Rozważania irlandzkiego trapisty oparte w znaczniej mierze na Listach św. Pawła oraz tradycji patrystycznej. Boylan porusza najważniejsze tematy historii zbawienia od upadku pierwszych ludzi po nawrócenie i zjednoczenie z Chrystusem. Dotyka zagadnień związanych z modlitwą, miłością bliźniego, sakramentami. Pisze o Maryi Matce członków Mistycznego Ciała Chrystusa, o świętości w małżeństwie, o wartości krzyża i pokory. We wszystkich sprawach ludzkiego życia - jak podkreśla Eugene Boylan - obecny jest Chrystus, ów Wielki Zakochany w nas Bóg-Człowiek.
Pierwsze wydanie tej słynnej książki ukazało się w 1946 r., trzy lata po dziele "Modlitwa myślna" i, jak napisał o. Benedict Groeschel, znał te pozycje każdy wyrobiony duchowo katolik czasów bezpośrednio poprzedzających Sobór Watykański II.
Zagadkowe kradzieże, tajemnicza śmierć i gorące uczucia w jesieni życia – to wszystko w tej oryginalnej i pełnej humoru powieści, której akcja toczy się w Londynie. Bohaterowie – pensjonariusze ekskluzywnego domu starców o nazwie Sunny Gardens i członkowie komuny na Hope Road – tworzą interesującą galerię ludzkich osobowości, barwnie i ciekawie zarysowanych. Opowiedziana historia ujmuje głębią, będącą właściwością ludzi dojrzałych. Tak naprawdę kryminalna intryga jest bowiem ledwie tłem dla otwierającej się przed każdym drogi nadziei, prowadzącej zawsze dalej i dalej. I dowodzącej, że nigdy na nic nie jest za późno...
Jeżeli pewnego dnia zrozumiesz, że Bóg jest Twoim najlepszym przyjacielem i najbardziej kochającym Ojcem, nie będziesz się nudził, rozmawiając z Nim. Będziesz chciał być jak najbliżej Niego i żyć, jak nakazuje. Wtedy znajdziesz się już na najlepszej drodze do świętości. Każdy z nas nosi w sobie iskierkę świętości. Jeżeli tylko będzie ją pielęgnował i podsycał, ona wzmocni się i zapłonie mocno i jasno, lecz jeśli zaniedba ? iskierka powoli będzie przygasać.
Drogi Czytelniku, Ty także masz powołanie do świętości. Spróbuj odszukać tę swoją iskierkę. Zobaczysz wtedy, jaka jest piękna i gorąca. A gdy będziesz ją podsycał, potrafi ogrzać nie tylko twoje serce, ale także wiele innych.
Niezwykłe opowieści z czasów dzieciństwa kilkorga znanych świętych. Pełne humoru i ciepła, przenoszą czytelnika w fascynujący świat przeszłości. Historie ilustrowane są pięknymi barwnymi obrazkami.
Wydaje się, że nasz świat technologicznego postępu za wszelką cenę, żyjący w rytmie: szybciej… szybciej… wciąż szybciej nie zostawia już miejsca dla „posłańców światła”. Przyszło bowiem nam żyć w czasach, gdy komunikacja stanowi prawdziwy problem. Czy więc nabożeństwo do aniołów, należące do epoki, kiedy ludzie byli bliżej siebie i szerzej otwierali oczy na to, co niewidzialne popadło w zapomnienie? Nicole Timbal, autorka niniejszej książki, stanowczo temu przeczy i zachęca nas, byśmy tych świetlistych posłańców Bożej obecności na nowo obdarzyli naszym zaufaniem i uwagą.
Aniołowie, posłańcy światła to książka o aniołach w sztuce, w Biblii, w Kościele i wreszcie w planie Bożym. Słowem: to skończona mozaika, która pozwala poznać owych niestrudzonych kurierów, będących nieustannie w drodze między niebem a ziemią.
