Interesujesz się życiem swoich ulubionych aktorów, muzyków, artystów, celebrytów, pisarzy? Zapraszamy Cię do zapoznania się z najciekawszą literaturą biograficzną znanych osobistości w naszym sklepie internetowym DoberKsiazki.pl
Nasza MIŁOŚĆ, moja ZDRADA, twoja ŚMIERĆ to fabularyzowana autobiografii a autora z okresu, kiedy jego żona zachorowała na raka – dwa lata życia małżeńskiego, od momentu diagnozy do śmierci żony.
Stijn i Carmen są młodzi, piękni, bogaci i zakochani. Mają świetnie prosperujące firmy, dom w Amsterdamie, mnóstwo przyjaciół i cudowną córeczkę. Czerpią z życia pełnymi garściami. Aż do chwili, kiedy u radosnej, beztroskiej Carmen zostaje zdiagnozowana niezwykle rzadka i agresywna odmiana raka piersi...
Stijn jest z Carmen podczas zabiegów, pobytów w szpitalach. Wspiera ją swoją miłością. Wieczorami jednak rzuca się w nocne życie i… w ramiona innych kobiet. A wreszcie wiąże się z jedną z nich. Dręczy go poczucie winy, lecz jest rozdarty między uczuciem, jakie połączyło go z kochanką, a miłością do coraz bardziej cierpiącej żony. A kiedy ból staje się nie do zniesienia, pomaga Carmen odejść z godnością na własnych warunkach…
O wartości dzieła Czajkowskiego nie świadczy wpisana weń ideologia emigracyjna. W tym zakresie Wernyhora stanowi jeden z typowych głosów postulujących zgodę narodową, zgodę, dla której pisarz znalazł podbudowę w barokowej tradycji symbiozy polsko-kozackiej (jej uosobieniem jest m.in. hetman Piotr Konaszewicz Sahajdaczny). Współczesna lektura tekstu pozwala dostrzec „malowniczość” narracji, którą w dobie Czajkowskiego wiązano z twórczością Waltera Scotta. Ten aspekt powieści zdecydowanie lepiej wypada w stosunku do przesłania politycznego. Otóż jako dawny mieszkaniec terenów ukrainnych potrafił autor Powieści kozackich oddać koloryt lokalny i historyczny zmierzającej do upadku Rzeczypospolitej. Liczne obrazki obyczajowe (biesiada, polowanie, życie futoru kozackiego), w których pisarz ujawnił talent gawędowy, żywioł paremiograficzny, wreszcie elementy idiostylu (różnicowanie wypowiedzi postaci) oraz leksyka wymagały znajomości terminologii regionalnej lub semantyki staropolskiej. Do tego trzeba dodać liryczną aurę opisów stepu, dworków i strojów szlacheckich (ewokujących tradycję Pana Tadeusza Adama Mickiewicza), co powoduje zatarcie tragizmu wynikającego z werystycznych opisów rzezi hajdamackiej. Stonowaniu frenetycznych obrazów służą też humor i aura pogodnej egzystencji dworku szlacheckiego, kultywującego staropolską tradycję gościnności, wystawności i zwłaszcza patriotyzmu. W tej perspektywie Wernyhora staje się powieścią upamiętniającą zwyczaje i zachowania odchodzące w zapomnienie.
Syzyfowe prace to powieść o dorastaniu i dojrzewaniu do patriotyzmu, o odnajdywaniu w sobie miłości do ojczystego kraju i o walce z tymi, którzy chcą tę miłość zniszczyć. Autor, opisując losy dwóch głównych bohaterów – Marcina Borowicza i Andrzeja Radka, ukazuje warunki, w jakich żyła i uczyła się młodzież polska mieszkająca w zaborze rosyjskim, metody rusyfikacji i próby przeciwstawiania się jej. Ale powieść ta to także książka o pierwszych, niezapomnianych miłościach; o przyjaźniach, które przetrwają najcięższe próby i pokonają nawet nieubłaganie płynący czas. Symboliczna jest przede wszystkim sama wymowa tytułu: „syzyfowe prace” były bowiem – w zamyśle autora – bezskutecznymi zabiegami zaborców mającymi na celu wynarodowienie polskiej młodzieży. Stefan Żeromski (1864-1925) – urodził się 14 października 1864 r. w Strawczynie, pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej. Znamienity polski prozaik, publicysta, dramaturg zwany „sumieniem polskiej literatury”; autor m.in. Ludzi bezdomnych, Wiatru od morza, Popiołów i Przedwiośnia. Zmarł 20 listopada 1925 r. w Warszawie.
