Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Filmy z serii „Rodzinne przeboje” dla klasy 8 zostały włączone w realizację pięciu lekcji WDŻ zaplanowanych w programie „Wędrując ku dorosłości”.
Zaprezentowane scenki filmowe są inspiracją do analizy wybranych zagadnień i klasowych debat nt. problemów nurtujących nastoletnią młodzież.
Publikacja stanowi studium pragmalingwistyczne, w którym autorka analizuje zjawisko misyjności w mediach katolickich na przykładzie konkretnej stacji poznańskiej, Radia Emaus, jako radia środka, realizującego zakreśloną w taki sposób działalność programową. Analizie poddano materiał z lat 2010-2016. W części teoretycznej omówiono radio jako medium misyjne. Zaprezentowano radio jako medium werbalne i parawerbalne, towarzyszące, powszechne, nielinearne i komunikujące. Stworzono model komunikacji radiowej w perspektywie misyjnej, uwzględniający cztery aspekty (autoprezentacja, budowanie relacji, ewangelizacja, aksjologizacja). Omówiono pojęcie misyjności w ujęciu leksykograficznym i legislacyjnym (świeckim i religijnym), a także działalność radiostacji archidiecezji poznańskiej, wypełniającej nauczanie Kościoła katolickiego. W części praktycznej przedstawiono strategie komunikacyjne jako sposoby realizacji misji w Radiu Emaus, przedstawiono analizę materiału za pomocą autoprezentacji, budowania relacji, ewangelizacji oraz aksjologizacji jako radiowych strategii komunikacyjnych.
Mądra opieka nad pacjentem umierającym to taka, w której dba się o jakość i pełnię jego życia aż po kres. To opieka, której formę dobiera się w sposób świadomy i planowy, uwzględniając postęp choroby, zmian w środowisku opiekuńczym oraz potrzeby medyczne i pozamedyczne chorego. W monografii zawarte zostały informacje i analizy dotyczące szerokiego spektrum opieki nad pacjentem umierającym i członkami jego najbliższej rodziny w ujęciu społecznym i ekonomicznym w następujących formach:poradni medycyny paliatywnej,hospicjum perinatalnego,hospicjum domowego dla dzieci,hospicjum domowego dla dorosłych,hospicjum stacjonarnego/oddziału medycyny paliatywnej.W opracowaniu przedstawiono system organizacji i finansowania świadczeń zarówno ze środków publicznych, jak i prywatnych. Poruszone zostały kwestie związane z edukacją tanatologiczną i wolontariatem w instytucjach opiekuńczych.Książka przeznaczona jest dla wykładowców i studentów pedagogiki, pracy socjalnej, ekonomii, polityki społecznej, nauk o zdrowiu oraz dla pracowników i wolontariuszy podmiotów działających w zakresie opieki paliatywnej i hospicyjnej.
Rynek medialny Szwecji znajduje się w sytuacji, gdzie dotychczasowy poziom rozwoju społeczeństwa obywatelskiego jest zaawansowany, natomiast system medialny sygnalizuje nowe trendy i kierunki przeobrażeń. Należy to naukowo śledzić oraz diagnozować. Takiego ambitnego zadania podjęła się autorka i zrealizowała je w twórczy oraz wnoszący wiele nowych ustaleń sposób. Ten cel podjętej rozprawy należy ocenić bardzo wysoko, bowiem wnosi on istotne ustalenia, które mogą być zaaplikowane w praktycznym wymiarze działania instytucji medialnych oraz instytucji władzy publicznej w naszym kraju. Zadanie to zrealizowane zostało przez autorkę w sposób wysoce poprawny i znalazło to wyraz w wysokiej jakości i rzetelności dokonanych ustaleń dotyczących niełatwego w realizacji tematu oraz wnioskowania z zebranych informacji.
Dr hab. Teresa Sasińska-Klas, Uniwersytet Jagielloński
W 1954 roku młody prezenter telewizyjny David Attenborough otrzymał propozycję życia – miał podróżować po całym świecie w poszukiwaniu rzadkich, trudno osiągalnych zwierząt do kolekcji londyńskiego zoo oraz filmować swoje wyprawy na potrzeby nowego programu telewizji BBC pod tytułem "Zoo Quest" (Zoologiczne poszukiwania).
