W tej sekcji proponujemy książki, publikacje, mnóstwo poradników znanych psychoterapeutów, którzy swoimi doświadczeniami pozwolą nam wyjść z różnego rodzaju uzależnień, których w dzisiejszym świecie nie brakuje. Uzależnienia i traumatyczne doświadczenia to jedne z najbardziej powszechnych, skrywanych, a bardzo często też wypieranych problemów. Wiele praktycznych, skutecznych i sprawdzonych technik i metod radzenia sobie z tymi problemami, konkretne wskazówki, jak powrócić do zdrowia i znowu cieszyć się życiem.
O alkoholu w dziejach polskiej kultury można pisać bez końca. Wódka oraz inne trunki zawsze były obecne w życiu artystów i tak już chyba zostanie. To kwestia pewnej wrażliwości, sposobu życia. Zapewne nie bez powodu związki rodzinne artystów z reguły należały do wyjątkowo skomplikowanych, a życie pod jednym dachem z geniuszem nigdy nie było łatwe. Inna sprawa, że pikantne historie z życia prywatnego zawsze pobudzały ciekawość, stając się tematem licznych plotek w biurach i kawiarniach. Do niedawna nie było przecież tabloidów. Nie lada problem dla badaczy stanowią dzieci występujące w charakterze biografów swoich rodziców. Co prawda posiadają one materiały, do których inni nie mają dostępu, jednak bardzo często dokonują ich cenzury. Rekordy na tym polu pobił Władysław Mickiewicz, który większość życia poświęcił na tropienie i niszczenie dokumentów przedstawiających ojca w złym świetle. W efekcie dzisiejsi badacze biografii wieszcza zamieniają się w detektywów, a rekonstrukcja życia Adama Mickiewicza przypomina pracę specjalistów od kryminalistyki. Kira Gałczyńska nie niszczyła wprawdzie dokumentów, ale z premedytacją pomijała lub naginała fakty z życia Konstantego Ildefonsa. Jako córka miała do tego prawo, natomiast jako badaczka nie. A przecież Gałczyński opisany bez żadnej cenzury może tylko zyskać, bo zostaje ukazany w pełni swojego człowieczeństwa. Dotyczy to również jego największych ekscesów alkoholowych. Równie barwnej postaci próżno by szukać w dziejach naszej literatury, z czego już jego współcześni zdawali sobie sprawę. * Poszedł spać trzeźwo, a wstanie pijany. Jan Kochanowski* Romantyczne upojenia filomatów* Król życia na wielu fortepianach. Artur Rubinstein* Alkoholowe (i nie tylko ) demony Stanisława Przybyszewskiego.* Wóda leje się strumieniem. Strumieniem zwanym Skamander.* Konstanty Ildefons Gałczyński. Dekadencja na wesoło.* Wielka improwizacja w barze dla woźniców. Stefan Jaracz i jego szewskie pasje.* W tłumie alkoholików za życia i na upiornym pogrzebie. Ireneusz Iredyński.* Samotność idola. Manierka Zbigniewa Cybulskiego.* Wódka, kobiety ipoezja. (W dowolnej kolejności). Stanisław Grochowiak. .