Syzyfowe prace to powieść o dorastaniu i dojrzewaniu do patriotyzmu, o odnajdywaniu w sobie miłości do ojczystego kraju i o walce z tymi, którzy chcą tę miłość zniszczyć. Autor, opisując losy dwóch głównych bohaterów – Marcina Borowicza i Andrzeja Radka, ukazuje warunki, w jakich żyła i uczyła się młodzież polska mieszkająca w zaborze rosyjskim, metody rusyfikacji i próby przeciwstawiania się jej. Ale powieść ta to także książka o pierwszych, niezapomnianych miłościach; o przyjaźniach, które przetrwają najcięższe próby i pokonają nawet nieubłaganie płynący czas. Symboliczna jest przede wszystkim sama wymowa tytułu: „syzyfowe prace” były bowiem – w zamyśle autora – bezskutecznymi zabiegami zaborców mającymi na celu wynarodowienie polskiej młodzieży. Stefan Żeromski (1864-1925) – urodził się 14 października 1864 r. w Strawczynie, pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej. Znamienity polski prozaik, publicysta, dramaturg zwany „sumieniem polskiej literatury”; autor m.in. Ludzi bezdomnych, Wiatru od morza, Popiołów i Przedwiośnia. Zmarł 20 listopada 1925 r. w Warszawie.
Zgiełk czasu to fikcyjna (auto)biografia Dymitra Szostakowicza, poruszająca wyobraźnię opowieść o życiu i twórczości tego wybitnego kompozytora w realiach stalinowskiej Rosji. Napisana w trzeciej osobie, acz stanowiąca w istocie monolog wewnętrzny, powieść ta tworzy intymny portret jednostki utkany z pojedynczych scen, wspomnień i przemyśleń; portret, który zarazem, wychodząc daleko poza swoje ramy, przedstawia wyrazisty wstrząsający obraz okrutnych czasów, w jakich przyszło żyć jej bohaterowi.
Zgiełk czasu to pierwsza powieść Juliana Barnesa od czasu wyróżnionego Nagrodą Bookera
Kolejna po entuzjastycznie przyjętej Wróżbie odsłona autobiograficznego cyklu szwedzkiej pisarki. Narratorka studiuje w Gteborgu, próbuje znaleźć własną życiową drogę, szuka równowagi w relacjach z matką i ojcem, który zostawił rodzinę. Przede wszystkim jednak chłonie świat, chce się rozwijać, doświadczać rzeczywistości wszystkimi zmysłami. Rekonstruując młodzieńcze lata, opowiada o miłości tej zmysłowej, i tej do literatury, o odkrywaniu świata i siebie, o kreowaniu własnego życia i o pisaniu. Przez karty powieści przewijają się mężczyźni przelotni kochankowie narratorki i ci, którzy zostali w jej życiu na dłużej a przede wszystkim książki, które inspirują, napędzają, nie dają spokoju. W tle toczy się rewolucja obyczajowa lat sześćdziesiątych.Agneta Pleijel (ur. 1940) jest jedną z najciekawszych szwedzkich powieściopisarek. Z wykształcenia antropolożka, jest także poetką, dramaturżką i tłumaczką. W Polsce ukazały się przekłady kilku jej powieści (Kto zważa na wiatr, Zima w Sztokholmie, Lord Nevermore o przyjaźni Witkacego i Malinowskiego, Wróżba. Wspomnienia dziewczynki) oraz wybór poezji Anioły ze snu. Pleijel jest także członkinią jury Nagrody im. Zbigniewa Herberta.
