Barnaba Chiaramonti (1742-1823) - benedyktyński mnich, biskup Tivoli, a następnie Imoli, kardynał bliski papieżowi Piusowi VI w roku 1800 zostaje niespodziewanie wyniesiony na Stolicę Piotrową na trwającym w Wenecji od trzech miesięcy konklawe.Jego pontyfikat był naznaczony starciem z porewolucyjną Francją. Już jako biskup musiał zmierzyć się z francuską inwazją na Włochy (1796-1797). Gdy został papieżem, podpisał konkordat z Francją w 1801 roku, a trzy lata później wziął udział w koronacji Napoleona w Paryżu. Lecz kiedy cesarz dopuścił się zamachu na duchową niezależność papiestwa, jego postawę można było streścić w dwóch słowach: non possumus! Zapłacił za to długim wygnaniem i odosobnieniem w Savonie oraz w Fontainebleau (1809-1814), ale jego niezłomna postawa wobec Napoleona oraz liczne podróże przez Francję przyniosły mu, po upadku imperium napoleońskiego, ogromną, niespotykaną wcześniej sławę w całej Europie. Walczył z władzą świecką o niezależność władzy duchownej i może być przykładem dla dzisiejszej hierarchii kościelnej.Niniejsza biografia, oparta na najnowszych badaniach naukowych i tekstach źródłowych, rzuca nowe światło na postać papieża, który przewodził Kościołowi w czasach zarówno pierwszej Restauracji rzymskiej (1801-1809), jak i drugiej (1814-1830). Pius VII jawi się jako postać pełna wigoru, a zarazem umiarkowana, której decyzje w relacjach Stolicy Apostolskiej z europejskimi mocarstwami odegrały kluczową rolę w historii XIX wieku.Jean-Marc Ticchi, francuski badacz i historyk, specjalista w dziedzinie historii papieskiej dyplomacji, roli Stolicy Apostolskiej w stosunkach międzynarodowych oraz kultu Ojca Świętego w XIX i XX w.
„Ćwierć wieku muzyki” to poruszająca biografia zespołu Percival Schuttenbach (a dokładnie jej I część)
– współtwórców legendarnego brzmienia Wiedźmina.
Opowieść o pasji, tremie i codziennej walce, z której rodzi się prawdziwa muzyka.
Dla fanów fantasy, folk metalu i autentycznych historii z serca sceny.
„Ćwierć wieku muzyki to nie tylko opowieść o dźwiękach, które zyskały sławę w świecie fantazy. To historia prawdziwa – o pasji, kryzysach i codziennym zmaganiu się z własnymi granicami. Zanim ich muzyka zabrzmiała w jednej z najbardziej rozpoznawalnych sag świata fantazy, była tylko pomysłem – szeptem, drżeniem, struny, próbą. Kasia i Mikołaj, twórcy zespołów Percival Schuttenbach i Percival, zabierają nas w podróż przez początki swojej muzycznej ścieżki, od pierwszych kroków po sceny, które dla wielu stały się czymś więcej niż miejscem występu.
To opowieść o muzyce, która nie jest ucieczką, lecz językiem, rytuałem i sposobem na przetrwanie. Ich codzienna walka z tremą, zmęczeniem i wątpliwościami odkrywa, że magia nie rodzi się z natchnienia, lecz z pracy, upadków i nieustannego powstawania. To książka o ludziach, którzy nie czekali na znak z nieba – tylko tworzyli, bo nie potrafili inaczej. Dal fanów wiedźmińskiego uniwersum i słuchaczy, którzy wiedzą, że najprawdziwsze dźwięki płyną prosto z serca.”
W 85. rocznicę wybuchu drugiej wojny światowej Wydawnictwo Bellona oddaje Czytelnikom niniejszą książkę z opracowaniami i studiami gen. dyw. Tadeusza Kutrzeby, dotyczącymi przygotowań wojennych Polski w drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku i przebiegu kampanii polskiej 1939 roku.