Choroba alkoholowa to jeden z największych problemów współczesnej cywilizacji, przypadłość unieszczęśliwiająca miliony, trudna w leczeniu i podstępna. Wprowadzając nas w jej świat, Johannes Lindenmeyer opisuje ją z pełną powagą i troską o chorych, a przy tym językiem przystępnym, barwnym, wolnym od fachowego żargonu. Ten doświadczony niemiecki terapeuta uzależnień z wielkim taktem traktuje uzależnionych nie ocenia ich, nie straszy i nie zawstydza.Książka Ile możesz wypić? nie jest poradnikiem, jak wyjść z alkoholizmu, żadna lektura nie ma bowiem uzdrawiającej mocy, jeśli za słowem nie pójdzie czyn. Lindenmeyer wskazuje, w którym miejscu może się rozpocząć droga ku wolności od nałogu: u terapeuty, u lekarza, na spotkaniu Anonimowych Alkoholików ludzi borykających się z tym samym problemem, którzy nie krytykują, nie udzielają dobrych rad, lecz mówią o własnych doświadczeniach, wiedząc, że ich świadectwo ma w sobie siłę i mądrość pokoleń.Pozycja obowiązkowa dla każdego, kto chce pomóc sobie samemu lub bliskiej osobie uzależnionej.Mimo, że od lat jestem terapeutą uzależnień, książka Lindenmeyera jest dla mnie odkrywcza, przede wszystkim dzięki językowi i optyce, które są przystępne i niezwykle metaforyczne. To, jak mówimy i myślimy o uzależnieniu, może być pełne empatii lub bezradności. Lindenmeyer stawia na to pierwsze, pokazując, że droga do zdrowia wiedzie przez rozumienie własnego nałogu. Ile możesz wypić? to bogata w przykłady książka, która moim zdaniem jest pozycją obowiązkową dla wszystkich, którzy problem uzależnienia chcą nie tylko poznać, ale i dogłębnie zrozumieć. Polecam! Joanna Flis
Nałóg. Proste słowo konotujące jednak niezwykle skomplikowaną treść. Czym tak naprawdę jest? Ucieczką od problemów? Rozrywką? Sposobem na nudę i okiełznanie niekiedy trudnej rzeczywistości? Chorobą? Zniewoleniem?
Wydaje się, że niestety wszystkim po trochu…
„Monar. Moje ocalenie” to opowieść o różnego rodzaju nałogach: od narkotyków, alkoholu, papierosów, ale i tych mniej oczywistych słabościach, uzależnieniu od bliskości, od drugiej osoby, potrzeby ciągłego doskonalenia i przekraczania własnych granic… To obraz niezwykle trudnej drogi, jaką trzeba pokonać, aby wyrwać się z okowów własnych słabości, ograniczeń i z dumą patrzeć na swoje życie, które dzięki uporowi i konsekwencji, a także głębokiej wierze w możliwość odmiany własnego losu może stać się lepsze, pełniejsze, bardziej wartościowe, choć nie zawsze pozbawione bólu i trudnych doświadczeń. Nie zawsze łatwe. Ale zawsze autentyczne, świadome, prawdziwe. Życie, w którym panuje przekonanie, że mimo wszystko warto czuć, warto kochać, warto dążyć do celu. Warto być.
Czym różni się prowadzenie sieciowej restauracji od handlu narkotykami? Cóż, być może tylko legalnością towaru i wysokością przychodów. Liczy się jakość towaru, przystępna cena, obsługa klienta i, oczywiście, lojalni pracownicy. A skoro szefowie karteli narkotykowych naśladują działanie wielkich korporacji, być może władze powinny wziąć to pod uwagę, walcząc z nielegalnym biznesem wartym miliardy dolarów?Tom Wainwright, redaktor The Economist, odkrywa tajniki najbardziej tajemniczej i brutalnej działalności produkcji i handlu narkotykami. Droga wiedzie od pól koki w Andach, przez amerykańskie więzienia, sklepiki z marihuaną w Kolorado, aż do narkotykowych melin w najciemniejszych zakątkach internetu. Autor Narkonomii rozmawia z boliwijskim potentatem na rynku kokainy, z przywódcą gangu z Salwadoru, wytwórcą dopalaczy z Nowej Zelandii i uroczą meksykańską babunią, która przy smażeniu naleśników snuje plany morderstwa. Przepytuje prezydentów, policjantów i nastoletnich zabójców, aby zrozumieć, jak funkcjonują gangi narkotykowe, dlaczego ze sobą współpracują i co ma z tym wspólnego społeczna odpowiedzialność biznesu.
