Osho wygłaszał wykłady dzień w dzień przez prawie ćwierć wieku. Cały ten materiał został zarejestrowany na nośnikach audio i video. Obecnie trwają prace nad spisaniem całości tego materiału dla przyszłych pokoleń poszukujących. Każdy z jego wykładów można czytać w oderwaniu od reszty nauczania. Znajomość kontekstu konkretnych wypowiedzi jest jednak lepszym podejściem. Widać ją w całej serii wykładów na dany temat. Największy pożytek poszukującemu daje zapoznanie się z większą liczbą wykładów, najlepiej na przestrzeni wielu lat. Wtedy dopiero widać geniusz Osho jako niezwykłego mówcy, w pełni świadomego swej roli duchowego mistrza, czy przyjaciela dla tych, którzy w poszukiwaniach przyszli właśnie do niego. Niniejsza publikacja jest właśnie taką przekrojową próbą podsumowania pracy Osho. Wyjaśnionych tu zostało wiele spraw niezrozumiałych bez znajomości wewnętrznych aspektów medytowania z Osho. Omówiono też kilka kwestii, które były swego czasu medialnymi sensacyjkami, ale po zapoznaniu się z tym tekstem okazują się być jedynie pewną formą pracy oświeconego mistrza z osobami szukającymi inspiracji na duchowej ścieżce.  

„Pragnę mieszkać w tym raju, gdzie zachwyt króluje nad analizą”. ”Świat dopóty nie będzie przybytkiem szczęścia, dopóki nie stanie się domem artystów, a więc tych, którzy cieszą się wytworami swojej pracy. Gdy człowiek nowoczesny przestanie przypominać „sprasowaną belę ludzką”, stanie się twórcą- małym boskim pomocnikiem.” „Jesteśmy pogrążeni w niedoli i cierpieniu, bo żyjemy w niższej jaźni, w ograniczonej osobowości, a ta jest ciasna, sztywna, pozbawiona elastyczności, ślepa na nieskończone, nie chwytająca jego światła. Hałaśliwa. Wydaje zgrzytliwe dźwięki dysharmonii, rodzi konflikty. Nie staje się bynajmniej harfą pełną brzmień harmonijnych tonów.” SADHANA uważana jest za podstawowe dzieło Tagorego z zakresu jego działalności misyjno- filozoficznej. Powstało ono na bazie wykładów opracowanych w zimie 1912/13 r. w Stanach Zjednoczonych. Jest kulminacją i syntezą filozofii życia Tagorego. Tym co nam Tagore daje, jest nie system filozoficzny, lecz gmach przecudnie wiążących się ze sobą wierzeń i uczuć poety, opowiadającego o ludziach, świecie, cnotach, życiu, śmierci i nieśmiertelności, z prawdziwym, szczerym patosem, wiarą i żarem ekstatycznego zachwytu. "Gdy czasy i ludzie brną po uszy w materializmie, miło jest posłuchać szczerego artysty, przynoszącego nam wieści ze świata ducha. To odświeża, wprowadza w harmonię skołatane i rwące się wciąż niespokojnie myśli, daje im chwilę wypoczynku." Tagore naucza o tym co dobre, zauważając, że właściwie złego nie ma, a jest tylko niedoskonałość, która prędzej czy później musi przejść w doskonałość. Autor zastanawia się nad śmiercią i nieśmiertelnością, powołując się na święte księgi Indii, wspomagając się cytatami, wtajemniczając nas w zasadnicze pojęcia systemu religijnego swego kraju, jego etyki, jego psychologii. Czerpiąc z filozofii Upanisadów i nauk Buddy, Tagore bazuje na własnym życiowym doświadczeniu i przekazuje wartości duchowe, umożliwiające człowiekowi osiągniecie poczucia jedności z boskością w swoim codziennym życiu. Przypowieści „Myśli Ostatnie” znakomicie dopełniają i ilustrują "Sadhanę". „Tylko dlatego, że zamknęliśmy drogę do wewnętrznego świata wolności, świat zewnętrzny stał się bezwzględny w egzekwowaniu zapłaty. Niewolnictwem jest dalsze życie w sferze, gdzie istnieją rzeczy, ale ich znaczenie jest przesłonięte. Ludzie zaczęli narzekać, że egzystencja jest zła tylko dlatego, że w swojej ślepocie, przeoczyli coś, w czym tkwi prawda owej egzystencji. Ptak, który próbuje wzbić się w powietrze, machając tylko jednym skrzydłem, złości się na wiatr, że rzuca go na ziemię. Wszystkie okaleczone prawdy są złe. Są bolesne, gdyż proponują coś, czego dać nie mogą. Śmierć nas nie krzywdzi, choroba zaś tak, bo nieustannie przypomina o zdrowiu, ale z drugiej strony nam je odbiera. A życie połowiczne jest złe, gdyż kończy się nagle, kiedy jest wyraźnie niespełnione, podaje nam czarę życia, ale nie oferuje jej zawartości.” W 8 rozdziałach autor przedstawił sposoby i środki osiągnięcia spełnienia ludzkiego życia. Tytuły rozdziałów: 1.Związek człowieka ze światem 2.Świadomość duszy 3.Problem zła 4.Problem ego 5.Spełnienie w miłości 6.Spełnienie przez czyn 7.Spełnienie piękna 8.Spełnienie nieskończoności  

