Pisarz, reporter, korespondent wojenny, komentator społeczny. Podróżnik, uchodźca, dysydent. Marketingowiec, copywriter, influencer, celebryta. Do opisania Melchiora Wańkowicza można użyć każdego z tych określeń. Urodzony pod koniec XIX wieku, widział, jak dawny świat bezpowrotnie znika – a potem obserwował to znów i znów, kiedy przetaczały się kolejne dziejowe burze. Za każdym razem jednak potrafił odnaleźć się w odmienionej rzeczywistości. Był człowiekiem zaskakująco nowoczesnym. W dwudziestoleciu ostrzegał przed wojną hybrydową i apelował o wykorzystanie soft power na wschodnich rubieżach kraju. Dostrzegał zagrożenia płynące z dezinformacji, choć sam wykorzystywał ją w kampaniach marketingowych („Cukier krzepi!”). Nieustannie kreował własny wizerunek, starannie dawkując fakty z prywatnego życia. I cały czas pisał, poszukiwał sposobów na to, by opowiedzieć o otaczającym go świecie, dotrzeć do czytelników. Pozostawił po sobie bogactwo źródeł: zdjęć, listów, relacji, wielokrotnie przepisywanych tekstów. Dla jego biografa to zarazem błogosławieństwo – i przekleństwo. Przedarcie się przez gąszcz faktów i mitów, półprawd, plotek i zmyśleń było gigantycznym wyzwaniem. Książka Łukasza Garbala to biografia totalna, której Wańkowicz jeszcze nie miał, a na którą bez wątpienia zasługuje. Partnerem wydania jest Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza
W grudniu 2023 roku do kilkunastu mieszkań najważniejszych osób z kierownictwa Rządowej Agencji Rezerw Strategicznych wkraczają funkcjonariusze Centralnego Biura Antykorupcyjnego. Do mieszkania prezesa agencji Michała Kuczmierowskiego wchodzą na ostro: w akcji biorą udział uzbrojeni antyterroryści. Oto rozpoczyna się rozbijanie funkcjonującej w najbliższym otoczeniu szefa rządu jak to później określi prokuratura zorganizowanej grupy przestępczej, która okraść miała budżet państwa na co najmniej kilkaset milionów złotych. A skala wykrytego przekrętu nie znajduje odzwierciedlenia w żadnej z ujawnionych kiedykolwiek afer. Wcześniej agenci CBA przez wiele miesięcy podsłuchują rozmowy telefoniczne osób z kierownictwa RARS i obsługujących ją przedsiębiorców. Orientują się, że wszyscy tam są ze sobą powiązani, doskonale się znają i spotykali się z samym Mateuszem Morawieckim. Efektem operacji CBA pod kryptonimem Walet i śledztwa prokuratury było odkrycie w najbliższym otoczeniu premiera prawdziwego korupcyjnego układu przez wielkie U. Jego twórcami i głównymi beneficjantami są ludzie z najbliższego otoczenia Morawieckiego: harcerze, ludzie z Solidarności Walczącej, a także współpracownicy premiera z jego kancelarii. Jaka była rola premiera w aferze, na której Skarb Państwa stracił, lekko licząc, od pół miliarda do nawet siedmiuset milionów złotych? Jacek Harłukowicz, ceniony dziennikarz śledczy, zrobił dziennikarskie śledztwo, którego wyniki Czytelnik znajdzie w tej książce.
„Hipochondryczka, lekomanka, histeryczka i symulantka”
– słyszą kobiety chorujące na endometriozę od swojego otoczenia.
„Taka jest twoja uroda”
– mówią im lekarze.
Panuje przekonanie, że cierpienie jest wpisane w kobiecość. Bóle miesiączkowe, porodowe – ot, taka kobieca natura. Nic się z tym nie da zrobić. Tak jest stworzony świat. A ta, która się na to nie zgadza, słyszy, że histeryzuje, dramatyzuje i przesadza.
Paraliżujący ból, który uniemożliwia normalne funkcjonowanie.
Obfite miesiączki, których nie da się zastopować.
Choroba, którą trudno zdiagnozować.
Leczenie, które się szpitalom nie opłaca.
Błędy lekarskie, za które nikt nie chce wziąć odpowiedzialności.
System leczenia, który nie istnieje.
Prawie milion Polek cierpi na endometriozę. Potworny ból nie pozwala im normalnie żyć. Latami odbijają się od drzwi gabinetów lekarskich, próbując uzyskać właściwą diagnozę. Nie wierzy się w ich ból, bagatelizuje się go, a potem niewłaściwie i nieudolnie leczy. Tylko dlatego, że są kobietami.
Magda Łucyan i Katarzyna Górniak, dziennikarki TVN-u, w rozmowach z endopacjentkami i lekarzami odkrywają prawdziwy obraz choroby, która jest w Polsce tak bezwstydnie ignorowana. Dobitnie pokazują, że cierpienie nie jest czyjąkolwiek urodą.
