Książki o religiach pierwotnych i świata starożytnego: mitologia, wierzenia pierwotne i pogańskie z całego świata, wiedza i wierzenia Słowian, tajemnicza wiedza i rytuały słowiańskich przodków o kapłanach, światyniach, kultach, obrzędach, magii, wróżbach, czarach w życiu naszych pogańskich przodków. Wierzenia, kalendarze, zwyczaje. Tutaj przeczytasz o czasach swobodnego pogaństwa, ogarniającego całe społeczeństwo.
Autor prezentuje różne aspekty pojęcia Maat – kluczowego w kulturze starożytnego Egiptu. Nie da się go przełożyć na współczesne języki jednym terminem. Można je przybliżyć, używając określeń: prawda, sprawiedliwość, prawo, porządek, mądrość, szczerość. Starożytni Egipcjanie postrzegali Maat jako zasadę, która leży u podstaw nie tylko ziemskiej rzeczywistości, lecz także porządku kosmicznego. Maat odnosi się bowiem zarówno do reguł obowiązujących w relacjach międzyludzkich, jak i do sprawiedliwości realizowanej po śmierci na Sądzie Zmarłych, ale też do ładu, który wyłania się z chaosu podczas stwarzania świata przez boga-Słońce oraz do porządku państwowego utrzymywanego dzięki prawodawstwu przez króla – ziemski obraz bóstwa.
Książka będzie cenną pomocą dydaktyczną i pasjonującą lekturą dla archeologów, egiptologów, etnologów, filozofów, historyków i kulturoznawców.
******
Maat. Justice and immortality in ancient Egypt
Different aspects of Maat, a key concept in ancient Egyptian culture – translated as truth, justice, law, order, wisdom, honesty. Ancient Egyptians considered Maat to be the foundation of both the earthly world and cosmic harmony. The author analyses the notion of Maat found in ancient texts: in wisdom literature (the so called Instructions), in funeral autobiographical inscriptions, in other texts connected with the dead, in hymns to the Sun-god and in other royal inscriptions.
...Egipcjanie ufali prawom, jakie człowiek mogł znaleść w fizycznym świecie. Ufali prawom, przy pomocy których człowiek może opanować materię. Dlatego powstała tam geometria i matematyka. Przy ich pomocy czlowiek mógł opanować żywioły, ponieważ ufał temu, co wykryć mógł jego duch, ponieważ wierzył, że można duchem przypoić materię. Mógł wtedy stworzyć iramidy, świątynie i sfinksy. Był to olbrzymi krok na drodze do zdobcia planu fizycznego. Krok, który dokonany został w trzeciej eopce kulturowej. Dopiero dzięki temu człowiek doszedł do tego, że nauczył się właściwie oceniać plan fizyczny. Dopiero teraz świat fizyczny stał się dla niego czymś zasadniczym....
Niniejsza monografia ma na celu uzupełnienie poważnej luki, jaką jest brak całościowego studium źródłowego z pełnym zestawieniem rzeczywistych nawiązań do ofiary krwawej w zachowanych tekstach tragicznych piątego wieku.
Celem publikacji jest stworzenie źródłowej podstawy do ewentualnego krytycznego przeglądu dotychczasowych interpretacji zjawiska ofiary, które dominują w nauce od lat sześćdziesiątych. Stanowi ona filologiczną fenomenologię ofiary w greckiej tragedii, obejmując wszystkie nawiązania do rytu ofiarnego w zachowanych tekstach dramatycznych – podaje ich tekst oryginalny, nowy autorski przekład, uwzględniający techniczną terminologię religijną w sensie ścisłym, oraz szeroki kontekstowy komentarz – filologiczny, kulturowy, religioznawczy i – tam, gdzie to możliwe i uzasadnione – historyczny. Jakkolwiek celem tego opracowania nie jest ani potwierdzanie, ani obalanie istniejących teorii ofiary w ogólności, czy też koncepcji roli ofiary w tekstach dramatycznych w szczególności, to jednak nie można uniknąć odniesień do rozległej literatury przedmiotu.
Praca ta powstała w ramach projektu „Ofiara krwawa w Grecji starożytnej w świetle danych filologicznych”, realizowanego w Uniwersytecie Jagiellońskim.
