Seria Medycyna i religia jest poświęcona prezentacji badań nad wzajemnymi relacjami tych dwóch obszarów ludzkiej kultury. Medycyna jest tu definiowana jako zespół działań, których celem jest zachowanie i przywrócenie zdrowia, których uzasadnienie teoretyczne jest czerpane ze zmieniających się w kolejnych okresach historycznych standardów wiedzy i racjonalności. Realizacja tych celów przyjmuje w związku z tym różne formy praktyczne, zmieniające się zgodnie z aktualnym poziomem fizjologii, patologii i diagnostyki, stanowiących podstawę dla zmieniającego się standardu terapii. Religia jest tu definiowana jako obszar dogmatyczny, ustanawiający obowiązujące swych wyznawców normy i praktyki kultowe, wywierające wpływ na świadomość wiernych kształtując ich obyczaje, styl życia codziennego i zachowania o charakterze odświętnym. W każdym z wyznań zawartych jest wiele reguł odnoszących się bezpośrednio do ciała i zachowania jego zdrowia oraz zasad postępowania w przypadku pojawienia się choroby. Reguły te adresowane są zarówno do osób chorych lub zagrożonych chorobą, jak i do udzielających im pomocy, tj. lekarzy. Konkretne formy terapii i profilaktyki zalecane wiernym mogą więc ulegać zmianom i w praktyce tak się dzieje. Jednak teoretyczne podstawy ich oceny pozostają w danym wyznaniu zasadniczo niezmienne. Powyższa sytuacja jest od wieków zarzewiem potencjalnego konfliktu między medycyną i religią, ponieważ zmieniający się system uzasadnień teoretycznych występujący w medycynie musi koegzystować z niezmiennymi regułami dogmatycznymi i etycznymi charakterystycznymi dla każdego z występujących w świecie wyznań religijnych. Konflikt ten rzadko jednak przybierał w historii ludzkości radykalną postać, częściej przedstawiciele obu tych obszarów poszukiwali jakichś form porozumienia, mając na względzie zachowanie spójności społecznej i dobro jednostek ludzkich, definiowanych zarówno w kategoriach wiernych, jak i pacjentów. Współczesna medycyna kliniczna zmienia się w szybkim tempie, a stopień skomplikowania jej standardu uniemożliwia jego zrozumienie przez laików. W kręgu wszystkich wyznań występują próby przystosowania aktualnego standardu medycyny do reguł dogmatycznych i norm etycznych charakterystycznych dla każdego z nich. Są kierowane zarówno do lekarzy, jak i do pacjentów. Celem serii Medycyna i religia jest dokumentowanie, analizowanie i przedstawianie Czytelnikom różnych aspektów relacji, jakie nawiązywały się w historii ludzkości między teorią i praktyką medycyny a poglądami instytucji religijnych i świadomością wiernych. Publikowane w serii artykuły należą do różnych obszarów humanistyki: historii medycyny, historii religii i religioznawstwa, psychologii i socjologii religii, etnologii, antropologii kulturowej i historii kultury. W kolejnych tomach prezentujemy wyniki badań nad tą problematyką prowadzonych w kilkunastu polskich ośrodkach akademickich. Serię Medycyna i religia adresujemy przede wszystkim do studentów i doktorantów kierunków humanistycznych, ponieważ umożliwi im uzyskanie orientacji we współczesnym stanie badań. Adresujemy ją także do szerokiego grona Czytelników zainteresowanych tą problematyką
Seria Medycyna i religia jest poświęcona prezentacji badań nad wzajemnymi relacjami tych dwóch obszarów ludzkiej kultury. Medycyna jest tu definiowana jako zespół działań, których celem jest zachowanie i przywrócenie zdrowia, których uzasadnienie teoretyczne jest czerpane ze zmieniających się w kolejnych okresach historycznych standardów wiedzy i racjonalności. Realizacja tych celów przyjmuje w związku z tym różne formy praktyczne, zmieniające się zgodnie z aktualnym poziomem fizjologii, patologii i diagnostyki, stanowiących podstawę dla zmieniającego się standardu terapii. Religia jest tu definiowana jako obszar dogmatyczny, ustanawiający obowiązujące swych