Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Spotkania na Wschodzie to opowieść o wielokulturowej ojczyźnie, która przetrwała w sercach i praktyce życia Polaków na Białorusi, Litwie, Ukrainie, w Rosji, Gruzji, Armenii i Kazachstanie. To zapis zmagań jej bohaterów o ocalenie swojej polskości. Autor na pożegnanie daje nam zbiór pamiątek - wspomnień, historii, spotkań, relacji, obraz tym cenniejszy, że w obliczu obecnej globalizacji i kulturowej dyfuzji pokazuje zdolność przetrwania społeczności i zachowania własnej tożsamości.
Minęło dziesięć lat od powstania Wielkopolskiego Stowarzyszenia Lokatorów - organizacji, której celem było wspieranie ruchu lokatorskiego i obrona mieszkańców przed szykanami, eksmisjami i bezprawnym traktowaniem.
WSL powstało w szczególnych okolicznościach, kiedy nasiliły się działania tzw. czyścicieli kamienic. Stowarzyszenie było odpowiedzią na ich brutalne metody zmuszania ludzi do wyprowadzki, zastraszanie i prześladowania.
Dzięki działalności WSL-u i poznańskiego ruchu anarchistycznego dziesiątki rodzin uchroniono przed eksmisjami, setki zostało oddłużonych, a tysiące uzyskało pomoc prawną.
Autorka podjęła się trudnego zadania, a mianowicie zwrócenia uwagi w rozważaniach teoretycznych, a szczególnie w podjętych badaniach, na specyfikę funkcjonowania osób z wadą słuchu, na ryzykowne zachowania w sieci, podejmowane przez słyszącą i niesłyszącą młodzież oraz na potrzebę działań w zakresie przeciwdziałania zjawisku samotności i osamotnienia w sieci. […]
Uważam, że Autorka podjęła badania nad bardzo ważnym, a jednocześnie niewystarczająco poznanym zagadnieniem funkcjonowania młodzieży, w tym młodzieży z wadą słuchu, w świecie wirtualnym i związanych z tym zagrożeń. W ramach przeprowadzonych badań empirycznych uzyskała bogaty materiał, który został opatrzony właściwą interpretacją. Również pozytywnie oceniam sposób dokonania prezentacji literatury, świadczący o dobrym rozpoznaniu omawianego zagadnienia.
Dr hab. Elżbieta Gaweł-Luty, prof. AMW
Rynek wydawniczy obfituje w publikacje poświęcone internetowi, niestety coraz częściej powielają one stereotypy i truizmy związane z funkcjonowaniem tego medium, nie wnosząc nic nowego do okołointernetowego dyskursu. Na tym tle monografia Anny Michalczyk wyróżnia się pozytywnie ze względu na zaproponowaną nietuzinkową optykę, odsłaniającą ciemną stronę internetu, o której Autorka pisze w sposób refleksyjny, i – co nie mniej istotne – ostrzegający, a nawet momentami alarmujący, przed nieuprawnionym zachwytem nad nieograniczonymi możliwościami internetu. […]
Książka jest daleka od uproszczonego i jednostronnego oglądu zanurzenia naszej codzienności i praktyk społecznych w cyfrowej rzeczywistości. Autorka stara się uwzględnić zarówno pozytywne, jak i negatywne wymiary użytkowania nowych mediów. Nowość książki polega na tym, że przedmiotem swojego namysłu Autorka uczyniła funkcjonowanie w sieci osób z uszkodzeniami słuchu. To właśnie to uczyniło jej pracę niebanalną i nietuzinkową, pozwalając ją różnicować spośród dość obfitej już literatury okołointernetowej. Muszę przyznać, że to nie lada sztuka, by w czasach zalewu literatury, badań i opracowań z zakresu tematyki, którą określam okołointernetową, wyjść poza utarte schematy, zaproponować coś oryginalnego, wychodzącego poza naukową rutynę i sztampę.