Gdyby życie nasze było w zmowie z alkoholem, nikt nie wyszedłby na tej zmowie jak pracownik na budowie, który wciąż buduje domy, by w nich mogły zamieszkać nasze rodziny, nasze dzieci, nasze żony, by rodzinne życie w domach trwało i o nas nigdy nie zapomniało. Bo rodzina to podstawa, gdy się idzie do ołtarza i przysięga na swe życie, że po pijaku nie będziemy prowadzić rodziny. Bo alkohol to udręka, z nim musimy się uporać sami, jak i z pijących zasadami. A w ogóle lub w szczególe nie wiążmy się, by drugim zatruwać i rozkopywać życie, bo gdy miłość wchodzi w grę, to musimy wybrać drogę, która będzie w miarę prosta, nie pod górę, z której stoczyć się możemy, a wraz z nami nasza rodzina. Gdy nie mamy silnej woli i nie radzimy sobie z alkoholem. Adam Borowiecki?– ur. 15 września 1968 r. w Zawierciu. Mieszka w Łazach.
Pisząc w roku 1851 szkic Wino i haszysz Baudelaire wierzył jeszcze, że z wina może się zrodzić poezja, ale wiedział już, że haszysz jedynie obezwładnia. Twierdził, że wino pobudza wolę, a haszysz ją unicestwia, że wino czyni człowieka towarzyskim, a haszysz go izoluje. Dziewięć lat później wszystkim środkom pobudzającym stawia ten sam kardynalny zarzut: paraliżują wolę, najcenniejszą ze wszystkich władz. Łudzą wspaniałymi wizjami, których nie udaje się przekształcić w trwałe piękno. Nie sposób jednakowoż nie odnieść wrażenia, że te wizje go zachwycają. W swych dociekaniach dochodzi do wniosku, że pociąg do środków pobudzających wynika ze szlachetnej pobudki: głodu nieskończoności. (Ze Wstępu)W komentarzach Czytelnik znajdzie wszystkie dane, które pozwolą mu rozstrzygnąć, czy Baudelaire był narkomanem. A także prawdę o Klubie Haszyszystów.
Serce mi szybciej bić zaczyna, morfina, haszysz, amfetamina. Ale jak wyglądało życie tych, którym serce zabiło zbyt szybko?Rołt, Skandal i Sadek legendy polskiej sceny alternatywnej muzyczni geniusze, których pogrążyła heroina. Współtworzyli najważniejsze nagrania polskiego rocka czarną Brygadę Brygady Kryzys, Historię podwodną Lecha Janerki, wczesne utwory Armii, czwórkę Dezertera, mroczne romanse grupy Madame oraz kultowe albumy Houka i Kobonga. Wszyscy trzej byli niezwykle utalentowani, wszyscy żyli na krawędzi, żaden nie uciekł od archetypu rockandrollowego straceńca. Śmierć każdego z nich obrosła legendą.W książce Tomasza Lady o Januszu Rołcie, Dariuszu Hajnie i Robercie Sadowskim opowiadają przyjaciele i współpracownicy. Ich historie, choć różne, zdają się toczyć według tego samego scenariusza wybitny i zdeterminowany muzyk, którego pokonują twarde dragi.Romantyczni artyści nieuznający półśrodków czy mityczni rockmani żyjący według bezwzględnych reguł narzucanych przez scenę? Zagrani na śmierć to historia tragicznych artystów i opowieść o czasach, gdy na krajowej scenie powstawały rzeczy epokowe.