Oto historia tych podróży. Podczas wędrówek w poszukiwaniu gujańskich mrówkojadów, wielkich indonezyjskich "smoków z Komodo" i paragwajskich pancerników autor i pozostali członkowie zespołu musieli korzystać z gościny miejscowych plemion oraz zmagać się z drapieżnymi rybami, agresywnymi jeżozwierzami nadrzewnymi i biegłymi w sztuce ucieczek dzikimi świniami, a także ze zdradliwym terenem i nieprzewidywalną pogodą, żeby móc rejestrować piękno i biologiczną różnorodność odwiedzanych okolic.
Książka "Przygody młodego przyrodnika", napisana z właściwymi autorowi dowcipem i urokiem, to nie tylko opowieść o niezwykłej przygodzie, lecz także o człowieku, który nauczył nas kochać świat przyrody i doceniać znaczenie jego ochrony, czym zajmuje się do dziś.
Cudowna książka, nieoceniona relacja z pierwszych trzech podróży Davida Attenborough. Tym, co sprawia, że nie sposób oderwać się od tej wspaniałej książki, jest wrażenie, że czytelnik bierze udział w opisywanych przez autora wydarzeniach, stając się członkiem jego zespołu. Na kartach książki, podobnie jak na ekranie, Attenborough dzieli się z nami wiedzą o przyrodzie, ukazuje ją i objaśnia. Jego styl, rozbrajająco autoironiczny, bez reszty zniewala czytelnika.
"Telegraph"
Pisarz o eleganckim, subtelnie żartobliwym stylu.
"The Times"
Oto jeden z ostatnich szlachetnych brytyjskich podróżników w tropikalnym hełmie korkowym raczy nas mnóstwem cudownych, opowiadanych w pięknym stylu opowieści, osadzonych w ostatnich latach istnienia rozpadającego się Imperium Brytyjskiego. Jego pisarstwo jest równie imponujące i urocze, jak jego programy telewizyjne – trudno o większą pochwałę.
"Daily Express"
Sir David Attenborough jest przyrodnikiem i prezenterem telewizyjnym, którego kariera trwa już siódmą dekadę. Po studiach przyrodniczych w Cambridge i krótkim okresie pracy w wydawnictwie zatrudnił się w BBC. Od rozpoczęcia w 1954 roku słynnej serii filmów "Zoo Quest" zbadał niemal każdy aspekt życia na Ziemi i przedstawił go telewidzom. Jego najnowszy program "Planeta Ziemia II" jest cieszącą się największym powodzeniem przyrodniczą produkcją dokumentalną wszech czasów.
Testy i arkusze gimnazjalneOperonu to kompleksowy zbiór zadań, dzięki któremu sprawdzisz, zweryfikujesz i utrwalisz wiedzę przed egzaminem gimnazjalnym z historii i wiedzy o społeczeństwie . Treści zadań zostały tak dobrane, by były zgodne z obowiązującą podstawą programową! Książka zawiera unikalny kod dostępu do interaktywnej platformy edukacyjnej GieldaGimnazjalna.pl, na której znajdziesz dodatkowe materiały, testy i informacje.
Co znajdziesz w środku testów gimnazjalnych?
