Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Międzynarodowy bestseller!Jak naród, który zrodził renesans, mógł stworzyć również mafię? I dlaczego gnocchi podaje się w Rzymie głównie w czwartki? Wzniosłe i oszałamiające, fascynujące, ale zaskakujące Włochy to kraj niekończących się paradoksów i pozornie nierozwiązanych zagadek.Zabawna i wnikliwa książka "Włosi" to idealna lektura dla każdego, kto stara się zrozumieć współczesną Italię i unikalny charakter jej mieszkańców. John Hooper pisze o Włochach z sympatią, ale nie bezkrytycznie. Opisuje wpływ Kościoła katolickiego na ich codzienne życie, dowodząc, iż szacunek dla papieża niekoniecznie idzie w parze z przestrzeganiem jego zaleceń. Obowiązkowe czwartkowe gnocchi, niezwykle oficjalna atmosfera miejsc pracy, opinia najlepszych kochanków świata i niechęć do nowinek technicznych - to zaledwie kilka kwestii, które autor porusza, wychodząc daleko poza stereotyp beztroskich, głośnych, kochających życie Włochów. Hooper, który spędził 15 lat w Rzymie jako korespondent zagraniczny, przekonująco ukazuje wpływ geografii, historii i tradycji na wiele aspektów włoskiego życia, w tym futbol, masonerię, seks, jedzenie i operę. Pełna fascynujących i często zabawnych spostrzeżeń, niedostępnych w przewodnikach, "Włosi" zaskoczą nawet najbardziej zagorzałych miłośników Italii.Otwierająca oczy wycieczka po współczesnych Włoszech, z całą ich furbizią, fantazją i sprezzaturą, gdzie nawet prawda jest negocjowalna.The Guardian
Książka Homo cooperativus to ambitna monografia naukowa, która naświetla problematykę kooperacji międzyludzkiej w ujęciach socjologicznych, antropologicznych, organizacyjnych, psychologicznych, ale także filozoficznych i ekonomicznych. Praca jest erudycyjna i swobodnie korzysta z dorobku współczesnej literatury, bez zbędnych popisów bibliograficznych, za to z umiejętnym skonfrontowaniem różnych dzieł. To pozycja wartościowa naukowo, solidnie opracowana i wypełniająca istotną lukę w polskiej literaturze z obszaru nauk społecznych.
prof. Dariusz Jemielniak
Alina Landowska – doktorka nauk humanistycznych w zakresie kulturoznawstwa, wykładowczyni SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego. Absolwentka i stypendystka uczelni krajowych i zagranicznych, m.in. Instytutu Ekumenicznego Tantur w Jerozolimie (Uniwersytet Notre Dame, USA) i The Baltic University Program (Uppsala, Szwecja). Prowadzi badania nad mechanizmami transmisji kulturowej w mediach cyfrowych, moralnością w cyfrowym świecie oraz retoryczną teorią kultury. Współpracuje z laboratorium badawczym The New Ethos. Członkini The Cultural Evolution Society przy Uniwersytecie w Durham.
Jeśli dążymy do lepszej przyszłości, czas na nowo przeanalizować podróż ludzkości od samych jej początków. Co więziło ludzkość w ubóstwie przez większość naszego istnienia? Co spowodowało ogromną metamorfozę standardu życia w ciągu ostatnich dwóch stuleci? I wreszcie co doprowadziło do pojawienia się ogromnych nierówności między poszczególnymi regionami świata? Odpowiedzi na te pytania mogą zmienić nasz sposób postrzegania przeszłości i kształtowania przyszłości. W okresie, w którym nasz gatunek stoi w obliczu największego kryzysu ekologicznego w dziejach człowieka, książka Tajemnice podróży ludzkości przedstawia ważne i ponadczasowe prawdy, a także uniwersalne i głęboko humanistyczne zalecenia, które dają nadzieję na lepszą przyszłość: równość płci, inwestycje w edukację oraz godzenie różnorodności ze spójnością społeczną to warunki nie tylko rozkwitu naszego gatunku, ale także jego przetrwania. ""Ta głęboko uargumentowana książka znakomicie splata wątki globalnej historii gospodarczej - technologii, demografii, kultury, handlu, kolonializmu, geografii, instytucji międzynarodowych - aby zdekonstruować bogaty gobelin, jakim jest współczesny świat."" Dani Rodrik, autor ""Rządów ekonomii""
Książka jest zaproszeniem do podróży po różnych kontynentach i różnych metodologiach. Autorzy i autorki tekstów spoglądają ponownie na rozpoznania antropologiczne Jerzego Wasilewskiego i proponują ich własne, kolejne odczytania. Tabu, szamanizm, jurta, trikster, śmiech – te i inne pojęcia z Jego słownika etnologicznego ożywają w nowych ujęciach trzech pokoleń antropolożek, kulturoznawców, badaczy i badaczek.
