Ta nieustraszona podróżniczka odbyła całe lata treningów buddyjskich i jogicznych w Himalajach po to, by zyskać bogate doświadczenie w dziedzinie zjawisk, które Zachodowi znane są jedynie z dawnych legend tybetańskich. Osiągnęła godność lamy.W sercu tybetańskiego buddyzmu… Alexandra David-Néel (1868-1969) nazywana jest „najbardziej zdumiewającą kobietą naszych czasów”. Dzięki swym podróżom, odkryciom i pisarstwu zyskała międzynarodową sławę. Zafascynowana filozofią Dalekiego Wschodu, jako pierwsza Europejka dotarła na początku XX wieku do Tybetu do miejsc zamkniętych dla cudzoziemców. W książce Mistycy i magowie Tybetu sugestywnie oddaje atmosferę wyprawy, opisując zgłębiane przez nią praktyki magiczne, techniki medytacji, rytuały i niezwykłości tego ezoterycznego świata, w którym tybetańscy mnisi w niesamowity sposób pokonują ograniczenia własnego ciała. Ta nieustraszona podróżniczka odbyła całe lata treningów buddyjskich i jogicznych w Himalajach po to, by zyskać bogate doświadczenie w dziedzinie zjawisk, które Zachodowi znane są jedynie z dawnych legend tybetańskich. Osiągnęła godność lamy.

Tybetańska joga oddechu i ruchu! W książce tej nauczyciel medytacji Tenzin Wangyal Rinpocze wyjaśnia, jak znaleźć wsparcie i schronienie we własnym wnętrzu, zamiast poszukiwać go na zewnątrz. Przedstawione tu medytacje, nauki i praktyki pomogą nam radzić sobie z życiowymi wyzwaniami. Kiedy włączymy je do codziennego życia, to, co do tej pory postrzegaliśmy jako ograniczenia, przekształcimy w nieograniczone możliwości. Pozwoli nam to pozbyć się zwątpienia we własne siły oraz odkryć wewnętrzną mądrość i światło, do których możemy mieć dostęp w każdej chwili. To ostatnia z serii trzech książek tego autora (po „Przebudzaniu świętego ciała” i „Tybetańskiej jodze ciała, mowy i umysłu”) zawierających wskazówki dotyczące medytacji oraz praktyki ukazujące skarbnicę naturalnego umysłu. Do książki dołączona jest płyta CD z medytacjami. Tenzin Wangyal Rinpocze to uznany autor książek i nauczyciel mający uczniów na całym świecie. Jest założycielem i duchowym kierownikiem Instytutu Ligmincha. Napisał takie książki, jak „Uzdrawianie dźwiękiem w tradycji tybetańskiej”, „Tybetańska joga snu i śnienia”, „Leczenie formą, energią i światłem”, „Cuda naturalnego umysłu”, „Przebudzanie świętego ciała”, „Tybetańska joga ciała, mowy i umysłu” (w Polsce ukazały się nakładem Domu Wydawniczego REBIS).

Kim był Budda? Czym jest prawdziwa równość? W czym może pomóc medytacja? Czy posiadłeś sztukę medytacji? W pierwszym tomie Buddyzmu dla dzieci znajdziecie pięknie ilustrowane przypowieści z życia pierwszych nauczycieli jednej z czterech wielkich religii świata, buddyzmu. Budda, Ananda czy Subhuti żyli w Indiach kilka wieków przed naszą erą, nauczając współczucia, odpowiedzialności, życzliwości, pogody ducha, odwagi, wytrwałości Mamy nadzieję, że ich historie zainspirują Was i Wasze dzieci do odkrycia pokładów wewnętrznego dobra, tkwiących głęboko w każdym z nas.

To fascynująca opowieść o życiu jako wielkiej przygodzie odkrywania siebie poprzez zdzieranie szat własnych oczekiwań oraz społecznych konwenansów. W książce tej Alejandro Jodorowsky, jeden z najwybitniejszych twórców kina magicznego, opisuje inicjacje pod okiem mistrza buddyjskiego oraz czterech kobiet uczących go sztuki wyzwalającej miłości: mistrzyni surrealizmu, specjalistki od "masażu duchowego", popularnej aktorki meksykańskiej i córki słynnego nauczyciela duchowego, G.I. Gurdżijewa. Tę skarbnicę mądrości, łączącą w sobie przenikliwość ksiąg zen, potoczystość najlepszych biografii oraz czar powieści Carlosa Castanedy, docenili czytelnicy w Hiszpanii i Francji, gdzie biła ona rekordy popularności.

