Nazwisko pani Józefy Hennelowej łączone jest często z terminem „Kościół otwarty”. Każdy go rozumie inaczej, ale mnie jest bliskie znaczenie, które w swoich pismach nadał mu papież Franciszek. Oznacza ono u niego ni mniej, ni więcej jak „Kościół miłosierdzia”. Z kart tej książki płynie właśnie taka wrażliwość i takie miłosierdzie, o którym mówi papież.
bp Grzegorz Ryś
Rozważania zawarte w niniejszym zbiorze charakteryzują paradoksy: precyzja argumentów wyrażona w felietonowej formie, uniwersalność pytań wynikających z bieżących wydarzeń, jasny przekaz ujęty w ramy bogatej polszczyzny.
Najważniejszy z paradoksów dotyczy jednak samej treści prezentowanych tu tekstów. Mówią one o byciu w Kościele i byciu częścią narodu, co wbrew dominującym trendom dla Autorki jest równoznaczne z ciągłym stawianiem elementarnych pytań, kwestionowaniem konwenansów i stereotypów. W tej książce Józefa Hennelowa jawi się nam, jako jedna z najprzenikliwszych obserwatorek życia w Polsce XXI wieku.
Józefa Hennelowa – publicystka, działaczka katolicka, wieloletnia redaktorka „Tygodnika Powszechnego”, w którym pełniła m.in. funkcje sekretarza redakcji i zastępcy redaktora naczelnego. Członkini zespołu miesięcznika „Znak”, na którego łamach obecnie prowadzi rubrykę „Coraz bliżej albo coraz mniej”. W latach 1989–1993 posłanka na Sejm z ramienia Solidarności, a potem Unii Demokratycznej.
Aretologia to nauka o cnotach intelektualnych i moralnych. Nam, laikom, cnota czy życie cnotliwe kojarzy się prawie wyłącznie ze sferą seksu. Tymczasem cnotą jest nie tylko wstrzemięźliwość seksualna, ale także np. męstwo, roztropność czy umiarkowanie. A czym jest męstwo lub roztropność w życiu codziennym – o tym właśnie jest ta książka. Pojęcia dzisiaj zupełnie niemodne, zapomniane czy wręcz wyśmiewane w świecie, w którym najważniejszą „wartością” jest dobra zabawa, coś, co jest „very funny” lub „very exciting”. Dzisiaj panuje powszechny indywidualizm, który jest skrajnie różny od chrześcijańskiego personalizmu, choć wydaje się, że pojęcia są zbieżne. To jednak złudzenie. To właśnie dzisiaj, w tzw. postmodernizmie, w którym panuje totalny permisywizm i relatywizm moralny, nastąpił gwałtowny wzrost zachorowań na schizofrenię, chorobę afektywną dwubiegunową, autyzm, anoreksję, bulimię i wiele innych chorób psychicznych. Mnożą się jak króliki salony wróżbiarskie, horoskop w gazecie to norma, wróż czy wróżka w telewizji może nam przepowiedzieć przyszłość ze szklanego ekranu (niektórzy może pamiętają jeszcze słynnego Kaszpirowskiego). A wystarczy powrót do starych, tradycyjnych wartości, do życia w zgodzie z Panem Bogiem i własnym sumieniem. Ale choć to wydaje się takie proste, to dlaczego tego nie robimy?
Dzięki tym naukom możemy wczuć się głęboko w życie, które jest naszą ojczyzną, w głębię naszej duszy, a tym samym doświadczyć, kim jesteśmy naprawdę, skąd pochodzimy i dokąd zmierzamy. Gabriele tłumaczy i wyjaśnia nam te wielkie kosmiczne nauki Jezusa z Nazaretu.
Pokazuje, jak możemy je stosować w naszym codziennym życiu, w naszym domowym zaciszu, w pracy i w czasie wolnym. Na przykład – uczymy się prawidłowo pojmować naszych bliźnich, uniezależniać się od opinii i uznania innych, znajdować właściwą koncentrację i wiele więcej. Stopniowo odczuwamy w nas Wolnego Ducha, Boga w nas.