Parts of a Larger Whole. For Jerzy. S. Wasilewski
The books invites the reader to travel across different continents and various methodologies. Once more, the authors look at Jerzy Wasilewski’s anthropological recognitions and offer their own readings. Taboo, shamanism, yurt, trickster, laughter – these as well as other notions from his ethnological dictionary come to life in new approaches of three generations of anthropologists, cultural theorists and scholars.
Nigdy nie szłyśmy same! Pełne obaw z powodu nadciągającej wojny w Jugosławii albo nieustraszone jak Polki zahartowane stanem wojennym – ponad siedemdziesiąt kobiet z Europy Środkowej i z Zachodu spotkało się w czerwcu 1991 roku w Dubrowniku. Nie chciały przekładać na później zajmowania się problemami kobiet. Kto inny miałby zadbać o ich prawa? Udało się im wówczas zawiązać sieć kobiecej solidarności, w ramach której Amerykanki wspierały Europejki, Czeszki Chorwatki, Austriaczki Polki…
Zakładały biblioteki, organizowały kursy komputerowe i wspólnie dzieliły się doświadczeniem w walce o własne miejsce w polityce i życiu publicznym. Dzięki otwartości i wrażliwości przełamywały stereotypy, przekonując się, że drogą do niezależności kobiet może być nie tylko antykoncepcja, lecz także posiadanie pralki. Były razem w momentach kryzysów i zwątpień. Dziś możemy docenić, jak wiele zawdzięczamy odwadze, determinacji i zawiązanym przez nie długoletnim przyjaźniom.
Tę energetyczną, mądrą i zabawną historię Europy Środkowej opowiada Ann Snitow, legendarna działaczka społeczna, profesorka z New School for Social Research w Nowym Jorku. Ann setki razy latała nad Atlantykiem, by z Polkami i koleżankami z innych krajów regionu na gruzach komunizmu budować świat, w którym kobiety mają swoje prawa.
Historia przemian wreszcie opowiedziana przez kobiety! Bogate w informacje, skupione na emocjach, pięknie napisane. „Przewodniczki” będą czytane przez osoby pragnące wnikliwiej zrozumieć czasy, w których żyjemy. Vivian Gornick, autorka „Przywiązań” Ta książka to rozkosz – porywająca opowieść o podróżach, polityce i przyjaźni, osobisty i intelektualny esej i feministyczna powieść przygodowa.
Agnieszka Graff Ann Snitow (1943–2019) – amerykańska feministka, profesorka literatury i twórczyni gender studies w prestiżowej New School for Social Research w Nowym Jorku. Kluczowa postać przebudzenia feministycznego na początku lat 70. Łączyła role wykładowczyni i zaangażowanej obywatelki, przechodząc bez skrępowania z uniwersyteckiej sali na uliczny Marsz Szmat. Jej loft w SoHo służył nowojorskim feministkom za miejsce niezliczonych dyskusji i centrum operacyjne z wiecznie dzwoniącym telefonem. Snitow wyróżniała się delikatnością i otwartością, dzięki którym potrafiła znaleźć wspólny język zarówno z akademickimi teoretykami, jak i pospolitymi więźniami. W sporach ideologicznych była „głosem rozsądku”, wybrzmiewającym ponad utartymi podziałami. Do Polski i Europy Środkowej przyleciała po raz pierwszy na początku lat 90., zakochując się w tym regionie i jego mieszkańcach. Powracając tu wielokrotnie na długie letnie miesiące, stała się jedną z centralnych postaci lokalnych ruchów feministycznych. Jej warsztaty gromadziły ogromną liczbę studentów i studentek, dla których była jednocześnie mentorką, przyjaciółką i siostrą. Opublikowała m.in. „Feminizm niepewności. Dziennik rodzaju” (wyd. pol. 2019).
