Celem serii Poczytajki pomagajki jest wzmocnienie dzieci, szczególnie tych, które z domowego zacisza trafiają do grup przedszkolnych czy szkolnych, oraz pokazanie im, że:każdy jest inny,cechy charakteru i wyglądu często decydują o akceptacji nas przez innych, dlatego warto pracować nad sobą,sukces może przyjść w każdej, nawet najmniej spodziewanej chwili,a dzięki przyjaciołom nasze życie staje się lepsze i ciekawsze.O czym poczytamy w tomie Zmyślacz? O pewnym chłopcu, który miał ogromną wyobraźnię i czasami tworzył zmyślone historie o nieistniejących osobach i sytuacjach, m.in. o zmarłym tacie. A przecież nikt nie lubi kłamczuchów. Na szczęście zrozumiał, że wyobraźni warto jest używać także w innych celach. A gdy jego klasa wystawiła świetny spektakl, wszyscy dowiedzieli się, że zawsze warto próbować, bo podobnie jak inni bohaterowie naszej serii: Nieśmiałek, Nowa w przedszkolu, ChoroWitek, Sama, ArcyBolek czy Dokuczalska, k a ż d y j e s t w a ż n y!Autorzy wszystkich opowiadań to doskonali obserwatorzy dzieci, ich środowiska, problemów i radości; często czerpali z własnych doświadczeń.
Celem serii Poczytajki pomagajki jest wzmocnienie dzieci, szczególnie tych, które z domowego zacisza trafiają do grup przedszkolnych czy szkolnych, oraz pokazanie im, że:każdy jest inny,cechy charakteru i wyglądu często decydują o akceptacji nas przez innych, dlatego warto pracować nad sobą,sukces może przyjść w każdej, nawet najmniej spodziewanej chwili,a dzięki przyjaciołom nasze życie staje się lepsze i ciekawsze.O czym poczytamy w tomie Gaduła? O pewnej dziewczynce, która uwielbiała opowiadać i mówić, ale nie rozumiała, że czasem to bywa męczące. Dzieci w przedszkolu wręcz zaczęły jej unikać, aż do dnia, w którym okazało się, że Gaduła ma świetne pomysły i wymyśla najlepsze zabawy. W ten sposób wszyscy dowiedzieli się, że zawsze warto próbować, bo podobnie jak inni bohaterowie naszej serii: Nieśmiałek, Nowa w przedszkolu, ChoroWitek, Sama, ArcyBolek czy Dokuczalska, k a ż d y j e s t w a ż n y!Autorzy wszystkich opowiadań to doskonali obserwatorzy dzieci, ich środowiska, problemów i radości; często czerpali z własnych doświadczeń.
Ojczyzną skautingu jest Anglia. Początkowo był on wojskową organizacyą wywiadowczą młodzieży, powstałą w czasie wojny boerskiej; później rozwinął się za inicyatywą i kierownictwem jenerała Baden-Powella w organizacyę o charakterze wyłącznie wychowawczym. Zachowano zewnętrzną formę wojskową w celu łatwiejszego zrzeszenia młodzieży i w celu wyrobienia karności. Z Anglii przeszedł ten ruch do wszystkich prawie krajów Europy i do Ameryki. W Polsce rozwinął się najpierw w jej południowej części zwanej ""Galicyą"" na gruncie ""Sokoła"". Przy końcu ostatniego dziesiątka lat powstały przy Sokole Macierzy we Lwowie t. zw.""Związki młodzieży sokolej"", z których w roku 1910 zorganizowano pierwsze drużyny skautowe. Popiera je gorliwie Sokół-Macierz, Tow. Naucz. Szk. Wyższ. i Rada Szk. Kraj. Zgodzono się tu na oddanie patronatu nad całą organizacyą skautową gniazdom sokolim pod naczelnem kierownictwem ""Związku"" tych gniazd. W r. 1911 wychodzi pierwszy podręcznik skautowy (""Skauting"" A. Małkowskiego) a od 15/X. tego samego roku zaczyna wychodzić organ urzędowy ""Naczelnictwa skautowego"" p. t. ""Skaut"", ukazujący się z przerwą roczną (1915) po dziś dzień. Młodzież przeważnie szkolna przystąpiła do skautingu z wielkim zapałem i to tak młodzież męska jak i żeńska, ta ostatnia tworząc własne oddzielne drużyny. Również i w zaborze pruskim powstaje ten ruch tłumiony przez zaborców, a w ubiegłym roku przez władze pruskie rozwiązany. W Królestwie Polskiem przed wojną były związki skautowe tajne, obecnie podczas wojny rozwinął się liczebnie, lecz pod względem rzeczywistej wartości przedstawia wiele do życzenia z powodu usunięcia tu i ówdzie na drugi plan momentu wychowawczego a wysuwanie innych mniej pożądanych. Wśród Polonii amerykańskiej zakładają skauting księża i nauczyciele polskich szkół parafialnych pod patronatem ""Pol. Zw. Katol."" i ""Pol. Biura Rady narod.""... więcej znajdziecie w książce... zapraszamy do lektury
Czy Twoje dziecko zna zasady savoir-vivre'u? Czy umie również z taktem i swobodą poruszać się w rzeczywistości wirtualnej? Książka Dzieci w sieci dobrych manier jest przewodnikiem po internetowym życiu, przeznaczonym dla dzieci w wieku 9-12 lat. W przystępny i zabawny sposób zgłębia tajniki etykiety w sieci, zajmując się kulturą wpisów na portalach społecznościowych, blogach oraz użytkowaniem smartfonów i tabletów.Porusza temat cyberprzemocy i bezpieczeństwa w Internecie. Dzięki uprzejmości Fundacji Dzieci Niczyje książka zawiera wzór umowy pomiędzy rodzicem a dzieckiem, określającej zasady korzystania z Internetu przez dziecko.