Chrystus Boży objawił przez Gabriele:
Jeśli znalazłeś siebie, to znalazłeś Boga i wszechświat jest twoim domem. Wtedy nie musisz rozglądać się za wszechświatem ani na prawo, ani na lewo, ani do góry, ani w dół – wszechświat jest w tobie; w tobie jest Bóg; w tobie jest twój bliźni; w tobie są wszystkie siły królestw przyrody. Jeśli znalazłeś siebie, to wszystko ujrzysz w sobie, gdyż ty sam jesteś wszystkim we wszystkim.
Książka ta zainteresuje każdego, kto chciałby pozbyć się strachu przed śmiercią i osiągnąć świadome życie, bezpieczeństwo, pogodę ducha i wewnętrzną stabilność - ponieważ, tak pisze Gabriela: ""Kto uczy się rozumieć swoje życie, nie musi już bać się śmierci"". Książka ta doprowadza do porządku i wyjaśnia wiele nieporozumień powstałych w wyniku błędnego przekazywania nauki pierwszych chrześcijan, opisuje między innymi, jak wczesnochrześcijańska nauka o reinkarnacji została nagle potępiona i jakie są tego fatalne następstwa.Ponadto Gabriela daje czytelnikowi wgląd między innymi w to, jak należy rozumieć słowo ""życie"" w jego prawdziwym znaczeniu, jaki sens i cel ma ziemskie życie człowieka i jaki jest, zupełnie indywidualny, związek pomiędzy jego życiem i umieraniem oraz dalszym życiem ""po tamtej stronie"". Opisuje ona różne sytuacje, w jakich może znaleźć się dusza, gdy umiera ludzkie ciało i jakie z tego wynikają następstwa. Czytelnik dowiaduje się też na przykład, jakie konsekwencje ma dla jego duszy i życia ""po drugiej stronie"" przeszczepienie organów.Jak czerwona nitka przewija się przez tę książkę wskazywanie na wewnętrzną samodzielność każdego człowieka w jego życiu. Jednocześnie przybliża się czytelnikowi pewność, że nie jest on pozostawiony samemu sobie: Bóg jest blisko niego i każdy może się do Niego zwrócić, bez kapłanów i innych pośredników.
Erich Fromm (1900-80) – amerykański socjolog, psycholog i filozof pochodzenia niemieckiego, twórca psychoanalizy humanistycznej, intelektualista uznawany za jednego z najwybitniejszych humanistów XX wieku, autor kilkudziesięciu książek, w tym tak ważnych jak „Ucieczka od wolności”, „Zapomniany język”, „Mieć i być”, „Patologia normalności”, „Zdrowe społeczeństwo”, „Pasje Zygmunta Freuda” czy właśnie „O byciu człowiekiem”. Trzeba przy tym pamiętać, że Fromm był nie tylko wybitnym humanistą, uczonym, ale także człowiekiem niezwykle zaangażowanym w bieżące społeczne problemy. Jak pisze Mirosław Chałubiński jego twórczość to zintelektualizowana artykulacja lęków nurtujących współczesne społeczeństwa, a zarazem rodzaj przewodnika po trudnych sprawach współczesnego świata. Dodajmy może – nie tylko przewodnik, ale może nawet poradnik – jak zachować godność we współczesnym świecie, co powinno nas skłaniać ku humanzmowi, a co nas we wsp. świecie odrzucać i dlaczego. I choć Fromm pisał tę książkę blisko 40 lat temu to pozostaje ona ciągle niezwykle aktualna.
Ta książka zawiera wiedzę o podstawowych duchowych zależnościach. Daje odpowiedzi na pytania tak stare, jak sama ludzkość.
Zapraszamy do przeczytania zwięźle ujętych najistotniejszych wyjaśnień dotyczących tematu "życie po śmierci" oraz 75 najczęściej stawianych pytań i odpowiedzi na nie.