Hui-hai był mistrzem współczesnym Huang-po; o jego życiu wiemy niewiele, jednak z całą pewnością był uczniem Ma-tsu, najznakomitszego mistrza zen całej dynastii Tang. To on powiedział, będąc po przeczytaniu niniejszego tekstu Hui-hai pod wielkim jego wrażeniem: "W Yueh-chou jest teraz wielka perła; jej blask przenika wszędzie swobodnie i bez przeszkód". "W pewnym sensie obecna praca stanowi uzupełnienie Przekazu Umysłu. Nauczanie Mistrza Zen Huang-po, ponieważ, podczas gdy obaj Mistrzowie zabierają nas do samego serca rzeczy, Huang-po zajmuje się tematem w sposób raczej bardziej ogólny, natomiast Hui-hai odnosi każdą część swojego wywodu bardziej szczegółowo do różnych idei właściwych Mahajanie jako takiej, albo do idei właściwych tej szkole lub innej. Wydaje mi się, że Huang-po ukazuje nam znakomity ogólny obraz środków zmierzających do Celu, natomiast Hui-hai zajmuje się równie znakomicie, lecz bardziej szczegółowo, większością pojawiających się konkretnych trudności. Z tego powodu książka ta, w żadnym wypadku nie będąc mniej interesującą dla przeciętnego czytelnika niż dzieło Huang-po, wzbudzi szczególną uwagę czytelników posiadających szczegółową znajomość różnych form tradycyjnej doktryny buddyjskiej" [ze wstępu Johna Blofelda].

