W centrum zainteresowań Anny Konik znajduje się człowiek niemal wszystkie jej prace są dochodzeniem do Innego, powstają w konsekwencji spotkania z innymi ludźmi, z ich rzeczywistościami. Wychodząc od perspektywy subiektywnych doświadczeń, artystka wskazuje ich wymiar społeczny, a odbiorca konfrontuje się już nie tylko z indywidualną historią, ale też z realnymi problemami współczesnego świata. Twórczość Anny Konik nie daje się jednak zbyt łatwo wpisać w nurt sztuki krytycznej. Jest dużo bogatsza niż krytyczny opis rzeczywistości czy tworzenie komentarzy na temat współczesności. Konik transformuje na język wideo przeżycia i stany psychiczne bohaterów swoich prac, poszukując takich rozwiązań formalnych, by skomplikowane mechanizmy pracy pamięci, retrospekcji, ujawniane emocje, trudne do uchwycenia intuicje czy wrażenia przełożyć na składnię instalacji wideo i strukturę przestrzeni wystawowej. W jej realizacjach treść i forma zawsze się nawzajem dopełniają i zajmują równorzędne miejsca.
Zbiór trzydziestu pięciu historii, które tworzą ścieżkę dźwiękową filmowego projektu Anny Konik W tym samym mieście, pod tym samym niebem..., nagranych w reakcji na rosnącą niechęć wobec imigrantów oraz na tragedie, jakie towarzyszą ich drodze do Europy.Zebrane w książce opowieści imigrantek z Afganistanu, Syrii, Iraku, Birmy, Palestyny, Turcji, Kurdystanu, Kongo, Rumunii, Czeczenii, Inguszetii, Somalii, Nigerii, Kamerunu, Ekwadoru oraz kobiet romskich dokumentują ich losy. Książka składa się z pięciu części, a każda z nich z siedmiu historii. Wszystkie historie to autentyczne relacje kobiet poszukujących domu i warunków do życia z dala od wojny, terroryzmu, biedy, seksualnej opresji i przemocy jednego człowieka wobec drugiego. Mało która z nich ma szczęśliwe zakończenie, wiele z tych kobiet wciąż jest na etapie poszukiwania normalizacji i budowania nowego życia. Zarejestrowane świadectwa niosą słowa rozpaczy, lęku, zwątpienia, a zarazem oburzenia, upominania się o sprawiedliwość i zrozumienie.
Silence may be born of a wrong and signals that something is in abeyance (Lyotard, 57). What is withheld in silence? Will telling of a suffering that cannot be recounted actually break a silence, or does the (silent) wait continue? The exile's unhoming, from a place but also from themselves, is the condition of creating something new, of starting a new story. The hope is that enabling a silence to be heard carries the work of withholding (that which is held in abeyance) further. This silence is the insistence that history is made of feelings, no matter what the historians say.
(text fragment by Stewart Motha)
Silence Heard Loud is an art documentary which constitutes the second panel of Anna Konik refugee triptych. She met her interviewees, students of the Compass Project, at Birkbeck, University of London.
Silence Heard Loud / Najgłośniej słychać milczenie to dokument artystyczny, który stanowi drugi panel tryptyku uchodźczego Anny Konik. Ze swoimi rozmówcami, studentami Compass Project, spotkała się w Birkbeck, University of London.
Bohaterowie filmu podróżują metrem bądź pojawiają się na dworcach, gdzieś pomiędzy jednym a drugim etapem tułaczki naznaczonej ciągłym dźwiganiem ciężaru milczenia. Takie obrazowanie pozwala widzowi współuczestniczyć w procesie przemieszczania się do innego miejsca i czasu. Przemierzanie przestrzeni, której towarzyszą dźwięki pędzących pociągów sprawia, iż z ciszy wyłaniają się historie pełne bólu i cierpienia. Z całego obrazu emanuje nieodparte pragnienie wyrażenia tego, co ukryte pod zasłoną milczenia; to walka o dostęp do treści, jakie niesie ze sobą i jakie może nam przekazać milczenie.
(Z tekstu „Open Walls Like a Silence Heard“ Stewarta Mothy; profesor prawa na Birkbeck, Uniwersytet Londyński.)
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
