Dostojewski pisał Opowieści właściwie przez całe życie. Spośród jego bohaterów sympatię budzą głównie ludzie prości, wywodzący się z ludu, jak wieśniak Mareusz czy babuleńka z opowiadania Stuletnia. To w nich widział pisarz ostoję wartości narodu rosyjskiego - wiary, tradycji i prawości. W Opowieściach osiągnął formę mistrzowską. Znajdując punkt wyjścia w prostej historii, niekiedy gazetowej informacji, przechodził do rozważań uniwersalnych. Zmuszał i zmusza czytelnika do zastanowienia się nad "przeklętymi wyzwaniami" egzystencji: prawdą i fałszem, dobrem i złem, pięknem i brzydotą. Ale dobro miesza się ze złem, prawda z fałszem, piękno z brzydotą; nasza dusza lawiruje pomiędzy jednym a drugim, nigdy nic nie jest czarne albo białe. I w tym właśnie jest jego nieśmiertelna siła - że bez względu na epokę zawsze odnajdziemy w jego prozie część prawdy o sobie, o własnej duszy. No cóż, nieważne w jakich czasach żyjesz, po tak uniwersalną klasykę niezmiennie warto sięgać.
Idiota"" to jedna z najważniejszych powieści w dorobku mistrza literatury rosyjskiej Fiodora Dostojewskiego (1821-81). Ta napisana w latach 1868-69 powieść (pisał ją po katordze, przebywając w Europie Zachodniej) jest swego rodzaju utopią moralną, a jej głowny bohater to postać - co u Dostojewskiego rzadkie - pozytywna. Książę Myszkin (bo tak się nazywa główny bohater powieści), to człowiek, prawy, naturalny, trochę dziecko, trochę Chrystus, trochę taki rosyjski ""jurodiwyj"", człowiek natury wg wzorów Jana Jakuba Rousseau, pragnący zbawić świat czy choćby ocalić drugą z bohaterek Nastasję Filipowną. Ta misja okaże się jednak tragicznie nierealna, dobro jednak (tu obawia się pesymizm Dostojewskiego) nie może pokonać zła. Ale ważny pozostaje poryw szlachetnego serca, idea moralna, te pozostają zwycięskie (przynajmniej jako świadectwo, że można próbować).
Fiodor Dostojewski (1821-81) rosyjski pisarz, twórca z nurtu realizmu, uważany za jednego z mistrzów literatury światowej, obok Tołstoja i Turginiewa bodaj najbardziej znany pisarz z Rosji. Do jego naznamienitszych dzieł należą "Zbrodnia i kara", "Bracia Karamazow", "Idiota", "Młodzik" i właśnie Biesy. Bodaj najmroczniejsze z dzieł wymienionych. Książka i nawet tytuł wynikają z "Nieczajewszczyzny" (od nazwiska Siergieja Nieczajewa, rewolucjonisty i nihilisty), którą Dostojewski utożsamiał z programem współczesnych "biesów", rewolucjonistów, okcydentalistów ale i często tchórzy, konformistów. Mamy tu cały garnitur odrażających postaci, poczynając od Piotra Wiechowieńskiego (amoralny mistrz szantażu i oszustw wprost wzorowany na Nieczajewie), przez Mikołaja Stawrogina, przedstawiciela znudzonej szlachty/arystokracji, uwodzącego kobiety ale też intelektualnie zwodzącego swych młodych przyjaciół, zmieniającego wartości, zapatrywania równie łatwo jak kobiety, nawet jego samobójstwo jest raczej aktem znudzenia niż refleksją nad swymi niegodziwościami.Wyjątkowo ponurą postacią jest inżynier Alieksiej Kiryłłow, uznawany za wzór nihilisty w literaturze, ale dostaje się i ojcu Wierchowieńskiego, naiwnemu, zachwyconemu Zachodnimi ideami okcydentaliście. Są (napisane po powrocie z kilkuletniej katorgi, opisywanej we "Wspomnieniach z domu umarłych") Biesy bardzo jasnym określeniem się Dostojewskiego w polemice zarówno z rewolucjonistami jak i rosyjskimi liberałami jak Hercen czy Turgieniew, na stanowsisku zupełnie przeciwnym, świat bez Boga i wartości to zdaniem autora świat skazany na upadek. W napisanych wcześniej "Notatkach z podziemia" już odciął się od swojej "liberalnej" przeszłości, Biesy potwierdzają to odejście, z tak niezwykłą jednak litearacką maestrią, że są zarazem jedną z najważniejszych światowych powieści.