Yuanwu zasłynął jako odnowiciel i wielki propagator praktyki konganów (jap. koan), jak również jako autor najsłynniejszej chyba księgi zen, Zapisków błękitnej skały, zbioru poddawanych medytacji przypadków z komentarzami wierszem i prozą.mistrz zen Yuanwu 1063-1135 Listy zawarte w tej książce zostały napisane przez nauczyciela zen znanego jako Yuanwu (1063-1135) do jego przyjaciół, uczniów i współpracowników, zarówno kobiet, jak i mężczyzn, do ludzi posiadających rodziny i pracę, jak i do mnichów i mniszek, do zaawansowanych adeptów, jak i do początkujących uczniów. Yuanwu zasłynął jako odnowiciel i wielki propagator praktyki konganów (jap. koan), jak również jako autor najsłynniejszej chyba księgi zen, Zapisków błękitnej skały, zbioru poddawanych medytacji przypadków z komentarzami wierszem i prozą. Zapiski błękitnej skały to zawiła sieć tradycji zen z niezliczonymi subtelnymi odcieniami znaczeń. W niniejszych listach Yuanwu przedstawia przekaz zen w bardziej przystępnej formie bezpośrednich, osobistych lekcji. Fragmenty: Poruszaj się w zgodzie z potężnym nurtem /…/ Kiedy uda ci się połączyć swą ścieżkę z nurtem zen, będziesz spędzał swe dni uciszając swój umysł i studiując całą swą istotą. Zdasz sobie sprawę, że tej Wielkiej Przyczyny nie uzyskasz od nikogo innego; jest to tylko kwestią odważnego i pełnego mocy podjęcia się tego zadania i czynienia stałego postępu. Dzień po dniu pozbywać się będziesz swych złudzeń i dzień po dniu będziesz wzmacniał swą jasność umysłu. Twój potencjał oświeconego postrzegania przypomina wysokiej próby złoto, które należy oczyszczać setki i tysiące razy. To, co jest niezbędnym, aby wydostać się z kurzu świata, co stanowi podstawę pomagania innym, to umiejętność swobodnego przenikanie we wszystkich kierunkach i osiągnięcie wolnego od wątpliwości pokoju i bezpieczeństwa, osiągnięcie staniu wielkiego potencjału i wielkiej funkcji. Ta praca umiejscowiona jest w twoich własnych wewnętrznych działaniach. Jest to tylko kwestią codziennego funkcjonowania pośrodku miriadów przyczynowych uwarunkowań, w pomieszaniu czerwonego kurzu, pośrodku okoliczności sprzyjających i przeciwności losu, zysku i straty, pojawiania się i znikania; nie możesz pozwolić, aby miało to na ciebie wpływ i ciebie „odwracało”, lecz wręcz przeciwnie, to ty musisz potrafić [te wszystkie zjawiska] przekształcić i je „odwrócić”. Kiedy tryskasz życiem i woda nie jest w stanie cię zmoczyć, jest to twoją własną miarą mocy. Osiągasz pustą, stałą ciszę, jednak nie pojawia się tu żadna dualność pomiędzy pustką i formą, czy też ciszą i hałasem. Zrównujesz wszelkiego rodzaju cudowne powiedzenia, ryzykowne narzędzia i absolutne postrzeżenia; ostatecznie zysk i strata nie istnieją, możesz więc swobodnie ich używać. Kiedy przez dłuższy czas w ten sposób „pocierasz i polerujesz”, osiągasz wyzwolenie w samym środku narodzin i śmierci; spoglądasz na bezużyteczny szacunek świata i leżące w gruzach profity jak na zwykły kurz na wietrze, jak na sen, jak na magiczną zjawę, jak na optyczną iluzję. Uwolniony, wędrujesz przez świat. Czyż słowa te nie opisują „wielkiego świętego, który przekroczył kurz zmysłowych przywiązań”? Zrób krok wstecz i zwróć się ku rzeczywistości Gao w szatach z łati, ze swoją nieustraszoną i bezkompromisową naturą, podróżował przez cały kraj odwiedzając najlepszych rzemieślników szkoły zen. Dawny gubernator i mistrz zen Hang Wujen poznał go i darzył ogromnym szacunkiem jako naczynie nauk. Ponieważ Gao posiadał niezwykłego ducha, nie zadowalał się podążaniem za płytkim rozumieniem. Po zademonstrowaniu szczerości [swej postawy], stał się jednym z moich współpracowników. Osiągnęliśmy zgodność po jednym słowie, a on zrzucił postronek, który dotychczas go krępował. Chociaż wciąż jeszcze nie posiadł całkowitego zrozumienia, był krzepkim i żywym osobnikiem, którego nikt nie był w stanie opanować ani ujarzmić. Kiedy próbowałem dojść przyczyny tego stanu rzeczy, okazało się, że prawdopodobnie to mistrz Wujin go zainspirował. Później Gao przedarł się przez zimowe mrozy i odwiedził mnie w Xianping. Kiedy po jakimś czasie przyszedł, aby zawiadomić mnie o swym odejściu, poprosił o kilka słów nauczania, których zgodnie z jego wolą mu udzieliłem. Oto co mu powiedziałem: „Ci, którzy noszą szaty z łat wędrowca zen, muszą z całą powagą zajmować się jedynie kwestią narodzin i śmierci. Musisz intensywnie pracować, aby rozpuścić przeszkody spowodowane przez uwarunkowaną wiedzę, poglądy i interpretacyjne rozumienie, oraz przeniknąć na wskroś ku urzeczywistnieniu wielkiego przyczynowego uwarunkowania, przekazywanego potomności przez buddów i starożytnych nauczycieli. Nie pożądaj zysku i sławy. Zrób krok wstecz i zwróć się ku rzeczywistości, aż twe praktyczne rozumienie i cnota zostaną w pełni urzeczywistnione. Tam, gdzie istniej prawdziwe osiągnięcie, im bardziej starasz się je ukryć, tym bardziej staje się ono widzialne. Wszyscy mędrcy, dewy i nagi będą starali się pchnąć osobę o prawdziwym osiągnięciu naprzód, szczególnie po latach praktyki i oczyszczania. Poczekaj, aż staniesz się niczym dzwon, który uderzony rozbrzmiewa, albo niczym dolina oddająca echo. Poczekaj, aż staniesz się jak czyste złoto wychodzące z kuźni, gdzie było wytapiane i oczyszczane dziesięć tysięcy razy, tak że nie będzie już podlegało przemianom przez dziesięć tysięcy pokoleń, tak że stało się *dziesięcioma tysiącami lat w jednej chwili. Kiedy chwytasz w dłoń transcendencję, kiedy trawy kołyszą się, gdy wieje wiatr, czyż nie stajesz się osobą okazałą i hojną, której nie brakuje środków? Pamiętaj, że najważniejszą rzeczą w praktyce jest wytrwałość i stałość”.

