W tej strefie zapraszamy czytelników tak zwane artystyczne dusze po książki z kategorii Sztuka. Polecamy szereg publikacji o sztuce i jej historii,ciekawostki i portfolia artystów, eseje, albumy, książki o malarstwie, rzeźbiarstwie, architekturze oraz histoii fotografii. Biografie ciekawych artystów, książki i powieści przedstawiające fascynujące losy malarzy i osób uwiecznianych na obrazach. W tym dziale tylko ksiązki ze sztuka w tle.
Michele Morrone zapowiada swoją debiutancką płytę pt.: „Dark Room”.
Z pochodzenia Włoch, pokochał Polskę podczas zdjęć do filmu „365 dni”. Z zawodu aktor i model, jednak jego pasją jest muzyka.
Album utrzymany w klimacie rockowo – popowym, będzie miał swą premierę już 14 lutego!
Rockowe brzmienie + mocny głos artysty, dało wyjątkowy efekt. Do współpracy zaprosił cenionych producentów: Patryka Kumóra i Dominika Buczkowskiego - Wojtaszka, którzy stoją za sukcesami utworów wielu artystów (Viki Gabor, Roksana Węgiel, Michał Szczygieł).
Na płycie znajdują się również sentymentalne ballady, w sam raz na zbliżające się Walentynki.
Płytę promuje singiel „Feel It”.
Utwór wykorzystano do ścieżki dźwiękowej filmu „365 dni” - najgłośniejszej premiery kinowej 2020 roku!!!
Film jest adaptacją bestsellera Blanki Lipińskiej, pod tym samym tytułem. Michele Morrone jest odtwórcą głównej roli – filmowego Massimo.
1. Drink Me
2. Hard For Me
3. Watch Me Burn
4. Dark Room
5. Feel It
6. Do It Like That
7. Rain In The Heart
8. Dad
9. No One Cares
10. Next
Książka jest próbą ukazania na wybranych przykładach,
w jaki sposób, w jakich okolicznościach
i w jakim celu pojawiają się w operze postaci ludzi
pióra oraz ich sztuka. Zaprezentowani bohaterowie-
poeci są bardzo różni pod względem charakteru
scenicznego, nurtu literackiego, który reprezentują,
oraz funkcji, jaką pełnią w obrębie świata przedstawionego
– celem pracy jest bowiem, poprzez konfrontację
jak najbardziej odmiennych przykładów,
naszkicowanie modelu operowej „historii literatury”,
obejmującej zmienne wyobrażenia, stereotypy
i fantazmaty poetyckości odzwierciedlone w dziełach
teatru muzycznego.
Dr hab. Iwona Puchalska, prof. UJ
Pracownik Katedry Komparatystyki Literackiej Wydziału
Polonistyki UJ. Zajmuje się związkami muzyki
i literatury, operą i teatrem muzycznym, problemami
adaptacji, zjawiskiem improwizacji oraz uwarunkowaniami
recepcji utworów muzycznych i literackich. Autorka
m.in. książek: Sztuka adaptacji. Literatura romantyczna
w operze dziewiętnastowiecznej (Universitas, Kraków
2004), Improwizacja poetycka w kulturze polskiej
XIX wieku na tle europejskim (Wydawnictwo UJ, Kraków
2013), Muzyka w okolicznościach lirycznych. Zapisy słuchania
w poezji polskiej XX i XXI wieku (Księgarnia Akademicka,
Kraków 2017) oraz Przy Mickiewiczu (Wydawnictwo
UJ, Kraków 2019).
Książka dr Agaty Kubali stanowi obszerne studium dotyczące
filhelleńskiego kolekcjonerstwa starożytności w pierwszej
połowie XIX wieku. Gromadzenie w ramach kolekcji
przedmiotów starożytnej proweniencji jest zjawiskiem obecnym
od wieków w kulturze europejskiej, przeżywającym
jednak w omawianym okresie niebywały rozkwit oraz skutkującym
powstaniem nie tylko kolekcji prywatnych, lecz także
muzeów publicznych oraz narodzin archeologii klasycznej
jako dyscypliny naukowej. Punktem wyjścia dla przeprowadzonych
rozważań jest mało dotąd znana i zachowana w niewielkim
stopniu kolekcja starożytności zgromadzona przez
wrocławskiego architekta, Eduarda Schauberta, w trakcie
jego dwudziestoletniego pobytu w Grecji, której pierwotny
skład jest jednak znany dzięki zachowanym spisom inwentarzowym,
powstałym po przekazaniu zbioru do ówczesnego
wrocławskiego Królewskiego Muzeum Sztuki i Starożytności.
