Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Która dziewczynka nie marzy o tym, by zostać modelką albo projektantką!Wielka księga mody to publikacja dla kreatywnych fanek mody.Dziewczynki będą mogły zrealizować swoje artystyczne koncepcje: wymyślić stroje dla modelek, stworzyć wspaniałe stylizacje według wzoru lub własnego pomysłu, zaprojektować spódnice, bluzki, buty, torebki i inne akcesoria, wybrać uczesanie, które najlepiej komponuje się ze strojem, a także zdecydować, jak ma wyglądać idealna suknia na bal. Do zadań projektantki będzie należało także wykreowanie odpowiedniego stroju na spacer czy do klubu fitness. W książce znajdują się też ciekawe zadania związane z pokazami mody, kolorowanki i zadania na spostrzegawczość.Do stworzenia oryginalnych projektów mogą posłużyć także dwustronne ozdobne karty do wycięcia, umieszczone na końcu publikacji.A więc do dzieła! Chwyć kredki i zostań projektantką mody!
Dwujęzyczny tom, wpisujący się w nurt dyskursu memorialnego, stanowi zapis refleksji na temat kondycji człowieka i świata w kontekście polskiego i niemieckiego dyskursu pamięci w kulturze powojennej. Autorzy odnoszą się do kategorii pamięci w wymiarze publicznym i prywatnym, prezentują w różnorodny sposób kwestie przekształceń i przemian pamięci, dotyczących wzajemnych relacji i przenikania się literatury, muzyki, sztuki oraz współczesnych mediów. Publikacja zawiera teksty germanistów, polonistów, historyków, historyków sztuki z Polski, Niemiec, a także Hiszpanii.
Praca zbiorowa OBCY/INNY – propozycje aplikacji pojęciowych bardzo mi się podoba. Niewątpliwym walorem tomu jest jego aktualność, porusza bowiem tematykę ważną nie tylko dla językoznawców, historyków czy filozofów, naukowców i badaczy w ogóle, ale także dla każdego, kto interesuje się współczesnym światem z jego skomplikowaniem, konfliktami, nierozwiązanymi i nierozwiązywalnymi, jak się czasami wydaje, dylematami. Z takim trudnym i niejednoznacznym problemem mamy do czynienia właśnie w przypadku konfrontacji tego, co swoje i tego, co obce. To fundamentalna kulturowo kwestia i szeroki obszar refleksji. Niniejsza monografia to w moim mniemaniu znakomite ujęcie zagadnienia „obcy-inny-swój” właśnie z odmiennych perspektyw, jakie narzucają różne dziedziny wiedzy. Czytając, przechodzimy od artykułu do artykułu i dostrzegamy co rusz zarówno różnice punktów widzenia, jak i wspólne obszary. Gdzie spotyka się językoznawstwo z kulturoznawstwem czy neurobiologią, literaturoznawstwo z psychologią i filozofią, a nawet matematyką. Ale przede wszystkim dostrzegamy bogactwo problematyki obcości i swojskości.
Myślę, że książka ta ma wszelkie walory, by stać się ważną pozycją na rynku wydawniczym.
Z recenzji dr. hab. Jacka Warchali, prof. Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach
Wydawałoby się, że można albo napisać podręcznik programowania, albo rozprawę o perspektywach sztuki i humanistyki w zmieniającym się świecie technologii komputerowych – żadne połączenie tych dwu pól nie jest możliwe. Ale tak jak w przypadku innych książek Nicka Montforta – tych, które napisał sam, oraz tych, których był współautorem – wyjściowy koncept jest ryzykowny aż do brawury: połączyć to, co sprzeczne, nieprzystające, dla siebie wzajemnie obce. Programowanie i refleksja kulturowa mają nawzajem się uzupełniać. Programiści in spe mają zobaczyć w tym część nauki o sztuce, a artyści i badacze humanistyki – nauczyć się myśleć o swoich dyscyplinach za pośrednictwem narzędzi programistycznych. Tym sposobem humaniści zyskują podręcznik programowania od podstaw i inspirację do odważnej eksploracji swoich dziedzin. Czyżby trafiła się nam idealna książka na czasy kryzysu humanistyki?