Porywająca oraz osobista relacja z podróży i pobytu w buddyjskich klasztorach Tajlandii. Doświadczenia praktyki duchowej, której początki sięgają tysięcy lat wstecz, różnice między dawnym i współczesnym buddyzmem, a także te na linii przebrzmiałej i dzisiejszej Tajlandii. Książka ta stanowi nie lada gratkę zarówno dla tych, którzy chcieliby poznać i zgłębić buddyzm, jak i dla tych, którzy praktykując medytację, marzą lub planują podróż do Azji Południowo-Wschodniej, jej kolebki.   Tomasz Kryszczyński jest psychologiem o bogatym i wieloletnim doświadczeniu z praktyką medytacyjną. Kilkanaście miesięcy, jakie spędził w buddyjskich klasztorach, przełożyło się finalnie na intrygującą, pełną zagadkowych informacji książkę. Polecana pasjonatom buddyzmu, nikogo nie pozostawia bez zdziwienia. 

Przekład z tybetańskiego i wstęp: Keith Dowman Przekład z angielskiego: Jacek SieradzanZbiór pieśni w tradycji dzogczien wyjaśniających medytację tregczio Przekład z tybetańskiego i wstęp: Keith Dowman Przekład z angielskiego: Jacek Sieradzan

Prawdziwa Księga Południowego Kwiatu Nowe, uzupełnione i dokładniejsze tłumaczenie książki o fundamentalnym znaczeniu dla chińskiej filozofii. Jej tekst wpłynął na kształt chińskiego światopoglądu, estetyki, stał się podstawą myśli taoistycznej i zarazem umożliwił narodziny w Chinach buddyzmu chan (jap. zen).

Rozmówcą nagrodzonego Oscarem aktora jest jego buddyjski nauczyciel Roshi Bernie Glassman, z którym przyjaźni się od ponad dziesięciu lat. Przyrównuje on ikoniczną rolę Jeffa Bridgesa w filmie „Big Lebowski” do łamed wownika – jednego ze sprawiedliwych w żydowskim mistycyzmie, którzy niczym się nie wyróżniają i są ludźmi prostymi, ale o tak szlachetnym sercu, że dzięki nim Bóg pozwala światu trwać. Jego przyjaciel Jeff ujmuje to inaczej: wielkość Kolesia polega na tym, że woli dać pyska niż dać w pysk. Toczący się niespiesznie dialog odwołuje się do biografii Bridgesa, nie tylko zresztą artystycznej. Wspomina on swoje dzieciństwo, młodość oraz ludzi, których spotkał na swojej drodze i których nauki wywarły na niego wpływ. Punktem wyjścia do rozważań Bridgesa i Glassmana jest tytułowy Koleś, grany przez Bridgesa w „Big Lebowskim”. Podstarzały wieczny hippis, od którego bije nie tylko ujmująca szczerość i dobroduszność, ale także… dość luzackie podejście do życia. Glassman: Koleś przypomina nas wszystkich. Wnerwiają go różne rzeczy, na przykład gdy ktoś sika na jego dywan. Ma różne myśli, przeżywa frustracje, jak my wszyscy, ale nie to jest podstawą jego działania. Podstawę stanowi to, gdzie jest. Odpowiada mu Bridges: Robi swoje, jest bardzo autentyczny, ale nieprzewidywalne życie tarmosi nim raz za razem. Koleś radośnie wiosłuje po rzece, ale ciągle pojawia się coś nowego, więc musi się dostosowywać. „Koleś i mistrz zen” to także (a może nawet przede wszystkim!) błyskotliwie poprowadzony wykład buddyzmu zen. Stąd wszelkie nawiązania do „Big Lebowskiego” – czy biografii jego aktora – zostają zgrabnie powiązane z wątkami tej filozofii. Przypadki Kolesia stanowią znakomity pretekst do duchowych podróży Glassmana: Jedna z pierwszych nauk Buddy mówi, że życie to cierpienie. Budda nie miał na myśli rozdzierającego, dojmującego, traumatycznego cierpienia, ale coś bardziej fundamentalnego. Bo bez względu na to, jak dobrze nam idzie albo jak bardzo jesteśmy szczęśliwi, każdego dnia pojawiają się zmiany, które przynoszą nam niezadowolenie i rozczarowanie. Tak więc film zaczyna się zaserwowaniem Kolesiowi porcji cierpienia, bo ktoś sika na jego dywan, dywan, który „robił mu pokój”. „Koleś i mistrz zen” to inspirująca i pogodna książka, zapis swobodnej, serdecznej rozmowy o życiu i filmach, zabawnej i zarazem pouczającej. Głęboki humanizm jej autorów przypomina o wadze czynienia dobra w trudnych czasach.

