W sierpniu 1920 roku wojsko polskie skutecznie zastopowało marsz bolszewików dążących do opanowania całej Europy. Odrodzona Rzeczpospolita, wbrew temu, co wieszczył Trocki, nie okazała się łatwym do pokonania etapem na drodze do wszechświatowej rewolucji, ale skuteczną tamą, która skutecznie obroniła nasz kontynent przed zalewem krwawego, bolszewickiego terroru.
O zwycięskich polskich dowódcach, Naczelnym Wodzu Józefie Piłsudskim, generałach Rozwadowskim, Sikorskim, Latiniku, Śmigłym-Rydzu czy Roi napisano tomy, podobnie jak o żołnierzach walczących pod ich komendą. Jak się okazuje, polskie kobiety też miały niemały wkład w sukces polskiego oręża, jakim było odparcie bolszewików. Nie tylko wspierały swoich mężów i synów, zmagających się z wojenną codziennością, ale chwytały za broń, by bronić swoich domów w obliczu wroga. Były również sanitariuszkami, zaopatrywały mężczyzn w odzież, dostarczały paczki z żywnością. Kobiety to ciche bohaterki Cudu nad Wisłą i obrony kraju przed bolszewicką zarazą.
Niniejsza publikacja kończy pięcioksiąg lehicki napisany przez Janusza Bieszka w latach 2014–2019. Zawiera on dowody źródłowe z różnych roczników, kronik, dzieł i opracowań historycznych krajowych i zagranicznych, potwierdzających funkcjonowanie Królestwa Lehii w starożytności i średniowieczu.
Autor opisuje je na przestrzeni wieków i uzupełnia pocztem 167 władców lechickich, w tym 24 wojewodów panujących wraz herbowymi rycerzami Lehitami.
Ponadto autor prezentuje i omawia organizację państwowości oraz ważniejsze wojny i bitwy Ariów-Sławian Indoscytów w okresie starożytnym oraz wczesnośredniowiecznym, a także zdobycie przez nich większych miast.
Podkreśla, że jego serię ksiąg lehickich zamknie będąca na ukończeniu VI księga lehicka w formie atlasu.
Opowieść o warszawskiej ulicy roku 1920 – od 20 czerwca do 20 sierpnia. Tydzień po tygodniu, dzień po dniu. Strajki robotnicze, upał, drożyzna, premiery w teatrach i kabaretach, afery kryminalne i tajemnicza fala samobójstw. Letnie ogródki kawiarniane przy których przysiadają umundurowani już ochotnicy. Wreszcie apel Piłsudskiego, wielki zryw mobilizacyjny warszawiaków i uroczysty wymarsz pierwszych oddziałów. Wiece robotnicze i procesje błagalne. Na tym tle historie zwykłych ludzi i znacznych postaci zasłużonych dla miasta. O czym dyskutowano, na jakie tematy się kłócono, gdzie bywano i co czytano? Gdzie wyjeżdżano na wakacje? Jakie lęki wewnętrzne władały wtedy społeczeństwem warszawskim? Książka pokazuje stolicę roku 1920 jako miasto wewnętrznie skłócone, szarpane sprzecznymi namiętnościami, a jednocześnie potrafiące w obliczu niebezpieczeństwa zmobilizować się, zjednoczyć, zawiesić swary.
Znakomita wielowątkowa powieść rosyjskiego pisarza, weszła na stałe do kanonu literatury światowej. Publikacja przyniosła międzynarodową sławę MichaiłowiBułhakowowi, akcja przenosi się z Moskwy czasu Stalina do Palestyny za Jezusa i Poncujsza Piłata. W publikacji groteskowy obraz Rosji lat trzydziestych z jejrealiami obyczajowymi. Fascynujący i ponadczasowy obraz walki dobra i zła. Książka jest jak narkotyk – wraca się do niej nieustannie.Niniejszy przekład powieści oparty jest na najnowszym wydaniu szóstej, ostatniej, wersji powieści (z lat 1938–1940), zakończonej niedługo przed śmiercią autora, z niepublikowanego dotąd „Pełnego zbioru rękopisów powieści” znajdujących się w posiadaniu Rosyjskiej Biblioteki Państwowej.