Książka Nicka Montforta to podręcznik o programowaniu skierowany do humanistów, artystów i przedstawicieli zawodów kreatywnych. To książka do lektury, ale przede wszystkim do samodzielnej pracy na własnych urządzeniach. Czytelnik i czytelniczka znajdzie w niej rozdziały poświęcone grafice, animacji, dźwiękowi, tekstowi, statystyce, wizualizacji danych. Lektura obowiązkowa dla osób, które chcą się nauczyć programować, a nigdy wcześniej tego nie robiły. Montfort kładzie też nacisk na filozofię programowania. Dowodzi, że programowanie zmienia w humanistyce i sztuce perspektywę i pozwala artystom i humanistom podejść do interesujących ich zagadnień w nowy sposób.
Od czasów starożytnych Biblia - Stary i Nowy Testament - była czytana nie tylko przez ludzi wierzących czy uczonych jako księga święta, ale także przez pisarzy, malarzy, rzeźbiarzy, muzyków, którzy z niej czerpali natchnienie do swojej twórczości. Wyrażano ją w teatrze, operze a nawet w balecie, a wkrótce po odkryciu filmu powstały pierwsze filmy biblijne. Z Biblii przechodziły do języka potocznego pojęcia i zwroty, często stając się tytułami dzieł znanych pisarzy. A to wszystko czynili zarówno żydzi, chrześcijanie (katolicy, protestanci, prawosławni) jak i agnostycy i niewierzący, których urzekał klimat Biblii. I tak stała się ona wielką matrycą kultury europejskiej. O tym właśnie mówi ta książka jak Biblia, jej poszczególne księgi, epizody czy postaci były w ciągu wieków interpretowane i przedstawiane, jak zwroty biblijne wchodziły do różnych języków.
Książka poświęcona sztucznej inteligencji w literaturze i filmie.
„Człowiek i sztuczna inteligencja mają się do siebie tak, jak uczeń czarnoksiężnika do swojej słynnej miotły: łatwiej jest mu ją ożywić niż później – niepokorną – zatrzymać. W tworach (pop)kultury technologiczne protezy okazują się mieczem obosiecznym; poszerzają pole możliwości, ale i stoją za kryzysem tożsamości. Zbuntowane przestrzegają przed konsekwencjami zabawy w Boga; wolną wolę zyskują również superkomputery, które dysponują bezkresną władzą i atrybutem bezcielesności, dzięki czemu z łatwością przejmują najwyższe miejsce w drabinie bytów…” - Fragment książki
Rozalia Knapik (ur. 1991) – doktorantka kulturoznawstwa na Wydziale Polonistyki UJ. Bada kulturę popularną, w tym podejmowane przez nią strategie narracyjne, poetykę tekstów audiowizualnych i kulturę Internetu. Oprócz posthumanizmu interesuje się recepcją seriali nowych generacji oraz intertekstualnością w muzyce popularnej.
Rynek antykwaryczny jest bogaty w osobliwości: zarówno ludzi, jak i przedmioty. Pracownicy galerii, antykwariusze, marszandzi, kolekcjonerzy czy eksperci to prawdziwi gawędziarze, specjaliści w czarowaniu słowem. Z mówienia o sztuce i pieniądzach uczynili swój zawód lub życiową pasję. Doskonale też rozumieją, że najcenniejszym kapitałem jest praktyczna wiedza o rynku, która z czasem przeradza się w intuicję.W ciągu kilkuletniej pracy w galerii sztuki, w trakcie pracy związanej z popularyzacją wiedzy o sztuce oraz podczas pracy naukowej Dorota Żaglewska przeprowadziła indywidualne wywiady z licznymi profesjonalistami rynku sztuki i jego otoczenia. Ich sposób mówienia o obiektach, transakcjach czy relacjach rynkowych okazał się niezwykle atrakcyjny. Zebrane przez autorkę informacje to głos rynku sztuki.Celem książki jest pokazanie rynku sztuki z perspektywy jego działaczy: podmiotów zaangażowanych i usytuowanych w konkretnych miejscach pola rynkowego. Autorka opisuje ten rynek z różnych perspektyw:historycznej: geneza współczesnego rynku, długotrwałe trendy i mitologie,obecnej: charakterystyka rynku, przedmiotów i graczy, układ sił,przyszłości: zjawiska takie jak art banking.Książka zawiera ustalenia z pracy badawczej autorki uaktualnione o najnowsze trendy, wydarzenia rynkowe i rozmowy. Łączy perspektywę badacza i praktyka rynku. Koncentruje się na ludziach rynku: ich wartościach, języku, doświadczeniach, bardziej, niż na samych obiektach rynkowych. Oczywiście to one są celem antykwariuszy, jednak w publikacji ukazane są tylko z perspektywy konkretnych opowieści: jako przedmioty pożądania, walki, sporu i innych relacji rynkowych. Autorka proponuje spojrzenie na rynek nie jako na miejsce finansowo-artystycznych relacji, ale jako na sferę wartości i ciekawy świat społeczny. Jego poznaniu służą przytaczane historie i pogłębione studia przypadków.