Rozmówcą nagrodzonego Oscarem aktora jest jego buddyjski nauczyciel Roshi Bernie Glassman, z którym przyjaźni się od ponad dziesięciu lat. Przyrównuje on ikoniczną rolę Jeffa Bridgesa w filmie „Big Lebowski” do łamed wownika – jednego ze sprawiedliwych w żydowskim mistycyzmie, którzy niczym się nie wyróżniają i są ludźmi prostymi, ale o tak szlachetnym sercu, że dzięki nim Bóg pozwala światu trwać. Jego przyjaciel Jeff ujmuje to inaczej: wielkość Kolesia polega na tym, że woli dać pyska niż dać w pysk. Toczący się niespiesznie dialog odwołuje się do biografii Bridgesa, nie tylko zresztą artystycznej. Wspomina on swoje dzieciństwo, młodość oraz ludzi, których spotkał na swojej drodze i których nauki wywarły na niego wpływ. Punktem wyjścia do rozważań Bridgesa i Glassmana jest tytułowy Koleś, grany przez Bridgesa w „Big Lebowskim”. Podstarzały wieczny hippis, od którego bije nie tylko ujmująca szczerość i dobroduszność, ale także… dość luzackie podejście do życia. Glassman: Koleś przypomina nas wszystkich. Wnerwiają go różne rzeczy, na przykład gdy ktoś sika na jego dywan. Ma różne myśli, przeżywa frustracje, jak my wszyscy, ale nie to jest podstawą jego działania. Podstawę stanowi to, gdzie jest. Odpowiada mu Bridges: Robi swoje, jest bardzo autentyczny, ale nieprzewidywalne życie tarmosi nim raz za razem. Koleś radośnie wiosłuje po rzece, ale ciągle pojawia się coś nowego, więc musi się dostosowywać. „Koleś i mistrz zen” to także (a może nawet przede wszystkim!) błyskotliwie poprowadzony wykład buddyzmu zen. Stąd wszelkie nawiązania do „Big Lebowskiego” – czy biografii jego aktora – zostają zgrabnie powiązane z wątkami tej filozofii. Przypadki Kolesia stanowią znakomity pretekst do duchowych podróży Glassmana: Jedna z pierwszych nauk Buddy mówi, że życie to cierpienie. Budda nie miał na myśli rozdzierającego, dojmującego, traumatycznego cierpienia, ale coś bardziej fundamentalnego. Bo bez względu na to, jak dobrze nam idzie albo jak bardzo jesteśmy szczęśliwi, każdego dnia pojawiają się zmiany, które przynoszą nam niezadowolenie i rozczarowanie. Tak więc film zaczyna się zaserwowaniem Kolesiowi porcji cierpienia, bo ktoś sika na jego dywan, dywan, który „robił mu pokój”. „Koleś i mistrz zen” to inspirująca i pogodna książka, zapis swobodnej, serdecznej rozmowy o życiu i filmach, zabawnej i zarazem pouczającej. Głęboki humanizm jej autorów przypomina o wadze czynienia dobra w trudnych czasach. czyta: Zbigniew Zamachowski

Wybitny amerykański powieściopisarz o życiu i religii Buddy. W połowie lat pięćdziesiątych Jack Kerouac, katolik, przeżył fascynację buddyzmem. Zainteresowanie to wyraźnie wpłynęło na jego duchowość i znalazło odzwierciedlenie w późniejszej twórczości.

