Kim naprawdę była Kleopatra VII kobieta, która zafascynowała Szekspira, Bernarda Shawa i pokolenia filmowców? Czy rzeczywiście była wyłącznie piękną uwodzicielką, jak chce legenda, czy może nieprzeciętną władczynią, która z pasją broniła niezależności Egiptu?Ta książka rzuca nowe światło na postać ostatniej królowej z dynastii Ptolemeuszy od walki o tron z własnym bratem, przez burzliwe związki z Juliuszem Cezarem i Markiem Antoniuszem, aż po dramatyczny finał jej życia. Autorka odsłania kulisy epoki intryg, kazirodczych związków i brutalnych wojen, w której Kleopatra musiała działać jak strateg, polityk i kobieta wyprzedzająca swoją epokę. Czy była tylko pionkiem w grze o władzę, czy może grała własną, śmiałą partię? Kleopatra i jej mężczyźni pióra Iwony Kienzler, autorki bestsellerowych biografii, to pasjonująca opowieść o królowej, której życie nadal pozostaje jedną z największych zagadek historii, i o jej kochankach, którymi zawładnęła.
Poczet królów i książąt polskich. Medale to pasjonująca, wizualna podróż przez nasze dzieje, a zarazem okazja do poznania wizji artystycznej wybitnej polskiej rzeźbiarki medalierki, Ewy Olszewskiej-Borys. Książka ma formę albumu, który przedstawia serię medalierskich wizerunków polskich władców według rysunków Jana Matejki. Każdy z medali został opatrzony autorskim komentarzem artystki na temat samego władcy oraz procesu tworzenia medalu. Historia polskiej monarchii, ukazana na awersach poprzez wizerunki władców, na rewersach została wzbogacona o architekturę sakralną i świecką z okresu ich panowania. Nakreślony w ten sposób obraz kolejnych stuleci tworzy zarazem swego rodzaju kompendium wiedzy o kulturze materialnej Polski od średniowiecza do oświecenia. Na szczególną uwagę zasługuje interpretacja rzeźbiarska oryginalnych rysunków Jana Matejki. Autorka, pozostając wierna nieomal każdemu detalowi rysunku, buduje własną przestrzenną narrację, ale w taki sposób, by wydobyć i wzmocnić wyraz Matejkowskiego dzieła. Publikacja atrakcyjnie wydana, w twardej oprawie, zawiera wysokiej jakości reprodukcje fotograficzne każdego z 42 medali serii (awersrewers). To zarazem książka znakomita na prezent, o walorach nie tylko artystycznych, ale i edukacyjnych.
Najstarszy z braci Starzyńskich, polonista z żyłką dziennikarską, napisał Cztery lata wojny w służbie Komendanta, aby podsumować swoje legionowe wspomnienia. Autor opowiada o swojej młodości w zaborze rosyjskim, pobycie w Krakowie i frontowych losach. Obserwujemy jak dojrzewa intelektualnie, politycznie i widzimy jaki wpływ wywiera na niego postać Komendanta – Józefa Piłsudskiego.Pokolenie nasze nie może skarżyć się na brak wrażeń. Oddajmy głos autorowi.Pokolenie nasze nie może skarżyć się na brak wrażeń. Przeżyło Wielką Wojnę, uczestniczyło w szeregu rewolucyj i przewrotów, przetrwało kryzysy polityczne i gospodarcze, widziało wiele i wiele się nauczyło. (..) . Jednakże pokolenie to nigdzie nie przeżyło tylu przemian, co w Polsce. „Urodzone w niewoli, okute w powiciu” wychowywało się patrząc na krew i łzy bezbronnego społeczeństwa, wierzącego, że jedynie „pracą organiczną” można uratować imię narodu coraz bardziej przystosowującego się do noszenia obroży. Pokolenie to od dzieciństwa