Reprint oryginału wydanego w Warszawie w 1889 roku nakładem Michała Arcta, z przepięknymi 17 ilustracjami H. Benneta. Wybór wierszy: Rankiem; Każdy domu swego strzeże; Co słonko widziało; Piosenka w kuźni; Zosia i jej mopsy; Przygoda Mańci; Co Staś widział w polu; Dziadek; Nasz domek; Pranie to tylko kilka wybranych wierszyków Marii Konopnickiej. Zapraszam do zapoznania się z pozostałymi. Maria Konopnicka w swoich wierszach przybliża najmłodszym czytelnikom piękno przyrody, oprowadza po lesie i ogrodzie. Poprzez zabawę uczy szacunku, odpowiedzialności i empatii. Wprowadza w dziecięcy świat marzeń i tajemnic.

Reprint oryginału z 1892 r. "Na początku czwartej dekady dziewiętnastego stulecia młody lekarz Heinrich Hoffmann szukał gwiazdkowego prezentu dla swojego synka. Niezadowolony ze świątecznych ofert, postanowił, że sam napisze i zilustruje książeczkę. Nie wiemy, czy te okoliczności powstania zbiorku nie zostały trochę upiększone przez autora, możemy jednak być pewni, że w 1845 roku namówiony przez przyjaciół medyk wydaje "Lustige Geschichten und drollige Bilder mit 15 schön kolorierten Tafeln für Kinder von 3-6 Jahren", czyli "Wesołe historie i ucieszne obrazki z piętnastoma kolorowanymi tablicami dla dzieci w wieku 3-6 lat". Hoffman nie wiedział wówczas, że tworzy coś więcej niż bestseller. Powstał prawdziwy literacki mind virus, który nie tylko podbił świat, ale zakorzenił się w języku i kulturze popularnej prawie każdego kraju, do którego dotarł. Struwwelpeter, czyli "Rozczochrany Piotruś", imię bohatera pierwszej z historyjek stało się w połowie XIX wieku tytułem tej książeczki. Liczne przekłady albo pozostawiały go w brzmieniu oryginalnym, albo nadawały własny: Shockheaded Peter lub Slovenly Peter, Pierre l'Ébouriffé, Pierino Porcospino, Den store Bastian, Jörö-Jukka, czy wreszcie Stepka Rastrepka i Staś Straszydło. Polska wersja nosi jednak drugi tytuł: Złota Różdżka (w pierwszych wydaniach pisane jako Rószczka) i to pod tą nazwą przez niemal wiek funkcjonowała wśród polskich dzieci. Złotą różdżkę oraz rosyjskiego Stepkę Rastrepkę zawdzięczamy osobie Bolesława Maurycego Wolffa, znanego także jako Moryc Osipowicz Wolff. Działający w Warszawie i Petersburgu księgarz, wyjątkowo zasłużony dla polskiego i rosyjskiego rynku wydawniczego, był inicjatorem powstania obu przekładów. Nie wiadomo, kto jest autorem tłumaczeń (polskie przypisuje się Wacławowi Szymanowskiemu, choć nie ma tu pewności). Podobnie z ilustracjami, ryciny opracowane przez duet Bohnstedt i Hohenfelden zostały zaadaptowane do polskiego wydania zapewne przez Franciszka Kostrzewskiego - są zresztą w zasadzie identyczne w obu wydaniach, tylko w wierszyku Jedruś gap, gdzie pojawiają się postacie chłopów, polscy włościanie mają wąsy i rogatywki, rosyjscy zaś brody i rumiane oblicza. Wydania Wolffa ukazały się już w 1849 roku i były pierwszymi, które tak mocno zmieniały estetykę niemieckiego oryginału - wszystko wskazuje na to, że ich ilustracje wpłynęły tak mocno na Hoffmanna, że nieco "upiększył" późniejsze wersje oryginalnego Struwwelpetera. W wersji polskiej i rosyjskiej pominięto również jeden wierszyk- Die Geschichte von dem wilden Jäger (Historia o dzikim myśliwym) o zajączku, który kradnie myśliwemu flintę i mści się na prześladowcy. Skupiono się tylko na wierszykach o niegrzecznych dzieciach. Opowiastki te funkcjonowały przez dziesięciolecia. Były wznawiane, przedrukowywane i przerabiane. W 1922 i 1933 pojawiły się nowe wydania, tym razem z (równie wspaniałymi) ilustracjami Bogdana Nowakowskiego, w stylu