Dorota Raniszewska – Coach i mentorka, EMCC Master Practitioner. Wykorzystuje fotografię w rozwoju osobistym w oparciu o odkrywanie osobistych i emocjonalnych znaczeń zdjęć oraz uważność w naturze. Rozwija zastosowania i uczy „Fotografii w Coachingu” specjalistów na całym świecie. Autorka książki „JEDEN OBRAZ - WIELE SŁÓW”.
Witaj w świecie obrazu. To świat naszych myśli, emocji, wyobraźni, pamięci, intuicji i kreatywności. Fotografie pomagają zapamiętywać, kontaktować się z odczuciami, emocjami oraz intuicją, znajdować słowa, aby coś opisywać. Są wyrazem naszej kreatywności.
W tej książce znajdziesz oryginalne scenariusze ćwiczeń, warsztatów i lekcji wychowawczych, które powstały na przestrzeni kilku lat pracy rozwojowej z wykorzystaniem autorskiej kolekcji zdjęć. Zatytułowałam ją „AHA™ – fotografie, które inspirują”.
Od Autorki
Rekomendacje:
Nowa książka Doroty Raniszewskiej jest pięknym zaproszeniem do bardzo praktycznego korzystania z mocy fotografii podczas coachingowych i terapeutycznych procesów. Serdecznie polecam tę książkę wszystkim moim absolwentom studiów coachingowych, a także doświadczonym coachom, terapeutom, mentorom i superwizorom - to prawdziwa skarbnica narzędzi, dzięki którym każda sesja z klientem staje się fascynującą, pełną zaskoczeń i odkryć podróżą po galaktyce świadomości.
dr Lidia D. Czarkowska, Założycielka Centrum Coachingu i Mentoringu oraz kierowniczka studiów podyplomowych Coaching Profesjonalny na Akademii Leona Koźmińskiego, Dyrektorka Instytutu Jakości Życia. Akredytowany coach i superwizor Izby Coachingu | http://lidiaczarkowska.pl/
Książka „Fotografie – sztuka samoświadomości” oferuje szereg praktycznych narzędzi do głębokiej pracy coachingowej, mentoringowej, szkoleniowej z dorosłymi i młodzieżą, a nawet dziećmi. Pozostając pod wrażeniem – szczerze polecam.
Andrzej Cieplak, mentor i coach EMCC – Senior Practitioner, mentor mentorów i liderów, trener biznesu | www.andrzej.cieplak.com
Książka Doroty ma charakter czysto praktyczny. Można wykorzystać zarówno pełne scenariusze z książki, jak i wybrane pytania. Celem jest samopoznanie uczestników, przywracanie do równowagi, a także zrozumienie własnych potrzeb, wartości czy motywacji. W dzisiejszych czasach jest to bezcenne.
Agnieszka Kaseja, master coach i mentorka EMCC EIA MP, akredytowana globalnie superwizorka coachingu i mentoringu ESIA | www.agnieszka.kaseja.com
Fotografia jest jednym z najbardziej fascynujących świadectw przemian zachodzących w świecie. Porównując fotografie sprzed lat do tych współczesnych, możemy zauważyć ogromne zmiany zarówno w technice fotografowania, jak i w samych zdjęciach.
Publikacja, którą dzisiaj Państwu rekomenduję, stanowi podsumowanie owych wielu lat aktywności zawodowej Autorki, jest także swoistą ewaluacją narzędzi i technik pracy, sprawdzonych w praktyce nie tylko przez ich twórczynię, lecz także innych specjalistów. Nic dziwnego, że skala i zakres tej książki zasługują na uznanie. To aż 30 scenariuszy do wykorzystania w pracy rozwojowej – podczas sesji coachingowych czy terapeutycznych, jak i podczas warsztatów czy lekcji. Ich uzupełnienie stanowi zapis 5 sesji z klientami, dzięki którym można w sposób praktyczny prześledzić, jak budować proces wsparcia z wykorzystaniem fotografii. Oczywiście publikacja zawiera także wprowadzenie metodyczne, szczególnie ważne dla osób rozpoczynających dopiero swoją praktykę zawodową.
Książka Doroty Raniszewskiej to nie tylko opis ważnej formy pracy, ale przede wszystkim praktyczny przewodnik dla tych wszystkich, którzy chcą swoim klientom i podopiecznym pomóc w zrozumieniu siebie i otaczającego świata, którego to świata fotografie są tak integralną częścią.