Uważa się zwykle, że życie gospodarcze leży w zupełnie innej sferze niż religia i etyka. Tymczasem gospodarowanie wymaga podstaw moralnych, a co więcej, samo jest moralne jako droga do zaspokojenia koniecznych ludzkich potrzeb materialnych. Wśród tych potrzeb trzeba podkreślić dzisiaj potrzeby rodzin. Etyka gospodarcza wymaga chronienia własności (czyli przestrzegania przykazania „nie kradnij!”). Wymaga też obrony wolności, która odpowiada godności człowieka i pozwala na spożytkowanie jego pracy i przedsiębiorczości.
Michał Wojciechowski
Teolog świecki, profesor Pisma Świętego w Olsztynie. Opublikował ponad 30 książek na temat Biblii, starożytności i etyki społecznej.
W książce tej przedstawione są zasadnicze duchowe powiązania i prawidłowości, które dają odpowiedź na pytanie: ""Dlaczego spotyka mnie cierpienie, troska, choroba albo cios losu?"" oraz na kolejne pytania: ""Co mogę uczynić, aby się od tego uwolnić i co mogę uczynić, aby coś podobnego nie przydarzyło mi się ponownie?"".Również dzisiaj, w epoce opanowanej techniką, kiedy wielu ludzi zapomniało o mocy Boga i polega na osiągnięciach technicznych i zdolnościach człowieka - Duch Boży działa.Większość ludzi wychodzi z fałszywego założenia, że jedynie ciało potrzebuje uzdrowienia. Ciało jednak odzwierciedla i daje nam odczuć to, co przebiega w duszy - w duchowym ciele w nas. Poprawnym nastawieniem w naszym życiu, nastawieniem wobec nas samych, wobec naszych współbraci i naszego otoczenia jest pozytywne odczuwanie, myślenie, mówienie i postępowanie; jest to warunek, aby osiągnąć uzdrowienie duszy, układu nerwowego i całego ciała. Dopiero kiedy nasze odczuwanie, myślenie, mówienie i postępowanie wprowadzimy w harmonię z wiecznymi prawami - z prawami boskimi zawierającymi pokój wolność, jedność, prawdziwą sprawiedliwość i ofiarną, dającą miłość - uzdrowienie całościowe jest możliwe.
Droga do Kosmicznej Świadomości jest drogą do prawdziwej wolności, drogą do wewnętrznego szczęścia i wewnętrznego pokoju, do poczucia, że dotarliśmy do celu. Gdzie jest ten cel? Jest to królestwo Boże, o którym już Jezus, Chrystus, nauczał, że możemy je znaleźć w swoim wnętrzu; jest to nasz prawdziwy boski byt, jest to Kosmiczna Świadomość.Droga do Kosmicznej Świadomości jest drogą oswobodzenia, którą przed nami poszła Gabriela, prorokini i orędowniczka Boga. Ona, niby drogowskaz, pokazuje nam, jak możemy nauczyć się nie tylko szybciej i sumienniej wykonywać swoją pracę, lecz również jak możemy zawierać i zachowywać pokój ze swoimi współbraćmi, z przyrodą i ze zwierzętami. Dzięki temu stajemy się wolni i szczęśliwi!
