Hipnorodzenie, z angielskiego hypnobirthing, to pewnego rodzaju filozofia porodu i sięganie do korzeni położnictwa i opieki nad rodzącymi. To z jednej strony edukowanie rodzących i przywracanie im wiary odnośnie zdolności ich ciała do naturalnego procesu, jakim jest poród. Z drugiej – uczenie mam technik, które pozwalają im osiągnąć głęboki stan relaksu. Dzięki temu ich ciało w łatwiejszy i przyjemniejszy sposób przygotowuje się na poród. Mamy stają się również bardziej pewne siebie i ufają swojemu ciału.
Mam na imię Kaja. Jestem jedyną w Polsce magister hipnoterapii klinicznej z dyplomem londyńskiej uczelni. Pracę magisterską, którą broniłam na University of West London, poświęciłam na badania odnośnie hipnoporodu. Jestem również certyfikowaną instruktorką KgHypnobirthing oraz twórczynią szkolenia dla specjalistów opieki okołoporodowej, akredytowanego przez London College of Clinical Hypnosis International.
(…) Książka stanowi bardzo cenną i innowacyjną jak na polskie warunki lekturę dla kobiet będących w ciąży i, jak sądzę, wielu położnych pracujących na traktach porodowych. (…) Książka jest źródłem cennej wiedzy i doświadczeń zawodowych wynikających z praktyk prowadzonych w Wielkiej Brytanii, w której kwalifikacja rodzących według czynników ryzyka jest bardzo szczegółowo rozpracowana, a hipnoporód jest wykorzystywany w codziennej praktyce. Żywię nadzieję, że stanie się on też częścią praktyki w naszych salach porodowych.
Ewa Tobor – dr n. med., położna,
adiunkt, miejsce pracy Wydział Nauk o Zdrowiu
Uniwersytetu Opolskiego
Są to historie ludzi i miejsc w kraju i za granicą, które odwiedził autor. Bohaterowie oraz budowle historyczne – to wszystko zostały utrwalone na zdjęciach, wykonanych podczas podróży lub uzyskanych od osób prywatnych. W opowiadaniach znajdziemy informacje o ludziach zasłużonych dla polskiej kultury i nauki, takich jak prof. Wojciech Jastrzębowski, autor Konstytucji dla Europy; ks. Krzysztof Kluk, przyrodnik; Roman Dmowski, polityk; Julian Niemcewicz, pisarz i polityk. W artykułach zamieszczone są opisy dotyczące zabytków, klimatu i sztuki kulinarnej poszczególnych miejscowości w kraju i za granicą. Autor podróżował różnymi środkami lokomocji, ale jego ulubionym wehikułem jest rower, z którego niemal codziennie korzysta – jeździł nim też po Londynie. Bohaterami opowiadań są ptaki i żaby, na tle zmieniającego się środowiska. Kilka tekstów odnosi się do wydarzeń kulturalnych bądź ma charakter polemiczny.
W dalszej części książki umieszczone są artykuły poświęcone ludziom, którzy uczestniczyli w tajnym nauczaniu medycyny w okresie okupacji w Warszawie i getcie warszawskim.
Ze Wstępu
Inne tytuły autora:
Tajne nauczanie medycyny w czasie okupacji oraz inne opowiadania
Na marginesie wielkich wydarzeń
Limeryki
Klimaty praskie, nadmorskie i inne wierszyki
Limeryki i rymowanki dla Wikta, Stelli, Ewy i Hanki
Rymowanki czytanki
OnkoFitka Lidka to autorski projekt Lidii Dyndor, która za pośrednictwem kanału społecznościowego YouTube wspiera kobiety ze zdiagnozowanym rakiem piersi. To również miejsce, gdzie osoby towarzyszące chorym mogą otrzymać wsparcie i rzetelną wiedzę medyczną. Lidia, posiłkując się własnym doświadczeniem onkologicznym, wyjaśnia tajniki terapii onkologicznych, prowadząc chore przez poszczególne etapy leczenia i zdrowienia. Jak sama mówi: „Leczenie onkologiczne to etap, który trzeba przetrwać, aby móc iść dalej. Jednak najlepiej zrobić to u boku doświadczonej i służącej rzetelną wiedzą grupy ekspertów”. OnkoFitka Lidka dużą wagę przywiązuje do właściwej komunikacji z najmłodszymi dotyczącej choroby onkologicznej. Przygotowana przez nią książka, pełna odpowiednich narzędzi i merytorycznego wsparcia, to próba zachęcenia wszystkich zmagających się z rakiem rodziców do zaadresowania tego trudnego tematu w rozmowach z własnymi dziećmi. Prywatnie OnkoFitka Lidka jest szczęśliwą żoną i mamą trójki dzieci. Chętnie dzieli się swoim doświadczeniem nowotworowym z innymi – obalanie mitów związanych z chorobą onkologiczną to jej misja.
