Systemy VBM i zysk ekonomiczny

Autorzy książki podejmują w niej tematykę zarządzania wartością przedsiębiorstwa, bez wątpienia jest to więc praca, której treść wpisuje się w zbiór zagadnień będących przedmiotem zainteresowania nauki o finansach firm. Zwraca jednak uwagę ciekawy dobór problemów. Po pierwsze, autorzy analizują systemy zarządzania wartością przedsiębiorstwa (systemy VBM) jako systemy kontroli menedżerskiej, mające na celu wspieranie procesu realizowania strategii przedsiębiorstwa. Spojrzenie na systemy VBM z tej perspektywy nie zostało do tej pory należycie zaprezentowane w polskiej literaturze przedmiotu. Po drugie, autorzy słusznie piszą, że kluczową rolę dla powodzenia realizacji strategii przedsiębiorstwa ma program motywacyjnego wynagradzania, który zawsze wymaga zastosowania odpowiednio dobranych mierników osiągnięć jako kryteriów ich oceny. Stąd eksponowana w książce motywacyjno-ewaluacyjna rola pomiarów dokonań w firmach. Po trzecie, nigdzie wcześniej w literaturze poświęconej systemom VBM nie dokonano tak klarownego rozróżnienia dwóch funkcji mierników osiągnięć: motywacyjno-ewaluacyjnej oraz informacyjno-sygnalizacyjnej – i nie uzasadniono tego rozróżnienia w tak przekonujący sposób. W wyniku takiej selekcji wątków książka ma cechy pracy interdyscyplinarnej, łączącej najnowszą wiedzę nie tylko z zakresu zarządzania finansami przedsiębiorstw, ale także zarządzania strategicznego, rachunkowości zarządczej oraz nauk o organizacji i zarządzaniu. Książka ma walory praktycznej użyteczności, dzięki którym może ona stać się nie tylko frapującą lekturą dla osób reprezentujących różnorodne środowiska (właścicieli i menedżerów przedsiębiorstw, przedstawicieli tzw. rynku – maklerów, brokerów, doradców inwestycyjnych, jak również samych inwestorów, nauczycieli akademickich i studentów), ale także swoistym, fachowo opracowanym przewodnikiem po stosunkowo młodej dziedzinie wiedzy, jaką jest zarządzanie wartością przedsiębiorstwa. Decyduje o tym zarówno bardzo sugestywny i komunikatywny język, jak i zwięzłe studia przypadków, czy swoiste dygresje pozwalające spojrzeć na omawiane zagadnienia z różnych perspektyw. Z recenzji prof. dr. hab. Witolda Kozińskiego, kierownika Katedry Bankowości i Finansów, Wydział Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego