W tym dziale znajdziecie fascynująca literaturę, która przekona was jak fascynująca i ciekawa jest historia i jak wiele możemy się nauczyć. Może zainteresujecie się wojną na Pacyfiku, o której ciekawie pisze Morison Samuel Eliot, albo może zaciekawią was powieści Adama Borowieckiego, które przedstawiają przygody w galaktykach kosmosu Junga i Ing. Zapraszamy równiez po powieści biograficzne, polityczne.
Husarskie skrzydła – 10 opowiadań z czasów Rzeczypospolitej szlacheckiej to trzecia książka z serii „Zdarzyło się w Polsce”. W pięciu tomach współcześni autorzy książek dla dzieci i młodzieży, pasjonaci historii, ukazali węzłowe punkty polskich dziejów, widziane oczami zwyczajnych ludzi: szlachciców, mieszczan i pańszczyźnianych chłopów – naszych przodków. Za ich sprawą czytelnik Husarskich Skrzydeł przeniesie się w czasy Stefana Batorego, Zygmunta III Wazy, Jana III Sobieskiego, będzie świadkiem pierwszej wolnej elekcji, bitwy pod Chocimiem i obrony Częstochowy. Dowie się o tragicznych losach Maryny Mniszchówny i Samuela Zborowskiego oraz... skąd w Europie wzięła się kawa! Książki z tej serii dedykujemy tym, którzy cenią i lubią historię oraz tym, którzy… za nią nie przepadają! Dzięki nim przekonają się, że historia Polski jest barwna i ciekawa, pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji i trzymających w napięciu, dramatycznych wydarzeń.
Są w dziejach narodów wydarzenia, których wpływ na przyszłe wieki jest nieprzemijający. Dla nas takim wydarzeniem jest bez wątpienia koronacja w roku 1025 na króla Bolesława, księcia Polan, zwanego potem Chrobrym lub Wielkim. Był on zarazem władcą zjednoczonych plemion na rozległych ziemiach, których rozmiar przekraczał obszar dzisiejszej Rzeczypospolitej. Chrobry stworzył państwo, które stało się mocarstwem w ówczesnej Europie. Był postrachem dla wrogów i oparciem dla przyjaciół, walecznym wodzem i rozsądnym strategiem. Jego wpływy rozciągały się od Kolonii i Ratyzbony po Kijów, od bałtyckiego Pomorza po Morawy i Dunaj. Umacniał swe państwo w silnej więzi z chrześcijaństwem i zachodnią kulturą. Prowadził niezależną politykę zarówno wobec cesarza zachodniego rzymskiego, jak i wschodniego bizantyńskiego.Bolesław Chrobry zbudował tak silne fundamenty polskiej państwowości, że wzniesiony przez niego gmach nigdy nie runął. Chwiał się czasem, to prawda, doznawał uszczerbków, bywał zaniedbany, ale trwał. Nie zmogły go żadne nawałnice. Trwała Polska. Trwał polski naród. Dlatego jakże słusznie świętujemy dziś tysięczną rocznicę koronacji Bolesława, która dokonała się w katedrze poznańskiej 18 kwietnia 1025 r., już po przeszło 30 latach panowania tego syna Mieszka i czeskiej księżniczki Dobrawy, wnuka Siemomysła, prawnuka Lestka (Leszka). Podniesienie państwa do rangi dziedzicznego królestwa oznaczało w ówczesnym świecie przede wszystkim utwierdzenie jego suwerenności i wzmocnienie wpływów.Książka prof. Wojciecha Polaka Pierwsze królestwo przybliża nam znakomicie tamte czasy: koniec wieku X i początek XI, gdy ostatecznie kształtuje się państwo nazywane do dziś Polską. Poznajemy zarówno zbrojne wyprawy Bolesława Chrobrego, jak i codzienne życie oraz obyczaje tamtych czasów. Wędrujemy na różne dwory, gdzie wyznaczano kierunki ówczesnej polityki. Obserwujemy