W Zanurzonych w zatraceniu autorka pokazuje, jak wygląda wysoko funkcjonujące uzależnienie: ciche, ukryte za karierą i uśmiechem. Ta powieść o alkoholizmie kobiet odsłania cenę milczenia, samotność bliskich i iluzję kontroli. Zanurzone w zatraceniu Moniki Koszewskiej to mocna powieść obyczajowa i psychologiczna o tym, jak łatwo pomylić mam wszystko pod kontrolą z wewnętrzną przepaścią. Trzy bohaterki pediatra, farmaceutka i nauczycielka należą do kobiet, które świetnie funkcjonują: prowadzą domy, robią kariery, są lubiane, kompetentne, ogarnięte. Kiedy jednak milkną telefony, a dzieci zasypiają, pojawia się dobrze znany rytuał: kieliszek na rozluźnienie, na sen, żeby przetrwać. Z niewinnego pretekstu rodzi się wysoko funkcjonujący alkoholizm kobiet uzależnienie bez krzyku i skandalu, ukryte pod warstwą perfekcji, zapachu perfum i nienagannych manier. Koszewska z chirurgiczną precyzją rozbiera codzienność bohaterek na sceny. Poranki ze ściśniętym żołądkiem i obietnicą od jutra, nerwowe liczenie butelek, wymyślne wytłumaczenia dla bliskich i dla samej siebie. To powieść społeczna o wstydzie, który zaciska gardło, i o samotności, która tłumi prośbę o pomoc. Autorka nie epatuje sensacją uderza prawdą, pokazując, jak nałóg w eleganckim opakowaniu potrafi niszczyć relacje: małżeństwa, przyjaźnie, więzi z dziećmi. Jak podmienia słowa miłość i odpowiedzialność na znośną iluzję, a kontrolę na wyparcie. To także książka o milczeniu tych, którzy stoją obok. O partnerach, rodzicach, koleżankach z pracy, którzy coś widzą, ale wolą nie sprawdzać; o dzieciach, które uczą się czytać nastroje szybciej niż litery. Zanurzone w zatraceniu stawia trudne pytania: gdzie kończy się wybór, a zaczyna choroba? Co to znaczy pomóc komuś, kto nie prosi? Czy można ocalić siebie, nie tracąc wszystkich? Język Koszewskiej jest surowy i empatyczny zarazem bez patosu, bez moralizowania. Zamiast wielkich deklaracji są drobne gesty, ukradkowe spojrzenia w lustro, rachunki za wino do kolacji, rozmowy z przyjaciółką, która też rozumie. Z tych fragmentów składa się pełny obraz alkoholizmu kobiet, które z pozoru mają wszystko. To nie jest historia o dnie. To opowieść o cichym zatracaniu powolnym, systematycznym, przykrytym uśmiechem. Zanurzone w zatraceniu to literatura obyczajowa najwyższej próby dramat rodzinny spleciony z powieścią psychologiczną która zostaje w głowie na długo po ostatniej stronie. Dla czytelniczek i czytelników, których interesuje prawda o współczesnych relacjach, mechanizmach uzależnienia, o cenie, jaką płacimy za społeczne role: perfekcyjnej matki, idealnej żony, niezawodnej profesjonalistki. Dla tych, którzy sami nie piją ale kochają kogoś, kto tonie po cichu.
Naiwna to książka o przemocy domowej, która porusza do głębi. Opowiada historię kobiety uwikłanej w toksyczny związek, w którym miłość miesza się z manipulacją, kontrolą i emocjonalnym zniewoleniem. Monika Koszewska pokazuje, jak cienka jest granica między troską a przemocą i jak trudno ją dostrzec.
Krystyna Skarbek nie była zwyczajną dziewczyną. Miała piętnaście lat, gdy rzuciła wyzwanie światu – dosłownie. Podczas mszy podpaliła szaty liturgiczne księdza na oczach wszystkich. Nie bała się władzy, konwenansów ani gniewu autorytetów.I nigdy się nie zatrzymała.Krystyna Skarbek – polska arystokratka, która zamieniła salony na pola bitwy, a eleganckie suknie na fałszywe dokumenty i pistolet ukryty pod płaszczem. Ulubienica Churchilla, postrach Gestapo, nieuchwytna agentka SOE, która ocaliła dziesiątki istnień, igrając ze śmiercią jak z ogniem. Miała jedną zasadę – zawsze iść naprzód, niezależnie od ceny. To nie jest historia kobiety, która bała się świata. To historia kobiety, której bał się świat.W okupowanej Europie stała się cieniem – niewidzialna, ale wszechobecna. Dzięki sprytowi, odwadze i bezwzględnej determinacji przechytrzyła najgroźniejszych oprawców. Gestapo wyznaczyło za jej głowę nagrodę, ale Krystyna zawsze była o krok przed nimi. Uwodziła, manipulowała, walczyła – i nigdy nie przepraszała za to, kim była.Wejdź w świat, w którym lojalność jest śmiertelnie niebezpieczna, zdrada kosztuje życie, a jedna kobieta przeciwstawia się całemu imperium zła.Poznaj opowieść o Krystynie Skarbek – kobiecie, która nie tylko zmieniła bieg historii, ale i pokazała, jak płonąć pełnym ogniem, nie dając się spalić.Czy jesteś gotowy poznać legendę, której świat nie potrafił ujarzmić?Monika Koszewska nie zanudza czytelników długimi opisami. Dialogi bohaterów z łatwością można byłoby zaadaptować na filmowy scenariusz.Narracja w pierwszej osobie uwiarygadnia bohaterkę i zmniejsza dystans.Z książki można dowiedzieć się o wojennych realiach – znacznie bardziej zagmatwanych, niż opisują podręczniki historii.