Posługując się zbiorem Schauberta, opisanym i skomentowanym,
„opowiadającym” historię swojego twórcy, i wyrażającym
jego starannie wykreowaną przez siebie tożsamość,
autorka kreśli ogólny obraz kolekcji zakładanych z filhelleńskich
pobudek i omawia szczegółowo przyczyny i okoliczności
ich powstawania oraz stosowane metody pozyskiwania
artefaktów. Prezentowana książka stanowi trwały i ważny
wkład w badania nad europejskim dziewiętnastowiecznym
filhellenizmem oraz jednym z jego najistotniejszych i najtrwalszych
aspektów – zbieractwem antyków.
Książka do czytania, oglądania i słuchania.Prezentuje najbardziej popularne instrumenty muzyczne, od fortepianu, przez skrzypce, kontrabas, instrumenty dęte, perkusyjne, po gitarę, harfę i organy. Każdy instrument przedstawiony jest w krótkim opisie jego historii, budowy oraz sposobu, w jaki się na nim gra. Liczne rysunki, z elementami humoru, pozwalają obejrzeć instrumenty i muzyków na estradzie, a także orkiestrę dętą w marszu oraz dyrygenta z orkiestrą symfoniczną na scenie.Młody czytelnik poznaje nazwy instrumentów, ich wygląd, sposób gry, słownictwo muzyczne, a także brzmienie instrumentów!Szczególnym walorem edukacyjnym książki jest bowiem możliwość odsłuchania fragmentu muzycznego. Po zeskanowaniu smartfonem lub tabletem jednego z 37 kodów usłyszymy melodię wykonywaną na opisywanym instrumencie. I już wiemy, jak brzmi harfa, mandolina czy akordeon, czym różni się dźwięk ksylofonu od wibrafonu lub fagotu od oboju.Na końcu znajduje się quiz, polegający na odgadnięciu i wpisaniu prawidłowej nazwy instrumentu przedstawionego na ilustracji.
Wyobraź sobie co byłoby, gdyby obywatele mogli inicjować i realizować wielkie wizje urbanistyczne zupełnie oddolnie? I gdyby dysponowali środkami, by swoje plany skutecznie wdrażać i chronić? Czy byłoby to zagrożeniem, czy nową szansą dla planowania miast? Jak stworzyć narzędzie, które pozwalałoby zrzeszać koalicjantów, budować trwałe relacje z lokalnymi władzami publicznymi, współdecydować o wydatkowaniu miejskich środków? Dzisiaj każda grupa kombinuje, jak może: zawiązując nieformalne porozumienia, podpisując listy intencyjne, odwołując się do lokalnych partnerstw i inicjatyw. Czy możliwe jest jednak wprowadzenie współzarządzania jako narzędzia urbanistycznego?Od zapowiedzi podważenia powszechnie panującego przekonania, przez szczegółową analizę przypadku, do prawdziwego spotkania z bohaterami, autentycznymi twórcami Szlaku, Artur Jerzy Filip zamienia na ogół nudnawą dla nieprofesjonalnego czytelnika pracę naukową w trzymającą w napięciu lekturę na pograniczu literatury faktu i fascynującej wizji.Profesor Konrad Kucza-Kuczyński, Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej (fragment recenzji)
Opella de Passione Domini to unikatowo zachowany cykl dwunastu kompozycji muzycznych wykonywanych podczas medytacji pasyjnych jezuickiej sodalicji Zwiastowania NMP we Wrocławiu. Teksty słowne do tych medytacji napisał prefekt tejże sodalicji, Johannes Thamm (17191787), pełniący tę funkcję również po ogłoszeniu kasaty Towarzystwa Jezusowego na Śląsku (1776). Autorem muzyki do kolejnych recytatywów i arii był zaś najprawdopodobniej uczeń Thamma, Anton Weigang (17511829) jeden z najlepszych kompozytorów czynnych na przełomie wieków XVIII i XIX na terenie Śląska i Ziemi Kłodzkiej. Niniejsza edycja stanowi rekonstrukcję słowno-muzycznej struktury całej kompozycji zachowanej w dwóch rękopiśmiennych kopiach pochodzących ze zbiorów klasztoru kanoników regularnych we Wrocławiu, a przechowywanych obecnie w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie.