Dr hab. Magdalena Szpunar, prof. UJ
Zofia Rydet (1911–1997) prace nad projektem znanym później jako Zapis socjologiczny rozpoczęła w roku 1978. Zbiór fotografii ludzi i zamieszkiwanych przez nich wnętrz rozrósł się do rozmiarów olbrzymiego archiwum, liczącego ponad 20 tysięcy negatywów. To przedsięwzięcie całkowicie pochłonęło jedną z najwybitniejszych polskich fotografek – zdjęcia z tej serii Rydet robiła do końca życia, nigdy nie nadając jej skończonej formy wystawy czy publikacji.
Ludzie i rzeczy to zbiór tekstów polskich i zagranicznych badaczy, którzy na wiele sposobów analizują to niezwykłe dzieło, wprowadzając polską fotografkę do międzynarodowego kanonu dwudziestowiecznej sztuki. Zapis socjologiczny jest tu pokazany w kontekście fotografii niemieckiej i amerykańskiej, na szerszym tle polskiej fotografii socjologicznej lat 70. i 80. XX wieku, jest interpretowany w swej materialności i poddawany refleksji teoretycznej. Pokazuje niezwykłą siłę fotografii jako sposobu patrzenia na świat i jako nieoczywistej metody jego archiwizowania.
Wśród autorów tekstów są m.in.: Anna Beata Bohdziewicz, Régis Durand, Ewa Klekot, Adam Mazur, Agnieszka Pajączkowska, Helen Petrovsky, Abigail Solomon-Godeau.
Aktualnie najbardziej wszechstronną i uniwersalną płaszczyzną komunikacji i interakcji międzyludzkich jest relatywnie nowa przestrzeń tworzona przez światową sieć komputerową - zwana cyberprzestrzenią. Nie jest rzeczą przypadku, że właśnie w tej przestrzeni współcześnie w sposób najbardziej wszechstronny i powszechny próbuje się spełniać właśnie ta grupa pokoleniowa. Cyberaktywność młodego pokolenia w sposób szczególny manifestuje się poprzez wyselekcjonowane serwisy społecznościowe, różnego rodzaju komunikatory, portale tematyczne itp. [...] W świecie wirtualnym młodzi ludzie dość często poszukują sposobów na rozwiązanie swoich problemów, szukają przestrzeni wolnej od inwigilacji dorosłych, tworzą wspólnoty i budują nowe relacje. [...] Budowanie tożsamości w przestrzeni wirtualnej jest dużo prostsze aniżeli w świecie realnym, tym samym znacznie łatwiej jest wykreować własny wizerunek w oparciu o dostępne informacje zamieszczone w tzw. Sieci. Przykładem może być chociażby identyfikowanie się części młodego pokolenia ze stylem bycia destrukcyjnych grup subkulturowych, które może przejawiać się zarówno w świecie rzeczywistym, jak i wirtualnym. Z Wprowadzenia
Światowy hit. Książka, dzięki której rozpoczęła się międzynarodowa kariera Harariego. Całościowa historia człowieka - od ukrywania się w jaskiniach do podróży na Księżyc i inżynierii genetycznej. Sto tysięcy lat temu ludzie z trudem walczyli o przetrwanie, cały czas żyjąc w strachu przed wszechmocną naturą i rywalizującymi z nimi zwierzętami. Dzisiaj w XXI wieku opanowaliśmy cały świat i to nasz niekontrolowany rozwój jest zagrożeniem dla planety i zwierząt. Homo sapiens uczy się właśnie przekształcać swoje geny i chciałby stać się podobny do własnych wyobrażeń o bogach. „Przesiedliśmy się z dłubanek na żaglowce, z żaglowców na parostatki, z parostatków na promy kosmiczne, lecz nikt nie wie, dokąd zmierzamy. Dysponujemy niespotykaną dotąd potęgą, ale nie mamy pojęcia, co z nią zrobić”. Sapiens łączy biologiczne ujęcie z rozległą historyczną i kulturoznawczą perspektywą. Y.N. Harari chciałby, żebyśmy spojrzeli na siebie i nasze miejsce w świecie w nowy, prowokujący do myślenia sposób. „Opowieść Harariego o tym, jak podbiliśmy Ziemię, oszałamia rozmachem i błyskotliwością”. THE GUARDIAN „Oryginalna i stawiająca wiele pytań wartych namysłu”. EL PAÍS „Yuval Noah Harari – historyk przyszłości”. LE MONDE „Kompleksowa historia tego, co czyni nas ludźmi”. THE INDEPENDENT Sapiens to jeden z największych światowych bestsellerów ostatnich lat. Ponad 8 milionów sprzedanych egzemplarzy. Hollywoodzką ekranizację książki przygotowuje Ridley Scott.