Nie ma bodaj w literaturze światowej powieści tak słynnej jak Zbrodnia i kara Fiodora Dostjewskiego (1821-81). Pisarz, czołowy przedstawiciel (obok Tołstoja i Turgieniewa) rosyjskiego realizmu, wielki pesymista, człowiek skazany przez carat na katorgę, a potem przeciwnik idei socjalistycznych. W swej wielkiej powieści obala idee swojego bohatera Raskolnikowa, jego nihilizm i indywidualizm, obala je poprzez poddaniu bohatera pasmu tragicznych doświadczeń, które skwitować można samym tytułem: tak zbrodnia (Raskolnikow zabija starą lichwiarkę, w zasadzie po to by udowodnić sobie, że po prostu może) niesie za sobą karę, wbrew temu co wydaje się Raskolnikowowi. Jak pisze A. Semczuk aktem zabójstwa zabił siebie, swoje wyobrażenie o własnych możliwościach, o tym że należy do klasy ""Napoleonów"" (...) Raskolnikow uosabia siłę i manowce racjonalizmu (... Jednak Raskonlikow doszedł w końcu - na drodze mistycznej - do prawdy objawionej.
Wielowątkowa, diaboliczna opowieść o tym jak szlachetne idee indywidualnej wolności w umysłach ludzi na wolność niegotowych, kształtowanych w uściskach carskiego samodzierżawia, przeradzają się w idee nihilizmu, bezwładne rewolucyjne ruchy i terroryzm. Historia nawiązuje do niesławnych w XIX-wiecznej Rosji wyczynów bezwzględnego terrorysty, Siergieja Nieczajewa, autora słynnego, Katechizmu rewolucjonisty, w którym tak charakteryzował on rewolucjonistę: „Gardzi on opinią społeczną. Gardzi i nienawidzi obecnej moralności społecznej we wszystkich jej racjach i przejawach. Moralne jest dla niego to wszystko, co sprzyja triumfowi rewolucji. Niemoralne i zbrodnicze jest to, co mu przeszkadza.”
Gęste od mrocznych emocji, mieszaniny obłudy i szlachetności, nienawiści i współczucia, niewinności i amoralnego cynizmu są Biesy krzywym zwierciadłem ówczesnych – jakże czasami aktualnych w opisanych postawach – inteligenckich marzeń o ludzkiej utopii i proroczą zapowiedzią powstania stalinowskiej wersji totalitaryzmu.
Zbrodnia i kara Fiodora Dostojewskiego powstała w 1866, w Polsce po raz pierwszy została wydana w latach 1887-1889. Autor, tworząc dzieło, nie przypuszczał, że książka przyniesie mu sławę i niemal natychmiast zostanie zaliczona do klasyki literatury światowej. Zbrodnia i kara wpisuje się w nurt dziewiętnastowiecznego realizmu, aczkolwiek swoim przesłaniem znacznie wykracza poza te ramy. Arcydzieło Dostojewskiego to również wybitne studium ludzkiej psychiki, autor jak nikt inny przeanalizował skutki zbrodni, koncentrując się nie tylko na jej sprawcy, ale też na otoczeniu wokół niego. Zbrodnia i kara to dzieło o charakterze uniwersalnym, czytelnik znajdzie tu wiele pytań, na które od lat wielu poszukuje odpowiedzi, m.in. zagadnienia dotyczące sensu życia, istnienia Boga, niesprawiedliwości społecznej, odpowiedzialności za popełniane czyny i wiele innych.