Ja Jestem wolnym Duchem... Nie Jestem Duchem z waszych tabernakulów ani z pozłacanych kościołów. Ja Jestem Duchem miłości, wolności....Duch z mocą przemawia współcześnie. Rzeka proroczego słowa płynąca od tysięcy lat na nowo żłobi koryto: Bóg, nasz niebiański Ojciec, i Chrystus, Jego pierwszy ujrzany Syn, mówią przez ludzkie usta, przez usta zwykłej kobiety: Gabrieli.Duch Proroczy mówi prosto, nieskomplikowanie, zrozumiale dla każdego. Ostrzega przed gwałtownymi zaburzeniami, ku którym dąży ludzki świat sam siebie skazujący na zagładę. Pokazuje drogę wyjścia z tej sytuacji, otwartą dla wszystkich tych, których dusze mają choć iskrę rozbudzenia: Każdy jest świątynią Ducha Świętego... Buduj na Chrystusie Bożym w tobie!W pierwszych słowach również wyczuwalna jest głęboka miłość jedynego Boga, który nie porzuca żadnego człowieka, żadnej duszy i wzywa nas: Tęsknię za Moimi dziećmi!.Spis treściWprowadzenieWszystko, co żyje, jest prawem i świadomościąTo jest wzniosły czas czas Chrystusa. Przenieście się w Moją moc, w moc miłościŻyjcie tu i teraz a będziecie w komunikacji z utrzymującymi, boskimi energiami życiaAbsolutne Prawo podane we wszystkich szczegółach koniec materialistycznego czasuSkieruj się do sedna duszy, gdyż sednem duszy jestem JaSłuchajcie głosu wszechświata i rozbudźcie się we Mnie! Ja jestem pokojemJa jestem jedynym ratownikiem. Po przebiegunowaniu powstanie królestwo Wewnętrznego ŻyciaKatastrofy nie można już powstrzymać wyjściem jestem Ja, Chrystus Boży w tobie!Aktywna wiara: Zrób to!Przyjdźcie wszyscy do Mnie, do swojego pasterza. Chcę was poprowadzić na zielone pastwiskaNauczcie się uaktywniać siły samouzdrawiające; niejeden będzie tego jeszcze potrzebowałMoja tęsknota pulsuje w waszych sercach. Przyjdź Moje dziecko, przyjdź teraz! Jeśli tego chcesz!Przyjdźcie w ramiona nieskończoności
Bóg, Odwieczny, z mocą przemawia współcześnie. Nie mówi językiem Biblii. Po co ponownie słowo Boże? Czy Jezus nie przekazał prawdy niebios?Prawdziwy Jezus, Chrystus, nie jest tożsamy z Jezusem z nauk kościelnych. Jezus przyszedł 2000 lat temu, aby usunąć błędne nauki ówczesnych kapłanów i poprowadzić ludzi w życie w wolności i jedności z ludźmi i przyrodą. Dziś powrócił Chrystus - w swoim słowie darowanym poprzez wielkiego współczesnego proroka: Gabrielę.Objawione słowo Boże wskazuje człowiekowi nie tylko drogę do zrozumienia własnego życia i jego opanowania, lecz również możliwość życia w zgodzie z sobą, z innymi ludźmi, ze zwierzętami i przyrodą. Ta książka zawiera wybór Bożych objawień; są one przeznaczone dla każdego człowieka tęskniącego do Boga, do prawdy - niezależnie od wyznania, rasy czy narodowości.Spis treściWprowadzenieOdnajdź wolność w BoguMoc Chrystusa w tobieObjawiam losy ludzkości, aby wiele Moich dzieci zdążyło się rozbudzić i zawrócićBarometr przyrody pokazuje, w jakim punkcie znajduje się ludzkośćWyprostujcie się, żeby przyjąć prawidłową postawę duchową. Jesteście dziedzicami ofiarnej miłościTen, kto patrzy jedynie na cienie, nie znajduje światła. Rozpraszajcie cienie razem ze Mną, a będziecie jednym ze MnąJa promieniuję na was Moim światłem, żebyście się zmienili i zbliżyli do światłaStańcie się jak dzieci one mówią mową niebios. W ich słowach nie ma niczego złegoStarajcie się coraz bardziej żyć z przyrodą. Im częściej będziecie się ćwiczyć w wyciszaniu, tym bardziej zbliżycie się do wewnętrznych bramCzy rozwinęliście miłość Bożą? Jeżeli tak, to wszystkie drogi stoją dla was otworemBóg, wielka miłość, mieszka w twojej duszy. Czy chcesz rozniecić iskierkę tej wielkiej miłości do Boga i do bliźniego?Pozwól Mi wyrazić obecność, a doznasz w sobie potężnego słońca miłości, którą jesteś w OjcuW was znajduje się nieskończoność jako esencja i siła. Rozwijajcie pełnię, światło w sobie