Wydanie uzupełnione przez autora.
Historia wyznaczana poprzez punkty-zworniki w postaci rocznic staje się częścią teraźniejszości wielkich struktur społecznych, takich jak naród, ale i w wymiarze bardziej ograniczonym – terytoriów składających się na państwo, z ich różnorakim doświadczeniem przeszłości. Konteksty pamięci uwidaczniane poprzez rocznice mogą zatem stanowić samodzielny przedmiot badań historycznych jako fragment przeszłości, taki jak wszelkie inne fakty historyczne, ale i opis zachowań społecznych związanych z odczuwaniem czasu minionego, z jego rozlicznymi przełożeniami ważnymi dla teraźniejszości i przyszłości. Niniejszy tomik studiów jest próbą odniesienia się do tej problematyki w czasie szczególnie „obciążonym” rocznicami, w danym momencie dziejowym uznanymi za ważkie zarówno dla Polski jako państwa, jak i dla całego społeczeństwa.
Co zrobić, gdy umrze ktoś bliski? Jak poinformować, wysłuchać i wspierać? W jaki sposób złożyć kondolencje i co w ogóle można mówić? Jak pomóc osobom po stracie i w żałobie, by ich nie dotknąć i nie zranić? Co to są grupy wsparcia i grupy samopomocowe i dlaczego warto skorzystać z ich pomocy? Kiedy należy skierować osobę przeżywającą stratę do pomocy psychologicznej lub psychiatrycznej? Jak pomóc osieroconym po pandemii lub w wyniku katastrof czy działań wojennych? Książka Wokół straty i żałoby. Jak sobie poradzić? Jak pomóc innym? Dostarcza odpowiedzi na te pytania i zawiera przykłady rozwiązań.
Jak wyglądała antykoncepcja przed wiekami, skąd się wzięły buty na wysokich obcasach, jak dawniej szukano mężów i jak śledzono niewierne żony. Lody? Żeby je zjeść, trzeba było wielkich wypraw i poświęceń. Prysznic? Wchodzono pod niego z lękiem i w nakryciu głowy. Z tej błyskotliwie napisanej książki dowiesz się, że wszystko, co nas otacza, ma zdumiewającą historię.
Życie według trzech P – pracować, płacić, przeżyć. Litry wódki z przemytu, słoiki z musztardą, w których lądują niedopałki papierosów wypalanych jeden za drugim przez Króla Mirasa. Zmęczeni emigranci walczący o norweskie korony. Na ulicach Oslo szczury i bezdomni, krążący po zaułkach pachnącej trawą dzielnicy Grünerlokka. Gdzieś miedzy tym wszystkim cytowanie Franka Herberta, nadwrażliwość i nauczanie religii. To też Norwegia, choć próżno szukać takich obrazów pod hasztagiem #norway. Ta książka nie jest reportażem ani zapiskami z osobliwych zarobkowych „wakacji”. Nie jest też próbą odmalowania portretu polskiego emigranta w Norwegii.
To opowieści o tych, dla których kraina fiordów miała być lekiem na całe zło, gwarantem dobrobytu. Zapis obserwacji kogoś, kto – aby przetrwać – musiał zacząć marzyć na nowo, przytłumić wrażliwość, rozszerzyć zasoby ironii i spojrzeć na wszystko z dystansem.
„NOrWAY. Półdzienniki z emigracji” to wspomnienia z trzyletniego pobytu w jednym z najszczęśliwszych państw świata. To opowieść o zmaganiach z depresją, długami i samotnością. O pobycie w miejscu, które może łatwo zdusić i połknąć. O doświadczaniu raju – ale tylko przez tych, którzy będą w stanie go dostrzec i zrozumieć.
Wydana po raz pierwszy w 1934 powieść z początku nie odniosła wielkiego sukcesu sprzedażowego, choć krytycy byli nią zachwyceni, a dziś uważana jest za arcydzieło żydowsko-amerykańskiej literatury i klasyczną powieść o imigrantach.