odbiegającym miejscami od wersji Wolffa i mocno zarchaizowanym. Niekiedy sugeruje się, że miały one charakter sentymentalny i były adresowane do dorosłych, którzy wychowywali się na historyjkach Hoffmanna. Co takiego sprawiło, że wierszyki podbiły świat i serca czytelników. Było to chyba wyjątkowe zestawienie wpadających w ucho rymów, makabryczno-surrealistycznych historii, które sprowadzały zasadę Strafe muss sein na graniczący z ironią poziom. Do tego sugestywne i często znakomite ilustracje, w większości wydań barwne bądź kolorowane. To wszystko sprawiało, że dzieci uwielbiały Złotą różdżkę, o czym mogą poświadczyć wzmianki o książeczce w dziecięcej prasie. Z tej też przyczyny do dziś zachowało się bardzo niewiele wczesnych wydań tego zbiorku ? były one po prostu zaczytywane. Złota różdżka i jej rosyjski odpowiednik zamykają się w tych 9 historyjkach. Powstałe później warianty przerabiają wierszyki, a nawet fabułę. Artur Oppman (Or-Ot) na zamówienie Michała Arcta pisze pod koniec XIX w. O Jasiu dręczycielu, o Józiu gapicielu, o Cesi cmokosi i o spalonej Zosi. Są to te same historie, choć napisane nieco marniejszym wierszem i co gorsza złagodzone. Ssąca palec Cesia (ze względu na zestaw gotowych ilustracji znanemu ze Złotej różdżki Juleczkowi zmieniono płeć) zostaje tylko draśnięta nożycami przez krawca, który w rzeczywistości jest przebranym "kochanym wujciem". Ale nie dosyć tego, w kolejnym wydaniu (1931), Oppman niweczy również wiersz o spalonej Zosi (czyli Kasi ze Złotej różdżki) - tym razem dziewczynkę ratuje mama, która wylewa na nią dzbanek wody. To zresztą tylko okruch adaptacji, na świecie pojawiały się najbardziej zwariowane wersje: The Egyptian Struwwelpeter o przygodach niegrzecznych dzieci ze starożytnego Egiptu, The Political Struwwelpeter - popularne w czasach Wielkiej Wojny satyryczne przedstawienie czołowych polityków świata jako małych łobuzów, które po dwóch dekadach znalazło godną kontynuację w postaci zbiorku Struwwelhitler. Niezależnie od kolejnych wariantów, Złota różdżka stworzyła zupełnie nowy typ książeczek dla dzieci. Nie tylko podchodząc w makabryczny i groteskowy, a jednocześnie formalnie znakomity sposób do tematów wychowawczych. To również najpewniej pierwsza adresowana do dzieci polska "książeczka z obrazkami", w której ilustracje są doskonale zgrane z tekstem, a tekst niejednokrotnie odnosi się do odbitych scenek (czytamy wprost: "Kto nie wierzy, jeśli łaska / Niechaj zajrzy do obrazka"). Polski przekład, czy też adaptacja Struwwelpetera otworzyła drogę kolejnym autorom, ilustratorom i wydawcom. A dziś, dzięki digitalizacji i reprintowi, możemy znów cieszyć się tym znakomitym artefaktem literatury, ilustracji i radosnej pedagogiki." Łukasz Kozak

Reprint oryginału z 1886 r, opisujący szczegółowo powstanie stylów średniowiecznych- gotyckiego i romańskiego. Dzieło bogato ilustrowane własnoręcznie przez autora wieloma elementami architektonicznymi, planami zabudowań i rysami architektonicznymi z podziałem na poszczególne style. Autor analizuje rozwój sztuki średniowiecznej w poszczególnych krajach europejskich i ukazuje różnice w stylu budowania oraz zdobień. Dodatkowo zawarł zbiór tablic z poszczególnymi detalami architektonicznymi, również z podziałem na style oraz budowle charakterystyczne dla tych okresów. Książka wraz z tablicami pięknie kaligrafowana przez samego autora. Jan Karol Sas-Zubrzycki (Jan Zubrzycki h. Sas, ur. 25 czerwca 1860 w Tłustem, zm. 4 sierpnia 1935 we Lwowie) - polski architekt, teoretyk architektury, konserwator sztuki.