Czy Dziady są toksycznym arcydziełem? Czy nadal stanowią opresyjną inicjację w polskość, jak uważał Czesław Miłosz, pisząc w Ziemi Urlo, że swą wizją Mickiewicz zapeklował Polaków w mesjańskim nacjonalizmie, który ma to do siebie, że pochłania każdego, kto mu się opiera?Jak uwolnić to, co w Dziadach uniwersalne, od nacisku polonocentrycznych matryc lekturowych i ich edukacyjnych nadużyć? Jak od Daj mi rząd dusz! przejść do Dajcie mi człowieka? Najnowsza historia sceniczna Dziadów podpowiada niejedną odpowiedź. Mniej interesować mnie będzie teatr jako medium literatury dramatycznej, bardziej teatr jako medium emocji zbiorowych. [] Warto opowiedzieć o scenicznym zdejmowaniu z arcydramatu interpretacyjnych klisz przez nieufnych reżyserów i reżyserki, o wyłuskiwaniu nowych podtekstów przez aktorki i aktorów, o dekonstruowaniu mitów nadpisanych nad Dziadami. Mickiewiczowski Konrad wcale nie musi zejść ze sceny, by ustąpić miejsca Gustawowi, wystarczy, że odzyska utraconą połowę biografii.
Legenda Grzegorzewskiego to zbiór szkiców, z których wyłania się bardzo drobiazgowa a przy tym fascynująca mapa przedstawień Jerzego Grzegorzewskiego. Jej autorka Ewa Bułhak jest stróżem twórczości teatralnej reżysera. Tak jak poeta świat, tak ona od lat obserwuje, bada, analizuje, interpretuje, archiwizuje, prezentuje, a także edytuje dzieło Grzegorzewskiego. Jest to zajmujący i wnikliwy opis ożywionych na powrót scen i całych teatralnych sekwencji, wsparty ciekawą refleksją, rozwijaną zazwyczaj ze współczesnej perspektywy.
Jest to jednak atlas, który w układzie Rafała Milacha świadomie podważa dominujące narracje i strategie obrazowania teatru, który staje się próbą wizualizacji i zrozumienia wszechświata oraz teatru właśnie. Opowieść Bartka Warzechy zaczyna się bowiem nie tylko wśród gwiazd i na księżycu, ale też wśród dekoracji i za kulisami. Między jednym a drugim nie ma sprzeczności. Mapa nie udaje tu ściśle wytyczonego terytorium.Gdzie jest granica między sceną a resztą mechanizmu teatru? Gdzie zaczyna, a gdzie kończy się teatr? Co jest kluczowe w jego doświadczaniu? Co najistotniejsze w przedstawieniach i w przedstawianiu teatru? Pytania te są tematem fotografii Bartka Warzechy i zasadą kompozycji całego albumu-atlasu, którego ambicje nie ustępują marzeniom najstarszych filozofów, kosmologów czy kartografów świata.
Polska awangarda teatralna 19191939. Antologia to zbiór tekstów źródłowych z lat 19191939, które składają się na reprezentację tytułowego zjawiska od strony koncepcji, projektów i programów (części 13) oraz z perspektywy dokonań i realizacji (część 4). Autorkami i autorami tekstów zgromadzonych w antologii są przede wszystkim artyści i artystki, a także komentujące ich propozycje i dokonania krytyczki i krytycy. Od czasu opublikowanej w roku 1973 przez Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe książki Myśl teatralna polskiej awangardy 19191939. Antologia, opracowanej przez Stanisława Marczaka-Oborskiego (noty Lidia Kuchtówna), jest to pierwsza całościowa propozycja ujęcia dorobku polskiej awangardy teatralnej. Powtarzając niektóre, kanoniczne teksty, przynosi liczne nowe tytuły, nowe perspektywy, odmienne kontekstualizacje. Poszczególne teksty zostały opracowane naukowo i wyposażone w obszerne przypisy oddające współczesny stan badań. Podstawą publikacji są w zdecydowanej większości pierwodruki, zaś edytorzy starali się w miarę możliwości przywrócić oryginalny kształt tym tekstom, których strona ikonograficzna i typograficzna miała szczególne znaczenie.