Zauważona została dopiero przy okazji wznowienia w roku 1964, do którego pisarza namówił jego agent i wydawca. Przy swoim drugim wejściu na rynek, „Nazwij to snem” odniosło spektakularny sukces i w krótkim czasie sprzedało się w ponad milionie egzemplarzy.
Powieść znalazła się na opublikowanej w 2005 roku liście 100 najlepszych powieści napisanych w języku angielskim po 1923 roku magazynu TIME.
Dawid Schearl to jeszcze mały chłopiec. Syn żydowskich imigrantów, mieszkający z rodziną w nowojorskich slumsach. Wraz z nim poznajemy brutalny i bezwzględny, pełen konfliktów świat ludzi starających ułożyć sobie życie na obczyźnie. Nowego, obcego miasta, w którym trudno się zadomowić nie równoważą chłopcu niestety trudne stosunki rodzinne.
Przez ponad trzydzieści lat „Nazwij to snem” pozostawało jedyną powieścią Rotha. Zmieniło się to dopiero napisany u schyłku życia, po prawie sześćdziesięciu latach milczenia, cykl autobiograficznych powieści „Mercy of a Rude Stream”.
Rzucił on nowe światło na część wywołujących kontrowersje kazirodczych wątków przedstawionych w „Nazwij to snem”. Wywołało to spór z Rose Broder, siostrą pisarza, która zagroziła wydawnictwu St Martin procesem sądowym i zażądała usunięcia owych wątków z udziałem postaci, której była pierwowzorem – Minnie Stigman – z kolejnych powieści w cyklu. W toku ugody wydawnictwo zapłaciło Rose 10 000 dolarów. Drugi tom powieści, choć wciąż z kontrowersyjnymi wątkami, ukazał się z adnotacją, że „ta powieść w żadnym wypadku nie jest autobiografią i nie powinna być jako taka czytana”, w kolejnych zaś – owe wątki zostały usunięte. W "Nazwij to snem" nie było oczywiście możliwości, by cokolwiek zmienić.
Robert Weil – redaktor Rotha w St. Martin – przyznał, że w celu zabezpieczenia wydawnictwa na wypadek procesu sądowego odbył z Rothem, nagrany na wideo, wywiad, w którym ustalił, które wątki powieści są autobiograficzne. Weil twierdzi, że Henry Roth potwierdził prawdziwość wątków kazirodczych.
Wychylone w przyszłość. Jak zmienić świat na lepsze to opowieści z życia innowatorki poszukującej lepszego świata, która dzieli się z nami swoimi doświadczeniami. Zachęca nas, żebyśmy nie pozostawali w sferze marzeń, ale testowali własne wizje, bo tylko w praktyce możemy rozstrzygnąć, czy dane rozwiązanie sprawdzi się czy nie.
Żyjemy w czasach, gdzie zmiana myślenia jest konieczna. Trzeba zatrzymać katastrofę klimatyczną i przebudować system społeczno-ekonomiczny. Aby wymyślić świat na nowo, potrzebujemy nowych narracji opierających się na pozytywnych wizjach przyszłości, które będą służyć nam za drogowskaz i mobilizować nas do działania. Autorka prowadzi nas przez opowieści o miejskich projektach, pokazując, że nie ma jednej recepty na sukces, ale możemy szukać schematów działań, które zwiększą jego powodzenie.
Wychylone w przyszłość to książka o tym, że niewielkie lokalne działania przecierają drogę szerszym trendom i że prototypowanie rzeczywistości to sposób na testowanie idei.
Kluczem do sukcesu jest współpraca – tylko dzięki połączeniu różnych kompetencji i perspektyw możemy przekraczać nasze ograniczenia. To zachęta do tego, żebyśmy zauważali zalążki lepszego świata i je pielęgnowali. Autorka szczególną uwagę poświęca miastom jako najlepszym przestrzeniom do wdrażania innowacji oraz projektom wykorzystującym potencjał społeczności lokalnych zarówno w kraju, jak i za granicą. To książka o optymizmie, niełatwym, ale potrzebnym.