szczegółowe informacje o egzaminie gimnazjalnym z historii i wos
zadania do historii i wiedzy o społeczeństwie przygotowane zgodnie z wytycznymi CKE
próbne arkusze egzaminacyjne przygotowane przez ekspertów
arkusz egzaminacyjny z 2018 roku
klucze odpowiedzi do testów i arkuszy
Antologia przekładów kilkudziesięciu tekstów dotyczących rozmaitych aspektów badań nad pamięcią. Redaktorzy i tłumacze dobrali je w taki sposób, by publikacja w pełni odzwierciedlała różnorodność zagadnień podejmowanych w ramach memory studies. Materiały zostały zgrupowane w dziewięciu działach tematycznych, ukazujących problem pamięci kulturowej w kontekście antropologii ciała, rzeczy, mediów, przestrzeni, a także różnych odmian antropologii społecznej i historycznej. Wybrano teksty autorstwa najważniejszych współczesnych badaczy oraz teksty dawniejsze, stanowiące podbudowę lub ważny kontekst dla dorobku współczesnych autorów. Celem twórców antologii jest podsumowanie memory studies jako nowoczesnej dziedziny badań i refleksji antropologicznej oraz udostępnienie polskim czytelnikom nietłumaczonych dotychczas, istotnych dla tej dziedziny artykułów i rozpraw powstałych w ostatnich dekadach w Europie i Stanach Zjednoczonych. Publikacja adresowana jest do studentów i pracowników naukowych kierunków humanistycznych, a w szczególności kulturoznawstwa, socjologii, historii.
******
Anthropology of Memory
An anthology of translations of several dozen texts on various aspects of memory studies as a modern field of research and anthropological reflection. The texts present the problem of cultural memory in the context of anthropology of the body, things, media, space, as well as different types of social and historical anthropology.
Keywords: memory, memory studies, cultural anthropology, history of memory, tradition, past, postmemory
Podstawę do napisania książki stanowi trwające kilka lat badanie partycypacyjne, prowadzone wśród bezdomnych mężczyzn próbujących „Wziąć sprawy W swoje ręce” i samodzielnie powołać organizację, która miała temu sprzyjać. Efektem badania stała się rekonstrukcja procesu ich stowarzyszania się, w który wpisane są mechanizmy stygmatyzacji ujawniające się na styku światów osób bez domu oraz „domnych”.Wygenerowana w badaniu teoria ciągłości biograficznej stowarzyszenia, ujawniająca cykliczność przemian władzy i powtarzalność towarzyszących jej mechanizmów, może mieć zastosowanie w różnych stowarzyszeniach, które są specyficzne, lecz nie ze względu na kwestię społeczną, ale działanie społeczne, komunikację - bezdomność stanowi tu jedynie przykład służący dalszemu uogólnieniu.
Publikacja skierowana jest zarówno do środowiska akademickiego (badacze, studenci), jak i środowiska organizacji pozarządowych i profesjonalistów zajmujących się na co dzień pomocą oraz integracją społeczną.
„Opis zawarty w pracy jest uchwyceniem procesu stowarzyszania się, równoznacznego z kondycją demokracji, która „istoczy się” między innymi w takim właśnie - ludzkim działaniu. W tym przypadku, dzięki wybranej metodologii i ogromnej wrażliwości badawczej Autorki - działaniu znakomicie wiążącym zróżnicowane światy Badanych i Badaczki, przekraczającym społeczne podziały, łamiącym stereotypy oraz zdejmującym (przemieszczającym) piętna [...]. Autorka zadbała o każdy szczegół i - ogromnie celnie - określiła go jako badanie społecznie zaangażowane, wiążące się ze społeczną zmianą [...]. Arcyciekawe są wyniki analizy strategii i taktyk rozgrywających się w przestrzeni hostelu i obecnych w analizowanym procesie stowarzyszania się. Zachowując świadomość ograniczeń wynikających z metody, skłaniają one do refleksji o uniwersalnym charakterze. Praca jest fascynująca.
Z recenzji prof. zw. dr hab. Marii Mendel
Przewodnik po najważniejszych teoriach pamięci, zarówno indywidualnej, jak i zbiorowej. Autorka koncentruje się na znaczeniu pamięci dla funkcjonowania kultury i społeczeństwa oraz na sposobach reprezentacji przeszłości w teraźniejszości. Omawia różne modele teoretyczne i podstawowe pojęcia interdyscyplinarnego pola badań pamięci. Oryginalnie opublikowana w języku niemieckim książka doczekała się przekładów na angielski, hiszpański, a obecnie także polski. Zyskała międzynarodowe uznanie nauczycieli akademickich oraz badaczy nauk społecznych i humanistycznych.