Żałuję, że ten tekst nie powstał 24 lata temu. Żałuję, że nikt nie przygotował mnie ani mojej siostry na to, co potem nadeszło. Być może gdybyśmy miały większą świadomość choroby naszej mamy, dałybyśmy jej większe wsparcie. Czasu nie cofniemy, ale w przyszłości możemy być mądrzejsi.
Agnieszka Kołodziejska dziennikarka Radia ZET
Bardzo wartościowa i ogromnie potrzebna pozycja.
Jak przekonać swoje dziecko, że straszna choroba, jaką jest rak, może zostać wyleczona? Jak mu wytłumaczyć, że mama jest chora, ale chce wygrać walkę z tą chorobą i właśnie rozpoczyna swój bój? Będzie jej trudno, więc jak można jej pomóc? Koniecznie przeczytajcie dzieciom tę książeczkę. Pomoże zrozumieć, zmobilizuje, pocieszy. I pozwoli uwierzyć, że mama naprawdę może zwyciężyć w każdej walce, nawet jeśli NIE JEST kosmitką. Takiego zwycięstwa życzę każdej kobiecie, której przyszłoby kiedykolwiek toczyć podobną bitwę.
Maria Ulatowska pisarka,
która dobrze wie, o czym mowa w tej książce.
Na początku leczenia bardzo chcemy chronić swoje dzieci przed trudnymi emocjami związanymi z chorobą nowotworową. Też tak miałam. Najlepiej gdyby dzieci wyjechały do dziadków i wróciły po zakończeniu leczenia, ale jak wiadomo – tak się nie da. Szczera rozmowa, wyjaśnienia dotyczące bieżącej sytuacji, a nawet angażowanie dziecka w codzienność mogą się okazać bardzo terapeutyczne. Przeżywanie trudnych doświadczeń wspólnie z dziećmi pomoże nam oswoić i zrozumieć sytuację. O tym właśnie pisze Lidia w Moja mama jest kosmitką. Bajka genialnie pokazuje, jak rozmawiać z bardzo małymi dziećmi. Gdyby ta książka trafiła w moje ręce wtedy, gdy moje maluchy dowiadywały się, co to jest rak, pewnie byłoby mi łatwiej się z nimi komunikować.
Anna Strzępka-Padło, pacjentka
Muzeum wyobraźni. Notatki o sztuce
Tego muzeum nie ma na żadnej mapie. Istnieje tylko w mojej głowie.
Prywatna kolekcja latami uzupełniana, a wciąż otwarta. Obudowana podróżami, lekturami, spotkaniami, rozmowami… Setki dzieł sztuki z dziesiątków muzeów… A wśród nich te widziane lepiej, doświadczane bardziej, pamiętane dłużej. Każde warte osobnej opowieści, uważnego spojrzenia. Blisko, niemal intymnie. Te, które od lat fascynują, prowokują, na które wciąż chcę patrzeć, które zmuszają do próby połączenia obrazu, myśli i słowa, do próby odpowiedzi na najprostsze „dlaczego?”.
Muzeum wyobraźni – ślad doświadczeń i tęsknot.
ANNA ROMANIUK
Historyczka literatury, edytorka, krytyczka literacka. Autorka książki Drobina białka. Motywy roślinne i zwierzęce w liryce Haliny Poświatowskiej (Adam Marszałek, 2005) oraz tomu esejów Orzeszkowo 14. Historie z Podlasia (Czarne, 2019). Opracowała tomy: Dusza czyśćcowa. Wspomnienia o Stanisławie Grochowiaku (PIW, 2010), Obecność. Wspomnienia o Czesławie Miłoszu (PWN, 2012) oraz Wierność. Wspomnienia o Zbigniewie Herbercie (PWN, 2014). Przygotowała także do wydania tom korespondencji Tadeusza Różewicza i Henryka Voglera (Warstwy, 2019) oraz była współedytorką zbioru korespondencji Jarosława Iwaszkiewicza Listy do córek (PIW, 2010). Recenzje publikowała m.in. na łamach „Nowych Książek”, „Zeszytów Literackich”, „Twórczości”, „Kwartalnika Artystycznego”, „Odry”, „Dekady Literackiej”, „Studium”, „Tygodnika Powszechnego”, „Czasu Kultury”. W 2021 roku drukiem ukazał się jej esej Anna Karenina to ja („Twórczość”, 3/2021).
