Annie Kagan nie jest medium, jest zupełnie zwykłą osobą. Pomimo tego przydarzyło jej się coś, co z pewnością nie staje się udziałem każdego. Pewnego dnia, kilka tygodni po swojej tragicznej śmierci, przemówił do niej jej brat – tytułowy Billy Fingers. Czy zastanawiałeś się, co cię czeka, gdy twoje ziemskie życie dobiegnie końca? Czy myślisz czasem, dokąd odeszli twoi bliscy? Gdybyś mógł z nimi porozmawiać, o co chciałbyś zapytać? Niespodziewana śmierć młodszego brata była dla Ann Kagan szokiem. Jeszcze większym okazało się to, że kilka tygodni po swojej śmierci Billy nawiązał kontakt z siostrą. Kagan dzieli się z czytelnikami swoim niezwykłym doświadczeniem. Barwna, pełna szczegółów opowieść Billy’ego o tym, co się dzieje z człowiekiem po śmierci, na zawsze odmieni twój sposób myślenia o życiu.

Zmarnowałem dzieciństwo i młodość. Nie słuchałem Stonesów ani Depeche Mode. Moimi rockmanami byli graficy. Do domu architekta, Piotra Wichy, nie mają wstępu kapcie, pufy ani meblościanki. Po podłodze stukają drewniaki, zdobyte cudem odrzuty z eksportu. Plakaty Świerzego, klocki Lego, deska kreślarska ojca i rubryka ,,Wybraliśmy dla Ciebie"" w piśmie ,,Ty i Ja"" to pilnie strzeżone przyczółki w wojnie z peerelowską brzydotą. Potem syn architekta zostaje projektantem. W kraju zmienia się system. Wróg jednak pozostaje ten sam, jest tylko bardziej krzykliwy. ,,Nasze logoski są za małe!"" - denerwują się klienci. W mediach emocje wypierają fakty, a rozmowy o kolorach wciąż przyprawiają grafików o zawał serca... ,,Zakochaj się w designie"" - zachęcają ekrany w warszawskich tramwajach. Starannie zaprojektowane wnętrza dyscyplinują gości skuteczniej niż ochrona przy wejściu. Ktoś kiedyś mówił, że design miał zmieniać świat na lepsze? Te krótkie, finezyjne teksty są jak obrazki z kalejdoskopu - przegląda się w nich estetyczne oblicze Polski ostatnich czterdziestu lat. Łączą je poczucie humoru, erudycja i literacki talent autora. Marcin Wicha pokazuje, że design nie jest tak niewinny, jak by się mogło zdawać. Ale że choć w projektowaniu zdarzają się groteskowe sytuacje, nie przestaje ono być fantastycznym zajęciem. Marcin Wicha urodził się w 1972 roku w Warszawie. Grafik. Projektował (i projektuje) okładki, plakaty i znaki graficzne. Czasem pisze. Jego teksty ukazywały się między innymi w ,,Autoportrecie"", ,,Literaturze na Świecie"" i ,,Tygodniku Powszechnym"". Przez kilka lat publikował cotygodniowe rysunkowe komentarze w ,,Tygodniku Powszechnym"". Współpracuje z ,,Gazetą Wyborczą"" i ,,Charakterami"". Wydał kilka książek dla dzieci.

Rytm życia zawiera eseje z pogranicza filozofii i medycyny, rozważające mechanizm powstawania i rozwoju patologicznych form ludzkiego postępowania w różnych sytuacjach życiowych np. sprawowania władzy czy uwięzienia. Antoni Kępiński (1918-1972)- legendarny lekarz, jeden z najwybitniejszych polskich psychiatrów i filozofów współczesnych, życie poświęcił bez reszty chorym psychicznie, dwa lata przed śmiercią, nieuleczalnie chory, zapisał przemyslenia wieloletniej praktyki lekarskiej. Tak powstały klasyczne nie tylko w psychiatrii, ale i we współczesnej humanistyce książki: Psychopatologia nerwic, Rytm życia, Schizofrenia, ż psychopatologii życia seksualnego, Melancholia, Lek, Psychpatie.