Bajkoterapia to antologia pięknych i mądrych bajek dla dzieci, poradnik dla rodziców, a przede wszystkim świetny sposób na wspólne spędzenie czasu!Bajki-pomagajki to niezwykłe historie, które wspierają i dają poczucie bezpieczeństwa, zawierają wiele praktycznych wskazówek, opowiadają mądrze o świecie dziecięcych emocji i konkretnych problemach, z którymi dzieci się borykają. Młodzi i najmłodsi czytelnicy (w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym) mogą utożsamić się z bohaterem i przeżyć z nim daną historię, a także dowiedzieć, jak zachować się w wielu ważnych sytuacjach.W drugim, poszerzonym i poprawionym, wydaniu bajkom towarzyszą wskazówki i komentarze eksperta od bajkoterapii Katarzyny Klimowicz, które, mamy nadzieję, będą dla rodziców, opiekunów i dzieci pomocą, inspiracją do rozmowy, zabawy czy przede wszystkim wspólnego zastanowienia się nad takimi tematami jak: inność, spotkanie z nieznajomym, bezpieczeństwo nad wodą, zgubienie się, brak wiary w siebie, rywalizacja z rodzeństwem, bezpieczeństwo w domu.
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprint wydania z 1917 r.: CZUWAJ! Sześć gawęd obozowych o typie skautowym
Zasady regulaminu skautowego w życiu domowem:
1. Skaut pragnie, aby jego życie domowe było nacechowane dzielnością, sprężystością i rozumnym ładem. Wiedząc, że najgorszą niewolą jest niewola kaprysu, ujmuje życie swoje domowe w określony regulamin, aby sprężystem i punktualnem wykonaniem pracy obowiązkowej zyskać czas i prawo do pracy nadobowiązkowej i do zabawy.
2. Skaut jest na służbie zawsze — gardzi wolnością swawoli i samowoli, dlatego ogranicza okazywane mu zaufanie chętnem uznaniem władzy rodziców i opiekunów i skrupulatnem poddaniem się ich kontroli i kierownictwu, w których upatruje dla siebie oparcie przeciw własnej słabości i wyraz swojej karności wewnętrznej.
3. Skaut nie chodzi samopas — gdzie tylko może, szuka towarzystwa innych skautów, a w każdem gronie skautowem — szuka zwierzchnika, którego komenda jest mu cennym łącznikiem z całą rodziną skautową i utrzymuje go w nieustannem poczuciu służby.
4. Każdy skaut i każde grono, wspólnie mieszkających skautów (kwatera skautowa), ustala sobie regulaminowo określoną godzinę wstawania, codziennie przez dłuższy okres roku jednakową; określoną godzinę udania się na spoczynek; określoną, zależnie od warunków domowych, godzinę obiadu; do szkoły i ze szkoły udaje się prosto i bez marudzenia, ani straty czasu na uboczne, przypadkowe zajęcia; czas, pozostający do obiadu, w dnie o mniejszej liczbie lekcyi, zużytkowuje na przygotowanie lekcyi; po obiedzie wypoczywa — najlepiej na spacerze — godzinę lub półtorej; zabiera się o określonej godzinie do obowiązkowej pracy i nie zajmuje się niczem innem, dopóki jej nie ukończy.
