Potrzeba naukowego spojrzenia na bezdomność w perspektywie pomocy społecznej w Polsce jest tym bardziej uzasadniona, iż dyskusja publiczna jest niewystarczająca w kręgach polityków, w środkach społecznego przekazu, w duszpasterstwie, w działaniach podejmowanych przez trzeci sektor czy w końcu w środowisku osób pracujących w obszarze pracy socjalnej. Publikacja adresowana jest do wszystkich wymienionych podmiotów. Zarówno osoby fizyczne, grupy społeczne, jak i instytucje mogą okazać wsparcie społeczne osobom, które doświadczyły bądź doświadczają bezdomności, a tym samym przyczynić się do odwrócenia panującego w społecznościach trendu — stygmatyzacji społecznej. Jest to niewątpliwa wartość studium, na którą wskazuje już sam tytuł. Z recenzji ks. dra hak Jarosława Jęczenia Praca stanowi rodzaj kompendium wiedzy o bezdomności jako problemie naukowym, którego teoretyczne ustalenia i praktyczne dyrektywy znajdują uzasadnione zastosowanie w oddziaływaniach terapeutycznych i rehabilitacyjnych. Czytelnik znajdzie w niej bogatą charakterystykę bezdomności w przestrzeni rozwijającej się od XIX wieku polityki społecznej. Z recenzji dra hak Tadeusza Sakowicza, prof. UJK
Książka ta jest dość nietypowa, stanowi bowiem rodzaj rozbudowanego autokomentarza artysty do jednego cyklu obrazów, a nawet do jednej wystawy (BWA Lublin w czerwcu 2012). Staje się to pretekstem do ukazania horyzontu intelektualnego, w jakim funkcjonujuje obraz w dobie późnej nowoczesności. Analizując poszczególne aspekty swoich obrazów, jak i sposób ich eksponowania, autor stara się ukazać wagę i doniosłość fenomenów - takich jak powtórzenia, rama, etc. - które niemal niezauważalnie kształtują nasze widzenie, rozumienie i odczuwanie. Czyni to w dialogu, a czasami i w polemice z dyskutowanymi dzisiaj koncepcjami obrazu. Według Sławomira Marca tematem sztuki powinno być wszystko , które stanowi swoiste wyzwanie dla naszej wyobraźni i rozumienia. Z jednej strony odwołuje się ono bowiem do niemożliwej i nierealnej całości, a z drugiej ujawnia fragmentaryczność każdej konkretyzacji. Wprowadza logikę paradoksalną, która nie tyle owocuje postmodernistyczną konstatacją samej różnorodności, ile wzywa do czujnego precyzowania i orientowania owej wieloznaczności. Książka ta jest namysłem nad obrazem rozumianym jako manifestacja sztuki.
Studium to powstało głównie na podstawie literatury, zwłaszcza jednak pamiętnikarskiej. Tacy autorzy, jak dzisiaj coraz bardziej znany i cytowany Andrzej Bobkowski, Jan Lechoń, ks. Józef Dembieński, Rufin Piotrowski, arcybiskup Wincenty Chościak-Popiel, ks. Józef Anczarski i in., dostarczają wiele materiału niejako z pierwszej ręki, bowiem są to ich obserwacje i przemyślenia oparte na własnych doświadczeniach. Ponieważ teren amerykański ma swoją specyfikę, która nie pozwala się tak jednoznacznie określić, jak np. sytuacja w Rosji czy w ZSRR lub nawet w krajach zachodnich, a duszpasterstwo polonijne w USA było i jest bardzo rozbudowane i jednocześnie zróżnicowane co do form i praktyk, dlatego też autor wykorzystał tutaj zarówno własne obserwacje, jak też rozmowy z osobami kompetentnymi, jak choćby z dr. Johnem Grondelskim. Mimo stosunkowo dużej bazy źródłowej - mówiąc ogólnie - rozprawa jest niewielka i obejmuje w zasadzie tylko jeden z aspektów działalności wychowawczej wśród Polonii i Polaków w świecie. Trzeba się jednak zastrzec, iż problem jest raczej zainaugurowany, aniżeli w wyczerpującej mierze rozwiązany. Badania nad tym zagadnieniem będą z pewnością musiały być kontynuowane, a zmuszają do tego przeobrażenia, jakie Polonia na całym świecie przechodzi i w przyszłości także będzie przeżywać.