Sigrid Rausing prowadziła na przełomie lat 1993/1994 terenowe badania antropologiczne na półwyspie Naorootsi, w byłej radzieckiej strefie przygranicznej w Estonii. Porzucone wieżyczki obserwacyjne pstrzą tam linię wybrzeża, a ogromne pola kołchozu im. Lenina leżą odłogiem i czekają aż upomną się o nie byli właściciele, którzy uciekli z kraju przed wojną, przed radziecką i hitlerowską okupacją. Rausing rozmawiała z mieszkańcami tamtego rejonu o wielu sprawach: o biedzie dominującej postsowiecką rzeczywistość; o ich zachłyśnięciu się lawiną produktów z Zachodu i o szwedzkich korzeniach wielu z tych ludzi. We Wszystko jest cudowne Rausing opowiada o historii, politycznych represjach i losach szwedzkiej mniejszości narodowej, zamieszkującej tamte okolice. Żyła i pracowała wśród tych ludzi, była świadkiem procesu ich przechodzenia od represji do wolności, od sowieckiego zacofania do postsowieckiej siermiężności. Sigrid Rausing jest wydawcą „Granty”, ale jednocześnie to laureatka wielu nagród za działalność filantropijną i na rzecz praw człowieka. Wchodzi w skład koalicyjnego zespołu doradców Międzynarodowego Trybunału Karnego, jest zasłużoną, emerytowaną członkinią międzynarodowej rady Human Rights Watch. Opis świata, który przecierpiał cykliczne ataki na swoją integralność. Zamieszkujący go ludzie wiedzieli jedynie czym jest bieda. Nigdy nie czytałem książki, której sam sposób napisania sprawia, że obraz rozbicia, braku wyjątkowości i poziomu deprywacji tak mocno przemawia do wyobraźni. Adam Nicolson Subtelne, precyzyjne i bardzo pouczające wspomnienie o zapomnianej Europie i świecie, który przestał istnieć. Timothy Garton Ash Na przełomie lat 1993 i 1994 Sigrid Rausing przez rok prowadziła antropologiczne badania w terenie w byłym kołchozie w postsowieckiej Estonii. Po dwudziestu latach wyniki tamtej pracy oraz treść dziennika prowadzonego w tamtym czasie i w trakcie drugiej wizyty w 2003 roku złożyły się na tę wybitną i pouczającą książkę, której poszczególni bohaterowie, budzący ciągłe zainteresowanie, są pokazani w szerokim historycznym i kulturowym kontekście. Doktor Rausing łączy zdolność do zauważania wiele mówiących szczegółów i niezwykłych – czasem lirycznych – opisów wiejskiego życia i krajobrazów, a dokumentując „stracone przyszłości” ludzi, którzy tam pracują, przypomina nam ponownie o straszliwym, ludzkim koszcie totalitaryzmu. Robert Conquest Liryczny i sugestywny opis byłego kołchozu na zapomnianym przez Boga półwyspie w Estonii, ukazujący proces uwalniania się spod władzy sowieckiej i odzyskiwania niepodległości. To zdumiewająca i piękna książka. Lady Antonia Fraser

Zapis postępującego od 1989 r. procesu wygaszania poszczególnych segmentów naszego państwa: gospodarki, suwerennej polityki zagranicznej, obronności, służby zdrowia, edukacji Starannie dobrany zespół autorów fachowców w poszczególnych dziedzinach przedstawia historię likwidowania Polski: 26 lat wyprzedawania i niszczenia przemysłu stoczniowego, górniczego i hutniczego, kolejnictwa, rolnictwa, lasów, handlu i mediów. Eksperci piszą też o upadku kultury, atakach na tradycyjną rodzinę, niskim poziomie szkolnictwa i słabości społeczeństwa obywatelskiego.

Dziennikarska analiza sytuacji w krajach arabskich - punktem wyjścia jest 11 września 2001 roku, następnie interwencje Zachodu w Iraku, Afganistanie, Libii, arabska wiosna, wydarzenia w Syrii i wreszcie powstanie ISIS - czym jest, skąd się wzięło i jaki jest jego cel. Książka, która porządkuje fakty, ale także pokazuje, czego możemy się spodziewać w przyszłości. Patrick Cockburn, irlandzki dziennikarz (ur. 1950) od ponad 20 lat jest korespondentem wojennym na Bliskim Wschodzie, pracował dla Financial Times, obecnie dla Independent. Laureat nagród dla dziennikarzy, w tym dla najlepszego zagranicznego korespondenta (w 2013 r.).

Haruki Murakami pisze i biega. I jest już w okolicy literackiej Nagrody Nobla. Janusz Drzewucki ruszył za nim w pogoń. I przez rok spisywał dzień po dniu to, jak i gdzie biegał, co wtedy myślał i jak pielęgnował swoje pasje. A te pasje to literatura, ze szczególnym uwzględnieniem poezji, sport - głównie portugalska piłka nożna, życie towarzyskie, a zwłaszcza literackie. Czyta się to świetnie, bo to facet, który dużo wie i dużo widzi. I potrafi pisać! Leszek Bugajski

Tego samego dnia – 22 listopada 1963 r. – zmarli trzej wybitni ludzie: prezydent USA John F. Kennedy oraz C.S. Lewis – autor Narnii i Aldous Huxley – autor Nowego wspaniałego świata. Każdy z nich, na swój własny sposób, wierzył w to, że śmierć nie jest ostatecznym kresem ludzkiego życia. Mieli rację. Spotkali się po śmierci – gdzieś w zaświatach. O czym rozmawiali? O czym mogli rozmawiać? Ich błyskotliwy dialog jest częścią Wielkiej Konwersacji, którą filozofowie wiodą od stuleci. C.S. Lewis – chrześcijański teista, Kennedy – nowoczesny humanista i Huxley – reprezentujący orientalny panteizm, spierają się o: ? sens ludzkiego życia, ? Jezusa i Jego boską i ludzką naturę, ? niebo i piekło. Urodzony w 1937 r. Peter Kreeft jest amerykańskim apologetą katolickim, filozofem, pisarzem i wykładowcą uniwersyteckim, profesorem filozofii w Boston College i The King’s College. Ma jedną żonę, czworo dzieci, pięcioro wnuków, jednego kota – i jednego Boga. Napisał 75 książek; nakładem Wydawnictwa Fronda ukazały się jego Aborcja? Trzy punkty widzenia oraz Ekumeniczny dżihad: ekumenizm i wojna kultur.

Księga zapomnienia to książka przeciwko wojnie. Wojnie w każdym znaczeniu tego słowa, w każdym jego sensie. Tej, która teraz toczy się na Ukrainie, tej która toczyła się w Afganistanie, tej, którą wszyscy pamiętamy z lekcji historiiTo jest książka przeciwko wojnie, w której z ręki jednego człowieka ginie drugi człowiek, gdziekolwiek i kiedykolwiek by nie miała miejsca.Autor, Wasyl Słapczuk, uczestnik wojny w Afganistanie, podejmuje po 30 latach od jej zakończenia próbę rozrachunku. Jego powieść jest pozbawiona opisów walk i heroizmu, to opowieść o rzeczywistości, której sam doświadczał każdego dnia: okrutnej, brudnej, niemożliwej do zrozumienia i pozbawionej logiki. Książka ukazała się w serii SUMA ZNAKÓW.

Znakomity zbiór opowiadań i esejów laureata literackiej nagrody NIKE. Bieńczyk w charakterystyczny dla siebie, refleksyjny sposób, opisuje życie od strony zachwytu, trochę niewinnego, dziecięcego, ale także z perspektywy doświadczeń dorosłego człowieka po przejściach. Obie optyki się mieszają, przenikają i uzupełniają.Wszystko zostało przepuszczone przez filtry kulturowe, ale bez zbędnego zadęcia - jest o gestach, które zachwycają, o aktorce, w której kochał się autor, trochę o Hopperze, trochę o Proustcie, który ciągle wraca; o ulubionej książce dzieciństwa, o futbolu, o słowach, których się już nie używa, o malarstwie i o grubych w literaturze.

Rzymskie pielgrzymowanie to zbiór poruszających rozmyślań na Wielki Post i plan duchowej, choć nie tylko, wędrówki po Wiecznym Mieście. Autorem refleksji jest wybitny katolicki myśliciel, filozof i publicysta, George Weigel. Książka, wzbogacona jest o czarno-białe i kolorowe zdjęcia rzymskich bazylik. Ich wyjątkowe piękno wraz z przemyśleniami autora zaprasza czytelnika do refleksji nad najgłębszymi prawdami chrześcijaństwa. George Weigel, wykładowca (Distinguished Senior Fellow) w Washington Ethics and Public Policy Center, gdzie piastuje Katedrę Studiów Katolickich Williama E. Simona. Watykanista programu NBC News. Autor ponad dwudziestu książek, między innymi takich jak Świadek nadziei, Katolicyzm ewangeliczny i Odwaga bycia katolikiem. George Weigel mieszka w North Bethesda, w stanie Maryland. Elizabeth Lev, amerykańska historyk sztuki mieszkająca w Rzymie, gdzie wykłada historię na włoskim campusie Duquesne University oraz w Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu. Jest autorką pracy The Tigress of Forli: Renaissance Italy’s Most Courageous and Notorious Countess, Caterina Riario Sforza de’Medici. Stephen Weigel, zawodowy fotograf, szef studia fotograficznego Stephen Weigel Photography

Autor śmiało wyznacza nowe kierunki działania dla współczesnego kapitalizmu, a szansę uzdrowienia światowych gospodarek widzi w chrześcijańskiej nauce społecznej i jej podstawowych zasadach odniesionych do sfery gospodarczo-społecznej.Kryzys ekonomiczny, który zachwiał światowym rynkiem gospodarczym, a przede wszystkim wystawił na dramatyczną próbę poszczególne osoby i rodziny, nie oznacza jedynie braku środków finansowych. Pociąga za sobą dramatyczny kryzys zaufania, osłabia twórcze myślenie i wzbudza obawy przed budowaniem przyszłości. () W pewnym sensie im mocniej odczuwa się skutki kryzysu, z tym większą determinacją należy szukać w nim okazji do oczyszczenia i wzrostu. Z podobną refleksją spotykamy się w książce prof. Paula H. Dembinskiego, powstałej przy współpracy włoskiej profesor Simony Beretta. W obliczu kryzysu, który przetacza się już nie tylko przez Europę i Stany Zjednoczone, lecz dotyka również wiele innych rynków dotąd dynamicznie rozwijających się, konieczne jest swoiste przebudzenie.fragment wstępu abp. Wojciecha Polaka Prymasa PolskiKsiążka prof. Paula H. Dembinskiego jest pracą wybitną. Pojawia się też w wyjątkowo dobrym momencie w chwili, gdy trwają najbardziej ożywione debaty na temat źródeł ostatniego kryzysu finansowego i jego systemowych konsekwencji oraz przyszłości gospodarki światowej. () Książka zawiera uaktualnioną i uszczegółowioną analizę relacji między państwami i rynkami na tle historycznym oraz wiwisekcję głównych i najbardziej niebezpiecznych asymetrii współczesnych gospodarek i społeczeństw.fragment przedmowy prof. dr. hab. Adama Glapińskiego (SGH, RPP)Prof. Paul H. Dembinski to wybitny polski ekonomista, wykładowca uniwersytetów w Genewie i w szwajcarskim Fryburgu, dyrektor Obserwatorium Finansowego w Genewie i dyrektor Instytutu Badań Ekonomicznych Eco Diagnostic. Wykłada w Lozannie, Genewie, Oksfordzie i Santiago de Chile. Członek rady konsultacyjnej na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Karola w Pradze.