Quo vadis to najbardziej znana obok Trylogii i Krzyżaków powieść historyczna czołowego polskiego twórcy końca XIX wieku. Publikacja przyniosła Sienkiewiczowi pierwszą w historii Polski literacką Nagrodę Nobla i międzynarodowy rozgłos. Fabuła została osadzona w czasach kwitnącego, coraz bardziej rozszerzającego swoje wpływy imperium rzymskiego i początków chrześcijaństwa. W powieści nie zabrakło wątku miłosnego ani przeszkód piętrzących się przed zakochanymi. Na podstawie tego znakomitego romansu historycznego powstało wiele ekranizacji. W najnowszej wersji, wyreżyserowanej przez Jerzego Kawalerowicza, wystąpiła śmietanka aktorów polskiej sceny filmowej.
Emancypantki należą do najgłośniejszych utworów Bolesława Prusa i są jedną z pierwszych powieści w polskiej literaturze, w której główną rolę odgrywa kobieta wraz z jej problemami. Akcja Emancypantek rozgrywa się w II połowie XIX wieku. Panna Magdalena Brzeska jest altruistką, ale jednocześnie osobą naiwną i zagubioną. Otaczający bohaterkę świat obłudy i zakłamania przytłacza ją i doprowadza do załamania. Nie pomagają mądre rady profesora Dębickiego. Pod koniec powieści Magdalena odrzuca propozycję małżeństwa z arystokratą Stefanem Solskim i wstępuje do klasztoru, uciekając przed problemami.
Łódź, lata osiemdziesiąte XIX wieku. Trzej przyjaciele – polski szlachcic Karol Borowiecki, Maks Baum, syn niemieckiego fabrykanta, oraz Żyd, Moryc Welt – próbują odnieść sukces w świecie rozkwitających jak grzyby po deszczu, fabryk. Każdym z nich kierują inne pobudki, każdy kieruje się innymi wartościami. Czy ich życiowe wybory okażą się trafne? Reymont w Ziemi Obiecanej kreśli wielowymiarową panoramę przemysłowego miasta, jakim w drugiej połowie XIX wieku była dynamicznie rozwijająca się Łódź. Przesycona autentyzmem atmosfera, drapieżna codzienność, barwne tło obyczajowe – oto atuty tej powieści. Ziemia Obiecana była dwukrotnie filmowana.
CZARNA ŚMIERĆ, DŻUMA, WIELKI DANSE MACABRE W CZTERNASTOWIECZNEJ EUROPIE. CZY JEST COŚ BARDZIEJ PRZERAŻAJĄCEGO? CZY MOŻE ZAATAKOWAĆ PONOWNIE?
Doskonałe niemal dziennikarskie śledztwo dwójki specjalistów, którzy opierając się na wiarygodnych dowodach opowiadają historię dżumy. Zaspokajają głód wiedzy na temat tej śmiertelnej choroby minionych czasów i jej możliwych następstw w przyszłości. Jakie są jej korzenie? I co najważniejsze czy może znowu zaatakować?
Wykorzystują relacje świadków, na podstawie informacji zawartych w księgach parafialnych odtworzyli życie w czasach zarazy i prześledzili losy zamkniętych społeczności skazanych na zagładę. Dzięki temu jak z puzzli stworzyli pamięciowy portret tego mordercy.
Nadal pozostaje silny lęk, że może pojawić się nowa globalna zaraza, która zagrozi naszemu życiu. Przykład COVID-19 pokazał, jak wielkie spustoszenie może spowodować.
Jesteśmy całkowicie bezbronni wobec nowych wirusów, dopóki nie zostaną one scharakteryzowane i nie pojawią się szczepionki. Czy wiarygodny jest niemal filmowy scenariusz o pojawieniu się wyimaginowanego wirusa zabijającego większość populacji Ziemi? W jaki sposób ci, którzy przetrwają, będą mogli zacząć nowe życie?