Poznaj historię Heleny Cholewickiej, jednej z najwybitniejszych polskich baletnic XIX stulecia.
Do egzaminów wstępnych szkoły baletowej przystępuje delikatna i krucha Helenka. Dziewczynka pochodzi z ubogiej warszawskiej rodziny tancerzy Teatru Wielkiego, jest chorobliwie nieśmiała i skromna. Z natury małomówna i wiecznie pogrążona w marzeniach najchętniej zatapia się w lekturze romantycznej poezji. Pozbawiona siły przebicia i wielkich ambicji jest skazana na porażkę w środowisku artystów pochłoniętych rywalizacją i agresywną walką o sukces. Helena, zamiast skupić się na karierze, szuka przyjaźni, marzy o miłości i przeistoczeniu się w królową motyli.
Kiedy ta skromna dziewczyna zaczyna tańczyć, dzieją się jednak cuda. Osiąga perfekcję i artyzm niedostępne dla zwykłych śmiertelników. Wielki miłośnik baletu, car Aleksander II, oszołomiony jej kunsztem tworzy dla Heleny stanowisko primaballerina assoluta, pierwsze takie w historii. Tancerka absolutna przez lata wprawia w zdumienie i zachwyt publiczność całej Europy. Co przeżywa ta skromna, cicha dziewczyna, gdy staje na scenie w blasku świateł? I czy uda się jej znaleźć szczęście? Opowieść o kruchości i sile docenianej na świecie pierwszej polskiej primabaleriny.
Weronika Wierzchowska – z urodzenia mieszczka, przez długie lata zatrudniona w wielkiej korporacji jako chemiczka. Niedawno przerwała karierę, zrzuciła 30 kilogramów i wyprowadziła się na wieś. Obecnie zawodowo związana z malutką firmą kosmetyczną. Chwile niezajęte wymyślaniem i wytwarzaniem kremów, żeli i serum odmładzających poświęca córce, domowemu kucharzeniu oraz grzebaniu w starych książkach, które bardzo kocha. Zamiłowanie do dawnych historii i wymyślania własnych próbuje połączyć, tworząc opowieści o życiu kobiet: tych współczesnych i tych żyjących w dawnych czasach.
Czy to możliwie, że wielki pisarz Adam Mickiewicz był kiedyś małym łobuzem? Poznajcie go i przekonajcie się sami!
W domu dziadków są drzwi, których nie wolno otwierać. Czy to powstrzyma Olę i Eryka przed zaglądaniem do tajemniczego gabinetu? Na szczęście nie, bo w środku znajdą rzeczy ciekawsze od najbardziej wymyślnych gier i zabawek – regały pełne wciągających książek.
To nie puste słowa – książki dziadka wciągają człowieka na poważnie, od stóp do głów: wprost na mroźną Syberię, do pięknego Wilna lub zatłoczonej Moskwy. Dziadek oprowadza wnuki śladami Adama Mickiewicza, dzięki czemu mogą razem z pisarzem ugasić pożar Nowogródka, założyć tajne stowarzyszenie i ruszyć do powstania listopadowego, a nawet dopilnować wydania Pana Tadeusza. Czytelnik prowadzony przez piękne ilustracje podąża krok w krok za nimi.
Adaś Mickiewicz – Łobuz i mistrz to pierwsza z cyklu Wciągających książek o wielkich Polakach, czyli powieści opartych na faktach, które w fascynujący sposób przedstawiają losy najważniejszych postaci w historii Polski. Nie ma przecież lepszego sposobu na poznanie drugiego człowieka niż spotkanie w cztery oczy.