Siedzący Byk, wódz Siuksów Hunkpapa, powtarzał: „Ziemia nie należy do człowieka, to człowiek należy do ziemi”. Ta myśl dobrze oddaje charakter tej małej książeczki Claire Payment. Autorka wprowadza czytelnika w duchowość Indian, w ich tradycje i pełną mądrości filozofię życiową, opartą na poszanowaniu życia w każdej jego formie i na jego świętości. Razem z Białą Gęsią Nocy, bo tak brzmi indiańskie imię Claire, poznajemy dawne obyczaje i obrzędy rdzennych mieszkańców Ameryki, odkrywając w nich konkretne recepty na ból istnienia.
a niewielka książeczka, której bohaterami są święci, przypomina, że świętość nie polega na naszej doskonałości, lecz na wtargnięciu Bożej łaski w nasze poranione, niedoskonałe i ograniczone człowieczeństwo. To dlatego spisane przez Odile Haumonté historie, czasem wzruszające, a czasem zabawne, przywołują losy zwyczajnych mężczyzn i zwyczajnych kobiet, których życie, złożone w ręce Boga, stało się nadzwyczajne. W tych podnoszących na duchu opowiastkach, można odnaleźć siebie, swoje ułomności, skryte pragnienia czy codzienne krzyże, bo świętość, w przeciwieństwie do geniuszu, jest po prostu dla każdego...
Czy Jezus istniał? Jeśli tak, to czy rzeczywiście jest Mesjaszem, Bożym Posłańcem, Zbawicielem ludzi? Kim jest naprawdę? Niezwykłym człowiekiem, a może kimś więcej ? Bogiem, który stał się człowiekiem? Nikt nie może pominąć tych pytań. Aby na nie odpowiedzieć, trzeba wczytać się w osobę Jezusa Chrystusa, z jaką zaznajamia historia, po to żeby wiedzieć, czy wierzyć w Jego naukę i iść drogą, która według Niego prowadzi do życia wiecznego.
?Kościół stanowczo utrzymuje, że cztery Ewangelie, których historyczność bez wahania stwierdza, podają wiernie to, co Jezus, Syn Boży, żyjąc wśród ludzi, dla wiecznego ich zbawienia rzeczywiście uczynił i czego uczył aż do dnia, w którym został wzięty do nieba? (Katechizm Kościoła katolickiego, 126).
Najnowsze, uzupełnione o komentarz teologiczny wydanie „Przeżyć z duszami czyśćcowymi Marii Simmy”.
Niektórzy ludzie pytają dlaczego Bóg dopuszcza, by zmarli ukazywali się żyjącym? Z pewnością nie dla zaspokojenia ciekawości! Jest to zawsze szczególny przejaw miłosierdzia Bożego i część Jego zbawczego planu. Nam powinno to przynieść duchową korzyść; dla zmarłych zaś jest wielką pociechą w oczekiwaniu na zjednoczenie z Bogiem. To powinno skłonić nas do modlitw i ofiar za dusze w czyśćcu cierpiące. Maria Simma (1915–2004) mieszkanka alpejskiej wioski Sonntag w Austrii, otrzymała od Boga szczególny charyzmat, który pozwolił jej, by dusze czyśćcowe zwracały się do niej o pomoc. Niestrudzenie modliła się i pokutowała, służąc im dniem i nocą. Dzięki swojej książce, odczytom i kasetom stała się znana również poza granicami Austrii.
Najsłynniejsza książka Henri Caffarela – swoista „szkoła modlitwy” w stu przystępnie napisanych rozdziałach. Nie jest to podręcznik o modlitwie, ani tym bardziej uczony traktat, lecz zbiór prostych rad, które należy czytać z otwartym sercem. Modlitwa bowiem, jak uważa Caffarel, jest spotkaniem „Boga, który mówi”, „który już w nas jest” i „który wciąż czeka”.
