Wojny z Zakonem Krzyżackim odegrały istotną rolę w dziejach Polski Piastowskiej i Jagiellońskiej od XIV aż do początków XVI stulecia. Rezultatami tych wojen stały się nie tylko traktaty pokojowe, lecz także doświadczenia polityczno-militarne oraz poniesione straty materialne. Poznanie poważnego wysiłku zbrojnego, finansowego i dyplomatycznego, jaki musiał być poniesiony dla złamania przewagi niemieckich rycerzy zakonnych i zapewnienia Polsce i Litwie należnego im miejsca nad dolną Wisłą i Niemnem, pozwala lepiej zrozumieć istotę konfliktu Polski, a od roku 1409 także Litwy z Zakonem Krzyżackim w Prusach i po części w Inflantach.
Badania polskie nad tymi problemami mają dosyć dawną metrykę, sięgającą początków XX stulecia. Powstały wówczas poważne studia, które – polemizując z historiografią niemiecko-pruską – stworzyły podwaliny nowoczesnej historiografii polskiej, związanej przede wszystkim z bitwą grunwaldzką (Stanisław Kujot). W okresie Polski Odrodzonej rozwinęły się badania szczególnie w odniesieniu do wojen czasów Władysława Łokietka i bitwy pod Płowcami (Stanisław Zajączkowski), kampanii grunwaldzkiej (Otton Laskowski) oraz wojny trzynastoletniej (Karol Górski). Po roku 1945 nasiliły się poważnie badania odnoszące się do kampanii grunwaldzkiej (Stefan Maria Kuczyński, Andrzej Nadolski) i wojny trzynastoletniej oraz ostatniej „wojny pruskiej” z początków XVI w. (Marian Biskup).
W dorobku tym, wzbogacanym ujęciami historiografii niemieckiej, a w ostatnich latach także szwedzkiej (prace Svena Ekdahla) zaznaczyła się przewaga ujęć analitycznych oraz opracowań jedynie poszczególnych fragmentów walki Polski i Litwy z Zakonem Krzyżackim, bez dążenia do opracowania całościowej syntezy. Na podstawie dotychczasowego znacznego dorobku polskiej i obcej historiografii możliwe stało się jego podsumowanie i ukazanie całości zmagań Polski z Zakonem w latach 1308-1521, tj. w okresie ponad dwóch wieków. Zadanie takie próbuję realizować w niniejszej książce, starając się zbilansować pokaźny dorobek poprzedników, częściowo i własnych badań. W toku pisania okazało się jednak konieczne dopracowanie tzw. małych wojen z lat 1414-1435, które w stopniu wyraźnie niewystarczającym były dotąd uwzględniane przez badaczy. Dla tego okresu podjąłem więc próbę pełniejszej analizy (rozdz. IV-V), opartej głównie na materiale źródłowym.
W 1514 r. w Moskwie podpisano rosyjsko-niemiecki sojusz zaczepno-odporny, wymierzony w Polskę. Nad państwem Zygmunta I zawisła groźba uderzenia oskrzydlającego. Dopiero udana interwencja polskiej dyplomacji w czasie zjazdu wiedeńskiego w 1515 r. doprowadziła do zawarcia porozumienia z Maksymilianem I, mocą którego uznawał on stan prawny Prus z 1467 r. i rezygnował z sojuszu z Rosją. Rozstrzygnięcie sprawy hołdu zawieszono na 5 lat...W swojej książce Marian Biskup omawia przyczyny oraz potencjał stron walczących w ""Wojnie Pruskiej"", fazy działań militarnych, próby rozjemstwa oraz pertraktacji pokojowych, a także dokonuje ogólnej charakterystyki lat 1519-1521. W aneksach znajdziemy zestawienie rotmistrzów oraz rot konnych i pieszych.
Praca Mariana Biskupa składa się z trzech części. W pierwszej, autor omawia ogólne przyczyny wojny trzynastoletniej, przedstawiając w najogólniejszych tylko zarysach przeobrażenia wewnętrzne zachodzące w państwie zakonnym połowy XV w., opozycję stanów pruskich i ich poddanie się Polsce w lutym 1454 r. Więcej uwagi poświęcono analizie potencjału zbrojnego i wojskowości stron walczących z uwzględnieniem wpływów niemieckiej i czeskiej sztuki wojskowej. W części drugiej i trzeciej ukazano zasadniczy zrąb działań militarnych i polityczno-dyplomatycznych lat 1454-1466 oraz rokowania pokojowe z lat 1464-1466, uwieńczone zawarciem traktatu toruńskiego. W części podsumowującej omówione zostały zagadnienia wojskowości tego okresu. Autor podjął próbę analizy charakteru wojsk zaciężnych, jak również poruszył niektóre kwestie finansowe wojny oraz jej wpływ na przeobrażenia wewnętrzne Polski, Prus i Zakonu Krzyżackiego.
Szeroko zakrojona panorama dziejów zakonu w Prusach od sprowadzenia Krzyżaków do 1525 roku.
W książce omówiono kolejne etapy wzrostu terytorialnego państwa zakonnego, kształtowanie się struktury organizacyjnej i sposób sprawowania władzy. Ważne miejsce zajmuje proces urbanizacji i osadnictwa wiejskiego na podbijanych ziemiach, a także nowoczesne ujęcie dziejów kościelnych przedstawiające opis struktur organizacyjnych kościoła oraz życie wspólnoty wiernych. Opisane konflikty militarne z Polską i Litwą, a także stosunki z Inflantami, Szwecją i Danią pozwalają lepiej zrozumieć, w jaki sposób państwo krzyżackie stało się potęgą polityczną i militarną w ówczesnej Europie.