Na tom składa się ponad 400 obszernych biogramów księży katolickich dziewięciu różnych narodowości (najliczniej reprezentowani są księża polscy) i trzech obrządków (łacińskiego, ormiańskiego i greckokatolickiego) represjonowanych w ZSSR. Większość biogramów wyposażona jest w fotografie. Książka zawiera liczne reprodukcje niedostępnych do niedawna dokumentów z archiwów b. ZSSR (oskarżenia, wyroki, pisma urzędowe, listy z zesłania i in.), wykresy ukazujące losy więzionych, zesłanych i rozstrzhalasnych duchownych katolickich, indeks osób i nazw geograficznych i administracyjnych oraz streszczenia i spis treści w języku rosyjskim, niemieckim i angielskim. Ukazanie się książki ks. prof. R. Dzwonkowskiego jest wydarzeniem niezwykle ważnym. Jest to bowiem pierwsze tych rozmiarów i tak solidnie udokumentowane dzieło poświęcone martyrologii duchowieństwa katolickiego w ZSSR. Dzięki zmianom politycznym, jakie dokonały się na Wschodzie, archiwa w b. ZSSR stały się od kilku lat dostępne dla badaczy. Stanowi to całkowite i bardzo ważne novum w porównaniu z dotychczasowymi zachodnimi publikacjami na temat Kościoła katolickiego w ZSSR. Ks. Roman Dzwonkowski w sposób wyjątkowy przyczynił się do opisania dziejów Kościoła katolickiego w ZSSR i losów katolików na Wschodzie w epoce władzy komunistycznej. Za całokształt dorobku naukowego, utrwalonego w licznych publikacjach ogłaszanych w kraju i zagranicą, pod własnym nazwiskiem i pseudonimami, otrzymał Nagrodę Specjalną "Przeglądu Wschodniego" 1997.
W ciągu ostatnich 20-30 lat powstało już wiele publikacji na temat dziedzictwa kulturalnego emigracji polskiej ubiegłego wieku. Na ogół albo są one poświęcone jakiejś jednej specyficznej tematyce czy autorowi, albo stanowią owoc pracy jednego badacza. Tymczasem Literatura emigracyjna w szkole pod redakcją Zdzisława Kudelskiego i Sławomira Jacka Żurka to niezwykle urozmaicony zbiór szkiców adresowanych do nauczycieli, proponujący tematykę reprezentującą różne dziedziny życia emigracji i różne na nią spojrzenia. Książka ta spełnia kilka zasadniczych funkcji: zaznajamia czytelników ze skomplikowaną problematyką wychodźstwa, proponuje przykłady interpretacyjnych odczytań tekstów literackich, przedstawia konkretne rozwiązania metodyczne związane z wprowadzeniem tej tematyki w szkole.
Praca stanowi podsumowanie prowadzonych przez wiele lat badań żródłowych. Wielką jej wartość jest głęboki namysł metodologiczny i refleksja teoretyczna nad rolą wychowawcza oraz nad społeczną kulturotwórczą funkcją edukacji początkowej, realilizowanej w szkołach parafialnych.
W praktyce zawodowej psychologowie stają niejednokrotnie przed różnymi dylematami natury etycznej, przed koniecznością wyboru takiego działania, które nie sprzeniewierzałoby się podstawowym zasadom moralnym. Nie są jednak w tej trudnej sytuacji pozostawieni bez pomocy. Na konferencjach, sympozjach i seminariach naukowych rozważa się interesujące ich zagadnienia etyczno-moralne i zawodowe. Optymalnych rozwiązań tych kwestii poszukuje się także podczas warsztatów psychologicznych. Niniejsza książka jest próbą przedstawienia i rozwiązania wielu dylematów moralnych, jakie psycholog musi rozstrzygać na co dzień. Składa się z dwóch części. Pierwsza poświęcona jest antropologicznym i aksjologicznym aspektom zawodu psychologa, druga – etyczno-moralnym aspektom relacji międzyludzkich w kontaktach psychologa z klientem. Praca jest wspólnym dziełem absolwentów psychologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz młodszych pracowników Instytutu Psychologii KUL. Zabranie głosu w ogólnopolskiej dyskusji nad dylematami etyczno-zawodowymi psychologa wydaje się inicjatywą o dużej wartości, gdyż może ona poszerzyć obszar rozpatrywanych zagadnień z tej dziedziny. Publikacja stanowi bogate źródło informacji dla studentów psychologii i pedagogiki, przygotowujących się do w pełni odpowiedzialnego wykonywania obowiązków zawodowych. Może też być przydatna dla duszpasterzy, lekarzy, rodziców, wolontariuszy i wszystkich, którym zależy na kształtowaniu właściwych postaw moralnych wobec osoby oczekującej od nich profesjonalnej pomocy.