Na całym świecie lawinowo rośnie liczba osób zarażonych koronawirusem SARS-CoV-2 wywołującym chorobę COVID-19. Również w Polsce potwierdzono wiele przypadków zachorowań. Eksperci z Chińskiego Centrum Kontroli i Prewencji Chorób w Wuhan (to tam, gdzie wybuchła epidemia!) pod przewodnictwem dr. Wang Zhou udzielają na 96 stronach tej książki profesjonalnych rad, jak zabezpieczyć się przed infekcją.
Nikt nie jest doskonały, ale to nie powinno powstrzymywać nikogo od miłości – miłości do świata, do siebie nawzajem i nawet do nas samych. W tej pięknie ilustrowanej książce, nauczyciel buddyzmu Haemin Sunim (którego imię oznacza „spontaniczną mądrość”) korzysta z przykładów z własnego życia oraz z wielu lat doświadczenia w pomaganiu innym. Kiedy traktujemy siebie ze współczuciem i empatią oraz staramy się sobie wybaczyć, uczymy się traktować innych w ten sam sposób, dzięki czemu jesteśmy w stanie komunikować się z ludźmi na innym, głębszym poziomie, nie przejmować się porażkami, radzić sobie z bólem i depresją, słuchać innych bardziej uważnie, wyrażać swoje myśli wyraźniej i mieć odwagę do realizacji tego, co nas naprawdę uszczęśliwia, aby czuć się kompletnym. W książce znajdziemy ponad 35 kolorowych ilustracji, które przez zmysł wzroku trafią do serca, a wraz ze słowami Haemina Sunima oferują pocieszenie, zachętę i mądrość, aby każdy mógł nauczyć się kochać siebie, swoje życie i wszystkich w nim obecnych.
Książka jest synoptycznym przeglądem rudych włosów i zjawiska rudości: pod względem naukowym, historycznym, kulturowym i artystycznym.
Przytacza przykłady ze sztuki, literatury i, gdy dotyczy czasów współczesnych, również filmów oraz reklamy. Omawia rude włosy nie tylko jako fenomen fizjologiczny, ale również kulturowy, w przeszłości i w czasach obecnych. Lecz książka ta jest też podróżą przez naukę o rudości, jej historię i pojawienie się dziedzictwa genetycznego, które jest coraz lepiej rozumiane przez współczesną medycynę. Autor pochyla się nad wieloma sprzecznymi podejściami do rudowłosych, mężczyzn i kobiet, dobrych i złych, z zachodu i wschodu.
To jest studium odmienności, i jak zawsze, to co mówimy o „innych” jest daleko mniej interesujące od tego, co mówi się o nas.
Lecz jeśli zamierzamy zapytać co, kto, jak i dlaczego, należy rozpocząć od gdzie i kiedy.
Zbrodnie okrutne, z nagłego porywu lub przypadkowe, sąsiedzkie. Młotkiem, pilnikiem, drutem. Na polskiej wsi, pod lasem, w opłotkach. Takie właśnie przypadki „kolekcjonuje” młoda blogerka, sama będąca mieszkanką małej miejscowości. Dociera do policyjnych akt i prasowych doniesień, zamieszcza na blogu suche dane, opisy zdarzeń, fotografie miejsc, ofiar i oprawców. I wyobraża sobie, że te zbrodnie mogłyby się zdarzyć na jej ulicy. Książka „Kolekcjonerka zbrodni” jest o niej – blogerce, o jej szczególnej kolekcjonerskiej pasji, o kryminalnych historiach Polski B i ich podłożu – alkoholizmie, przemocy domowej, sąsiedzkiej zawiści.
W rożnych państwach i w różnych epokach kobiece królowanie wyglądało inaczej. O ile wiele z ukoronowanych pań cieszyło się przywilejami królowych, o tyle mało z nich sprawowało oficjalną władzę. Książka pokazuje schematy rządów sprawowanych przez kobiety, od starożytności po wiek XX, przez pryzmat ostatnich dni władczyń. Wśród prezentowanych dwudziestu opowieści znajdują się sceny morderczych tortur (Brunhilda), samobójstwa (Kleopatra), zabójstwa (Sissi, Draga Obrenović), matkobójstwa (Agrypina), dekapitacje (Maria Stuart, Maria Antonia), egzekucje bez procesu (ostatnia caryca). Równolegle do tych wszystkich tragicznych śmierci, na uwagę zasługują także ostatnie chwile tych, które nie straciły życia od ciosu nożem czy na gilotynie i u kresu swoich dni z godnością, w zaciszu prywatnych komnat i publicznie, podejmowały ostatnią walkę, tym razem ze śmiercią. Nawet jeżeli ostatnie dni królowych mogłyby wydawać się nam banalne, to one nigdy nie są „normalne”. „W moim końcu jest mój początek”, oto motto wybrane przez Marię Stuart, na długo przed egzekucją.