Okupując ziemie polskie, hitlerowcy dążyli do objęcia kontrolą i regulacją prawną wszelkich aspektów życia. W ten system została włączona także kultura, rozwijająca się w ekstremalnych warunkach. Komu podlegały kina w Generalnym Gubernatorstwie? Czy cieszyły się popularnością? Na co przeznaczano dochód z biletów? Czy w kinach ściśle przestrzegano zasad segregacji?Na te i inne pytania odpowiada książka Krzysztofa Trojanowskiego wypełniająca lukę w polskiej literaturze poświęconej tematowi kina w okupowanej Polsce. Publikacja ma charakter pionierski, a jej celem jest konfrontacja ze stereotypami, jak powszechne przekonanie o pustych kinach czy wyłącznie niskim poziomie artystycznym wyświetlanych filmów.Praca zawiera dokładną charakterystykę repertuaru kinowego w Generalnym Gubernatorstwie (filmy fabularne i dokumenty propagandowe, w tym także kroniki), informacje na temat funkcjonowania kin, zachowań publiczności, akcji małego sabotażu i prób bojkotu kin. Autor opisuje wojenne losy gwiazd ekranu. Ponadto czytelnik znajdzie tu liczne ciekawostki, dane z prasy okupacyjnej: tej jawnej i podziemnej, historie niezrealizowanych planów, niepublikowane dotychczas materiały ikonograficzne. Autor dotarł nie tylko do filmów, w tym tych najbardziej kontrowersyjnych, lecz także jako pierwszy przeanalizował całą prasę okupacyjną. Zdobył oryginały programów filmowych i fotosów, jak również dokumenty z IPN dotyczące powojennych procesów o kolaborację środowiska filmowców.Książka Krzysztofa Trojanowskiego oferuje kompleksowe przedstawienie, analizę i interpretację zagadnienia wskazanego w drugiej części tytułu Film w okupowanej Polsce. Autor bierze pod uwagę zarówno realizowane wówczas pozycje, jak i losy ich autorów, nie tylko reżyserów, lecz całej plejady współtwórców z aktorami na czele. W równej mierze przedmiotem zainteresowań doktora Krzysztofa Trojanowskiego są sprawy repertuaru ówczesnych kin (dystrybucja, eksploatacja, reklama) i publiczności, której repertuar ów, starannie wyselekcjonowany, proponowano. Chodzi, oczywiście, o publiczność polską. [] Doktor Trojanowski rewidując te potoczne przeświadczenia nie zajął stanowiska moralisty, który miałby postawy widzów uczęszczających wówczas do kin potępiać bądź rozgrzeszać. Autor pisał swoją książkę z pozycji historyka filmoznawcy, który na podstawie źródeł rekonstruuje stan rzeczy przede wszystkim w sferze faktów. Mogą one podlegać różnej interpretacji, ale przede wszystkim muszą być stwierdzone i zweryfikowane. Ich ocena moralna zależy od zbyt wielu czynników, by stosować jedną miarę, jedno kryterium wobec sytuacji, które, choć wydają się identyczne, są w gruncie rzeczy różne. Doktor Trojanowski wydaje się szczególnie wyczulony w tej mierze, a tym samym skłonny traktować każdy przypadek rzeczywistej bądź domniemanej kolaboracji w sposób indywidualny.Prof. dr hab. Alicja Helman
Relacje między feminizmem i nauką a naukami biologicznymi w szczególności były zawsze napięte, o ile wręcz nie wrogie. Większość feministek ma skłonność do tego, by nie wierzyć w nic, co mówią naukowcy, z góry zakładają bowiem, że nauka to wymysł białych heteroseksualnych mężczyzn i kolejne narzędzie opresji kobiet. Czy jednak istotnie tak jest, czy naprawdę nauka jest wroga kobietom i kobiecości? A może jednak raczej jest ich sojusznikiem?W książce Kto się boi Karola Darwina? Feminizm wobec teorii ewolucji Griet Vandermassen konfrontując ze sobą dorobek współczesnego ewolucjonizmu i prace teoretyczek feminizmu pokazuje, że w rzeczywistości nauki biologiczne, a zwłaszcza psychologia ewolucyjna (do której radykalne feministki żywią szczególną animozję), mogą stać się najlepszym sojusznikiem feminizmu, przy czym z takiego sojuszu korzyści mogą odnieść obie strony. Feminizm bowiem, jak pokazuje Vandermassen, jedynie w naukowej prawdzie o człowieku może znaleźć sensowne uzasadnienie swojego programu, a z kolei nauka, otwierając się na racjonalny feminizm, zyskuje cenną perspektywę badawczą, czyli może lepiej realizować swój podstawowy cel, jakim jest poszukiwanie prawdziwych odpowiedzi na pytania o naturę świata.
