Klasyczny już poradnik duchowy, oparty na edycji Fundacji Hazelden, z którego bogactwa myśli i doświadczeń korzysta od lat wiele milionów powracających do zdrowia osób, głównie członków wspólnoty Anonimowych Alkoholików.

MNICH, KTÓRY SPRZEDAŁ SWOJE FERRARI – to opowieść o wziętym adwokacie, którego tryb życia doprowadza do ciężkiego zawału na sali sądowej. Poważna choroba zmusza go do poszukiwania odpowiedzi na fundamentalne pytania, dotyczące istoty życia. W nadziei na odnalezienie szczęścia wyrusza on w niezwykłą podróż ku źródłom prastarej kultury. Tu odkrywa i poznaje filozoficzny, a zarazem praktyczny system, zdolny wyswobodzić ukryte siły umysłu, ciała i ducha, uczy się żyć z większą pasją, zrozumieniem sensu życia i spokojem ducha. Błyskotliwie łącząc ponadczasową mądrość Wschodu z nastawionymi na sukces pryncypiami Zachodu, opowieść ta inspiruje i krok po kroku objaśnia sposoby na życie pełne, cechujące się odwagą, radością i wewnętrzną harmonią.

W swojej nowej książce Deepak Chopra stara się odpowiedzieć na odwieczne pytanie człowieka: co dzieje się z nami po śmierci? I twierdzi – odwołując się do wielu dowodów, najnowszych odkryć naukowych oraz wielkich tradycji religijnych – że na końcu naszego życia wkraczamy w nowy etap tej samej duchowej podróży, w której jesteśmy obecnie. Jest to w istocie fascynująca podróż na wiele poziomów świadomości. Płynie stąd najdonioślejsze przesłanie: rozumiejąc istotę tej podróży, możemy bez lęku przejść na drugą stronę, a to, kogo spotkamy w życiu po śmierci, i czego doświadczymy, będzie odzwierciedleniem naszych obecnych przekonań, oczekiwań i poziomu naszej świadomości. Tutaj i teraz kształtujemy to, co wydarzy się w życiu po śmierci. Przybliżając życie po śmierci do chwili obecnej, Deepak Chopra otwiera przed nami ogromne nowe, twórcze perspektywy. A kiedy pojmiemy, że to wszystko jest jedną rzeczywistością, odrzucimy nasze irracjonalne lęki i zyskamy niezwykłe poczucie własnej wewnętrznej mocy.   Fragment książki Wspomnienie - życie pozagrobowe Pisząc tę książkę o życiu po śmierci, wracałem wspomnieniami do opowieści, które w dzieciństwie słyszałem w Indiach. Metafory są doskonałym sposobem uczenia dzieci, toteż wiele spośród tamtych historii na trwałe zapisało się w mojej pamięci. Postanowiłem więc osnuć treść tej książki na historiach, jakie słyszałem w domu, w pobliżu świątyń i w szkole, i mam nadzieję, że czytelnika zachwyci świat, w którym bohaterowie walczą z siłami ciemności, aby narodzić się w świetle. W tej historii bohaterką jest kobieta, Sawitri, a wrogiem, którego musi ona pokonać, jest Pan Śmierci - Jama. Pewnego dnia Jama pojawia się u niej na podwórku i czeka, aż jej mąż, drwal, wróci z pracy - aby go ze sobą porwać. Sawitri jest przerażona. Co mogłoby powstrzymać Pana Śmierci przed spełnieniem jego nieubłaganej misji? Bez trudu potrafiłem wyobrazić sobie te postacie. Bałem się o Sawitri i z niepokojem czekałem, jak potoczy się jej walka ze Śmiercią. Świat tamtych bohaterów gładko łączył się z moim, ponieważ Indie z okresu mego dzieciństwa nie różniły się bardzo od Indii starożytnych. Chciałbym zatrzymać się na chwilę, by wyjaśnić, jakie znaczenie miały wówczas dla ludzi śmierć i życie pozagrobowe. Fragment ten może wydać ci się bardzo ezoteryczny w swej wymowie. Jeżeli tak, możesz do niego powrócić później, po przeczytaniu całej książki. Choć jest on tajemniczy i egzotyczny, od tego właśnie zacznę. W czasach mego dzieciństwa czymś najbardziej magicznym była przemiana. Samą śmierć uważano za krótki przystanek w niekończącej się wędrówce duszy, kiedy to wieśniak mógł stać się królem - i na odwrót. Dzięki temu, że dusza mogła przeżywać nieskończenie