Patricia Kazadi:
Co się napłakałam i naklęłam, czytając książkę Taka twoja uroda – wiem tylko ja. Poruszające historie kobiet, bez tabu, tak w tym swoim bólu do bólu prawdziwe, podparte mądrze podanym i jakże potrzebnym kompendium wiedzy. Żałuję, że nie miałam takiej książki na początku swojej drogi z endometriozą. Wręczyłabym ją rodzinie, przyjaciołom czy mężczyznom w moim życiu. Żeby mogli, po prostu, zrozumieć. Moim zdaniem to obowiązkowa lektura nie tylko dla kobiet zmagających się z tą straszną chorobą, ale także ich otoczenia. Pomaga, uczy, oswaja, przestrzega i przeraża, by na końcu dać wsparcie i nadzieję. Jestem przekonana, że dla wielu endopolek będzie drogowskazem i da ukojenie. Tak jak dała je mi.
Prof. Marzena Dębska:
To niezwykle ważna i odważna książka, która wstrząsa świadomością na temat endometriozy. Autorki ukazują dramatyczne przeżycia kobiet, które borykają się z tą chorobą, cierpiąc nie tylko z powodu bólu, ale także powszechnej ignorancji i lekceważenia. Ta poruszająca lektura wywołuje również dyskusję na temat szkodliwych społecznych stereotypów dotyczących kobiecego ciała. Wciągająca, naszpikowana wiedzą, a jednocześnie głęboko przejmująca, pełna empatii i prawdy.
Aga Szuścik:
Ta książka to wzorowa reprezentacja polskich kobiet z endometriozą. Bez ogródek wyjawia trudy poszukiwań diagnozy, ukazuje zróżnicowanie poziomu polskiej ginekologii oraz prezentuje aktualną wiedzę medyczną. Przede wszystkim jednak wspiera i daje nadzieję – zarówno w chorowaniu, jak i w dążeniu do zmian systemowych. Przejmująca, prawdziwa, potrzebna.
Kraków, początek XX wieku, porządna inteligencka rodzina o tradycjach niepodległościowych – w takich warunkach dorasta Jadwiga Beaupré. Szuka swojej drogi życiowej, próbuje rozumieć świat i miejsce w nim kobiety urodzonej na przełomie epok. Choć początkowo wydaje się jej, że ma przed sobą jedynie tradycyjną drogę „panny z dobrego domu”, ostatecznie decyduje postawić na siebie. Zaczyna studia, a medycyna staje się jej życiową służbą dla drugiego człowieka. Tom 1 obejmuje młodość Autorki, jej udział w powstaniu warszawskim i pobyt w obozie jenieckim. Tom 2 z okresu powojennego ukaże się w 2026 roku.JADWIGA BEAUPRÉ (1902–1984) – doktor nauk medycznych, ginekolożka-położniczka, społeczniczka, uczestniczka powstania warszawskiego. Karierę lekarską zaczęła w 1936 roku. Po wybuchu II wojny światowej weszła do konspiracji, w czasie powstania warszawskiego dowodziła punktem łączności. Po kapitulacji powstania w niewoli niemieckiej, w obozie Zeithain (filii Stalagu IV B Mühlberg) pełniła funkcję komendantki oddziału kobiecego. Po wojnie wróciła do zawodu, była pionierką nowoczesnego położnictwa. Założyła m.in. jedną z pierwszych w Polsce szkół rodzenia, stworzyła Poradnię Świadomego Macierzyństwa, jest autorką książek z zakresu świadomego rodzicielstwa i seksuologii.
Latem 1945 roku, niedługo po kapitulacji III Rzeszy, najwyżsi rangą dowódcy niemieccy trafiają do ciasnych cel ośrodka Mondorf-Les-Bains, gdzie czekają na proces i wyroki. Hermann Gring, sybaryta przyzwyczajony do wystawnych przyjęć i czterdziestu tabletek z parakodeiną dziennie, musi się nauczyć żyć w więziennym rygorze. Tęskni za rodziną i odczytuje z notesu "zakazane" dowcipy o Hitlerze. Nie widać po nim wyrzutów sumienia.W areszcie odwiedza go Douglas M. Kelley, młody i piekielnie uzdolniony amerykański psychiatra. Kelleya interesują procesy zachodzące w umysłach zbrodniarzy wojennych. Co pozwoliło im skazywać miliony ludzi na śmierć bez mrugnięcia okiem? Czy byli potworami? Ostatecznie wniosek amerykańskiego psychiatry jest o wiele bardziej przerażający: cechy osobowości, które przywiodły nazistów do straszliwych zbrodni, dostrzec można u wielu "zwykłych" ludzi.Książka Jacka El-Haia, która w 2025 roku została zekranizowana w gwiazdorskiej obsadzie (Russell Crowe, Rami Malek), to nie tylko wciągający, wartko napisany reportaż historyczny o ostatnich dniach życia niemieckich zbrodniarzy, ale także wstrząsająca opowieść o korzeniach zła.Książka ukazała się wcześniej po polsku pod tytułem Gring i psychiatra. Tragiczny pojedynek umysłów."Ten wnikliwy intymny portret dwóch osobowości - z jednej strony człowieka będącego wzorem służby społeczeństwu, z drugiej uosobienia zła - rodzi napięcie godne klasycznego filmu Hitchcocka, a kluczem do niego jest niesamowita tajemnica psychologiczna. Czytelnicy Jacka El-Haia będą przygwożdżeni tym poruszającym studium