Opella de Passione Domini to unikatowo zachowany cykl dwunastu kompozycji muzycznych wykonywanych podczas medytacji pasyjnych jezuickiej sodalicji Zwiastowania NMP we Wrocławiu. Teksty słowne do tych medytacji napisał prefekt tejże sodalicji, Johannes Thamm (17191787), pełniący tę funkcję również po ogłoszeniu kasaty Towarzystwa Jezusowego na Śląsku (1776). Autorem muzyki do kolejnych recytatywów i arii był zaś najprawdopodobniej uczeń Thamma, Anton Weigang (17511829) jeden z najlepszych kompozytorów czynnych na przełomie wieków XVIII i XIX na terenie Śląska i Ziemi Kłodzkiej. Niniejsza edycja stanowi rekonstrukcję słowno-muzycznej struktury całej kompozycji zachowanej w dwóch rękopiśmiennych kopiach pochodzących ze zbiorów klasztoru kanoników regularnych we Wrocławiu, a przechowywanych obecnie w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie.
Lektura wraz opracowaniem to znakomita pomoc i inspiracja dla uczniów oraz nauczycieli. Tekst opatrzono wskazówkami interpretacyjnymi i hasłami ułatwiającymi nawigację po książce – dzięki nim łatwo znaleźć potrzebny w trakcie omawiania lektury fragment, zgromadzić materiały do wypracowań i ustnych wypowiedzi, zapamiętać najważniejsze informacje i utrwalić znajomość lektury. Zamieszczone na końcu książki opracowanie podporządkowano podstawie programowej. Zawiera ono ciekawy biogram autora, streszczenie, mapę mentalną, najważniejsze zagadnienia omawiane na lekcjach, a także wiele inspirujących informacji, podpowiedzi i zadań, dzięki którym czytanie lektury staje się twórczą przygodą.
Do poznania świata przez media, wymykające się twardym regułom komunikacji, potrzeba nowego języka. Jacek Dąbała taki proponuje. Krótkie eseje fleszowo-jak sekwencje serwisu informacyjnego- rozświetlają wybrane wątki. Autorskie stanowisko w każdym przypadku uruchamia to, co najważniejsze- myślenie i krytykę. Warto przeczytać. (Robert Cieślak, profesor, medioznawca, UW)Jacek Dąbała jest profesorem zwyczajnym, pisarzem, scenarzystą i byłym dziennikarzem radiowo-telewizyjnym. Kieruje Katedrą Warsztatu Medialnego i Aksjologii w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej KUL. Jako ekspert stale komentuje i analizuje problematykę związaną z mediami, komunikowaniem, filmem i literaturą. Jest współscenarzystą jednego z najpopularniejszych polskich filmów ??Młode wilki. Wykłada też na UKSW w Warszawie. Jako pisarz opublikował dziesięć powieści (m.in. Telemaniak, Pieszczochy losu, Złodziej twarzy, Diabelska przypadłość, Ryzykowny pomysł i Największa przyjemność świata) i jeden dramat (Mechanizm). Jego książki naukowe ukazują się w Polsce i za granicą (np. Horyzonty komunikacji medialnej, Tajemnica i suspens w sztuce pisania. W kręgu retoryki dziennikarskiej i dramaturgii medialnej, Warsztatowo-aksjologiczne mechanizmy tworzenia telewizji, Mystery and Suspense in Creative Writing, Media i dziennikarstwo. Aksjologia ? warsztat ? tożsamość, Creative Paths to Television Journalism). Jest członkiem Polskiej Akademii Nauk, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Polskiej Akademii Filmowej, Polskiego Towarzystwa Komunikacji Społecznej i Polskiego Towarzystwa Komunikacji Medycznej.