******
Memory in Culture. Introduction
The first Polish translation of Memory in Culture by Astrid Erll. The author focuses on the study of memory processes in culture and society and reviews various disciplines that form a multidisciplinary field of memory studies, including sociology, history, literature and media studies, art.., pedagogy, psychology or neurology. Erll draws attention to the media construction of memory and describes literature as a cultural memory medium.
Keywords: anthropology of memory, memory studies, cultural anthropology, history of memory, tradition, past, postmemory
Niniejsza książka stanowi próbę odpowiedzi na zasadnicze pytanie: jak wspierać potencjał innowacyjnego rozwoju społecznego w organizmach miejskich, tak aby ich mieszkańcy żyli bliżej siebie, szczęśliwiej i dłużej? Składa się na nią wielogłos specjalistów różnych dziedzin i dyscyplin badawczych, mających świadomość roli, jaka przypada środowisku naukowemu zarówno w wyznaczaniu standardów i celów postępu, jak i w diagnozie jego barier. Postawione pytanie wydaje się o tyle zasadne, że z co najmniej kilku względów nadszedł sprzyjający czas na wdrażanie innowacyjnych rozwiązań miejskich. Przede wszystkim dlatego, że coraz powszechniejsza staje się świadomość, iż to miasto stanowi dzisiaj koło zamachowe gospodarki i gwarant rozwoju. Wzrasta przy tym nacisk w Unii Europejskiej na innowacje, zwłaszcza te natury społecznej, środowiskowej i energetycznej. W wielu przypadkach innowacyjność miejską wymusza także konieczność dostosowania się do zaostrzanych przepisów, trans czy międzynarodowych. Ponadto wydaje się, że polskie miasta powoli dojrzewają do tego, aby podjąć się wdrażania innowacji społecznie zakorzenionych, wykorzystujących nowoczesne praktyki i technologie w ramach spójnych wizji przyszłości. Od…
W niniejszym studium rozważa się potrzebę oraz możliwość wzbogacenia ogółu dotychczasowych terminów desygnujących całość zjawisk edukacyjnych w społeczeństwie przez pojęcie edusfery. W ramach tak określonego projektu dokonuje się – w trybie analizy konceptualnej – dwuwymiarowej charakterystyki dziedziny edukacji: jako części systemu socjokulturowego oraz jako odrębnej całości kulturowej. Zastosowanie obydwu tych perspektyw wydaje się przydatne (a może nawet niezbędne) do pełnego określenia statusu zjawisk edukacyjnych.
Powody podjęcia i zrealizowania takiego zamierzenia były trzy. Pierwszy to „utrata” przez pedagogikę ogólną właściwej sobie dziedziny poznania w następstwie dyferencjacji pedagogiki na zbiór rozmaitych, specjalistycznych nauk o wychowaniu. Drugim był utrzymujący się zwyczaj zawężonego pojmowania przedmiotu pedagogiki, polegający na utożsamianiu go z edukacyjnym agosem, z pominięciem innych ważnych jego wymiarów jako bytu kulturowego. Powód trzeci to dominujący we współczesnej myśli pedagogicznej obraz edukacji jako tworu addytywnego (prostej agregacji składników), amorficznego (pozbawionego wymiaru strukturalnego) oraz zajmującego nie w pełni określone miejsce w ogólnym porządku socjokulturowym.
W odróżnieniu od perspektywy zdroworozsądkowej optyka systemologiczna ujmuje „edukację jako całość” w specyficzny sposób. Całość to bynajmniej nie synonim wszystkiego (co nam się kojarzy z wychowaniem) ani równoznacznik sumarycznego zbioru składników, lecz „wszystkie elementy czegoś tworzące razem jakąś samodzielną jednostkę”. A zatem bez uprzedniego zdefiniowania statusu części, określenia ich rodzaju oraz ustalenia łączących je relacji nie jest możliwe mówienie o „całości edukacyjnej” w poznawczo istotnym sensie. W myśl przyjętych tu założeń całością systemową tego rodzaju jest właśnie edusfera.