zetknięcia dobra ze złem." Andrew Solomon"Szczegółowa, oparta na pogłębionej kwerendzie książka o człowieku, który wykazał, że zło może się narodzić wszędzie." "The Independent""Mistrzowski reportaż o wyjątkowym spotkaniu więziennego lekarza z jednym z najwyższych funkcjonariuszy państwowych Trzeciej Rzeszy []. Pasjonująca relacja Jacka El-Haia odsłania przerażającą kartę z dziejów Stanów Zjednoczonych i proponuje niepokojące rozważania nad naturą zła." "Kirkus Reviews""Relacjonując tę mało znaną, choć absolutnie wciągającą historię amerykańskiego psychiatry, który został oddelegowany, by przebadać ujętych po II wojnie światowej nazistowskich dygnitarzy, Jack El-Hai [...] opowiada o staraniach, by pojąć zło w jego najmroczniejszym ludzkim wcieleniu - i przezwyciężyć je na drodze ku temu, byśmy stali się lepsi." Deborah Blum"Dzięki dostępowi do zapisków Kelleya El-Hai nasyca swoją opowieść szczegółami dotyczącymi psychiki nazistów [...]. Wciągają one czytelnika [...] w fascynującą eksplorację natury ludzkiej, zdrowia psychicznego i rozpaczy." "Science News"
Wacław Kostek-Biernacki był postacią, która wymyka się prostym ocenom. Rewolucjonista PPS i bojowiec Organizacji Bojowej, uczestnik zamachów i akcji zbrojnych przeciwko caratowi. Legionowy oficer wierny Piłsudskiemu, wojewoda, który rządził twardą ręką. Autor ekspresjonistycznych utworów o śmierci i wojnie. Człowiek, który całe życie wykonywał "zadania specjalne" - niezależnie od tego, czy wymagały odwagi, bezwzględności, czy moralnego kompromisu.Krzysztof Drozdowski kreśli fascynujący portret bohatera, dla jednych patrioty i wizjonera, dla innych bezlitosnego egzekutora sanacyjnych rozkazów. Opowieść prowadzi przez rewolucję 1905 roku, fronty I wojny światowej, głośne polityczne akcje II RP, Berezę Kartuską, aż po więzienia PRL, gdzie dawny "człowiek Marszałka" cały czas pozostaje mu wierny.To biografia bez rozgrzeszenia i bez uproszczeń. Historia człowieka, który wykonywał "zadania specjalne" w czasach, gdy granica między heroizmem a okrucieństwem bywała wyjątkowo cienka. Lektura dla tych, którzy szukają prawdziwej historii, tej której nie da się zamknąć w prostych, czarno-białych schematach.
Szczere i żarliwe wspomnienia ikony filmu i skomplikowanego człowieka, który od ponad sześćdziesięciu lat inspiruje widzów wybitnymi rolamiAnthony Hopkins urodził się i wychował w Port Talbot, walijskim miasteczku przemysłowym. Dorastał w czasach wojny i kryzysu, otoczony mężczyznami, którzy unikali okazywania emocjonalnej wrażliwości. Był słabym uczniem, więc koledzy, rodzice i nauczyciele mieli go za nieudacznika i nie wróżyli mu świetlanej przyszłości. Jednak pewnego sobotniego wieczoru ten lekceważony chłopiec obejrzał adaptację Hamleta z 1948 roku, a ta wzbudziła w nim niezrozumiałą jeszcze pasję i poprowadziła ścieżką, której nikt dla niego nie przewidywał.Sir Anthony szczerze i zajmująco opisuje kolejne etapy kariery, ukazując genezę swoich najbardziej znanych ról. Dzięki monologowi Jaga z Otella dostał się na prestiżową Royal Academy of Dramatic Art, pod skrzydła samego Laurence'a Oliviera. Z Richardem Burtonem zetknął się po raz pierwszy w dzieciństwie, w domu nauczycielki rysunku, a później stanął z nim twarzą w twarz w teatralnej garderobie przed spektaklem Equus - już jako pełnoprawny aktor. Do stworzenia niezapomnianej kreacji w Królu Learze wykorzystał zaś stoicyzm ojca i dziadka.Uczciwie przedstawia również wzloty i upadki w życiu osobistym. Uzależnienie zniszczyło jego dwa pierwsze małżeństwa i relacje z jedynym dzieckiem. Przez alkohol prawie umarł. To doświadczenie sprowadziło go ostatecznie na drogę trzeźwości, z której nie zszedł od niemal pół wieku. Podobnie jak inni mężczyźni w jego rodzinie, nieustannie zmaga się z pragnieniem samotności i unika bliższych relacji z obawy przed zranieniem. Z upływem lat coraz więcej myśli o własnej śmiertelności, przygotowując się na odkrycie tego, co jego ojciec nazywał Wielką Tajemnicą.Przez całe życie, zarówno w momentach dotkliwej straty, jak i chwilach wyjątkowej radości, sir Anthony'emu towarzyszy jeden stały element: zdjęcie trzyletniego Tony'ego. Uchwycono na nim moment, w którym dostał drugą szansę na szczęście, cichą zapowiedź błędów, które miał popełnić, i niezliczonych możliwości, które miały się przed nim otworzyć. Dziś od tego niespokojnego dziecka dzieli go spory dystans i spoglądając na tę fotografię, z dumą mówi: "Daliśmy radę, chłopaku".