Arkadiusz Walczak, Uniwersytet Jana Długosza w Częstochowie
Hipnorodzenie, z angielskiego hypnobirthing, to pewnego rodzaju filozofia porodu i sięganie do korzeni położnictwa i opieki nad rodzącymi. To z jednej strony edukowanie rodzących i przywracanie im wiary odnośnie zdolności ich ciała do naturalnego procesu, jakim jest poród. Z drugiej – uczenie mam technik, które pozwalają im osiągnąć głęboki stan relaksu. Dzięki temu ich ciało w łatwiejszy i przyjemniejszy sposób przygotowuje się na poród. Mamy stają się również bardziej pewne siebie i ufają swojemu ciału.
Mam na imię Kaja. Jestem jedyną w Polsce magister hipnoterapii klinicznej z dyplomem londyńskiej uczelni. Pracę magisterską, którą broniłam na University of West London, poświęciłam na badania odnośnie hipnoporodu. Jestem również certyfikowaną instruktorką KgHypnobirthing oraz twórczynią szkolenia dla specjalistów opieki okołoporodowej, akredytowanego przez London College of Clinical Hypnosis International.
(…) Książka stanowi bardzo cenną i innowacyjną jak na polskie warunki lekturę dla kobiet będących w ciąży i, jak sądzę, wielu położnych pracujących na traktach porodowych. (…) Książka jest źródłem cennej wiedzy i doświadczeń zawodowych wynikających z praktyk prowadzonych w Wielkiej Brytanii, w której kwalifikacja rodzących według czynników ryzyka jest bardzo szczegółowo rozpracowana, a hipnoporód jest wykorzystywany w codziennej praktyce. Żywię nadzieję, że stanie się on też częścią praktyki w naszych salach porodowych.
Ewa Tobor – dr n. med., położna,
adiunkt, miejsce pracy Wydział Nauk o Zdrowiu
Uniwersytetu Opolskiego
Są to historie ludzi i miejsc w kraju i za granicą, które odwiedził autor. Bohaterowie oraz budowle historyczne – to wszystko zostały utrwalone na zdjęciach, wykonanych podczas podróży lub uzyskanych od osób prywatnych. W opowiadaniach znajdziemy informacje o ludziach zasłużonych dla polskiej kultury i nauki, takich jak prof. Wojciech Jastrzębowski, autor Konstytucji dla Europy; ks. Krzysztof Kluk, przyrodnik; Roman Dmowski, polityk; Julian Niemcewicz, pisarz i polityk. W artykułach zamieszczone są opisy dotyczące zabytków, klimatu i sztuki kulinarnej poszczególnych miejscowości w kraju i za granicą. Autor podróżował różnymi środkami lokomocji, ale jego ulubionym wehikułem jest rower, z którego niemal codziennie korzysta – jeździł nim też po Londynie. Bohaterami opowiadań są ptaki i żaby, na tle zmieniającego się środowiska. Kilka tekstów odnosi się do wydarzeń kulturalnych bądź ma charakter polemiczny.
W dalszej części książki umieszczone są artykuły poświęcone ludziom, którzy uczestniczyli w tajnym nauczaniu medycyny w okresie okupacji w Warszawie i getcie warszawskim.
Ze Wstępu
Inne tytuły autora:
Tajne nauczanie medycyny w czasie okupacji oraz inne opowiadania
Na marginesie wielkich wydarzeń
Limeryki
Klimaty praskie, nadmorskie i inne wierszyki
Limeryki i rymowanki dla Wikta, Stelli, Ewy i Hanki
Rymowanki czytanki
Jestem terapeutką, hipnoterapeutką, pedagożką i filozofką. Nieustannie zadaję sobie pytanie: Jak jeszcze bardziej odkryć swój potencjał oraz życie w pięknie i zgodnie z prawami natury?
D drugiej części "Trajektorii wdzięku życia" w ujęciu metaforycznym przedstawiam powiastki filozoficzne przenoszące czytelnika w świat przygód: na bezkres pustyni, do dżungli amazońskiej oraz w rejs na Karaiby.
W pierwszą podróż wybrałam się jedynie z przewodnikiem. Za pomocą metafor przedstawiam wybrane prawidła fizyki kwantowej. Podczas drugiej wyprawy towarzyszy mi Amigos. Wówczas podejmuję zagadnienia emocji, a to, co się wydarza, może okazać się zabawne. W rejs na Karaiby zabrałam córkę Salomeę. Tym razem dowiesz się m.in.., co się wydarzyło, gdy spotkałyśmy piratów, i jak działają niektóre sztuczki hipnozy.