Bóg nie zostawia nas, ludzi, swoich dzieci, samych. Ponownie wypowiada swoje bezpośrednie Słowo poprzez swoją prorokinię i daje odpowiedź na kluczowe pytania ludzi, szczególnie dotyczące duchowych powiązań nieobjaśnionych w Biblii: sensu i celu ziemskiego życia, wolności każdej istoty, przyczyn i skutków, nieśmiertelności duszy i reinkarnacji, Czynu Zbawczego Chrystusa, nieskończonej miłości Boga do każdego człowieka i całego stworzenia, i wielu innych.Od ponad trzydziestu lat Wszechduch, BÓG, w niezliczonych objawieniach daje nam, ludziom, swoje Słowo poprzez Gabrielę, Jego prorokinię i orędowniczkę. Z wielkiego skarbu boskich objawień wybrano czternaście i po raz pierwszy opublikowano na piśmie w tej książce.Światło wiecznej Prawdy świeci także w naszych czasach i promieniuje na współczesne wydarzenia, tak że każdy, kto otworzy serce na przesłanie Boga, zdoła rozpoznać, co On chce mu powiedzieć, i jeśli zechce, wcielić to w życie.Spis treściWprowadzenieJA JESTEM i ty jesteś we Mnie, odwiecznie i powrócisz do Mnie przez ChrystusaGardzicie jedynym Bogiem i wierzycie w wieczne potępienie. Ja jestem Bogiem miłości! Ziemia błaga Mnie, Stworzyciela, o zmiłowanieKto Mnie zna, idzie, trzymając Mnie za rękęCzy jesteście posłuszni bogu podziemia i jego sługom?JA wszystko uczynię nowymKiedy wybije godzina...Niech będzie tak, jak w niebie!Czy mówicie mową miłości?Świat mówi o pokoju. Gdzie jest ten pokój?Gdzie stoicie? Po Mojej prawicy?Czy jesteście prawdziwymi chrześcijanami, którzy idą w Moje ślady?Czy chcesz być Moim uczniem, Moją uczennicą?Odczuwajcie MNIE. Moją obecność w sobieBóg swoim tchnieniem odwraca proces upadku. Otwiera się prawdziwe życie
Francuski filozof Paul Ricoeur (1913–2005), znany przede wszystkim jako teoretyk hermeneutyki, doświadczał w życiu rozmaitych sytuacji między skrajnościami: mimo że pacyfista, został zmobilizowany w 1939 roku i spędził wojnę w obozie jenieckim. Po marcu 1968 niczym Heidegger był przez rok rektorem i zrezygnował z powodu ograniczeń autonomii uniwersytetów, choć miał przeciw sobie także studentów. Pochodząc z protestanckiej rodziny, wykładał na katolickich uczelniach. Do kwestii teologicznych podchodził od strony filozofii. Stąd zapewne w jego myśleniu taka waga kwestii woli, wyboru i decyzji. Niniejszy tom stanowi właśnie fragment jego rozległego projektu filozofii woli. Nie jest to jednak książka o ikonografii symboli zła, lecz próba fenomenologii zła i jego symboliki. Ricoeur rozważa zjawiska „skalania” (pierwszy stopień, niejako „fizyczny”, jak naruszenia tabu), grzechu (przeciw przykazaniom) i winy (świadomość, że źle rozporządzam swoją wolnością), wydobywając ich naturę i miejsce pośród mitów związanych z kwestią zła. Ściślej biorąc, interesują go mity mówiące o tym, „gdzie zło się zaczyna i gdzie się kończy”. Mit może zakładać zło już w samym początku, może lokować je w człowieku (mity upadku) lub w jakimś innym źródle. Budując fenomenologię mitu zła, Ricoeur ma na względzie ambitny cel intelektualny: wydobyć się z hermeneutycznej „cyrkularności” w kierunku samego „bytu”.