Księga podróży. Wędrówka przez wszystkie kraje świata Fascynująca wędrówka przez wszystkie kraje świata, różnorodność kultur i społeczności! Podróże inspirują, sprawiają frajdę, dostarczają wyjątkowych wrażeń, wzbogacają o nowe doświadczenia i pozwalają odkrywać uroki planety. Księga podróży to liczne podpowiedzi, co warto zrobić i zobaczyć w każdym kraju na Ziemi, kiedy najlepiej się tam wybrać oraz czego skosztować. Te praktyczne wskazówki uzupełniają polecenia najlepszych filmów, muzyki i książek związanych z każdym krajem. Księga podróży – niezbędnik każdego obieżyświata! ·680 ZDJĘĆ ·200 KRAJÓW ·JEDEN KOMPLETNY OBRAZ
Dziękuję Bogu, że się tu urodziłam. Opowieści kobiet EgiptuMary, Amal, Halima, Samira, Donya, Zeynab, Karima, Amina, Farida, Sara, Nada, Noha, Noura, Heba, Hanen i Mona - szesnaście kobiet, szesnaście głosów i szesnaście historii, które wspólnie tworzą złożony, szczery i zaskakujący portret kobiecości we współczesnym Egipcie.Aleksandra Helail mieszka w Egipcie od 2016 roku. Na instablogu @ola_z_egiptu pokazuje życie swojej polsko-egipskiej rodziny i łamie stereotypy. Jest autorką książki Egipt. Kairskie życie polskiej muzułmanki. Przeprowadziła wywiady z kobietami z różnych środowisk - mieszkankami wielkich metropolii i małych wiosek, przedsiębiorczyniami i gospodyniami domowymi, muzułmankami, chrześcijankami i agnostyczkami. Są wśród nich matki, singielki, rozwódki - każda z nich inna, każda z nich wyjątkowa.Dlaczego nie każda Egipcjanka nosi hidżab?W jakim stopniu kobiety uczestniczą w rynku pracy?Kto przejmuje opiekę nad dziećmi po rozwodzie?Jak wygląda podział obowiązków domowych?Czy córki są traktowane lepiej niż synowie?Ile żon może mieć jeden mężczyzna?Z kart książki przemawiają głosy kobiet, które opowiadają o tym, jak wygląda ich łączenie pracy zawodowej z rolą matki w dużym mieście i na prowincji, a także o podejmowaniu decyzji dotyczących małżeństwa oraz macierzyństwa - czasem zgodnie z tradycją, a czasem wbrew niej. Mówią o wierze, edukacji, wolności i swojej tożsamości. Ich historie są głęboko osadzone w egipskiej rzeczywistości, ale jednocześnie zaskakująco bliskie historiom innych kobiet, nie tylko Egipcjanek.Jesteśmy silniejsze, niż wyglądamy; jesteśmy mądrzejsze, niż się wydajemy; jesteśmy bardziej zaangażowane politycznie, niż można by przypuszczać, nawet kobiety, które nie umieją pisać i czytać. To nieprawda, że się nami pomiata i że zostałyśmy złamane.Aleksandra HelailOd 2016 roku mieszka w Egipcie. Jest zakochana nie tylko w Kairze, ale i w Egipcjaninie, którego poślubiła. Świadoma muzułmanka oraz przedsiębiorcza matka, która z powodzeniem wspólnie z mężem prowadzi biznes i naucza dialektu egipskiego. Kobieta z otwartym umysłem i sercem, łamiąca stereotypy. Głośno opowiada o sytuacji kobiet i panujących w Egipcie zwyczajach.
Król Herod Wielki (zm. 4 r. p.n.e.) znany jest jako okrutnik, winny opisanej w Nowym Testamencie rzezi niewiniątek. Ten brutalny epizod, nieznajdujący zresztą potwierdzenia w źródłach z epoki, skutecznie przyćmił fakt, że Herod był władcą nowatorskim i skutecznym. Objął tron z nadania Rzymu w 40 r. p.n.e., a potem zręcznie manewrował, by utrzymać swoją pozycję, i zdołał przekształcić Judeę, którą skutecznie związał ze światem rzymskim. Zasłynął z wielu monumentalnych budowli, jakie wzniósł ogromnym nakładem środków, dbał też o Świątynię w Jerozolimie i inne święte miejsca. Mniej szczęścia miał w życiu rodzinnym, rosnąca z wiekiem podejrzliwość i nieustanna obawa przed spiskami na jego życie doprowadzały bowiem do kolejnych tragedii. Napisana przez Martina Goodmana, wybitnego specjalistę od dziejów Żydów w starożytności, biografia króla Heroda Wielkiego jest barwnym i pogłębionym portretem tego władcy opartym na badaniach źródłowych i najnowszej literaturze przedmiotu.