Oto opowieść o tym najważniejszym ze spotkań rozpisana na sto listów. Ich autor odpowiada w nich na dziesiątki różnych pytań, podsuwając recepty na rozwiązanie problemów, jakie ujawniają się podczas modlitwy. I choć w każdym z tekstów porusza nieco inny aspekt, to istoty modlitwy upatruje w jednym krótkim słowie: Tak. „Uważam – napisał kiedyś do czytelników „Cahiers s’oraison” – że to ‘tak’ jest najdoskonalszą odpowiedzią dawaną Bogu przez człowieka. Chciałbym, aby było ono moim własnym imieniem. Chciałbym nazywać się Tak…”
Barwna, żywo napisana książka, tłumaczona na wiele języków, często wznawiana, owoc wielu lat doświadczeń człowieka, który modlitwę uczynił treścią swojego życia.
Wznowienie wydanych w 1966 r. wspomnień mariańskiego misjonarza z Harbinu i więźnia sowieckich łagrów w latach 1948-1955. Te dzieje niewoli, przetłumaczone oprócz języka polskiego także na języki hiszpański i włoski, napisane są w żywej, zwięzłej i pogodnej formie, tak obrazowo, ciekawie i dowcipnie, z takim znawstwem charakterów, że czyta się je jednym tchem. Czytelnik odbywa z autorem tragiczną wędrówkę po komunistycznym piekle i przeżywa z nim jego kłopoty i niedolę, ale nie wpada w zniechęcenie czy apatię i nie traci nadziei na lepsze jutro. W 1964 jeden z krytyków literackich w Australii tak pisał o wspomnieniach ks. Hermanowicza, pisarza i poety: ,,Wspomnienia napisane są ciekawie, żywą białoruską mową. Co zaś najciekawsze, że o. Józef Hermanowicz na całe zabójcze śledztwo NKWD, na sowieckie więzienie i łagry spogląda okiem duchownego i humorysty... Autor wspomnień należy do duchowieństwa z powołania i dlatego wszelkie nieszczęścia przyjmuje jak karanie Boskie, do cierpień wciąż się gotuje i znosi je ze spokojem, mężnie. A do tego o. Józef przeplata to wszystko swoim talentem humoru i dlatego, gdy czytasz o tym piekle czerwono-moskiewskiej inkwizycji, często chwytasz się za boki od jego dowcipów. Niewątpliwie, w sowieckim piekle tylko takim trzeba być człowiekiem jak o. Józef Hermanowicz.
Autor przedstawia niezwykłą historię obrazu ?nie malowanego ludzką ręką?. Ukazuje szerokie tło historyczne wydarzeń związanych z objawieniami Matki Bożej w Guadalupe i okoliczności towarzyszące samemu wydarzeniu. Z niezwykłą wnikliwością przypatruje się samemu obrazowi, odkrywając ?zaszyfrowane? w nim tajemnice. Przybliża również postać Juana Diego, którego 31 lipca 2002 roku Jan Paweł II ogłosił świętym. ?Dzięki Autoportretowi z Guadalupe i świadectwu Juana Diego w ciągu siedmiu lat nawróciło się na chrześcijaństwo osiem milionów Meksykańczyków? pisze w tej książce Konstanty Osiński.
Prowansja, rok 1888. Proboszcz wiejskiej parafii otrzymuje pokaźną sumę pieniędzy od starszej parafianki, z przeznaczeniem na budowę szpitala. To nie podoba się władzom laickiej Francji, która uważa, że należy odebrać Kościołowi dzieła charytatywne i wpływ na dzieci i młodzież.
Wkrótce na plebanii dochodzi do morderstwa, w wyniku którego oskarżony zostaje proboszcz, zaś tytułowa tajemnica spowiedzi nabiera wyjątkowego znaczenia...
Zaskakujące zwroty akcji i głębia po mistrzowsku namalowanych portretów psychologicznych nie pozwalają oderwać się od lektury. Pierwsze polskie wydanie tej klasycznej powieści o dylematach moralnych i sile kapłańskiej wierności ukazało się w 1914 r. Przez blisko sto lat książka nie straciła nic ze swojej aktualności.