Niniejsza monografia została opracowana w ramach projektu badawczego Ofiara krwawa w Grecji starożytnej w świetle danych filologicznych, zrealizowanego w Instytucie Filologii Klasycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.Przedmiotem zawartych w niniejszym tomie komentarzy są wzmianki o rytuałach ofiarniczych w dziełach pochodzących ze zbioru określanego tradycyjnie jako Corpus Platonicum, zawierającego pisma Platona i anonimowych naśladowców jego myśli i stylu.
Niniejsza monografia została opracowana w ramach projektu badawczego Ofiara krwawa w Grecji starożytnej w świetle danych filologicznych, zrealizowanego w Instytucie Filologii Klasycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.Jedenaście rozdziałów poświęconych jest zachowanym komediom Arystofanesa, zaczynając od Ptaków i Pokoju dwóch najistotniejszych utworów z punktu widzenia badań nad ofiarą krwawą. Pozostałe teksty cytowane są z zachowaniem kryterium chronologicznego. Każdy rozdział rozpoczyna krótki wstęp, zawierający istotne dla niniejszego opracowania informacje. Dalej następują passusy ułożone w kolejności ich występowania w tekście komedii. Gdy jest to wskazane, cytat poprzedzony jest krótkim wyjaśnieniem, po którym przychodzi tekst oryginalny, przekład mojego autorstwa (raczej filologiczny niż artystyczny, uwypuklający istotne sformułowania z punktu widzenia badań nad ofiarą) i komentarz do całości lub poszczególnych wersów i sformułowań. Ostatni rozdział zawiera fragmenty komedii starej autorstwa różnych poetów. Jego układ opisany jest w osobnym wstępie.
Table of Contents
Robert Parker (University of Oxford) Introductory Remarks
Scott Scullion (University of Oxford)
Penal Sacrifice
Włodzimierz Lengauer (University of Warsaw)
Piety and Sacrifice in Greek Religion
Gunnel Ekroth (Uppsala University)
Holocaustic sacrifices in ancient Greek religion:
Some comments on practice and theory
Vinciane Pirenne-Delforge (University of Liège)
Pure and Impure Ancestors at Selinous: a note on Greek theology
Richard Seaford (University of Exeter)
On Vedic Sacrifice, and its Differences from Greek Sacrifice
Krzysztof Bielawski (Jagiellonian University)
Animal Sacrifice in Eleusinian Inscriptions of the Classical Period
Bartłomiej Bednarek (University of Warsaw)
Whole and ground: krithai and alphita. Prolegomena
Przemysław Biernat (Jagiellonian University)
Sacrificial bricolage in Plato's Critias
Lech Trzcionkowski (Jagiellonian University)
Sacrificial Terminology and the Question of Tradition
and Innovation in Greek Animal Sacrifice
Wśród form życia duchowego ludów pogańskich wróżbiarstwo zajmuje miejsce
szczególne i odrębne. Nie jest częścią mitologii, choć często odwołuje się do mitów,
nie jest też jednym ze zwykłych elementów kultu bogów, choć wpasowuje
się w rytm świąt, rytuałów i obrzędów i bywa z nimi, szczególnie ze składaniem
ofiar, ściśle powiązane. Nie jest wreszcie częścią magii, choć ma wiele do niej
podobieństw. Wróżbiarstwo i stanowiąca jego podstawę wiara w przeznaczenie
jest zjawiskiem swoistym, zajmującym własne, osobne miejsce w szeroko pojętej
dziedzinie wierzeń.
Trudno przecenić wpływ wróżb na życie pogańskich plemion. We wszystkich
chyba ważniejszych ośrodkach kultu istniały wyrocznie. Pod tym pojęciem rozumiemy
wróżby, które miały swój określony czas (najczęściej święto), miejsce
(najlepiej sanktuarium) i osoby specjalnie zajmujące się nimi; ich celem było uzyskanie
wiedzy o rzeczach przed ludźmi zakrytych, a tyczących spraw najwyższej
wagi, na przykład powodzenia planowanej wyprawy wojennej lub przyszłego
urodzaju (czyli często po prostu szans na przeżycie).
W niniejszej publikacji autorka stara się odpowiedzieć na pytanie. Czy mezopotamski świat podziemny, opisywany w różnych przekazach ustnych istniejących na starożytnym Bliskim Wschodzie, miał wpływ na koncepcje biblijnego Szeolu?