Książka należy do tych, które zmuszają czytelnika do zastanowienia się nad własnym ego. Autor porusza zagadnienia związane z funkcjonowaniem urny stu, serca i duszy, z uwzględnieniem najróżniejszych aspektów przeżyć człowieka, jego rodziny, korzeni, archetypów. Zachęca do odważnego spojrzenia na własne Ja także dokonania weryfikacji własnej tożsamości. Ujmuje człowieka w relacji ze światem, w którym żyje, a także w relacji z samym sobą. Jestem przekonana, że powstała książka wartościowa merytorycznie, dająca czytelnikowi wiele przeżyć i poruszeń emocjonalnych. Pokazująca, że jedną z najistotniejszych wartości życia człowieka jest umiejętność bycia ze sobą, dar wyciszenia się, posłuchania samego siebie. Dotarcia do swojego wyjątkowego i cennego „środka", podstawy naszego świadomego Ja, fundamentu naszej jaźni i codziennego bytu. Autor w swoim dziele daje nam zachętę do autoobserwacji, medytacji, rozważań nad własną tożsamością. Sugeruje, że w ciszy i umiejętności wsłuchania się w siebie leży nasza siła, a nawet moc. DLACZEGO POLECAM TĘ KSIĄŻKĘ ? Jest to książka znakomita pod każdym względem. Jej zawartość jest starannie i rzetelnie przemyślana. Ma jasny i przejrzysty układ, w sposób spiralny domaga się od czytelnika coraz większego zaangażowania i skupienia. Jest nie ocenionym źródłem refleksji dla osób ją czytających. Poprzez swoją spiralną konstrukcję, poszerzającą znaczenie prezentowanych przez autora pojęć, zachęca czytelnika do pogłębiania życia i medytacji. Zmusza do odarcia z iluzji i halucynacji własnego, jakże chronionego psychologicznymi mechanizmami obronnymi Ja. Do odkrycia prawdy na swój temat potrzebna jest odwaga, odwaga zwrócenia się ku słabościom własnej tożsamości. A takich niedociągnięć osobowościowych każdy z nas ma wiele. Bywa, że trudno się do nich przyznać. Autor zadaje nam pytanie, co to jest prawda i czy ona istnieje. A jeśli istnieje, to co pozwoli nam zobaczyć prawdę na swój temat. A jeśli ją zobaczymy, to jak sobie z tym poradzimy, jak to przyjmiemy, jak to przeżyjemy i c/y to doświadczenie pozwoli nam zbudować nowe elementy osobowości. Być może różniące się od tych aktualnych, ale trochę lepszych, dojrzalszych, bardziej zintegrowanych. Książka Ryszarda Kleina jest po prostu intrygująca. Całość rozważań dotyczy tego, jak człowiek może interpretować swoje człowieczeństwo. Umożliwia nam zrozumienie schematów własnych codziennych doświadczeń związanych z oso bowością. Przypomina, że wiele naszych działań i zachowań ma podłoże na poziomie nieświadomym. Autor podkreśla znaczenie nieświadomości zbiorowej, pozwalającej na intuicyjne zrozumienie pierwotnych mitów, dzieł sztuki i symboli stanowiących uniwersalne archetypy funkcjonowania człowieka. Książka jest uporządkowana i spójna wewnętrznie. Zmuszająca do zatrzymania się i refleksji nad światem i sobą. A może nad sobą i światem. Tylko tyle i aż tyle. MGK URSZUI.A KOSZUTSKA - PSYCHOLOG Ryszard Klein opisuje drogę duchowego życia współczesnego człowieku. W pojęciu „droga" kryje się poszukiwanie i dążenie do pełni. Bohater rozważań, współczesny wędrowiec, jest świadomy celu - jest nim osobiste spotkanie człowieka z Bogiem, ale jest też świadomy czekających na drodze trudności. Nie chodzi tu o trudności natury egzystencjalnej, ale kulturowej i obyczajowej. Wydaje się, że widzenie świata z perspektywy europejskiego paradygmatu naukowego utrudnia doświadczenie duchowe. Ożywienie kultury ducha (wyrażenie jednego ze współczesnych filozofów kultury Charlesa Taylora) jest jednym z podstawowych zadań współczesnej humanistyki. Autor książki stara się znaleźć treści, które mogą umożliwić takie ożywienie. Tytułowa „cisza" prowokuje do stawiania pytań o sens własnego istnienia, o możliwość przyjęcia postawy kontemplacyjnej i rozwoju w przestrzeni duchowej. Myślą przewodnią prezentowanych rozmyślań są idee Antoniego de Mel-lo - hinduskiego jezuity. Autor docenia wartość innych tradycji kulturowych i religijnych, ale porusza się w obrębie tradycji judeochrześcijańskiej i posługuje się tu ukształtowaną koncepcją człowieka. Sięga do literatury popularyzującej wiedzę z zakresu nauk przyrodniczych, szczególnie antropologii, kosmologii. Cytuje takich autorów jak H. von Ditfurth, J. D. Barrow, V. Farkas, R. Snedden. Powołuje się na teksty wywodzące się z kultury Wschodu: S. Rinpo cze, Osho. Wszystko po to, aby wydobyć ukryte pokłady religijności tkwiące w homo religiosus. W pierwszym rozdziale rozważana jest sytuacja człowieka, jego kruchość w obliczu nieskończoności. Autor powtarza dobrze zakorzenić ny w kulturze motyw stoicki odniesienia człowieka mikrokosmosu do makro kosmosu-świata, w którym rządzi boski Logos. Wyczuwalna jest tu też późnośredniowieczna formuła Mikołaja z Kuzy - coincidentia opositorutii. W drugim rozdziale przywołane są prace z zakresu psychologii, postmodernistycznej parapsychologii i literatury religijnej. Pojawiają się cytaty z książek II. Palmer, S.B. Nulanda, J. Kozieleckicgo, T. Tomaszewskiego, D. Golemana i z filozofii T. de Chardin. W najciekawszym, ostatnim rozdziale autor przedstawił model modlitwy medytacyjnej, opartej na idei ciszy (nawiązując do idei milczenia A. de Mcllo). Zdaniem Ryszarda Kleina modlitwa ta prowadzi do postawy czynnej, jej efektem ma być „człowiek radosny, z którego emanuje pokój, siła i pewność". Człowiek zdolny do miłości, wspólcierpicnia, przebaczania, potrafiący obda rowywać innych, okazywać współcz.ucie wobec wszystkich ludzi - „wszech obejmująca bezstronność", niezależnie od wyznania, koloru skóry i statusu majątkowego. Czytelnik zostaje wezwany do ćwiczenia w umiejętności auto alirmacji, wskazuje się mu perspektywę wewnętrznego rozwoju. Rozumiemy że pewne rozstrzygnięcia mają charakter uniwersalny, stąd wniosek, że przed stawiciel kultury Zachodu może wiele skorzystać z lektury tekstów hinduskich, buddyjskich, taoistycznych. Książka jest ciekawym świadectwem swobodnych poszukiwań, fascynacji, lektur i przemyśleń znanego w swoim środowisku muzyka, działacza społecznego. Autor próbuje uniwersalizować osobiste doświadczenia i dzieli się nimi z czytelnikiem. DR MARIUSZ WOJEWODA INSTYTUT fU.07.WU UNIWERSYTETU ŚLĄSKIEGO W KATOWICACH Wprowadzenie do książki