Sztuka szczęścia to efekt szeregu rozmów przeprowadzonych przez amerykańskiego psychiatrę Howarda Cutlera z Jego Świątobliwością Dalajlamą, zapis niezwykle interesującego dialogu ludzi dwóch różnych kręgów kulturowych. Duchowy przywódca Tybetu koncentruje się na podstawowym celu ludzkiego życia - osiągnięciu szczęścia. Po raz pierwszy dzieli się z czytelnikami rozważaniami na temat tego, w jaki sposób osiągnął wewnętrzną równowagę. Pokazuje nam, jak możemy walczyć z depresją, gniewem, zazdrością. Mówi o współczuciu i altruizmie, analizuje sytuacje uniwersalne, takie jak śmierć, miłość, małżeństwo, wszelkiego typu relacje międzyludzkie. Podaje przykłady technik i medytacji pomocnych w osiągnięciu pożądanego stanu umysłu i użytecznych nie tylko dla buddystów.

Buddyzm filozofią o ponaddwuipółtysiącletniej historii. W swojej książce Rupert Gethin bada wspólne wątki łączące różnorodne tradycje buddyjskiej myśli i praktyki: opowieść o Buddzie, religijną tradycję piśmienniczą jego nauk, cztery „szlachetne prawdy”, życie klasztorne i świeckie, karmę i odrodzenie, etykę, medytację i filozofię. Buddyjska droga medytacji, współczucia i niezadawania bólu istotom rozumnym to niezwykle przyciągająca filozofia. Niniejsza publikacja jest najlepszym dostępnym wprowadzeniem do tego tematu. Andrew Linzey, Mansfield College, Oxford Główna wartość książki Ruperta Gethina polega na tym, że z powodzeniem przedstawia on podstawowe zasady doktryny i praktyki buddyjskiej, umiejętnie prowadząc tok wykładu w taki sposób, aby uwzględnić główne nurty (szkoły) buddyzmu. Prof. dr hab. Marek Mejor Setki kilometrów od miejsca narodzin Buddy pielgrzymi podążający do świątyni prastarego Buddy w Swajambhunatha w Nepalu obracają niezliczone młynki modlitewne, zbliżając się do wielkiej stupy. W sali klasztoru stojącego pośród pól ryżowych Korei grupa mnichów siedzi pogrążona w cichej medytacji, a w miejscowości Aukana na Sri Lance kobieta w bieli ostrożnie umieszcza otwarty pąk lotosu u stóp wielkiego posągu stojącego Buddy i wznosi złączone dłonie do czoła Fragment

Dwaj wielcy mistrzowie buddyzmu tybetańskiego, Dilgo Khjentse Rinpocze i Patrul Rinpocze, opisują wszystkie etapy duchowej praktyki, począwszy od wzbudzenia podstawowej altruistycznej motywacji, która determinuje wejście na drogę ku oświeceniu, po bezpośrednie, wykraczające poza intelekt doświadczenie absolutnej prawdy będące urzeczywistnieniem metod Wielkiej Pieczęci (mahamudra) i Wielkiej Doskonałości (dzogczen). Źródłowym tekstem jest poemat Patrula Rinpocze, jednego z najsłynniejszych mistrzów XIX wieku. Patrul Rinpocze żył zgodnie z tym, czego nauczał, wędrując po wschodnim Tybecie, pomieszkując w górskich jaskiniach i u stóp leśnych drzew, wolny od wszelkich przywilejów i bogactw związanych z jego pozycją słynnego duchowego nauczyciela. Słowa Patrula Rinpocze charakteryzuje świeżość i prostota, które w połączeniu z klarownym i praktycznym komentarzem Dilgo Khjentse Rinpocze czynią z tego dzieła jasny i zwięzły wykład na temat całości buddyjskiej drogi. Jego Świątobliwość Dilgo Khjentse Rinpocze (1910–1991), zwierzchnik szkoły njingma buddyzmu tybetańskiego, był jednym z największych mistrzów buddyjskich naszych czasów, jednym z ostatnich lamów, którzy ukończyli swą edukację w jeszcze wolnym Tybecie. Dilgo Khjentse stał się wzorem nauczyciela, którego duchowa podróż doprowadziła do niezwykle głębokiej wiedzy i rozpoznania ostatecznej natury umysłu. Dla wszystkich, którzy go spotkali był źródłem miłującej dobroci, mądrości, współczucia i wyzwalającej mocy. Był mistrzem wielu współczesnych nauczycieli buddyzmu tybetańskiego, jego uczniami byli m.in.: XIV Dalajlama oraz Dzongsar Khjentse Rinpocze.