Od przeszło 30 lat wydarzenia w Medjugorie budzą stale rosnące zainteresowanie. U jednych wywołują zachwyt, u innych zaś rodzą wątpliwości. Znana dziś na całym świecie mała wioska w Bośni i Hercegowinie co roku przyciąga rzesze pielgrzymów, którzy składają świadectwa o doznanych tam łaskach nawrócenia, przebaczenia, uzdrowień fizycznych i duchowych. Jednocześnie, trwają badania teologiczne nad prawdziwością objawień, pracują komisje, ścierają się opinie ekspertów i wciąż nie ma jednoznacznego stanowiska Kościoła w tej sprawie.
Autor raz jeszcze przedstawia historię objawień, pisze, co dzieje się obecnie z widzącymi, przedstawia aktualny stan badań naukowych i teologicznych oraz stara się umieścić wydarzenia w Medjugorie na tle innych objawień maryjnych XIX i XX wieku. Diego Manetti wnika też w treść dziesięciu tajemnic przekazanych widzącym przez ?Gospę? i przedstawia wybrane przypadki nawróceń i uzdrowień. W aneksie do książki znajdują się najważniejsze orędzia Matki Bożej brzmiące jak ostatnie wezwanie skierowane do niepokornych dzieci, którym grozi wielkie niebezpieczeństwo, jeśli nie zawrócą ze złej drogi.
"Zagubiliśmy gdzieś drogi radości i jej źródło ? powiada o. Daniel Ange. ? Jeśli dziś coś rujnuje Zachód, to właśnie zniechęcenie, nuda, smutek. Rozpacz ? dodaje francuski duchowny ? ten rak i setki jego przerzutów drążą nasz świat od wewnątrz."
Ange nie poprzestaje jednak na gorzkiej diagnozie, wskazuje lekarstwo, jakie jest w zasięgu każdego z nas: radość. Trzeba tylko, jak sugeruje ten przyjaciel młodych, poznać jej skład i stosować zgodnie z załączoną ulotką ? z Ewangelią. Nie chodzi więc o pustą wesołkowatość czy bezmyślną rozrywkę mającą na chwilę przytłumić złe samopoczucie, ale o dar, który podaje nam sam Duch Święty.
Pewien święty, Josemaría Escrivá, zwykł mawiać, że ?do szczęścia potrzebne jest nie tyle wygodne życie, ile zakochane serce?. Miłość? i nic więcej, choć brzmi to pewnie jak mocno wyblakły truizm, to wszystko, czego nam naprawdę trzeba. Ta prawda tylko pozornie jest banalna, o czym przekonuje Esparza. Jego książka, będąc barwnym zapisem drogi ku szczęściu, okazuje się bowiem więcej niż prostą receptą, spisaną przez domorosłego psychologa. Autor, sięgając po teksty z Biblii i przywołując wielu znanych myślicieli i pisarzy, pozwala odnaleźć czytelnikowi wewnętrzny pokój i niekłamany szacunek do samego siebie, adresuje przy tym swą pracę do każdego, kto pragnie bardziej kochać, kto chce, by jego miłość stawała się doskonalsza.
Ogień i radość ? dwa narzędzia, bez których nie warto wyruszać na drogi głoszenia Dobrej Nowiny. Bez płomieni wewnętrznego ognia miłości ? zauważa ks. Jacques Marin ? bez radości Ducha Świętego chrześcijanin nie zdoła przemówić do współczesnych sobie, ani też nie stanie się światłem świata czy solą ziemi.
Na kartach tej książki Autor dzieli się bogatym doświadczeniem własnego życia kapłańskiego, w którym doświadczył owoców wylania darów Ducha Świętego, nawrócenia i tzw. drugiego powołania, pisze także o tajemnicy Kościoła oraz o walkach, jakie musi stoczyć chrześcijanin, który pragnie włączyć się w dzieło nowej ewangelizacji.
