Lektura tej wartościowej publikacji jest ubogacająca nie tylko dlatego, że wydobywa nieznane fakty z życia eklezjalnego, lecz także uczy dostrzegania tajemnicy Kościoła jako wspólnoty bosko-ludzkiej i jej pogłębionego rozumienia. Z teologiczną rzetelnością autor odsłania tak geniusz, jak i słabości Pawła VI, Jana Pawła II, Benedykta XVI i Franciszka, a także z dużą wrażliwością uświadamia, jak bardzo jesteśmy dłużnikami tych wielkich soborowych papieży.
My, chrześcijanie, widzimy w nich zarówno zwykłych ludzi, jak i mistrzów życia duchowego oraz przewodników ku misterium Trójcy Świętej… Owi następcy św. Piotra – spełniając nakaz Jezusa – utwierdzają nas jako swoich braci i siostry w wierze na drodze do domu Ojca Niebieskiego.
Wszyscy natomiast jesteśmy im winni ogromną wdzięczność za kształtowanie – i to w skali globalnej – ładu moralnego, ochrony życia ludzkiego, teologii, kultury, dialogu, troski o wykluczonych, porządku społecznego, pokoju czy ochrony świata stworzonego.
Ojciec prof. dr hab. Andrzej A. Napiórkowski
Paulin z klasztoru Na Skałce, od 2001 roku kieruje katedrą eklezjologii, a od 2020 roku jest też dyrektorem Instytutu Teologii Fundamentalnej, Ekumenii i Dialogu na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie. Jest autorem wielu publikacji teologicznych, członkiem towarzystw naukowych oraz Komitetu Nauk Teologicznych Polskiej Akademii Nauk.
Andrzej Derdziuk, urodzony w 1962 roku w Skierbieszowie, członek Warszawskiej Prowincji Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów. Wyświęcony na prezbitera w 1987 roku przez Jana Pawła II w Lublinie. Profesor zwyczajny doktor habilitowany nauk teologicznych. Kierownik Sekcji Teologii Moralnej KUL. Autor dwudziestu sześciu książek i ponad trzystu artykułów. Między innymi Spowiedź kobiet oraz Prawda, dobro, sumienie a także Pod sufitem nieba i Człowiek na maksa. Jest opiekunem Grupy Modlitwy Ojca Pio, Duszpasterstwa Absolwentów oraz Wspólnoty Najświętszego Imienia Jezus na Poczekajce w Lublinie.Książka przedstawia biografię brata Kaliksta Mariana Kłoczki (19302013), kapucyna zmarłego w opinii świętości.Autor osadził postać bohatera w możliwie szerokim kontekście, ukazując brata Kaliksta w środowisku rodzinnym, zakonnym oraz parafii w Lublinie na Poczekajce, gdyż w klasztorze związanym z tą parafią brat Kalikst spędził ponad trzydzieści lat, stając się osobą znaną i szanowaną. Publikacja ukazuje skromnego zakonnika, który nie zasłynął z dokonania nadzwyczajnych dzieł, a jednak wiernością powołaniu, rozmodleniem, pracowitością i świadectwem życia dał dowód, że także w naszych czasach możliwe jest zjednoczenie z Bogiem i osiągnięcie świętości.Z recenzji wydawniczej prof. Rolanda Prejsa OFMCap Lublin, KULKsiążka jest ważnym wkładem w rozwój literatury chrześcijańskiej poświęconej prezentacji życia współczesnych świadków Chrystusa.Ukazuje ona piękno ewangelicznego życia w oparciu o świadectwo człowieka, który nie szukał wielkości, sławy czy poklasku, ale w zaciszu swej stolarni za pomocą dłuta, młotka oraz innych narzędzi, a przede wszystkim modlitwy, jaka nieustannie płynęła z jego serca, wznosił się na wyżyny dojrzałości ludzkiego ducha.Z recenzji wydawniczej prof. Wiesława Blocka OFMCap Rzym, Antonianum
