Świadectwo - Stanisław Dziwisz

Książka - wyznanie

Byłem przy nim prawie czterdzieści lat. Najpierw przez dwanaście lat w
Krakowie, a potem przez kolejnych dwadzieścia siedem w Rzymie.Zawsze przy nim. Zawsze u jego boku.A teraz, w chwili śmierci, poszedł sam. (...) Po tamtej stronie, kto mu towarzyszy?
kard. Stanisław Dziwisz

Książka - wyznanie, której zakres obejmuje lata w Polsce (1966-1978) i lata pontyfikatu (1978-2005) opowiada słowami kardynała Dziwisza historię Papieża, podkreślając jego postawę i osobowość podczas przełomowych wydarzeń, takich jak upadek muru berlińskiego czy 11 września. Podróże, polityka, epokowe decyzje, ale również dzienne czynności, modlitwy i choroby - niepublikowane wcześniej materiały przedstawiające portret wielkiego człowieka naszych czasów.

Kard. Stanislaw Dziwisz urodził się 27 Kwietnia 1939 w Rabie Wyżnej w Polsce. Wyświęcony na księdza przez Karola Wojtyłę w 1963, dołączył do jego personelu jako osobisty sekretarz i piastował to stanowisko aż do śmierci Papieża w 2005 roku.  3 czerwca 2005 roku , Benedykt XVI mianował go arcybiskupem Krakowa, po czym podniósł go do godności kardynała 24 marca 2006.

Gian Franco Svidercoschi urodził się w Ascoli Piceno we Włoszech. Pisarz i dziennikarz, był korespondtentem ANSY na II soborze Watykańskim i pełnił funkcję redaktora naczelnego gazety “Osservatore Romano”.

Fragment Książki

Przedmowa

Chusta

To wtedy po raz ostatni widziałem jego twarz.
Mówiąc prawdę, widziałem ją jeszcze setki razy. O każdej porze. Każdego dnia. Oczami wiary. I, oczywiście, oczami serca, oczami pamięci. Nadal też odczuwam jego obecność, choć inną od tej, do której przywykłem.
Ale wtedy po raz ostatni widziałem jego twarz tak dosłownie. Po ludzku. Po raz ostatni widziałem tego, który był dla mnie ojcem i mistrzem. Po raz ostatni widziałem jego sylwetkę, dłonie. Ale przede wszystkim widziałem twarz. Patrząc na nią przypominałem sobie jego spojrzenie. Bo właśnie ono tak uderzało, tak przyciągało uwagę.
Pragnąłem, aby ta chwila trwała wiecznie. Robiłem wszystko w zwolnionym tempie, żeby wydłużyć czas w nieskończoność.
Aż w pewnej chwili poczułem na sobie spojrzenia i zrozumiałem. Zrozumiałem, że muszę... Wziąłem białą tkaninę i położyłem na jego twarzy. Delikatnie. Jak gdybym się bał, że mogę go zranić. Jakby ten jedwab miał być dla niego ciężarem, udręką.
Na szczęście z pomocą przyszły mi słowa modlitwy: „Panie, niech jego twarz ogląda teraz Twe ojcowskie oblicze, niech twarz, której nasz wzrok już nie ogląda, kontempluje Twoje piękno".
On przebywał już w domu Ojca, przed obliczem Pana. Ziemskie pielgrzymowanie dobiegło kresu. W ten sposób zacząłem podążać za słowami modlitwy, a modląc się, zacząłem wspominać. Przeżywać na nowo czterdzieści lat, które ja, taki zwyczajny ksiądz, ocierając się o „tajemnicę", spędziłem u jego boku. U boku Karola Wojtyły.
KARDYNAŁ STANISŁAW DZIWISZ

Świadectwo - w rozmowie z Gian Franco Svidercoschim
Spis Treści:

Przedmowa - Chusta
Część pierwsza - Okres polski
1. Pierwsze spotkanie
2. Nowe twarze
3. Soborowy przewrót
4. Kryzys Tysiąclecia
5. Stefan Wyszyński i Karol Wojtyła
6. Krzyż z Nowej Huty
7. „Jak mógłbym milczeć?"
8. Bunt
9. Bunt młodych
10. „Nadchodzi Papież słowiański"
Część druga - Czas Pontyfikatu
11. „Otwórzcie drzwi Chrystusowi"
12. W antyklerykalnym Meksyku
13. Codzienność Papieża
14. Pod znakiem przemian
15. Piotr - Pielgrzym
16. Biskup Rzymu
17. Trzęsienie ziemi
18. Rewolucja narodu
19. Strzały
20. Kto go uzbroił?
21. Zniewolony naród
22. „Solidarność" żyje
23. Nowa ewangelizacja
24. Młodzież, kobiety, ruchy w Kościele
25. Teresa - „siostra Boga"
26. Upadek Muru
27. Nie wygrał kapitalizm!
28. Południe świata
29. Zmiana „przeciwnika"
30. Duch Asyżu
31. Nowi męczennicy
32. Sześć dłoni
33. Wspólne dziedzictwo
34. Zabijać w imię Boga?
35. „Pozwólcie mi odejść do Pana"