Oto po raz pierwszy prawdziwy indyjski jogin prezentuje publiczności Zachodu historię swojego życia. Barwnie opisując okres wielu lat duchowego treningu u mistrza jogi Śri Jukteswara z Serampore w Bengalu, Jogananda odsłania fascynujący i mało znany obraz współczesnych Indii. Ponadto z naukową przejrzystością wyjaśnia subtelne, ale dające się określić prawa, dzięki którym jogini mogą czynić cuda oraz osiągać pełną samokontrolę.

Trzy filary zen to pierwsza książka o zen napisana przez współczesnego człowieka Zachodu, który przeszedł przez trzynastoletni okres praktyki w japońskich klasztorach, wymagającej niezwykłego wysiłku, a zakończonej wyświęceniem i uzyskaniem prawa do nauczania. Jest to książka niezwykła, jako pierwsza bowiem daje ona zachodniemu czytelnikowi możliwość zapoznania się z całą „kuchnią” zen, z tym wszystkim, co dotychczas przesłonięte było mgiełką tajemniczej egzotyki i naznaczone piętnem obcości. Wojciech Eichelberger z przedmowy do wydania z roku 1988  

Znakomita praca na temat taoizmu, pióra jednej z najwybitniejszych specjalistek z tej dziedziny. Stanowi przystępne, przejrzyście uporządkowane wprowadzenie do tradycji taoistycznej". Philip Clart, University of Missouri .Zwięźle i ciekawie napisana praca przybliżająca początkującemu badaczowi złożony świat taoizrnu - jego filozofii i praktyki - od czasów starożytnych aż do dziś". Alan Chan, National University ot Singapore Livia Kohn analizuje podstawowe kierunki i szkoły taoizmu oraz ukazuje korzenie tej tradycji w dziełach starożytnych filozofów, takich jak Laozi f Zhuangzi, a także w najdawniejszych praktykach samodoskonalenia l kosmologii chińskiej. Autorka bada również rolę taoizmu we współczesnych Chinach oraz omawia jego zachodnie adaptacje. Każdy rozdział zawiera zarys najważniejszych wydarzeń historycznych danego okresu, przybliża czołowe postacie, święte pisma i praktyki taoistycz-ne oraz przedstawia zagadnienia związane z obrzędowością, doktryną, medytacjami, mitologią i poezją. Livia Kohn jest emerytowanym profesorem Instytutu Religioznawstwa Uniwersytetu Bostońskiego.    Taoizm Wprowadzenie Spis treści: Wykaz ilustracji Chronologia dynastii Chin Wymowa nazw chińskich Podziękowania Mapa Chin Wprowadzenie: podwaliny taoizmu Kult przodków i mantyka w okresie panowania dynastii Shang Yijing Szkoły filozoficzne Konfucjanizm CZĘŚĆ I. Fundamenty 1. Tao, którego nie sposób nazwać Tekst Daodejing Tao Tworzenie i zamieranie Mędrzec Interpretacje Daodejing Pan Lao Zastosowania obrzędowe 2. Spokój ducha w doskonałym szczęściu Zhuangzi Świat Zhuang Zhou Życie idealne Adaptacje poetyckie Związki z zenem 3. Od zdrowia do nieśmiertelności Układ energetyczny ciała Pielęgnowanie qi Ćwiczenia zdrowotne Adepci sztuk magicznych i nieśmiertelni 4. Kosmos, bóstwa i rządy Yin i yang Pięć faz przemiany Chiński kalendarz Bóstwa, demony i boscy władcy Ideał Najwyższego Pokoju CZĘŚĆ II. Rozwój 5. Główne szkoły chińskiego średniowiecza Niebiańscy Mistrzowie Najwyższa Czystość Magiczny Klejnot Te ok racja Trzy Groty Religia panująca 6. Etyka i wspólnota Niebiańskie powinowactwo Struktury mi len ary styczne Koła adeptów samodoskonalenia Organizacje świeckie Sztuka tao i styczna Życie monastyczne 7. Powstanie świata i panteon Powstanie świata Zaklęcia, diagramy i talizmany