Ostatnie wydanie prac gen. Kutrzeby pod tytułem „Wojna bez walnej bitwy“ ukazało się w 1998 roku nakładem Bellony i Oficyny Wydawniczej Volumen. Dotarcie do nowych materiałów archiwalnych i poszerzenie wiedzy na temat walk 1939 roku skłoniło Bellonę oraz Fundację Historia i Kultura do wznowienia tej ważnej publikacji. Obecna edycja zawiera także nowe, dotychczas niepublikowane opracowania przechowywane w archiwum Instytutu Polskiego i Muzeum im. Gen. Władysława Sikorskiego w Londynie. Ukazują one w nowym świetle zarówno decyzje podejmowane przez Kutrzebę w 1939 roku, jak i przebieg działań wojennych. Pracę przygotowali do druku: dr Paweł Mikołaj Rozdżestwieński z Instytutu Pamięci Narodowej oraz Ryszard Rybka, historyk dziejów Wojska Polskiego Drugiej Rzeczypospolitej.
Generał dywizji Tadeusz Kutrzeba (1886–1947) był jednym z najlepszych oficerów sztabowych Wojska Polskiego Drugiej Rzeczypospolitej, teoretykiem i historykiem wojskowości, wreszcie dowódcą armii w kampanii 1939 roku. Szlify oficerskie zdobył w armii Austro-Węgier. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 roku zgłosił się do służby w Wojsku Polskim.
W wojnach o niepodległość i granice w latach 1918–1921 uczestniczył na stanowisku szefa sztabu: dywizji, grupy operacyjnej, armii i frontu. Zasłużył się zwłaszcza w wojnie z Rosją bolszewicką. W 1925 roku został mianowany szefem Biura Ścisłej Rady Wojennej i drugim zastępcą szefa Sztabu Generalnego, a w kolejnym roku później zastępcą szefa Sztabu Generalnego. W marcu 1927 roku awansował na stopień generała brygady. W latach 1928–1939 był komendantem Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, a równocześnie generałem do prac Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych. W marcu 1939 roku awansował na stopień generała dywizji i został inspektorem armii. W kampanii 1939 roku dowodził Armią „Poznań“. Był autorem koncepcji oraz wykonawcą jedynego polskiego zwrotu zaczepnego w skali operacyjnej, który przeszedł do historii jako bitwa nad Bzurą. Po kapitulacji Warszawy dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał do kwietnia 1945 roku. Po wyzwoleniu znalazł się w Londynie i tam zmarł 8 stycznia 1947 roku. Jego prochy przewieziono później do Polski i pochowano na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach.
Kornel Makuszyński w „Ponurych igraszkach” rozbraja powagę felietonem, a gorycz – życzliwością. Z warszawskich ulic i zakopiańskich stoków, spod skrzypiącego pióra i w świetle gazetowego „atramentu”, wyprowadza apoteozę uśmiechu: uśmiechu, który nie unieważnia cierpienia, lecz je oswaja. To zbiór szkiców, mini-esejów i przypowieści o polskim smutku i jego przekornej terapii – radości. Obok „Najpierw ponure” znajdziesz „Kwiaty na grobach”, „Rady praktyczne dla młodych i starych”, „Igraszki” oraz obowiązkowe „coś o Zakopanem”. Autor portretuje poetów i biedaków, przepędza kalibanów mowy, broni honoru słowa, uczy czułości i odwagi w codziennym życiu. Styl jest jasny, a ironia – ludzka. To książka, która podaje dłoń tym, co znużeni, i uczy, że nawet w najciemniejszym czasie warto pielęgnować małe, ale prawdziwe szczęście: uśmiech, dobre słowo, chwilę zachwytu.
Zapomniany tytuł - pierwsze wydanie powojenne.
Kiedyś wszyscy byliśmy tu ludźmi. Reportaże z PalestynyNa początku października 2023 roku świat zamarł w szoku na wieść o okrucieństwach, których dokonał Hamas w Izraelu. Liczne amerykańskie media donosiły, że blisko czterdziestu dzieciom z kibicu Kfar Aza na południu Izraela obcięto głowy. Prezydent Joe Biden mówił, że na własne oczy widział zdjęcia tych dzieci. Wkrótce jednak się z tego wycofał. Okazało się, że nie ma na to żadnych dowodów poza słowami anonimowych izraelskich żołnierzy. Dalia Mikulska pragnie usłyszeć palestyńską wersję tej opowieści. Pisze o zbiorowej karze, która dotknęła Palestyńczyków za zbrodnie Hamasu. Rozmawia z konkretnymi osobami, które Izraelczycy wtrącili do więzień i torturowali, choć nie miały one nic wspólnego z operacją 7 października. Przez osobiste historie par i rodzin opowiada o tym, jaki wpływ ma realizowany od lat przez rządy Izraela apartheid na miłość i prywatność. Odsłania ludobójczą logikę państwa, które tworzy w Gazie strefę "niezdatną do życia", a jednocześnie blokuje jej mieszkańcom drogę ucieczki.Przejmujący reportaż Dalii Mikulskiej pokazuje, jak łatwo naród represjonowany staje się agresorem. I przypomina prawdę, którą zawsze warto powtarzać: czystka etniczna w żadnym wypadku nie jest odpowiedzią.