Czy miękkie narkotyki to ściema?Co robić, gdy znajdziesz w plecaku dziecka jointa lub biały proszek?Co to jestbad tripi dlaczego psychodeliki to zabawa dla dorosłych.Kim są dzieciaki-mrówki i dlaczego kobiety ćpają leki na receptę?Co to znaczy, że na Tinderze króluje chemseks?Czy od jedzenia lub związku można się uzależnić?Jak (wy)leczyć narkomana i co dzieje się za drzwiami Monaru?Cała prawda o narkomanii non-fiction.Narkotyki to odpowiedź na nasze czasy są szybkie, agresywne, sztuczne i powszechnie dostępne. Wystarczy zamówić dowolny towar w internecie, a kurier przywiezie paczkę do domu lub paczkomatu. Ostatecznie dilerzy nie wiedzą, co sprzedają, dzieciaki nie wiedzą, co ćpają, a lekarze nie wiedzą, jak ratować, gdy na SOR trafi pacjent pod wpływem nieznanych, toksycznych substancji. A rodzice i nauczyciele w ogóle nie wiedzą, co się dzieje.Dziennikarka i psychoterapeutka uzależnień rozmawiają o tym, kim jest i co ćpa współczesny narkoman. Porzućmy stereotypy to od dawna nie jest dzieciak ze społecznego marginesu wąchający klej. Dziś pacjentami Monaru są także lekarze, dzieci prawników, prezesi największych korpo i wysoko funkcjonujące młode matki.Ale to nie narkotyki uzależniają! Stają się groźne, gdy trafią na podatny grunt emocjonalnych deficytów, niskiej samooceny i poczucia pustki.Dlatego jedni zaczynają i kończą przygodę z używkami na eksperymentach, a inni wpadają w wir, który ciągnie ich na samo dno, odbierając pracę, rodzinę, przyjaciół, zdrowie i rozum.
Autorka opracowała niezwykle wartościowe pod względem merytorycznym i metodologicznym dzieło. Na najwyższe słowa uznania zasługuje przyjęta przez nią koncepcja oryginalnego projektu badawczego i bezbłędne jego wykonanie. Tematyka książki ma charakter interdyscyplinarny, jednak ze względu na przyjętą perspektywę badawczą mieści się w nurcie pedagogiki pracy. Ze względu na zawarte w niej treści ma charakter nowatorski.Sądzę, że opublikowanie tego dzieła spotka się z dużym zainteresowaniem czytelników oraz wydatnie wzbogaci rynek księgarski o cenną pozycję naukową z zakresu pedagogiki pracy. Jej odbiorcami staną się jak sądzę nie tylko pedagodzy pracy, ale także wszyscy, którzy są zainteresowani złożonymi problemami funkcjonowania człowieka w środowisku pracy, zwłaszcza w podmiotach gospodarczych o charakterze korporacyjnym.Fragment recenzji prof. dra hab. Stefana Kwiatkowskiego
Ładna cera, zdrowe płuca i przede wszystkim ogromne oszczędności to niewątpliwie jedne z najważniejszych plusów rzucenia palenia. Jednak dla wielu palaczy pozbycie się nałogu nie jest łatwym zadaniem. Dlatego też Agnieszka Pareto w książce pt. „15 minut, które uwolniły mnie na zawsze od palenia” przedstawia własny, przetestowany na sobie, sposób, który na trwałe uwolnił ją od potrzeby palenia.
Ta metoda wyzwoliła Autorkę również od przekonania – utrwalanego w niej przez wszystkich naokoło – że palić będzie zawsze, bowiem uzależnienie to odziedziczyła w genach. Na przekór wszystkim, a także na przekór własnym, głęboko zakorzenionym przeświadczeniom, Agnieszka Pareto podjęła próbę, aby raz na zawsze rzucić palenie… co jej się udało! Upraszczając, można powiedzieć, że pożegnała się z papierosami w ciągu zaledwie 15 minut.
Agnieszka Pareto – z zawodu mediator, prywatnie pasjonatka poszukiwania źródeł życiowych problemów wszelkiego typu: chorób, nałogów, konfliktów, niepowodzeń, zawirowań i katastrof. Doświadczona poprzez własne, skuteczne, samodzielne wyleczenie się z długiej listy chorób i nałogów. Dzieli się swoją wiedzą i praktyką z innymi, a także wykorzystuje je w pracy ze swoimi klientami, pomagając im w prosty sposób, bez przysłowiowego schodzenia z kanapy, uzdrowić swoje zdrowie, relacje, finanse i życie na wszelkich innych poziomach, tak jak udało jej się to zrobić w jej własnym przypadku.