Nieba i piekła Bóstwa, przodkowie i nieśmiertelni 8. Praktyki religijne Techniki przedłużania życia Oddychanie i seks Medytacja Wizualizacja Przekształcanie ciała Sprawowanie rytów Część III. Epoka nowożytna 9. Taoizm w epoce nowożytnej Nowe teksty i bóstwa Mistrzowie obrzędów Szkoła Urzeczywistnienia Prawdy Polilyka dworu wobec taoizmu Rozbudowa panteonu 10. Podążając ku tao Praktyki transowe Alchemia wewnętrzna Uzdrawianie i sztuki walki Spekulacja filozoficzna Powieści pisane językiem potocznym 11. Taoizm we współczesnych Chinach Przemiany w czasach najnowszych Struktura i administracja Życie taoistyczne Czynności obrzędowe Związki z qigong 12. Adaptacje zachodnie Działalność w Azji Wschodniej Interpretacje zachodnie Świątynie i wspólnoty religijne Praktyki zdrowotne CZĘŚĆ IV. Garść refleksji 13. Istota taoizmu i studia nad nim Najważniejsze cechy taoizmu Ewolucja studiów taoistycznych Kierunki najnowsze Inicjatywy i zasoby Aneks I. Chronologia dziejów taoizmu Aneks 2. Kanon taoistyczny Glosariusz Indeks

Hinduizm fascynuje Europejczyka bogactwem i różnorodnością form, głęboką uczuciowością przejawiającą się w praktykach religijnych oraz głębią teologiczno-filozoficznej refleksji nad istotą człowieka i świata. Książka daje przegląda liczącej 3000 lat tradycji religijnej, od religii wedyjskiej do nowoczesnego hinduizmu. Objaśnia też różne pisma święte i prezentuje najważniejszych bogów z ogromnego wręcz panteonu. Szczególną uwagę zwraca na współcześnie praktykowany hinduizm i na jego aspekty, ukształtowane pod wpływem doświadczeń z okresu kolonialnego i walki o niepodległość.

Przedmiotem badań, których wyniki zostały przedstawione q tej książce, jest sposób rozumienia i tożsamości istoty świadomej przez myślicieli buddyjskich. Buddyści odrzucili pogląd o istnieniu substancjalnych podmiotów cech.

Księga Niczego komentarze do umysłu wiary Sosana Wchodzimy w piękny świat nie-umysłu mistrza zen. Sosan jest trzecim patriarchą zen. Nie wiadomo o nim zbyt wiele. Tak powinno być, bo historia zapisuje tylko przemoc, nie zapisuje ciszy, nie jest w stanie. Wszystkie zapisy dotyczą gwałtownych wydarzeń. Gdy ktoś staje się naprawdę cichy, znika z wszelkich zapisów, przestaje być częścią naszego szaleństwa. Jest więc tak, jak być powinno. Jego biografia nie ma znaczenia, bo gdy ktoś staje się oświecony, nie ma już biografii. Przestaje być formą, więc to, kiedy się urodził i kiedy umarł, to nieistotne fakty. Będziemy mówić o Sosanie i o jego słowach. Jeśli będziesz słuchać uważnie, poczujesz w sobie ciszę. Te słowa są jak atom, pełne energii. Zawsze gdy mówi ktoś, kto dostąpił, słowo jest zalążkiem na miliony lat, szuka odpowiedniego serca. Jeśli jesteś gotów stać się glebą, te słowa, niesamowicie potężne słowa Sosana, które wciąż są żywe, wejdą do twego serca, jeśli na to pozwolisz. Dzięki nim staniesz się zupełnie inny. Nie słuchaj ich umysłem. Ich znaczenie nie pochodzi z umysłu, umysł nie jest w stanie ich zrozumieć. Nie pochodzą z umysłu, umysł nie może ich pojąć. Pochodzą z nie-umysłu. Można je zrozumieć tylko w stanie nie-umysłu. Dlatego, gdy słuchasz, nie interpretuj. Nie słuchaj słów, ale przerw między nimi, nie słuchaj tego, co on mówi, ale co ma na myśli, znaczenia. Niech to znaczenie unosi się wokół ciebie jak aromat.