Poznaj prawdziwą historię jednego z najlepszych piłkarzy w historii futbolu! Może się wydawać, że o Cristiano Ronaldo powiedziano i napisano już wszystko. Na ile jednak znany kibicom wizerunek piłkarza jest zgodny z prawdą? Ta książka pokazuje, jak złożoną osobowością jest Portugalczyk. I jak niewiele wiedzieli o nim dotychczas nawet jego najwierniejsi fani. W tej biografii nie znajdziecie wielu statystyk, opisów meczów i akcji CR7. Dowiecie się za to, że już w wieku 14 lat wymykał się nocami do siłowni, niewiele brakowało, by zakontraktowała go FC Barcelona, a gdy już jako nastolatek oglądał mecz Realu w telewizji, powiedział kolegom: „Kiedyś będę tam grał”. W najnowszym wydaniu dodatkowo przekonacie się, dlaczego przekroczenie 40. roku życia wcale nie oznacza dla niego zakończenia kariery. Guillem Balagué wybrał się na Maderę, do Lizbony, Manchesteru, Madrytu. Odwiedził dziesiątki miejsc, rozmawiał z setkami osób, poszukując odpowiedzi na jedno pytanie: kim jest Cristiano Ronaldo? Piłkarz nie chciał, by ta książka się ukazała. Właśnie dlatego, że jest szczera, obiektywna, PRAWDZIWA. A przez to najlepsza, jaka dotychczas o Ronaldo powstała. *** Ta książka jest inna, bo nie stanowi tylko zbioru pochlebstw dla Cristiano i podsumowania jego licznych osiągnięć. Przede wszystkim to opowieść o Cristiano-człowieku, a nie tylko Cristiano-piłkarzu. To próba analizy charakteru i osobowości faceta, który dzięki ciężkiej pracy i determinacji wspiął się na szczyt świata, ale po drodze nie raz musiał mierzyć się z bólem i nie ustrzegł się błędów. Mateusz Wojtylak, redaktor naczelny RealMadryt.pl Dla mnie jest przede wszystkim ofiarą własnego wizerunku. Dyskutując o jego wyglądzie i zachowaniu, zapominamy bowiem, jak wielkim jest piłkarzem i jak wiele pracy kosztowało go dotarcie na szczyt. Szczęśliwie książka Balagué potrafi pogodzić obie rzeczywistości: czytając o Ronaldo-sportowcu, zaczynamy rozumieć, skąd wziął się Ronaldo-narcyz, a czytając o Ronaldo-narcyzie, nie tracimy szacunku dla Ronaldo-sportowca. Michał Okoński, dziennikarz „„Tygodnika Powszechnego”, autor bloga „„Futbol jest okrutny” Największą zaletą tej książki jest to, że autor zdaje sobie doskonale sprawę, iż wszystko, co mówi Cristiano oraz ludzie z jego otoczenia, jest częścią wielkiej kampanii promocyjnej, a nie prawdą. Wybiera więc inne źródła, dzięki czemu nawet sam piłkarz mógłby właśnie od Balagué dowiedzieć się, jaki jest naprawdę. Lepszej biografii CR7 nie było. I nie będzie. Leszek Orłowski„ Piłka Nożna” i CANAL+ Sport Biografia Guillema Balagué nie przedstawia Cristiano Ronaldo jako nieskazitelnego bohatera, idola bez skazy. Pokazuje CR7 takim, jaki jest w rzeczywistości, prawdziwego człowieka, który jak każdy z nas ma swoje zalety i wady. Dodatkowo autor robi to w sposób neutralny, pozwalając czytelnikom na wyciągnięcie własnych wniosków. I właśnie dlatego, że nie jest to pozycja hagiograficzna, warto się z nią zapoznać. Łukasz Gąsiorek, prezes Águila Blanca – Polskiego Stowarzyszenia Kibiców Realu Madryt BIOGRAM Guillem Balagué Ekspert telewizji Sky Sports, w której zajmuje się hiszpańskim futbolem, korespondent gazety „„AS” oraz radia Onda Cero na Wielką Brytanię. Jego teksty pojawiają się regularnie w „„The Telegraph”, „„Bleacher Report” oraz „„Champions magazine”, w przeszłości pracował również dla mediów takich jak „„Marca”, „„The Times”, „„The