Na tom Mrożek i nowoczesność składają się referaty wygłoszone podczas konferencji o tym samym tytule, zorganizowanej 29 czerwca 2021 roku przez Polską Kompanię Teatralną we współpracy z Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego.
Dwunasty raz udało nam się przygotować rocznik podsumowujący polskie życie teatralne. Tym razem jednak Teatr w Polsce obejmuje sezon szczególny -2019/20 - który w połowie zmieniła pandemia COVID-19. Spróbowaliśmy w tym tomie zawrzeć obraz zmian, jakie ta sytuacja wymusiła, i pokazać, jak teatr poradził sobie, przenosząc swoją aktywność do Internetu.
Zagadnienia dramatu awangardowego oraz awangardy teatralnej stanowiły ważny nurt badań zmarłej przedwcześnie Ewy Guderian-Czaplińskiej, związanej przez całe życie naukowe i zawodowe z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W niniejszym tomie zgromadzono najważniejsze jej teksty dotyczące nowatorskich działań artystycznych polskich i zagranicznych przypadających na okres międzywojenny.
Autor buduje swoje rozważania wokół oryginalnej tezy, że społeczeństwo polskie za pośrednictwem mitu o wspólnym pochodzeniu dopuszcza się orientalizacji innych wspólnot (etnicznych, narodowych, religijnych), od których dystansuje się, określając własne granice. (…) W odróżnieniu od Edwarda Saida Ładykowski nie skupia się na kolektywnych wyobrażeniach o Innych, lecz analizuje działanie, poprzez które Inni są konstytuowani (…).
Z recenzji wydawniczej doc. Jakuba Grygara, Ph.D., Uniwersytet Karola w Pradze
Fascynujący jest temat główny książki: zmienność i wielość kryteriów przynależności do polskiej wspólnoty narodowej na przestrzeni dziejów oraz rola tzw. Kresów Wschodnich w formowaniu tych kryteriów. Materiał analizy stanowi przede wszystkim Karta Polaka i inne karty narodowościowe oraz polityki asymilacyjne lub segregacyjne prowadzone współcześnie i w przeszłości przez Polskę i Rosję na obecnych obszarach państwowych Litwy, Białorusi i Ukrainy. Autor podejmuje ów temat, odwołując się do niezwykle płodnego, chociaż wewnętrznie bardzo zróżnicowanego, nurtu refleksji – a mianowicie teorii postkolonialnej.
Z recenzji wydawniczej dr. hab. Marcina Lubasia, prof. UJ
Paweł Ładykowski, etnolog, dr nauk humanistycznych, zajmuje się zagadnieniami z zakresu etniczności oraz szerokim spektrum zjawisk związanych z transformacją ekonomiczną i polityczną krajów byłego obozu socjalistycznego. W latach 1992–2008 prowadził długofalowe badania terenowe w Estonii, na Łotwie, Litwie, a także w Rosji. Później przedmiotem jego badań były nowo powstające wielowymiarowe relacje społeczne na pograniczu polsko-niemieckim w rejonie Szczecina. Obecnie skupia się na krytyce postkolonialnej, antropologii ekonomii i antropologii prawa.
Nowe rozszerzone i poprawione wydanie kolejnego po Żydowskim Krakowie, Podgórzu, Zwierzyńcu, Kleparzu, Garbarach, Okolicach Krakowa i Nowej Hucie przewodnik naszego wydawnictwa po pewnej części (mikro-dzielnicy) Krakowa. Jak zwykle niezwykle dobrze udokumentowane, ze znakomitymi zdjęciami Pawła Kubisztala oraz ok. 30 zdjęciami archiwalnymi. Lektura obowiązkowa dla wszystkich wielbicieli Krakowa, wszak na Zabłociu mamy i MOCAk czyli krakowskie Muzeuum Sztuki Nowoczenej, mamy tu Fabrykę Schindlera, najczęściej odwiedzane z polskich muzeów, a nie tylko bo tu i dawne fabryki, młyny, kluby sportowe. Kawał przemysłowej i nie tylko historii Krakowa. Zawiera to, co według autorów charakteryzuje dawne dzieje Zabłocia - histrie zakładów przemysłowych, fabyk, bocznic kolejowych, najsłynniejszych obiektów i mieszkańców.