wyznawców normy i praktyki kultowe, wywierające wpływ na świadomość wiernych kształtując ich obyczaje, styl życia codziennego i zachowania o charakterze odświętnym. W każdym z wyznań zawartych jest wiele reguł odnoszących się bezpośrednio do ciała i zachowania jego zdrowia oraz zasad postępowania w przypadku pojawienia się choroby. Reguły te adresowane są zarówno do osób chorych lub zagrożonych chorobą, jak i do udzielających im pomocy, tj. lekarzy. Konkretne formy terapii i profilaktyki zalecane wiernym mogą więc ulegać zmianom i w praktyce tak się dzieje. Jednak teoretyczne podstawy ich oceny pozostają w danym wyznaniu zasadniczo niezmienne. Powyższa sytuacja jest od wieków zarzewiem potencjalnego konfliktu między medycyną i religią, ponieważ zmieniający się system uzasadnień teoretycznych występujący w medycynie musi koegzystować z niezmiennymi regułami dogmatycznymi i etycznymi charakterystycznymi dla każdego z występujących w świecie wyznań religijnych. Konflikt ten rzadko jednak przybierał w historii ludzkości radykalną postać, częściej przedstawiciele obu tych obszarów poszukiwali jakichś form porozumienia, mając na względzie zachowanie spójności społecznej i dobro jednostek ludzkich, definiowanych zarówno w kategoriach wiernych, jak i pacjentów. Współczesna medycyna kliniczna zmienia się w szybkim tempie, a stopień skomplikowania jej standardu uniemożliwia jego zrozumienie przez laików. W kręgu wszystkich wyznań występują próby przystosowania aktualnego standardu medycyny do reguł dogmatycznych i norm etycznych charakterystycznych dla każdego z nich. Są kierowane zarówno do lekarzy, jak i do pacjentów. Celem serii Medycyna i religia jest dokumentowanie, analizowanie i przedstawianie Czytelnikom różnych aspektów relacji, jakie nawiązywały się w historii ludzkości między teorią i praktyką medycyny a poglądami instytucji religijnych i świadomością wiernych. Publikowane w serii artykuły należą do różnych obszarów humanistyki: historii medycyny, historii religii i religioznawstwa, psychologii i socjologii religii, etnologii, antropologii kulturowej i historii kultury. W kolejnych tomach prezentujemy wyniki badań nad tą problematyką prowadzonych w kilkunastu polskich ośrodkach akademickich. Serię Medycyna i religia adresujemy przede wszystkim do studentów i doktorantów kierunków humanistycznych, ponieważ umożliwi im uzyskanie orientacji we współczesnym stanie badań. Adresujemy ją także do szerokiego grona Czytelników zainteresowanych tą problematyką
Pod koniec moich studiów religioznawczych udałem się do Ameryki Środkowej na badania terenowe w celu zebrania materiałów na temat obrzędów religii afrochrześcijańskich.
Od strony naukowej wyprawa okazała się frustrującym fiaskiem. Po powrocie stwierdziłem, że poszukiwany przeze mnie rytuał był moją kreacją, powstałą na podstawie podręczników i własnych oczekiwań, która nie miała nic wspólnego z zastaną rzeczywistością. Dysonans między poszukiwanym doświadczeniem a konceptualizacjami
„prawdziwego” rytuału okazał się niemożliwy do pokonania. Ostatecznie rozpocząłem poszukiwania teorii i definicji uwzględniających procesualność rytuału oraz punkt widzenia samych jego uczestników. Moim celem było odnalezienie podejścia, które likwidowałoby konieczność dychotomicznego postrzegania fenomenów kultury na zasadzie ostrej granicy rozdzielającej „autentyczne” rytuały od swoistej sfery „nie-rytuałów” lub „jakby rytuałów”. Zamiast empirycznych badań zachowań rytualnych, rozpocząłem intensywne zmagania z kwestiami metodologicznymi, strategiami definicyjnymi i kategoryzacjami. Efektem tej teoretycznej batalii jest niniejsza praca, w założeniu mająca dostarczyć użyteczne narzędzie do komparatystycznych badań rytuałów, zarówno w obrębie jednej kultury, jak i w ujęciu międzykulturowym.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