To nie jest zwykła ksia?z˙ka o alkoholiku, kto´ry dzieli sie? swoimi wspomnieniami z os´rodka odwykowego. To raczej opowies´c´ o skatowanej duszy, udre?czonym ciele i niezwykle bystrym umys´le. Jes´li spodziewacie sie?, z˙e dostaniecie soczysty opis staczania sie? w chorobe? wraz z recepta? na cudowne ozdrowienie, to czeka was rozczarowanie. Nie dowiecie sie? tez˙, ile trzeba wypic´ i jak nisko upas´c´, z˙eby otrzymac´ diagnoze?: alkoholik. Nie poznacie cudownego sposobu na to, co trzeba zrobic´, z˙eby alkoholikiem przestac´ byc´. Znajdziecie tu co prawda sporo terapeutycznych wskazo´wek i objawien´, dowiecie sie?, jak wygla?da proces uzalez˙nienia i proces trzez´wienia. Ale to jest włas´ciwie historia bez happy endu, bo zakon´czenie nie zostało jeszcze napisane. Autor, jak wie?kszos´c´ z nas, kaz˙dego dnia pisze je od nowa. HALT moz˙na czytac´ jak poradnik, jak wcia?gaja?ca?, dobra? literature?, jak przewodnik po widmowym Krakowie i jak zbiorowa? autobiografie? Pokolenia X. Bo wszyscy s´nimy koszmarnie, wszyscy z˙yjemy w strachu i wszyscy jestes´my w taki lub inny sposo´b uzalez˙nieni.
Lekki styl, barwne anegdoty, zaskakujące fakty i całkiem spore procenty angielskiego humoru.Jak pili starożytni? Czy Wikingowie walczyli na trzeźwo? Czy największe polityczne decyzje były podejmowane przez pijanych? Tego i wielu innych rzeczy dowiemy się z tej książki.Brytyjski autor w zabawny i lekki sposób snuje opowieść o romansie ludzkości z alkoholem od czasów najwcześniejszych aż po współczesność. Ludzkość, przekonuje, nie zaszłaby tak daleko, gdyby nie piła.Alkohol towarzyszy nam od początku. Był rozweselaczem, oznaką statusu, ważnym elementem wielu religii, pomagał nawiązywać kontakt z przodkami, powodował waśnie i pomagał dojść do porozumienia, był lekarstwem a także substancją zakazaną""Ludzkość pije od swych prapoczątków, co autor bez problemu udowadnia. A że pisze o tym lekko i perliście, rzecz czyta się równie ochoczo, jak wychyla kielichy szampana. Bez dwóch zdań to dzieło ożywcze niczym pierwszy wieczorny dżin z tonikiem, mądre jak kieliszek burgunda i klarowne niczym szklaneczka pilznera.""Robert Makłowicz, dziennikarz, pisarz, podróżnik, krytyk kulinarny""Pierwsza oficjalna biografia alkoholu. Książka dowodzi, że wszyscy pijemy. Pijesz, bo taki twój los. Nie dlatego, że jesteś człowiekiem, bo inne zwierzęta też potrafią narąbać się w pień. Z tą jednak różnicą, że ich z baru nikt na zbity pysk nie wywala. Po tej lekturze jestem przekonany, że świat bez alkoholu wyglądałby zupełnie inaczej. A teraz proszę wybaczyć, idę sobie golnąć.""Robert Motyka, satyryk, kabareciarz, współzałożyciel grupy Paranienormalni""Książek nie czytam, ale taką to bym może kupił w prezencie szwagrowi. Szwagrowi inteligentowi.""Robert M., bezrobotny mieszkaniec Radomia
Poradnik uczący metod i technik postępowania w sytuacji, gdy członek rodziny ma problemy z uzależnieniem. Pomaga zrozumieć, przez co przechodzi ta osoba, uświadamia, jak choroba wpływa na funkcjonowanie całej rodziny, kreśli typowe problemy i proponuje konkretne rozwiązania. Pozwala na pracę we własnym tempie i koncentrowanie się na obszarach, w których rodzinie potrzebne jest największe wsparcie.Autorka, opierając się na wieloletnim doświadczeniu w prowadzeniu terapii uzależnień i terapii rodzinnej, pokazuje, jak pomóc bliskiemu w dochodzeniu do zdrowia, nie zapominając przy tym o sobie.