Wyznania i anatemy to późny zbiór aforyzmów Emila Ciorana (1911–1995) opublikowany w 1987 roku, choć część tekstów powstała wcześniej, a wszystkie właściwie były obecne w myślach autora od początku: samotność, śmierć, iluzja, sceptycyzm, a zarazem Bóg, buddyzm, nirwana, muzyka. Cioran, klasyk filozoficznej mizantropii, a zarazem miłośnik życia, które paradoksalnie cenił właśnie za brak – jego zdaniem – jakiegokolwiek sensu czy celu, w tym zbiorze prezentuje się od strony autoironii, melancholii i lżejszego niż wcześniej stylu. Rezerwuar tej tematyki stanowią tysiącstronicowe, wydane pośmiertnie, choć nieprzeznaczone do druku Zeszyty 1957–1972 (Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2016). W późnych latach Cioran wyprecyzował i oszlifował te myśli przewijające się od dziesięcioleci w jego zapiskach i zawarł je w Wyznaniach…, ostatnim wydanym za życia własnym dziele (Rozmowy opublikowane na miesiąc przed śmiercią Ciorana są zbiorem wywiadów). Jest to tym cenniejsze literacko, że autor, rumuńskiego pochodzenia, zaczął pisać po francusku w dojrzałym wieku, kiedy na stałe osiadł w Paryżu, a mimo to zyskał sławę wybitnego stylisty. Teraz, u kresu drogi, w finezyjnych formułach każe nam cenić „niedookreśloną myśl, która nie przeradza się w słowo, i myśl jak błysk flesza, co może zaistnieć tylko przez słowo”. Przeczucie i aforyzm.
Czy zdarzyło Wam się kiedyś oderwać od pracy i nauki, żeby przejrzeć Facebooka lub Twittera? Słuchać muzyki w trakcie dojazdów do pracy? Grać na telefonie w poczekalni u dentysty, żeby tylko nie myśleć, co czeka Was za drzwiami? No właśnie.Ethan Tussey, amerykański medioznawca, postanowił przyjrzeć się temu, co dzieje się z czasem, w którym nie robimy nic konkretnego wracamy do domu, relaksujemy się przez chwilę w pracy czy stoimy w kolejce. Tam, gdzie pojawia się prokrastynacja, pojawia się również wielki biznes. Pomyślcie o tych wszystkich reklamach, które pojawiają się w trakcie przeglądania mediów społecznościowych, o ekranach wyświetlających informacje w komunikacji miejskiej czy mikropłatnościach ukrytych w grach.Coraz bardziej zaawansowane urządzenia mobilne i powszechny dostęp do internetu spowodowały powstanie zupełnie nowej branży, o udziały w której walczą obecnie najwięksi. Spotify i Tidal, Netflix, YouTube czy HBO Go, Apple, Samsung każdy z tych gigantów stara się dostarczyć nową usługę, która ułatwi nam życie i prokrastynację, od oglądania filmów do kontaktów ze znajomymi. Im natomiast umożliwi zarabianie na zabijaniu czasu, który dłuży się nam najbardziej w drodze, w poczekalni czy w pracy.Kolejne aplikacje pomagają nam w poruszaniu się po świecie, komunikacji czy korzystaniu z rozrywki Ethan Tussey postanowił sprawdzić, za jaką cenę. Trzeba przyznać, że przenośna technologia może i daje ludziom większą kontrolę nad ich otoczeniem, ale pozwala także pisze autor aby reklamy i firmy medialne wkroczyły do naszych codziennych działań i zarabiały na naszych zwyczajach i zachowaniach.
