Świadomi rodzice

Zamiast być wyłącznie odbiorcami psychologicznej i duchowej spuścizny rodziców, dzieci mogą stać się autentycznymi przewodnikami ich rozwoju. Rodzice na całość nieświadomie prezentują dzieciom dziedzictwo psychologicznego bólu i brak głębi emocjonalnej. Aby poradzić sobie z zachowaniami, które są tego efektem tradycyjne podręczniki dla rodziców całe są sprytnych technik kontroli i szybkiego naprawiania dysfunkcji.

W prezentowanym poprzez dr Shefali Tsabary świadomym podejściu do rodzicielstwa, dzieci służą jako lustra dla zapomnianego JA osobistych rodziców. Ci którzy zechcą spojrzeć w to lustro zdobędą okazję ustanowienia bezpośredniej relacji ze swoim wewnętrznym stanem pełni. Kiedy już rodzice znajdą powrotną drogę do własnej esencji, wejdą w nadzwyczajne zespolenie (ang. communion) ze swoimi dziećmi odchodząc od tradycyjnego, podręcznikowego podejścia do dziecka (ja wiem wszystko dużo lepiej), na rzecz autentycznej, świadomej relacji.

Kiedy rodzice otwierają się na dar dziecka do przeniesienia ich w stan istnienia, kruszą się filary ich ego.

Przedmowa Jego Świątobliwości Dalaj Lamy

W swojej książce „Świadomi rodzice" dr Shefali Tsabary opisuje w prosty sposób, jak ważne jest współczucie i omawia, jak możemy je rozwijać w naszej relacji z dziećmi.
Choć mam już siedemdziesiąt pięć lat, wciąż pamiętam spontaniczną miłość i bezinteresowne oddanie mojej matki. Nawet dziś, gdy o tym myślę, wciąż przynosi mi to radość oraz daje poczucie wewnętrznego spokoju i ciszy. Jednym z wyzwań współczesnego świata, które stoi przed nami, jest to, jak zachować wdzięczność za ten rodzaj bezinteresownego dawania. Kiedy dorastamy, nasza fałszywa inteligencja ma tendencję, by uczynić nas krótkowzrocznymi, powoduje lęk, agresję, zazdrość, złość i frustrację - a to umniejsza nasz ludzki potencjał.
Kiedy przychodzimy na świat, początkowo nie mamy jasności - „że to jest moja matka" - ale nawiązujemy spontaniczne, wewnętrzne połączenie, oparte na podstawowych potrzebach biologicznych. W matce zaś pojawia się ogromna determinacja, by troszczyć się o fizyczne potrzeby dziecka, karmić je i otaczać opieką. To nie ma nic wspólnego z jakimiś abstrakcyjnymi, mentalnymi wartościami, ale rodzi się naturalnie - ze względu na biologię.
Z własnego, ograniczonego doświadczenia wiem, że podstawowym źródłem szczęścia jest miłość i współczucie oraz życzliwość i ciepło wobec ludzi. Jeśli potrafimy być uprzejmi i zaufać innym, stajemy się bardziej spokojni i odprężeni. Ulatuje gdzieś poczucie strachu i podejrzliwość, którą często żywimy wobec innych, dlatego że, albo nie znamy ich zbyt dobrze, albo czujemy, że oni w jakiś sposób mogą nam zagrozić Kiedy jesteśmy spokojni i odprężeni, możemy zrobić właściwy użytek ze zdolności umysłu do jasnego myślenia, więc cokolwiek robimy, czegokolwiek się uczymy lub nad czymkolwiek pracujemy, będziemy w stanie robić lepiej.
Człowiek reaguje pozytywnie na życzliwość. To oczywiste dla każdego, kto jest rodzicem. I to właśnie ta naturalna życzliwość, która istnieje pomiędzy rodzicami, a dziećmi, stanowi jedną z przyczyn ich bliskiej więzi. Od momentu poczęcia w łonie matki, aż do momentu, kiedy dorastamy i sami zaczynamy dbać o siebie, wielu ludzi okazuje nam życzliwość, bez której nie bylibyśmy w stanie przetrwać. Oby refleksja nad tym i świadomość, że wszyscy jesteśmy po prostu ludźmi, bez względu czy jesteśmy biedni czy bogaci, wykształceni czy nie i niezależnie od tego, do jakiego państwa, religii czy kultury należymy, zainspiruje nas do odpłacania za życzliwość, którą sami otrzymaliśmy - okazywaniem życzliwości innym.
7 lipca 2010 r.