umacnianie się chrześcijaństwa, niezaprzeczalnego zwornika polskiej państwowości i polskiego narodu. Liczne, unikatowe ilustracje uzupełniają słowa Autora i ubarwiają książkę godną jubileuszu tysiąclecia koronacji wielkiego polskiego władcy.Spis treści: WstępTrzeba budować więzi między odwiecznymi wartościami a wyzwaniami świata współczesnegoRozdział IPradzieje PolskiRozdział IIŻycie codzienne SłowianRozdział III Rządy Mieszka I. Chrzest PolskiRozdział IVMisja świętego WojciechaRozdział VZjazd gnieźnieńskiRozdział VITropy węgierskie. Misja Pięciu Braci MęczennikówRozdział VIIŚwięty Bruno z KwerfurtuRozdział VIIIPierwsze wojny Bolesława z NiemcamiRozdział IXWojny Bolesława z Niemcami w latach 10071013Rozdział XDroga do pokojuRozdział XIWalki na RusiRozdział XIIKoronacja królewskaRozdział XIIIJaki był Bolesław?Rozdział XIVMocarstwoRozdział XVPokłosieBibliografia
Pisząc niniejszą książkę, wykorzystałem zasoby archiwów państwowych w Poznaniu (i oddziału w Pile) oraz Bydgoszczy, prasę codzienną z lat 1918–1920 („Kurier Poznański”, „Dziennik Poznański”, „Dziennik Bydgoski”, „Bromberger Tageblatt”), niepublikowane zbiory wspomnień zgromadzone w Czytelni Zbiorów Specjalnych w Bibliotece UAM, czarnkowskiej filii Biblioteki Pedagogicznej w Pile, Archiwum Szkoły Podstawowej im. Powstańców Wielkopolskich w Rosku i Muzeum Okręgowym im. Stanisława Staszica w Pile. Wyjątkowe cenne były edycje źródeł odnoszących się do politycznych i militarnych aspektów wielkopolskiej drogi ku Niepodległej, a także powstałe w ciągu ostatnich 100 lat zbiorowe syntezy poświęcone Powstaniu Wielkopolskiemu. Na szczególne uznanie zasługują prace badaczy z okresu międzywojennego, którzy w skali mikroregionalnej opisywali czyn zbrojny lokalnych formacji wojskowych oraz stopniowe przejmowanie przez Polaków władzy politycznej i administracyjnej. Publikacje te stały się podstawą licznych lokalnych opracowań powstałych po 1989 roku, do czego przyczynił się rozwój wspólnot samorządowych, terenowych placówek muzealnych i stowarzyszeń historycznych. Przy opisie wydarzeń militarnych wielce pomocne okazały się też listy strat osobowych opublikowane przez polskich i niemieckich historyków. Sprawne wyszukiwanie materiałów umożliwił wirtualny katalog pn. „Cyfrowe Archiwum Powstania Wielkopolskiego”. Dane osobowe weryfikowano na podstawie informacji udostępnionych przez działaczy Wielkopolskiego Towarzystwa Genealogicznego „Gniazdo” w bazach danych zatytułowanych: „Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym”, „Uczestnicy Powstania Wielkopolskiego” i „Wielkopolscy księża od XVIII do XX wieku”.
(fragment Wprowadzenia)
Dla historyków diariusze były najpierw znakomitymi źródłami faktograficznymi, zwłaszcza w biografistyce i historii społeczno-politycznej. Później, wraz z poszerzaniem kwestionariusza badawczego i pogłębioną refleksją, stały się niezbędnym elementem badań nad kulturą, piśmiennością i mentalnością. Dziś są intensywnie badane w związku z refleksją nad samoświadectwami (ego-dokumentami). Dokonało się zatem znaczące przesunięcie zainteresowań od sfery czystych faktów, poprawnej chronologii i ustalania „jak było naprawdę” w stronę życia codziennego, praktyk kulturowych, tożsamości oraz imaginarium osobistego i społecznego […].