Observer”, Talk Sport, BBC, Cadena Ser, 442, World Soccer. Autor bestsellerów Pep Guardiola. Sztuka zwyciężania, Messi. Biografia, Barça. Ilustrowana historia FC Barcelony (Wydawnictwo SQN, 2015), Nowy wspaniały świat. Tottenham pod wodzą Pochettino i Diego Maradona. Chłopiec, buntownik, bóg (Wydawnictwo SQN, 2021). Jego książki były nominowane do tytułu Piłkarskich Książek Roku w Wielkiej Brytanii, Niemczech i Polsce. Dzięki dobrej znajomości ze środowiskiem piłkarskim jako pierwszy poinformował o spektakularnych transferach: przejściu Davida Beckhama i Cristiano Ronaldo do Realu Madryt, odejściu Fernando Torresa z Liverpoolu czy powrocie Cesca Fàbregasa do FC Barcelony. W 2013 roku uzyskał trenerską licencję UEFA B.
Międzynarodowy bestseller idealny dla miłośników Yuvala Noaha Harariego. Książka roku „Financial Timesa”, „Observera” i „The Economist”. Od pierwszej miarki zboża po współczesne finansowe innowacje – i przekręty. Czym właściwie jest pieniądz? Przedmiotem, ideą, a może technologią, która od tysięcy lat oddziałuje na rozwój człowieka i kształt społeczeństw? David McWilliams zabiera nas w niesamowitą i pełną humoru podróż przez historię ludzkości, gdzie katalizatorem zmian okazuje się właśnie pieniądz. To, co uważamy za oczywistość, McWilliams ukazuje w zupełnie nowym świetle – od przełomowego momentu, którym było porzucenie koczowniczego trybu życia, przez pierwsze kredyty i instytucje finansowe, aż po rozwój kryptowalut. Przedstawiając historię rozwoju ekonomii, przy okazji przystępnie tłumaczy genezę i istotę zjawisk gospodarczych, z którymi mamy do czynienia do dziś. Dziękibłyskotliwemu połączeniu historii, ekonomii i antropologii, Pieniądz to fascynująca lektura dla wszystkich zainteresowanych mechanizmami przemian społecznych oraz dla tych, którzy poszukują nieoczywistej, zaskakującej analizy. Pieniądze (podobno) szczęścia nie dają, dały nam za to tę fascynującą historię! Jak pieniądz dołożył swoje – nomen omen – trzy grosze do punktów zwrotnych w historii ludzkości i stał się jedynym uniwersalnym językiem świata, a ludzie ze wszystkich sił próbują zrozumieć alchemię pieniądza. Money makes the world go round – i ta książka to udowadnia! Wojciech Kowalik, dziennikarz ekonomiczny Tok FM To opowieść o najdziwniejszym wynalazku ludzkości. Wynalazku, który potrafi jednocześnie wywoływać wojny i wznosić majestatyczne katedry. McWilliams prowadzi nas od Babilonu po kryptowaluty, od Tyberiusza po Johna Lawa. Wciąga, prowokuje i zadaje trudne pytania. Jako ktoś, kto sam zajmuje się opowiadaniem o historii, uwielbiam, gdy książka łączy rzetelne fakty z dobrze napisaną opowieścią. Ta naprawdę pomaga zrozumieć świat, w którym żyjemy. Rafał Sadowski, Podcast Historyczny
Dlaczego systemy wczesnego ostrzegania zawodzą i dlaczego mimo wszystko tak bardzo ich potrzebujemy? Czy dostępne nam schematy narracyjne zdają egzamin wobec wizji końca świata, która jak gęsta mgła zasnuwa horyzont i mąci nasze myśli? Jakie zadanie przypada literaturze w czasach, gdy katastrofa goni katastrofę, a rzeczywistość zmienia się w gąszcz punktów krytycznych i stanów wyjątkowych? Na te i inne pytania poszukuje odpowiedzi Judith Schalansky w swoim nowym, tyleż zaangażowanym społecznie, co poetycznym eseju, obierając za przewodnika figurę kanarka w kopalni ptaka, który spada z drążka, zanim człowiek zdąży się zorientować, że robi się groźnie.