Po nieudanej próbie samobójczej Christine Lavant zgłosiła się do kliniki psychiatrycznej w Klagenfurcie, gdzie spędziła sześć tygodni – był rok 1935, przyszła autorka miała dwadzieścia lat. Ów obraz z przeszłości został wywołany i poddany obróbce literackiej jako „Zapiski z domu wariatów” ponad dekadę później, aczkolwiek pierwsza niemiecka edycja ukazała się dopiero w 2001 roku.
Lavant nie odważyła się wydać tej książki za życia – być może nie tylko ze względów osobistych, ale i z powodu szerszego kontekstu historycznego, tj. niechlubnego uwikłania Austrii w nazizm. Po II wojnie światowej okazało się bowiem, że w czasach III Rzeszy w szpitalu, w którym kilka lat wcześniej przebywała pisarka, przeprowadzano eksterminację osób chorych umysłowo i upośledzonych. Autorka, pełna też wątpliwości co do opisu postaci mających rozpoznawalne pierwowzory, zniszczyła własny rękopis. Późniejsza publikacja była możliwa dzięki manuskryptowi zachowanemu przez tłumaczkę, która w latach pięćdziesiątych przełożyła fragment na język angielski.
„Zapiski” to proza jednocześnie autentyczna i wyrafinowana, osobista i pełna dramatyzmu narracja łączy się w niej z artystyczną dojrzałością i oryginalnością języka.
„Jedna z prekursorskich pozycji szerokiego dziś, cenionego i silnie obecnego w literaturze niemieckojęzycznej nurtu beletrystyki zmagającej się z tematem choroby”.
Arkadiusz Żychliński
„Christine Lavant wyszukuje historie o archaicznym rozmachu, a jednak w pełni współczesne”.
Carola Wiemers, Deutschlandradio
„Opowieść bez jednoznacznych morałów i scenariuszy, a jednocześnie niezwykle zapadająca w pamięć, poruszająca interesujące aspekty ludzkiej psychiki, cielesności, zniewolenia i relatywnej definicji wolności”.
Inez Okulska
Christine Lavant (1915–1973) – austriacka poetka i prozaiczka. Urodziła się w ubogiej, wielodzietnej rodzinie i ze względu na liczne przewlekłe choroby zmuszona była przerwać edukację szkolną. Azylu szukała w twórczości, malując oraz pisząc. Debiutowała prozą „Das Kind” (1948, „Dziecko”), następnie wydała kilkanaście książek. Po polsku dotychczas ukazał się tylko wybór jej wierszy „Nocny krzyk pawia” (2000) w przekładzie Ryszarda Wojnakowskiego. Twórczość Lavant cenił m.in. Thomas Bernhard. Pisarka jest dwukrotną laureatką Nagrody im. Georga Trakla (1954, 1964), natomiast trzy lata przed śmiercią otrzymała Wielką Austriacką Nagrodę Państwową w dziedzinie literatury (1970). W ostatnich latach twórczość Lavant przeżywa w Austrii prawdziwy renesans.
Wydanie krytyczne dzieł Witolda Gombrowicza ukazuje się pod redakcją Włodzimierza Boleckiego oraz Jerzego Jarzębskiego i Zdzisława Łapińskiego.Tom IV Trans-Atlantyk opracował dr hab. Marian Bielecki z Uniwersytetu Wrocławskiego.Jedyny w swoim rodzaju utwór-wyzwanie, utwór-prowokacja, kapitalna rozprawa Gombrowicza z polskością, z podtrzymywanymi przez tradycję stereotypami narodowymi. Genialny humor i cudowny język, zadziwiające wykorzystanie przez pisarza form gawędy szlacheckiej, nie milknące pytania, które w każdym pokoleniu powinniśmy sobie zadawać.
Tytani rewolucji przemysłowej i wielka bitwa o elektrodolary
Nowy Jork, rok 1888. Cud elektryczności powoli rozjaśnia mrok wielkiego miasta. Thomas Edison wygrywa wyścig po patent, który pozwoli mu zbić fortunę. Jednak jego główny rywal, George Westinghouse, jeszcze się nie poddał. Co ma z tym wszystkim wspólnego Nikola Tesla? Jak zakończy się wojna o elektryfikację Ameryki?