Przejrzysta struktura książki prowadzi czytelnika przez trzy logiczne obszary. Punktem wyjścia jest rekonstrukcja podstawowych pojęć. Jej ważnym wyznacznikiem jest ich historyczna wędrówka w czasie, choć nie tylko, bo także między dyscyplinami. Ustalenia terminologiczne pozwalają na ukazanie najpierw czasu wolnego jako uwarunkowania inkluzji, a następnie jako elementu rozwoju wykluczonych. Zakreślone tło rozważań teoretycznych zostało umiejętnie zilustrowane konkretnymi przykładami życia codziennego. To kolejny walor pracy, ponieważ dzięki ukonkretnieniu wielu zagadnień staje się ona nie tylko wartościowa naukowo, ale przydatna także w kreowaniu praktyk społecznych. Ze Słowa wstępnego prof. dra hab. Zenona Gajdzicy
Naukowa księga dedykowana Markowi Graszewiczowi jest imponująca poznawczo, przepastna metodologicznie i różnorodna tematycznie. To jej zdecydowane atuty.
No i oczywiście tytuł: Graszewicz.com. Pomysłowy, elegancki i niezwykle adekwatny do osoby adresata tego tomu, który rozwinięto, wskazując na bardzo przemyślany, staranny sposób uporządkowania materiału: Media – komunikacja – kultura.
Podziwiać należy to, że przyjaźnie i znajomości doświadczane w życiu dały w publikacji takie piękne efekty, zaowocowały obszernym tomem tekstów o różnej tematyce
i problematyce. Chciałoby się powiedzieć: „różnimy się, różnimy się pięknie”. Swoimi tekstami autorzy osobiście, ale i merytorycznie zwracają się do obdarowanego. Wyda je się, że wszyscy, którzy napisali dla Marka Graszewicza swój artykuł, chcieliby nawiązać z nim dialog, uczenie nazywany dyskursem naukowym. Wiemy, że dr Graszewicz świetnie czuje się w takich sytuacjach, w których o ważnych kwestiach, w tym naukowych, rozmawia się w sytuacji nieoficjalnej, bez gorsetów i stereotypów, na przykład przy dobrym jedzeniu lub piwie. Widziałem Marka gotującego. Pamiętam celebrę robienia purée z ziemniaków, fenkułów i żurawiny w miedzianym garnuszku. Celebra była jednak okraszona bogatym komentarzem, m.in. o produktach, daniu, recepturze. Okraszona anegdotami z życia naukowego i towarzyskiego w środowisku akademików Europy. To dzięki anegdotom i osobistym przymiotom udało się Markowi „spotkać” w jednej książce tyle z pozoru oddalonych od siebie osób o tak różnych lokacjach naukowych i poglądach, wywodzących się z tak różnych środowisk akademickich.
Recenzowany tom imponujących rozmiarów zawiera teksty z różnych szkół, metodologii, obserwacji i konstatacji. Zgrabnie uporządkowane teksty w osobne części, starannie zredagowane, tworzą całość właśnie z powodu chęci obdarowania nimi adresata tej publikacji, jakby każdy z autorów chciał powiedzieć Markowi: „Posłuchaj, jeszcze o tym trzeba wiedzieć i pamiętać”.
Dr hab. Leszek Pułka, prof. UWr
„Marzy mi się, by ten zbiór tekstów o książkach, tych z dobrej półki, ważnych, mądrych, ale i po prostu sprawiających radość czytania, trafiał w różne ręce. Nauczycieli i wychowawców, którzy ciągle wierzą, że literatura to najlepszy klucz do zrozumienia świata i innych ludzi. Rodziców, którzy chcieliby namówić swoje dorastające pociechy do zadumy i refleksji nad otaczającą rzeczywistością, młodych ludzi szukających odpowiedzi na pytania, które w miarę dojrzewania do pełnej dorosłości coraz uporczywiej zaprzątają ich myśli, wreszcie wszystkich, którzy szukają dobrego pretekstu do nawiązania rozmowy o sprawach najważniejszych, niezależnie od tego, kim są i kim chcieliby być…”.