Ta książka nie jest kolejnym pobożnym apelem do księży i zakonników, jakoby ewangelizacja była tylko ?ich sprawą?. To wezwanie do wszystkich ochrzczonych, żeby jeszcze raz przyjrzeli się swojemu chrześcijańskiemu dowodowi tożsamości i tym wszystkim racjom, które pozwalają im nazywać się ludźmi wierzącymi.
Modlitwa jest naturalną potrzebą ludzkiego serca. Prowadzi nas do osobistego spotkania z Bogiem i dialogu z Nim. Pogłębia naszą wiarę, nadzieję i miłość.Modlitewnik zawiera podstawowe informacje katechizmowe, codzienne modlitwy, obrzędy Mszy świętej, sakramentu pokuty i namaszczenia chorych - a ponadto najważniejsze nabożeństwa, litanie, nowenny i obszerny zbiór modlitw dawnych i nowych, w tym m.in. zaczerpniętych z ""Dzienniczka"" św. siostry Faustyny.Duże wyraźne litery. Mały, kieszonkowy format. Bez problemu zmieści się w kieszeni, torebce.Estetyczna, skóropodobna oprawa w trzech kolorach do wyboru: brąz, bordo, czarny. Z tasiemkami i złoceniami.
Modlitwa jest naturalną potrzebą ludzkiego serca. Prowadzi nas do osobistego spotkania z Bogiem i dialogu z Nim. Pogłębia naszą wiarę, nadzieję i miłość.
Modlitewnik zawiera podstawowe informacje katechizmowe, codzienne modlitwy, obrzędy Mszy świętej, sakramentu pokuty i namaszczenia chorych – a ponadto najważniejsze nabożeństwa, litanie, nowenny i obszerny zbiór modlitw dawnych i nowych, w tym m.in. zaczerpniętych z „Dzienniczka” św. siostry Faustyny.
Duże wyraźne litery. Mały, kieszonkowy format. Bez problemu zmieści się w kieszeni, torebce.
Nazywa się Lazarus i mieszka w świecie Lambda. Albo należałoby raczej powiedzieć: przebywa w świecie Lambda, choć z tego świata nie pochodzi. Jemu samemu, od kiedy przeżył coś, co go odmieniło, i to dosłownie, bardzo zależy na tym rozróżnieniu. Ale nigdy o tym nie mówi. Tylko ten jeden raz. To zbyt niebezpieczne. Jak zresztą każda prawda.
Świat Lambda, o czym przekonani są jego mieszkańcy, to najlepszy ze światów. Nikt nie chce go opuszczać, dlatego tak niechętnie czeka się w nim na Zaproszenie do Podróży, będące w istocie biletem w jedną stronę. W nieznane.
To krótkie opowiadanie, które proponuje Christine Voegel-Turenne, jest w pewnym sensie opowieścią paraboliczną, dotyczącą życia, śmierci, zaświatów... Została napisana, jak zwierza się autorka, aby oswoić życie i śmierć. Zresztą, bliskie to marzeniu Christine Voegel-Turenne, która chce pisać, by otwierać serca na radość życia.
?Nie słyszeliście o świecie Lambda? Jak to? To najlepszy ze światów! A przynajmniej każdy tutaj jest o tym przekonany. Świat Lambda otaczają wysokie góry, a środek krainy przecina wiele wąskich, słonowodnych rzeczek, które nazywa się tutaj Łzami. To z ich powodu świat Lambda nazywany również bywa Doliną Łez. Z racji owych wysokich gór powietrze jest tutaj chłodne, a słońce gości dość rzadko. Aby utrzymać się przy życiu, mieszkańcy muszą w pocie czoła uprawiać jałową i niewdzięczną ziemię. Ale zdarza się, że w niektóre dni zimno jest mniej dokuczliwe, półmrok mniej mroczny, a ziemia jakby mniej jałowa. Te wyjątkowe chwile radują serca mieszkańców i z ich powodu wierzą oni, że Lambda jest najlepszym ze światów.?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