Na skraju przepaści to kolejna z cyklu mocnych książek autorstwa Moniki Koszewskiej. Tym razem na kanwie kryminału obyczajowego zostaje podjęty wstydliwy aczkolwiek stanowiący coraz większy problem społeczny temat alkoholizmu wśród kobiet. Główna bohaterka, Ewa, to kobieta dojrzała i wykształcona, o ustabilizowanej pozycji zawodowej i prywatnej. Solidnym i wieloletnim doświadczeniem Ewy jest picie. Kobiecie nigdy nie brakowało i wciąż nie brakuje powodów, żeby odmówić, i nigdy nie wystarczało i nadal nie wystara motywacji, żeby przestać Problem złożony i nieoczywisty, jak i fabuła obfitująca w zaskakujące sploty zdarzeń opisane w tym kryminale.Na tle trójmiejskiego życia poznamy między innymi wątek znalezionych w dziwnych okolicznościach zwłok, a także skomplikowanego życia rodzinnego i zawiłych relacji biznesowych.Autorka w charakterystyczny dla siebie sposób poprzez znane nam wszystkim, choćby pośrednio, sytuacje, dotyka ważnej kwestii społecznej, skłaniając tym samym czytelników do refleksji.Muszę wejść do biura tak, żeby nie spotkać Marcina. Chyba czuć ode mnie alkohol. Miętówki nie pomagają. Zajdę do kawiarni po ciastko. W sumie to już zgłodniałam. Czekolada powinna zabić zapach wina. Rano, jak zjadłam batona i zapiłam kawą, było w sumie nieźle. Rozmawiałam z Marcinem i Zośką i niczego nie wyczuli.Pani Viola zadzwoniła po swojego kierowcę. Mąż jej zagroził, że jak jeszcze raz wywinie numer z alkoholem, to jej nie pomoże. Przeraziła ją wizja siedzenia w areszcie z narkomankami i prostytutkami. Jestem ciekawa, jak często sięga po alkohol. W sumie to niczego jej nie brakuje dość szczupła, świetnie ubrana, spełniona zawodowo, wakacje trzy razy do roku, gosposia, niania do dziecka, korepetytorki, personalny trener, dietetyk, cera gładka jak dupcia niemowlęcia. Nie ma powodów do picia, a jednak też pije.
Na skraju przepaści to kolejna z cyklu mocnych książek autorstwa Moniki Koszewskiej. Tym razem na kanwie kryminału obyczajowego zostaje podjęty wstydliwy aczkolwiek stanowiący coraz większy problem społeczny temat alkoholizmu wśród kobiet. Główna bohaterka, Ewa, to kobieta dojrzała i wykształcona, o ustabilizowanej pozycji zawodowej i prywatnej. Solidnym i wieloletnim doświadczeniem Ewy jest picie. Kobiecie nigdy nie brakowało i wciąż nie brakuje powodów, żeby odmówić, i nigdy nie wystarczało i nadal nie wystara motywacji, żeby przestać Problem złożony i nieoczywisty, jak i fabuła obfitująca w zaskakujące sploty zdarzeń opisane w tym kryminale.Na tle trójmiejskiego życia poznamy między innymi wątek znalezionych w dziwnych okolicznościach zwłok, a także skomplikowanego życia rodzinnego i zawiłych relacji biznesowych.Autorka w charakterystyczny dla siebie sposób poprzez znane nam wszystkim, choćby pośrednio, sytuacje, dotyka ważnej kwestii społecznej, skłaniając tym samym czytelników do refleksji.Muszę wejść do biura tak, żeby nie spotkać Marcina. Chyba czuć ode mnie alkohol. Miętówki nie pomagają. Zajdę do kawiarni po ciastko. W sumie to już zgłodniałam. Czekolada powinna zabić zapach wina. Rano, jak zjadłam batona i zapiłam kawą, było w sumie nieźle. Rozmawiałam z Marcinem i Zośką i niczego nie wyczuli.Pani Viola zadzwoniła po swojego kierowcę. Mąż jej zagroził, że jak jeszcze raz wywinie numer z alkoholem, to jej nie pomoże. Przeraziła ją wizja siedzenia w areszcie z narkomankami i prostytutkami. Jestem ciekawa, jak często sięga po alkohol. W sumie to niczego jej nie brakuje dość szczupła, świetnie ubrana, spełniona zawodowo, wakacje trzy razy do roku, gosposia, niania do dziecka, korepetytorki, personalny trener, dietetyk, cera gładka jak dupcia niemowlęcia. Nie ma powodów do picia, a jednak też pije.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