Z Postscriptum – od autora
„Książki z dobrej półki należałoby dedykować wszystkim, którzy chcą czytać, którzy lubią czytać i chcą rozumieć swoje lektury.
Paszyński proponuje krótkie eseje, poświęcone różnym lekturom; nie układa ich chronologicznie, ani geograficzne. Jego praca staje się swoistym ogrodem, w którym czytelnik może swobodnie dobierać książki. Nie jest to jednak ogród nieplewiony, przeciwnie, wszystkie lektury dobrane są starannie, z namysłem, każda z nich jest jakimś wymownym znakiem czasu, w którym powstała i każda z nich wpisuje się w wielki dialog pomiędzy dawnymi i nowymi latami. Istotnym wyróżnikiem większości lektur jest to, iż przez wiele nieraz lat, a nawet dziesięcioleci bywały one książkami kultowymi, traktowanymi jako głos wielkich wspólnot ludzkich, czy pokoleniowe wyznanie wiary lub też stanowiły wyraz dramatycznych, zmiennych, niełatwych losów człowieka”.
Ze wstępu Tomasza Wroczyńskiego
Nie możesz wyjść tak ubrana! to częsty komentarz do wielu oryginalnych projektów wyłamujących się z obowiązujących kanonów mody. Marnie Fogg udowadnia, że współczesna moda, choć prowokująca, nie jest aż tak niewygodna i niedorzeczna, jak się czasem uważa. Autorka analizuje 100 wyrafinowanych strojów słynnych projektantów, którzy wykorzystując futurystyczne materiały i kontrowersyjne koncepcje, poszerzają granice twórczej kreatywności.Dlaczego Paul Poiret zaprojektował strój przypominający abażur? Czy Rudi Gernreich naprawdę myślał, że zarówno mężczyźni, jak i kobiety będą nosili jego topless monokini? I co skłoniło Jeremy'ego Scotta do włączenia połyskliwego nikabu w lamparci wzór do kolekcji ubiorów dla kobiet? W przemyślany sposób broniąc nowatorskiej mody, Marnie Fogg wyjaśnia, dlaczego łamanie ustalonych kodów stroju może być wysoce kreatywne, choć bywa niezwykle kontrowersyjne. W dziejach ewoluującej mody pojawiali się liczni projektanci, wprowadzający nowatorskie, skrajnie inne niż dotychczas ubiory.Przewodnik po modzie współczesnej przedstawia 100 ich najlepszych projektów, od trudnych w odbiorze koncepcji Comme des Garons, do specyficznie podkreślających budowę ciała kreacji Thierry'ego Muglera i sylwetki mężczyzny o przesadnie szerokich ramionach, proponowanej przez Thoma Browne'a. Czytelnicy mogą też odkryć, jak wyzwolone projekty Jeana-Paula Gaultiera, Vivienne Westwood i Waltera Van Beirendoncka przedefiniowały pojęcia wielkości, akceptowalności i osobowości. Zbyt często brak wyraźnego dopasowania lub oczywistego zamysłu uważany jest za brak wyrafinowania czy wręcz umiejętności.Marnie Fogg udowadnia, że nowoczesna moda nie jest tak szokująca i nie do noszenia, jak by się wydawało.
Marka modowa. Jak zrozumieć konsumenta i stworzyć markę szytą na miarę? stanowi spójną tematycznie publikację, przedstawiającą w sposób oryginalny i twórczy wielowymiarowe związki między kształtowaniem zachowań konsumentów a modą. To nie jest książka o projektowaniu odzieży, ale o budowaniu marek modowych. Ambicją Autorów było dostarczenie osobom zainteresowanym wykreowaniem lub wzmocnieniem już istniejącej marki modowej niezbędnej wiedzy oraz wielu praktycznych wskazówek. W książce połączono zatem aspiracje naukowe z praktyką biznesową, a także spojrzenie socjologiczne z podejściem typowo marketingowym. Podstawą jej przygotowania były obszerne badania konsumentów mody, zrealizowane za pomocą wielu, głównie jakościowych metod. Niniejsza publikacja jest przeznaczona nie tylko dla kadry naukowej i studentów zarządzania i marketingu oraz kierunków związanych z projektowaniem mody, ale także dla osób rozpoczynających swoją przygodę w branży odzieżowej oraz menedżerów z pewnym doświadczeniem zawodowym, którzy szukają dla siebie inspiracji lub starają się pogłębić wiedzę na temat marek modowych.