Amerykańscy bogowie nowożytności na kartach jednej powieści – Thomas Edison, Nikola Tesla, J.P. Morgan i George Westinghouse. To oni zadecydowali o losach współczesnego przemysłu.
Jedna z najlepszych książek roku według „The Washington Post”
Graham Moore – amerykański scenarzysta i autor bestsellera Sherlockista. Laureat Oscara za scenariusz do filmu Gra tajemnic.
Jako młody chłopak chciał zostać rycerzem. Marzył o lśniącej zbroi i szybkim rumaku. Pragnął dla siebie sławy i uznania. Pociągnięty głosem Chrystusa porzuca wszystkie swoje plany
i zostaje Biedaczyną z Asyżu. Zbroję zamienia na zgrzebny habit, jego bronią jest odtąd modlitwa.
Franciszek żyje radykalnym duchem ubóstwa. Jest bratem dla wszystkich. Pokorny i cichy.
Święty Franciszek to jeden z najpopularniejszych świętych Kościoła katolickiego. Lubiany i przywoływany przez licznych wiernych, patronuje między innymi ekologom. Obecny papież przyjął imię św. Franciszka, podkreślając tym samym bogactwo życia i przesłania jego osoby.
Ta mała książeczka przedstawia sylwetkę św. Franciszka i opowiada o tym, jak wielkich rzeczy dokonuje Bóg w życiu swoich dzieci.
Odbiorcy
– dzieci, które poznają postać Świętego Franciszka z Asyżu;
– rodzice i opiekunowie, którzy chcą pomóc dzieciom wzrastać w wierze.
Dlaczego warto nabyć tę książkę
– przybliża sylwetkę Świętego Franciszka z Asyżu, jednej z ciekawszych postaci w historii chrześcijaństwa;
– zaprasza dzieci do refleksji nad sensem życia;
– to wartościowa pozycja dla małego chrześcijanina.
Matka Teresa z Kalkuty żyła niezwykle skromnie pośród najbiedniejszych ludzi. A mimo to była naprawdę bogata. Nie była wysoka, ale śmiało możemy powiedzieć o niej, że była WIELKA.
Kiedy Teresa, młoda zakonnica, przybyła do Indii, została poruszona panującą tam biedą. Wkrótce pojęła, że jej powołanie to nie życie w klasztorze, ale bycie przy biednych, chorych i umierających.
Matka Teresa wykonywała rzeczy niezmiernie proste, karmiła głodnych i przygarniała odrzuconych, mimo to, a może właśnie dlatego otrzymała Pokojową Nagrodę Nobla, a w 2016 roku została ogłoszona świętą.
Ta mała książeczka przedstawia sylwetkę tej niezwykłej kobiety i opowiada o tym, jak wielkich rzeczy dokonuje Bóg w życiu swoich dzieci.
Odbiorcy
– dzieci, które poznają postać Świętej Teresy z Kalkuty;
– rodzice i opiekunowie, którzy chcą pomóc dzieciom wzrastać w wierze.
Dlaczego warto nabyć tę książkę
– przybliża sylwetkę Świętej Matki Teresy z Kalkuty, jednej z ciekawszych postaci XX wieku;
– zaprasza dzieci do refleksji nad sensem życia;
– to wartościowa pozycja dla małego chrześcijanina.
Przełom XV i XVI wieku. Przez Półwysep Apeniński przetaczają się wojny o Królestwo Neapolu i Księstwo Mediolanu.