Wybuch pandemii COVID-19 w Polsce na początku marca 2020 roku sprawił, że z dnia na dzień opustoszały świątynie. Zgodnie z zaleceniami sanitarno-epidemiologicznymi, liturgie Mszy Świętych i innych nabożeństw sprawowane były z udziałem bardzo ograniczonej liczby wiernych. Telewizja publiczna i stacje komercyjne transmitowały Msze Święte z różnych kościołów naszej ojczyzny. Zarejestrowane celebracje pojawiły się także w internecie. Była to jednak tylko namiastka żywego i prawdziwego spotkania z Chrystusem eucharystycznym. Przykro, że wszystko to działo się w ogłoszonym przez Episkopat Polski Roku Eucharystii.Jest pewne, że zaraza koronawirusa prędzej czy później przeminie, jak wiele innych, choć niestety nie wszyscy ją przeżyją. Powstaje pytanie: ilu wiernych powróci do swych kościołów i będzie regularnie uczestniczyć we Mszy Świętej niedzielnej? Ilu ponownie nawiąże ścisłą relację z Jezusem Chrystusem w Jego Kościele? Być może niektórzy będą ciągle powoływać się na udzielone dyspensy, mimo że te zostaną już odwołane, bo bezpieczeństwo uczestnictwa w zgromadzeniach publicznych ulegnie radykalnej poprawie i nie będzie już zagrożenia dla zdrowia i życia.Prezentowany tomik rozważań dedykuję przede wszystkim Parafianom, wśród których pracowałem przez 25 lat, w różnych parafich (Pasym, Korsze, Wielbark, Szczytno, Barczewo i Biesal oraz okazyjnie w Gietrzwałdzie), szczególnie zaś dotkniętym pandemią COVID-19 i ograniczeniami sanitarno-epidemiologicznymi.Niniejsze opracowanie nie jest klasycznym podręcznikiem do konstruowania homilii czy kazań. Nie jest również pracą naukową, choć powołuję się na dokumenty Kościoła i wydatnie korzystam z dorobku duszpastersko-kaznodziejskiego wielu Robotników Winnicy Pańskiej, zarówno osób duchownych, jak i świeckich. Oddane w ręce Czytelnika rozważania są raczej zbiorem zamyśleń wiejskiego proboszcza nad słowem Bożym jako źródłem chrześcijańskiego życia. Jeśli przybliżą wiernych do Boga i sprowadzą ich z powrotem do kościoła na niedzielną Eucharystię, spełnią moje zamierzenia i będą najlepszym uznaniem wysiłku związanego z przepowiadaniem słowa Pańskiego na chwałę Bożą i pożytek duchowy ludzi.ks.Bogumił Wykowski
bp Zbigniew Kiernikowski, Eucharystia i jednośćnowe wydanie książki, której treść koncentruje się wokół życiodajnej dynamiki Eucharystii urzeczywistniającej jedność. Autor podkreśla ten wymiar celebrowania w liturgii misterium paschalnego Jezusa Chrystusa, jakim jest wyzwolenie człowieka z jego zamykającej go w sobie wewnętrznej niewoli i uzdolnienie go do życia eucharystycznego, tzn. do czynienia daru z siebie i bycia w komunii z innymi. Przeżywana dzięki temu jedność w Ciele Chrystusa, jakim jest Kościół, staje się dla świata znakiem i odpowiedzią na jego niepokój i niepewność wobec rzeczywistości przemijania i śmierci. Ci, którzy żyją Eucharystią, świadczą o jej mocy, która pokonuje każde rozdzielenie, a umieranie przemienia w doświadczenie życia.Dla właściwego przedstawienia jednoczącej roli Eucharystii Autor biblista odnosi się do pierwotnego zamysłu Boga wobec człowieka oraz do faktu zniekształcenia tego zamysłu przez grzech i do konsekwencji tego faktu. Przybliża też sposób przekazywania przez Kościół tajemnicy Eucharystii w starożytnych tekstach liturgicznych oraz pomaga odkryć dynamikę języka znaków komunikujących tajemnicę, tak aby stawała się ona obecna w całym życiu chrześcijanina, niezależnie od jego stanu i powołania.Napisana w sposób syntetyczny i językiem możliwie dostępnym dla szerokiego grona odbiorców, bazująca na rzetelnym studium i głębokim doświadczeniu Autora publikacja może stać się pomocą dla pogłębienia tajemnicy Eucharystii i tym samym pełniejszego jej przeżywania zarówno dla kapłanów, jak i dla świeckich. Jej lektura może stać się także zachętą do tego, aby wierzący dali się porwać przez fascynujący głód tej tajemnicy oraz doświadczyli kosztowania jej i sycenia się nią, tzn. by przeżywali to, co ona oznacza: dziękczynienie i chwalenie Boga za moc wydawania siebie.