Albert Camus prowadził notatniki w latach 1935-1959. Konfrontuje się w nich nieustannie ze światem i samym sobą. Ciekawy wszystkich i wszystkiego, opowiada anegdoty, notuje pomysły i komentuje swoją twórczość. Od wpisów lapidarnych do krótkich szkiców. Pełno przemyśleń i rozmyślań, obrazków, filozoficznych zapisków, listów, zalążków utworów, notatek z lektur, namysłów nad twórczością, życiem, światem. Notatniki to świadectwo pragnienia harmonii, do której dąży poprzez najbardziej strome ścieżki. Po raz pierwszy po polsku w całości, w jednym tomie, w przekładach Krzysztofa Umińskiego, Tomasza Swobody i Jana Marii Kłoczowskiego.
Andrzej Karbownik urodził się w 1947 r. w Orzeszu. Jest profesorem nauk technicznych, a zarazem specjalistą do spraw górnictwa węgla kamiennego. W latach 2002-2008 był dziekanem Wydziału Organizacji i Zarządzania Politechniki Śląskiej w Gliwicach, a w latach 2008-2016 rektorem tej uczelni. Przez pięć lat pełnił również funkcję prezesa zarządu Państwowej Agencji Restrukturyzacji Górnictwa Węgla Kamiennego w Katowicach oraz był wiceministrem gospodarki w rządzie Jerzego Buzka. Obecnie, mimo możliwości przejścia na emeryturę, nadal prowadzi zajęcia na politechnice, dzieląc się wiedzą i doświadczeniem ze studentami, a także stoi na czele rady Fundacji Rozwoju Kardiochirurgii im. prof. Zbigniewa Religi w Zabrzu.
Na początku 2024 r. – jak sam mówi: „z długo dojrzewającej w nim potrzeby wewnętrznej” – rozpoczął pisanie dziennika, którego celem była dokumentacja życia codziennego w otoczeniu rodziny, przyjaciół i znajomych, ale też próba dodania własnego, subiektywnego komentarza do aktualnych wydarzeń w Polsce oraz podjęcia polemiki z osobami z tzw. „świecznika”. Wyważone, choć czasami cięte i dowcipne oraz zabarwione ironią przemyślenia, nieraz w odniesieniu do felietonów i artykułów innych, znanych autorów, stanowią silny głos w przetaczającej się przez kraj dyskusji na tematy zarówno polityczno-gospodarcze, jak i światopoglądowe. Swoje zapiski Andrzej Karbownik nazwał „Dziennikiem harnasia”. Dlaczego tak? Bo „harnaś to mężczyzna ślebodny”, czyli niezależny i wolny. A takim właśnie czuje się autor niniejszej publikacji.
„Wielkimi zaletami książki, poza wciągającymi opisami codzienności, przybliżeniem ludzi i miejsc bliskich autorowi oraz dosadnymi komentarzami na temat polityki, gospodarki czy świata akademickiego, są jej styl i walory literackie. Andrzej Karbownik wyróżnia się wyjątkową umiejętnością snucia narracji – pisze dynamicznie, z wyczuciem języka, nie unikając ostrych sądów i opinii. Jego oceny są jednoznaczne, bezpośrednie, czasem bezkompromisowe… Język, jakim operuje, jest barwny, wartki i pełen sarkazmu, co sprawia, że »Dziennik harnasia« czyta się gładko i z dużym zainteresowaniem. Obok rozbudowanej warstwy dotyczącej życia publicznego, czytelnik uzyskuje wgląd w intymny świat autora, który nadaje książce wyjątkowy charakter”.
z recenzji Iwony Flanczewskiej-Rogalskiej
Sohaila Abdulali zaczyna swoja książkę od wyznania jako nastolatka padła ofiarą zbiorowego gwałtu. Trzydzieści lat później przez Indie przetacza się fala protestów po brutalnym gwałcie i śmierci studentki Jyoti Singh, a stary, internetowy artykuł, który Abdulali opublikowała po napaści staje się wiralem. Po latach aktywizmu i pracy na infolinii dla ofiar gwałtu i zajmowania sie tematyka przemocy seksualnej zawodowo, zmuszona jest do powrotu do traumatycznych wydarzen sprzed dekad. O czym mówimy, kiedy mówimy o gwałcie to książka przejmująco szczera, momentami bolesna, ale też niosąca nadzieję. Autorka rozmawia z przetrwankami, z osobami pracującymi seksualnie, z dominami, edukatorkami, aktywistkami, prawniczkami i przygląda się tematom seksu oraz przemocy seksualnej z różnych perspektyw. Na własnym przykładzie pokazuje, że otrzymanie zrozumienia i wsparcia ze strony rodziny jest możliwe; że da się o tym rozmawiać z dziećmi; ze nie ma się czego wstydzić. I jak ważne jest to, jak mówimy o przemocy seksualnej. Stawiając odpowiednie pytania, Abdulali odsłania głęboko zakorzenioną w naszych społeczeństwach kulturę gwałtu. Kto według naszych wyobrażeń pada ofiarą gwałtu? Kto gwałci? Czy to doświadczenie niszczy na zawsze? Czy możliwe jest zbudowanie świata bez gwałtu? Jak wychować chłopców, aby jako dorośli mężczyźni nie gwałcili? I jak po takim doświadczeniu znów odczuwać radość? Opowiedzenie o doświadczeniu gwałtu nie zawsze spotyka się z nagrodą w postaci oczekiwanej ulgi, domknięcia pewnego etapu czy też zwykłej sprawiedliwości. Zdarza się, że przetrwanki mówią, a wszyscy zachowują się tak, jakby nic się nie stało.