Autorzy "Modlitwy Celtów" dokonali tego, co wydawało się nieosiągalne - uchwycili prawdziwego ducha celtyckiego chrześcijaństwa. Znaleźli most łączący stare i nowe, potrafili tak jak mnisi Irlandii, Walii i Szkocji dostrzec w pogańskich symbolach zapowiedź Dobrej Nowiny. Zapraszają Czytelnika do wyruszenia w niezwykłą podróż, poznania dziejów chrześcijaństwa, wiary ludzi, którzy już dawno odeszli... Pozwala odkryć na nowo czym jest wiara radosna, bezwarunkowa i kreatywna oraz "miłość aniołów", wiatr, który "wspomaga od pleców" i „błogosławieństwo wielkich deszczy".
Książka zawiera bogaty zbiór pięknych modlitw i poezji, a jedna piękniejsza od drugiej. Są one żywym świadectwem niesamowicie głębokiej wiary – nie tylko teoretycznej ale naprawdę głęboko przeżywanej, która cechowała dawny Kościół celtycki bogaty w wielkie duchowe doświadczenie. Przebija z nich miłość do Boga, zaufanie do Niego i radość życia. Jest w nich podziw dla Boga i wspaniałych jego dzieł – pochylenie się nad człowiekiem i zadziwienie nad pięknem świata.
Złota gałąź sir Jamesa Georga Frazera uważana jest za jedną z najważniejszych książek antropologii społecznej, a na pewno jest w tej chwili już pozycją klasyczną w tej dziedzinie wiedzy. Przywołując obraz J.M.W. Turnera, zatytułowany Złota Gałąź (The Golden Bough, 1834) Frazer rozpoczyna snuć opowieść o pewnym tajemniczym rytuale, odbywającym się cyklicznie nieopodal jeziorka, zwanego przez starożytnych Zwierciadłem Diany. W starożytności ów leśny pejzaż był miejscem dziwnej i powtarzającej się stale tragedii. Na północnym brzegu jeziora, tuż pod przepaścistą skałą, na której osiadła współczesna wioska Nemi, znajdował się święty zagajnik i sanktuarium Diany Nemorensis, czyli Diany Leśnej. Niekiedy zwano je również jeziorem i zagajnikiem Arycji. Lecz miasteczko Arycja (obecna La Riccia) znajdowało się o trzy mile dalej, u stóp Góry Albańskiej, a od jeziora, leżącego na zboczu góry w małym zagłębieniu w kształcie krateru, dzielił je bardzo pochyły stok. W tym świętym zagajniku rosło drzewo, wokół którego można było dostrzec krążącą przez cały dzień i prawdopodobnie do późnej nocy mroczną postać. W ręce dzierżył ów człowiek nagi miecz i bez przerwy rozglądał się wokół, jak gdyby w każdej chwili mógł spodziewać się napaści wroga. Był to kapłan i morderca, wypatrujący tego, który go wcześniej lub później zamorduje i obejmie po nim urząd kapłana. Takie prawo obowiązywało w sanktuarium. Kandydat na kapłana nie miał wyboru. By objąć stanowisko, musiał zgładzić swego poprzednika, a urząd po nim piastował do chwili, gdy sam ginął z ręki następcy silniejszego i bardziej przemyślnego.Ów dziwny rytuał domaga się wyjaśnienia. (...)
Książka prezentuje całkowicie odmienne od dotychczasowych spojrzenie na przeszło tysiącletnią historię życia religijnego Rzymu: od założenia Miasta, przez powstanie imperium, aż do przyjęcia chrześcijaństwa. Religia znajdowała się w centrum kultury rzymskiej; była częścią działań politycznych i wojskowych, władzy cesarskiej i jej przeciwników, życia rodzinnego i dyskursu filozoficznego. Erudycyjna opowieść Autorów umieszcza religię zarówno w kontekście kulturowym prostej osady z VIII wieku przed Chr., jak i kosmopolitycznego, wielokulturowego społeczeństwa pierwszych wieków chrześcijaństwa.
Narracja książki koncentruje się na kilku bardziej ogólnych problemach, czyli jak interpretować teorie stworzone przez samych Rzymian na temat ich własnego systemu religijnego i jego początków, na relacjach religii ze zmieniającym się pod względem politycznym Rzymem, znaczeniu monumentów i ich rozmieszczeniu w przestrzeni miejskiej, na zmieniających się wyobrażeniach na temat tożsamości i wspólnoty, religijnych innowacji i – w końcu – rewolucji.