Izabela Aragońska, pozbawiona Księstwa Mediolanu przez Ludwika Sforzę, wciąż ma nadzieję na odzyskanie należnej jej pozycji. Naiwnie wierzy w pomoc króla Francji, ale szybko pozbywa się złudzeń. Rozdarta między tęsknotą za utraconym synem a troską o los córek, ucieka z okupowanego przez Francuzów Mediolanu. W drodze do Neapolu zatrzymuje się w Watykanie. Poznaje swoją bratową Lukrecję Borgię i staje twarzą w twarz z potężnym papieżem Aleksandrem VI. Lecz beztroska atmosfera watykańskich pałaców stanowi jedynie fasadę, za którą kryje się wiele tragedii. Dopiero w Bari, gdzie Izabela chroni się ze swą córką Boną Marią, ożywają nadzieje na wyniesienie mediolańskiej księżniczki na tron, zwieńczone ślubem z królem Polski.
XV-wieczny Mediolan czasy Ludwika Sforzy, wojen włoskich i dzieł Leonarda da Vinci. W 1489 roku Gian Galeazzo Sforza po raz pierwszy spotyka się z poślubioną per procura Izabelą Aragońską, wnuczką króla Neapolu. Młody książę Mediolanu z trudnością ukrywa rozczarowanie urodą małżonki. Nie bez znaczenia jest jednak posag panny młodej niebagatelna suma stu tysięcy złotych dukatów. Izabela, nieświadoma niechęci męża, pragnie go pokochać i być dobrą żoną, ale zamiast oczekiwanej miłości poznaje smak upokorzenia i zdrady. Z czasem odkrywa także niepokojące tajemnice rodu swego małżonka. Faktyczną władzę w Mediolanie sprawuje bowiem Ludwik Sforza, usuwając w cień swego bratanka Giana Galeazza. Do walki z regentem młoda księżna staje pozbawiona wsparcia męża. Charakter Izabeli hartuje się w walce z przeciwnościami, ale czy samotna kobieta zdoła zapewnić swym dzieciom należną im schedę?
Historia Barbary Giżanki, pięknej mieszczki, która miała być jedynie narzędziem w rękach ambitnego rodu Mniszchów, a stała się ostatnią miłością króla Zygmunta Augusta.
Jest schyłek 1570 roku. Niemal od dwudziestu lat Zygmunt August opłakuje Barbarę Radziwiłłównę. Jej przedwczesna śmierć, kolejne nieudane małżeństwo - tym razem z Katarzyną Habsburżanką - i brak następcy tronu powodują, że starzejący się król utracił już nadzieję na odmianę losu. Niespodziewanie na jego drodze staje kobieta łudząco podobna do zmarłej Radziwiłłówny. Barbara Giżanka, kupiecka córka, sprawia, że król odzyskuje wolę życia i ponownie zaczyna marzyć o szczęściu. Ale piękna kupcówna nie dzieli z królem jedynie łoża. Jej wpływ na króla jest coraz większy, co wzbudza nienawiść dworzan i szlachty. Jak długo Barbarze uda się wieść dostatnie życie na dworze i zachować miłość króla…?
Jadwiga z Andegawenów Jagiełłowa to postać ogromnie ważna dla naszej historii, kultury, świadomości narodowej. Król-królowa, młodo zmarła, jest uznana za świętą, jej marmurowy sarkofag zna prawdopodobnie każdy, choćby z ilustracji albo fotografii. Ale czy za tym obrazem widzimy prawdziwego człowieka, dziewczynę, kobietę? Czy nie ciekawym byłoby zobaczyć, jak postrzegali ją najbliżsi: matka, ojciec, siostra, Wilhelm Habsburg - poślubiony w dzieciństwie, pierwszy postulator procesu kanonizacyjnego Wojciech Jastrzębiec i wreszcie Władysław Jagiełło.W tej książce Jadwiga pojawia się tylko w ich opowieściach i wspomnieniach. Każdy widzi ją inaczej... Jaka była naprawdę? Na to pytanie może odpowie sobie Czytelnik, bo prawda o Jadwidze, tak jak prawda o każdym z nas jest wielobarwna, złożona, tajemnicza i własna. Możemy tylko próbować się do niej zbliżyć. Może ta książka będzie taką skromną ścieżką do Jadwigi z Andegawenów Jagiełłowej?