Tematyka książki należy do najważniejszych problemów współczesnej kultury. Logikę kultury stanowią wartości. Ludzkie zachowania w świecie realnym opierają się na orientacji wartościującej. Konsumpcja dóbr stanowi podstawę życia, fundament, na którym może rozwijać się i rozwija mniej lub bardziej wyrafinowana orientacja konsumpcjonistyczna, plasująca konsumpcyjny sposób i styl życia za główny wskaźnik sensu i sukcesu życia. Ta zabsolutyzowana redukcja świata wartości do kręgu dóbr konsumpcyjnych wywołuje mniej lub bardziej zdecydowany i zabsolutyzowany opór wśród ludzi wrażliwych na wartości wyższe. Tak się składa, że oponenci w sporze o sposób i styl życia spychają się nawzajem do narożnika. Stąd tytuł: Karnawał czy post? Jeżeli nie karnawał, to czy wtedy pozostaje nam post? A jeżeli nie post, to czy oznacza to zielone światło dla kultury karnawału? To jest aksjologiczna przestrzeń dyskursu, jaki opisuje w tekście książki prof. Lesław Hostyński, jaki poddaje dyskusji i ocenie potencjalnego czytelnika.
Książka ta przypomina metodyką analizy poszczególnych zjawisk ze świata wartości słynny traktat Władysława Tatarkiewicza O szczęściu. Hostyński podobnie odsłania rozmaite odmiany uczestnictwa ludzi w świecie konsumpcji, czyli przyjemności, i podobnie, jak Tatarkiewicz, wiąże dobrze pojęte szczęście z wartościami bezwzględnymi. Zaletą książki Hostyńskiego jest aktualizacja kulturowych diagnoz, języka, trafiająca do współczesnego czytelnika. Problem wyboru sposobu życia jest stary jak świat, pytanie o to, czy mieć, czy być, pojawiało się w głośnych pracach Gabriela Marcela czy Ericha Fromma. Lesław Hostyński nadał swoją książką temu dylematowi nie tyle nowe rozwiązanie, ile nowy kontekst.
(Z recenzji Ryszarda Wiśniewskiego)
Zwykło się nazywać Schopenhauera twórcą pesymizmu filozoficznego. Jak pisze Jan Garewicz jego pesymizm nie miał nic wspólnego z katastrofizmem, a negacja postępu z zaprzeczeniem rozwoju nauki i techniki. Uczył rezygnacji bez pokory, współczucia bez miłości bliźniego, buntu bez działania.Schopenhauer z jednej strony neguje świat, ale z drugiej strony uznaje ten świat za jedyny z możliwy. I czyni tak z powodu przyjęcia pewnych zasad aksjologicznych, przy czym jak w innym miejscu pisze Garewicz etyka Schopenhauera jakkolwiek normatywna, nie posługuje się pojęciem obowiązku. Powiada czym jest dobro, ale nie usiłuje nikogo skłonić do dobrego postępowania.Cóż zatem jest podstawą moralności skoro wedle Schopenhauera nie ma wartości obowiązujących powszechnie, ale są różnorodność, indywidualność, a wreszcie wiedza podpowiada niemiecki filozof.
"(...) według Butlera na religię patrzeć trzeba nie tyle z perspektywy bądź niepewności danych, na których jest oparta, ile z perspektywy jej znaczenia dla naszego życia. Okazuje się wówczas, iż warunkiem racjonalności wiary religijnej bynajmniej nie jest absolutna pewność jakiejś doktryny religijnej, lecz z jednej strony choćby minimalny stopień jej prawdopodobieństwa, z drugiej - jej pozytywne znaczenie dla naszego życia"
Nierządnice. Dlaczego taki tytuł? "Dlaczego Jezus - pyta autor - osaczony miłością kapłanów, chciał, żeby w drodze do nieba towarzyszyła mu najpierw kurtyzana?" To ciekawe - cytuje zasłyszane słowa - że ilekroć przychodzi do mnie prostytutka, mówi o Bogu; ilekroć przychodzi do mnie ksiądz, mówi o seksie... Potem dodaje już od siebie: "A może te dwa światy wcale nie są od siebie aż tak bardzo oddalone? Może jeden drugiemu ma coś do przekazania?".