Od dawna diariusze profesorskie pozostawały w kręgu żywego zainteresowania historyków różnych dyscyplin, przede wszystkim zaś badaczy dziejów Krakowa i Uniwersytetu Krakowskiego. Najpełniejszy jak dotąd wykaz starodruków i rękopisów zawierających zapiski profesorskie dał Henryk Barycz stwierdzając, że „materjał to bardzo cenny, malujący w najdrobniejszych szczegółach życie codzienne magistrów, notujący wszystkie ważniejsze zdarzenia z dziejów wszechnicy, wreszcie zawierający pierwszorzędny materjał do historji obyczajowej samego miasta, dworu królewskiego oraz ważniejszych wydarzeń w polityce wewnętrznej i zewnętrznej”. Od dawna też kusiła historyków myśl o udostępnieniu tych tekstów […].
(fragment Wstępu)
W powszechnej świadomości II wojna światowa skończyła się w 1945 roku. Choć powinien być to czas euforii, dla Żydów i Żydówek zmagających się ze stratą oraz osamotnieniem to przede wszystkim moment podejmowania decyzji – co dalej?
Czym był ten moment dla ocalałych? Jak dawali sobie radę w pierwszych powojennych latach, jakie decyzje podejmowali? Pokazujemy tamten czas z perspektywy polskich Żydów. Ci, którzy przeżyli, zostali pozbawieni niemal wszystkiego – swoich bliskich, społeczności, domu, poczucia sensu życia. Ale dla każdego z ocalałych, jakkolwiek był zrozpaczony, wycieńczony, oniemiały i przepełniony strachem, koniec wojny oznaczał, że oto musi wymyśleć i zbudować swoje życie na nowo.
Inspirowana wystawą w muzeum POLIN publikacja, to zbiór esejów autorstwa Łukasza Bertrama, Anny Bikont, Marka Bieńczyka, Jana Borowicza, Konstantego Geberta, Jana Tomasza Gorssa, Atiny Grossmann, Elżbiety Janickiej, Kamila Kijka, Andrzeja Ledera, Piotra Osęki, Krzysztofa Persaka, Katarzyny Person, Roni Schlesinger, Zuzanny Schnepf-Kołacz, Aliny Skibińskiej, Joanny Tokarskiej-Bakir i Yechiela Weizmana.
Polski przekład wydanej w 1966 roku po hebrajsku i w jidysz księgi pamięci Opatowa. Jest to jedna z ponad tysiąca żydowskich ksiąg pamięci, powstających po II wojnie światowej z inicjatywy poszczególnych ziomkostw, upamiętniających gminy, których mieszkańców zgładzono. Zawiera kilkaset tekstów kilkudziesięciu
autorów, którzy postawili sobie za cel opowiedzieć dzieje poszczególnych osób oraz gminy będącej częścią historii narodu, a także wystawić pomnik tym, których miejsce śmierci jest nieznane. Czytana dzisiaj odzwierciedla głębokie przywiązanie autorów do rodzinnego miasta, dumę z długiej historii żydowskiego
osadnictwa na opisywanych terenach, bogactwo ówczesnego życia religijnego, społecznego, politycznego i kulturalnego.