Poetka, wnuczka Tomasza Zana, przyjaciela Mickiewicza, dziś najczęściej przypominana jako sekretarz marszałka Piłsudskiego. Ona sama także bardziej od wierszy ceniła swoją karierę urzędniczki, dumna, że może służyć Polsce. Ale jej debiut poetycki zrobił furorę. Zachwyt wyraził Stefan Żeromski a Jarosław Iwaszkiewicz fascynował się jej wczesnymi wierszami i do końca pozostał jej czytelnikiem. Jej przekład Anny Kareniny do dziś nie stracił świeżości, a spory z redaktorami przeszły do legendy.
To opowieść o życiu poetki, która jest też zapisem czasów i jej zmagań z przeciwnościami: sieroctwem i samotnością, a także wyprawą do czasów i historycznych wstrząsów, które naznaczyły jej losy, czasem przynosząc zmiany na lepsze, a częściej – katastrofy. Na froncie I wojny światowej opatrywała żołnierzy, umarła pół roku przed zakończeniem stanu wojennego, zupełnie niewidoma.
Wielka dama i kontrowersyjna osobowość. „Jest ekscentryczna. Mówi zawsze, co innego, niż się oczekuje, wprost uosobienie przekory” – pisała o niej Maria Dąbrowska. Emancypantka, katoliczka, na pewnym etapie socjalistka mówiła, że nie interesują jej „podziałki polityczne” między ludźmi, ponieważ uznawała, że w każdym obozie politycznym są ludzie głupi i mądrzy oraz przyzwoici i niezbyt porządni.
Joanna Kuciel-Frydryszak – absolwentka Polonistyki na Uniwersytecie Wrocławskim, dziennikarka, współpracująca m.in. z „Wysokimi Obcasami Extra” i dodatkiem „Gazety Wyborczej” „Ale Historia”; prowadzi zajęcia w Dolnośląskiej Szkole Wyższej.
Autorka biografii Słonimski. Heretyk na ambonie, nominowanej w najważniejszych konkursach na Historyczną Książkę Roku – im. K. Moczarskiego i O. Haleckiego.
Cześć, jestem Heńka. Chcę Ci przedstawić moje koleżanki. Już dawno nikt ich nie odwiedzał, a mają mnóstwo fantastycznych historii w zanadrzu. Dziesięciolatka na tronie, rymopiska, pierwsza kobieta chirurg, alpinistka, kobieta szpieg… Bohaterki i buntowniczki. Na pewno się polubicie! Bo możesz być jak one.
W książce występują:
Anna Henryka Pustowójtówna – dziewczyna z powstania styczniowego
Izabela Czartoryska – niestrudzona kolekcjonerka osobliwości
Krystyna Krahelska – bez której nie byłoby warszawskiej Syrenki
Krystyna Skarbek – agentka, która wyprzedziła Jamesa Bonda
…i wiele innych dziewczyn, które nie uznają słowa „niemożliwe”!
W 1940 roku wojska nazistowskich Niemiec okupowały Polskę. W Warszawie, Żydzi z całego miasta zostali zesłani do otoczonego murami getta.. Każdy, kto próbuje uciec jest zabijany bez ostrzeżenia; jedynymi, którzy mogą wjeżdżać i wyjeżdżać z getta są przedstawiciele wydziału opieki społecznej. Wśród nich jest Irena Sendlerowa, która codziennie przywozi jedzenie, leki i wsparcie dla tych, uwięzionych w tym piekle, cierpiących z powodu chorób i niedożywienia. Irena jest wzorem odwagi: nie waha się przeciwstawić strażnikom, aby zrobić więcej niż pozwalają okupanci. Punktem zwrotnym jest dzień, gdy na łożu śmierci, młoda matka powierza jej życie swego syna. Ten zwrot akcji i następujące po nim wydarzenia sprawiają, że Irena angażuje się w ratowanie dzieci z getta. Aby to zrobić, musi być gotowa zaryzykować życie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
