Pierwsza prezentacja fotograficznej twórczości zawodowego dziennikarza i literata Jerzego Konrada Maciejewskiego. W albumie znajdą się zdjęcia z lat 40. i 50. XX wieku, przedstawiające polską prowincję. To Polska bez retuszu – zrujnowana, ale też zawieszona między tym, co było, a tym, co nadejdzie. Maciejewski potrafił dostrzec znaki czasu, które w dobrze zakomponowanym kadrze przemawiały do wyobraźni lepiej niż najbardziej wnikliwy tekst. W fotografiach można zobaczyć świat zarówno XIX-wiecznych włościan, międzywojennych chłopów, jak i rolników z Peerelu. Zachodzące na wsi przemiany widać nie tylko w wiejskich krajobrazach, lecz także – a może przede wszystkim – w ludzkich twarzach.
Dziś wśród starych rupieci znalazłam puszkę kleju do tapet, zrobionego z makaronowych odpadów. Ważyła kilogram! Cudownie! (...)
- Ugotujmy gęstą breję - Dima modlitewnie złożył ręce.
- Wykluczone - sprzeciwiłam się stanowczo. - Będziemy gotować zupę na stugramowych porcjach. Wówczas kleju starczy na dziesięć dni.
- Masz rację, naturalnie - zgodził się markotnie. - Ty zawsze masz rację - dodał mściwie.
Jelena Koczyna, Dziennik czasu blokady
Pierwsza opublikowana relacja byłego więźnia nazistowskich obozów koncentracyjnych, który był prześladowany na mocy Paragrafu 175 za orientację homoseksualną.Wspomnienia Hegera są do dziś uznawane za unikatowe, nie tylko ze względu na przełamanie tabu związanego z tą grupą ofiar narodowego socjalizmu, ale przede wszystkim ze względu na przerażający opis cierpienia tej grupy ofiar, która była prześladowana również po wojnie – Paragraf 175 przetrwał w NRD i RFN do końca lat sześćdziesiątych XX w. (całkowicie wycofany z niemieckiego prawodawstwa dopiero w 1994 roku).
Wspomnienia Michaela Wiecka (ur. 1928 w Königsbergu), niemieckiego muzyka, są poruszającym zapisem
dzieciństwa i młodości spędzonym pod panowaniem narodowego socjalizmu, a później systemu
sowieckiego. Przed najgorszymi skutkami narastającego antysemityzmu chroniło go tylko pochodzenie
ojca, a po zakończeniu II wojny jedynie własna odwaga, determinacja i pomysłowość pomagały mu
ratować siebie i rodzinę przed zagrożeniem ze strony Sowietów.
Autor opisuje szczegółowo pogarszanie się sytuacji represjonowanej ludności żydowskiej, zniszczenie
miasta przez naloty bombowe aliantów, oblężenie i zdobycie go przez Armię Czerwoną, a także
przemianę Königsbergu w Kaliningrad. Jako syn nieżydowskiego ojca i żydowskiej matki (oboje byli
muzykami), po dojściu nazistów do władzy, Michael Wieck przeżywa wykluczenie, utratę poczucia
bezpieczeństwa, deportacje wielu krewnych i przyjaciół. Zajęcie miasta przez Sowietów przynosi mu
uwięzienie (jako Niemcowi) w sowieckim obozie internowania Rothenstein. Królewiec opuszcza dopiero w
kwietniu 1948. We wspomnieniach, oprócz sytuacji granicznych, opisuje też, jaką siłę i pociechę
przynosiła mu muzyka, z którą związał się na całe życie.
Sytuacja rodzinna autora (wśród jego krewnych były nie tylko ofiary Auschwitz i Theresienstadt –
żydowska część rodziny, ale też np. oficerowie Wehrmachtu czy współpracownicy Hitlera), jego zmysł
obserwacyjny i wrażliwość składają się na wyjątkową mieszankę, stanowiącą o wartości wspomnień.