Król Norwegii Olaf II Haraldsson (ok. 9951030) należy niewątpliwie do najsłynniejszych i najbardziej rozpoznawalnych postaci w średniowiecznych dziejach europejskiej Północy. We wczesnej młodości wiking, w dojrzałym wieku król, a po śmierci pierwszy wywodzący się ze Skandynawii święty, dał się poznać przede wszystkim jako władca dążący do wyrwania swojego kraju z orbity duńskich wpływów i dominacji lokalnych możnych oraz zaprowadzający w nim nowy porządek, gdzie centralnie sprawowane rządy oraz rozprzestrzeniające się i umacniające chrześcijaństwo odgrywały zasadniczą rolę. W końcu jednak polityka Olafa oraz sprzysiężenie jego wrogów doprowadziły króla do klęski oraz tragicznej, choć chwalebnej śmierci na polu bitwy pod Stiklestad 29 lipca 1030 roku, której rocznica świętowana jest do dziś jako Olsok. Autor książki, dr Maciej Lubik, dogłębnie analizując przekazy kronikarzy, teksty sag i poezję skaldów, a także odnosząc się do badań historycznych dotyczących postaci, dzieła i legendy Olafa Haraldssona, stworzył spójny i wiarygodny obraz norweskiego króla. Podjął też w swojej pracy próbę odpowiedzi na pytanie, dlaczego to jego właśnie postać przeszła do legendy i kultury, stając się niejako wyznacznikiem skandynawskiej tożsamości, czego widocznym symbolem jest szerzący się na całej Północy jego kult oraz przyznawany mu pośmiertny tytuł Rex Perpetuus Norwegie (Wieczny Król Norwegii).
Oddawana do rąk Czytelników książka jest drugim wydaniem biografii Bolesława II Szczodrego trzeciego koronowanego władcy Polski. Niniejsza edycja została poprawiona i znacząco rozszerzona. Wszelkie uchwytne przejawy działalności Bolesława II Szczodrego zostały przedstawione rzetelnie i kompleksowo. Na tle panoramy dziejów Europy Środkowej w II połowie XI wieku zaprezentowana została polityka wewnętrzna monarchy, konflikty z sąsiadami i sytuacja w państwach ościennych: Rusi, Węgrzech, Czechach i Cesarstwie. Sporo uwagi Autor poświęcił omówieniu życia i działalności siostry Bolesława, Świętosławy (Swatawy) oraz przedstawieniu kontrowersji, jakie narosły wokół bitwy pod Mailberg z 12 V 1082 roku. W publikacji wykorzystano całą dostępną bazę źródłową oraz literaturę przedmiotu. Uzupełniona została bibliografia, szczególnie o najnowszą literaturę, pretendując tym samym do niedościgłego przecież miana kompletności. Norbert Delestowicz doktor nauk humanistycznych w zakresie historii. Absolwent Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, studiował także na Albert-Ludwigs Universitt we Fryburgu Bryzgowijskim w Niemczech oraz na Uniwersytecie Warszawskim. Stypendysta Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w roku akademickim 2013 2014. Zainteresowania badawcze koncentrują się na okresie wczesnego średniowiecza, dziejów Zakonu Krzyżackiego oraz historii lokalnej. Autor książek: Bolesław II Szczodry. Tragiczne losy wielkiego wojownika 1040/1042 2/3 IV 1081 albo 1082, Kraków 2016; Zbigniew. Książę Polski, Poznań 2017. Pod Jego redakcją ukazał się Poczet wielkich mistrzów krzyżackich w Malborku w latach 1309 1457, Kraków 2018.