Niezwykła historia biblijna o wróżce z Endor, która wywołała ducha Samuela na prośbę króla Saula, zawsze budziła kontrowersje i gorące dyskusje. Kolejny tom naszej Biblioteki Ojców Kościoła stara się zgłębić to zarówno tę opowieść, jak całe zagadnienie wywoływania duchów. Nasze wydanie "O wywoływaniu duchów" to nie tylko starożytne teksty, ale także specjalny wstęp i komentarz historyczny, które przedstawiają chrześcijańskie stanowisko na temat wywoływania duchów i nekromancji. Dowiemy się z nich, dlaczego ta praktyka była zabroniona i groziła karą śmierci lub wykluczeniem ze wspólnoty wierzących. Odkryjemy spory między Orygenesem, Eustacjuszem z Antiochii a Grzegorzem z Nyssy, które pomogą nam lepiej zrozumieć podejście do tego tematu w pierwszych wiekach Kościoła.
Herosi ze starogermańskich opowieści zabijali potwory, pokonywali wrogów, zdobywali skarby i piękne kobiety. Żyli w świecie wielorękich olbrzymów, podstępnych karłów, gigantycznych węży, bezlitosnych wiedźm, widzących przyszłość wieszczów. Losem wszystkich tych niezwykłych istot rządziło przeznaczenie tkane przez Norny, prządki zdarzeń. Zapraszamy do mrocznego świata herosów germańskich. Artur Szrejter przedstawia wypełnione walką, magią i miłością życie najsławniejszego bohatera z rodu Wölsungów – Sigurda, zabójcy smoka Fafnira. Autor wszechstronnie omawia dzieje tego herosa i wykazuje, że jego postać stworzono w odległej epoce, po czym konsekwentnie ją przekształcano, aby ideowo odzwierciedlała następujące w ciągu wieków przemiany społeczne i religijne ludów skandynawskich. Z drugiej strony także sam wyidealizowany wizerunek Sigurda wywierał wielki wpływ na postępowanie dążących do zdobycia sławy i bogactw wojowników Północy. Książka zawiera także nowe tłumaczenie Sagi o Wölsungach. Zostało ono tak przygotowane, aby ukazać bogactwo germańskich wyobrażeń na temat etosu wojny i wojownika, tajemnic ludzi parających się magią, a także roli, jaką w mitach pełnili bohaterowie, królowie, bogowie, zapomniane boginie czy zepchnięte do pozaludzkiego świata olbrzymy i potwory. ARTUR SZREJTER – z wykształcenia archeolog, z zawodu redaktor oraz popularyzator nauki. W swoich książkach i artykułach koncentruje się na wierzeniach i dziejach dawnych Germanów (Mitologia germańska, Demonologia germańska, Bestiariusz germański, Herosi mitów germańskich tom I) oraz Słowian (Wielka wyprawa księcia Racibora, Pod pogańskim sztandarem).
Zebrane babilońsko-asyryjskie zaklęcia, pochodzące z III-I tysiąclecia p.n.e. ukazują zadziwiającą współczesnego czytelnika mentalność starożytnych mieszkańców ziem położonych między Tygrysem a Eufratem.