5. Skaut dba o zdrowie w życiu domowem — dlatego codziennie rano się gimnastykuje, przezwyciężając gnuśność i senność; myje się porządnie; chodzi na spacer; korzysta z okazyi systematycznej gimnastyki; woli raniej wstać, byle nie opóźniać godziny zaśnięcia; odrabia pracę obowiązkową w porę — by mieć niedzielę zupełnie wolną od niej; najchętniej znaczną część dnia niedzielnego spędza za miastem.
6. Skaut, czując się na służbie i kształcąc swą wolę, odmawia sobie przedwczesnej swobody; w niczem nie odstępuje od regulaminu swojego bez pozwolenia rodziców czy opiekunów, względnie komendanta swojej kwatery; opowiada się za każdem wyjściem z domu i zawsze ściśle określa z góry godzinę powrotu, której nigdy nie chybia. Skaut jest punktualny wszędzie i zawsze.
7. Skaut ostrożnie dobiera sobie towarzystwo i jest bardzo wybredny w doborze rozrywek i zabaw.
8. Skaut stara się codziennie być komuś pożytecznym, wstyd mu dnia, w którym tylko sobie służył.
9. Skaut, co wieczór sprawdza pamięcią, czy był w zgodzie ze swoim regulaminem i prowadzi starannie swoją książeczkę szeregowca, w której notuje, co i jak robił i w czem uchybił swoim postanowieniom.
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprint wydania z 1917 r.: JAK ZAWIĄZAĆ PRACĘ HARCERSKĄ
Harcerstwo jest to ruch wychowawczy, skierowany ku zwalczaniu egoizmu i niedołęstwa, zaprawianiu młodzieży do służby obywatelskiej, zapomocą rozwoju tężyzny fizycznej, kształcenia charakteru i pogłębiania uczuć narodowych.
Żadna praca społeczna nie będzie miała w sobie trwałości, jeżeli nie oprze się na fundamentach organizacji. Szczególnie w związkach młodzieży kierownicy muszą wiedzieć jak się wziąć do rzeczy i starannie przygotować się przed zawiązaniem pracy, bo inaczej zacznie się psuć i wkrótce ogarnie ją uwiąd starczy.
Brak ludzi, którzyby mogli przyczynić się do rozpowszechnienia ruchu baden-powellowskiego na całej ziemi polskiej, skłania mnie do napisania powyższych wskazówek. Chodzi mi w nich o jasne i zwięzłe zebranie tego, co może ułatwić zawiązanie pracy harcerskiej. I choć mniemam, że każde ujęcie sposobów i form idei harcerstwa może być dobre, jeżeli będzie wytworem i wcieleniem jej zasad, uważam ujednostajnienie działania za wskazane.
Co do treści muszę przedewszystkim zaznaczyć, iż ograniczyłem się do ujęcia jedynie metody pracy „zastępu” harcerskiego, bo dopiero wtedy będzie można mówić o formowaniu drużyn lub jeszcze większych jednostek organizacyjnych, kiedy najdrobniejsze grupki harcerzy potrafią wykazać czynem swą twórczą i pożyteczną działalność.
Zastęp jest podstawową jednostką ćwiczebną w harcach. Stanowi on społeczną grupę 6—12 rówieśników, możliwie zżytych ze sobą i objętych wspólnymi ideałami. W normalnych warunkach zastęp należy do drużyny harcerskiej (kilka zastępów), ale może też istnieć samodzielnie, jeżeli w danym mieście lub wsi znajdzie się dorosły człowiek, któryby zajął się chłopcami, chcącymi zostać harcerzami, a pracy własnej dał metodę i dojrzały kierunek.
Zastępowy bowiem, który jest dowódcą zastępu, jako rówieśnik jego członków nie może sprostać zadaniu wychowawcy i dlatego musi mieć starszego przyjaciela, któryby pomagał mu swoim doświadczeniem.
Ażeby jednak być dobrym harcmistrzem, trzeba być samemu harcerzem. Oficer, nie umiejący gruntownie musztry, nie miałby poważania wśród żołnierzy; a nawet technicy uczą się pracy prostego robotnika, ażeby umieć później poprawiać błędy. Jeżeli więc harcmistrz chce, ażeby chłopcy odnosili się do niego z zaufaniem i poddali się jego rozkazom, musi być im przykładem pod każdym względem.
Widać stąd, że rola harcmistrza jest niezwykle doniosła, a praca, którą podejmuje niełatwa.
Szczególny nacisk należy położyć na „pierwsze kroki”, ponieważ od sposobu zapoczątkowania pracy zależy zwykle jej późniejszy stan. Zaniedbanie i błędy, popełnione na początku, utrwalają się i coraz trudniej je wykorzenić.