wiele żywotów, doświadczała ona setek wzlotów i upadków. Śmierć niczego nie kończyła; otwierała drogę do licznych przygód. Lecz na głębszym poziomie podejście typowego Hindusa polega na tym, iż nie tęskni on za trwałością. Kropla wody staje się parą, której nie widać, ale która materializuje się w skłębionych chmurach. Z chmur znów spada na ziemię deszcz, tworząc rwące rzeki i w końcu łącząc się z morzem. Czy w tej drodze kropla wody umarła? Ależ nie. Na każdym etapie pojawia się ona w innej postaci. Podobnie złudne jest przekonanie, że mam zawsze to samo ciało zamknięte w czasie i przestrzeni. Każda kropla wody w moim organizmie mogła być poprzedniego dnia oceanem, chmurą, rzeką lub źródłem. Przypominam sobie o tym, gdy zbyt ciasno krępują mnie więzy codziennego życia. Na Zachodzie uważa się, że świat pośmiertny przypomina świat materialny. Raj, piekło i czyściec znajdują się w jakimś odległym miejscu nad sklepieniem niebieskim lub pod ziemią. W Indiach z czasów mojego dzieciństwa uważano natomiast, że życie pozagrobowe nie jest miejscem, lecz stanem świadomości. Kosmos, którego ty i ja obecnie doświadczamy - a więc drzewa, rośliny, ludzie, domy, pojazdy, gwiazdy i galaktyki - to tylko świadomość, przejawiająca samą siebie z określoną częstotliwością. Gdzieś w czasoprzestrzeni istnieją równolegle inne wymiary. Gdybym zapytał moją babcię, gdzie znajduje się niebo, wskazałaby dom, w którym mieszkaliśmy - nie tylko dlatego, że panowała w nim atmosfera miłości, ale też dlatego, że w przekonaniu babci w jednym miejscu mogło swobodnie istnieć wiele światów. Analogicznie, jeśli słuchasz koncertu orkiestrowego, widzisz, że gra ze sto instrumentów, a każdy zajmuje określone miejsce w czasie i przestrzeni. Możesz słuchać tej symfonii jako całości lub, jeśli wolisz, skoncentrować uwagę na wybranym instrumencie. Obecność jednej częstotliwości nie wypiera obecności innych. Będąc dzieckiem, nie zdawałem sobie z tego sprawy, ale kiedy chodziłem po zatłoczonym rynku Delhi, gdzie mieściło się więcej ludzi, niż można to sobie wyobrazić, ów świat, którego nie potrafiłem dostrzec, był jeszcze bardziej tłoczny. W powietrzu, którym oddychałem, pełno było różnych odgłosów, pisku aut, ptasich śpiewów, fal radiowych, promieni rentgenowskich, promieniowania kosmicznego i niepomierny ogrom cząsteczek subatomowych. Wokół mnie istniało nieskończenie wiele rzeczywistości. Wszystkie częstotliwości w przyrodzie istnieją równolegle, chociaż my doświadczamy tylko tego, co widzimy. To naturalne, że obawiamy się tego, czego nie możemy zobaczyć, a ponieważ śmierć umyka przed ludzkim wzrokiem, reagujemy na nią strachem. Ja z pewnością nie byłem odporny na ten lęk. Śmierć domowego zwierzaka martwiła mnie i zasmucała; śmierć dziadka, która nastąpiła nagle w środku nocy, wstrząsnęła mną do głębi. Mój młodszy brat krążył wokół domu i z płaczem pytał: „Gdzie on jest? Gdzie on jest?". Dopiero po wielu latach zrozumiałem, że poprawna odpowiedź powinna była brzmieć: „Tutaj i wszędzie".    Życie po śmierci Spis treści Podziękowania 6 Wspomnienie - życie pozagrobowe 7 CZĘŚĆ I Życie po śmierci 29 Rozdział l Śmierć u drzwi 31 Rozdział 2 Lekarstwo na umieranie 47 Rozdział 3 Śmierć spełnia trzy życzenia 59 Rozdział 4 Ucieczka przed pętlą 71 Rozdział 5 Droga do piekła 87 Rozdział 6 Duchy 99 Rozdział 7 Niewidzialna nić 113 Rozdział 8 Zobaczyć duszę 129 Rozdział 9 Dwa magiczne światy 143 Rozdział 10 Przetrwać burzę 165 Rozdział 11 Przewodnicy i posłańcy 183 Rozdział 12 Sen trwa 199 CZĘŚĆ II Obowiązek udowodnienia 225 Rozdział 13 Czy akasza naprawdę istnieje? 229 Rozdział 14 Myślenie poza mózgiem 249 Rozdział 15 Mechanizm tworzenia 277 Epilog Maha samadhi 293 Przypisy 299