Niegdyś moja mała córeczka Salomea zapragnęła, abym kupiła jej ogon syreny. Nie mogłam wiedzieć, że gdy spełnię tą zachciankę, moje dziecko przeniesie się do oceanu. A może któraś z ryb powie nam coś bardzo ciekawego?
Jestem hipnoterapeutką, terapeutką, pedagogiem, psychologiem i filozofem. ZA pośrednictwem słowa pisanego chciałabym przekazać Czytelnikom trochę życiowych mądrości w postaci metafor z elementami humoru, groteski i filozofii.
OnkoFitka Lidka to autorski projekt Lidii Dyndor, która za pośrednictwem kanału społecznościowego YouTube wspiera kobiety ze zdiagnozowanym rakiem piersi. To również miejsce, gdzie osoby towarzyszące chorym mogą otrzymać wsparcie i rzetelną wiedzę medyczną. Lidia, posiłkując się własnym doświadczeniem onkologicznym, wyjaśnia tajniki terapii onkologicznych, prowadząc chore przez poszczególne etapy leczenia i zdrowienia. Jak sama mówi: „Leczenie onkologiczne to etap, który trzeba przetrwać, aby móc iść dalej. Jednak najlepiej zrobić to u boku doświadczonej i służącej rzetelną wiedzą grupy ekspertów”. OnkoFitka Lidka dużą wagę przywiązuje do właściwej komunikacji z najmłodszymi dotyczącej choroby onkologicznej. Przygotowana przez nią książka, pełna odpowiednich narzędzi i merytorycznego wsparcia, to próba zachęcenia wszystkich zmagających się z rakiem rodziców do zaadresowania tego trudnego tematu w rozmowach z własnymi dziećmi. Prywatnie OnkoFitka Lidka jest szczęśliwą żoną i mamą trójki dzieci. Chętnie dzieli się swoim doświadczeniem nowotworowym z innymi – obalanie mitów związanych z chorobą onkologiczną to jej misja.
Żałuję, że ten tekst nie powstał 24 lata temu. Żałuję, że nikt nie przygotował mnie ani mojej siostry na to, co potem nadeszło. Być może gdybyśmy miały większą świadomość choroby naszej mamy, dałybyśmy jej większe wsparcie. Czasu nie cofniemy, ale w przyszłości możemy być mądrzejsi.
Agnieszka Kołodziejska dziennikarka Radia ZET
Bardzo wartościowa i ogromnie potrzebna pozycja.
Jak przekonać swoje dziecko, że straszna choroba, jaką jest rak, może zostać wyleczona? Jak mu wytłumaczyć, że mama jest chora, ale chce wygrać walkę z tą chorobą i właśnie rozpoczyna swój bój? Będzie jej trudno, więc jak można jej pomóc? Koniecznie przeczytajcie dzieciom tę książeczkę. Pomoże zrozumieć, zmobilizuje, pocieszy. I pozwoli uwierzyć, że mama naprawdę może zwyciężyć w każdej walce, nawet jeśli NIE JEST kosmitką. Takiego zwycięstwa życzę każdej kobiecie, której przyszłoby kiedykolwiek toczyć podobną bitwę.
Maria Ulatowska pisarka,
która dobrze wie, o czym mowa w tej książce.
Na początku leczenia bardzo chcemy chronić swoje dzieci przed trudnymi emocjami związanymi z chorobą nowotworową. Też tak miałam. Najlepiej gdyby dzieci wyjechały do dziadków i wróciły po zakończeniu leczenia, ale jak wiadomo – tak się nie da. Szczera rozmowa, wyjaśnienia dotyczące bieżącej sytuacji, a nawet angażowanie dziecka w codzienność mogą się okazać bardzo terapeutyczne. Przeżywanie trudnych doświadczeń wspólnie z dziećmi pomoże nam oswoić i zrozumieć sytuację. O tym właśnie pisze Lidia w Moja mama jest kosmitką. Bajka genialnie pokazuje, jak rozmawiać z bardzo małymi dziećmi. Gdyby ta książka trafiła w moje ręce wtedy, gdy moje maluchy dowiadywały się, co to jest rak, pewnie byłoby mi łatwiej się z nimi komunikować.
Anna Strzępka-Padło, pacjentka
Jesteś na zakręcie życia i masz wrażenie, że cały świat jest przeciwko Tobie?
A co, jeśli powiem Ci, że nie tylko Ty jesteś w tym miejscu?
A jeśli dodam, że to, co widzisz, wcale nie musi być takie, na jakie wygląda?
I nie, nie będę Cię przekonywać, że jest lepsze. Może być gorsze.
Może.
Jennifer, główną bohaterkę, poznajemy w chwili, gdy szóstego grudnia traci pracę. Z żalu rzuca w stronę szefa wszystkie znane sobie obelgi i rujnuje swoją reputację. Chwilę później nieudolnie próbuje poprawić sobie samopoczucie w jednej z kawiarni. Wydaje się, że minuta po minucie jej życie powoli stacza się w dół. Wydaje się. Tak naprawdę pędzi prosto w przepaść.
Wtedy jeszcze nie wie, że w jej ciele rozwija się coś, co dosłownie zjada ją od środka.
Czy uda jej się uratować? Z czym jeszcze przyjdzie jej się zmierzyć?
„Weź wdech” to zwykła historia życia pewnej kobiety w pewnym mieście. Pełna trosk i trudów przeplatanych promieniami słońca, które czasami naprawdę niełatwo jest zauważyć.
Jednak czy aby na pewno nie jest to możliwe?
Fizjoterapeuci lubią zadawać ćwiczenia do domu – to wie każdy, kto kiedykolwiek trafił do gabinetu fizjoterapii. Samodzielnie wykonywane ćwiczenia i techniki to tak zwana „autoterapia”, która będzie skuteczna, jeśli zadbamy o pewne szczegóły. Podczas wykonywania ćwiczeń i technik detale są jak znaki drogowe – jeśli je przeoczysz, to być może nic poważnego się nie stanie, ale możesz wylądować w zupełnie innym miejscu, niż sobie życzysz.
„Ćwiczebnik” to zbiór najbardziej przydatnych, najczęściej zalecanych oraz najskuteczniejszych ćwiczeń i technik potrzebnych do powrotu lub utrzymania sprawności. Wyselekcjonowane zostały przez grupę aktywnie pracujących fizjoterapeutek i fizjoterapeutów, dla których wspólnym mianownikiem w pracy gabinetowej jest Terapia Manualna Rakowskiego oraz pasja w wykonywaniu swojego zawodu. Własne doświadczenia w indywidulanej pracy z pacjentami zdobywają w NZOZ Provita działającym w Bolesławcu od 1994r.
Dla kogo jest „Ćwiczebnik”?
Dla osób, które samodzielnie chcą uzyskać bądź utrzymać sprawność.
Dla pacjentów, którzy uczęszczają na fizjoterapię i chcą poprawnie wykonać „zadanie domowe” od swojego fizjoterapeuty.
Dla fizjoterapeutów, aby nie musieli już odręcznie rysować instrukcji lub rozpisywać ćwiczeń na kartce swoim pacjentom.
Twórz w swoim życiu atmosferę harmonii, spokoju i radości. – Dorota Raniszewska. Barwy zdrowia zawierają scenariusze twórczych spacerów, podpowiadają proste i skuteczne sposoby na:
- pełne pozytywnych doznań życie,
- odprężenie,
- radzenie sobie w trudnych emocjonalnie chwilach.
To książka dla osób poszukujących harmonii, radości i poczucia szczęścia, chcących poprawić swoje zdrowie, odporność psychiczną, umiejętności regulacji emocji. Jest doskonałym przewodnikiem dla rodziców, wychowawców pracujących z dziećmi i młodzieżą, instruktorów mindfulness czy kąpieli leśnych, opiekunów osób starszych. Polecam ją bardzo osobom i rodzinom w procesach zdrowienia. Książka Barwy zdrowia powstała we współpracy ze stowarzyszeniem Polskie Amazonki Ruch Społeczny. Dochód ze sprzedaży książki przeznaczony jest na rozwój Centrum Kryzysowego dla pacjentów onkologicznych i ich bliskich.