Chcąc zapobiec tym błędom oddaję niniejszą książeczkę w ręce tych, którzy „wysłuchają próśb łaknących ich pomocy, błagających poprostu o to, by dać oparcie ich dobrym instynktom, by dać im wskazówki, jak się wyrabiać na dzielne i ofiarne jednostki”.
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprint wydania z 1922 r.: MYŚLI o kursach w drużynie harcerskiej
Pragnieniem naszem było poruszyć najważniejsze tematy, tyczące się organizowania kursów w drużynie. Mamy nadzieję, że ta praca, aczkolwiek posiada bardzo liczne braki, odda usługę tym, którzy będą z niej korzystali.
Do wydania „kursów“ zniewoliła nas chęć przyjścia z pomocą kierownikom drużyn. Wiemy bowiem, jak trudnem zadaniem jest poprowadzenie kursu, by odpowiedział zamierzonym celom. Dzielimy się zatem zdobytemi w ciągu kilku lat wiadomościami. Pomijamy tu szereg zagadnień, związanych z kursami, których fachowe opracowanie znajdziemy w obfitej literaturze wychowania fizycznego i wojskowego.
Podjętą pracę poświęcamy pamięci dha Heńka Stępkowskiego, w którego śmierci Harcerstwo straciło niestrudzonego instruktora, a my dwaj przyjaciela.
Przy sposobności składamy serdeczne podziękowanie druhom: Stanisławowi Sedlaczkowi i Czesławowi Hoppé, Chmielewskiemu, Stanisławowi Langemu i Kazimierzowi Kindlerowi za łaskawe udzielenie nam cennych rad i wskazówek, które uchroniły nas od niektórych błędów i usterek.
Warszawa?1922?r.
Co to jest skauting?
Pełną odpowiedź na to pytanie wyrobi sobie czytelnik dopiero po zapoznaniu się z tekstami zestawionymi w całej tej pracy. Wydaje się jednak celowe już we wstępie podanie kilku najbardziej podstawowych o istocie skautingu wiadomości...
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprint wydania z 1928 r.: Podstawy etyczne skautingu
Harcerstwo nasze pod względem metod i organizacji bezsprzecznie znacznie poszło naprzód w porównaniu z tem, co było w jego lwowskich początkach. A jednak jakżesz często słyszy się głosy o niskim poziomie harcerskim — harcerzy, jakżesz często wspomina tego ducha, ten nastrój ideowy pracy, jaki był w Harcerstwie w okresie przedwojennym. Różne podaje się powody i przyczyny — i bezsprzecznie, zjawisko to nie jest proste. Do różnych przyczyn niezadawalniającego nas poziomu moralnego, ideowego, jak się zwykło mówić, mniemam, śmiało można dodać jedną — i to nie najmniej ważną: właśnie to, że w dziedzinie pogłębienia ideologji, znacznie mniej zrobiliśmy, niż w dziedzinie metodyki i organizacji. Można nawet zaryzykować twierdzenie, że w dziedzinie ideologji nie potrafiliśmy niczego dodać do prac Małkowskich, Grodyńskich, Kozielewskich, Strumiłłów i innych z początkowego okresu Harcerstwa. A nawet gorzej: bywały okresy, kiedy ta ideologja starych harcerzy była jakby w defensywie przed atakami większego „przystosowania do życia“.
Zaatakować to moje twierdzenie o zastoju w dziedzinie ideologji można od jednej strony — i to bardzo poważnie (proszę o to żyjących dziś „starych“).
Mianowicie: walczono w początkach harcerstwa o to, czy ono ma mieć Prawo i Przyrzeczenie „z Bogiem“ czy „bez Boga“, zdawałoby się, że nawet już po wprowadzeniu do przyrzeczenia obowiązku „służby Bogu“ (do Prawa jednak go nie włączono) kwestja religijności harcerzy i praktyk religijnych pozostawała jakoś skromnie w ukryciu — podczas gdy dziś mamy za sobą szereg uchwał i deklaracyj o chrześcijańskim charakterze Z. H. P., mamy oficjalną opiekę duchowną, cieszymy się poparciem sfer kościelnych, które powołują kapelanów harcerskich, a nawet tworzą osobną komisję dla spraw opieki duchownej nad Z. H. P. Więc może w tej dziedzinie, bardziej szczerego i wyraźnego stosunku do religji poszliśmy naprzód w porównaniu ze „starem Harcerstwem“? Może — dałby Bóg, wydaje mi się jednak, że i pod tym względem prawdziwi harcerze starzy byli głębsi od nas.