Jedno z najważniejszych opracowań poświęconych zen w XX wieku, książka ta jest cennym źródłem dla osób, które chcą zrozumieć idee zen w kontekście japońskiego życia i japońskiej sztuki. Prostym, często poetyckim językiem Daisetz Suzuki opisuje, czym jest zen, w jaki sposób zen rozwijał się i w jaki sposób nacisk, jaki zen kładzie na skrajną prostotę i skromność, pomógł ukształtować estetykę przenikającą kulturę japońską. Suzuki bada zadziwiającą rolę, jaką zen odgrywał w filozofii samurajów, i subtelnie odmalowuje powiązania między zen a sztuką władania mieczem, haiku, ceremonią herbaty i japońskim umiłowaniem natury. Pełen refleksji dyskurs Suzukiego wzbogacają anegdoty, wiersze i ilustracje, ukazujące jedwabne parawany, kaligrafię i przykłady architektury. "Wydaje się, że przewracając kartki tej zachwycającej książki można pochwycić wskazówki co do tego, jak i dlaczego pewne aspekty ?ducha zen? stają się odczuwalne w Ameryce w dzisiejszych czasach? Jest coś niewypowiedzianie kojącego w dawnych japońskich ideałach wabi i sabi, jakie opisuje Daisetz T. Suzuki." The New York Times Daisetz T. Suzuki, czołowy japoński znawca tematyki buddyzmu zen i autor ponad stu książek na ten temat, zmarł w Tokio w 1966 roku, w wieku 95 lat. Przyjaźnił się z wybitnymi myślicielami, na których wywarł też wpływ: C.G. Jungiem, Erichem Frommem, Martinem Heideggerem, Karlem Jaspersem, Arnoldem Toynbee, Gabrielem Marcelem, Herbertem Readem i Thomasem Mertonem.

Książka przedstawia dzieje Tybetu, począwszy do czasów imperium tybetańskiego i wprowadzenia buddyzmu, przez epokę dalajlamów i chińską okupację, aż po czasy współczesne. Autorka po mistrzowsku łączy opis religii i kultury tego kraju z rozważaniami na temat jego historii politycznej. Podkreśla przy tym fakt, że Tybet przez długi czas nie pozostawał krajem izolowanym przez swoje otoczenie od reszty świata, lecz wprost przeciwnie – łączyły go różnego rodzaju związki z Chinami, Azją Środkową i Indiami. Tybet. Zarys historii stanowi lekturę obowiązkową dla wszystkich tych, których interesuje fascynujący kraj położony na Dachu Świata. Karénina Kollmar-Paulenz jest profesorem religioznawstwa Uniwersytetu w Bernie i autorką licznych publikacji z zakresu historii kultury i religii Tybetu oraz Mongolii.

