To cykl dwunastu opowiadań, magiczna podróż w krainę smaków, będąca jednocześnie podróżą w czasie i podróżą w głąb siebie. Każde opowiadanie przedstawia inną, niezależną historię o miłości, odrzuceniu, samotności czy poszukiwaniu własnej drogi. Zauroczeni marcepanem i aromatem gałki muszkatołowej zwiedzamy Paryż czasów Josephine Baker; wraz z głównymi bohaterami próbujemy odnaleźć słodki smak w Ogrodzie Saskim w przedwojennej Warszawie; wędrujemy z Aten na wyspę Chios w poszukiwaniu greckiej żywicy drzewa mastyksowego; spotykamy też współczesną Medeę, porzuconą przez męża, która zastanawia się nad sensem zemsty, przyrównując jej smak do smaku lukrecji.
Minęło już 20 lat, gdy po raz pierwszy wylądowałam na Teneryfie oddalonej o 1300 kilometrów od Półwyspu Iberyjskiego i jedyne 300 kilometrów od kontynentu afrykańskiego. Moje pierwsze dni, pierwsze miesiące były pełne niespodzianek. Moje oczy napotykały pejzaż do tej pory całkowicie nieznany, bo wyspa to istny świat kontrastów. Ocean i jednocześnie wysokie góry, zieleń i błękit, nasłonecznione plaże i ośnieżone szczyty górskie. Magiczne lasy laurowe, niemal niekończące się wzgórza sosnowe i widoki wprost księżycowe uformowane z porozrzucanych skał wulkanicznych o przeróżnych kolorach. Wysmukłe kanaryjskie palmy górujące w pejzażu, kwitnące i owocujące kaktusy, których lepiej nie dotykać, i niska roślinność endemiczna zaadoptowana do suszy. Nawet produkty i potrawy, które wszyscy znamy, połączone inaczej, niż wiemy od dziecka, mają inny smak. Moje usta rozkoszowały się wszystkim. Banany, mango, awokado, langusty, krewetki, przyprawy, zioła, wino – same afrodyzjaki, które sprawiają, że masz ochotę żyć i cieszyć się życiem. Jeść i degustować, kochać się z pasją i czuć się kochanym. Odkrywałam nowe przyjemności w dotyku, w pocałunkach i w miłości. Całe szczęście, że rozgrzane zmysły chłodzi lekki powiew wiatru znad oceanu i że można powrócić do rzeczywistości i rozpocząć gotowanie.
Autorka opisuje w swojej książce w sposób subiektywny, a zarazem humorystyczny, przeżycia, przemyślenia oraz przebieg procedury in vitro od strony pacjenta. Jej zapiski są głosem osoby wierzącej, a jednocześnie głosem matki ukochanych dzieci, których nie byłoby na świecie gdyby nie cud in vitro. W przedmowie do książki prof. Jacek Szamatowicz tak pisze: Dziecko ze szkła jest zapisem drogi jednej z wielu par, codziennie czekających na cud, jakim jest posiadanie potomstwa. Ukazuje się nam obraz codziennego podporządkowania się procedurom związanym z leczeniem niepłodności przedstawiony oczami kobiety. Ponieważ wiele zabiegów związanych jest ściśle z konkretnymi dniami cyklu, procedury lecznicze wymagają postawienia priorytetu niezależnie od tego, czy alternatywą jest praca, czy życie towarzyskie. Książka dzień po dniu opisuje zmagania pary małżeńskiej poddanej leczeniu niepłodności. Opisuje procedury, którym trzeba się poddać, stres z nimi związany i ból, głównie psychiczny, jaki towarzyszy niepowodzeniu leczenia.
W książce Autor opowiada o swoim sukcesie, jakim jest zrzucenie ponad 120 kg w przeciągu 9 miesięcy. Zawarty w książce opis całego procesu odchudzania stanowić może lekturę pomocną dla innych osób, które pragną zrzucić zbędne kilogramy. W książce zamieszczono m.in. tabelę kaloryczną artykułów spożywczych oraz przykładową dietę tygodniową, a także zaprezentowano studium przypadku osoby z podobnym problemem, która osiągnęła sukces.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