Opinie
Spacery były dla mnie wielką przyjemnością i wytchnieniem w codziennych obowiązkach. Nauczyły mnie, że mogę na chwilę zwolnić, zatrzymać się, dotknąć kory drzewa czy pochodzić boso po trawie. Poczułam, jak bardzo tego potrzebuję. Polecam każdemu. - Elżbieta Majewska, coach kryzysowy, współautorka wielu kampanii PARS
Z poradnika emanuje nietuzinkowa wrażliwość i kreatywność. Autorka prowadzi nas do miejsca, w którym jest tu i teraz: cisza, spokój, wdzięczność. Po tej lekturze Twój każdy krok uzyska nowych wymiarów głębi. - Maciej Kozakiewicz, autor bestsellera „Slow jogging. Japońska droga do witalności”
Uważne wyjście na spacer z Dorotą było doskonałą okazją do tego, aby otworzyć się na piękno otaczającego świata oraz zanurkować w możliwości obecnej chwili. Z perspektywy bycia tu i teraz w przyrodzie, wiele spraw nabiera innego wymiaru: myśli klarują się, pojawia się spokój i czysta radość bycia. Ta książka jest zarazem zaproszeniem jak i inspiracją do tego. - Magdalena Knefel, trenerka uważności, współautorka wielu kampanii PARS
Natura to, dla mnie, najpiękniejszy wyraz sztuki. Najintensywniejsze doświadczenie jej piękna przeżyłam po diagnozie: „Pani ma raka piersi”. Wtedy, gdy świat się zawalił i wszystko wydawało się być „końcem” – zachwyt nad pięknem natury zwyciężył. Obserwowanie otaczającej mnie przyrody wyzwoliło wiarę, że chorobę pokonam. Spacery z Dorotą uświadomiły mi, że wiele życiowych ran leczę dostrzeganiem piękna natury. Doroto, dziękuję Ci za to, że spacery z Tobą są dla mnie i mogą być dla wielu osób lekarstwem dla duszy. - Elżbieta Kozik – prezeska PARS, uhonorowana Złotym Łukiem Amazonek i odznaką honorową „Za zasługi dla Warszawy”.
Muzeum wyobraźni. Notatki o sztuce
Tego muzeum nie ma na żadnej mapie. Istnieje tylko w mojej głowie.
Prywatna kolekcja latami uzupełniana, a wciąż otwarta. Obudowana podróżami, lekturami, spotkaniami, rozmowami… Setki dzieł sztuki z dziesiątków muzeów… A wśród nich te widziane lepiej, doświadczane bardziej, pamiętane dłużej. Każde warte osobnej opowieści, uważnego spojrzenia. Blisko, niemal intymnie. Te, które od lat fascynują, prowokują, na które wciąż chcę patrzeć, które zmuszają do próby połączenia obrazu, myśli i słowa, do próby odpowiedzi na najprostsze „dlaczego?”.
Muzeum wyobraźni – ślad doświadczeń i tęsknot.
ANNA ROMANIUK
Historyczka literatury, edytorka, krytyczka literacka. Autorka książki Drobina białka. Motywy roślinne i zwierzęce w liryce Haliny Poświatowskiej (Adam Marszałek, 2005) oraz tomu esejów Orzeszkowo 14. Historie z Podlasia (Czarne, 2019). Opracowała tomy: Dusza czyśćcowa. Wspomnienia o Stanisławie Grochowiaku (PIW, 2010), Obecność. Wspomnienia o Czesławie Miłoszu (PWN, 2012) oraz Wierność. Wspomnienia o Zbigniewie Herbercie (PWN, 2014). Przygotowała także do wydania tom korespondencji Tadeusza Różewicza i Henryka Voglera (Warstwy, 2019) oraz była współedytorką zbioru korespondencji Jarosława Iwaszkiewicza Listy do córek (PIW, 2010). Recenzje publikowała m.in. na łamach „Nowych Książek”, „Zeszytów Literackich”, „Twórczości”, „Kwartalnika Artystycznego”, „Odry”, „Dekady Literackiej”, „Studium”, „Tygodnika Powszechnego”, „Czasu Kultury”. W 2021 roku drukiem ukazał się jej esej Anna Karenina to ja („Twórczość”, 3/2021).