Życie mija nieuchronnie. Czas biegnie nieubłaganie. Człowiek w przestrzeni między niebem a ziemią musi odnaleźć swoje miejsce, swoje Tu i Teraz.
Drogi Czytelniku, jeśli masz ochotę choć na chwilę zatrzymać się w codziennym biegu, to przeczytaj tę książkę. Znajdziesz w niej wiele refleksji na temat radzenia sobie z sytuacjami niechcianymi i niespodziewanymi w życiu. Wraz z autorką zwiedzisz kilka uroczych pod względem kultury i przyrody miejsc, prześledzisz wewnętrzne zmaganie z samym sobą w obliczu słabości i walki z niepokornym losem.
Wrażliwi odnajdą wiele odniesień kulturowych i będą mieli przyjemność rozpoznawać cytaty zaczerpnięte z literatury.
Książka ma budowę ramową – początek i koniec tekstu wzajemnie się uzupełniają. W życiu nic nie dzieje się przypadkiem, wszystko ma swój sens, choć odczytywany w różnym czasie i w wieloraki sposób. Moc w słabości się doskonali…
Jeśli jest noc, to nadejdzie dzień, jeśli smutek, to pojawi się też radość. Zwykłe pary nie do pary. Pozorne sprzeczności, które ostatecznie tworzą jedność.
Autorka chce wskazać nadzieję i pokazać drogę do jej odzyskania, przedstawić przemianę, jakiej człowiek podlega, zwłaszcza w sytuacjach bardzo trudnych.
„Czas narodzin i śmierci.
Przychodzenia i odchodzenia.
Mówienia i wyciszenia.
Pamięci i zapomnienia.
Zawsze ten sam i nowy.
Istnieje więc rzeczywistość poza czasem?”
Walorem książki są również ilustracje, które stanowią dopełnienie treści i ubogacają całość.
Hipnorodzenie, z angielskiego hypnobirthing, to pewnego rodzaju filozofia porodu i sięganie do korzeni położnictwa i opieki nad rodzącymi. To z jednej strony edukowanie rodzących i przywracanie im wiary odnośnie zdolności ich ciała do naturalnego procesu, jakim jest poród. Z drugiej – uczenie mam technik, które pozwalają im osiągnąć głęboki stan relaksu. Dzięki temu ich ciało w łatwiejszy i przyjemniejszy sposób przygotowuje się na poród. Mamy stają się również bardziej pewne siebie i ufają swojemu ciału.
Mam na imię Kaja. Jestem jedyną w Polsce magister hipnoterapii klinicznej z dyplomem londyńskiej uczelni. Pracę magisterską, którą broniłam na University of West London, poświęciłam na badania odnośnie hipnoporodu. Jestem również certyfikowaną instruktorką KgHypnobirthing oraz twórczynią szkolenia dla specjalistów opieki okołoporodowej, akredytowanego przez London College of Clinical Hypnosis International.
(…) Książka stanowi bardzo cenną i innowacyjną jak na polskie warunki lekturę dla kobiet będących w ciąży i, jak sądzę, wielu położnych pracujących na traktach porodowych. (…) Książka jest źródłem cennej wiedzy i doświadczeń zawodowych wynikających z praktyk prowadzonych w Wielkiej Brytanii, w której kwalifikacja rodzących według czynników ryzyka jest bardzo szczegółowo rozpracowana, a hipnoporód jest wykorzystywany w codziennej praktyce. Żywię nadzieję, że stanie się on też częścią praktyki w naszych salach porodowych.
Ewa Tobor – dr n. med., położna,
adiunkt, miejsce pracy Wydział Nauk o Zdrowiu
Uniwersytetu Opolskiego
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