Emocje istnieją po to, abyśmy je odczuwali, lecz nie po to, by zdominowały życie, oślepiały czy kradły naszą przyszłość. Nie powinny również wysysać z nas energii – w chwili bowiem, gdy tak się dzieje, stają się toksyczne.
Żyć – oznacza poznać samego siebie. Właśnie owo poznanie pozwala zadzierzgnąć więzi między innymi i nami samymi. Jeśli ukrywamy emocje, wyciszamy je i skrywamy, myśląc, że w ten sposób znikną, to popełniamy błąd. Nadal będą w nas tkwić, jednak zamknięte niczym w więzieniu, co jedynie doprowadzi do chwiejności emocjonalnej, apatii i afektywnej niewiary.
Uzdrowienie emocji oznacza przygotowanie na uwolnienie się od negatywnych i toksycznych odczuć, które zdecydowanie nie pomagają w znalezieniu rozwiązania. Celem niniejszej książki jest przyznanie każdej emocji jej prawdziwego znaczenia.
Twoim przeznaczeniem jest zwycięstwo, miłość, szczęście, dostatek i pełnia życia.
Masz aż nadto zdolności, by dokonać własnej wewnętrznej przemiany. I podążyć tą drogą. Ku większemu szczęściu!
Podbój Ameryki wydaje się być historią zamkniętą: znaną i dokładnie opisaną. Błąd! Znany badacz dziejów Ameryki Łacińskiej na podstawie swych wykładów prowadzonych na uniwersytecie w Pensylwanii stworzył polemiczne dzieło, które odkłamuje mity i uogólnienia narosłe wokoło odkrycia i podboju Ameryki.
To nie jest tak, że Pizarro i Cortes na czele bandy "psów wojny" obalili wielkie cywilizacje mordując i gwałcącą wszystkich i wszystko na swojej drodze. Proces podboju udał się, bo trafił na swój moment w historii. Konkwistadorzy uruchomili procesy, które "rozwaliły" cywilizacje amerykańskie od środka. Poza tym, Hiszpanie mieli już gotowy schemat działania, "nie odkrywali Ameryki" - zrobili wszystko zgodnie ze starą szkoła podboju, zastosowali sprawdzone tricki i sztuczki aby pokonać silniejszego.
"Ciemność wśród nas" to czternasta część bestsellerowej serii Mari Jungstedt, opowiadającej o wstrząsających i tajemniczych zbrodniach rozgrywających się w malowniczej Gotlandii.
W czasie regat Gotland Runt rozpętuje się burza. Jeden z jachtów najczęściej typowanych do zwycięstwa zostaje zmuszony do powrotu na ląd. Na brzegu członkowie załogi odkrywają ciało mężczyzny. Jest zakneblowany, a ręce ma związane na plecach.
Wkrótce okazuje się, że to Tobias Ström, właściciel popularnej restauracji. Komu tak bardzo się naraził? Komisarz Anders Knutas i współpracująca z nim Karin Jacobsson zmagają się z własnymi problemami w związku, a jednocześnie zostają wciągnięci w kolejną pogoń za mordercą. W ciemność, która jest między nami.
Rewolucja przestrzeni i czasu
Albert Einstein, niezwykły umysł i gwiazda fizyki, ponad sto lat temu na nowo odkrył Wszechświat, a jego teoria względności - jak wykazują pomiary fal grawitacyjnych - wciąż jest aktualna. Co jednak dokładnie odkrył, w jaki sposób potwierdzona została jego teoria i dlaczego bez niej nie działałaby żadna nawigacja?