Z nami jest gorzej: bardzo często ideologji harcerskiej nie znamy, jakżesz możemy ją rozumieć, pokochać i przejąć się nią na całe życie? Opowiadają, że to, co na ten temat referowałem na kursach związkowych, dla ogółu kandydatów na podharcmistrzów było rewelacją, odkrywało przed nimi niespodziewanie głębokie myśli, zmieniało ich pogląd na Harcerstwo, którego dotychczas, podobno nawet na najlepszych kursach uczono ich uczyć, a nie uczono poznawać, przemyśleć, gruntować, przejmować za najgłębszą treść swego życia, za jego normę i busolę. Znów powiecie: przesadzasz. Znów odpowiem: Daj Boże, że się mylę.
Pracę tę traktuję jako wstępną; przedstawia ona poglądy twórcy skautingu, generała Roberta Baden-Powella, naogół bez uwag krytycznych. Ma to być wstęp i podstawa do rozważania ideologji naszego, polskiego, Harcerstwa i do prac nad jej rozwinięciem i pogłębieniem. Zasady Harcerstwa naszego ujmują: Przyrzeczenie i Prawo Harcerskie (patrz „Rocznik Harcerski“ na r. 1928, str. 14 i n.) oraz uchwały i rezolucje zjazdów harcerskich i konferencyj, zebrane w zeszycie Nr. 2 — 3 „Organizacji Harcerstwa“ (St. i I. Sedlaczkowie, Warszawa 1927). Źródłami do badań nad nią jest literatura harcerska (patrz „Bibljografja Harcerska“, St. Sedlaczek, Warszawa 1927), zwłaszcza zaś roczniki czasopism, szczególnie „Skauta“ lwowskiego i „Harcmistrza“.
Co to jest skauting?
Pełną odpowiedź na to pytanie wyrobi sobie czytelnik dopiero po zapoznaniu się z tekstami zestawionymi w całej tej pracy. Wydaje się jednak celowe już we wstępie podanie kilku najbardziej podstawowych o istocie skautingu wiadomości...
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprint wydania z 1946 r.: SKAUTING I HARCERSTWO
Książka Skauting i harcerstwo. Wybór pism charakteryzujących ruch młodzieży i system wychowawczy ma swoją prawie siedemdziesięcioletnią historię. Powstała w momencie, kiedy Związek Harcerstwa Polskiego liczył prawie 200 tysięcy członków, ale na jednego instruktora przypadało 450 harcerzy, co ograniczało skuteczność harcerskiego wychowania. Straty w przedwojennym korpusie instruktorskim były olbrzymie. W czasie wojny naczelnicy Szarych Szeregów mianowali 68 harcmistrzów, a aż 25 z nich zginęło. Do tego dodać należy fakt, że wielu wybitnych instruktorów pozostało na emigracji. Sprawą kluczową było wyszkolenie nowych kadr instruktorskich. Kamiński postanowił pokazać podstawy metody harcerskiej poprzez teksty Roberta Baden-Powella, wybitnych skautmistrzów francuskich i angielskich oraz Andrzeja Małkowskiego, Eugeniusza Piaseckiego, Adama Ciołkosza i Stanisława Sedlaczka. Jak pisał we „Wstępie”: „Zbiorek niniejszy pragnie być zachętą i pomocą w refleksji na temat skautingu i harcerstwa”. Praca skierowana była do pedagogów i teoretyków wychowania, ale była też doskonałą lekturą dla starszyzny harcerskiej.
Publikacja miała się ukazać w ramach „Biblioteki Tekstów Pedagogicznych” wydawanej przez Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, jednak do tego nie doszło. Możemy się tylko domyślać, że skauting, osoby Baden-Powella i Ciołkosza — wówczas bardzo aktywnego polityka emigracyjnego — były dla ówcześnie rządzących nie do przyjęcia. 15 listopada 1973 roku Kamiński przekazał jedyny chyba zachowany egzemplarz z dedykacją: „Druhowi W. Błażejewskiemu — do jego archiwów”. Kiedy współpracowałem z druhem Wacławem nad wydaniem jego Z dziejów harcerstwa polskiego, w 1983 roku otrzymałem od niego ten maszynopis z nieśmiało wyrażoną nadzieją, że kiedyś uda się go udostępnić czytelnikom.
Po raz drugi książkę przygotowano do druku w 1986 roku. Chciałem ją umieścić w redagowanej przeze mnie serii „Prace Zespołu Historycznego”. Niestety władze harcerskie pod silną presją aparatczyków z Komitetu Centralnego PZPR chciały wyciszyć zainteresowanie historią harcerstwa i uniemożliwiono mi kontynuowanie prac wydawniczych. Maszynopis oddałem do konserwacji i oprawy. Minęło prawie 30 lat.