Anioły i ludzie współistnieją i współdziałają ze sobą od zarania dziejów. We wszystkich kulturach i epokach historycznych można znaleźć dowody na istnienie i oddziaływanie duchowego królestwa. Nasi przodkowie byli połączeni z siłami, które objawiały się we wszystkim, co żywe. Ludami, które szczególnie podkreślały istnienie sił niebiańskich, były plemiona indiańskie Hopiów, Nawahów, Inków, Azteków, wysoko rozwinięte cywilizacje europejskie i orientalne Egipcjan, Rzymian, Persów, Greków, jak również wspólnoty religijne żydowskich kabalistów, hindusów, japońskich szintoistów, muzułmanów, chrześcijan itd. Egzystencja aniołów była przyjmowana za całkiem oczywistą przez wielkich wybrańców, myślicieli i pisarzy wszystkich czasów. Do oświeconych należeli m.in.: Abraham, Mojżesz, Jezus, Hermes Trismegistos, Zaratustra, Tales, Pitagoras, Tertulian, Homer, Sokrates, Platon, Hieronim, Paracelsus, Tomasz Moore (por. „Obecność Mistrzów”, Dodatek). Według starych podań anioły pozostawały w bezpośrednim kontakcie z ludźmi już w czasach Honocha, Abrahama, Mojżesza itd. Wielu ludzi uważa, że w dzisiejszych czasach anioły nie zajmują się już więcej naszymi problemami. Jednak Bóg nie opuścił ludzi w żadnym stuleciu i w żadnej epoce. Jego wieczne światło i pomoc niebiańskich legionów spływa na nas niezależnie od czasu. Aniołowie pomagają dziś ludziom tak samo jak w epokach poprzednich. Boskie Objawienie nie ma początku ani końca. Anioły w znaczącym stopniu przyczyniają się do duchowego rozwoju w naszym życiu osobistym. Prowadzą nas ku boskiemu światłu. Anioły, które współpracują z całą ludzkością, są odpowiedzialne za sprzyjanie naszemu rozwojowi i pomyślności oraz podawanie nam ręki na drodze do jedności z boskością. Anioły cieszą się z każdego człowieka, który je przywołuje, który o nich myśli lub który jest z nimi w jakikolwiek sposób połączony. Spieszą służyć mu w rozwoju duchowym. Ta książka o aniołach powinna przyczynić się do poszerzenia wiedzy o naszych „świetlistych pomocnikach”, wyjaśnienia zakresu ich działania oraz otworzenia naszych serc, abyśmy dojrzeli do kontynuowania współpracy ze swoimi niewidzialnymi przyjaciółmi. Pragnę w niej przekazać jedynie zarys anielskiego państwa i udzielić wam pomocy w poszerzeniu waszych własnych możliwości i w pracy nad nowym pojmowaniem Bytu.
Teraz, nawet jeśli nie możesz wybrać się na pustkowie, ani podjąć długotrwałej nauki u mistrza, możesz nauczyć się praktykować sztukę szamanizmu. Przystosowany do dzisiejszego świata w niepowtarzalny sposób, hawajski szamanizm podąża ścieżką łowcy przygód, wprowadzając zmiany poprzez miłość i współpracę – w odróżnieniu od powszechnie znanej ścieżki wojownika, która kładzie nacisk na samotne poszukiwania i zwyciężanie dzięki sile.
Ten pierwszy praktyczny podręcznik stosowania starożytnej sztuki uzdrawiania w naszym współczesnym życiu pozwoli ci dowiedzieć się, jak:
interpretować i zmieniać swoje sny,
uzdrawiać siebie, swoje związki i otoczenie,
przepowiadać przyszłość z szamańskich kamieni,
projektować i przeprowadzać potężne rytuały,
zmieniać postaci,
prowadzić wizjonerskie wyprawy poszukiwawcze do innych rzeczywistości.
Analiza religii Sokratesa autorstwa Marka L. McPherrana uważana jest za najlepszą książkę, która została napisana jak dotąd o objawieniu, religii w życiu i filozofii tego filozofa
Analiza religii Sokratesa autorstwa Marka L. McPherrana uważana jest za najlepszą książkę, która została napisana jak dotąd o objawieniu, religii w życiu i filozofii tego filozofa.
Mark L. McPherran, profesor Simon Fraser University. Należy do grona wybitnych filozofów specjalizujących się w filozofii starożytnej. Studiował na University of California, był uczniem Gregory'ego Vlastosa. Specjalizuje się w starożytnej filozofii i religii greckiej, a także filozofii religii i historii etyki. Jest autorem licznych książek i artykułów z tego obszaru. Jest członkiem Program Committee, Pacific Division of the American Philosophical Association, a także Committee on the Teaching of Philosophy, American Philosophical Association.