100 najbardziej reprezentatywnych dzieł, pochodzących z licznych kolekcji Muzeów Watykańskich - stanowią serce tego wspaniałego albumu. Zaprezentowane tutaj arcydzieła są uważane za emblematyczne, uniwersalne i stanowiące o tożsamości tych muzeów. Wśród nich zwiedzający znajduje eksponaty z Muzeum Egipskiego jak i Muzeum Etruskiego; rzeźby z części zwanej Nowym Skrzydłem jak i z Dziedzińca Oktagonalnego; mozaiki z Muzeum Sztuki Antycznej oraz sarkofagi z Muzeum Chrześcijańskiego; freski Rafaela i Michała Anioła, obrazy z Pinakoteki oraz dzieła z Kolekcji Sztuki Współczesnej; artefakty zgromadzone w Muzeum Etnologicznym a także powozy papieskie; na dodatek inskrypcje, arrasy i mapy geograficzne.Prezentowane dzieła sztuki są wspaniale zobrazowane przez piękne kolorowe ilustracje, ukazujące zarówno perspektywę jak i detale. Wszystko to dzięki najwyższej jakości kampanii fotograficznej zrealizowanej specjalnie dla tego dzieła.Powstałe dzieło, stawia sobie za cel, by za pośrednictwem 100 dzieł przekazać to piękno, które jest nośnikiem wiedzy, harmonii i duchowości.Książka wydana w najwyższej jakości edytorskiej może służyć jako przewodnik, ale także jako wyjątkowa pamiątka.
Angela Nguyen jest ilustratorką znaną ze słodkich obrazków, zwłaszcza ilustracji przedstawiających zwierzątka, które są bardzo dynamiczne, sympatyczne i zabawnie się je rysuje. A jeśli w dodatku wyglądają uroczo, to zawsze poprawiają nam humor. Autorka przedstawiając swoje ulubione stworzonka, uczy przyszłych artystów, jak je rysować. Idąc za jej wskazówkami, będziecie mogli sami stworzyć ilustracje zwierzaków domowych, gospodarskich, leśnych i wodnych! Nieważne, czy dopiero zaczynacie przygodę z rysowaniem, czy już wychodzi Wam to lepiej niż innym. Nie traćcie czasu - wybierzcie się w tę uroczą podróż i naukę rysowania słodkich zwierzaków, do której zaprasza autorka.
Kolejny minialbum w serii Plakaty poświęcony jest twórczości jednego z najsłynniejszych twórców polskiej szkoły plakatu – Jana Młodożeńca. Na dorobek artysty składają się nie tylko plakaty, lecz także okładki i ilustracje książkowe przygotowywane na zlecenie wielu polskich wydawnictw. Młodożeniec jest autorem licznych plakatów filmowych („Czekając na życie”, „Pojedynek na szosie”), teatralnych („Indyk”, „Wdowy”) i baletowych („Trójkątny kapelusz”, „Cztery temperamenty”). Jego charakterystyczny styl opierał się na bogatej kolorystyce, grubej kresce oraz stosowaniu ręcznie wykonanego liternictwa.
Szesnasty już minialbum w serii o znanych polskich plakacistach prezentuje twórczość Sławomira Iwańskiego, artysty związanego z Akademią Sztuk Pięknych w Łodzi oraz Łódzką Szkołą Filmową. Jego minimalistyczne prace wyróżniają się niebanalnymi układami typograficznymi i dużym nasyceniem barw. Iwański, zainspirowany dokonaniami Władysława Strzemińskiego, postulującego tzw. myślenie wzrokiem, tak komponuje litery i słowa na swoich plakatach, aby przybierały konkretne kształty – dobry przykład stosowanej techniki stanowią lenonki powstałe z liter na plakacie Hommage a John Lennon. Artysta wystawiał swoje prace w Polsce i za granicą, był wielokrotnie nagradzany, m.in. na katowickim i rzeszowskim Biennale Plakatu Polskiego (1997, 2005). Wstęp i wybór prac do książki przygotował Zdzisław Schubert.