Poznaj nowe supermocarstwo i oswój smoka! Chiny już teraz odgrywają ogromną rolę w Twoim życiu. Rozejrzyj się. W zasięgu wzroku z pewnością znajdziesz minimum kilka rzeczy, które powstały w Państwie Środka.
W przeciwieństwie do USA to kraj wciąż jednak nieoswojony. Chcesz zrozumieć lepiej świat, w którym to smok rozdaje karty?
Z książką „Oswoić smoka” zobaczysz Chiny z lokalnej perspektywy. Nic tak wiele nie mówi o danym państwie, jak spojrzenie na życie zwykłych ludzi. O nich nie słyszy się w mediach. Tu oddajemy im głos.
Dlaczego warto „Oswoić smoka"?
Chiny to supermocarstwo, które ma realny wpływ na resztę świata (a ten wpływ będzie tylko większy!),
o Chinach nie ma tylu seriali, filmów i piosenek w popkulturze jak o innym supermocarstwie – USA,
myśląc o Chinach bazujemy więc często na przeterminowanych stereotypach,
staramy się rozumieć Chiny z zachodniego punktu widzenia, który bywa przekłamany,
w Chinach niektóre miejsca, tematy i wątki są niedostępne dla przeciętnego turysty.
Z pomocą przychodzi sinolożka Weronika Truszczyńska, która od lat mieszka i uczy się w Chinach. Jej książka pozwala zgłębić temat kultury, społeczeństwa i polityki Chin.
Weronika Truszczyńska
Sinolożka, absolwentka Uniwersytetu Donghua w Szanghaju.
Twórczyni kanału na YouTubie, na którym od 2015 roku opowiada, jak wygląda prawdziwe życie w największej chińskiej metropolii.
Jej filmy wyświetlono już ponad 67 milionów razy – to prawie tak, jakby każdy mieszkaniec Szanghaju widział trzy z nich.
KRÓTKIE WPROWADZENIEksiążki, które zmieniają sposób myślenia! Publikacja stanowi zwięzłe wprowadzenie do życia i twórczości jednego z największych i najbardziej znanych dramaturgów świata, przygotowane przez badacza, który poświęcił całe życie na studiowanie jego twórczości. Autor, omawiając poematy narracyjne, sonety i wszystkie sztuki Szekspira, wskazuje na ich źródła, styl i oryginalność. Prezentuje społeczny i intelektualny kontekst tych utworów oraz tradycje literackie, z których czerpał dramaturg. Czytelnik ma okazję, by wejść w świat Szekspira aktora i pisarza czasów elżbietańskich, a także poznać fundamentalny wpływ jego twórczości na kolejne pokolenia. * Interdyscyplinarna seria KRÓTKIE WPROWADZENIE piórem uznanych ekspertów skupionych wokół Uniwersytetu Oksfordzkiego przybliża aktualną wiedzę na temat współczesnego świata i pomaga go zrozumieć. W atrakcyjny sposób prezentuje najważniejsze zagadnienia XXI w. od kultury, religii, historii przez nauki przyrodnicze po technikę. To publikacje popularnonaukowe, które w formule przystępnej, dalekiej od akademickiego wykładu, prezentują wybrane kwestie.Książki idealne zarówno jako wprowadzenie do nowych tematów, jak i uzupełnienie wiedzy o tym, co nas pasjonuje. Najnowsze fakty, analizy ekspertów, błyskotliwe interpretacje.Opiekę merytoryczną nad polską edycją serii sprawują naukowcy z Uniwersytetu Łódzkiego: prof. Krystyna Kujawińska Courtney, prof. Ewa Gajewska, prof. Aneta Pawłowska, prof. Jerzy Gajdka, prof. Piotr Stalmaszczyk.