Książka wyjaśnia genialne idee tego nadzwyczajnego talentu wszech czasów tak łatwo i przystępnie, jak tylko to możliwe!
W piekle Auschwitz, do którego trafiali mężczyźni i kobiety, rodziły się także dzieci.
Auschwitz ma różne oblicza, lecz jednym z najgorszych i najbardziej tragicznych jest los dzieci, które przychodziły tu na świat.
Bezbronne, bez szans na przeżycie. Jednak i tu pojawiały się anioły: położne, pielęgniarki i kobiety, które robiły wszystko, by je ocalić. Jedną z nich była Stanisława Leszczyńska. Położna, która gdy trafiła do Auschwitz, nie tylko nie straciła nadziei, ale pobyt tam potraktowała jak misję. Nazywana Mateczką, niosła pociechę innym, ale przede wszystkim odbierała porody więźniarek. W koszmarnych warunkach, nawet bez wody, za to pod czujnym okiem Mengelego. Nie pozwoliła umrzeć ani jednemu noworodkowi i ani jednej matce.
Co nie znaczy, że wszyscy jej podopieczni przeżyli obozowy koszmar.
Zimna wojna pomiędzy USA i Związkiem Radzieckim oraz ich satelitami miała swój gorący, tajny front – rywalizację wywiadowczą. Amerykanom było bardzo trudno werbować agentów w ZSRR, państwie w dużym stopniu zamkniętym, w którym policja polityczna KGB na masową skalę inwigilowała społeczeństwo i śledziła obcokrajowców, zwłaszcza dyplomatów. Jednym z największych sukcesów amerykańskiej CIA (Centralnej Agencji Wywiadowczej) na terenie przeciwnika było pozyskanie w 1979 roku Adolfa Tołkaczowa.
Ten inżynier z Moskwy, specjalista od radarów, powodowany niechęcią do systemu komunistycznego i sympatią do dysydentów takich jak Andriej Sacharow czy Aleksander Sołżenicyn, przekazał CIA tysiące stron tajnych dokumentów. Dzięki niemu Amerykanie poznali silne i słabe strony radzieckich systemów radarowych i obrony powietrznej. Mogli też namierzać i wprowadzać w błąd urządzenia radarowe montowane w radzieckich samolotach wojskowych. Cenny agent działający pod nosem KGB wpadł w 1985 roku wskutek zdrady w szeregach CIA i rok później został stracony. Wartość informacji dostarczonych przez Tołkaczowa wyceniono w USA na okrągły miliard dolarów.
David E. Hoffman, znany amerykański dziennikarz specjalizujący się w sprawach rosyjskich, laureat Nagrody Pulitzera, opisał tę nieznaną historię na podstawie rozmów z emerytowanymi funkcjonariuszami CIA oraz odtajnionych raportów wywiadowczych. Książka od początku do końca trzyma w napięciu, czyta się ją niczym powieść szpiegowską spod pióra Johna le Carré. Tyle że przedstawione w niej wydarzenia zdarzyły się naprawdę.
Prowadzenie wojen, zwycięstwa i porażki w bitwach i potyczkach to domena przede wszystkim mężczyzn. Ale czy na pewno udział kobiet w wojnach ograniczał się do roli markietanek czy niewolnic branych w jasyr? Historia obfituje w epizody walecznych bojowniczek. Przybliżmy czytelnikom niektóre z nich, począwszy od Amazonek, poprzez Artemizję – kobietę w funkcji admirała – czy Agryppinę Starszą. Przyjrzyjmy się Joannie d’Arc, która poprowadziła do boju Francuzów, zapoznajmy się z wyczynami Katarzyny Sforzy i polskim kresowym wilczycom. Do znanych kobiet w mundurze należała Joanna Żubr, której, jako pierwszej kobiecie przyznano Virtuti Militari. Do historii weszła też Henryka Pustowójtówna i legionistki Piłsudskiego.
Wszystkie te kobiety udowodniły, że odwaga, dzielność i spryt pomagają w wojowaniu i nie są tylko atrybutami mężczyzn.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