Wydaje się, że warto dzisiaj wydać tę książkę, dlatego że przybliża ona podstawy skautingu, ale też pokazuje poglądy Kamińskiego na wartości pedagogiczne i wychowawcze skautingu i harcerstwa.
Co to jest skauting?
Pełną odpowiedź na to pytanie wyrobi sobie czytelnik dopiero po zapoznaniu się z tekstami zestawionymi w całej tej pracy. Wydaje się jednak celowe już we wstępie podanie kilku najbardziej podstawowych o istocie skautingu wiadomości... więcej przeczytacie w zakładce Fragment
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprint wydania z 1916 r.: SKAUTING i wytyczne kierunki pracy narodowo-wychowawczej
Anglia ojczyzną tego młodego ruchu wychowawczego.
Nazwa »skaut« oznacza w pierwszej linii wywiadowcę wojskowego, a potem równie dobrze oddaje pojęcie: pioniera i zdobywcy nowych widnokręgów na polu: wiedzy, wynalazków, przemysłu i odkryć.
Atrakcya skautingu polega na silnej organizacyi, która ujęła młodzież w posłuszne, karne zastępy i gromadzi ją pod sztandarem szczytnej myśli Chrystusowej, która wypowiedziała wojnę chuciom, zmysłowości, ciemnocie i sobkostwu.
Celem skautingu: wykształcenie młodzieży na dzielnych synów ojczyzny, na obywateli przekładających dobro publiczne nad prywatę, obowiązek nad wygodny sybarytyzm, poświęcenie mienia i życia nad egoizm, zasklepiony w ciasnocie swego rodu lub własnego: ja.
Celem skautingu: otrząśnięcie ludzkości z prochu i pyłu, którym potoki wieków zamuliły i wypaczyły nauki i szkołę humanistyczną, zrzucenie z piersi młodzieży dusznej atmosfery nocnych cieni i zgubnych wyziewów zepsucia, rozlegających się bezkarnie w ciasnych ulicach miast i gniotących jak zmora, piersi młode, spragnione ideału, prawdy i słuszności.
Celem skautingu: utrzymywanie i ciągłe odświeżanie poczucia sprawiedliwości, staranie się o mądre ustawy i słuszne wykonywanie lub tłumaczenie paragrafów.
Niniejsza publikacja to siódmy tom serii wydawniczej Edukacja małego dziecka zainicjowanej przez środowisko pedagogów cieszyńskich. Tom jest poświęcony zagadnieniom rodziny w bardzo szerokim ujęciu teoretycznym i badawczym. Szczególny nacisk poszczególni autorzy położyli na rodzinę współczesną.
Humanistycznie ukierunkowane idee pedagogiczne Janusza Korczaka znajdują i dziś kolejnych interpretatorów. Zapoznanie się polskich i ukraińskich badaczy ze spuścizną pedagogiczną współcześnie stworzy szanse ponownej oceny jego dokonań w kontekście aktualnych potrzeb. To dlatego przygotowano zbiór najnowszych artykułów tworzących księgę zbiorową pod tytułem "Janusz Korczak - przyjaciel dzieci. W nurcie rozważań pedagogicznych". Służy on przybliżeniu dzisiejszemu czytelnikowi myśli pedagogicznej tego wybitnego pedagoga i jego działalności praktycznej na polu pedagogiki opiekuńczej. Ma na celu przede wszystkim naukową analizę problemów badawczych związanych z czasem wolnym dzieci i młodzieży, pielęgnowaniem pedagogicznych wartości wśród najmłodszych i dorosłych.
Praca dostarcza istotnych spostrzeżeń badaczom języka, językoznawcom, psychologom i pedagogom na temat rozumienia znaczeń wyrazów oraz sposobu widzenia i wartościowania wybranych zjawisk rzeczywistości przez dzieci w końcowej fazie wieku przedszkolnego. Zaznajamia również z nieuwzględnianymi dotąd w polskich badaniach zasadami i prawidłowościami organizującymi językowy świat dzieci. Upatruję w tym szczególny walor pracy. Publikacja jest ważna także ze względów metodologicznych - potwierdza przydatność teorii kognitywizmu w badaniach nad językiem dzieci (systemem pojęciowo-semantycznym). Chociaż praca nie ma charakteru dydaktycznego, to zamieszczone w niej rozważania, opisy dziecięcych eksplikacji oraz mechanizmów odkrywania językowego obrazu świata mogą być przydatne dla praktyki wychowania językowego w przedszkolu. Stanowią bowiem teoretyczną podstawę, wsparta badaniami empirycznymi, do zaprogramowania działań i ćwiczeń (m. in. "rozjaśniających" sensy słów) oraz do opracowania materiałów edukacyjnych.
