Chcąc jak najdokładniej zrekonstruować antyżydowską zbrodnię w Przedborzu, należało szukać odpowiedzi na kilka zasadniczych pytań badawczych:
• Jak wyglądały dzieje żydowskiej społeczności w Przedborzu do wybuchu II wojny światowej?
• Jak potoczyły się losy przedborskich Żydów podczas II wojny światowej?
• Kim byli Kazimierz Jezierski i Edmund Majchrowski, tj. kluczowe osoby w poznaniu przebiegu antyżydowskiej zbrodni?
• Czy istnieją relacje świadków mordu w Przedborzu?
• Czy sprawców ataku spotkały jakiekolwiek konsekwencje?
• Dlaczego pojawiły się oskarżenia ofiar o pro-komunistyczną postawę?
• Czy po dokonaniu zbrodni pojawili się w Przedborzu przedstawiciele społeczności żydowskiej?
[...] Prowadząc badania, korzystałem głównie z kilku metod badawczych: biograficznej, porównawczej oraz bezpośredniej. Najważniejszą grupą źródeł wykorzystanych w trakcie badań są archiwalia. W okresie kilku lat prowadziłem kwerendy m.in. w Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego im. Emanuela Ringelbluma, Instytucie Pamięci Narodowej, Archiwum Akt Nowych oraz Archiwum Państwowym w Kielcach. Kwerenda przeprowadzona w zasobie Archiwum Państwowym w Kielcach oraz Archiwum Akt Nowych umożliwiła prześledzenie dziejów przedstawicieli społeczności żydowskiej w Przedborzu do XX w. W czasie swoich kilkuletnich kwerend znalazłem w zasobie Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego im. Emanuela Ringelbluma oraz Instytutu Pamięci Narodowej kapitalny materiał, który zawierał informacje o antyżydowskiej zbrodni w Przedborzu.
(ze Wstępu)
Książka jest pierwszą w Polsce publikacją popularnonaukową dotyczącą Jakoba Steinhardta, artysty pochodzenia żydowskiego, który urodził się w 1887 r. w Żerkowie. Pochodzący z małego, wielkopolskiego miasteczka Steinhardt swoją pasję zaczął rozwijać jako pięciolatek. Po rozpoczęciu nauki w berlińskim gimnazjum rozwijał zamiłowanie do malarstwa odwiedzając muzea i czytając czasopisma poświęcone sztuce. Po powrocie do Żerkowa, pomimo tego, iż rodzinie zależało na tym, by Jakob skierował swoje kroki w stronę kupiectwa, jego rysunki trafiły w ręce Ludwika Kaemmerera, wykładowcy historii sztuki w Akademii Królewskiej w Poznaniu, dyrektora Muzeum im. Cesarza Fryderyka w Poznaniu. Po otrzymaniu stypendium (1906 r.) mógł w latach 1907-1909 studiować w berlińskim Kunstgewerbe Museum, a w trakcie studiów mógł jednocześnie podjąć naukę w malarskiej pracowni Lovisa Corintha, prekursora ekspresjonizmu i pracowni graficznej Hermanna Strucka. Jakob Steinhardt całe swoje życie związał ze sztuką. Zmarł 11 lutego 1968 r. w Nahariji. Jego prace można podziwiać w Muzeum Żydowskim w Berlinie. Publikacja napisana została na podstawie dostępnych materiałów źródłowych, przy wykorzystaniu Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego im. E. Ringelbluma, Muzeum Żydowskiego Instytutu Historycznego, a także przy wsparciu Muzeum Żydowskiego w Berlinie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