Z analizy usytuowania edusfery względem jej nadsystemów wynika, że nie tylko ma ona status organu (oraz narzędzia) życia zbiorowego, lecz także jest swoistym, strukturalnie odrębnym i (stosunkowo) niezależnym organizmem (systemem) kulturowym. Jej części powinny zatem być definiowane w terminach dziedzin, właściwych każdej odrębnej całości kulturowej. Są to: sfera kultury materialnej, edukacyjna socjosfera (w tym agosfera), dziedzina kultury symbolicznej (języka i komunikacji) oraz segment kultury duchowej (form świadomości edukacyjnej).
Wszystkie one łącznie tworzą dopiero całość zwyczajowo nazywaną „rzeczywistością pedagogiczną”. Całość ta wydaje się zarazem stanowić właściwą dziedzinę studiów i badań pedagogiki ogólnej (kiedyś – całej pedagogiki).
W początkowej fazie prac nad niniejszym studium chodziło o pewien rodzaj ćwiczenia intelektualnego, polegającego na zastosowaniu perspektywy strukturalnej (systemowej) w odniesieniu do jednego z głównych problemów pedagogiki ogólnej: statusu wychowania. A tytuł planowanego produktu miał brzmieć: „Dziedzina edukacji w świetle systemowego paradygmatu »część – całość«”. W miarę prowadzonych prac zadanie to przyjęło postać ambitniejszą, a książka otrzymała obecny tytuł. [...]
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego
Rozprawa Romana Schulza jest [...] kluczową dla polskiej pedagogiki ogólnej propozycją systemowego, a więc i holistycznego ujęcia fenomenów pedagogicznych. [...] Na takie książki czeka się z największą przyjemnością. Będą do niej sięgać [...] kolejne pokolenia pedagogów.
Książka "Sektor Polska. Kibice, historia, patriotyzm" opowiada o fenomenie patriotycznego zaangażowania polskich kibiców, którzy – nawiązując do tradycji wspierania antykomunistycznego oporu w latach 80. – od blisko dekady organizują uroczystości upamiętniające Żołnierzy Niezłomnych, wspierają Polaków na Kresach, domagają się rozliczenia zbrodni systemu komunistycznego w Polsce i przygotowują patriotyczne oprawy meczów.
Szalikowcy, pseudokibice, kibole, ultrasi, chuligani… ale też ludzie ciekawi historii Polski i swoich małych ojczyzn, aktywni działacze społeczni w środowiskach lokalnych, zaangażowani i świadomi patrioci. Środowisko kibicowskie, tak jak każde inne, nie jest wolne od słabości i błędów. Ale od wielu lat pokazuje nam, że są sprawy ważniejsze od nas samych, od partykularnych i ostrych podziałów – to wspólne wartości i tradycja, wiara, pamięć o bohaterach z przeszłości, pomoc rodakom, Ojczyzna. To wspólny sektor „Polska”.
Ksiądz Jarosław Wąsowicz SDB (ur. 1973 r.) – salezjanin, doktor historii, publicysta. Były członek Federacji Młodzieży Walczącej, autor lub współautor kilkunastu książek. Nazywany nieformalnym kapelanem polskich kibiców. Inicjator Ogólnopolskiej Patriotycznej Pielgrzymki Kibiców na Jasną Górę, Różańca Kibiców i wielu innych akcji społecznych i religijnych.
Książka "Sektor Polska. Kibice, historia, patriotyzm" ks. Jarosława Wąsowicza ukazała się nakładem wydawnictwa Patria Media. Patronat medialny objęły nad nią „Gazeta Polska”, „Gazeta Polska Codziennie”, „Magazyn Solidarność”, „Don Bosco”, Telewizja Republika oraz portal Niezalezna.pl.
Internet daje dziś dodatkowe fascynujące możliwości – nieznane nam wcześniej krainy możemy oglądać bądź z lotu ptaka, bądź z perspektywy ulicznego spacerowicza.