Współczesne życie straciło dawny urok Nieznanego. Nie zdumiewa nas już błysk pioruna, a patrząc na Księżyc w pełni nie odczuwamy dziwnej tęsknoty i szacunku. Zamiast tego w naszych umysłach pojawiają się definicje, nazwy i wyjaśnienia procesów fizycznych. Oprócz tego. że zapomnieliśmy niezwykłej sztuki zdumiewania się tym. co jest nam najbliższe, straciliśmy też umiejętność korzystania z tajemnych mocy takich zjawisk Natury, w których przecież żyjemy. Wiedza i technika zastąpiły nam duchowe poszukiwania. W tej książce Osho stara się odkryć przed nami mechanizmy działania lub wykorzystania niektórych aspektów życia ludzkiego. Omawia ezoteryczne powody, dla których budowano świątynie, wspominając przy okazji o zjawiskach towarzyszących religijności w dawnych czasach: pielgrzymkach, wykorzystaniu różnych akcesoriów, czczeniu świętych miejsc, wielbieniu idoli i rytuałach oddawania czci. W niezwykle wnikliwym wykładzie ukazuje zasady otwierania trzeciego oka i orientalne sposoby wspierania tego procesu. Porusza również tematykę astrologii, jako kształtującą los człowieka od dawnych czasów aż po dzień dzisiejszy. Uzasadniając istotę astrologii, podaje też wiele ciekawostek ze współczesnej astronomii i fizyki Układu Słonecznego. Błyskotliwość wypowiedzi i łatwość formułowania myśli przez Osho sięgają w tej książce zenitu. Tematy wykładów tu zawartych należą do najbardziej intrygujących nas, współczesnych poszukiwaczy duchowych prawd. Tym lepiej więc, że możemy skonfrontować nasze zachodnie widzenie tych zjawisk z oświeconym wglądem wschodniego mistrza duchowego, który - jako jeden z nielicznych - potrafi łączyć mistyczne widzenie świata z pragmatyzmem codziennego życia.Ukryte tajemnice Spis treści Wprowadzenie 7 1. Tajemne znaczenie świątyń 9 2. Posągi, pielgrzymki i święte miejsca 43 3. Trzecie oko 83 4. Idole, posągi i rytuały oddawania czci 113 5. Astrologia 149 6. Układ Słoneczny i zjawiska na Ziemi 183 Był czas, kiedy świątynie, miejsca pielgrzymek, noszenie znaków na czole, czczenie bożków, posługiwanie się różańcem, zaklęcia i czary, święte teksty, rytuały, astrologia, wiara w dobry i zły omen - wszystko to miało jakiś sens. Obecnie przestało to mieć większe znaczenie. Czy mógłbyś nam to wytłumaczyć? Chcielibyśmy także wiedzieć, czy były to jedynie zewnętrzne przejawy duchowej dyscypliny -działania mające na celu pobudzenie pamięci, których znaczenie uległo z czasem zapomnieniu, czy może miało to jakąś głębszą wartość? I czy nadejdą czasy, gdy znów zostanie to wykorzystane?

Untitled document Charyzmatyczna osobowość Dalajlamy i jego działania na rzecz światowego pokoju doprowadziły do przyznania mu w 1989 roku pokojowej Nagrody Nobla. Jego moralny autorytet w świecie czyni z niego pierwszoplanową postać współczesności. Paradoksalnie jednak politycznego przywódcę Tybetańczyków otacza wiele tajemnic.

W pierwszej części autor przedstawia buddyjską drogę zbawienia dla mnichów i mniszek, w części drugiej - dla osób świeckich. Dodatkowo opisuje postać Buddy, główne zasady jego nauki o zbawieniu, a także założoną przez Buddę wspólnotę religijną i jej członków - zakonników i osoby świeckie.

Trudno wyobrazić sobie Indie starożytne czy współczesne bez dżinizmu, a mimo to pozostaje on nieznany polskiemu czytelnikowi. Początki tej jednej z najstarszych tradycji religijnych i filozoficznych w Indiach, starszej od buddyzmu, sięgają VII?VI w. p.n.e. Od zarania dżinizm był przede wszystkim systemem etycznym. Takie zasady moralne jak niekrzywdzenie istot żywych czy wegetarianizm, które tak bardzo kojarzą się nam z Indiami, upowszechniły się dzięki aktywności dżinistów. Widok na polnej drodze wędrownego ascety w białych szatach z maseczką osłaniającą usta, by nie skrzywdzić żadnego stworzenia, czy szpitale i schroniska dla zwierząt nieodmiennie kojarzą się z tą religią. Tak popularna w dobie nowożytnej idea biernego oporu, powszechnie kojarząca się Mahatmą Gandhim, uformowała się pod przemożnym wpływem dżinijskim. Dżinizm wywierał istotny wpływ na indyjskie życie intelektualne, prądy filozoficzne, sztukę i literaturę, a także na politykę i gospodarkę. Niniejsza książka jest pierwszym w języku polskim opracowaniem poświęconym dżinizmowi. Czytelnik znajdzie w niej próbę wyjaśnienia początków tej religii oraz zarys rozwoju historycznego, z uwzględnieniem czasów najnowszych. Praca przedstawia również dżinijskie praktyki religijne, rytuały i najważniejsze święta, a także obfitą literaturę dżinijską.