Zbrodnia i kara"" Fiodora Dostojewskiego powstała w 1866, w Polsce po raz pierwszy została wydana w latach 1887-1889. Autor, tworząc dzieło, nie przypuszczał, że książka przyniesie mu sławę i niemal natychmiast zostanie zaliczona do klasyki literatury światowej. Zbrodnia i kara wpisuje się w nurt dziewiętnastowiecznego realizmu, aczkolwiek swoim przesłaniem znacznie wykracza poza te ramy. Arcydzieło Dostojewskiego to również wybitne studium ludzkiej psychiki, autor jak nikt inny przeanalizował skutki zbrodni, koncentrując się nie tylko na jej sprawcy, ale też na otoczeniu wokół niego. Zbrodnia i kara to dzieło o charakterze uniwersalnym, czytelnik znajdzie tu wiele pytań, na które od lat wielu poszukuje odpowiedzi, m.in. zagadnienia dotyczące sensu życia, istnienia Boga, niesprawiedliwości społecznej, odpowiedzialności za popełniane czyny i wiele innych.
W duszy bohaterów Dostojewskiego zawsze toczy się walka pomiędzy dobrem a złem, ale zenit osiąga ona właśnie w duszy głównego bohatera tej powieści, dziewiętnastoletniego Arkadiusza Wiersiłowa. Znajduje się on w okolicznościach, które czynią problem wyboru możliwym i nieuniknionym. Możliwość zawiera się w jego młodości, nieukończeniu procesu kształtowania osobowości. Nieuniknioność zawiera się w stanie już zaczętego rozpadu jego osobowości, moralnego i psychicznego. Pisarz pokazuje, jak formuje się ona przez chciwość, żądzę zysku i rozpustę. W dodatku młokos to młody chłopak, który kocha swego ojca, ale do końca nie potrafi odpowiedzieć na pytanie, czy jest on bohaterem, czy łajdakiem.
Klasyka literatury polskiej i światowej w starannym wydaniu z przypisami to książka, którą warto mieć w swojej domowej biblioteczce i do której warto wracać. Tekst opatrzono wskazówkami interpretacyjnymi i hasłami ułatwiającymi nawigację po książce dzięki nim łatwo znaleźć potrzebny w trakcie omawiania lektury fragment, zgromadzić materiały do wypracowań i ustnych wypowiedzi, zapamiętać najważniejsze informacje i utrwalić znajomość lektury.
Lektura z opracowaniem to znakomita pomoc i inspiracja dla uczniów oraz nauczycieli. Tekst opatrzono wskazówkami interpretacyjnymi i hasłami ułatwiającymi nawigację po książce dzięki nim łatwo znaleźć potrzebny w trakcie omawiania lektury fragment, zgromadzić materiały do wypracowań i ustnych wypowiedzi, zapamiętać najważniejsze informacje i utrwalić znajomość lektury. Zamieszczone na końcu książki opracowanie podporządkowano podstawie programowej. Zawiera ono ciekawy biogram autora, streszczenie, mapę mentalną, najważniejsze zagadnienia omawiane na lekcjach, a także wiele inspirujących informacji, podpowiedzi i zadań, dzięki którym czytanie lektury staje się twórczą przygodą.
Lektura z opracowaniem to znakomita pomoc i inspiracja dla uczniów oraz nauczycieli. Tekst opatrzono wskazówkami interpretacyjnymi i hasłami ułatwiającymi nawigację po książce dzięki nim łatwo znaleźć potrzebny w trakcie omawiania lektury fragment, zgromadzić materiały do wypracowań i ustnych wypowiedzi, zapamiętać najważniejsze informacje i utrwalić znajomość lektury. Zamieszczone na końcu książki opracowanie podporządkowano podstawie programowej. Zawiera ono ciekawy biogram autora, streszczenie, mapę mentalną, najważniejsze zagadnienia omawiane na lekcjach, a także wiele inspirujących informacji, podpowiedzi i zadań, dzięki którym czytanie lektury staje się twórczą przygodą.
Klasyka literatury w nowej edycji to znakomity pretekst, by powrócić do dzieł wybitnych i ważnych - przypomnieć je sobie, przeżyć i zinterpretować na nowo lub odkryć, czytając po raz pierwszy. Seria obejmuje arcydzieła polskiej i światowej literatury pięknej utwory, które mimo upływu lat wciąż zachwycają, intrygują, wzruszają i skłaniają do refleksji.