„Nic nie jest bardziej zadziwiające, jak łatwość, z jaką większość daje się rządzić przez niewielu…” – zastanawiał się David Hume w 1741 r. Wówczas winił on przemoc, którą stosowali panujący wobec poddanych dla utrzymania władzy. „Genialność” obecnych systemów panowania polega na tym, że potrafią one posiadać władzę absolutną bez budowania obozów koncentracyjnych, zmuszania do ideologicznej jednomyślności czy też zwalczania kontrowersji przemocą, przynajmniej tak długo, dopóki są one niegroźne. Społeczeństwo podporządkowane jest interesom gospodarczym elit i zostaje zdemobilizowane do pozycji (głupiego) konsumenta żyjącego w ciągłym lęku, niepewności i apatii, niezainteresowanego polityką, co dla władzy jest zjawiskiem pożądanym i wygodnym.Lektura tej książki pomoże czytelnikowi otworzyć oczy na mechanizmy rządzenia, zrozumieć, jak słabe strony naszej psychiki wykorzystywane są przez panujących, zdemaskować machinacje grup elitarnych i pozwoli na wypracowanie indywidualnych i grupowych mechanizmów obronnych. Agresja Rosji przeciw Ukrainie, która nastąpiła po napisaniu tekstu tej książki, wskazuje, jak ważna jest świadomość społeczeństwa, by nie dało się ono wodzić za nos przez autorytatywne, żądne władzy elity, które nie cofną się przed niczym, nawet przed groźbą rozpętania wojny nuklearnej.
Książka Wolni i zniewoleni. Głosy grup podporządkowanych w historii imperium portugalskiego to historia ludzi z peryferii kolonialnego imperium portugalskiego. To opowieść o tych, którzy kiedyś zamieszkiwali obszar dzisiejszej Brazylii, Angoli, Gwinei-Bissau oraz atlantyckich archipelagów Wysp Zielonego Przylądka i Wysp Świętego Tomasza. Wśród nich znajdziemy nie tylko ludy autochtoniczne, ale także żydów uciekających przed prześladowaniem religijnym, żydowskich konwertytów czy Muzułmanów oraz Cyganów skazanych wyrokiem sądów inkwizycyjnych i cywilnych, a także czarownice i przestępców. Raz wolni, raz zniewoleni. Ich stopień podporządkowania różnił się w zależności od takich czynników, jak płeć, stopień asymilacji, relacje z panem oraz miejsce w strukturze sieci. Celem tej książki było wydobycie tych głosów i przyjrzenie się, kto aktywnie i świadomie uczestniczył w budowaniu kolonialnego imperium portugalskiego, a kto na zawsze zniknął z kart historii. Czy odtworzenie zdarzeń z punktu widzenia tych najbardziej marginalizowanych pomoże ją zrekonstruować?
Autorka poddała analizie sprawy, które wniesiono do Sądu Grodzkiego w Krakowie w latach 1946–1950, dotyczące uznania za osoby zmarłe tych osób, które przebywały w obozie w Auschwitz-Birkenau lub w innych miejscach, a los ich pozostawał po wojnie nieznany. Problematyka instytucji uznania za zmarłego nie była jak dotąd badana w sposób, w jaki została ujęta w książce Sylwii Przewoźnik. W literaturze brak jest również kompleksowych opracowań na ten temat.
Niniejsza publikacja stanowi zatem nowatorskie spojrzenie na problematykę zaginięć ludności podczas II wojny światowej, ujętą nie tylko z teoretycznego punktu widzenia, także uwzględniając orzecznictwo Sądu Najwyższego, ale przede wszystkim z perspektywy konkretnych spraw zapisanych na kartach akt sądowych.
Dr hab. Izabela Lewandowska-Malec, prof. UJ
Książka uzupełnia istotny brak w literaturze powojennej historii prawa polskiego w badaniach nad instytucją prawną, jaką jest uznanie za zmarłego. Dotyczy ona zdarzeń mających miejsce bezpośrednio w czasie II wojny światowej, szczególnie Holokaustu ludności żydowskiej. Publikacja powinna zainteresować nie tylko historyków, a zwłaszcza historyków prawa, ale także naukowców innych specjalności, badaczy Holokaustu, dziejów wojskowości, migracji ludności, praw kobiet, badaczy prawa małżeńskiego czy spadkowego w perspektywie historycznej.