Monografia o Mickiewiczu stanowi szczytowe osiągnięcie działalności naukowej prof. Juliusza Kleinera. Zachowała ona do naszych dni znaczną żywotność naukową. Przede wszystkim należy podkreślić jej wartość informacyjną. Wszystko, cokolwiek cennego powiedziano o Mickiewiczu, jest tu skrupulatnie odnotowane. Praca przynosi dokładne, a nieraz nawet szczegółowe interpretacje historycznoliterackie, zawsze dokonywane ze świetnym znawstwem epoki, na tle porównawczym z literaturą europejską i z niezawodnym odczuciem artystycznych wartości utworu. Wszystko to podane zostało czytelnikowi w sposób przystępny i wdzięczny literacko, co sprawia, że książka jest nie tylko cenną dla każdego polonisty, ale także w pełni czytelną lekturą dla odbiorcy spoza grona specjalistów. Szerokość horyzontów spojrzenia Kleinera wprowadza równolegle w oba wątki książki, w dzieje życia i twórczości Mickiewicza, zaspokajając naturalną potrzebę zbliżenia do człowieka-twórcy. Poprawione wznowienie dzieła prof. Kleinera Towarzystwo Naukowe KUL uzupełni tomem III, w którym zamieszczone będą fragmenty materiałów zaplanowanych przez autora jako ciąg dalszy monografii oraz indeksy osób i tytułów utworów Mickiewicza, obejmujące wszystkie woluminy.
Książka jest działem nietypowym i na swój sposób wyjątkowym. Poświęcona została ważkiemu, jeśli nie jednemu z kluczowych zagadnień eklezjologii oraz realizacji tej eklezjalnej rzeczywistości w skomplikowanych, historycznych realiach Kościoła katolickiego na ziemiach polskich w XIX i XX stuleciu. Sacra i sukcesja święceń to wydarzenia konstytuujące episkopaty w przestrzeni czasu i w każdym wymiarze geograficzno-politycznym. Są to też wydarzenia wielkiej wagi dla historii, kondycji i żywotności każdego Kościoła lokalnego. Jednak świadomość ich ważności i wyjątkowości jest bardzo mała wśród wiernych, a nawet nie zawsze w pełni uświadomiona przez samych zainteresowanych, czyli biskupów. Chlubnymi wyjątkami byli pod tym względem m.in. Prymas Tysiąclecia, sługa Boży kardynał Stefan Wyszyński, czy metropolita krakowski Karol Wojtyła, późniejszy papież bł. Jan Paweł II. Ten ostatni miał wyjątkowo głęboko zakorzenioną świadomość uczestnictwa w świętej sukcesji, sięgającej czasów apostolskich, od których kontynuowane jest i realizowane poprzez udzielanie święceń biskupich zapewnienie Chrystusa o Jego obecności w Kościele „aż do skończenia świata". Mało znana na gruncie polskim, nadzwyczaj ciekawa problematyka książki, napisanej niezwykle kompetentnie, stanowi znaczący wkład w rodzimą kulturę teologiczno-historyczną. Z recenzji ks. prof. dra hab. Anzelma Weissa Książka o sakrach i sukcesji święceń biskupich lokuje się na przecięciu badań teologicznych i historycznych, co sygnalizuje sam tytuł: sakra w rozumieniu obrzędu, rytu, poprzez który prezbiter zostaje ustanowiony na urzędzie biskupa, co jest faktem historycznym, „zewnętrznym", oraz sukcesja apostolska - obrzęd, ryt, poprzez który człowiek ów otrzymuje nadprzyrodzone uprawnienia „wewnętrzne", jakie Założyciel Kościoła nadał apostołom, co przyjmujemy z wiarą, bo wiemy o tym z Objawienia. Na płaszczyźnie historii badamy: kto, kiedy i w jakich okolicznościach został ustanowiony na urzędzie i czy to ustanowienie dokonało się w sposób nie pozostawiający wątpliwości co do ważności aktu. Natomiast o tym, co należy do ważności aktu, co warunkuje otrzymanie owych nadprzyrodzonych uprawnień, wiemy z Pisma Świętego i Tradycji. Drążenie problemu sukcesji święceń biskupich pełni więc rolę pomocniczą względem eklezjologii fundamentalnej, która podejmuje zagadnienie tożsamości Kościoła. Z recenzji ks. prof. dra hab. Kazimierza Doli