Dawne mapy bywają zaś dziełami sztuki, przedmiotem pożądania kolekcjonerów. Pokazują stan wiedzy z danego czasu i to, co ich twórcy, polityczni mecenasi albo nawet cała epoka uważali za istotne i ciekawe. Cierpliwe „czytanie” map pozwala zrozumieć, w jakim świecie zamieszkiwali nasi przodkowie i jak my próbujemy ująć jego złożoność w prostych kartograficznych obrazach.
Czego uczą dawne i nowe mapy? Kiedy nas okłamują? Co łączy rzymskie mapy i nawigację samochodową? Dlaczego w Polsce wciąż „widać zabory”? I czy Trip Advisor zastąpił już turystyczne przewodniki?
W Temacie Miesiąca:
Mapa, czyli świat na wynos
Zbigniew Kadłubek
Mapa ma moc
Piotr Galik w rozmowie z Anną Mateją
Widać zabory
Szymon Pifczyk
Smartfon i terytorium
Paweł Cywiński
Ponadto w numerze:
Życie w rytmie Arktyki. O ludach północy, które w surowych podbiegunowych warunkach mieszkają nieprzerwanie od 10 tys. lat – Mikołaj Golachowski
Michel Foucault idzie do Kościoła. Czy chrześcijaństwo wzywa do posłuszeństwa, czy do wolności?
Czcionki, fonty, kroje. O znaczeniu oraz nauce typografii współczesnej opowiadają Ada Pawlikowska i Marian Misiak
Cykl „Pod niskim niebem - o kulturze Holandii” Piotra Oczki: Rendez-vous z pisarzem
Stacja:Literatura – Opowiadanie Adama Kaczanowskiego „Zawsze”
Ada Pawlikowska: O typografii i jej nauczaniu
„Potrzebujemy Filipa Springera rodzimego projektowania!” Rozmowa z Marianem Misiakiem
Urodzić się kobietą to przekleństwo, to oznaka złej karmyprzysłowie nepalskieMówi się, że rozpacz jest czarna, a codzienność szara. W Nepalu nie widuje się często tych odcieni, tu życie jest kolorowe. W hipnotyzującym ulicznym tłumie uwagę przykuwają wielobarwne sari, jeden z tradycyjnych kobiecych strojów, jakże inny od noszonej przez Afganki bezkształtnej burki, która jest dla nas symbolem uciemiężenia kobiet.Tymczasem życie Nepalek niewiele różni się od życia muzułmanek. Pod grubszą warstwą pozorów i piękniejszą szatą kryje się bardzo podobna rzeczywistość.Reportaż Edyty Stępczak to przejmująca opowieść o współczesnych nepalskich kobietach, które nie chcą już żyć w tradycyjnym, patriarchalnym społeczeństwie i stawiając na szali swoje bezpieczeństwo, zdrowie, a często nawet życie próbują zmieniać zarówno nepalską mentalność, jak i opresyjny system. Rozdarte między tradycją, uwierającą jak sztywny gorset, a aspiracjami i dążeniami, które rozbudza w nich nowoczesny świat, walczą o podstawowe prawa człowieka.Edyta Stępczak to dziennikarka i działaczka humanitarna. W Nepalu mieszkała ponad pięć lat, dzięki czemu poznała ten kraj od zupełnie innej strony niż mają okazję widzieć go zachodni turyści czy wspinacze wysokogórscy. Nepal w jej opowieści to nie mityczna kraina himalajskich szczytów i ojczyzna dobrotliwie uśmiechniętych, gościnnych ludzi, ale kraj, w którym przemoc wobec kobiet jest silnie zakorzeniona w kulturze i religii.
istoria Ministerstwa Informacji i Propagandy (MIiP), a szczególnie jego warszawskich placówek, dobitnie pokazuje, że badacze „narodzin systemu władzy” w latach czterdziestych powinni unikać pokusy teleologicznej interpretacji działań komunistów. Podstawowy cel, nakazany przez Stalina – przejęcie pełnej kontroli nad krajem – był jasny, natomiast drogi jego realizacji, choć wytyczane na Kremlu, bywały kręte i nie zawsze dobrze przemyślane. Komuniści popełniali błędy i nieraz podejmowali nietrafne decyzje. Krótkotrwałe dzieje MIiP pokazują, że ambitny pierwotnie pomysł z instytucją zarządzającą państwową propagandą okazał się ślepą (czerwoną) uliczką.
