YouCan2. Wymaluj sobie życie

„Zmiana zaczyna się od decyzji, a ta może być podjęta w każdej chwili, niezależnie od tego, jak się czujesz. To, co powtarzamy sobie codziennie, kształtuje nasze nawyki myślowe, a z czasem całe życie. Nie czekaj więc na „idealny moment”. Masz możliwość kształtowania swojego świata już teraz.” Czasem jest tak, że masz wrażenie, że stoisz w miejscu i nieważne w którą stronę pójdziesz, nadal będzie nie tak. Patrzysz na dobro każdego dookoła, tylko nie na swoje. Powiedzmy sobie szczerze, zatracasz w tym wszystkim siebie, usychasz. „W mojej podróży odkrywania miłości do siebie nauczyłam się jednego: kluczem jest akceptacja. Zamiast krytykować siebie za każde potknięcie, zacznij patrzeć na siebie oczami kogoś, kto Cię kocha.” @youcan2_ stworzyła poradnik, który opiera się na jej własnych doświadczeniach i chętnie je opisuje. Daje nam ona gotową receptę na „lepsze życie”. Czy to możliwe? Wszystko zależy od Ciebie drogi czytelniku. Jeśli będziesz otwarty na to, co pani Emilia tu zawarła, możesz podbić świat. Jeśli jednak stwierdzisz, że to są zwykłe brednie, bez sensu jest, żebyś w ogóle sięgał po tę książkę. Jest to poradnik, na który trzeba się otworzyć. Dawno żadna lektura nie zmusiła mnie do przemyśleć w takim ilości co ta. Czytałam fragment, myślałam, czytałam dalej, rozmyślałam i tak w kółko i w kółko. Finalnie ta książka pochłonęła sporo mojego czasu, chociaż początkowo zakładałam, że będzie to lektura na moment, w końcu ka ledwo ponad 200 stron. Nic bardziej mylnego. Nie jest to pozycja, przez którą można bezmyślnie przelecieć i odstawić na półkę, nic z tych rzeczy. Już na samym początku autorka pokazuje nam szkic. Wiemy mniej więcej czego możemy się spodziewać. Mamy aż cztery części, ćwiczenia, wiersze, a także obrazki. Dla mnie osobiście najbardziej atrakcyjne były właśnie ćwiczenia, przy których mogłam się zatrzymać. „YouCan2. Wymaluj sobie życie” zmusza swojego czytelnika do refleksji, poprowadzi przez podróż od bezradności do emocjonalnego balansu, oferując narzędzia do osiągania marzeń i życia na własnych warunkach. Dużym plusem jest to, że autorka zwraca się bezpośrednio do czytelnika. To hipnotyzuje. Osobiście czułam się, jakbym siedziała z panią Emilią w jednym pokoju, jakbyśmy ze soba rozmawiały.