Książka jest konsekwencją stwierdzenia, że przestrzeń miejska to społeczny produkt i jako taka jest zawsze ideologiczna. Pytania, jakie są w niej postawione, i wynikłe z nich rozważania odnoszą się do sposobów funkcjonowania oraz konsekwencji tej ideologiczności. Ideologia, jako główne pojęcie poddane reinterpretacji w tekście, widziana jest z perspektywy jej tworzenia w społecznych praktykach, związanych z życiem codziennym, infrastrukturą w mieście czy materialnością. Książka jest próbą praktycznego zastosowania „zwrotu przestrzennego” w naukach społecznych, co oznacza, że opiera się na zestawieniu i równoczesności, podstawionych w zamian tradycyjnie linearnej argumentacji. W nawiązaniu głównie do Lefebvre’a, Bourdieu i Boltanskiego wypracowuje koncepcje przestrzennej ideologii czy przemocy, wskazując zarazem możliwości opartej na przestrzenności krytyki społecznej w sytuacji, gdy „wszystko jest ideologiczne”.
Z przyjemnością czyta się książkę, która – eksplorując pogranicza kilku dyscyplin – nie rości sobie pretensji do interdyscyplinarności, przeciwnie – usiłuje znaleźć dla siebie miejsce na poziomie przestrzennie rozmieszczonych teorii wykorzystywanych w różnym trybie, także przez inne niż socjologia dyscypliny naukowe.
Książka Karola Kurnickiego jest bez wątpienia pracą inspirującą do przetestowania innych, nie mniej ważnych wniosków z badań dotyczących ideologii, ideologiczności, miejskości, miasta, uprzestrzennienia teorii oraz kilku jeszcze pojęć i zjawisk z powyższymi związanych. Zaproponowany w niej eksperyment przybliżania jest ciekawym zamierzeniem badawczym dla socjologów i filozofów, a szczególnie dla badaczy miast wychodzących od marksowskiej bazy, nadbudowy, ideologii i alienacji.
Fragment recenzji prof. zw. dr hab. Ewy Rewers
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