To niezwykłe dzieło, intymne, pełne humoru i odświeżająco szczere, jest wyjątkowym zapisem – zarówno słowami, jak i obrazami – żydowskiego życia w polskim miasteczku przed II wojną światową, widzianego oczami dociekliwego chłopca. Majer Kirszanblat, który urodził się w 1916 roku i wyjechał z Polski do Kanady w 1934 roku, nauczył się malować w wieku 73 lat. Od tego czasu jego misją stało się utrwalenie świata swojego dzieciństwa w żywych kolorach, „aby przyszłe pokolenia wiedziały więcej o tym, jak Żydzi żyli niż jak umierali”. Ten tom prezentuje jego barwne obrazy splecione ze wspaniałą narracją stworzoną z wywiadów i rozmów, które przez ponad czterdzieści lat prowadziła z autorem jego córka, Barbara Kirshenblatt-Gimblett. Razem, ojciec i córka, wciągają czytelników w zaginiony świat – wędrujemy ulicami i podwórkami Opatowa, jesteśmy świadkami szczegółów codziennego życia i spotykamy tych, którzy tam mieszkali i pracowali: ciężarną garbuskę, która stała pod ślubnym baldachimem na kilka godzin przed porodem; nauczyciela przyłapanego w łóżku z żoną bębniarza; syna szewca, który przez całe życie ubierał się w białą piżamę, by oszukać anioła śmierci; trupa, który został ogolony; oraz parę, która zorganizowała „czarne wesele” na cmentarzu podczas epidemii cholery. Ta poruszająca współpraca – unikalne połączenie wspomnień, historii mówionej i interpretacji artystycznej – jest jednocześnie pracą miłości, hołdem dla wyjątkowej wyobraźni i genialnym portretem życia w sztetlu Opatów.
"Pierwszą trudnością, jaką sprawia Rumunia, jest określenie jej miejsca na mapie Europy. Do której strefy przynależy? Do Europy Wschodniej, Bałkanów, Europy Środkowej? Nietrudno zauważyć, że z punktu widzenia sensu stricto geograficznego Półwysep Bałkański nie obejmuje Rumunii. Jego północną granicę tworzy Dunaj, Rumunia zaś znajduje się na północ od Dunaju; wyjątek stanowi jedynie Dobrudża, region usytuowany między Dunajem (na zachodzie i na północy) a Morzem Czarnym (na wschodzie). A jednak nie tylko ziemia, góry i rzeki definiują przestrzeń cywilizacyjną. Rumunia jest w dużej mierze bałkańska poprzez długoletnią historię, poprzez różnorodne relacje międzyludzkie i kulturalne". Od lat siedemdziesiątych XX wieku nie ukazało się w Polsce żadne całościowe opracowanie dziejów Rumunii. Sam kraj przeszedł w tym czasie skomplikowaną i obfitującą w paradoksy drogę transformacji od jednej z najcięższych dyktatur komunistycznych do demokratycznego kraju członkowskiego Unii Europejskiej. Przypadek Rumunii jest więc tyleż fascynujący, ileż wymagający na nowo całościowego i krytycznego spojrzenia. Oba te wymagania spełnia książka Luciana Boi, najwybitniejszego dziś historyka rumuńskiego, a zarazem jednego z najważniejszych intelektualistów obecnych w rumuńskiej debacie publicznej. Jego diagnozy odnośnie do roli historii we współczesnej świadomości Rumunów mają kluczowe znaczenie dla rozumienia tożsamości rumuńskiej dzisiaj oraz charakteru rumuńskiej transformacji i modernizacji przełomu XX i XXI wieku. Profesor Boia odważnie poddaje pod dyskusję rozmaite rumuńskie mity i autostereotypy, a o jego książkach dyskutuje się w Rumunii znacznie szerzej niż w naukowym kręgu historyków.
To już kolejna edycja cieszącej się dużą popularnością książki z infografikami Arytmetyka wojny. Przystępna narracja publikacji skupia się wokół wybranych 15 bitew II wojny światowej: o Westerplatte, pod Kockiem, pod Suomussalmi, o Narwik, Anglię, Pearl Harbor, Atlantyk, Midway, pod El Alamein, pod Stalingradem, pod Kurskiem, walkach na Sycylii, bitwie o Monte Cassino, walkach o Normandię i bitwie o Berlin.
Dane przedstawione w książce opierają się na nieoczywistych, często zaskakujących zestawieniach statystycznych, setkach ilustracji oraz dziesiątkach autorskich map i infografik. Sugestywny i przystępny język połączono z niebanalną formą graficzną, która przykuwa uwagę i ułatwia przyswajanie treści.