Już w starożytności pojawiła się intuicja, że typy relacji między ludźmi da się powiązać z określonymi systemami rządów. Demokracji w jej idealnej formie odpowiadałyby dobrowolne relacje przyjacielskie, a tyranii – te oparte na pokrewieństwie, a więc przymusowe. Geoffroy de Lagasnerie rozwija tę myśl w formie radykalnego eseju, w którym zastanawia się nad rolą przyjaźni w życiu jednostki i politycznymi konsekwencjami jej praktykowania. Czy dzięki przyjaźni można się wymknąć opresjom świata społecznego, począwszy od jego ograniczających schematów, a skończywszy na narzuconym pragnieniu zewnętrznego uznania? Jakie miejsce przyjaźń zajmuje w społeczeństwach, które jej kosztem promują konserwatywny wzorzec rodziny? Czy przyjaźń może stanowić źródło alternatywnego porządku politycznego?
Punktem wyjścia do tych rozważań jest dla autora jego własne doświadczenie – przyjacielska relacja z Didierem Eribonem i Édouardem Louisem. Filozof nie zatrzymuje się jednak w pół kroku – z prywatnej opowieści czyni manifest polityczny, w którym upomina się o lepsze, sprawiedliwsze jutro.
Jakiekolwiek podobieństwo osób, imion i nazwisk opisanych w niniejszych 45 opowiadaniach jest czysto przypadkowe. Opary PRL-u zaś, do bólu prawdziwe...
Jako nastolatek miałem upośledzony węch, co pozwoliło mi przetrwać te czasy bez większego szwanku, zarówno na ciele, jak i na umyśle.
A z tamtego okresu pozostały wspaniałe wspomnienia.
Zbiór esejów słoweńskiego pisarza opowiadającego już od pół wieku historię swojego małego narodu w kontekście spraw, które tak naprawdę są bliskie i zrozumiałe dla znacznej części Środkowoeuropejczyków.Książka zawiera eseje starsze, jak "Atlas" oraz całkiem nowe, jak esej "Archipelag Jugosławia" nawiązujący wprost do "Wspomnień o Jugosławii" - i wyjątkowo aktualne, jak esej "Straszna zemsta", stanowiący zapis refleksji Janara z pierwszych dni rosyjskiej inwazji na Ukrainę. Drago Janar zabiera czytelnika w podróż - nie tylko między wyspami jugosłowiańskiego "archipelagu", lecz także nad Bosfor, na pola Flandrii albo do Triestu. Jest to też podróż w czasie - do Mariboru lat dzieciństwa, na brzegi zasnutego mgłami jeziora Bohinj, które potrafi opowiedzieć nie jedną historię, ale też do oblężonego Vukovaru z początku lat 90, do austriackiej Galicji Josepha Rotha czy do światów Iva Andricia i Jamesa Joyce'a.Drago Janar (ur. 1948) - słoweński pisarz, dramaturg i eseista, jeden z najważniejszych współczesnych autorów środkowoeuropejskich. Jego powieści, nowele i dramaty są uznawane za kamienie milowe słoweńskiej prozy, tłumaczone na wiele języków i doceniane na całym świecie. Z wykształcenia prawnik, pracował jako redaktor w mariborskim dzienniku "Veer", a w latach 1981-2016 był związany ze stowarzyszeniem kulturalno-naukowym Slovenska matica w Lublanie jako redaktor i sekretarz. Laureat licznych nagród literackich, w tym Austriackiej Państwowej Nagrody dla twórców literatury europejskiej - sterreichischer Staatspreis fr Europische Literatur (2020). Bohaterowie jego utworów to postaci pełne namiętności, targane losem, wikłane w historię i przypadek. Obok prozy i dramatów istotną część jego dorobku stanowią eseje, w których z przenikliwością i odwagą analizuje współczesną kondycję człowieka i społeczeństwa.Ze słoweńskiego przełożyli: Nikodem Szczygłowski i Joanna Pomorska.Drugi tom serii Ister pod redakcją Łukasza Galuska, Pauliny Małochleb i Bartosza Sadulskiego.