Z recenzji prof. dr hab. Heleny Synowiec
Żakiet żaby to zbiór opowiadań przeznaczonych dla dzieci w wieku przedszkolnym oraz wczesnoszkolnym. Zawierają one mnóstwo wyrazów z daną głoską. Dzięki temu można ćwiczyć wymowę każdej z nich - c, b, p, ch, h, s, w, ci, ć, si, ś, cz, sz, z, dzi, dź, r, rz, ż. Oprócz doskonalenia prawidłowej wymowy dzieci mogą rozwijać wyobraźnię, wzbogacać słownictwo, a kolorowe ilustracje z pewnością zachęcą maluchów do sięgnięcia po książkę i umilą im czytanie. Publikacja jest przeznaczona jest dla logopedów, terapeutów, nauczycieli przedszkoli i szkół, rodziców oraz wszystkich, których interesuje prawidłowy rozwój mowy dziecka.
Nasz poradnik zawiera innowacyjne a zarazem proste pomysły na zorganizowanie dziecku przyjęcia urodzinowego z tematem przewodnim. Zamieszczono w nim porady, w jaki sposób przygotować i przeprowadzić zabawę urodzinową od początku do końca, czyli od zaproszenia gości do ich pożegnania. Wszystkie zajęcia zręcznościowe, plastyczne czy ruchowe zostały starannie opracowane, a przepisy na wypieki są znane i łatwe do zrealizowania. Książka ta gwarantuje zorganizowanie udanego przyjęcia urodzinowego, a także dużo wspaniałej zabawy. Dzięki krótkim informacjom pedagogicznym uświadamia rodzicom, jak czas spędzony wspólnie z dzieckiem może pozytywnie wpłynąć na jego indywidualny rozwój.
Katarzyna Górczak-Rogalska – urodzona w 1977 roku w Polsce, obecnie zamieszkała z mężem i dwojgiem dzieci w Niemczech. Ukończyła studia pedagogiczne na University of Applied Sciences w Kolonii. Posiada wieloletnie doświadczenie zawodowe w edukacji medialnej młodzieży i dzieci. Aktualnie pracuje jako pedagog przedszkolny. Prowadzi zajęcia muzyczno-ruchowe, twórcze zajęcia plastyczne, terapię kształcenia kompetencji językowych oraz indywidualną opiekę terapeutyczną. Szkoli nauczycieli w zakresie wychowania przedszkolnego.
Agnieszka Koroll – urodzona w 1972 roku w Polsce, od 1998 zamieszkała w Niemczech. Po ukończeniu studiów pedagogicznych na Catholic University of Applied Sciences w Kolonii zdobywała zawodowe doświadczenie z dziećmi wymagającymi szczególnej opieki. Obecnie mieszka w Bergisch Gladbach razem z mężem i dwójką dzieci.
Problemy alkoholowe w wieku dorastania oraz ich przyczyny. Założenia teoretyczne integralnego programu profilaktyki uzależnienia alkoholowego. Znaczenie komunikacji w profilaktyce uzależnień. Współpraca szkoły i rodziny w realizacji integralnego programu profilaktycznego
Mała Safa pochodzi ze skrajnie biednej rodziny w Dżibuti. Wychowana w slumsie, została wybrana do roli małej Waris Dirie w ekranizacji światowego bestselleru Kwiat pustyni.
Dramatyczna scena brutalnego obrzezania dziewczynki doprowadza do łez ludzi w kinach na całym świecie. Ale tak naprawdę Safa nie została obrzezana. Waris Dirie jest więc tym bardziej przerażona, gdy dowiaduje się, że dziewczynka wkrótce ma być okaleczona. I robi wszystko, by uchronić ją przed straszliwym losem. Gdy Waris Dirie pierwszy raz spotyka małą Safę ze slumsu w Dżibuti, powracają bolesne wspomnienia z jej własnego dzieciństwa. Ale czuje też ulgę: dziewczynka, która ma zagrać w ekranizacji jej historii, Kwiecie pustyni, jest jeszcze nietknięta. Tym większe jest przerażenie Waris, gdy dowiaduje się, że rodzice dziewczynki honorarium za jej udział w filmie chcą przeznaczyć właśnie na obrzezanie córki. Dla Waris to oczywiste: trzeba dziewczynkę za wszelką cenę uchronić przed okaleczeniem. Zawiera z rodzicami umowę: jej fundacja Kwiat Pustyni zadba o to, by Safa otrzymała wykształcenie i będzie wspierać jej bardzo biedną rodzinę aż do uzyskania przez dziewczynkę pełnoletniości.