Jeśli chcesz dotrzeć do siebie, żadnej drogi nie ma. Nie ma przestrzeni ani odległości. Już jesteś sobą, droga nie istnieje. Dlatego zen nazywany jest ścieżką bez ścieżki, bramą bez bramy. Bramy nie ma, to właśnie jest ta brama. Ścieżka bez ścieżki - ścieżki nie ma, a zrozumienie tego to właśnie ścieżka. Zen polega na wrzuceniu cię w twoją rzeczywistość. Nie trzeba niczego odwlekać.Żyj, spaceruj, kochaj, śpij, jedz, weź kąpiel. Bądź totalny. Pozwól się dziać wszystkiemu. Po prostu bądź. I nie usiłuj rozumieć, ponieważ wysiłek podjęty w tym celu, wysiłek podjęty z zamiarem zrozumienia, stwarza problemy. Stajesz się podzielony. Nie twórz problemów, bądź.Ufność kieruje się ku życiu, ku energii poruszającej Całość. Zaufaj i płyń z nią. Jeśli wciągnie cię w wir, daj się wciągnąć. Jeśli cię wyrzuci, daj się wyrzucić. Płyniesz z nią, więc nie przejmuj się. Jeśli czyni cię smutnym, bądź smutny. Jeśli czyni cię szczęśliwym, bądź szczęśliwy. Płyniesz z nią, nie przeszkadzaj. Nagle zrozumiesz, że dotarłeś do punktu, od którego czeka cię wieczne szczęście. Będziesz szczęśliwy i w swoim smutku, bo to nie twoja sprawa. Całość nad tym panuje, a ty płyniesz razem z nią. Szczęście - dobrze, smutek - dobrze. Po prostu ""dobrze"". Wszystko jest ""dobrze"". Taki jest człowiek religijny, nie ma swojego zdania.Nie możesz trwać w bezruchu. To jedno z najgłębszych praw natury - nikt nie może być w bezruchu. Musisz iść w górę albo stoczyć się w dół, gdyż życie nie zna spoczynku, zna tylko ruch. Idziesz naprzód albo cofasz się, ale nie możesz być w jednym miejscu, nie idąc ani w dół ani do góry, to niemożliwe. Jeżeli nie idziesz w górę, już staczasz się w dół, nawet jeśli o tym nie wiesz.Trzeba więc najpierw gorąco pragnąć, dołożyć starań, podjąć każde wysiłki, wędrować, szukać i dociekać, robić wszystko, co można, a na koniec trzeba to wszystko porzucić. Nie możesz porzucić tego teraz, bo nie masz czego porzucać. Najpierw musisz czegoś dokonać, dopiero potem możesz to porzucić.

...te trzy etapy, musisz przez nie przejść... Chaos i zamieszanie, wszystko rozpadło się na kawałki, zupełne szaleństwo. Obserwuj, przejdź przez to, nie bój się. Póki tu jestem, nie musisz się bać. Wiem, że to minie, mogę cię zapewnić. Dopóki to nie minie, wdzięk, elegancja i cisza buddy nie zdarzą się tobie. Będzie to koszmar, ale minie. Dzięki niemu oczyści się cała twoja przeszłość. Ogromne katharsis, twoja przeszłość przejdzie przez ogień, ale staniesz się czystym złotem. Potem drugi stan. Chciałbyś zostać w nim na zawsze, taki jest piękny. Wewnętrzna rzeka płynie cicho, chciałbyś nigdzie już nie płynąć, tak jest ci dobrze. W pewnej mierze jest to większe niebezpieczeństwo. Mistrz musi zapewnić cię, że to pierwsze minie i zmusić cię, byś nie zatrzymał się na drugim, bo wtedy Mahamudra ci się nie przydarzy. Idź dalej. Ruch musi być wieczny. To nieskończona podróż, coś więcej zawsze jest możliwe, niech się dzieje. Gdy Ganges wpada do oceanu, nadchodzi trzecie, ostatnie niebezpieczeństwo: zatracisz siebie. To ostateczna śmierć, tak wygląda. Nawet Ganges drży nim wpadnie do oceanu, ogląda się, myśli o przeszłości, wspomina piękny czas równin, ogromie energii w górach i na lodowcach. W ostatniej chwili, gdy ma wpaść do oceanu, jeszcze chwilę się waha. Na to też trzeba uważać. Nie zatrzymuj się. Kiedy przychodzi ocean, przyzwól na to: złącz się z nim, stop się z nim w jedność, zniknij. To właśnie Tilopa nazywa Mahamudrą. To jest najwyższe, ostatnie, za nim nie ma już nic. Dopiero w tej ostatniej chwili możesz pożegnać mistrza, nigdy wcześniej. Pożegnaj mistrza i stań się oceanem. Do tej chwili potrzebujesz pomocy kogoś, kto wie. Jeśli jesteś szczerym poszukującym, znajdź kogoś, z kim możesz iść w głębokim zaangażowaniu, z kim możesz wejść w nieznane. Bez tego, dalej będziesz tak wędrował jak przez całe żywoty, najwyższe osiągnięcie nie jest możliwe. Zbierz odwagę i dokonaj tego skoku.