Religia Sokratesa” jest jedną z ważniejszych pozycji w ostatnich dwóch dekadach w światowej literaturze dotyczącej stosunku Sokratesa do religii. McPherran przeciwstawia się obrazowi Sokratesa jako konsekwentnego racjonalisty i dowodzi, że wypowiadał on sądy, których źródłem była religia i których nie dało się do końca uzasadnić ścisłym argumentem filozoficznym.
prof. Ryszard Legutko
Autor skrupulatnie uzasadnia oryginalną tezę: doświadczenie religijne przenika zamysł filozoficzny Sokratesa w niebywale zasadniczym stopniu. Lekceważenie tego zjawiska prowadzi do całkowitego wypaczenia misji ojca europejskiej antropologii i reformatora religii greckiej.
ks. prof. Jan Sochoń
Książka obejmuje zagadnienie rekonstrukcji obrazu prasłowiańskich wierzeń z wykorzystaniem źródeł historycznych, folklorystycznych oraz komparatystyki. I oto pojawia się na polskim rynku wydawniczym jedno z lepszych opracowań tematu.* Jak i w co wierzyli prasłowianie?* Jakie były ich zwyczaje?* Co było w ich wierze najważniejsze?* Jakie obyczaje charakteryzowały ich kulturę i wierzenia?* W jaki sposób wiara oddziaływała na ich codzienne życie?Niezwykła książka, która wciąga Czytelnika, którą czyta się jednym tchem. Mocno zakorzeniona w materiałach żródłowych i historycznych, jednak bez zbędnego aparatu naukowego. Językiem prostym, ale bez uproszczeń opisuje - opowiada - o wierze prasłowian, przybliża świat prasłowiańskich wierzeń. Dlaczego mitologia Słowian jest tak mało obecna w naszej kulturze? Być może dlatego, że sukcesy uczonych zajmujących się jej rekonstrukcją nie trafiają do szerokiego odbiorcy. Jeśli tak, to oddana w Państwa ręce książka jest próbą przełamania tego stanu rzeczy. A przecież warto, bo móc pochwalić się barwną tradycją w zjednoczonym świecie, to wielki powód do - pozytywnie rozumianej - dumy. Wydaje się, że w każdym pokoleniu, w każdym narodzie, grupie etnicznej czy plemieniu znajdą się ludzie, dla których baśń jest cenna - czasem ważniejsza niż przyziemny realizm dnia codziennego. To dzięki nim od tysięcy pokoleń pradawne baśnie i mity żyją gdzieś w uśpieniu na poboczu naszego stechnicyzowanego świata
Mahabharata jest niezwykłym dziełem literackim. Ponad 100 000 wersetów czyni z niej jeden z największych eposów świata – jest ośmiokrotnie dłuższa niż Iliada i Odyseja razem wzięte. Według współczesnych badaczy, Mahabharata powstała na przestrzeni kilku stuleci, między IV w. p.n.e a IV w. n.e. i miała wielu autorów. Według samej Mahabharaty oraz zgodnie z tradycją, została spisana przez wielkiego wieszcza Wjasadewę około 5000 lat temu, bezpośrednio po wydarzeniach, które składają się na jej akcję. Epos ten uważany jest za jeden z dwóch fundamentalnych tekstów (obok Ramajany), na których opiera się kultura, tradycja i religia Indii, a jej poszczególne epizody wielokrotnie znajdowały swoje przedstawienie w rzeźbie, malarstwie, tańcu czy teatrze.
Mahabharata zawiera w sobie wszystko to, co tak fascynuje ludzi zachodu w kulturze Indii: duchowość, mistycyzm, świat bogów , demonów i joginów, wierzenia, miłość, erotyka, opisy bitew.
Historia Mahabharaty została opisana na kanwie konfliktu dwóch gałęzi rodu Bharatów. Przedmiotem sporu jest tron Hasztinapury- stolicy Bharata-Warszy (tradycyjna nazwa Indii). Poprzez intrygi Kaurawowie skazali swoich kuzynów na wygnanie i bezprawnie sprawowali władzę w królestwie. Kulminacją historii jest wielka bitwa pod Kurukszetrą, w trakcie której giną Kaurawowie oraz prawie wszyscy biorący w niej udział żołnierze. Przed samą bitwą doszło do wypowiedzenia Bhagavat-gity (Pieśń Pana), której 700 wersetów, będących częścią Mahabharaty stanowi dla Hindusów najważniejszy i najświętszy tekst. W niej to Kryszna, który jest uznawany za samego Boga Wisznu, instruuje swojego przyjaciela Ardżunę (jeden z Pandawów) o naturze świata, prawie karmy, zasadach reinkarnacji oraz różnych systemach Jogi. Sama Bhagavat-gita doczekała się ponad 100 różnych tłumaczeń na język angielski oraz kilku na język polski.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