W nowym, poszerzonym wydaniu można znaleźć dwa interesujące dodatki historyczne. Pierwszy z nich, Formacje wojskowe II wojny światowej,odkrywa wiele ciekawostek, takich jak podział struktury armii, z uwzględnieniem poszczególnych rodzajów wojsk. Drugi z aneksów pt. Naloty bombowe II wojny światowej pozwala poznać główne rodzaje bomb używanych w latach 1939–1945 i sposób ich działania czy zaznajomić się z listą najczęstszych celów ataków bombowych.
Nowe wydanie Arytmetyki wojny to jeszcze większa dawka wiedzy historycznej podanej w przystępnej formie języka faktów i liczb. Atrakcyjny i nieszablonowy projekt graficzny zdecydowanie wyróżnia tę książkę spośród innych opracowań popularnonaukowych. To wszystko sprawia, że przyswajanie wiedzy historycznej staje się przyjemnością.
Pinchas Gutter miał jedenaście lat, kiedy w 1943 roku wraz z rodzicami i siostrą bliźniaczką trafił do obozu na Majdanku. Jego rodzinę zamordowano, a on sam został wywieziony do obozów pracy przymusowej w Skarżysku-Kamiennej i Częstochowie, a następnie do obozów koncentracyjnych w Buchenwaldzie i Colditz w III Rzeszy. Z tego ostatniego miejsca został wysłany w marszu śmierci do getta Theresienstadt, gdzie w maju 1945 roku wyzwoliła go Armia Czerwona.
To historia mierzenia się z drastycznymi doświadczeniami, próba przepracowania ich i zrozumienia wpływu, jaki na niego wywarły. Droga, jaką czytelnik przebywa wraz z autorem to emocjonalna podróż, której odbycie staje się warunkiem koniecznym do poznania samego siebie.
Mężczyzna, którego kocha. Ogień, który rozpala. Królestwa, którymi włada. Świętosława od dziecka była harda. Od najmłodszych lat, wraz z bratem Bolesławem Chrobrym, uczyła się niuansów politycznej gry. Miała stać się pionkiem w układzie sojuszy swego ojca, księcia Mieszka. Jej ambicje sięgały znacznie dalej. Chciała zostać królową. Los okazał się nieprzewidywalny. W drodze na dwór męża spotkała kogoś, kto zawładnął jej sercem. Czy jest w stanie spełnić swe ambicje i kochać? Stawka jest wysoka – przyjaciele zmieniają się we wrogów, miłość w nienawiść. Sakrament w klątwę. Harda to opowieść o kobiecie niezwykłej, której losy nierozerwalnie wplatają się w dzieje Polski, Szwecji, Danii, Norwegii i Anglii. Namiętności, walka o tron, krwawe bitwy oraz zniewalające historie to królestwo, po którym Elżbieta Cherezińska porusza się z lekkością i drapieżnością sokoła.
„Porywająca powieść o początkach naszego państwa i wielkości jego pierwszych władców: Mieszka I i Bolesława Chrobrego. Ale przede wszystkim o fascynującej córce pierwszego i siostrze drugiego – Świętosławie. Nareszcie ta – pod każdym względem nadzwyczajna – kobieta, piastowska księżniczka i skandynawska królowa, znalazła godne miejsce w literaturze polskiej. Wraz z wieloma swoimi krewniaczkami, o których historia, jeśli cokolwiek mówi, to jedynie w przypisach.
Harda każe nam spojrzeć zupełnie inaczej na wydarzenia rozgrywające się 1050 lat temu w naszej części chrystianizującej się Europy. I pojąć prawdziwy sens tak często powtarzanych słów: »Tylko pod krzyżem, tylko pod tym znakiem, Polska jest Polską, a Polak Polakiem.