Pierwszy tom wspomnień gen. Ludendorffa obejmujący lata 1914–1916, czyli okres, kiedy duet Hindenburg-Ludendorff, odnosił największe zwycięstwa w polu. Książka jest bogato ilustrowana i zawiera 14 map oraz 170 zdjęć. "Błyskotliwą karierę Ericha Ludendorffa w czasie wojny światowej relacjonują jego wspomnienia. […] Jego fachowych umiejętności nie kwestionuje przecież nikt, a gdyby zadowolił się dokonaniami na wojskowej niwie, zapewne przeszedłby do historii jako jeden z najsłynniejszych dowódców. Już z tego powodu jego wojenne wspomnienia są pracą godną uwagi. […] Generał zmarł w Monachium 20 grudnia 1937 r. Kandydat na pomnik skończył jako postać nieomalże kabaretowa". (fragment Wstępu)
Reporterki to pierwsza publikacja, która opowiada o twórczyniach literatury non-fiction. Magdalena Wdowicz-Wierzbowska zagląda polskim reporterkom prosto w oczy. Odsłania kulisy ich niełatwego zawodu i życia prywatnego w intymnych portretach konwersacyjnych (jak nazwał ten typ przybliżania człowieka Truman Capote). Autorki uchylają również drzwi swoich domów i pracowni, gdzie pokazują ważne dla siebie przedmioty: łuskę naboju z więzienia w Albanii, fragment łazienkowego kafla, wełniane skarpety, krzyżyk z Wambierzyc czy stary klucz do więziennej celi. Fotografka zdążyła zapisać twarze i opowieści także tych reporterek, które już odeszły. Od 2015 roku, kiedy zaczęła projekt, zmarły: Wiesława Grochola, Irena Morawska, Lidia Ostałowska i Agnieszka Wróblewska. W książce znalazły się ich ostatnie refleksje o życiu i zawodzie. Dwadzieścia jeden kobiet: od legend polskiego reportażu Hanny Krall i Małgorzaty Szejnert po młodsze, nagradzane autorki non-fiction – Olgę Gitkiewicz i Małgorzatę Rejmer. Tym razem to nie one zadają pytania, ale same są przepytywane, a z ich opowieści wyłania się historia gatunku, który uprawiają. „Człowiek, który przede mną zrzuca maskę, przemienia się, ale ja też doznaję przemiany – mówi w rozmowie Magdalena Grochowska. – To obcowanie jest czasem trudne, męczące, destrukcyjne, a niekiedy odświeża mnie, ożywia i buduje, i przynosi olśnienie”. „Ile zaskakujących rzeczy dowiedziałem się o swoich koleżankach! Reporterki to piękna opowieść o życiach spełnionych. A zarazem album fotograficzny, podręcznik reportażu oraz instrukcja, jak przeżyć w tym zawodzie, gdy się jest kobietą” – Mariusz Szczygieł
Moje wojenne wspomnienia t. II 1916–1917Pierwszy generalny kwatermistrz, niemalże dyktatorBłyskotliwą karierę Ludendorffa w czasie wojny światowej relacjonują jego wspomnienia. Godzi się tutaj zauważyć, że choć z oczywistych względów mają one charakter propagandowy, nie sposób oprzeć się wrażeniu, że ich autor w propagandę tę szczerze wierzył. Nie przeszkodziło mu to zawrzeć w nich twierdzeń co najmniej wątpliwych. Będąc praktycznie dyktatorem, w wyniku stopniowej wszechstronnej mobilizacji, utrzymywał, że jego wpływ na polityczne kierownictwo Niemiec był ograniczony. Gdyby tylko, Ludendorff zadowolił się wojskowymi dokonaniami zapewne przeszedłby do historii jako jeden z najsłynniejszych dowódców. Już z tego powodu jego wojenne wspomnienia są pracą godną uwagi.Druga część wspomnień Ericha Ludendorffa obejmuje ponadroczny okres I wojny światowej – od sierpnia 1916 r. do końca 1917 r. Był to dla Niemiec czas trudny, ale pełen sukcesów. Na Zachodzie Alianci przeprowadzają mordercze ofensywy materiałowe i II Rzesza zaczyna odczuwać wyczerpanie wojenne. Jednak na innych frontach armia cesarska zwycięża kolejnych przeciwników. W rzeczy samej, Ludendorff opisuje te wydarzenia z pozycji prawie dyktatora wojskowego. Znajduje to odzwierciedlenie w języku, który zmienia się na bardzo brutalny, pełen groźby, złości i represji. Tego charakterystycznego stylu oddać w przekładzie w pełni nie sposób.Marcin Wichrowski, tłumacz książki, uzupełnił tom drugi arcyciekawym wstępem, w którym koncentruje się na światopoglądzie Ludendorffa. Światopogląd ten ma odzwierciedlenie w zmianie języka Ludendorffa i jego brutalizacji. Drugim interesującym uzupełnieniem jest wyciąg ze „Zbioru przepisów o wojnie pozycyjnej” z 10 sierpnia 1918 r. przygotowany przez Ludendorffa. Bowiem to właśnie w dziedzinie taktyki i sztuki operacyjnej Ludendorff miał okazję dowieść swojej niewątpliwej kompetencji. Tekst wiodący zawiera liczne zdjęcia i szkice. Zapraszamy do lektury