Monografia o Mickiewiczu stanowi szczytowe osiągnięcie działalności naukowej prof. Juliusza Kleinera. Zachowała ona do naszych dni znaczną żywotność naukową. Przede wszystkim należy podkreślić jej wartość informacyjną. Wszystko, cokolwiek cennego powiedziano o Mickiewiczu, jest tu skrupulatnie odnotowane. Praca przynosi dokładne, a nieraz nawet szczegółowe interpretacje historycznoliterackie, zawsze dokonywane ze świetnym znawstwem epoki, na tle porównawczym z literaturą europejską i z niezawodnym odczuciem artystycznych wartości utworu. Wszystko to podane zostało czytelnikowi w sposób przystępny i wdzięczny literacko, co sprawia, że książka jest nie tylko cenną dla każdego polonisty, ale także w pełni czytelną lekturą dla odbiorcy spoza grona specjalistów. Szerokość horyzontów spojrzenia Kleinera wprowadza równolegle w oba wątki książki, w dzieje życia i twórczości Mickiewicza, zaspokajając naturalną potrzebę zbliżenia do człowieka-twórcy. Poprawione wznowienie dzieła prof. Kleinera Towarzystwo Naukowe KUL uzupełni tomem III, w którym zamieszczone będą fragmenty materiałów zaplanowanych przez autora jako ciąg dalszy monografii oraz indeksy osób i tytułów utworów Mickiewicza, obejmujące wszystkie woluminy.
Monografia o Mickiewiczu stanowi szczytowe osiągnięcie działalności naukowej prof. Juliusza Kleinera. Zachowała ona do naszych dni znaczną żywotność naukową. Przede wszystkim należy podkreślić jej wartość informacyjną. Wszystko, cokolwiek cennego powiedziano o Mickiewiczu, jest tu skrupulatnie odnotowane. Praca przynosi dokładne, a nieraz nawet szczegółowe interpretacje historycznoliterackie, zawsze dokonywane ze świetnym znawstwem epoki, na tle porównawczym z literaturą europejską i z niezawodnym odczuciem artystycznych wartości utworu. Wszystko to podane zostało czytelnikowi w sposób przystępny i wdzięczny literacko, co sprawia, że książka jest nie tylko cenną dla każdego polonisty, ale także w pełni czytelną lekturą dla odbiorcy spoza grona specjalistów. Szerokość horyzontów spojrzenia Kleinera wprowadza równolegle w oba wątki książki, w dzieje życia i twórczości Mickiewicza, zaspokajając naturalną potrzebę zbliżenia do człowieka-twórcy. Poprawione wznowienie dzieła prof. Kleinera Towarzystwo Naukowe KUL uzupełni tomem III, w którym zamieszczone będą fragmenty materiałów zaplanowanych przez autora jako ciąg dalszy monografii oraz indeksy osób i tytułów utworów Mickiewicza, obejmujące wszystkie woluminy.
Jest to pierwsze krytyczne wydanie poematu Szymona Szymonowica Flagellum livoris (Bicz na zawiść, 1588), panegiryku dydaktyczno-politycznego nawiązującego do ówczesnych wydarzeń i sławiącego hetmana Jana Zamoyskiego jako "chrześcijańskiego herosa". Autor, znakomity erudyta, któremu nieobce były nowe style, umiejętnie połączył elementy panegiryku z tradycją antyczną i biblijną oraz myślą Ojców Kościoła. W niniejszym wydaniu poemat poprzedzony został obszernym wstępem, łacińskiemu tekstowi towarzyszy zaś komentarz i polski przekład. Książka adresowana jest do historyków literatury, studentów oraz tych wszystkich, którzy interesują się kulturą renesansu i baroku i wątkami religijnymi w poezji.