Prezentacja tematu biżuterii patriotycznej po 1860 r. przenosi nas w czasie do wydarzeń sprzed ponad 150 lat. Przedstawione w publikacji eksponaty powstały od okresu manifestacyjnego do odzyskania przez Polskę niepodległości i były odpowiedzią na bieżące wydarzenia, pełniąc rolę nośników emocji patriotycznych Narodu. Kolekcja przedstawia ponad 600 eksponatów ze zbiorów autora, które są bezcenne nie tylko przez swoją wartość artystyczną czy materialną, ale właśnie poprzez wartość historyczną. Współczesne życie toczy się szybko i aktualne problemy wypierają przeszłość. Mimo to jest wiele osób, w tym autor publikacji, które chcą zachować przeszłość w swoich sercach i pamięci, a przede wszystkim dzięki temu albumowi umacniać polską świadomość narodową i ocalić tą piękną biżuterię od zapomnienia.

Książka opatrzona jest dwustronicowym wstępem napisanym przez autora. Tom pierwszy zawiera 383 strony. Tom drugi to tylko 192 strony, ponieważ śmierć autora zatrzymała pracę przy encyklopedii na literze "L". Oba tomy wydane są w jednym woluminie. Praca ta jest alfabetycznym spisem licznych i wspaniałych przykładów budownictwa drewnianego w dawnej Polsce " na jej kartach prezentowane są obiekty z Podlasia, Mazowsza, Litwy, Żmudzi, z pogranicza Podola i Wołoszczyzny, z Galicji, z Czerwonej Rusi, Poznańskiego, Grodzieńszczyzny i innych regionów. Autor opisuje także nieistniejące już obiekty z terenów Litwy, Podlasia, Mazowsza, Lubelszczyzny, Ukrainy, Żmudzi, Ziemi Sandomierskiej, Opatowskiej, Radomskiej itd. Z. Gloger przedstawia w swojej książce dawne cerkwie drewniane, stare domy, chaty, dwory szlacheckie, pałace, stare pomniki przyrody, dzwonnice, kościoły, lamusy, krzesła, krzyże, kufry etc. Łącznie księga zawiera około 550 zdjęć, rysunków i rycin (m.in. świetne rysunki Z. Glogera oraz ryciny wg Jana Matejki). Jest to praca o wyjątkowej wartości naukowej (etnograficznej i historycznej) z uwagi na fakt, iż większość prezentowanych obiektów nie przetrwała do naszych czasów.

Pięknie i subtelnie ilustrowana książka będąca próbą upowszechnienia szczególnego polskiego dziedzictwa kulturowego, jakim jest polski folklor zawarty w rodzimych legendach. Ze względu na fakt, iż jest to wydanie dwujęzyczne (język polski i angielski), zresztą obie wersje cechuje bardzo wysoka kultura słowa, a tłumaczenie oddaje znakomicie nie tylko treść, ale i charakter opowieści, ma szansę trafić tak do dzieci polskich, dzieci polskich emigrantów, ale także za ich pośrednictwem do ich rówieśników w krajach angielskojęzycznych. Co istotne, legendy nie są tu przekazywane w przypadkowym wariancie, ale w takim, który umożliwi młodemu czytelnikowi zapoznać się bliżej z krajem ich pochodzenia, zatem są uzupełnione niezbędnymi informacjami, które konkretnie umiejscawiają, wyjaśniają czym są dane miejsca w historii Polski i przez to czynią opowieści zrozumiałe także poza polskim kontekstem kulturowym.

W malinowym chruśniaku, Trzy róże, Ballady - Bolesław Leśmian Przedruk trzech tomików na podstawie wydań z lat 1920, 1926 i 1937, we wspólnej oprawie. Jest to zbiór poezji miłosnej, z przepięknymi kwiecistymi motywami na okładce i w środku książki. Idealny pomysł na prezent.