Miasto Pińsk dawniej o rzeki Piny nazywane Pinnum, położone na Białej Rusi w województwie brzeskim litewskim, w zlewisku Morza Czarnego, pełne Rusinów, głównie schizmatyków, ma oprócz innych kościołów również kościół parafialny, znajdujacy się pod opieką ojców franciszkanów"" - czytamy w dokumencie diecezjalnym z 1727 roku.Historia Bazyliki pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Pinsku w znakomity sposób reprezentuje zmienne i niejednokrotnie burzliwe dzieje wielu świątyń na dawnych ziemiach wschodnich Rzeczpospolitej. Obecny kościół katedralny diecezji pińskiej jest dziś jedyną czynną w tym mieście świątynią rzymsko-katolicką.Pierwotnie spełniał dwojaką rolę - służył frańciszkanom jako kościół zakonny, jednocześnie sprawując rolę świątyni parafialnej, a po kasacie klasztory w 1852 roku pozostał jedynie przy tej drugiej funkcji. Do statusu katedry awansował po powołaniu nowej diecezji - pińskiej - w 1925 roku, tracąc go w latach 1946-1991, w okresie zawieszenia działalności administracji diecezjalnej na Białorusi, i by do niego powrócił w 1991 roku.W czwartym tomie piątej częsci Materiałów do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczpospolitej znalazło się dokładne omówienie historii, archtektury, kompleksowe przedstawienie wystroju oraz stałego i ruchomego wyposażenia katedry w Pińsku. Książka została zaopatrzona w spisy wykorzystanych materiałów archiwalnych, bibliografię, indeksy nazwisk i miejscowości oraz spis ilustracji.
Książka przedstawia najważniejsze dzieła architektury polskiej i światowej, cechy stylów, a także osiągnięcia najwybitniejszych mistrzów. Jest przeznaczona nie tylko dla miłośników architektury i zabytków, ale również dla tych, którzy dopiero rozpoczynają przygodę z jedną z najbardziej fascynujących gałęzi sztuki.
Książka Tomasza Górnego stanowi pierwsze tak szczegółowe i kompetentne opracowanie na gruncie muzykologii polskiej jednej z najważniejszych kolekcji dzieł organowych w dorobku Johanna Sebastiana Bacha. Jest to niewątpliwie publikacja cenna – zawiera nieznany wcześniej materiał źródłowy i wiele innych skrupulatnie zebranych, zweryfikowanych i prawidłowo zinterpretowanych informacji. Książka będzie znakomitą lekturą zarówno dla lepiej zorientowanych melomanów, jak i profesjonalistów: organistów i muzykologów. Jako badacz twórczości Bacha od lat zaangażowany w przybliżanie postaci kompozytora i wyjaśnianie jego kluczowej roli dla historii muzyki, szczególnie cieszę się, że oto pojawia się nowa i ważna pozycja w bibliografii Bachowskiej, która wyszła spod pióra polskiego autora.
dr hab. Szymon Paczkowski
Instytut Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego
Tomasz Górny jest adiunktem w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego. Jego badania dotyczą przede wszystkim związków muzyczno-literackich oraz twórczości Johanna Sebastiana Bacha. Ostatnio opublikował monografię Polifonia. Od muzyki do literatury (Kraków 2017).
Krótka historia sztuki współczesnej to nowe, innowacyjne wprowadzenie do tematu sztuki współczesnej. Skonstruowana w przejrzysty sposób książka przedstawia pięćdziesiąt najważniejszych dzieł od wczesnego modernizmu po sztukę najnowszą. Książka jest bogato ilustrowana i mimo kieszonkowego formatu w sposób wyczerpujący objaśnia dlaczego zaistniała sztuka nowoczesna, kto był jej prekursorem, gdzie rozwijała i rozwija się najżywiej. Zaprezentowano w niej wiele najznakomitszych prac, a także zaprezentowano techniki, którymi posługiwali się twórcy. Tłumacząc specjalistyczny żargon pozwala łatwiej zrozumieć sztukę, która powstawała od końca dziewiętnastego wieku do dnia dzisiejszego. Susie Hodge jest historykiem sztuki, historykiem i artystką. Jest autorką wielu książek, a wśród nich: 50 Art Ideas, How to Survive Modern Art, Why Your Five Year Old Could Not Have Done That: Modern Art Explained oraz 50 Art Nouveau Works of Art You Should Know oraz Krótka historia sztuki.