Abp. Jorge Mario Bergoglio w czasie wystąpienia podczas prezentacji hiszpańskiej edycji książki „Zmysłu religijnego” księdza Luigi Giussaniego powiedział: Przez wiele lat teksty ks. prałata Giussaniego inspirowały moje myślenie, pomagały mi się modlić i właśnie dlatego przychodzę dzisiaj, by dać temu świadectwo. Jego teksty nauczyły mnie być lepszym chrześcijaninem. Książka Zmysł religijny nie jest tekstem do wyłącznego użytku przez tych, którzy należą do ruchu; nie jest nawet zaadresowana tylko do chrześcijan bądź ogólnie do ludzi wierzących. Jest to natomiast książka dla tych wszystkich ludzi, którzy poważnie traktują swoje człowieczeństwo. Śmiem twierdzić, że współczesnym problemem, któremu przede wszystkim musimy stawiać czoło, jest nie tyle problem Boga, istnienie Boga czy jego poznanie, ale problem człowieka, odnalezienie w nim samym owego śladu Boga, jaki On w nas odcisnął, abyśmy mogli się z Nim spotkać. W książce Zmysł religijny, paradoksalnie, mało się mówi o Bogu a bardzo dużo o człowieku... W obliczu letargu życia, spokoju za niską cenę wyzwanie polega na zadawaniu sobie samym prawdziwych pytań o znaczenie człowieka, o sens jego istnienia, a także na udzielaniu odpowiedzi na te pytania. Doświadczenie religijne - czym jest i skąd wypływa? Autor, założyciel ruchu Comunione e Liberazione, zachęca do głębokiej refleksji i dojrzałej pracy nad sobą, która pozwoli nam odzyskać pierwotny "zmysł religijny" – prawdziwego siebie, stworzonego na obraz i podobieństwo Boga. Na dołączonym DVD - film dokumentalny przedstawiający biografię Giussaniego i historię powstania ruchu.

Wizja lokalna jest jedną z najdziwniejszych książek Lema: wielogłosowa i wielostylowa, stanowi jakby przegląd stosowanych wcześniej przez Lema technik narracji i perspektyw widzenia świata społecznego. Utwór rozpada się na trzy odrębne i nader odmienne części. Pierwsza ma charakter satyryczny i opisuje jedną z wersji możliwych na Ziemi ""labiryntów prawnych"", w który uwikłany zostaje odpoczywający w zacisznej Szwajcarii Ijon Tichy. Druga jest znamienną dla sztuki pisarskiej Lema rekapitulacją treści tekstów o planecie Encji, zawartych w potężnej bibliotece. Dopiero w trzeciej bohater dokonuje tytułowej ""wizji lokalnej"", wikłając się w rozliczne niezwykłe awantury, by rozgryźć tajemnice technologicznego i prawnego ustroju społeczeństw zamieszkujących Encję"". (z posłowia Jerzego Jarzębskiego)