Autorzy uwzględnili nie tylko najnowsze wyniki badań, ale także zaprezentowali własne, oryginalne przemyślenia.
Praca omawia w części I ogólne przyczyny wojny trzynastoletniej, przedstawiając z konieczności w najogólniejszych tylko zarysach przeobrażenia wewnętrzne zachodzące w państwie zakonnym połowy XV w., opozycję stanów pruskich i ich poddanie się Polsce w lutym 1454 r. Więcej uwagi poświęcono analizie potencjału zbrojnego i wojskowości stron walczących z uwzględnieniem wpływów niemieckiej i czeskiej sztuki wojskowej. Naszkicowano także sytuację międzynarodową na przełomie 1453-1454 r., oddziałującą na całokształt wydarzeń militarnych i politycznych w toku wojny, oraz zanalizowano najogólniej „teatr wojny” – jego główne warunki naturalne (morfologia, klimat, hydrografia), osadnicze i obronne.
Część II i III ukazuje zasadniczy zrąb działań militarnych i polityczno-dyplomatycznych lat 1454-66 oraz rokowania pokojowe z lat 1464-66, uwieńczone zawarciem traktatu toruńskiego z 19 października 1466 r.
W końcowej części podsumowującej omówione zostały zagadnienia wojskowości tego okresu i podjęta próba analizy charakteru wojsk zaciężnych, jak również poruszone niektóre kwestie finansowe wojny oraz jej wpływu na przeobrażenia wewnętrzne Polski, Prus i Zakonu Krzyżackiego.
Celem niniejszej pracy, idacej oczywiscie tropem poprzednikow, jest zatem przezwyciezenie niektorych uprzednich ograniczen historiograficznych, przede wszystkim przez mozliwie pelne wykorzystanie nie drukowanej i drukowanej bazy ?rodlowej oraz realizacje wysuwanych juz wczesniej, zwlaszcza przez S. Herbsta, postulatow badawczych. Autor dazyc wiec bedzie do pokazania caloksztaltu dzialan wojennych na ladzie i na wodach Baltyku, akcji politycznych i dyplomatycznych z lat 1519-1521, zarowno faktografii jak i jej glebszych uwarunkowan, takze natury finansowej. Dazyc zamierza do ukazania postaw i dzialan obu stron walczacych w kontekscie uwarunkowan wewnetrznych oraz wplywu czynnikow zewnetrznych, miedzynarodowych. Pragnie tez zaprezentowac w granicach mozliwosci formy organizacyjne obu stron walczacych i rodzaje stosowanych przez nie broni, zarysowac koszty calosci dzialan wojennych. Na koniec pragnie przedstawic - w odniesieniu do strony polskiej - miejsce i role wojny z lat 1519-1521 w caloksztalcie dziejow wojskowosci Rzeczypospolitej, a takze skutki tej wojny w sferze tak zagadnien militarnych, jak politycznych.
Wojny z Zakonem Krzyzackim odegraly istotna role w dziejach Polski Piastowskiej i Jagiellonskiej od XIV az do poczatkow XVI stulecia. Rezultatami tych wojen staly sie nie tylko traktaty pokojowe, lecz takze doswiadczenia polityczno-militarne oraz poniesione straty materialne. Poznanie powaznego wysilku zbrojnego, finansowego i dyplomatycznego, jaki musial byc poniesiony dla zlamania przewagi niemieckich rycerzy zakonnych i zapewnienia Polsce i Litwie naleznego im miejsca nad dolna Wisla i Niemnem, pozwala lepiej zrozumiec istote konfliktu Polski, a od roku 1409 takze Litwy z Zakonem Krzyzackim w Prusach i po czesci w Inflantach. Badania polskie nad tymi problemami maja dosyc dawna metryke, siegajaca poczatkow XX stulecia. Powstaly wowczas powazne studia, ktore - polemizujac z historiografia niemiecko-pruska - stworzyly podwaliny nowoczesnej historiografii polskiej, zwiazanej przede wszystkim z bitwa grunwaldzka (Stanislaw Kujot). W okresie Polski Odrodzonej rozwinely sie badania szczegolnie w odniesieniu do wojen czasow Wladyslawa Lokietka i bitwy pod Plowcami (Stanislaw Zajaczkowski), kampanii grunwaldzkiej (Otton Laskowski) oraz wojny trzynastoletniej (Karol Gorski). Po roku 1945 nasilily sie powaznie badania odnoszace sie do kampanii grunwaldzkiej (Stefan Maria Kuczynski, Andrzej Nadolski) i wojny trzynastoletniej oraz ostatniej ""wojny pruskiej"" z poczatkow XVI w. (Marian Biskup). W dorobku tym, wzbogacanym ujeciami historiografii niemieckiej, a w ostatnich latach takze szwedzkiej (prace Svena Ekdahla) zaznaczyla sie przewaga ujec analitycznych oraz opracowan jedynie poszczegolnych fragmentow walki Polski i Litwy z Zakonem Krzyzackim, bez dazenia do opracowania calosciowej syntezy. Na podstawie dotychczasowego znacznego dorobku polskiej i obcej historiografii mozliwe stalo sie jego podsumowanie i ukazanie calosci zmagan Polski z Zakonem w latach 1308-1521, tj. w okresi
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