odczuwało przemoc wroga w obcej szkole i podświadomie „rozdrapywało rany polskie, aby się nie pokryły błoną podłości”. Gdy tylko nadarzyła się sposobność – wystąpiło do walki: najprzód o szkołę polską, później o sprawiedliwość społeczną, wreszcie o niepodległość narodu.O wartości wspomnień Starzyńskiego z dzisiejszej perspektywy nie decyduje sam opis walk Legionów, lecz dopisane przez autora ex post dwa wstępne rozdziały. W tych rozdziałach, bowiem, Starzyński ciekawie pokazał ewolucję poglądów i działalność swojego pokolenia. W pierwszej części historii Starzyński opisał przymus rosyjskiej szkoły w Królestwie, udział w kółkach samokształceniowych i strajku szkolnym 1905 roku. Następnie działalność w młodzieżowych organizacjach konspiracyjnych, fascynacja socjalizmem i obserwowaną z dystansu działalnością Organizacji Bojowej PPS. I w końcu wyjazd na studia do Galicji i dalsza działalność w ruchu filareckim, aż do wstąpienia do Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. Właśnie w tym opisie dojrzewania światopoglądowego i wojskowego, typowego dla wielu legionistów przeżyć zdaje się leżeć dziś główna wartość publikacji. Daje ona możliwość lepszego poznania i zrozumienia tych dumnych, młodych ludzi, którzy walczyli o wolną i niepodległą Polskę. Warto zaznaczyć, że autor zazwyczaj stara się zachować pewną obiektywność. Wskutek takiego podejścia, mimo jednoznacznej wymowy książki nie możemy przyczepić mu łatwej etykiety „legionowego sekciarza”. Zapraszamy do lektury!
"Podwójne zęby Szalonego Carla. Szkice z frontu" Dariusza Sośnickiego to książka o przeżywaniu wspólnoty poprzez doświadczenia literackie. Autor z pasją zabiera nas na spotkania z poezją Marcina Świetlickiego, mniej znaną twórczością Wisławy Szymborskiej, prozą "trochę dziwnego chłopaka" Maksa Blechera, Tove Ditlevsen, Doroty Kotas, Wioletty Grzegorzewskiej czy Mateusza Górniaka. Sośnicki zastanawia się też nad samą ideą eseju. I nic nie jest tu ani proste, ani oczywiste.
Frida - kobieta, Frida - artystka, Frida - ikona.
Krucha, nieposkromiona, uczyniła ze swojego wizerunku dzieło sztuki, celebrując piękno niedoskonałości.
Ta książka to jej biografia: dzieciństwo, odkrycie malarstwa, relacje z tak niezwykłymi postaciami jak Andre Breton, Tina Modotti czy Lew Trocki, legendarne małżeństwo z Diego Riverą oraz magię Casa Azul. Jej intensywne i barwne życie zostało opowiedziane wnikliwym tekstem i wspaniałymi ilustracjami, które ukazują ponadczasowy urok artystki, która stała się symbolem emancypacji i wolności.
Królowa mody, Coco Chanel nierozerwalnie związała swoje imię z niepowtarzalnym stylem. Kierowana buntowniczym duchem, uszyła sobie własne przeznaczenie niczym suknię, rewolucjonizując damską garderobę legendarnymi ikonami: małą czarną, perfumami N°5, biżuterią kostiumową, żakietem ze złotymi guzikami, torebką matelassé.
Jej legenda odżywa w tej biografii, ilustrowanej wspaniałymi zdjęciami ukazującymi ją bezczelną i królewską zarazem — doskonałe ucieleśnienie ponadczasowej elegancji, która uczyniła ją nieśmiertelną
„Nie żałuję niczego w moim życiu, poza tym, czego nie zrobiłam.“ – Coco Chanel
Niezrównana ikona wdzięku i elegancji, Audrey Hepburn była najbardziej uwielbianą gwiazdą kina w historii.