Szanowny Czytelniku! Jeśli wziąłeś do ręki tę książkę, to zapewne niejeden raz zastanawiałeś się nad swoim życiem, próbując dociec, jakie ono właściwie jest. Według różnych badań i opinii specjalistów publikujących w internecie większość ludzi uważa, że ich życie nie jest takie, jakby chcieli, by było, na dodatek uznają, że jest szare, nudne, trudne, monotonne i nieciekawe. Uważają, że za wszystkie niepowodzenia w ich życiu odpowiadają inni ludzie. Często także czują się pokrzywdzeni przez los i wykorzystywani przez jakieś siły, nie wiedząc, jakie i skąd one są. Czy Ty również tak uważasz? A może podzielisz punkt widzenia autora i dostrzeżesz w całej gamie wrażeń, przeżyć, doświadczeń swego życia jego autentyczne piękno, niezwykłe wartości, nadzwyczajny charakter i to, co stanowi jego najwspanialszą cechę? Tę cechę musisz sam odnaleźć. To ona w istocie decyduje o tym, jakie jest/będzie Twoje życie. Może moja opowieść pomoże Ci w tych poszukiwaniach, mam taką nadzieję i właściwie to nawet jestem o tym przekonany. Miłych wrażeń i efektywnych poszukiwań.
Rysiek „Riko” Malczyk był postacią barwną i nietuzinkową. Z niebywałym talentem wspinał się w skałkach, Tatrach i Dolomitach, wytyczając nowe drogi. Nosił się luźno i stylowo, miał dystans do świata, talent do tworzenia półsłówek, wyjątkowe poczucie humoru, niechęć do wszelkich rygorów i organizacji oraz zamiłowanie do tanich napojów alkoholowych. Mimo iż od jego odejścia minęło wiele lat, wciąż jest wzorem i ikoną. A tak wspominają go inni wybitni wspinacze tamtych czasów.
Wśród wierszy Gałczyńskiego mam „swoje” wiersze. Gdy natrafiam na nie w książce, wspominam ich wygląd pierwotny. Ich ojcostwo i macierzyństwo skupione są w jednej osobie, w osobie Poety. Oprócz jednak rodziców i piastunka patrzy na dorastające dziecko trochę jak na swoje. Byłem piastunką kilku nie najmniej ważnych satyrycznych wierszy Gałczyńskiego, pamiętam je, jak były noworodkami, niepodobnymi, oczywiście tylko zewnętrznie, do tych, które dziś znajdujemy w książkach. Wiersze Gałczyńskiego, gdy się rodziły, miały kolor zielony, kolor zielonego atramentu, kształt wielkich i bardzo czytelnych liter, z których specjalną uwagę zwracało „z”, ciągnące za sobą długi ogonek.
Miałem kilka listów od Gałczyńskiego i autografy tych jego „moich” wierszy. Zabrała je wojna. Mam je już tylko w pamięci, widzę je dobrze, pisane na dużych, nieliniowanych kartkach papieru formatu staroświecko zwanego kancelaryjnym, zawsze ręcznie i zawsze chyba zielonym atramentem. Nawet do ostatnich czasów, już w okresie realizacji planu sześcioletniego, gdy tak trudno było wybierać co się chce, Poeta w niewiadomy mi sposób umiał zaopatrzyć się w zielony atrament. Nie wynaleziono jeszcze sposobu kopiowania obrazów z ludzkiej pamięci. Takiego na przykład sposobu, że kładzie się na noc papier do odbitek fotograficznych pod głowę, a rano wyjmuje się z ramek kopię obrazu zachowanego już tylko w ludzkim mózgu. Gdyby taki wynalazek uczyniono, mógłbym ozdobić to wspomnienie licznymi autografami Gałczyńskiego. W mojej redaktorskiej praktyce rękopisy (zawsze rękopisy) dwóch autorów tak odbiły się w pamięci. To rękopisy Tuwima i Gałczyńskiego.
W zbiorze Co chciałem powiedzieć Bohdan Zadura wchodzi w rolę komentatora samego siebie - błyskotliwego, ironicznego, czułego na niuanse języka i życia. Zebrane w książce autokomentarze, rozmowy i przypisy to nie tylko podróż przez kolejne tomy oraz wiersze, lecz także przenikliwy portret poety, tłumacza i czytelnika zarazem. Zadura tropi własne nieporozumienia, ujawnia anegdoty zza kulis literackiego świata i z humorem rozbraja powagę krytyki. To książka dla tych, którzy pytają: Co poeta miał na myśli? i dla tych, którzy wiedzą, że to pytanie nie ma jednej odpowiedzi.