Wywiad z Robertem Rutkowskim przeprowadzony przez Irenę A. Stanisławską. Terapeuta zdecydował się ku przestrodze powierzyć kawałek siebie czytelnikom. W swoim życiu sporo przeszedł. Doświadczył wielu sytuacji, które mogły go zniszczyć. Jednak tak się nie stało. A na dodatek udało mu się zostać szczęśliwym, spełnionym człowiekiem. [...] Nie ma poczucia misji, żeby ratować całą ludzkość, jednak jeśli choć jeden człowiek zmieni się dzięki jego historii, to uważa, że warto tę książkę napisać. Jemu też kiedyś pomogła czyjaś historia, dzięki której zrozumiał i poczuł, że zmiana jest możliwa. Sięgnął po narkotyki, mając 18 lat. Od razu wpadł w uzależnienie od heroiny. To był pierwszy narkotyk, jaki poznał – jeden z najsilniejszych znanych narkotyków. Wziął z bezsilności, z rozpaczy, ale również z ciekawości. Bardzo doskwierało mu życie. Robert Rutkowski jest psychoterapeutą, wykładowcą i pedagogiem. Prowadzi sesje terapeutyczne dla osób mających problemy z uzależnieniami od substancji i zachowań, kryzysami zawodowymi lub rodzinnymi. Pomaga jako opiekun psychologiczny sportowcom – zajmuje się motywacją, relaksacją oraz usprawnianiem skuteczności działania. Pomaga rodzinom mającym kłopoty ze swoimi dziećmi lub w relacjach między sobą. Irena A. Stanisławska jest dziennikarką. Jej publikacje ukazywały się m.in. w magazynach: „Kino”, „Film”, „Film na świecie”, „Playboy”, „CKM”, „Komandos”, „Zdrowie”, „Kobieta i Życie”, „Poradnik domowy”.
Na początku lat 90. napisałem książkę na temat alkoholizmu, zatytułowaną "Grzech czy choroba?" Z biegiem lat dochodzę jednak do wniosku, że alkoholizm jest czymś więcej niż chorobą i że o nim można także mówić w kategoriach grzechu. Ale ani pojęcie grzechu, ani koncepcja choroby nie oddają w pełni jego istoty. Doświadczenie uzależnienia i wyzdrowienia sugeruje, by raczej postrzegać alkoholizm w kategoriach braku pewnych ważnych umiejętności życiowych. Nie oznacza to, że każdy, kto nie ma takich umiejętności, musi się uzależnić. Ale każdy uzależniony umiejętności tych nie ma i musi je nabyć, jeśli chce zachować trzeźwość. Program Dwunastu Kroków AA pomaga to osiągnąć. Uczy takich umiejętności duchowych, myślowych i społecznych, które pozwalają zastąpić destrukcyjne uzależnienie od alkoholu lub innych substancji twórczym poczuciem współzależności wszystkich ludzi oraz zależności od opiekuńczej siły wspólnoty lub jakiejś Siły Wyższej. W szerszej perspektywie cywilizacyjnej program Dwunastu Kroków AA może być pojmowany jako wielopłaszczyznowa odpowiedź na bolączki nowoczesności. Przedstawiona w niniejszej książce interpretacja kroków jest subiektywna. Ma na celu przybliżenie czytelnikom kroków, a dokładniej – jednego z wielu możliwych sposobów ich rozumienia. Wiktor Osiatyński
Książka ""Grzech czy choroba"" po raz pierwszy została wydana w 1992 roku przez Instytut Psychiatrii i Neurologii. W pięć lat później opublikowało ją wydawnictwo ""Akuracik"", Obydwa wydawnictwa miały stosunkowo wąski zasięg. Instytut Psychiatrii i Neurologii sprzedawał książki we własnym kiosku, a ""Akuracik"" rozprowadzał swoje publikacje przede wszystkim na spotkaniach wspólnot Anonimowych Alkoholików. Książka ta nie miała więc wielkich szans, by dotrzeć do ludzi nieuzależnionych ani do tych, którzy wciąż jeszcze nie przyjęli swego uzależnienia do wiadomości. [...] ... zmieniły