Akcja powieści "Miło było cię porwać" toczy się pomiędzy światem rzeczywistym a upragnionym. Główne bohaterki to zagubione, niedopasowane, niepogodzone ze swoim przeznaczeniem mieszkanki Warszawy. Są jak drzewa, które się nie zakorzeniły. Karolina nie znalazła jeszcze swojego miejsca na ziemi, praca nie daje jej satysfakcji, a brak życiowego towarzysza, który rozumiałby ją bez słów, doskwiera coraz bardziej. Magda ma wprawdzie kochającego męża i dziecko, ale z pewnością czułaby się lepiej tam, gdzie jej nie ma. Zwłaszcza bez niechcianej towarzyszki – depresji poporodowej – której obecność odbiera koloryt codzienności.
"Miło było cię porwać" to opowieść pełna rozważań na temat sensu życia i śmierci. Magiczno-oniryczne przygody dwóch kobiet przenoszą czytelnika do świata, który jest jak lustro – w którym można się przejrzeć, wraz z całym bagażem własnych doświadczeń i refleksji. Podróż w głąb samego siebie jeszcze nigdy nie była tak fascynująca!
Czym jest Inność?
Kim jest Inny?
Z czym wiąże się spotkanie Innego?
Publikacja Pozwól się oswoić… Moje doświadczanie inności jest swego rodzaju refleksją nad początkami pracy terapeutycznej – pracy, w której najważniejszym jest spotkanie Innego. Zawarte w książce badania oraz analiza zagadnienia obcowania z Innością, oparte na własnym doświadczeniu spisanym w formie pamiętnika, wkraczają w obszar budowania własnej osobowości, budowania siebie jako terapeuty, przewodnika, człowieka.
Kształtowanie siebie jako terapeuty, szczególnie na początku ścieżki zawodowej, wymaga wielu poświęceń, wyrzeczeń, uczy pokory. Niech ta książka dodaje otuchy i wiary, że moc w słabości się doskonali, a nieustanne trwanie w namyśle i refleksji prowadzi do pełnego rozwoju, spełnienia, satysfakcji i wdzięczności.
Marta Gackowska – pedagog specjalny i terapeuta pedagogiczny. Już jako studentka zaczęła pracę w Stowarzyszeniu Pomocy Osobom Autystycznym w Gdańsku. Doświadczenie zdobywała, współpracując z wieloma placówkami w Gdańsku i okolicach (przedszkola ogólne i terapeutyczne, szkoły integracyjne, placówki opiekuńcze, poradnia psychologiczno-pedagogiczna, fundacje wspierające rozwój dziecka), nieustannie podnosząc kwalifikacje zawodowe i uzupełniając je o kolejne obszary. Kilkunastoletni staż pracy terapeutycznej przełożył się na umiejętność budowania wartościowej i efektywnej relacji zarówno z podopiecznym, jak i opiekunem, stąd także zamiłowanie do wsparcia rodzica poprzez konsultacje pedagogiczne/wychowawcze oraz realizację programu Szkoły dla Rodziców.
Mroczna zasłona jest wprowadzeniem do nowej serii książek Gwiezdny pył. W tej części Anastazja zmierzy się z własnymi słabościami, z którymi niejednokrotnie konfrontuje się podczas pokonywania przeszkód stawianych przez istoty z Ciemności. Czy 8-letnia elfka zdoła przezwyciężyć strach i gniew, jakie wzbudzają w niej postaci przeniknięte nienawiścią? Do jakich wniosków dojdzie Nastusia podczas bezpośredniego starcia z Niko i Emilem, którzy odpowiadają za śmierć niewinnych stworzeń?
Poprzez moją twórczość wprowadzam czytelnika w unikalny i pełen niezwykłych przygód świat, który porusza serca i sprawia, że odbiorca świadomie rozpoznaje nieskazitelne światło drzemiące w nim i ciemność kryjącą się w zakamarkach umysłu. To od naszych decyzji zależy, jaki świat oglądamy. Nigdy nie jest za późno, aby zdecydować się na zmianę i przyjrzeć się z bliska lękom i problemom, które nękają nasze skołatane serca i myśli.
Od Autorki
Życie mija nieuchronnie. Czas biegnie nieubłaganie. Człowiek w przestrzeni między niebem a ziemią musi odnaleźć swoje miejsce, swoje Tu i Teraz.
Drogi Czytelniku, jeśli masz ochotę choć na chwilę zatrzymać się w codziennym biegu, to przeczytaj tę książkę. Znajdziesz w niej wiele refleksji na temat radzenia sobie z sytuacjami niechcianymi i niespodziewanymi w życiu. Wraz z autorką zwiedzisz kilka uroczych pod względem kultury i przyrody miejsc, prześledzisz wewnętrzne zmaganie z samym sobą w obliczu słabości i walki z niepokornym losem.