Dymitr Mereżkowski (1865-1941) rosyjski poeta, powieściopisarz i dramaturg, prekursor symbolizmu i czołowa postać rosyjskiego modernizmu. Uznawał się za ucznia Friedricha Nietzschego i Fiodora Dostojewskiego, jednak w odróżnieniu od swoich mistrzów nie poprzestawał na teorii, lecz dążył do wcielenia swoich idei w życie. Mikołaj Bierdiajew określał go mianem myśliciela radykalnego, rewolucjonisty wyczekującego przewrotów geologicznych i katastrof kosmicznych, mających przeobrazić całość bytu, tak doczesnego, jak i wiecznego. Ta skłonność do kreowania maksymalistycznych idei najsilniej uwidoczniła się w filozoficznej publicystyce Mereżkowskiego, a szczególnie w jego koncepcji teokratycznej anarchii, sformułowanej i rozwijanej w latach rewolucji rosyjskiej.
Karl Kernyi (18971973) należał w XX wieku do elity najwybitniejszych badaczy mitu i religii. Urodził się i działał na Węgrzech, a w 1943 roku osiadł na stałe w Szwajcarii, nie mogąc po II wojnie światowej wrócić do kraju opanowanego przez komunistów. Inaczej niż u innych mitologów, dążących do syntezy, badania Kernyiego wyróżniają się postrzeganiem mitu i religii w bardzo szczegółowym kontekście codziennego życia danej społeczności. Dlatego mają zawsze charakter fascynującej opowieści, która ożywia mit i odtwarza jego dawny sens dla zwykłego człowieka, przybliża nam jego przechodzenie od powszedniego życia do udziału w misteriach, tajemnych obrzędach i pełnych niekiedy szaleństwa religijnych świętach. W Dionizosie, ukończonym w 1969, a wydanym w 1976 roku, autor rekonstruuje narodziny i rozwój kultu Dionizosa (a przy okazji greckiej kultury wina). Wywodzi ów kult z epoki minojskiej, ukazuje boga na tle życia Aten i w nader oryginalny sposób interpretuje narodziny greckiej tragedii. Kernyi maluje niezwykłe obrazy dionizyjskiego żywiołu podczas religijnych, a zarazem wysoce erotycznych misteriów kobiet i w czasie innych greckich świąt. Zmysłowa strona życia starożytnych tworząca jedność z ich życiem religijnym z pewnością urzeknie i zafascynuje czytelnika tej wyjątkowej historii dodatkowo wzbogaconej precyzyjnie opracowaną ikonografią.
„Nie habit czyni mnicha”. Trochę chyba jednak czyni… W szeroko rozumianym krajobrazie kulturowym bardzo istotną rolę pełni odzienie.
Pierwszą i zasadniczą jego funkcją jest np. zabezpieczenie ciała przed warunkami klimatycznymi. Z czasem ubiór zaczął pełnić kolejne funkcje wynikające z przemian kulturowych. Osobną funkcją jaką pełni odzienie, niemal od zawsze, jest jego funkcja semiologiczna. Ubranie wypełnia przestrzeń w pozawerbalnej komunikacji społecznej będąc specyficzną formą przekazu, tak świadomego jak i podświadomego.
Do rąk czytelników oddajemy tom pierwszy z dwutomowej publikacji, która stara się być odpowiedzią na pytanie o znaczenie stroju i jego funkcję oraz społeczny przekaz. Jako materiał badawczy wzięto pod uwagę strój zakonny i jego znaczenie semiologiczne oraz odbiór ideowy.
Strój zakonny jest nie tylko ubiorem codziennym dla osób zakonnych, ale stanowi także – pełniąc rolę symbolu lub znaku – formę komunikacji zarówno w obszarze wspólnot jak i w całym społeczeństwie. Oprócz omówienia symbolicznego i historycznego aspektu habitów, ważnym i nowatorskim uzupełnieniem jest leksykon ubiorów zakonnych, w którym pokazane zostały zarówno historyczne jak i współczesne wersje strojów zakonnych, wspólnot pracujących na ziemiach polskich. Analiza zmieniających się trendów i swoista „moda zakonna”, to nie tylko przemiany w przekazie symbolicznym ale także pomoc w badaniach historycznych i społecznych, podpowiedź w projektach z obszaru sztuki lub dookreśleniu czas powstania portretu albo zdjęcia. Ciekawym dopełnieniem i swoistym artystycznym uzupełnieniem słowa, są zamieszczone w publikacji fotografie pokazujące całą paletę ubiorów zakonnych.