Opowieść o najpotężniejszej władczyni starożytnego świata i historia jednego z największych i najtragiczniej zakończonych romansów w dziejach.Czy można pogodzić zakazaną miłość z lojalnością i powinnościami wobec dynastii?Hatszepsut - żona, matka, kapłanka, mistrzyni strategii politycznych, doskonale funkcjonująca w świecie męskich reguł gry, silna, a równocześnie wrażliwa i pełna ideałów mądra kobieta. Przez egiptologów bywa nazywana pierwszą feministką w historii. Poznajemy drogę, którą przeszła, zanim założyła męski strój, przypięła rytualną sztuczną brodę i została nie, jak większość jej poprzedniczek, małżonką władcy, ale samodzielnie rządzącym potężnym faraonem, pod którego rządami Egipt stał się potęgą.Autorka wprowadza nas w fascynujący świat kapłanów Amona i kapłanek Hathor, mistycznych rytuałów i potężnej magii. Przyglądamy się budowie świątyni Hatszepsut i największych na świecie obelisków, bierzemy udział w wyprawach handlowych i wojnach, razem z bohaterami powieści przeżywamy ich radości i kryzysy, poznajemy bogów sprzed 3500 lat. Funkcjonujemy w świecie wspierających się, niezwykle silnych kobiet, powiązanych ponadczasowymi więzami.Wszystkie postacie występujące w powieści są autentyczne, a prezentowane fakty były konsultowane z egiptologami i ekspertami z całego świata.Wydanie 3.
"Tu powstała Polska. Jak pierwszych królów koronowano?" - najnowszy tomik w edukacyjnym cyklu o pierwszych Piastach. Kolorowe ilustracje i ciekawe opisy przybliżają młodemu czytelnikowi kulturę i życie w dawnych wiekach.W tym tomie autor przybliża młodym czytelnikom symboliczne znaczenie koronacji w roku 1025, pokazuje, jak przebiegała ceremonia wyniesienia władcy na tron oraz prezentuje insygnia koronacyjne.W 2025 roku przypada 1000 rocznica pierwszych koronacji na ziemiach Polski. Akt koronacji miał charakter obrzędu religijnego i musiał się odbywać w świątyni. Jak więc wyglądały te szczególne kościoły koronacyjne, jakie były elementy stroju biskupa oraz jego insygnia? W kolejnej części książki poznajemy poczet władców koronowanych w Gnieźnie, począwszy od dwóch pierwszych królów z roku 1025: Bolesława Chrobrego i Mieszka II.Książki z serii Tu powstała Polska cieszą się dużym zainteresowaniem młodych czytelników. Autor w sposób zwięzły i przystępny opowiada o państwie Mieszka I, o drużynie książęcej, o tym, jak wyglądały grody i życie w nich, o sztuce romańskiej, o zajęciach rzemieślników i kupców. Zachęca także czytelnika do odwiedzenia muzeów Wielkopolski, gdzie znajduje się wiele zabytków pochodzących z czasów pierwszych Piastów.
Kreta, około 1600 roku p.n.e.
Wyspa Thira, znana dziś jako Santoryn, była domem wspaniałej cywilizacji minojskiej ze społeczeństwem matriarchalnym, w którym kobiety, symbole świętości i życia, kierowały biegiem wydarzeń. Cywilizacja ta stanęła w obliczu jednego z najbardziej niszczycielskich kataklizmów
w historii.
W niniejszej opowieści ukazującej ludzką wytrwałość wobec majestatu przyrody starożytne prawdy oraz zaginione mity o postaciach w rodzaju Minosa, Ariadny czy Tezeusza i o tajemnicach, takich jak labirynt Minotaura, rezonują z tym, co ważne również w naszych czasach.
Zdobywca nagrody Eisnera w 2024 roku w kategorii Najlepsza nowa seria!
Somna, osadzona w przerażających czasach polowań na czarownice, w angielskiej wiosce u progu XVII wieku, to opowieść o kobiecie, która uciekając z okowów purytańskiego świata, zatraca się w erotycznym, onirycznym koszmarze.
Ingrid tkwi w nieszczęśliwym małżeństwie z Rolandem, miejskim baliwem i łowcą czarownic, którego bez reszty pochłania oczyszczanie okolicy z „heretyków”. Po tym, jak ginie jeden z mies-zkańców, wszyscy wokół
zaczynają podejrzewać siebie nawzajem.