Bhagavad-gita jest esencją indyjskiej mądrości wedyjskiej i jednym z największych duchowych i filozoficznych dzieł świata. Przedstawia się ona nam w formie dialogu pomiędzy Panem Sri Krsną i Arjuną, Jego zaufanym przyjacielem i wielbicielem. Arjuna, uwikłany w głęboki kryzys, otrzymuje osobiste instrukcje od Krsny, będące sekretami o głębinach jaźni, natury i wszechświata, i w końcu Najwyższej Jaźni w Jej aspekcie wewnętrznym i zewnętrznym. Odwieczna filozofia Gity intrygowała od tysiącleci umysł człowieka, zarówno Wschodu, jak i Zachodu. Ta edycja pióra A. C. Bhaktivedanty Swamiego Prabhupady prezentuje nauki Gity takimi, jakimi były oryginalne dane, bez najmniejszego śladu zafałszowania czy interpretacji.

Muttavali, czyli "sznur pereł", to wybór najbardziej reprezentatywnych fragmentów kanonu Therawady - najstarszej znanej nam tradycji buddyjskiej z nurtu Hinajany. Kanon ten, spisywany w języku palijskim (pokrewnym sanskrytowi) od III w p.n.e., został tu przedstawiony w formie dwujęzycznej (w transkrypcji łacińskiej), a przekład opatrzono obszernym komentarzem. Tym samym tom sięga do źródeł buddyzmu poprzedzających nowszą tradycję Mahajany, która obejmuje na przykład zen czy buddyzm tybetański. Publikacje dotyczące tego kanonu są zarówno w Polsce, jak i na świecie znacznie rzadsze niż prace o bardziej popularnym na Zachodzie nurcie Mahajany. Całość składa się z krótkich, za to licznych tekstów ułożonych w porządku tematycznym nauczyciel-nauka-wspólnota. Teksty wybrał, przełożył i skomentował z ogromną erudycją i starannością Ireneusz Kania, znakomity i zasłużony tłumacz, znawca wielu literatur i języków, od kilkudziesięciu lat popularyzujący kulturę krajów buddyjskich.

Książka jest próbą wprowadzenia w najważniejsze problemy filozoficzne, a choć są to zagadnienia często bardzo trudne, przedstawia ona w sposób możliwie przystępny różnorodne szkoły i kierunki myśli filozoficznej Indii, Chin, a także Tybetu i Japonii, pozwalając czytelnikowi na zorientowanie się w całym zakresie różnorodnych pytań, problemów i ich rozwiązań.

Upaniszady to zbiór najważniejszych tekstów filozoficzno-religijnych stanowiących zwieńczenie tradycji wedyjskiej. Zawiera on przesłanie istotne dla całej późniejszej klasycznej filozoficznej myśli Indii. Ułożony w sanskrycie, tłumaczony był już niemal na wszystkie języki świata. W Polsce ukazuje się obecnie drugie wydanie pierwszego polskiego przekładu autorstwa Marty Kudelskiej, absolwentki indologii i doktora filozofii, pracownika Instytutu Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przekład ten otrzymał w roku 1999 nagrodę Premiera RP przyznawaną za wybitne osiągnięcia naukowe. Pierwsze polskie wydanie Upaniszad spotkało się z ogromnym zainteresowaniem czytelników, jego nakład został już całkowicie wyczerpany. Obecna edycja stanowi poszerzoną i uzupełnioną wersję