Pułapka "Pułapka" Emmanuela Bove'a to polityczno-egzystencjalny thriller osadzony w dramatycznym okresie francuskiej historii, jesienią 1940 roku. Francja, rozdarta klęską wojenną, zostaje podzielona: północno-zachodnia strefa podlega niemieckiej okupacji, a strefa południowo-wschodnia, zarządzana z Vichy, staje się symbolem kolaboracji i moralnych kompromisów. W tym dusznym klimacie nieufności i strachu Joseph Bridet, dziennikarz, podejmuje desperacką próbę ucieczki do Londynu, by dołączyć do generała de Gaulle'a i sił Wolnej Francji. Żeby wydostać się z matni, próbuje zdobyć przepustkę do Afryki Północnej, udając zwolennika nowego reżimu. Bridet nie zdaje sobie jednak sprawy, że jego maskarada szybko zaczyna wzbudzać podejrzenia, a on sam staje się pionkiem w niebezpiecznej grze, pełnej biurokratycznych pułapek. W dusznej atmosferze Vichy każda rozmowa, każdy gest i każde spojrzenie stają się niepokojąco dwuznaczne. Bove, niezrównany portrecista ludzkiej samotności, w "Pułapce" buduje narrację, w której główny bohater staje się ofiarą nie tylko opresyjnego systemu, ale też własnych wątpliwości i lęków. Jak ryba złapana w sieć, Bridet miota się między nadzieją a rezygnacją, powoli tracąc wiarę w możliwość ucieczki i sens swoich działań. Opublikowana tuż po wojnie powieść początkowo nie odniosła sukcesu - czas jej wydania był czasem świętowania zwycięstwa, opiewania ruchu oporu. "Pułapka" to jednak nie tylko thriller polityczny, ale też uniwersalne studium moralnych wyborów, samotności i życia w czasach ekstremalnych. To jedno z najdojrzalszych i najbardziej przejmujących dzieł Emmanuela Bove'a, zasługujące na ponowne odkrycie.
W powieści Sprzymierzeni Emmanuela Bove’a, pobrzmiewają echa zarówno Balzaka, jak i Dostojewskiego. Temat pieniędzy, obsesyjnie powracający zarówno w życiu, jak i twórczości pisarza, jest również tutaj stale obecny. Czytelnik bezsilnie obserwuje degradację i upadek owdowiałej matki oraz jej dwudziestotrzyletniego syna, połączonych osobliwym paktem przeciwko zewnętrznemu światu. Niezdolność do działania, niechęć do wysiłku, nieśmiałość, a jednocześnie duma, pragnienie luksusu i łatwego życia prowadzą crescendo do roztrwonienia majątku, upokorzeń, wyobcowania, wreszcie nędzy i szaleństwa. Peter Handke, wielbiciel i tłumacz Bove’a, powiedział o Sprzymierzonych: „Nie potrafiłbym napisać takiej książki. Trzeba na to wiele odwagi”. Autor otrzymał za tę powieść nagrodę Prix Figuière. Tłumaczył z francuskiego Łukasz Piotrowski.
Emmanuel Bove (1898–1945) – syn luksemburskiej służącej i rosyjskiego imigranta, niebieskiego ptaka, dorastał w niepewnych, często nędznych warunkach. Imał się różnych zawodów, zanim zaczął zarabiać – najpierw jako dziennikarz, później pisarz. Talent Bove’a zauważyła Colette, która pomogła mu w wydaniu znakomitego debiutu Mes amis (1924; wydanie polskie: Moi przyjaciele, Czytelnik, 1983). Przed wojną ceniony i nagradzany, po śmierci długo zapomniany. Ponownie odkryty po około trzydziestu latach, należy dziś do klasyków literatury francuskiej XX wieku. Najważniejsze dzieła: Mes amis (1924), Armand (1927; wydanie polskie: Armand, Czytelnik, 1983), La Coalition (1927; wydanie polskie: Sprzymierzeni, Pan Wydawca, 2025), Journal écrit en hiver (1931), Le Piège (1945; wydanie polskie: Pułapka, OFFicyna Publishing Ltd, 2025).
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