Prawdziwe oblicza mistrzów renesansuZa fasadą harmonii i blasku włoskiego renesansu kryje się świat pełen sprzeczności, mroku i zaciekłej rywalizacji dwóch największych geniuszy epoki: Leonarda da Vinci, wizjonera o wyrafinowanym smaku, wiecznie niezadowolonego ze swoich prac, oraz Michała Anioła, samotnika o gwałtownym usposobieniu, który w napadzie furii potrafił zniszczyć niemal ukończoną rzeźbę.Ich współzawodnictwo, podsycane przez możnych mecenasów, przeszło do historii. Roberto Mercadini z pasją detektywa odtwarza ten fascynujący pojedynek, ukazując artystów jako ludzi napędzanych zarówno obsesjami, jak i kompleksami. Prowadzi nas do warsztatów pachnących farbą i pokrytych marmurowym pyłem oraz na dwory, gdzie krwawe polityczne rozgrywki czyniły z twórców narzędzia władzy. W takim otoczeniu snuje opowieść o tym, jak wielkie arcydzieła rodzą się z połączenia talentu i pasji - niekiedy bliskiej szaleństwu.Światło geniuszu, mrok rywalizacji to najbardziej aktualna biografia mistrzów renesansu, którą czyta się jak wciągający thriller kostiumowy - z tą różnicą, że opisuje prawdziwe wydarzenia.Świetna opowieść. Doskonale napisana, erudycyjna epopeja, która nie szeleści papierem, ale pulsuje prawdziwym życiem dwóch gigantów epoki renesansu - Leonarda da Vinci i Michała Anioła. Prawdziwa uczta, nie tylko dla znawców.Piotr KępińskiLeonardo, Michał Anioł, ale też wielu innych, wcale nie mniej wielkich. Wspierają się, rozmawiają na placach i poprzez dzieła. Być może nigdy wcześniej i nigdy później jeden czas i jedno miejsce nie zderzyły ze sobą tak wielu geniuszów jak Włochy XV i XVI wieku. Byli dla siebie inspiracją, rywalizowali ze sobą, bywali zawistni, przyglądali się swoim dziełom sztuki, które razem stworzyły mozaikę dziś nazywaną renesansem.Jarosław MikołajewskiMercadini to wybitny poeta i storyteller - za każdym razem, gdy pojawia się na scenie, wprawia nas w zachwyt.La RepubblicaPoeta, filozof, komik, opowiadacz Roberto Mercadini rozumie potęgę języka i potrafi wydobyć na światło dzienne to, co zwykle pozostaje w cieniu.Il Resto del CarlinoRoberto Mercadini to włoski dramaturg, poeta, pisarz. Opublikował kilkanaście książek, w tym nagradzaną Bomba Atomica czy dobrze przyjętą Storia perfetta dell'errore. Jak sam twierdzi, trudni się "opowiadaniem historii".
Nigdy nie chodziło mi o kasę.Nie dążyłem do tego, by stać się najbogatszym człowiekiem na świecie.Działałem w myśl zasady: "Postawię to wszystko na głowie".Zrobię taką muzykę, jakiej nikt jeszcze nie słyszał.W brytyjskiej alternatywie nie ma drugiego takiego jak on. Jego unikalne brzmienie wstrząsnęło sceną muzyczną lat 90., na trwałe wpisało się w historię tamtego pokolenia i do dziś rezonuje w kulturze.Bristol lat 80. pulsował muzyczną energią. Hip-hop i jamajskie sound systemy nadawały ulicom nowy rytm. Tricky wszedł w ten świat na własnych zasadach. Dzięki wrażliwości twórczej wybrał inną drogę niż chłopaki z sąsiedztwa - bokserzy i drobni przestępcy z owianego złą sławą Knowle West, dzielnicy nazywanej białym gettem.Choć miał wyjątkowy talent, nie zależało mu na sławie. Popularność, która przyszła wraz z Massive Attack, a później solowym albumem Maxinquaye, okazała się trudna do udźwignięcia. Wykańczające tempo, igranie z życiem, widmo bankructwa mogły zaprowadzić go na skraj. Muzyka - jego największa pasja - pozwoliła mu przetrwać najtrudniejsze chwile.To autobiografia artysty, który wiele razy balansował na krawędzi, ale zamiast się poddać, przemienił chaos w sztukę.Niezwykła autobiografia niezwykłego artysty, którego życiorys to gotowy scenariusz na filmowy dokument, naznaczony trudnymi do wyobrażenia tragediami. Szczera do bólu, pełna dygresji narracja przypomina oryginalność przełomowych nagrań pioniera trip hopu, choć on sam nie uznaje kategoryzowania sztuki. Nie znajdziemy tu typowych wspomnień muzyka, lecz intymną, chwilami wstrząsającą opowieść o tym, co naprawdę wpłynęło na jego twórczość. Szczególne miejsce zajmują w niej cztery kobiety: matka Maxine, córka Mazy, Bjrk i pewna polska wokalistka... Lektura obowiązkowa, nie tylko dla fanów muzyki.Piotr MetzPolscy słuchacze... Nie lubię używać słowa "fani", bo pochodzi od wyrazu "fanatycy". Polscy słuchacze zawsze bardzo mnie wspierali. Jak na kraj, w którym bywa naprawdę chłodno, publiczność jest bardzo ciepła i nadzwyczaj uduchowiona. Zawsze bierze czynny udział w koncercie, nie ogranicza się jedynie do roli widzów. Moja wokalistka, Marta Złakowska, jest Polką, pochodzi z Płocka. Pracujemy razem od sześciu lat.Jej głos ma niezwykłą siłę poruszenia; rzadko słyszy się coś takiego.Tricky
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