To opracowanie jest tylko podpowiedzią skierowaną do tych, których dotknęło cierpienie rozstania z kimś bliskim. Jest jedynie podpowiedzią, bo nie ma uniwersalnych przepisów na przeżywanie cierpienia, śmierci i żałoby. Odchodzenie bliskich jest dla każdego człowieka doświadczeniem bardzo osobistym i indywidualnym nie można go zamknąć w jakichś określonych ramach. Mamy jednak nadzieję, że treści zawarte w tej książce, choćby w niewielkim stopniu, złagodzą boleść serca i pomogą w świetle wiary odzyskać wewnętrzny pokój.
Dlaczego Serce Jezusa nazywamy ""świątynią Boga"" lub ""przybytkiem Najwyższego""? Jak rozumieć wezwanie ""zelżywością napełnione""? Dlaczego czcimy Je jako ""przebłaganie za grzechy nasze""?Niniejsza publikacja stanowi próbę wyjaśnienia tych i pozostałych wezwań z Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Stawianie baniek jest metodą leczenia znaną od tysięcy lat, sprawdzoną i stosowanąw medycynie ludowej od wielu pokoleń.Po zakończeniu drugiej wojny światowej, gdy doskwierał niedostatek leków i technicznego wyposażenia medycznego, bardzo często wracano do tego prastarego sposobu leczenia. W miarę poprawy sytuacji materialnej, stawianie baniek szło jednak stopniowo w zapomnienie, mimo że umiejętnie stosowane stanowi skuteczną i często bardzo szybko działającą metodę leczenia. Można ją stosować samodzielnie lub w połączeniu z innymi metodami medycyny naturalnej, a w wielu przypadkach także jako uzupełnienie leczenia konwencjonalnego.Żyjemy w czasach, w których alarmująco rośnie liczba drobnoustrojów opornych nawet na najsilniejsze antybiotyki. Wielu uczonych uważa, że przyczyną tego jest nadmierne stosowanie antybiotyków, a w związku z opisanym zjawiskiem często muszą być one zastępowane innymi, coraz silniejszymi medykamentami. Wady tej nie posiada stawianie baniek, które jest metodą prostą w użyciu, pewną w stosowaniu i nie wymagającą zażywania leków.
W Roku Wiary, w którym cały Kościół został zaproszony przez Benedykta XVI, aby wyznawać, celebrować, przeżywać i w modlitewnym spotkaniu z Bogiem pogłębić swoją wiarę, ks. Janusz Chyła, wicerektor pelplińskiego Wyższego Seminarium Duchownego, wygłosił cykl połączonych z nabożeństwem Gorzkich Żali kazań pasyjnych, w których przybliżał wiernym tajemnice zawarte w widzialnych znakach Bożej łaski, jakimi są sakramenty Kościoła.
Pismo Święte w obrazach to reprint edycji wydanej w 1925 roku. Fragmenty z ksiąg Starego i Nowego Testamentu to ekskluzywna pozycja, której głównym atutem są ryciny podług oryginałów najlepszych mistrzów. Przekład Pisma Świętego według księdza Józefa Kłosa gotowy był już w 1913 roku, a pierwsze wydanie miało zostać opublikowane jeszcze przed I wojną światową. Ostatecznie jednak powstała dla pokrzepienia serc Polaków Biblia trafiła do rąk czytelników w dwudziestoleciu międzywojennym.Pismo Święte w obrazach stanowi wspaniały prezent dla bliskich, a także dla bibliofilów. Jego ogromnym atutem jest kronika rodzinna zawarta na pierwszych stronach wydania.
„Nie ma chorób nieuleczalnych”. To odważne stwierdzenie belgijskiego lekarza, dr. Luisa van Heckena, praktykującego od ponad dwudziestu lat wyłącznie w oparciu o zalecenia św. Hildegardy z Bingen, zmieniło życie autorki książki i tysięcy osób sięgających po leczniczą moc natury.