Z wizjonerskich umysłów Becky Cloonan (znanej m.in. z serii By Chance or Providence i Wonder Woman) i Tuli Lotay (Barnstormers) zrodziło się sugestywne arcydzieło, czerpiące z hitów fil-mowych folk-horroru, takich jak Midsommar czy The Witch.
Somna przyciąga elementami opowieści historycznej, erotyką z udziałem sił nadprzyrodzonych, przenosząc czytelnika do świata, w którym namiętność przeplata się z duchowością. Rozpala zmysły i wzmaga apetyt na więcej.
„Jak w przestrzeni między jawą a snem, tak w absolutnie przepięknych planszach Somny Becky Cloonan i Tuli Lotay jest coś, co rozmywa granice śnienia i rzeczywistości. Opowieść wciąga bez reszty, można się w niej zatracić w najlepszym tego słowa znaczeniu” – Chelsea Wolfe, wokalist-ka, songwriterka
Wydanie zawiera wszystkie trzy części serii, wzbogacone także o krótką historię z antologii Devil’s Cut oraz materiały dodatkowe.
Lato 1940 roku nie wróży nic dobrego czworgu partyzantów z ziem świętokrzyskich: Juliannie Tyszkiewicz ps. "Marcysia", Wincentemu Sałacie ps. "Wisz", Hannie Lisieckiej ps. "Lotka" i Cezaremu Witkiewiczowi ps. "Teoś".Niemcy wysiedlają Juliannę z jej domu rodzinnego. Stoi za tym jej niemiecka rówieśniczka - Ines von Schultz, żona brutalnego majora Bruna von Schultza. Ines postanawia zatrzymać przy sobie Polkę jako "damę do towarzystwa" i osobistą służącą. Szantażem zmusza ją do zamieszkania w przejętym dworku. Zrozpaczona Julianna w tej podłej sytuacji upatruje jednak korzyść - uważa, że jest w stanie pozyskać zaufanie młodej, zarozumiałej Niemki i wyciągać od niej cenne dla polskich partyzantów informacje. Będzie przekazywać je Wiszowi - jednemu ze swych najserdeczniejszych przyjaciół z dzieciństwa. Z czasem Polce udaje się nawiązać nić porozumienia z Niemką.
Korzenie europejskiej cywilizacji sięgają najdawniejszych czasów starożytnego Egiptu. To wówczas nad Nilem żyła Nefretete – jedna z najbardziej wpływowych kobiet w historii tego kraju. Kim była ta, której imię oznacza „Piękna, która przybyła”? Księżniczką Taduhepą z Mitanii czy córką wpływowego arystokraty, doradcy dworu faraona? Jak została macochą Tutenchamona? I czy Echnaton, jej mąż, rzeczywiście cierpiał z powodu impotencji? Co stało się z potężną królową, jedyną kobietą w starożytnym Egipcie, która w czasie rytuałów używała maczugi hedż, roztrzaskując nią głowy nieprzyjaciół? Gdzie została pochowana? Boska Nefreteteodkrywa wiele sekretów starożytnego Egiptu, odsłania nie do końca poznane obyczaje tej odległej cywilizacji, tajemnicze wierzenia, ówczesną kulturę i architekturę. Autorka zaprasza czytelnika do świata mądrych i silnych kobiet, pielęgnujących wiedzę przodków, obdarzonych niezwykłymi zdolnościami, parającymi się magią i lecznictwem, a nawet podróżującymi w czasie. Wydanie II.