We współczesnym krajobrazie kulturowym Europy i świata, stroje zakonne w kościele katolickim odchodzą często do lamusa, znikają z przestrzeni społecznej. Coraz rzadziej na ulicach widać osoby zakonne ubrane w habity. Tym ciekawsze wydają się być zamieszczone w książce portrety zakonników i zakonnic w strojach zakonnych. Czasem w dopełnieniu wnętrz klasztornych, czasem w anturażu przyrody… Zawsze jednak jest to przez obiektyw „podglądana” duchowość… Na tle współczesnych przemian kulturowych wydają się być zaklętymi na kliszy fotograficznej śladem historii, która jeszcze nadal jest rzeczywistością…
Kultura muzyczna rodzi się „w ruchu”, poprzez spotkania i wymianę – ludzi, dzieł, idei i dóbr materialnych. Posiada swoją dynamikę i kanały rozprzestrzeniania, opiera się na rozbudowanych i ciągle zmieniających się sieciach kontaktów – osobistych, zawodowych, instytucjonalnych i handlowych. Ta muzyczna wymiana dokonuje się ponad granicami państw, nie stoją jej na przeszkodzie ani geografia, ani polityka, choć mogą mieć na nią pewien wpływ. Niniejsza praca ma na celu pokazanie polsko-rosyjskich spotkań w przestrzeni kultury muzycznej przez pryzmat źródeł, które są ich świadectwem. Najwięcej uwagi poświęcono kwestii obecności polskiej muzyki i muzyków w rosyjskiej kulturze, ale nie brakuje też spojrzenia z drugiej strony, na obecność rosyjskiej muzyki i muzyków w kulturze polskiej. W obu przypadkach przedmiotem analizy są liczne ślady aktywności artystycznej w postaci rękopisów, druków muzycznych, dokumentów życia społecznego i materiałów prasowych. Ze wstępu
Celem głównym pracy było przeprowadzenie oceny stanu zachowania z autopsji starych druków z trzech historycznych kolekcji przechowywanych w BJ: oo. kamedułów z Bieniszewa i oo. reformatów z Biecza (kolekcje depozytowe), a także rodowej kolekcji starych druków należącej poprzednio do rodziny książąt Sanguszków obecnie znajdującej się we własności BJ. W pracy zostały przedstawione wyniki badań, którymi objęto łącznie 4140 woluminów starych druków. Wynikiem i syntezą przeprowadzonych prac jest opis modelu bibliotekoznawczego oceny stanu zachowania starych druków, z wykorzystaniem modeli rosyjskich oraz osiągnięć specjalistów z Polski. Model może być przeznaczony dla bibliotekarzy i opiekunów kolekcji (przede wszystkim kościelnych i prywatnych) i znajduje się w obszarze naukowym bibliologii [...]
Młot na Czarownice - jedno z ważniejszych dzieł na temat czarów i demonologii, napisane przez H. Kramera i J. Sprengera w 1487 r., w którym autorzy połączyli dawne wierzenia ludowe, związane z czarną magią, z kościelnym dogmatem herezji. Do tej pory dostępne było w j. polskim tłumaczenie z roku 1614 S. Ząbkowica, jedynie wybranych fragmentów i stanowi bardziej opracowanie, niż rzetelny przekład. Trzecia część ""Młota na czarownice"" dotyczy sposobów gładzenia, czy jak sam autor nie bez bólu przyznaje ""przynajmniej karania przez stosowną sprawiedliwość"" występnych czarownic. Opisuje więc całą procedurę postępowania dowodowego od schwytania czarownicy do wyroku skazującego, czy też uniewinniającego. To, co autora interesuje, to kwestie poboczne w temacie tortur czyli, na przykład, jak rozpoznać takie prawdziwe, nieczułe na ból czarownice, bacznie zważając na przykład, czy potrafią wylewać łzy.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