Arkadij Dołgoruki nie jest pewien, czy jego ojciec to bardziej łajdak czy bohater. Jako młody chłopak marzy o tym, by tak jak on być potężny i bogaty. Wie jednak, jak może wyglądać jego życie, jeśli mu się to nie uda. Młodość powoduje przy tym, że nie panuje nad emocjami. Nerwowo i ze złością wygłasza swoje idee, dążąc do celu za wszelką cenę. Portret psychologiczny Arkadija jest mistrzowski. Widać, jak toczy się w jego duszy walka dobra ze złem, jak kształtuje się jego osobowość, jak budzi się żądza zysku i rozpusty. ,,Młodzik"" to niezwykle wnikliwe studium młodości i rozwoju dziewiętnastoletniego chłopca. Nowe, pełne tłumaczenie autorstwa Adama Pomorskiego jednej z najważniejszych powieści Fiodora Dostojewskiego, która niezmiennie uświadamia, że to właśnie ,,[...]z młodzików kształtują się pokolenia..."".
Pozycja zaliczana do powieści sentymentalnych w dorobku pisarza. W utworach tych autor nie wzdraga się przed obnażaniem jasnych i ciemnych (tych jest więcej) stron z życia marginesów społecznych Petersburga. Znamienne jest to, że zło i zgnilizna moralna dominują nad dobrem. Dominują naturalnie w sensie ilościowym, bo przewagę moralną Dostojewski daje dobru.
Skrzywdzeni i poniżeni to przede wszystkim powieść o przebaczeniu. Dokładniej mówiąc, o przebaczeniu przez ojca córce, ale i na odwrót.
Narrator, Iwan Pietrowicz, to młody pisarz ledwo wiążący koniec z końcem. Nosi on wyraźne cechy samego Dostojewskiego. Nasz narrator jest postacią jednoznacznie pozytywną, altruistyczną i praktycznie pozbawioną wad. Wyidealizowany i poczciwy Wania w żadnym wypadku nie drażni. Po prostu pozwala nam spokojnie myśleć o całej reszcie, co zresztą i on sam robi. Iwan pomaga bowiem Natalii Nikołajewnej, która uciekła z rodzinnego domu, by zamieszkać z ukochanym Aloszą…
Zbrodnia i kara to powieść zaliczana do arcydzieł literatury światowej. Opowiada historię zbrodni, której dokonał były ubogi student Rodion Raskolnikow. Co skłoniło go do tego kroku? Czym można to wytłumaczyć? Czy istnieje cokolwiek, co pozwala usprawiedliwić zabójstwo? Co dzieje się z umysłem mordercy? Jaką karę poniósł Raskolnikow?
Dostojewski stara się odpowiedzieć na te pytania i robi to w realistyczny, pełen psychologicznej głębi sposób. Zbrodnia i kara to fascynujące studium zbrodni i umysłu mordercy. To też niezapomniany obraz Petersburga z końca XIX wieku. Powieść absolutnie wybitna. Polecamy.
Ekskluzywne wydanie w serii Kolorowa Klasyka - na pięknym, kredowym papierze z oryginalnymi, onirycznymi ilustracjami Wojtka Świerdzewskiego, które czynią tę edycję wyjątkową. Twarda oprawa zapewni trwałość i atrakcyjny wygląd książki!
Łagodna to jedno z najciekawszych opowiadań Fiodora Dostojewskiego. To historia mężczyzny, który powoli dochodzi do bolesnej prawdy o samym sobie i swoim życiu. Głębokie studium psychologiczne człowieka doświadczonego przez życie, który swoim postępowaniem doprowadza do tragedii. Doskonałe tłumaczenie oraz solidne opracowanie pozwolą w pełni zrozumieć mistrzostwo prozy Dostojewskiego. Lektura polecana przez nauczycieli i metodyków.