Cztery lata po ukończeniu pracy nad filmem Waris odwiedza Safę i jej rodzinę w Dżibuti i stwierdza, że mimo umowy Safie nadal grozi poważne niebezpieczeństwo. Po licznych bojach z jej rodziną i wielu perypetiach w Dżibuti i Europie Waris i jej zespół znajdują sposób, by uratować nie tylko Safę, lecz także tysiące innych niewinnych afrykańskich dziewczynek.
W każdym związku dochodzi do różnicy zdań, ale co się dzieje, gdy powtarzające się konflikty sprawiają, że partnerzy zaczynają się od siebie oddalać? Ten przystępny, poparty naukowo przewodnik oferuje skuteczne rozwiązania dla par, które mają dosyć nieustannych kłótni i wymuszania na sobie zmiany zachowania. Prawdziwa akceptacja może się wydawać czymś trudnym, jednak przedstawione w tej książce porady i dające do myślenia ćwiczenia mogą sprawić, że stanie się osiągalna. Dowiecie się, dlaczego w waszym związku dochodzi nieustannie do tych samych kłótni; jak sprawić, aby niewielkie rozbieżności nie prowadziły do ogromnych problemów; jakie strategie komunikacji naprawdę pomagają w pokonaniu konfliktu; jak rozwiązywać problemy i dokonywać pozytywnych zmian – wspólnie. Książka ta, oparta o nowe badania, pełna praktycznych narzędzi i przykładów, obejmuje również rozdział dotyczący uważności.
Bez względu na liczbę pozycji, które przeczytaliście, aby poprawić własne relacje w związku, musicie sięgnąć właśnie po tę książkę i zastosować się do zawartych w niej popartych badaniami założeń! Autorzy, światowej sławy naukowcy, stworzyli dzieło, które powinny przeczytać wszystkie pary. Nie chodzi o różnice między partnerami, ale o to, jak sobie z nimi poradzić, i właśnie to, jak tego dokonać i dlaczego, stanowi treść tej książki.
dr Howard J. Markman, współautor Fighting For Your Marriage
Ta na pozór prosta książka może odmienić czyjeś życie. Pozwala zapoznać się z licznymi sposobami wzajemnej akceptacji, ale także osiągnąć nowy poziom szczęścia i zadowolenia w związku. Fenomen tej książki polega na tym, że zawarte w niej techniki nie są trudne, a mogą pomóc w zakończeniu nieustannego konfliktu.
dr Pepper Schwartz, autorka The Normal Bar
Jedną z zalet tej książki jest jej absolutny realizm… Pary znajdą tutaj wiele narzędzi, które pozwolą im pogodzić wzajemne różnice bez pomocy terapeuty.
Jane Brody, „The New York Times”
Autor w swoich badaniach podjął niezwykle ważną dla współczesnego świata problematykę zagrożeń, poruszając zagadnienia dotyczące bezpieczeństwa tak jednostkowego, jak i społecznego. Aktualność tej problematyki badawczej wiąże się z coraz większym zapotrzebowaniem na obejmowanie kuratelą sądową dzieci i młodzieży w związku z pojawieniem się różnych zagrożeń przestępczością zorganizowaną, patologiami społecznymi w życiu współczesnej rodziny czy też kryzysem współczesnej szkoły.Książka prezentuje, w jaki sposób w przeszłości i współcześnie konstytuował się status prawny kuratorów sądowych i jaki był ich udział w stwarzaniu warunków do bezpiecznego życia dzieci i młodzieży; przedstawia ewolucję kurateli sądowej od XVII wieku aż do chwili obecnej i ukazuje wpływ pracy kuratorów sądowych na kształtowanie bezpieczeństwa dzieci i młodzieży. (Prof. dr hab. Bożena Muchacka)Lektura niniejszej pracy pozwala na stwierdzenie, że badania nad udziałem kurateli sądowej w kształtowaniu warunków bezpieczeństwa dzieci i młodzieży nie były dotychczas podejmowane i realizowane - to po pierwsze. Po drugie, problematyka ta wpisuje się w społeczne i niezwykle ważne zagadnienie bezpieczeństwa personalnego i strukturalnego, albowiem jest to dziś wymóg czasu, ponieważ faktem jest też zwiększanie się liczby dzieci oraz młodzieży objętych kuratelą sądową. Po trzecie, jeśli mamy brać pod uwagę współczesne warunki poczucia bezpieczeństwa każdego obywatela RP, to nie bez znaczenia jest kształtowanie ich u źródła zagrożeń. (Prof. dr hab. Jerzy Kunikowski)
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