W wypadku stołecznych struktur resortu zjawisko to uwidoczniło się w dwójnasób. Po pierwsze, były emanacją nieudanego, centralnego eksperymentu. Po drugie, musiały borykać się z trudnościami charakterystycznymi także dla innych warszawskich filii ogólnopolskich instytucji: egzystowania w cieniu centrali, a także w pewnej mierze szczebla wojewódzkiego. Zawarte w tej książce rozważania przekonują, że działające w stolicy jednostki MIiP były nieskuteczne i w zasadzie niepotrzebne. Można zaryzykować tezę, że w Warszawie ograniczenia tego ministerstwa uwidaczniały się szczególnie wyraźnie. W wydaniu stołecznym ślepa czerwona uliczka okazała się wyjątkowo krótka.
Rozwój technologii informacyjnych zwiększył znacznie możliwości badawcze i innowacyjne w zakresie Nauk o Mediach. Zaowocowały one osiągnięciami w zakresie cyfryzacji, komunikacji i mediów. Dostęp do przekazu medialnego na szeroką skalę, niezależnie od czasu i miejsca, wpłynął na zaangażowanie młodych ludzi w zgłębianie tajników nowych mediów. Wiąże się to również z zapotrzebowaniem rynku pracy na kompetencje specjalistów w tej dziedzinie.
Zasadność konwergencji technologii informacyjnych i mediów spowodowała powołanie kierunku studiów – Logistyka Mediów na Wydziale Dziennikarstwa Informacji i Bibliologii Uniwersytetu Warszawskiego. Studenci tego kierunku rozwijają swoją wiedzę i umiejętności w zakresie zastosowania nowoczesnych technologii w mediach, praktycznego ich wykorzystania, a także zarządzania przedsiębiorstwami medialnymi. Zwieńczeniem studiów są prace dyplomowe. Dokumentują one obszar zainteresowań absolwentów, ich dociekliwość badawczą oraz umiejętności pisarskie. Ogólnie – dorosłość zawodową.
Niniejsza publikacja stanowi zbiór, wybranych spośród najlepszych prac dyplomowych, które powstały na Logistyce w roku akademickim 2015/2016. Opiekę merytoryczną nad pracami licencjackimi pełnili pracownicy Katedry Technologii Informacyjnych Mediów oraz współpracownicy. Zaprezentowane prace to efekt odbytych seminariów dyplomowych, dyskusji, sporów, wymiany doświadczeń. Cechuje je merytoryczny język, właściwy układ, odpowiednio sformułowana hipoteza, która została potwierdzona za pomocą dopracowanej metodologii. Wykorzystana literatura, zarówno polska jak i obcojęzyczna, dobrana przez Autorów prac, jest aktualna oraz zgodna z prezentowanymi tematami. Przypisy oraz spisy form graficznych użyte w tekstach publikacji są odpowiednie do poziomu prac. Zawarte w niniejszej publikacji opracowania zawierają wartościowe i aktualne informacje niezbędne każdemu studentowi Logistyki. Ponadto stanowią przykłady prac dyplomowych.
Z Wprowadzenia
Książka jest pierwszą w Polsce monografią, której celem jest przedstawienie – w sposób możliwie kompletny – retorycznych wymiarów telewizji. W centrum retoryki telewizji znajduje się pytanie o warunki skutecznych, nastawionych na określony cel zachowań komunikacyjnych. Autorka skupia się na analizie tych wszystkich aspektów, które nadawca medialny (instancja nadawcza) musi wziąć pod uwagę, by zyskać uwagę odbiorców i otworzyć im taką przestrzeń komunikacji, która uczyni ich podatnymi na perswazję. Wszystkie opisane w monografii elementy składają się na propozycję przedstawienia telewizyjnego fenomenu, niezależnie od czasu jego funkcjonowania. Bez względu na to, czy mówimy o czarno-białych obrazach i ograniczonej ofercie programowej, erze telewizji w kolorze i telewizji wyspecjalizowanej, stematyzowanej, czy też telewizji na żądanie, można wskazać właściwości, strategie, mechanizmy, które dają się zuniwersalizować i opisać w ramach koncepcji retoryki telewizji. Retoryka bowiem dostarcza narzędzi, które pozwalają tak samo skutecznie opisywać telewizję epoki broadcastingu, narrowcastingu, jak i slivercastingu.