Wszystkiemu winien jest mój wykładowca etyki, prof. Edward Formicki CM, wówczas rektor Instytutu Księży Misjonarzy na Stradomiu w Krakowie. Pewnego razu w sali wykładowej rzucił - może bardziej z ciekawości, niż z obowiązku - pytanie:
- Księża (byliśmy wówczas na szóstym roku studiów), jakie motto wybraliście sobie na obrazki prymicyjne?
Padały różne odpowiedzi i było całkiem sympatycznie do momentu, w którym jeden z moich współbraci ze zgromadzenia wyznał:
- Ja wybrałem: "Nierządnice wyprzedzą was do Królestwa niebieskiego".
Nikomu z teologów, a tylko tacy byli na sali, nie trzeba było tłumaczyć, że te słowa Jezus kierował nie do kogo innego, jak właśnie do nich, szafarzy Jego Tajemnic, uczonych... w Piśmie, nauczycieli Prawa Bożego. Księdzu rektorowi także nie było zbytnio do śmiechu. Nie uznał tego za dobry żart. A mój współbrat wcale nie żartował. Zrobiło się jakoś dziwnie, radosny jeszcze przed chwilą nastrój, trochę jakby przybladł.
Ta scena pozostawiła we mnie głęboki ślad. Nieraz była tematem zakonnych medytacji. Czułem, że kryje się w niej jakieś ważne przesłanie Mistrza z Nazaretu. "Coś w tym musi być" - myślałem często. Mój współbrat był tego samego zdania. Ta ewangeliczna prostytutka, towarzyszyła nam w tych ostatnich miesiącach przed otrzymaniem święceń kapłańskich, jak chyba żaden inny święty... może za wyjątkiem s. Faustyny Kowalskiej (modliłem się codziennie jej koronką do Bożego Miłosierdzia).
Jiddu Krishnamurti, Dżiddu Krisznamurti, ur. 12 maja 1895 w Madanapalle (Indie), zm. 17 lutego 1986 w Ojai (Kalifornia) – filozof, według którego można osiągnąć pełną wolność poprzez uważną obserwację własnego umysłu. Sedno jego filozofii brzmi: „Prawda to kraina bez dróg. Żadna organizacja, żadna religia, żaden nauczyciel nie mogą do niej doprowadzić. Ludzie patrzą na świat przez pryzmat swoich myśli i swojej przeszłości. Tym samym jesteśmy niewolnikami myśli i czasu. Myśl jest zawsze ograniczona i nigdy nie odpowiada całkowicie rzeczywistości, prowadzi więc do cierpienia. Świadomość uczy odróżniania tego, co rzeczywiście jest, od tego co na ten temat myślimy i w konsekwencji do prawdziwej wewnętrznej wolności. Wszelkie autorytety, religie, ideologie powodują jedynie budowanie kolejnych fałszywych konstrukcji myślowych. Tylko świadomość i obserwacja pozwalają dostrzec ich iluzję.”
W osiemnastu dialogach rozmówcy poruszają następujące kwestie:
• Wiedza i przemiana człowieka
• Wiedza i konflikt w stosunkach międzyludzkich
• Czym jest porozumiewanie się z innymi?
• Co oznacza bycie odpowiedzialną istotą ludzką?
• Ład pojawia się wraz ze zrozumieniem naszego nieładu
• Natura i całkowite wykorzenienie strachu
• Rozumienie, niekontrolowanie, pragnienie
• Czy przyjemność przynosi szczęście?