się moje poglądy na temat alkoholizmu. Nadal uważam, że nie jest on grzechem, choć każdy uzależniony popełnia pod wpływem alkoholu grzeszne bądź naganne czyny. Ale mam coraz więcej wątpliwości co do tego, czy jest on zwykłą chorobą. Jeśli nawet uznamy, że jest, to bardzo osobliwą. Bo przecież dziesiątki tysięcy trzeźwych alkoholików dowodzą swoim życiem, że można być alkoholikiem, będąc zdrowym człowiekiem. Dziś zatem nie patrzę na alkoholizm przez pryzmat choroby, ale przede wszystkim widzę w uzależnieniu niedostatek pewnych umiejętności życiowych. A w wychodzeniu z niego przede wszystkim edukacyjny proces przełamywania destrukcyjnych nawyków i nabywania nowych umiejętności."" - pisze we wstępie profesor Wiktor Osiatyński
Dorosłym się wydaje, że dzieciństwo to czas beztroskiej zabawy, dlatego czasami bagatelizują kłopoty swoich pociech, uważając, że to nic takiego nie jest to jednak prawda, dzieci miewają rozterki, przeżywają porażki, a także prawdziwe dramaty...Ta książka wychodzi naprzeciw jednemu z problemów współczesnych społeczeństw, jakim są różnego rodzaju uzależnienia Jej bohater, zapalony piłkarz, pewnego dnia uświadamia sobie, że marzenie o karierze sportowej stało się jego obsesją i całkowicie nim zawładnęło. Brzmi znajomo? No właśnie, statystyki zatrważają: na leczenie odwykowe trafiają coraz młodsi pacjenci, a ich uzależnienia dotyczą coraz bardziej zaskakujących obszarów życia, np. aktywności fizycznej czy rozrywki. Powiedzmy STOP podstępnym nałogom!Ta książka to absolutny niezbędnik każdego młodszego nastolatka! Jej żywy współczesny język i nowoczesne ilustracje zapraszają dzieci i ich opiekunów do ważnych rozmów o życiu, szczęściu i wartościach.
Co jest przyczyną błędnego koła objadania się, nadużywania alkoholu i rozpamiętywania, w które wpada tak wiele kobiet? Dlaczego próbują zagłuszyć negatywne uczucia jedzeniem lub alkoholem? Uznana psycholożka i ekspertka w dziedzinie psychiki kobiet i depresji Susan Nolen-Hoeksema analizuje, w jaki sposób te trzy problemy, które nazywa „toksycznym trójkątem” mogą wspólnie stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia i równowagi psychicznej. Nawet 80 procent kobiet, które zgłaszają problemy związane z jednym z elementów tego toksycznego trójkąta przyznaje, że cierpi także w związku z pozostałymi dwoma „ramionami” tej niszczycielskiej triady. Z książki dowiesz się m.in. jak: – wykorzystać własne mocne strony emocjonalne i osobowościowe – pokonać stres spowodowany destrukcyjnym jedzeniem i piciem napadowym oraz rozpamiętywaniem – przekuć słabości w mocne strony – ustanowić nowe realistyczne standardy, dzięki którym zachowasz zdrowie – unikać pułapek toksycznego trójkąta. Dzięki empatii oraz racjonalnemu podejściu Susan Nolen-Hoeksema pomaga kobietom budować skuteczne i zdrowe strategie i wieść życie, na jakie zasługują. Susan Nolen-Hoeksema Była profesorem na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Yale. Jej badania koncentrowały się na depresji i regulacji nastroju. Otrzymała m.in. nagrody: David Shakow Early Care Award oraz Leadership Award od American Psychological Association. Opublikowała ponad 100 artykułów naukowych i kilkanaście książek, w tym książek naukowych, podręczników i poradników na temat zdrowia psychicznego kobiet. Autorka bestsellera Kobiety, które myślą za dużo.