Jak daleko można się posunąć w imię wielkości własnego narodu?Prawie 1/4 lądów i niemal 700 milionów ludzi pod jedną flagą. W XX wieku władza imperium brytyjskiego rozciąga się na kilka kontynentów i zostawia rany, które po 100 latach nadal będą krwawić. Jego ambicja jest niepohamowana, a apetyt nieposkromiony. Imperium pożera słabszych, okalecza bezbronnych i rządzi bezlitośnie - w imię Ich Królewskich Mości.Potęga imperium brytyjskiego rośnie od XVIII wieku. Wyzysk, deportacje, kary cielesne, napaści seksualne, tortury, zabójstwa, obozy koncentracyjne, wojny. Terror. Tak wygląda "misja cywilizacyjna", którą wyspiarze niosą w świat. Brytyjczycy - naród w swoich oczach wybrany - używają przemocy, by zbudować swój raj na piekle innych.Zwyciężczyni Nagrody Pulitzera Caroline Elkins tworzy dzieło monumentalne. Pochłonęło 10 lat jej życia i wymagało pracy na 4 kontynentach. Przerzuciła tysiące stron dokumentów - także tych skrzętnie ukrywanych, które wiele lat czekały na odnalezienie. Z chłodną precyzją prezentuje fakty, które przedstawiają nową wersję historii świata. Jest to nieznana opowieść o potędze, ambicji i krwawym rachunku, niespłaconym do dziś.Największe imperium w historii świata staje w obliczu wyrządzonych krzywd
4 kwietnia 1942 roku. Statek z pierwszymi Polakami dociera do Pahlawi w Iranie. Wita ich piaszczysta plaża – to tutaj powstanie miasteczko: setki białych namiotów, które na długie tygodnie staną się domem dla kilkudziesięciu tysięcy ludzi. Niektórzy po zejściu na ląd całują perską ziemię.
Ci, którzy przeżyli podróż z Sybiru, wierzą w szansę na normalne życie, mają nadzieję na powrót do Polski i ponowne spotkanie z bliskimi. Liczą, że tutaj ich los się odmieni.
Zainspirowana historią własnej rodziny autorka pieczołowicie rekonstruuje ścieżki Polaków w Iranie. Przeczesuje archiwa i rozmawia z tymi, którzy jako dzieci odbyli dramatyczną podróż do wolności. Domy na piasku to jednocześnie opowieść o mniej znanych kartach z historii II wojny światowej i poruszający obraz uniwersalnego doświadczenia uchodźców.
Katarzyna Rodacka (ur. 1988) – absolwentka iranistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim, dziennikarka, publikowała m.in. w „Przekroju”, miesięczniku „Znak”, „Nowej Europie Wschodniej”, Tygodniku Powszechnym. Laureatka IX edycji Stypendium im. Leopolda Ungera przyznawanego młodym dziennikarzom. Książka Domy na piasku jest jej debiutem. Mieszka w Krakowie.
Już pierwsze kontakty pomiędzy przybyszami zza morza a rdzenną ludnością wysp Maorysami, do których doszło w XVII i XVIII wieku, doprowadziły do krwawych starć. W pierwszej połowie XIX wieku doszło natomiast do szeregu następujących po sobie ataków na statki europejskich łowców fok i ataków odwetowych z ich strony na maoryskie wsie. Prawdziwe morze krwi zaczęło się lać jednak dopiero wraz z rozpowszechnieniem się na wyspach broni palnej. W tym okresie tzw. Wojny Muszkietowe pomiędzy poszczególnymi iwi (plemionami) Maorysów doprowadziły do zdziesiątkowania wielu z nich. Zasiały też wśród nich ziarno nienawiści, które później, w okresie kolonizacji wysp przez Wielką Brytanię, uniemożliwiło zjednoczenie się w walce ze wspólnym wrogiem, a co więcej spowodowało, że rdzenna ludność często stawała po przeciwnych stronach konfliktu. W tym okresie doszło do długoletnich walk brytyjskich sił rządowych i lokalnych wojsk kolonialnych z rdzenną ludnością, znanych pod nazwą Wojen Nowozelandzkich.Wojny Nowozelandzkie były serią kampanii z połowy XIX wieku, w których z jednej strony brało udział część Maoryskich iwi (plemion), zaś z drugiej siły rządowe, w skład których wchodziły wojska brytyjskie i kolonialne oraz ich maoryscy sojusznicy. Dwa główne etapy konfliktu przypadły na połowę lat czterdziestych XIX wieku i lata sześćdziesiąte XIX wieku...
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