Ukazała się ona po ukraińsku i polsku (1902). Stanowiła ważny przełom w badaniach nad Huculszczyzną i na długie lata stała się nieomal encyklopedią kultury huculskiej. Także współcześni badacze korzystają ze szczegółowych opisów Szuchiewicza. Wielkim walorem jego pracy jest zaprezentowanie nazewnictwa wszystkich opisywanych obiektów oraz zwyczajów, a także załączenie niezwykle bogatego materiału ilustracyjnego prezentującego omawiane zagadnienia. Znajdujemy w niej szczegółowe dane na temat budownictwa, stroju, zajęć ludności, przemysłu domowego, obrzędowości, pieśni i podań. Monografia ta była owocem dwudziestoletnich własnych badań i obserwacji.

Ukazała się ona po ukraińsku i polsku (1902). Stanowiła ważny przełom w badaniach nad Huculszczyzną i na długie lata stała się nieomal encyklopedią kultury huculskiej. Także współcześni badacze korzystają ze szczegółowych opisów Szuchiewicza. Wielkim walorem jego pracy jest zaprezentowanie nazewnictwa wszystkich opisywanych obiektów oraz zwyczajów, a także załączenie niezwykle bogatego materiału ilustracyjnego prezentującego omawiane zagadnienia. Znajdujemy w niej szczegółowe dane na temat budownictwa, stroju, zajęć ludności, przemysłu domowego, obrzędowości, pieśni i podań. Monografia ta była owocem dwudziestoletnich własnych badań i obserwacji.

Ukazała się ona po ukraińsku i polsku (1902). Stanowiła ważny przełom w badaniach nad Huculszczyzną i na długie lata stała się nieomal encyklopedią kultury huculskiej. Także współcześni badacze korzystają ze szczegółowych opisów Szuchiewicza. Wielkim walorem jego pracy jest zaprezentowanie nazewnictwa wszystkich opisywanych obiektów oraz zwyczajów, a także załączenie niezwykle bogatego materiału ilustracyjnego prezentującego omawiane zagadnienia. Znajdujemy w niej szczegółowe dane na temat budownictwa, stroju, zajęć ludności, przemysłu domowego, obrzędowości, pieśni i podań. Monografia ta była owocem dwudziestoletnich własnych badań i obserwacji.

Reprint oryginału wydanego w Krakowie w 1895 roku przez Księgarnię Michała Arcta. Wybór wierszy: Poranek Filonka; Grzeczny Mruczuś; Awantura; Karuzela; Kocie figle; Filuś śmiałek to tylko niektóre tytuły. Bohaterowie, których pamięta się przez całe życie. Wiersze, które rozproszą nawet największe smuteczki.

Reprint oryginału z 1659 r. ze zbiorów Biblioteki Kórnickiej. Dzieło napisane prawdopodobnie przez Łukasza Opalińskiego, marszałka nadwornego i koronnego. Ta licząca sobie 32 strony książka miała być podręcznikiem dla "możnych panów", którzy zamierzali budować swoje siedziby na wsi. Są w niej zawarte podstawowe, ponadczasowe zasady budowania i dobre rady. Część pierwsza zawiera reprint oryginału, druga, ten sam tekst drukowany współczesną czcionką z tłumaczeniem staropolskich zwrotów.

Reprint oryginału z 1895 r. udostępnionego przez Muzeum Książki Dziecięcej w Warszawie. Piękne, kolorowe litografie sprzed 100 lat cudownie wkomponowane w wiersze dla dzieci M. Konopnickiej. Książka dla dzieci z 17 litografiami H. Benneta.

Pełny tytuł "Polskie budownictwo drewniane jako pierwowzór dla Stylu nadwiślańskiego; Stylu Zygmuntowskiego w Utworze Kształtu"- Jan Sas Zubrzycki Badania oparte na licznych rysunkach zabytkowych. Reprint oryginału wydanego w 1916 roku nakładem własnym autora. Rozważania na temat polskiej architektury drewnianej oparte na bogatym materiale ikonograficznym. Są to zdjęcia i szkice, rysunki wykonane przez samego autora, przedstawiające budowle drewniane i detale architektoniczne. W większości przedstawione obiekty już nie istnieją. Spis treści: Rozdział I. Znaczenie słupa przy wiązaniu wieńcowym Rozdział II. Pierwotność a odrębność sztuki ciesielskiej w Polsce Rozdział III. Układy rzutów poziomych Rozdział IV. Ciesielstwo w gwarze ludu polskiego i w piśmiennictwie Rozdział V. Najważniejsze znamiona wybitne polskiego budownictwa drewnianego Jan Sas Zubrzycki (1860-1935), architekt, konserwator sztuki, profesor Politechniki Lwowskiej. Opublikował liczne prace zawierające m.in. rozważania na temat polskiego stylu narodowego. Wskazywał na oryginalne, rodzime cechy polskiej architektury. Jako architekt tworzył głównie w duchu neogotyku. Wybudował ponad 40 kościołów i przebudował około 20. Opracowywał też projekty przebudowy kamienic i budowy świeckich budowli publicznych m.in. ratusze w Jordanowie i Niepołomicach.