Ilustrowana biografia najważniejszej kobiety świata, której "tak" odmieniło losy ludzkości.384 kolorowe strony, ponad 170 kolorowych ilustracjiPo biografiach Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny - Św. Józefa, oraz Namiestnika Chrystusowego - św. Piotra, znany teolog, ks. prof. Andrzej Zwoliński, kierownik katedry Katolickiej Nauki Społecznej, pochylił się nad biografią Królowej Nieba i Ziemi - Najświętszej Maryi Panny.Sięgnął po apokryfy, wielkie objawienia (Mari z gredy, Katarzyny Emmerich i wielu innych) oraz obficie korzystał ze źródeł i książek historycznych.Autor tłumaczy nam znaczenie teologiczne oraz tło historyczne wydarzeń, w których uczestniczyła Najświętsza Maryja Panna, naświetla żydowskie obyczaje religijne i społeczne.Narracji towarzyszą liczne reprodukcje dzieł sztuki, dokumentujące ziemską biografię Królowej Polski.Królowa Nieba i Ziemi, Nowa Arka Przymierza, Tabernakulum ZbawicielaCórka swojego SynaNajświętsza Maryja Panna
Hrabia Adam Ronikier, autor Pamiętników, został w polskiej historii postacią nieco zapomnianą. W czasie II wojny światowej ten konserwatywny działacz społeczny i polityczny odgrywał bardzo ważną rolę. Kierowana przez niego w latach 1940 – 1943 Rada Główna Opiekuńcza niosła pomoc głodnym, wypędzonym, aresztowanym, a opieką w różnych formach objętych było
– wedle szacunków historyków – od kilkuset tysięcy do prawie 2 milionów ludzi. Aby jego organizacja charytatywna mogła normalnie działać, musiał współpracować z hitlerowskimi władzamu i urzędnikami. Kierowała nim myśl zawarta w haśle: „Naszym najważniejszym obowiązkiem winno być bronienie substancji Narodu, Opatrzności pozostawiając opiekę nad państwem”.
Niektórzy, w tym także działacze Polskiego Państwa Podziemnego mieli mu za złe zbyt bliskie kontakty z okupantem, musiał utrzymywać bowiem kontakt m.in. z generalnym gubernatorem okupowanych ziem polskich Hansem Frankiem. Jednak już w końcu 1940 roku rząd polski na uchodźstwie zbadał zasadność tych zarzutów i stwierdził, że Ronikier działa odważnie i patriotycznie.
Osobiste powiązania Adama Ronikiera pomogły wyciągnąć z więzień i aresztów hitlerowskich w Polsce bardzo wiele osób. Wielokrotnie występował też w obronie Żydów. Domagał się wstrzymania budowy gett i deportacji. Po rozwiązaniu Żydowskiej Samopomocy Społecznej przechowywał w swym mieszkaniu poszukiwanego przez Niemców prezesa tej organizacji Michała Weicherta.
Protestując przeciwko terrorowi okupanta, pacyfikacjom i egzekucjom ulicznym, odmówił udziału w uroczystych dożynkach na Wawelu w październiku 1943 r. Doprowadziło to do odwołania go z funkcji szefa RGO. Gestapo na trzy tygodnie aresztowało wtedy Ronikiera i przesłuchiwało w Krakowie w lutym 1944 roku. Kiedy go zwolniono, hitlerowcy podjęli za jego pośrednictwem próbę nawiązania kontaktu z rządem emigracyjnym i powstrzymania wybuchu powstania warszawskiego.
Hrabia Adam Ronikier opuścił Polskę 18 stycznia 1945 r., tuż przed wkroczeniem Armii Czerwonej do Krakowa, zagrożony aresztowaniem i karą śmierci, które zapowiedziała w grudniu 1944 r. nadająca po polsku sowiecka rozgłośnia Kościuszko. Zmarł na emigracji w USA w 1952 roku, gdzie został pochowany.
Filozof i historyk idei prof. Bronisław Łagowski, napisał: „Gdyby trzeba było wskazać osobę, która podczas wojny zrobiła dla Polaków najwięcej, moim nominatem byłby Adam Ronikier”.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
