Owszem, bywały jeszcze dni, kiedy jechali razem gdzieś nad jezioro albo na wycieczkę, ale wspólnych letnich wakacji czy zimowych ferii Lucyna już nie pamiętała. Latem, jeżeli dzieci nie spędzały czasu u dziadków, Piotr zabierał je gdzieś na tydzień lub dwa. Zimą natomiast Lucyna wyjeżdżała z nimi w góry. Piotr tłumaczył się zawsze, że narty go nie interesują. Odwoził więc ich do Karpacza lub Wisły i wracał do Szczecina. "Czy tak powinno wyglądać małżeństwo? Rodzina?" - zastanawiała się. Kiedy Piotr wstępował do policji, bała się tego, że będzie miał skoki w bok. Nic takiego nie nastąpiło na szczęście. Ale czy to, kim się dla siebie stali, nie było jeszcze gorsze?
Dalsze losy młodego komisarza, Piotra Misińskiego i jego rodziny - bohaterów pierwszej części trylogii Pan pójdzie z nami.
(...) W prezentowanym opracowaniu umieściłem też szlachtę zubożałą, zepchniętą do warstwy chłopskiej, która wszak szlachectwa nie utraciła, a jedynym jej "grzechem" było ubóstwo. Zwykle takie gałązki rodziny pomijane były w dotychczas wydanych herbarzach, a przecież żadna rodzina, nie tylko w ziemi łukowskiej, nie była wolna od tego problemu. Takie osoby przed nazwiskiem oznaczam przymiotnikiem "zubożały". Pojawiają się też osoby, które raz pisane są jako szlachcic, a innym razem jako chłop czy też honestus. Ukazujące się obecnie poradniki genealogiczne utrzymują, że przymiotnikiem honestus obdarzono rolnika z małego miasteczka lub rzemieślnika wiejskiego.
Marek Woliński
Opisuje losy człowieka, który do tego stopnia zatracił sens życia, że postanowił je sobie odebrać; w następstwie afektu, bez pożegnania, pod osłoną nocy.
Na nieszczęście próba nie powiodła się. Co gorsza, w jego ojczystym kraju, samobójców traktuje się jako przestępców. Logiczną konsekwencją jego czynu jest proces sądowy, którego stawką jest najwyższy wymiar kary. Wydaje się, iż za sprawą ironii losu, machina administracyjna wypaczonego, znieczulonego społeczeństwa oficjalnie zadba, aby mężczyzna stracił to, czego nie zdołał odebrać sobie sam: życie. Zanim dobrnie on jednak do ostatniej rozprawy i ogłoszenia wyroku, zmuszony zostanie do spojrzenia w twarz swym bliskim. Tym, którzy go kochają i którzy z zacięciem walczyć będą o jego życie, jak i tym, którzy chętnie widzieliby go pod szafotem.
Lecz największym wyzwaniem, z jakim przyjdzie mu się zmierzyć, będzie konfrontacja z przeszłością. Przeszłością, która doprowadziła go tam, gdzie się obecnie znajduje: przed oblicze sądu.
Przez kilkanaście wieczorów w zaciszu domowego gabinetu miałem okazje przeżyć przygodę, podążając za bohaterami powieści po Malenii oraz pełnych mistycyzmu zakątkach Felkasji. Po przeczytaniu ostatniego zdania owładnął mną smutek, który towarzyszy nam podczas pożegnań z przyjaciółmi, z którymi odbyliśmy wspaniałą podróż. Ten smutek trwałby zapewne długo, gdyby nie pewna myśl... Mam nadzieje, że niebawem będzie mi dane wyruszyć w nową podróż z bohaterami kolejnej powieści Wojtka.
Grzegorz Wójcik
Książka zostawia w duszy mnóstwo emocji i jest niesamowicie wciągająca! Najbardziej utkwiła mi w pamięci Felkasja, kraina wypełniona pięknem nietkniętej natury, ludzi o dobrych sercach i miejsc, do którego chce się wracać... Tęsknię za Felkasją od momentu, kiedy ją zobaczyłam oczami mojej wyobraźni. Joanna Kuta. To magiczna powieść o przeznaczeniu, honorze i nade wszystko - miłości. Zachwyciły mnie nieprzeciętne postaci kobiet, których wewnętrzna siła potrafiła tak wiele dokonać.
Grażyna Daraszkiewicz
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
