy zabójca młodej dziewczyny oraz cały szereg innych typów, niekoniecznie, znając autora, wymyślonych.Brawurowy napad na bank, którego łupem padło pięćdziesiąt milionów, też miał miejsce. Sprawców nigdy nie wykryto, lecz Makowieckiemu, fikcyjnie, udaje się ta sztuka, z czego musiał tłumaczyć się milicji. Posłał rabusiów i morderców do więzienia. Obowiązywała wówczas kara śmierci i jeden z nich staje przed szubienicą.Makowiecki zdokumentował ten temat z przerażającą, reporterską dociekliwością, co nie udało się dotąd żadnemu polskiemu pisarzowi i filmowcowi. Rozmawiał z człowiekiem, który obserwował kiedyś z urzędu egzekucję. Wrażenie było tak silne, że płakał.Różnica między Makowickim a zagranicznymi autorami kryminałów polega na tym, że Polak nie nudzi.
Znany samotny pisarz, Damian Ross, trafia do szpitala. Następnej nocy na łódzkim Lublinku ląduje samolot, z którego wysiada jego dawna miłość piękna Amerykanka polskiego pochodzenia. Jej przyjazd okazuje się być początkiem wstrząsających wydarzeń. Kobieta pada ofiarą czterech mężczyzn, przez których zostaje brutalnie wykorzystana. Nie chce jednak, by o sprawie dowiedział się ktokolwiek. Policja rozkłada bezradnie ręce. Czy mimo to sprawców dosięgnie kara? Kim jest tajemniczy młody mężczyzna pojawiający się na ulicach Łodzi?Brawurowa najnowsza powieść Andrzeja Makowieckiego zaskakuje do samego końca. Namiętność i śmierć, które wyzwalają w bohaterach najdziksze instynkty, a w tle nielegalne walki psów i listy pisane zza grobuTa pełna napięcia fabuła wymyka się łatwym interpretacjom, to historia o miłości, przyjaźni, zdradzie i złu, które są równie złożone jak ludzka natura.
Historia warszawskich kawiarni literackich XX wieku opisana za pomocą obszernych fragmentów wspomnień i relacji bywalców m.in. „Starorypałki”, „U Miki”, „Nadświdrzańskiej”, „Udziałowej” z okresu Młodej Polski, „Małej Ziemiańskiej”, „Picadora”, „Kresów”, „IPS-u”, „SiM-u” i „Zodiaku” z dwudziestolecia międzywojennego oraz powojennych „Ujazdowskiej”, „PIW-u”, i „Czytelnika”. Kawiarnia literacka to, zdaniem autora, lokal dostępny dla szerokiej publiczności nietrudniącej się literaturą lub sztuką z reglamentacją dostępu dotyczącego jedynie „salki” lub wybranego stolika, przy którym występują aktorzy kawiarnianego „spektaklu” – pisarze, poeci, literaci.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