• Smutek, pasja i piękno
• Sztuka słuchania
• Bycie zranionym i ranienie innych
• Miłość, seks i przyjemność
• Inny sposób życia
• Śmierć, życie i miłość są niepodzielne – natura nieśmiertelności
• Religia, władza i edukacja – część I
• Religia, autorytet i edukacja – część II
• Medytacja, właściwość uwagi, która przenika całe życie
• Medytacja i święty umysł
Na tytułowe pytanie odpowiadają w tej interesującej książce pod redakcją Toma G. Palmera intelektualiści, pisarze, uczeni z całego globu - od Chin po Peru, od Południowej Afryki po Stany Zjednoczone -wśród nich laureaci Nagrody Nobla: Vernon Smith (ekonomia), Mario Llosa Vargas (literatura).Mimo swych niewątpliwych sukcesów i osiągnięć odczuwanych niemal przez każdego z nas, kapitalizm nie cieszy się wzięciem. Żaden inny ustrój, na czele z socjalizmem, który miał być optymalnym rozwiązaniem problemów materialnych ludzkości, nie jest w stanie równie tanio, z równą obfitością i bez jakiejkolwiek dyskryminacji dostarcza ludziom żywności, odzieży, dachu nad głową, elementarnych i wyszukanych usług, przyczyniających się do duchowego i fizycznego rozwoju człowieka.Najdziwniejsze jest to, że pretensje do kapitalizmu mają nierzadko sami kapitaliści. I trudno im się dziwić. Jest to bowiem bardzo nieprzyjemny ustrój. Trzeba się w nim narobić, nakonkurować, i mimo tego wysiłku zbankrutować. Z tego właśnie powodu kapitalizm jest najbardziej sprawiedliwym ustrojem świata. Zastanawiałem się nie raz, jaki slogan powinien charakteryzować gospodarkę rynkową, zwaną też kapitalizmem i doszedłem do wniosku, że zawołanie, które najlepiej odda ich piękno będzie: Każdy ma to na co zasługuje! Może nie każdy, i nie dokładnie to, ale w dużym stopniu tak jest. Starasz się, dbasz o konsumenta, o pracownika, ryzykujesz, modernizujesz i jesteś gospodarny, zbierzesz dobre owoce swego działania. Nie starsza się, jesteś byle jaki, bałamutny i źle traktujesz ludzi, zbankrutujesz. Jak widać, nie jest łatwo, albo może, jak to mawia mój znajomy Kazik: urobić się i zarobić, każdy głupi potrafi, co sprowadza się do tęsknoty za działaniami na skróty, dzięki którym można sobie ten nieludzki system ułatwić. O ile jednak w tej wersji trudnej, jak napisałem: nieludzkiej, kapitalizm jest moralny, sprawiedliwy i skuteczny, o tyle działania uproszczone, czyli korupcja, kumoterstwo, kapitalizm kolesiów nie tylko nie są moralne, krzywdzące i niesprawiedliwe, to na dodatek nie mają z kapitalizmem nic wspólnego.I tu jest właśnie pies, a nawet kot pogrzebany: to, co widzimy często na co dzień w wiadomościach sądowych i programach policyjnych to nie jest kapitalizm. To jest jego kumoterska karykatura, zwana też przedsiębiorczością polityczną. Polega ona na przywilejach ze strony władzy, która swoich faworytów przywilejami i bonusami. Milcząca większość nazywa to kapitalizmem, ale to nim nie jest. i właśnie podkreśleniu i wyjaśnieniu tego faktu służy lektura niniejszej książki.
Tajemnicza, niedająca się empirycznie zaobserwować, ale prawdziwa łaska Boża została nam dana w momencie chrztu świętego. Niekiedy zignorowana i nierozwinięta, jak zapomniany ukryty program komputerowy, tkwi ona nadal w głębi duszy.
Może warto tą łaskę „rozpakować” i zobaczyć, jakie funkcje może w życiu spełnić?
Ta książka, skierowana do ludzi wierzących, przygląda się płodności łaski wewnątrz ludzkiego postępowania. Traktuje ona teologię moralną jako naukę o Bogu obecnym w wolnej, pełnej inwencji ludzkiej ofiarności. Światłem pozwalającym rozeznać się w tej rzeczywistości jest teologiczna synteza św. Tomasza z Akwinu.
Mam nadzieję, że te rozważania przyczynią się nie tylko do potrzebnej odnowy teologii moralnej, ale także posłużą zwyczajnym ludziom, którzy pragną, aby moc Boża odsłoniła się w ich codziennym życiu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