Elżbieta Ruman poświęciła kilkanaście już lat na pogłębianie wiedzy z zakresu naturalnej medycyny Hildegardy z Bingen. Doświadczenie w stosowaniu w swojej kuchni roślin wskazanych przez świętą mniszkę, graniczące z cudem powroty do zdrowia setek osób i dwuletnie studia medycyny hildegardowej w Niemczech pozwoliły jej stworzyć ten niezwykły poradnik.
To pierwsza książka z cyklu „Akademia Hildegardy z Bingen”, przybliżająca tak cenne podstawy wiedzy, jak i konkretne terapie i przepisy. Pachnącym zakończeniem publikacji są przepisy hildegardowej kuchni, pozwalające wcielić w codzienność odżywianie, które leczy, odmładza i daje radość życia.
ELŻBIETA RUMAN – dziennikarka i publicystka. Autorka wielu programów telewizyjnych i filmów oraz audycji radiowych. W swojej reporterskiej pracy szuka dobra i stara się je ukazywać światu. Od 2006 roku, zafascynowana dziełem św. Hildegardy z Bingen, kroczy jej śladami, aby zgłębiać i przekazywać niezwykłą wiedzę tej średniowiecznej Doktor Kościoła. Jest założycielką Centrum św. Hildegardy z Bingen w Józefowie – jednego z niewielu w Polsce miejsc, gdzie można znaleźć nie tylko wszelkie opisywane przez Hildegardę specyfiki, ale też zakosztować jej wiedzy poprzez konsultacje z terapeutami hildegardowymi, oczyścić organizm dzięki tygodniowym postom, uzyskać „paszport na zdrowe życie”.
Na podstawie własnych doświadczeń i odczuć chciałem pokazać problemy związane z życiem Kaszubów, z przemianami tej społeczności, zmianą tożsamości - mówi Brunon Synak. - Dużą część życia poświęciłem badaniom socjologicznym Kaszubów, ale ta książka jest inna. Nie miałem pewności, czy to dobry wybór, obawiałem się nieskromnie pisać o sobie, ale inaczej nie mogłem pokazać mojego świata. Zresztą starałem się nie eksponować wszystkich elementów mojego życia, lecz te związane z otoczeniem kaszubskim. Autor wspomina dzieciństwo, opisuje zwyczaje kaszubskie. Nawiązuje także do swojej działalności publicznej.- To nie jest ani książka popularna, ani naukowa, choć w ostatnich latach popularność zdobyła socjologia autobiograficzna pokazująca świat przez pryzmat własnych doświadczeń. To forma mocno obciążona subiektywizmem, ale też taka analiza pozwala pokazać więcej niż wynika z badań - dodaje.Brunon Synak to profesor socjologii, polityk Platformy Obywatelskiej, wieloletni przewodniczący sejmiku województwa pomorskiego, a także były prezes Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego.
"Własny biznes. Jak dojść do sukcesu? Praktyczny poradnik dla właścicieli firm i szefów zespołów” to książka dla tych, którzy potrzebują konkretnych porad i skutecznej motywacji do optymalizacji swego działania w dziedzinie przedsiębiorczości. Autorka, Marta Woźny-Tomczak, pisze o tym, jak z powodzeniem prowadzić własną firmę, jak być szefem kompetentnego, zaangażowanego zespołu, jak zdobywać nowe rynki i rozwijać się samemu w świecie biznesu. Całość przedstawiona w polskich realiach, choć wiedzy o biznesie nie brakuje również w kontekście międzynarodowym.>br> Świetna książka powstała w oparciu o wiedzę i doświadczenia biznesowe autorki. Marta Woźny-Tomczak z optymizmem i humorem pokazuje, jak osiągnąć sukces, zachęcając tym samym do rozwoju osobistego, bo to właśnie on warunkuje powodzenie. Książka wciąga czytelnika w systematyczne wykonywanie ćwiczeń, dzięki czemu już podczas lektury uruchamia mechanizmy pracy nad sobą i pomaga postawić ten pierwszy krok, którym jest podjęcie decyzji… Jakiej? Przekonacie się sami, kiedy już przeczytacie i przeanalizujecie Wasze odpowiedzi.Marek Kamiński Marta Woźny-Tomczak jest autorką poczytnego bloga www.JakProwadzicWlasnaFirme.pl. Z pasją opowiada o sukcesach, a także o błędach popełnianych przez przedsiębiorców i menedżerów podczas prowadzenia biznesów, szczególnie zaś o trudnej, a często kluczowej, sztuce zatrudniania ludzi. W 2008 roku założyła własną firmę szkoleniowo-rekrutacyjną Personia, obecnie funkcjonującą także jako sieć franczyzowa.