Wrażliwi odnajdą wiele odniesień kulturowych i będą mieli przyjemność rozpoznawać cytaty zaczerpnięte z literatury.
Książka ma budowę ramową – początek i koniec tekstu wzajemnie się uzupełniają. W życiu nic nie dzieje się przypadkiem, wszystko ma swój sens, choć odczytywany w różnym czasie i w wieloraki sposób. Moc w słabości się doskonali…
Jeśli jest noc, to nadejdzie dzień, jeśli smutek, to pojawi się też radość. Zwykłe pary nie do pary. Pozorne sprzeczności, które ostatecznie tworzą jedność.
Autorka chce wskazać nadzieję i pokazać drogę do jej odzyskania, przedstawić przemianę, jakiej człowiek podlega, zwłaszcza w sytuacjach bardzo trudnych.
„Czas narodzin i śmierci.
Przychodzenia i odchodzenia.
Mówienia i wyciszenia.
Pamięci i zapomnienia.
Zawsze ten sam i nowy.
Istnieje więc rzeczywistość poza czasem?”
Walorem książki są również ilustracje, które stanowią dopełnienie treści i ubogacają całość.
Przewybornie jest odkrywać przestrzeń przez pryzmat minionych epok. Kapelusze są niemymi świadkami dawnych emocji. Światów, które już lekko się sfilcowały. Wygasłe nakrycia z second-handów wciąż warte wybudzenia. Przyjęło się, że najbardziej szlachetne to te ze swoją przeszłością, znoszone przez szacowne głowy, umysły tęgie, mózgownice przedwojenne i jeszcze starsze. Najmilsze humanistyczne i zrzucone przez artystyczne talenty. Są i te pocieszne nakrycia goszczące na makówkach trzpiotek, czerepach beztroskich, łbach osobniczych, figurach zwyczajnych czy prymitywnych dyniach. Jak dobrze znaleźć w nich nici dawnych żywotów. A co z wieszakiem? To symboliczny łapacz pomysłów, stojak na uchwycone historie i przemyślenia, metaforyczne kapelusze. Rozwarstwiona i wieloramienna konstrukcja oferująca wybór zawieszonych i dotkniętych już tematów. Postawić go można wszędzie, na łące czy polu, miejscu straceń czarownicy Sydonii, w domu czy na wyjeździe, blisko ojczyzny i w snach, chmurach, byle do niego wracać i wieszać nowe ciekawe egzemplarze meloników.
Ze Wstępu do książki
Hipnorodzenie, z angielskiego hypnobirthing, to pewnego rodzaju filozofia porodu i sięganie do korzeni położnictwa i opieki nad rodzącymi. To z jednej strony edukowanie rodzących i przywracanie im wiary odnośnie zdolności ich ciała do naturalnego procesu, jakim jest poród. Z drugiej – uczenie mam technik, które pozwalają im osiągnąć głęboki stan relaksu. Dzięki temu ich ciało w łatwiejszy i przyjemniejszy sposób przygotowuje się na poród. Mamy stają się również bardziej pewne siebie i ufają swojemu ciału.
Mam na imię Kaja. Jestem jedyną w Polsce magister hipnoterapii klinicznej z dyplomem londyńskiej uczelni. Pracę magisterską, którą broniłam na University of West London, poświęciłam na badania odnośnie hipnoporodu. Jestem również certyfikowaną instruktorką KgHypnobirthing oraz twórczynią szkolenia dla specjalistów opieki okołoporodowej, akredytowanego przez London College of Clinical Hypnosis International.
(…) Książka stanowi bardzo cenną i innowacyjną jak na polskie warunki lekturę dla kobiet będących w ciąży i, jak sądzę, wielu położnych pracujących na traktach porodowych. (…) Książka jest źródłem cennej wiedzy i doświadczeń zawodowych wynikających z praktyk prowadzonych w Wielkiej Brytanii, w której kwalifikacja rodzących według czynników ryzyka jest bardzo szczegółowo rozpracowana, a hipnoporód jest wykorzystywany w codziennej praktyce. Żywię nadzieję, że stanie się on też częścią praktyki w naszych salach porodowych.
Ewa Tobor – dr n. med., położna,
adiunkt, miejsce pracy Wydział Nauk o Zdrowiu
Uniwersytetu Opolskiego
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