Petersburg 1865 r. Po prospekcie Newskim suną bogate powozy, z których wychylają się panie w przepysznych toaletach i eleganccy panowie. Jadą do teatru, opery, na bal, na bankiet... Tymczasem kilka przecznic dalej zupełnie inny świat - ciasne uliczki, pijani przechodnie, głodne i zaniedbane dzieci. Przy jednej z takich uliczek, zaułku Stolarnym, mieszka ubogi student, Rodion Raskolnikow. Boleje nad tym, że choć inteligentny i pełen planów, nie może się realizować z powodu braku pieniędzy. Tworzy nawet teorię, która powiedzie go do mieszkania starej lichwiarki po to, by zabić... Ale zbrodnia to dopiero początek trudnej i bolesnej historii Raskolnikowa.
Petersburg 1865 r. Po prospekcie Newskim sunął bogate powozy, z których wychylają się panie w przepysznych toaletach i eleganccy panowie. Jadą do teatru, opery, na bal, na bankiet... Tymczasem kilka przecznic dalej zupełnie inny świat - ciasne uliczki, pijani przechodnie, głodne i zaniedbane dzieci. Przy jednej z takich uliczek, zaułku Stolarnym, mieszka ubogi student, Rodion Raskolnikow. Boleje nad tym, że choć inteligentny i pełen planów, nie może się realizować z powodu braku pieniędzy. Tworzy nawet teorię, która powiedzie go do mieszkania starej lichwiarki po to, by zabić... Ale zbrodnia to dopiero początek trudnej i bolesnej historii Raskolnikowa.
"Wspomnienia z martwego domu" to wybitna, a zarazem najbardziej osobista powieść Fiodora Dostojewskiego, w której opisał on życie w syberyjskim więzieniu. Pisarz m.in. za krytykę carskiej polityki został skazany na karę śmierci. Ostatecznie, car zmienił wyrok na więzienie i ciężkie roboty, a Dostojewski spędził cztery lata na katorżniczej pracy. Doświadczenia zebrane w tym okresie pozwoliły mu nakreślić poruszający obraz życia na zesłaniu. Ustami bohatera, Aleksandra Pietrowicza Gorianczykowa, skazanego za zabójstwo żony, pisarz przekazał w powieści prawdę o więziennych warunkach ciężkiej pracy, brutalności strażników, dramatycznej sytuacji więźniów, a także o skomplikowanych relacjach między nimi. Większość zesłańców pochodziła z chłopstwa, więc Gorianczykowa, który niegdyś był szlachcicem, otaczały wrogość i jeszcze głębsze osamotnienie niż pozostałych co okazało się równie dojmujące jak wszechobecna przemoc i katorżnicza praca.
Fiodor Dostojewski – mistrz zaglądania do duszy – w czterech nowelach, które prezentujemy Państwu w tym tomie opowiada cztery cudownie różne historie. Ich spoiwem jest sam Dostojewski, jego bohaterowie zawieszeni w świecie iluzji, zazwyczaj w hierarchii społecznej gdzieś pośrodku, z marzeniami by być bogatsi, by żyć pełnią życia a nie w duszącej atmosferze ich otaczającej, którą przecież sami tworzą. Pełni przebiegłości i wyszukanych form towarzyskich, pełni grzeczności a zarazem brutalni w swych dążeniach.
Białe noce – to losy naiwnego marzyciela pogrążonego we własnym świecie, przechadzającego się całymi dniami po Petersburgu, samotnie, poza społeczeństwem. Na moście spotyka kobietę, to jedyna istota, która go słucha a później on jej słucha i…
Cudza żona – mężczyzna krąży nocą pod oknami obcej kamienicy. Szuka pewnej damy. Jest to żona, cudza żona, jej mąż czatuje na moście Wozniesieńskim, aby ją przyłapać, ale nie może się zdecydować…
Sen wujaszka – przyjazd do miasteczka petersburskiej guberni dziwacznego, starego, niespełna rozumu księcia wywołuje ogromne poruszenie wśród miejscowych plotkarek i pań domu. Jedna z nich próbuje wydać swoją córkę za księcia…
Krokodyl – opowieść o tym, jak pewien pan został w połknięty przez krokodyla żywcem, cały, bez reszty, i co z tego wynikło.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