Ta biografia odtwarza pełną intensywności i pasji historię jej życia, ilustrowaną oszałamiającymi fotografiami, ukazującymi ponadczasowy styl legendarnej gwiazdy filmów Rzymskie wakacje, Sabrina, My Fair Lady oraz Śniadanie u Tiffany’ego.
„Elegancja to jedyne piękno, które nigdy nie przemija.” — Audrey Hepburn
Historie pisane bólem i nadziejąŻyją tuż obok nas i każdego dnia toczą walkę, której nie widać gołym okiem. Endometrioza wywraca ich świat do góry nogami, wystawia na próbę relacje, odbiera spokój i zmusza do nieustannego poszukiwania zrozumienia. Przez lata cierpią w ciszy - bagatelizowane przez lekarzy, lekceważone przez otoczenie. A mimo to pozostają kobietami pełnymi niezwykłej siły.Dzięki szczerym, głębokim rozmowom - wzbogaconym o psychologiczną analizę - Joanna Bożek-Deutsch ukazuje nie tylko skalę cierpienia, ale przede wszystkim determinację oraz solidarność kobiet walczących z przewlekłym bólem powodowanym endometriozą. Ich historie są świadectwem niezwykłej zdolności człowieka do adaptacji, rozwoju osobistego i znajdowania sensu nawet w najtrudniejszych doświadczeniach.To inspirująca, zawierająca praktyczne wskazówki książka, z której przebija głos tych zbyt długo niesłyszanych.
Danuta Elżbieta (Wanda) Rydzewska-Krych (1936) urodziła się w podwarszawskich Jelonkach, absolwentka Technikum Ekonomicznego przy ul. Brzeskiej, a następnie Filologii Rosyjskiej UW (1958). Nauczycielka w Zasadniczej Szkole Rzemiosł Artystycznych (1958-1964). Wykładowca SGPIS w latach 1961-1964. Autorka i współautorka Słownika Ekonomicznego Rosyjsko-Polskiego (PWN, PWE, SGPIS). Uczestniczka seminariów i sympozjówkrajowych i zagranicznych. Działaczka ZMP i ZNP wszystkich szczebli. Delegatka na Zjazd ZNP (Nauka) w 1981 r. Sekretarz Komisji ds. reformy gospodarczej prof. Józefa Balcerka, utworzonej na Zjeżdzie. Wykładowca Kursów Samokontroli Umysły Metodą Silvy (1994-1999).Aktywna uczestniczka Kregu Przyjaciół Nowej Filozofii Życia powołanej przez filozofa-psychologa-historyka Stefana Króla, co znalazło odzwierciedlenie w jej twórczości. Przez wiele lat utrzymywala i utrzymuje nadal liczne kontakty ze środowiskami literacko-artystycznymi. Obecnie należy do znanego Klubu Literackiego Awangarda ze Słupeckiej przy Domu Kultury OKO na Ochocie. Dorobek twórczy Danuty Elżbiety (Wandy) Rydzewskiej-Krych obejmuje głównie utworypoetyckie i satyryczne w językach polskim i rosyjskim. Charakteryzuje się realistyczno-analitycznym obserwowaniem rzeczywistości i wrażliwości na ważne problemy egzystencjonalne.Tom jak iskry to pierwsza tak obszerna prezentacja twórczości poetki. Dostrzegamy tu autentyczne zaangażowanie protest wobec nietolerancji, niesprawiedliwości , obojętności. Warto też zaznaczyć, że poetka zajmuje się również czynnie ezoteryką i spirytystyką, a także fotografią dokumentującą ważne wydarzenia literackie, artystyczne i społeczne
Zrządzeniem losu, choć w obozie o tym nie wiedzieliśmy, ślub odbył się w walentynki, międzynarodowy dzień miłości. Fascynujący pamiętnik z czasu Holokaustu. To prawdziwa, inspirująca historia miłosna z wątkami rodem z thrillera szpiegowskiego. Słynna scena w filmie Lista Schindlera Stevena Spielberga ukazała widzom na całym świecie ceremonię zaślubin, która odbyła się potajemnie w obozie koncentracyjnym w Płaszowie. Małżonkami byli Józef i Rebeka Bau. Ich losy, spisane na kartach tej książki, to opowieść pełna zgrozy, a zarazem piękna. To świadectwo cudu w otchłani nazistowskiego piekła, gdzie niespodzianie rozkwitła miłość. Józef Bau z zadziwiającym dowcipem i ironią dzieli się doświadczeniami strasznych przeżyć wojennych, a jego genialne rysunki stanowią idealny kontrapunkt dla tekstu. Opowieść artysty to hymn ku czci jego żony Rebeki. Łączyło ich wzajemne oddanie, z którego czerpali humor i siłę, ostatecznie zaś odnieśli triumf w obliczu zła absolutnego.