Przez dwieście lat działalności Zakładu Narodowego im. Ossolińskich gromadzono w nim kolekcje, które stanowiły zarówno znaczące zabytki kultury, jak i ważny materiał źródłowy do badań naukowych w podstawowych dziedzinach humanistyki. Niniejsza publikacja zwraca uwagę na nieprzemijającą wartość tej instytucji, jaką tworzą jej zbiory biblioteczne i muzealne; wartość, którą należy doceniać nie tylko w okresie dramatycznych zwrotów historii, ale i w czasie względnej stabilizacji.
Losy ossolińskich kolekcji są materiałem na wiele opowieści – snują je tutaj pracownicy poszczególnych działów i Gabinetu Kartografii. W tomie prześledzić można początki, kształtowanie się i stan obecny najważniejszych zasobów Ossolineum, takich jak: rękopisy, stare druki, wydawnictwa książkowe i prasowe XIX–XXI wieku, dokumenty życia społecznego, kartografia, dzieła sztuki, obiekty numizmatyczne i medalierskie, a wreszcie materiały stanowiące odzwierciedlenie nowych technologii – mikrofilmy czy dokumenty cyfrowe.
Istotnym wątkiem opowieści pracowników jest pamięć o opiekunach owych dóbr kultury, którzy znacząco wpłynęli na dzieje poszczególnych kolekcji.
„Drugiego lipca 1941 roku dr Kai Mühlmann, specjalny komisarz do spraw zabezpieczenia dzieł sztuki w Generalnym Gubernatorstwie, wymusił na Mieczysławie Gębarowiczu pokazanie ukrywanych od początku wojny rysunków norymberskiego artysty, a następnie orzekł konfiskatę 26 obiektów. Po tej grabieży z pierwotnej «dürerowskiej» kolekcji pozostały w zbiorach jedynie cztery dzieła: «Głowa brodatego starca», «Gołąb dwugłowy» oraz «Maria» i «Anioł» ze sceny «Zwiastowania», uznawane wówczas za kopie lub przypisane innym artystom.
Utrata rysunków Dürera była dla dawnych zbiorów muzealnych w tym czasie stratą najdotkliwszą, ale nie jedyną – z lwowskich muzeów niemieccy urzędnicy wypożyczali do przyozdobienia zajmowanych mieszkań czy biur pojedyncze obiekty (w tym obrazy pochodzące z Muzeum Lubomirskich), które zazwyczaj do tych instytucji już później nie wracały”.
Katarzyna Kenc, „Gabinet Grafiki”
Slavoj Žižek (ur. 1949), słynny w świecie i medialny filozof, Słoweniec wykładający też na uczelniach amerykańskich, wyspecjalizował się w konfrontowaniu myśli najbardziej wyrafinowanej z najbardziej popularną. W latach 80. XX wieku adaptował myśl francuskiego psychiatry Jacques’a Lacana do nowych interpretacji lewicowej filozofii. Jednocześnie interesował się przemianami kultury masowej, filmu i literatury w drugiej połowie ubiegłego stulecia. Z tych badań wyrosła na przełomie lat 80. i 90. niniejsza książka, której autor postawił sobie za cel objaśnienie trudnych koncepcji zilustrowaniem ich przykładami z popkultury. Efektem jest pełna uroku praca, która nawet jeśli wprowadza do Lacana na dość elementarnym poziomie, to sprawi wielką przyjemność miłośnikom Hitchcocka, Sherlocka Holmesa czy Agathy Christie. Rozważania Žižka, jak zwykle błyskotliwe i wnikliwe, dzięki psychoanalitycznej konceptualizacji wydobywają nowe aspekty i wymiary z dobrze nam znanych utworów. Trudno ukryć, że Lacan jest tu też pretekstem do buszowania po klasyce rozrywkowego kina, zwłaszcza wśród filmów Hitchcocka. Jednocześnie to podejście od popkulturowej strony do dzieła Lacana pozwala ujrzeć w nim rzeczy niedostrzegane z akademickiej perspektywy.