Trzy tomy w jednym woluminie. Oryginał wydany został na emigracji we Francji w 1867 r. W swojej książce przedstawił obraz sytuacji gospodarczo-politycznej Zabajkala, sił zbrojnych, ludności, ich zwyczajów i obyczajów oraz stosunku do Polaków. Agaton Giller to polski dziennikarz i pisarz, konspirator i działacz, który życie poświęcił walce o wolność i niepodległość. Doświadczył wielu aresztowań i zsyłki na Syberię. Aktywnie działał na emigracji, a swoje przeżycia zawarł w bogatej twórczości pisarskiej i publicystycznej. Reprint ten wart jest przypomnienia, szczególnie ze względu na interesującą tematykę, rozwój świadomości narodowej i obywatelskiej oraz 130. rocznicę śmierci autora.

Książka wydana w Poznaniu w 1896 roku. Podstawowe dzieło, obok Krótkiej nauki budowania dworów, przypisywanej Opalińskiemu, nawołujące do poszukiwania narodowego stylu. Zachęcamy do lektury, szczególnie współczesnych architektów, którzy projektują domy jednorodzinne w stylu jak to nazywają „dworkowym”.

Pierwodruk tej książeczki dla dzieci z roku 1896 do tej pory pozostawał tajemnicą, aż do początku 2016 roku. Reprint odnalezionego po 120 latach oryginału z 1896 r. Konopnicka baśniowy świat przeniosła na polską wieś, wplatając go w ojczysty krajobraz (jezioro Gopło, góry Karpaty, miasto Gniezno) oraz łącząc z legendą o Popielu, z Piastem czy Mieszkiem. Fabuła powieści zamyka się w cyklu rocznej wegetacji przyrody od wiosny do jesieni. Pisarka przedstawia (na tle ubogiej chaty Skrobka i przygód sierotki Marysi, szukającej pomocy u królowej Tatry) krasnoludki - ubożęta jako dobrotliwe bóstwa domowe, przyjazne ludziom, obdarzając je cechami indywidualnymi ? na czele z królem Błystkiem i Koszałkiem-Opałkiem szukającym wiosny.

Reprint wydania z 1925 r. Monografia 4 pałaców i 2 dworów zaprojektowanych przez znanego architekta Jakóba Kubickiego: pałace w Białaczewie, Bejscach, Igołomi, Pławowicach; dwory w Witkowicach i Nadzowie. Na ostatniej stronie faksymile podpisu J. Kubickiego.

Reprint wydania drugiego oryginału z 1939 r. "Oddając do druku drugie wydanie tej książki, chcę Ci przypomnieć Osierocony Mały Piłsudczyku, iż choć nie ma wśród nas Wielkiego Polski Wskrzesiciela- to jednak Duch Jego włada i króluje nami. On nauczył nas wszystkich ( i Ciebie także!) - Niepodległości, o którejśmy w ugodach z zaborcami powoli zaczynamy zapominać. On nauczył nas zgody, dał mocny rząd i mocne wojsko - postrach wrogów, wskrzesił w nas wiarę... Kazał nam dla Polski nie umierać- ale dla niej żyć! O Polsce dzisiejszej, a więc o Nim, opowie Ci ta książką. Czyżby twe młode, gorące serce mogło Go nie ukochać, Drogi Mały Piłsudczyku?"

Reprint oryginału z 1916 r na temat sposobów powstawania wiązań polskich w ceglarstwie. W książce przedstawione są różne wzory z cegieł stosowane w budownictwie polskim oraz przykłady ich zastosowań na terenie Polski, w tym liczne rysunki.