Dr hab. Zdzisław Zarzycki
Zajmowanie się humanistyką cyfrową wymaga interdyscyplinarnych kompetencji w zakresie łączenia różnych obszarów wiedzy. To niejednokrotnie próba odpowiedzi na pytania o status rozmaitych przedsięwzięć naukowych. [...] Komu i czemu służy humanistyka cyfrowa? Innymi słowy, co wnosi do tradycyjnie pojmowanych dyscyplin naukowych?Danuta Smołucha postawiła przed sobą niezwykle ambitny cel - nie tylko odpowiedzieć na powyższe pytania, lecz także wpisać je w szeroki kontekst problematyki związanej z mediami, technologią, kulturą, literaturą, społeczeństwem.Główną tezę niniejszej publikacji można ująć następująco: humanistyka cyfrowa stała się nieodłączną częścią warsztatu naukowca. Świadczą o tym nie tylko przywoływane przez Autorkę przykłady, ale i pandemia COVID-19. Znajomość obsługi komputera, w połączeniu z podstawowymi kompetencjami cyfrowymi, nie jest już dodatkiem do wykształcenia, lecz obowiązkiem. Z drugiej strony świat nauki jak nigdy dotąd potrzebuje szerokiej dyskusji na temat sposobów wykorzystywania współczesnych technologii. W tym kontekście książka pani Smołuchy prowokuje do niesłychanie istotnych pytań.Dr hab. Konrad Dominas, prof. UAMPierwszym skojarzeniem, jakie przyszło mi do głowy po lekturze Humanistyki cyfrowej w badaniach kulturowych, jest to, że stanowi ona znakomity (""panoramiczny"") przewodnik po tej dyscyplinie, a nawet może zostać uznana za podręcznik akademicki. Przystępnie, a zarazem bardzo erudycyjnie i czytelnie, wprowadza w początki, rozwój, główne wątki prowadzonych badań, a jeszcze szerzej - w skomplikowane i ogromnie dynamiczne, niekiedy zaskakujące, relacje między naukami humanistycznymi a ""cyfrowością"" współczesnego świata. Solidna wiedza Autorki, widoczna pasja oraz - co może najważniejsze - dobre przygotowanie warsztatowe (jest z wykształcenia jednocześnie informatyczką i kulturoznawczynią) towarzyszące temu intuicja i niemałe doświadczenie badawcze - wszystko to czyni tę książkę nadzwyczaj kompetentną, naukowo aktualną (konsekwentnie uwzględnione zostały najnowsze wątki badań), skutecznie wypełniającą lukę w polskim piśmiennictwie naukowym. Książka jest zarazem obiektywna i autorska, oryginalna, przemyślana, poprawnie skomponowana, w sposób przekonujący badawczo domknięta.Dr hab. Leszek Zinkow, prof. IKŚiO PAN
Spis treści
Kamil Dworaczek – Wstęp
Piotr Franaszek – Nowa Huta – niepokorna dzielnica Krakowa
Edyta Czop – Protesty społeczne w 1956 i 1970 roku w odbiorze mieszkańców województwa rzeszowskiego
Łukasz Dwilewicz – Gospodarcze i społeczne uwarunkowania Grudnia 1970 roku
Jacek Jędrysiak – Czerwiec 1976 r. w raportach Wojskowej Służby Wewnętrznej i Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego
Sebastian Ligarski – Zapomniany strajk – czerwiec 1976 roku w województwie szczecińskim
Zbigniew Bereszyński – Społeczno-gospodarcze podłoże strajków w województwie opolskim w sierpniu i wrześniu 1980 roku
Jolanta Popińska – Między konspiracją a pozytywizmem. Niezależne inicjatywy samorządowe
studentów Uniwersytetu Wrocławskiego w latach 80.