Encyklopedia Antykultury (pod red. Jakuba Zgierskiego)
Celem ideologii antykultury jest zabicie w ludziach zdolności do twórczej oraz pożytecznej pracy, która stanowi warunek konieczny funkcjonowania systemu kapitalistycznego, a szerzej – wydajnej gospodarki, gdzie każdy pracuje na swoje utrzymanie, a tym samym wolność. Oczekiwany rezultat musi doprowadzić do sytuacji, w której masy poddane antykulturowej obróbce nie będą miały innego wyboru niż poparcie sił nawołujących do rewolucji oraz stworzenia systemu powszechnej wolności, równości i dobrobytu – nowej wersji komunizmu. Jednak ustrój, w którym rzekomo nikt nie musiałby pracować, ponieważ wszystko byłoby za darmo, sprowadzałby się w gruncie rzeczy do przejmowania dóbr wypracowywanych przez innych ludzi. W efekcie beneficjentami byłyby wyłącznie pasożytnicze elity bazujące na wytworzonym mechanizmie systemowej kradzieży, kontroli społecznej oraz propagandzie. To właśnie jest istota antykultury!
Czym jest ideologia antykultury?
Czy nasza wolność jest zagrożona?
Jaki jest prawdziwy cel rewolucji seksualnej?
Jak manipulują nami media i wielkie koncerny?
Czy mamy do czynienia z projektem nowego człowieka?
Co tak naprawdę leży u podstaw współczesnych ideologii?
Jak działa w praktyce stara rzymska maksyma dziel i rządź?
Dokąd zaprowadzi nas współczesna rewolucja technologiczna?
W Encyklopedii Antykultury znajdziesz odpowiedzi na te i wiele innych pytań. Pamiętaj, że świadomość to pierwszy krok do wolności!
Bohater Powstania i Legii CudzoziemskiejKsiążka Niczego nie żałuje to spisane przez Krzysztofa Schramma, wspomnienia Zygmunta Jatczaka. Zygmunt Jatczak to żywa legenda Armii Krajowej i Legii Cudzoziemskiej oraz bohater Powstania Warszawskiego. Historia jego życia to gotowy materiał na film o historii i poplątanych ludzkich losach. Autor walczył w Batalionie „Miotła”, potem był żołnierzem Legii w Indochinach w 13 DBLE. Wielokrotnie odznaczany, w tym Krzyżem Walecznych za Powstanie oraz Medaille Militaire za Indochiny. Pan Zygmunt wrócił do Polski, mieszka na północy kraju. Jest Członkiem Honorowym Stowarzyszenia Byłych Żołnierzy i Przyjaciół Legii Cudzoziemskiej w Polsce. Wspomnienia Zygmunta Jatczaka, Krzysztof Schramm spisał podczas spotkań w latach 2009–2014. Na kartach opowieści mówi autor, jestem „Pokoleniem Kolumbów”, teraz to już jednym z nielicznych tych młodych ludzi, których dojrzałość i piękne lata młodości przypadły na czas wojny. Wojna stała się moją szkołą życia, a moje drogi były kręte, często śmierć zaglądała mi w oczy, ale miałem szczęście…Po wojnie nie chcąc wracać do kraju autor zaciągnął się do Legii Cudzoiemskiej. Krzysztof Schramm spisał wspomnienia przyjaciela. Dzięki tym opowieściom Czytelnik dowie się o szkoleniu legionisty w ekstremalnych pustynnych warunkach. Następnie, razem z bohaterem, będzie na patrolach w dżungli i na polach ryżowych. I wreszcie, zobaczy walki i operacje Legii w Indochinach oczyma ich uczestnika. Dzisiaj