Michael Wieck buduje je na zasadzie kontrastów, opisuje sytuacje niemal nieprawdopodobne, czasem
absurdalne, choć zawsze prawdziwe, jak np. wezwanie go na komisję wojskową w wyniku urzędniczej
pomyłki. Jego opowieść to bogata kronika przeplatających się losów ludzi o różnym pochodzeniu,
wyznaniu i statusie społecznym, których łączyło doświadczenie rzeczywistości wojennego Königsbergu.
Pierwsza opublikowana relacja byłego więźnia nazistowskich obozów koncentracyjnych, który był prześladowany na mocy Paragrafu 175 za orientację homoseksualną.Wspomnienia Hegera są do dziś uznawane za unikatowe, nie tylko ze względu na przełamanie tabu związanego z tą grupą ofiar narodowego socjalizmu, ale przede wszystkim ze względu na przerażający opis cierpienia tej grupy ofiar, która była prześladowana również po wojnie – Paragraf 175 przetrwał w NRD i RFN do końca lat sześćdziesiątych XX w. (całkowicie wycofany z niemieckiego prawodawstwa dopiero w 1994 roku).
Irena Jarosińska: pismo obrazkowe to album prezentujący twórczość jednej z najciekawszych polskich fotografek XX wieku - artystki i pionierki fotoreportażu kobiecego. Jarosińska (1924-1996) była silną i niezależną osobowością artystyczną, fotoreporterką m.in. prestiżowych pism ,,Świat"" i ,,Polska"", inicjatorką wielu wystaw, happeningów i dyskusji, mentorką młodych fotografów. Jej ogromna spuścizna fotograficzna, licząca ponad 40 tysięcy zdjęć, po latach zapomnienia trafiła do Archiwum Fotografii Ośrodka KARTA. W albumie zostały zaprezentowane trzy główne wątki twórczości Jarosińskiej. Była zawodowo i prywatnie związana ze środowiskiem artystycznym: portretowała poetów, malarzy awangardowych, aktorów, fotografów i muzyków. Przez kilka dekad była w samym centrum życia kulturalnego, z jednej strony śledząc je jako fotografka, a z drugiej współtworząc. Jeden z rozdziałów albumu (Na temat) został osnuty wokół miejsc ważnych dla polskiego życia artystycznego - skupiających twórców różnych dziedzin, jak np. mieszkanie-pracownia malarza Henryka Stażewskiego, a także teatry Tadeusza Kantora czy Mirona Białoszewskiego. Równolegle w albumie zostało pokazane, równie osobiste, spojrzenie artystki na przestrzeń Warszawy lat 50. (rozdział Fragmentaryczność). Jarosińska była czujną obserwatorką, wykraczającą daleko poza tworzenie dokumentacji fotograficznej - stąd w albumie wątek frapujących migawek z życia ulic, zamykanych w kadrach pozornej codzienności. Dopełnieniem obrazu twórczości Jarosińskiej są zdjęcia z jej pracy fotoreporterskiej (rozdział Na temat) - formy bardziej narracyjne, powstające na zlecenie redakcji czasopism, nie pozbawione przy tym wrażliwości charakteryzującej jej ,,prywatne"" fotografie. W albumie znalazły się również teksty autorstwa znakomitych fotografów i krytyków: Chrisa Niedenthala, Tadeusza Rolke, Anki Ptaszkowskiej i Kuby Dąbrowskiego, poświęcone twórczości Ireny Jarosińskiej oraz różnym aspektom fotografii i życia artystycznego okresu PRL. Koncepcja, opracowanie merytoryczne, wybór: Agata Bujnowska, Joanna Łuba Projekt graficzny, redakcja techniczna, skład: rzeczyobrazkowe.pl Wydawnictwo: Fundacja Ośrodka KARTA Album wydany w polsko-angielskiej wersji językowej
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