W świetle pism Nowego Testamentu nie tylko "słuchanie" słowa, chociaż dominujące (Rz 10,14-17: fidex ex auditu), ale także "widzenie" dzieł Bożych ma wielkie znaczenie w procesie dochodzenia do wiary i poznania Jezusa Chrystusa, a w rezultacie do pełni spotkania z Bogiem. W szczególności taką wartość miały czynione przez Chrystusa cuda i znaki, a wśród nich największy - zmartwychwstanie (J 20,11: et vidit et credidit). Dwie drogi dochodzenia dow airy nie istnieją obok siebie, ale należy widzieć je komplementarnie, jako dwa aspekty tego samego duchowego rpocesu we wnętrzu człowieka (Mt 11.2-5). W ten sam sposób, bo za pomocą słów i cudownych znaków była później głoszona przez apostołów i uczniów Chrystusowa Ewangelia (Dz 4.20). (...)
Studia zawarte w tej książce koncentrują się na człowieku obecnym w ramach określonych społeczności, w zasadzie na przestrzeni jednej epoki, ale pod kątem tak czy inaczej realizującej się misji Kościoła katolickiego, powszechnego i polskiego. Tego Kościoła, który nie rządzi, choć niejednokrotnie jest o to pomawiany, Kościoła, który uczy, czerpiąc z Objawienia i z własnych doświadczeń nabytych na przestrzeni dwóch tysiącleci. Żadna inna instytucja nie ma podobnego fundamentu. Kościół, jak się przekonamy z lektury książki, był raz na wozie, raz pod wozem. Można to uznać za jego znak rozpoznawczy na przestrzeni całej jego historii, także tej dokonującej się na naszych oczach i z naszym udziałem. W takiej postaci staramy się go ukazać, bez upiększeń i retuszów. Otoczka tej historii stricte kościelnej to całe dzieje Narodu, państwa, zmieniająca się rzeczywistość, na ogół ograniczona do XX wieku. Migawki z pontyfikatu Jana Pawła II nie przeczą temu, wszak XXI wiek zaledwie się rozpoczął, kiedy jego pasterzowanie dobiegło końca. [...] Lektura książki sprowokuje zapewne szereg pytań. I tak być powinno, gdyż przeszłość tutaj naszkicowana jest znacznie bogatsza aniżeli mniej lub bardziej wyrywkowo potraktowane fragmenty wydarzeń i problemów. Obok sukcesów pokazano sporo bolączek. Co tu przeważa? To jedno z pytań. Oby było ich jak najwięcej. Podobnie jak trafnych odpowiedzi.
Celem książki jest poszukiwanie psychologicznych następstw transformacji systemowej, które dotyczą takich zjawisk, jak: poczucie dezorientacji ewaluatywnej w sytuacji gwałtownych przemian społecznych, formalna charakterystyka zachowań celowych uczestników owych przemian, interakcje systemu aksjologicznego jednostki z trudnością w rozumieniu dokonujących się przemian oraz z jego aktywnością celową. Kierunek poszukiwań zmierza do odpowiedzi na następujące pytania: czy i dlaczego transformacja systemowa u jednych rodzi poczucie dezorientacji, a u innych nie; jakie znaczenie ma tutaj poznawcze funkcjonowanie jednostki, a jakie struktura systemu wartości; w jaki sposób doświadczanie dezorientacji wpływa na działania celowe jednostki; jakie wartości (standardy ewaluatywne) „chronią" jednostkę przed poczuciem dezorientacji; jaki jest wpływ systemu wartości na obraz działań celowych jednostki w sytuacji, gdy doświadcza ona trudności w rozumieniu zmieniającej się rzeczywistości społecznej, politycznej i gospodarczej.
Ze względu na złą sytuację materialną wielu rodzin pomoc socjalna staje się obecnie szczególnym wyzwaniem nie tylko dla instytucji państwowych, ale i społecznych. Autor zajął się podstawową problematyką pracy socjalnej, kreśląc najpierw jej zarys historyczny. W aktywności pracownika socjalnego zwrócił uwagę na potrzebę posiadania przez niego szczególnych dyspozycji osobowościowych i wysokich kwalifikacji moralnych. Ukazał specyfikę pracy socjalnej w rodzinie z dzieckiem niepełnosprawnym w stopniu lekkim, z osobami chorymi na schizofrenię bądź depresję oraz uzależnionymi od alkoholu. Ksiązka może stanowić cenną pomoc dla psychologów, socjologów, pedagogów i pracowników socjalnych, a także dla innych osób zaangażowanych w pracę socjalną i pomoc społeczną. Korzystać z niej mogą studenci wielu kierunków studiów, którzy pomagają osobom będącym w potrzebie jako wolontariusze. Niektóre partie książki są napisane w języku słowackim, mogą więc sięgnąć po nią również zainteresowane poruszaną tematyką osoby władające tym językiem.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