Jak rozmawia mądry Bośniak z głupim Bośniakiem?
Przez Skype’a. Z zagranicy.
Albo inny dowcip.
Rozmawia Amerykanin, Japończyk i Bośniak.
- U nas znamy wyniki wyborów już dwie godziny po zamknięciu lokali – chwali się Amerykanin.
- Słabo… u nas wyniki znane są już dwie sekundy od momentu zakończenia głosowania – stwierdza Japończyk.
- I co w tym nadzwyczajnego? W Bośni znamy je już dwa miesiące przed dniem wyborów – zamyka rozmowę ostatni.
Bośnia to dziwny kraj. Podzielony, sklecony na siłę z trzech narodowości, z niezaleczonym ranami po wojnie, ale z problemami niewiele różniącymi się od polskich. Spadająca dzietność, potężna emigracja zarobkowa, korupcja na korupcji.
Bośnia zadziwia, bo na pierwszy rzut oka tych podziało nie widać. Jedziesz przez kraj i słyszysz ten sam język. W knajpach tak samo wszyscy wcinają ćevapy. Kawę piją hektolitrami. Rakija – nie odróżnisz muzułmańskiej od serbskiej czy chorwackiej. Zakłady bukmacherskie – popularne w każdym zakątku kraju. Jedno słońce na niebie latem równomiernie skwierczy na jednych i drugich. Dym z papierosów tak samo śmierdzi w Banialuce jak na sarajewskiej starówce. Wszyscy kochają golfy dwójki i wszyscy są dla ciebie życzliwi i pomocni.
To o co tu chodzi?
Może o ból i gniew wyciosany w helisie DNA, gniew sprzed wieków, nie do określenia w sferze racjonalnej? Gniew z wbudowanym zapalnikiem, który otwiera się systematycznie co kilkadziesiąt lat i każe mordować tak na ślepo, na wszelki wypadek, profilaktycznie, tylko po to, by to ciebie nie zamordowano?
Bośnię możesz potraktować wakacyjnie, śmignąć z Makarskiej i połazić dwie godziny po Mostarze, poudawać skupienie w Medjugorje, poskakać między sarajewskimi różami i zadumać się na moment nad bezmyślnością wojny.
- Takie coś pod koniec XX wieku! - można powiedzieć pod koniec pobytu w stolicy.
Ale czy to starczy? Czy nie trzeba wgłębić się w ludzkie historie? Czy podróżowanie nie będzie ciekawsze, gdy poznasz zwykłego człowieka, gdzieś z dala od turystycznych skupisk zaliczaczy kolejnych atrakcji z Top Ten Tripadvisora?
I to po to jest ta książka, dla poszerzenia horyzontów i nabrania optymizmu. Bo ludzie tak naprawdę są dobrzy. A Bośniacy są optymistami. Gdy sąsiad umrze na jesień, zazdroszczą mu i mówią, że przynajmniej nie będzie musiał odśnieżać podwórka w nadchodzącej zimie.
Książka powstała z racji dydaktycznych jako propozycja podręcznika do wykładu z filozofii religii. Filozofia religii, jaką autor w tej książce proponuje, jest propozycją autorską, wyrosłą na gruncie tradycji tomistycznej.Spis treściZAGADNIENIA WSTĘPNERozdział 1: Świat filozofii religiiRozdział 2: Koncepcja filozofii religiiCZĘŚĆ I:METAFIZYKA RELIGIIRozdział 1: Podstawowe aspekty religiiRozdział 2: Przedmiotowe racje religiiRozdział 3: Podmiotowe racje religiiCZĘŚĆ II:EPISTEMOLOGIA RELIGIIRozdział 1: Wiedza religijnaRozdział 2: Wiara religijnaRozdział 3: Afektywne poznanie BogaRozdział 4 : Intelektualne i moralne uwarunkowania poznania prawdy religijnejPodsumowując recenzję monografii Filozofia religii ks. prof. P. Moskala, należy stwierdzić, że polskie środowisko filozoficzne otrzymuje solidny i rzetelny podręcznik do filozofii religii.