jest już niewielu świadków tych wydarzeń, coraz mniej jest Powstańców Warszawskich, ubywa też weteranów Legii pamiętających walki w Indochinach przeciwko komunizmowi. Zygmunt Jatczak, mówi, że jest szczęściarzem, iż wszystkie te dramatyczne wydarzenia przeżył i w dodatku niczego nie żałuje.Książka zawiera wcześniej nie publikowane materiały m in zdjęcia z Indochin oraz Journal des Marches et Opérations de la 13 DBLE 1951. Dzięki tym materiałom, możemy przedstawić po raz pierwszy w Polsce a może i na świecie wiele nieznanych szczegółów. W rzeczy samej udokumentowane wiadomości o operacjach 13 DBLE w 1951 roku, jak i działań specjalnego oddziału zwanego „Bande Noire”, rzadko znajduje się w literaturze fachowej.Chyba najważniejszym dla Zygmunta Jatczaka wydarzeniem ostatnich lat była pamięć Francji, która uhonorowała go za służbę w Indochinach. Zygmunt Jatczak został Kawalerem Orderu Legii Honorowej nadanej przez Prezydenta Republiki Francuskiej 3 kwietnia 2017 roku. Podsumowując, w ostatnich zdaniach książki Zygmunt Jatczak tak napisał:Wspominając czas wojny i mój czas w Legii Cudzoziemskiej jedno mogę powiedzieć, miałem wiele szczęścia, wiele przeżyłem, kilka razy umknąłem śmierci i jak się w Legii mówi Niczego nie żałuję. Naprawdę! Niczego nie żałuję! Je ne regrette rien!Zapraszamy do lektury
Lewandowscy, Szewińscy, Drzyzgowie, Wagnerowie, Gortatowie, Wszołowie, Legieniowie Jaki wpływ ma sportowiec na sportowe losy swojego dziecka? Jest mu łatwiej już na samym początku czy przeciwnie - musi stawić czoła nieznośnej presji otoczenia? Czy rodzice, którzy żyli sportową rywalizacją, są w stanie ot tak przelać pasję albo talent na syna lub córkę, jeśli nawet tego nie planują lub wręcz nie chcą? Chodzi o kwestię genów czy bardziej o efekt wzrastania w domu, w którym sport wyczynowy był na pierwszym miejscu? To są dodatkowe szanse czy niedoceniane przeszkody, z którymi trzeba się uporać?Oddaliśmy głos ludziom ze sportowych rodzin - często wybitnym, ale też takim, którym nie do końca udało się zmierzyć z pomnikami budowanymi przez rodziców. Mówią o swoich sukcesach i porażkach, tłumaczą się z życiowych wyborów w tym sportowym kontekście. Na wszystkie powyższe pytania oczywiście nie ma prostych odpowiedzi, lecz na podstawie opisanych historii każdy czytelnik może wyrobić sobie własne zdanie.
"Inacząc" Franczaka to eksperymentalna, autorska forma dialogu poety, prozaika i wykładowcy z dziełami takich pisarzy jak Jonathan Littell, Don DeLillo, czy Paul Auster. To nie tylko krytyka literacka, ale próba nowego odczytania, napisania i zrozumienia klasycznych tekstów kultury. W zbiorze esejów Franczaka dzieła zmierzają w zaskakujących kierunkach, a towarzyszy im pytanie: "Co by było gdyby?". Autor rozbiera dzieło literackie na części, sprawdza jak to wszystko działa, zastanawia się, czego oczekujemy od fikcji, romansu, tragedii, zachęca do wzniecania literackich awantur - twórczego przepisywania, bez strachu i bez końca.