Alkohol towarzyszy człowiekowi od święta i... na co dzień. Często próbujemysobie zracjonalizować picie albo nawet odczuwamy dumę z mocnej głowy.Równocześnie wiemy, że nie wszystko jest w porządku: zamiast ""tylko jednego""wypijamy o wiele więcej, a następnego dnia budzimy się z kacem i czujemy siępaskudnie. Na domiar złego unikamy szczerych rozmów na ten temat, a decyzję oabstynencji podejmujemy, kiedy sytuacja staje się naprawdę niebezpieczna. A możeten problem da się rozwiązać w ciągu 30 dni?Dzięki tej książce dowiesz się, jak przeprowadzić na sobie niezwykły30-dniowy eksperyment. Wyzwanie polega na powstrzymaniu się od picia przez 30dni. Co potem z tym zrobisz, będzie zależało od Twojej decyzji. Teeksperymentalne dni są Ci potrzebne, by zdobyć odpowiednią wiedzę, sprawdzić,ile masz wytrwałości i co się będzie z Tobą działo. Każdego dnia przeczytaszrozdział przeznaczony na kolejny dzień Twojego wyzwania. Równocześnie dowieszsię, co robić, aby etap detoksykacji organizmu był łatwiejszy do zniesienia.Prędko się przekonasz, że metoda TUZ zaproponowana w tej książce działa. W ciągu30 dni stanie się coś magicznego!Dowiedz się:jakie są prawdziwe przyczyny trudnej relacji z alkoholemw jaki sposób pracować z podświadomościąjak znów odczuwać radość i rozluźnienie bez alkoholujak uwolnić się od niepokoju i przygnębieniajak cieszyć się z odzyskanej wolności
Chemsex. Ujęcie wielodyscyplinarne Książka została przygotowana przez interdyscyplinarny zespół autorów, wybitnych specjalistów i praktyków. Treści są zbudowane wokół złożonego terminu, jakim jest „chemsex”. David Stuart, twórca określenia, podkreśla, że chemsex nie jest definiowany wyłącznie poprzez używanie narkotyków do aktywności seksualnej. Łączenie środków psychoaktywnych z seksem ma długą historię, odbywa się w wielu różnych populacjach, lecz nie zawsze będzie się mieściło w ramach tego pojęcia. W publikacji ciekawie opisano takie zagadnienia jak: definicja i historia zjawiska, rodzaje uzależnień, zdrowie psychiczne i seksualne użytkowników chemsexu, konsekwencje neuropsychologiczne, psychoterapia i farmakoterapia osób uzależnionych, chemsex w różnych populacjach, elementy zdrowia publicznego, redukcja szkód u osób uzależnionych, zakażenie HIV i choroby przenoszone drogą płciową, stany zagrożenia życia i zdrowia oraz postępowanie w objawach ostrej intoksykacji substancjami psychoaktywnymi, aspekty prawne. W publikacji zostały również przedstawione wnioski z badania „Psychospołeczne uwarunkowania chemsexu” i „Badania nad chemsexem w Polsce”. Książka z pewnością zainteresuje seksuologów, psychiatrów, psychologów, psychoterapeutów, specjalistów chorób zakaźnych, zdrowia publicznego, a także osoby zajmujące się profilaktyką uzależnień i przedstawicieli organizacji pozarządowych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