Okładka tył --> ""Różnorodność zawartych tu opowieści jest ogromna: od żartobliwej groteski Inwazji z Aldebarana po mroczny koszmar Ciemności i pleśni czy wielowarstwową filozoficzną parabolę Maski. Podobnie wielka jest rozpiętość czasu powstania poszczególnych i utworów: pierwszy, Szczur w labiryncie, napisany został w początkach twórczości Lema, ostatni, Materac - w latach dziewięćdziesiątych. Ten jednak, kto wyciągnie stąd wniosek, że prezentowane w tomie historie są jakimś mało znaczącym marginesem pisarstwa autora Solaris, pomyli się głęboko. Opowieści spoza cykli są bardzo często utworami finezyjnymi, głębokimi i nad wyraz oryginalnymi"".(z posłowia Jerzego Jarzębskiego

wyd. Agora

W 1954 r., rok po śmierci Stalina, Stanisław Lem postanowił przybliżyć ludziom perspektywy, jakie otwierała przed społeczeństwem cybernetyka. Było to ważne z dwóch powodów. Po pierwsze, była nauką, która dopiero niedawno powstała. Można było jej użyć do analizy społeczeństwa i jego instytucji i spojrzeć na ówczesny świat z jej perspektywy. Po drugie, w czasie stalinizmu i terroru Sowietów nie miała możliwości rozwoju, była niejako zablokowana przez strażników prawomyślności. Teraz wreszcie miała szanse rozwoju. Lem zaczerpnął formę książki z dialogów George'a Berkeleya, stamtąd też wypożyczył dwóch dyskutantów - nieco naiwnego Hylasa i mądrego Filonousa, mentalnego przewodnika tego pierwszego. Tematy, które podejmują, są wyjątkowo różnorodne. Mówią o przemianach w sferze nauki czy filozofii nauki, o ewolucji świata polityki i świata w ogóle. Znajdziemy tu rozważania dotyczące tożsamości człowieka i perspektyw dotyczących tworzenia sztucznej inteligencji. Bohaterowie zastanawiają się nad tym, na ile da się sztucznie naśladować ludzkie myślenie, aby nie utracić ludzkiej jednostkowości, świadomości i spontaniczności. Wraz z nowinkami technologicznymi pojawił się przecież pomysł, aby powielić ludzką istotę

Książka ""Przekładaniec"" to zbiór scenariuszy filmów, spektakli telewizyjnych i słuchowisk radiowych Stanisława Lema. Zawiera dwa niepublikowane uprzednio scenariusze filmowe na podstawie wcześniejszych powieści autora: ""Pamiętnik znaleziony w wannie"" i ""Katar"". Widowiska - szczególnie te z serii o profesorze Tarantodze - to utwory pełne groteskowego humoru. Podobnie jest z brawurowym, tytułowym ""Przekładańcem"", który posłużył za scenariusz świetnego filmu Andrzeja Wajdy, w którym w roli głównej wystąpił wybitny aktor Bogumił Kobiela.

Książka jest zbiorem recenzji ze spektakli w teatrach warszawskich z okresu ostatnich 10 lat. Autor z premedytacją nawiązuje do szkoły recenzenckiej wypracowanej przez przedwojennych mistrzów takich jak Tadeusz Boy-Żeleński, Antoni Słonimski, Karol Irzykowski czy Jan Parandowski. W dzisiejszych czasach, kiedy przenoszone na papier spotkania z Melpomeną nie posiadają indywidualnego odniesienia, służą schlebianiu koteriom, snobistycznym gustom oraz osobistym porachunkom, a w dodatku często są artykułowane za pomocą sięgającego bruku języka, warto zwrócić spojrzenie w kierunku okresu, w którym recenzent mówił po prostu to co czuł, oglądając spektakl, a po jego zakończeniu formułował swoje odczucia w słowie pisanym. Książka ta ma służyć delikatnej zachęcie do obcowania z muzą teatru - Melpomeną, która potrafi – w zależności od tego jaki „kapłan” ją reprezentuje – irytować, nudzić, złościć i zniechęcać, ale również zaciekawiać, zastanawiać, wciągać, współprzeżywać, pochłaniać, skłaniać do refleksji, prowokować emocje, zachęcać do przyjrzenia się bliźnim oraz samemu sobie.