Książka jest opartą na źródłach naukowych opowieścią rodzinną. Obejmuje okres od XIX wieku do początku wieku XXI. Oto jej główni bohaterowie:
Maxymilian Bartynowski – sędzia, właściciel dworu w Karniowicach, kolekcjoner;
Władysław Bartynowski – numizmatyk, kolekcjoner rycin, antykwariusz, wydawca faksymiliów starodruków, bibliofil, założyciel towarzystwa, redaktor, konserwator, kurator, donator, twórca bartynotypii;
Stanisław Bartynowski – inżynier, założyciel Muzeum Przemysłowego w Rzeszowie;
Bronisława z Bartynowskich Uhmowa – malarka, autorka kronik życia mieszkańców Krakowa podczas I wojny światowej;
Czesław Uhma – lekarz i przyjaciel artystów Młodej Polski, dermatolog, seksuolog;
Ferdynand Pawłowski – lekarz, żołnierz Legionów Piłsudskiego, autor wspomnień legionowych.
Historia widziana od środka
Radosław Sikorski – reporter i minister – opowiada o swojej drodze od afgańskich okopów, przez brytyjskie redakcje, po gabinety polskiej i europejskiej dyplomacji. Jego teksty to pasjonująca kronika polskiej transformacji, pełna anegdot, kulis polityki i ponadczasowych lekcji.
Nowa książka to nie tylko najlepsze teksty Sikorskiego, ale również świeży komentarz autora, który zderza doświadczenia sprzed lat z najnowszymi wyzwaniami – pogarszającym się bezpieczeństwem otoczenia Polski, wojną w Ukrainie, przyszłością NATO i kryzysem liberalnej demokracji.
Z okopu do Europy to książka, która wciąga jak reporterski thriller, a zarazem zmusza do namysłu nad miejscem Polski w świecie. To opowieść człowieka będącego od dekad w centrum wydarzeń. Wskazuje na szanse, z których powinniśmy jako Polacy i Europejczycy korzystać, oraz ostrzega przed zagrożeniami, z jakimi być może przyjdzie nam się mierzyć.
W trakcie tej lektury nieraz dopadało mnie zdziwienie, jak nieznanym lądem potrafi być człowiek, o którym myślisz, że go znasz i to nawet dobrze.Świat Maszy Potockiej to głód życia i hipnotyczna afirmacja własnej drogi. Niepowtarzalny zbiór zdarzeń i postaci. Masza jest ich kolekcjonerką. Tworzy muzeum ludzi. Wszystkich opisuje z pasją i rozkoszą, zwięźle ich ocenia. Wdziera się w ich światy, by wciągnąć ich do swojego. Rozdział Mężczyźni to galeria związków miłosnych - każdy niepowtarzalny, w odmiennym kolorze, każdy oferuje inne doświadczenie. W rozdziale Przyjaciele, których w oszałamiającej liczbie zgromadziła przez życie, tworzy szkicowe portrety. Masza w swoich wyborach przyjacielskich wydaje się bardziej wymagająca niż w przypadku związków miłosnych. Mogłaby powiedzieć: "Rozwijam się, błądząc niestrudzenie w miłosnym labiryncie".Masza Potocka nie zatrzymuje się w pędzie życia. Nie rozczula się nad problemami, nie roztrząsa. Nazywa wszystko precyzyjnie i bezwzględnie - także w licznych i okrutnych próbach spojrzenia na siebie! Robi to z żywym i drapieżnym subiektywizmem indywiduum walczącego o swoje miejsce w rzeczywistości.Ta książka z pewnością nie powstała "w poszukiwaniu STRACONEGO czasu"Krystian Lupa