Książka Splątane obiekty. Przechwycenia artystyczno-literackie w niewspółmiernym świecie jest na gruncie polskim publikacją nowatorską, intelektualnie odważną, przy czym - jednoznacznie społecznie i politycznie zaangażowaną. Spotka się najprawdopodobniej z dużym oporem albo niezrozumieniem ze strony części tradycyjnie nastawionych odbiorców. Ale też może być, ze względu na bogactwo erudycyjnych odniesień, precyzję budowanego przez Annę Kałużę wywodu oraz klarowność silnie zeseizowanego języka, zachętą do niesztampowej, pogłębionej refleksji, a nawet rewizji utrwalanych społecznie, także w polskiej krytyce literackiej i krytyce sztuki, osądów i schematów myślenia.
Z recenzji dr. hab. Tomasza Cieślaka, prof. UŁ
Przechwycenia dziejące się w obszarze materii wcześniej czy później muszą doprowadzić nas do różnego rodzaju toksyczności, antropogenicznych zmian klimatu i środowiskowych mutacji. Im więcej pootwieranych kanałów gatunkowych i możliwych dostępów do rozmaitych pięter biologicznej rzeczywistości, tym bardziej realny staje się proces przenoszenia także tych elementów, które są niekorzystne dla (ludzkiego) życia. Przechwycenia dokonywane w tych zakresach są najczęściej konsekwencją katastrof ekologicznych (wycieków ropy, odpadów radioaktywnych i promieniotwórczych substancji, skażenia powietrza, zanieczyszczenia miast czy wyniszczenia przyrody) i dowodzą niezbicie, że zmiany środowiskowe są również zmianami kulturowo-estetycznymi. Nawet jeśli uszło to uwadze polityków, zależność tę na pewno zauważyli artyści i artystki, badacze i badaczki, którzy zaczęli zupełnie inaczej myśleć o swoich projektach.
Ze Wstępu
Anna Kałuża - dr hab., pracuje w Instytucie Literaturoznawstwa Uniwersytetu Śląskiego. Zajmuje się estetycznymi konsekwencjami przemian kulturowych i artystycznych, współczesną poezją i sztuką w ich wymiarach politycznych. Autorka książek: Wola odróżnienia. O modernistycznej poezji Jarosława Marka Rymkiewicza, Julii Hartwig, Witolda Wirpszy i Krystyny Miłobędzkiej (Kraków 2008), Bumerang. Szkice o polskiej poezji XX i XXI wieku (Wrocław 2010), Wielkie wygrane. Wspólne sprawy estetyki, krytyki i poezji (Mikołów 2011), Pod grą. Jak dziś znaczą wiersze, poetki i poeci? (Kraków 2015).
Hiszpańska należy do najpopularniejszych polskich grafików. Jest jednym z nielicznych artystów, których dzieła spotyka się na ścianach przypadkowo odwiedzanych mieszkań pisał o niej prof. Jan Białostocki. Książka Zostały mi słowa miłości przypomina tę niezwykłą artystkę, której życie naznaczone zostało traumą wyniesioną z obozu Ravensbrck. Na publikację składają się dwie odrębne części. Maria Czarnecka z reporterskim zacięciem kreśli biografię Hiszpańskiej, docierając do awanturniczych nieraz perypetii jej przodków, rekonstruując ze strzępów informacji los Hiszpańskiej w Ravensbrck, a wreszcie śledząc jej codzienność w PRL. Twórczość artystki, obejmującą przede wszystkim grafikę warsztatową, ilustrację książkową oraz realizacje we wnętrzach sakralnych, omawia w eseistycznym tonie Ewa Kiedio. Sztukę Hiszpańskiej przedstawia w kluczu najczęściej podejmowanych przez nią motywów, jak miasto, dziecko, matka, oraz punktów przełomowych. Publikację wzbogaca ponad 200 zdjęć i reprodukcji.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