Michał Nadziak zajął się problematyką lęku przede wszystkim jako uwarunkowania podejmowania decyzji politycznych przez jednostki. […] nie kopiuje pseudo-scjentystycznych rozwiązań amerykańskich, tylko świadomie akceptując reguły postmodernistycznej „gry w znaczenia” pokazuje, jak lęk, poddawanie się jemu lub wywoływanie, stanowią element strategii politycznej decydentów, którzy sami są jednostkami poddanymi emocjom i wiedzą, że tacy sami są także ich wyborcy.[…] Autor szczególnie konsekwentnie rozwija koncepcję języka jako narzędzia kształtowania rzeczywistości, jej zaklinania, redefiniowania i zasadniczo dążenia do zderzenia opowieści o świecie, które mają charakter per se wykluczający się wzajemnie. Opowieści mają to do siebie, że trudno poddają się kompromisom – ktoś jest albo złoczyńcą, albo rycerzem na białym koniu, nigdy zwykłym, szarym człowiekiem. Autor analizuje te ograniczenia w drugiej części publikacji […] Argumentuje tam, że właściwie my – jako odbiorcy komunikatów – widzimy już tylko wielokrotnie używane opowieści i przez to nasz dostęp do „realności” jest w zasadzie niemożliwy. Jest to bardzo pesymistyczne jeśli chodzi o możliwości poznawcze badacza, mimo że podane w atrakcyjnej literacko formie.[…] Praca jest dziełem literackim sama w sobie […] Czyta się ją dobrze, czytelnik jest traktowany z szacunkiem, chociaż jest to szacunek trenera, który przy 6. serii skomplikowanych podciągań mówi „na pewno dasz radę”.z recenzji dr hab. Pawła Borkowskiego
Elizabeth Ann Hawley to amerykańska dziennikarka i kronikarka wypraw w Himalaje. Postać legenda, dzięki której świat poznał najważniejsze wydarzenia światowego himalaizmu. W latach czterdziestych XX wieku pracowała jako researcher dla magazynu Fortune. Szybko jednak opuściła Stany, by podróżować po świecie i ostatecznie osiąść w Nepalu.
Była korespondentem agencji prasowej Reuters, kiedy relacjonowała pierwszą udaną amerykańską wyprawę na Mount Everest w 1963. Pomimo tego, że sama nigdy nie zdobyła żadnego ośmiotysięcznika stała się inspiracją, skarbnicą wiedzy i autorytetem w dziedzinie wypraw i opowieści o największych osiągnięciach, a także skandalach i katastrofach, które działy się w Himalajach i Karakorum.
Elizabeth Ann Hawley skrupulatnie dokumentowała kolejne górskie ekspedycje, budując renomę i popularność wspinaczy, takich jak choćby Edmund Hillary, Reinhold Messner, Chris Bonington, Tomaž Humar i Ed Viesturs. Rozstrzygała wszelkie wątpliwości związane ze zdobywaniem himalajskich szczytów, a tworzone przez nią archiwum powstawało w oparciu o osobiste rozmowy ze wspinaczami. Wielokrotnie pomagała polskim wyprawom w zdobyciu informacji o szczytach, które planowali zdobyć. Zmarła w styczniu 2018 roku w Katmandu pozostawiając po sobie archiwum "Himalayan Database" opisujące 9,5 tys. ekspedycji, na 450 znaczących nepalskich szczytów oraz około 70 tysięcy uczestników tych wypraw, począwszy od 1905 roku.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/SMALL/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