"Ale ich pociąg nie pojechał do Treblinki" - tym zdaniem Mina Tomkiewicz zakończyła "Bomby i myszy", przejmującą opowieść o życiu w warszawskim getcie. Pociąg, w którym wraz z powieściową Natą, jej małym synkiem i młodszym bratem zamknięto dużą grupę warszawskich Żydów szukających ocalenia w Hotelu Polskim, wyruszył istotnie w przeciwnym niż Treblinka kierunku - daleko na zachód, do miejsca odosobnienia położonego nieopodal niemieckiego miasta Bergen. Początkowo jest to jedynie tzw. obóz pobytowy, przeznaczony dla specjalnych więźniów, wkrótce jednak przekształca się w jeden z najpotworniejszych obozów zagłady, do którego docierają coraz to nowe transporty Żydów z różnych zakątków Europy.Niepublikowana dotąd w Polsce relacja z blisko dwuletniego pobytu w obozie Bergen-Belsen, którą Mina Tomkiewicz spisała krótko po wyzwoleniu, wyłamuje się z wszelkich schematów literatury lagrowej. Daleka jest od martyrologii cechującej na ogół dokumenty Zagłady. Opisuje codzienną, obozową rzeczywistość bez śladu patosu i z czysto kobiecej perspektywy. Stanowi rodzaj herstorii, a zarazem silnego moralitetu, w którym potrzeba zachowania godności i pamięci o utraconych bliskich okazuje się potężniejsza od koszmaru zlagrowanego świata.
„Szalony, kto nie chce wyżej, jeżeli może”. Studia i materiały do badań nad życiem i twórczością Heleny Modrzejewskiej to szesnasty już tom serii wydawniczej Arte et Ratione, dedykowanej studiom nad osobowością, dorobkiem artystycznym i znaczeniem dla narodowej kultury jednej tylko artystki. Wieloletnie starania admiratorów najznakomitszej polskiej aktorki i 15 lat istnienia poświęconej jej serii publikacji nie mają w polskiej teatrologii precedensu; zresztą sama Modrzejewska jest zjawiskiem niepowtarzalnym. Tom 16. jest pokłosiem kolejnego dorocznego seminarium urodzinowego Modrzejewskiej, które – tradycyjnie – miało miejsce w październiku w gościnnych progach Muzeum Narodowego w Krakowie – Dom Jana Matejki przy ul. Floriańskiej.
Zapraszając do udziału w seminarium pod hasłem zapożyczonym od Modrzejewskiej – „Szalony, kto nie chce wyżej, jeżeli może” – zwracaliśmy uwagę na to, że artystka wielokrotnie w swoim życiu przekraczała granice artystyczne, społeczne, polityczne, a nawet obyczajowe. Wytyczyła ścieżki, którymi podążyli żądni sławy i uznania następcy. Stanowiła wzór do naśladowania zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn z różnych sfer społecznych.
Abraham Lincoln kojarzy się z patosem historii – tymczasem był też mistrzem żartu, celnej riposty i opowieści, którą potrafił rozbroić gniew tłumu i rozjaśnić najtrudniejsze narady. Ten tom zbiera najsłynniejsze i rzadziej drukowane anegdoty z lat 1830–1865: z sal sądowych i wagonów kampanijnych, z gabinetów wojennych i z preriowych dróg. Jest tu autoironia, czułość wobec zwykłych ludzi i ostry miecz wobec hipokryzji. Każdą historyjkę opatrzono krótkim komentarzem objaśniającym realia epoki, a całość ułożono tematycznie, by pokazać, jak z humorem współgrały takt, empatia i polityczny rozsądek Lincolna. To książka do czytania na głos, do cytowania i do myślenia – dla miłośników historii USA, retoryki i lekkiej mądrości.
Pierwsze wydanie w języku polskim
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