Zbiór judaików Muzeum Narodowego w Krakowie nie był dotychczas nigdy publikowany w całości.Ukazujące się w 2018 roku opracowanie, poprzedzone historią tworzenia kolekcji judaików w MNK, prezentuje zabytki rzemiosła artystycznego w podziale na kilka grup tematycznych, zgodnie z przyjętym porządkiem omawiania tradycyjnej kultury żydowskiej. W pierwszym rozdziale zaprezentowano zatem zabytki kultu synagogalnego i wyposażenia synagog, w drugim te związane ze świętami rodzinnymi, zaś w trzecim używane podczas innych rytuałów świątecznych. W kolejnym rozdziale ujęto stosunkowo nieliczne druki i rękopisy, a w następnym wybór monet, banknotów i medali. W ostatnim znalazły miejsce przedmioty niewpisujące się do wymienionych wcześniej grup oraz takie, których kwalifikacja jako judaika była problematyczna. W sumie publikacja zawiera 388 not zabytków, które w wielu przypadkach poza podstawowym opisem zostały opatrzone rozbudowanymi glosami. W tym miejscu należy zaznaczyć, że wiele z nich publikowanych jest po raz pierwszy. Ponadto za wyjątkiem druków i rękopisów (składających się na dosyć przypadkowy zespół) oraz variów (zbyt różnorodnych, by poprzedzić je syntetycznym wprowadzeniem) pozostałe grupy obiektów opatrzono wstępami omawiającymi poszczególne zagadnienia i charakteryzującymi kontekst powstania zabytków, a także sposób, w jaki funkcjonowały one w kulturze żydowskiej. Opracowanie opatrzono wyjątkowo bogatym materiałem ilustracyjnym liczącym ponad 600 fotografii, ukazujących również wybrane detale zabytków oraz znaki złotnicze i sygnatury.Całość tekstu uzupełniają: wykaz inskrypcji hebrajskich widniejących na zabytkach rzemiosła wraz z ich tłumaczeniami; wykaz miejscowości, z których pochodzą eksponaty uwzględnione w opracowaniu wraz z podstawowymi danymi demograficzno-statystycznymi, dotyczącymi niegdyś mieszkających w nich społeczności żydowskich; aneks z wykazem zakupów zabytków z lat 19351939, tj. niezwykle istotnego okresu kształtowania kolekcji; wykaz skrótów bibliograficznych oraz indeks osobowy. Wydawnictwo spełnia zatem wszystkie wymogi publikacji naukowej z aparatem krytycznym, stając się pomocą dla badaczy tej dziedziny sztuki.Dzięki swej różnorodności kolekcja krakowska pozwala na dość dokładne poznanie rytuału świąt i obrzędów obchodzonych w synagodze i domu żydowskim, a tym samym jej publikacja otworzy dalsze pola badawcze żydowskiej tradycji w kulturze polskiej.Podstawowym celem będzie wprowadzenie do współczesnego obiegu naukowego kilkuset, dotychczas szerzej nieznanych, zabytków kultury żydowskiej.
Umiędzynarodowienie działalności polskich firm powoduje konieczność poznawania odmiennych kultur i zwyczajów panujących w biznesie. Zróżnicowanie kulturowe jest przyczyną trudności w komunikacji. Współpraca z osobami zachowującymi się w inny sposób, problemy z komunikacją werbalną i niewerbalną mogą powodować dyskomfort, poczucie wyobcowania, a nawet niepowodzenie przedsięwzięcia biznesowego. Zrozumienie innej kultury jest zadaniem bardzo trudnym. Należy wyzbyć się własnych przyzwyczajeń, nawyków i paradygmatów, aby z pełną otwartością przyjąć inne, nieznane wcześniej zachowanie drugiej osoby. Jednym z elementów, które mogą pomóc menedżerom w pokonaniu bariery kulturowej, jest zebrana przez Autorów wiedza o zachowaniach innych narodowości.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