„JEDNO LATO W HIMALAJACH” opisuje zmagania związane ze zdobywaniem dwóch ośmiotysięcznych szczytów – Cho Oyu i Nanga Parbat. Obie himalajskie wyprawy, w których brał udział autor, odbyły się w 1985 roku – kiedy polski himalaizm przeżywał swój rozkwit i także regionalne kluby wysokogórskie starały się zaznaczyć swoją obecność w górach wysokich. Organizatorami wypraw były: Klub Wysokogórski „Trójmiasto” i Klub Wysokogórski Kraków. Wśród uczestników znaleźli się najwybitniejsi polscy himalaiści: Jerzy Kukuczka, Andrzej Heinrich, Tadeusz Piotrowski. Bogato ilustrowana relacja, opisująca
dramatyczne wydarzenia, jakie zdarzyły się na stokach obu gór, warta jest polecenia tym wszystkim, których interesuje wysokogórska wspinaczka. Jest fragmentem historii – przywołaniem czasu i miejsc oraz ludzi, z których wielu, niestety, już nie ma.
MICHAŁ KOCHAŃCZYK – taternik, alpinista, polarnik, żeglarz, afrykanista – jednym słowem Człowiek Przygody. Od urodzenia gdańszczanin, od 50 lat związany z górską wspinaczką. Wieloletni prezes Klubu Wysokogórskiego „Trójmiasto”. Wspinał się w Tatrach, Pamirze, Himalajach, Andach, na Alasce, w górach Afryki i na Spitsbergenie. W przerwach między górskimi wyprawami zdarza mu się żeglować. Na dalekich i bliskich wyjazdach zawsze towarzyszy mu aparat fotograficzny – jego domowe archiwum zawiera dziesiątki tysięcy zdjęć i filmów.
Michał Kochańczyk to także znawca kultur świata, wykładowca akademicki, autor wielu artykułów i programów telewizyjnych, działacz na rzecz ochrony trójmiejskich lasów, itd., itd. Jest osobą szeroko znaną od Bałtyku po Tatry, można się o tym przekonać każdego roku w połowie maja, gdy przypadają Michałowe urodziny – wówczas rzesze przyjaciół oraz bliższych i dalszych znajomych przypominają Jubilatowi, jak bardzo Go cenią.
„Nie ma chorób nieuleczalnych”. To odważne stwierdzenie belgijskiego lekarza, dr. Luisa van Heckena, praktykującego od ponad dwudziestu lat wyłącznie w oparciu o zalecenia św. Hildegardy z Bingen, zmieniło życie autorki książki i tysięcy osób sięgających po leczniczą moc natury. Elżbieta Ruman poświęciła kilkanaście już lat na pogłębianie wiedzy z zakresu naturalnej medycyny Hildegardy z Bingen. Doświadczenie w stosowaniu w swojej kuchni roślin wskazanych przez świętą mniszkę, graniczące z cudem powroty do zdrowia setek osób i dwuletnie studia medycyny hildegardowej w Niemczech pozwoliły jej stworzyć ten niezwykły poradnik.To pierwsza książka z cyklu „Akademia Hildegardy z Bingen”, przybliżająca tak cenne podstawy wiedzy, jak i konkretne terapie i przepisy. Pachnącym zakończeniem publikacji są przepisy hildegardowej kuchni, pozwalające wcielić w codzienność odżywianie, które leczy, odmładza i daje radość życia.ELŻBIETA RUMAN – dziennikarka i publicystka. Autorka wielu programów telewizyjnych i filmów oraz audycji radiowych. W swojej reporterskiej pracy szuka dobra i stara się je ukazywać światu. Od 2006 roku, zafascynowana dziełem św. Hildegardy z Bingen, kroczy jej śladami, aby zgłębiać i przekazywać niezwykłą wiedzę tej średniowiecznej Doktor Kościoła. Jest założycielką Centrum św. Hildegardy z Bingen w Józefowie – jednego z niewielu w Polsce miejsc, gdzie można znaleźć nie tylko wszelkie opisywane przez Hildegardę specyfiki, ale też zakosztować jej wiedzy poprzez konsultacje z terapeutami hildegardowymi, oczyścić organizm dzięki tygodniowym postom, uzyskać „paszport na zdrowe życie”.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