Wojciech Morawski – Strajk SGPiS w 1981 roku – udany eksperyment strajku czynnego
Krzysztof Popiński – Od strajku czynnego do demokracji uczestniczącej. Ewolucja celów i form
protestów studenckich na uczelniach wrocławskich w listopadzie i grudniu 1981 roku
Grzegorz Miernik – Gorące zadymy pod koniec zimy. Manifestacje studentów w Krakowie w lutym
1989 roku – opinie i oceny
Sławomir Kamosiński – Protesty przedsiębiorców w Polsce po 1989 roku. Geneza zjawiska
Adriana Merta-Staszczak – Obywatele w obronie zabytków na Dolnym Śląsku w okresie PRL i współcześnie
Joanna Jaroszyk – Kryzys gospodarczy w Hiszpanii (2008–2013) i jego wpływ na kształtowanie się nowych ruchów społecznych
Regina Pacanowska – Postawy i protesty pracowników w wybranych przedsiębiorstwach regionu wielkopolskiego przełomu XX i XXI wieku. Casus poznańskiej Goplany
Bartosz Kruk – Wykluczeni komunikacyjnie – społeczne reakcje na proces przywracania połączeń kolejowych na Dolnym Śląsku w latach 2015–2020
Spis treści
Tomasz Głowiński – Wstęp
Piotr Badyna – Konflikty na wsi polskiej w I Rzeczypospolitej oczami wybranych autorów poradników agronomicznych z XVI i XVII wieku
Dorota Gregorowicz, Aleksandra Ziober – Dobra kościelne Rzeczypospolitej w dobie konfederacji wojskowych (1659–1663). Postawa Stolicy Apostolskiej i lokalnych struktur Kościoła katolickiego
Konrad Meus – Strajki lwowskie w XIX i na początku XX wieku. Geneza – przebieg – konsekwencje
Karolina Rybicka – Strajki pracowników kopalń należących do koncernu Bergwerksgesellschaft Georg von Giesches Erben z Wrocławia w latach 1918–1922
Rafał Igielski – Społeczno-ekonomiczne uwarunkowania ruchu partyzanckiego na tyłach armii admirała Aleksandra Kołczaka w latach 1919–1920
Aldona Podolska-Meducka – Protesty przeciwko rekwizycjom w okresie największego zagrożenia państwa latem 1920 roku
Tadeusz Janicki – Strajki rolne w Wielkopolsce w pierwszych latach II Rzeczypospolitej (1919–1922)
Elżbieta Słabińska – Demonstracje bezrobotnych w województwie kieleckim w okresie wielkiego kryzysu gospodarczego (na podstawie sprawozdań o stanie bezpieczeństwa)
Sylwia Straszak-Chandoha – Bunty chłopskie a proces kolektywizacji na przykładzie Dolnego Śląska
Robert Andrzejczyk – Duńskie roszczenia z tytułu nacjonalizacji Gdynia–Ameryka Linie Żeglugowe SA (1945–1953)
Philippe Aries (1914–1984), jeden z najwybitniejszych w XX wieku francuskich mediewistów, był „odkrywcą dziecka” jako tematu badań historycznych. Niniejsza książka, opublikowana w 1960 roku, stanowi właśnie pionierskie dzieło w tej dziedzinie, kanon, do którego nadal odwołują się zarówno historycy, jak i socjologowie. Dzieciństwo bowiem, jak wynika z badań autora, nie jest „naturalną” formą biologiczną, lecz konstrukcją społeczną dość niedawnego pochodzenia. Średniowiecze nie znało jeszcze dzieciństwa ani wieku młodzieńczego, bo życie rodzinne we współczesnym sensie – oparte na intymności i uczuciach – pojawiło się dopiero w późniejszych stuleciach. Tę tyleż słynną, co radykalną i kontrowersyjną tezę autor uzasadnia na fascynującym materiale historycznym i ikonograficznym. „Odkrycie” dziecka miało istotne konsekwencje cywilizacyjne: lawinowy rozwój edukacji. Lektura książki jest przy tym pouczająca i pocieszająca, gdyż okazuje się, że to, co dziś uważamy za przejawy dawnego prymitywizmu – brak więzi uczuciowej z dzieckiem i swoisty „kolektywizm” życia rodzinnego – nie musi wynikać z ułomności ludzkiej natury, lecz ma swoją historię, my zaś żyjemy w szczęśliwych czasach odzyskanego – lub pozyskanego – dzieciństwa.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/MEDIUM/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