Oto poręczny zbiór inspirujących cytatów autorstwa cenionych nauczycieli buddyzmu tybetańskiego należących do wszystkich głównych linii przekazu Dharmy, począwszy od wielkich mistrzów z przeszłości, aż po czasy współczesne. Wypowiedzi mistrzów poruszają takie kwestie, jak: kultywowanie współczucia, wyzwolenie się z egoizmu, uczenie się bycia przytomnym i obecnym w codziennym życiu, rozwijanie czystej percepcji i rozpoznawanie naszej prawdziwej doskonałej natury. Wszystkie cytaty dotyczą fundamentalnej kwestii poruszanej w każdej ze szkół buddyzmu tybetańskiego: w jaki sposób buddyjskie metody i nauki mogą poprowadzić nas od obecnego stanu pomieszania i bezmyślnej beztroski do stanu świadomości, który jest nieograniczony, wolny i oparty na miłości do innych. Zbiór ten został podzielony na siedem rozdziałów, które odzwierciedlają strukturę nauk buddyzmu tybetańskiego. Pierwszy przybliża nam okoliczności ludzkiej egzystencji naznaczonej cierpieniem, uwarunkowanej przez prawo karmy, a jednak – jeśli ją zrozumiemy w prawidłowy sposób – pełnej możliwości zmian. Rozdział drugi traktuje o duchowej ścieżce, jej naturze, cechach i właściwościach. Trzeci rozdział przedstawia pogląd bogatego przekazu obejmującego praktykę medytacyjną, która jest centralną metodologią buddyzmu tybetańskiego. Nauki o współczuciu, które naturalnie wypływa z praktyki medytacyjnej, zawarte są w rozdziale czwartym. Rozdziały piąty i szósty poruszają kwestie pustości i natury buddy, podczas gdy w ostatnim rozdziale mowa jest o duchowym urzeczywistnieniu. ?

Książka stanowi ciekawe, rzetelne i inspirujące studium dotyczące postaci guru, postaci kluczowej dla zrozumienia natury religijno-filozoficznych koncepcji indyjskich. W literaturze światowej, jak i polskiej, dzieła poświęcone guru nie są liczne, a ich autorzy z reguły zajmują się wybranymi aspektami tego zagadnienia. Z recenzji prof. dra hab. Łukasza Trzcińskiego

Willigis Jager, benedyktyn, a zarazem mistrz zen, posiadacz niezwykle szerokiego widnokręgu umysłowego, rozważa fundamentalne kwestie ludzkiej egzystencji: Czy poza tym, co widzialne i przemijające istnieje coś trwałego, wiecznego? Czy możliwe jest nowe rozumienie choroby, starości i śmierci, zmartwychwstania i ponownych narodzin? Ojciec Willigis pragnie obudzić w nas ""rozumienie"", którego nie da się przekazać słowami, jest bowiem niewyrażalne.

Wywiad rzeka z Lamą Ole Nydahlem, pierwszym Europejczykiem, który otrzymał pełen przekaz nauk buddyzmu tybetańskiego i jako Lama przeniósł je na Zachód. To jednocześnie fascynująca opowieść o naszym umyśle, jego ogromnym potencjale, a w szczególności doskonałych właściwościach: nieustraszonej mądrości, spontanicznej radości i aktywnym współczuciu. Lama Ole mówi o tym, jak nauki buddy pomagają nam zobaczyć nieograniczone możliwości świata i nadać naszemu życiu sens i znaczenie. Jak znaleźć się w punkcie, w którym nie musimy się już niczego obawiać, ponieważ doświadczyliśmy umysłu jako przestrzeni. Ta książka zabierze nas na wycieczkę w rejony gdzie można poczuć prawdziwy sens słów Wyzwolenie i Oświecenie, a jednocześnie jest pasjonującą rozmową o życiu, filozofii, religii, fizyce kwantowej, kulturze, wolności, polityce i wielu innych rzeczach które nas w życiu interesują i pociągają. Lama Ole dzieli się z nami ogromnym życiowym doświadczeniem, które wspiera medytacja i błogosławieństwo oświeconych mistrzów szkoły Karma Kagyu. W pełen humoru sposób opowiada po prostu o tym jak być szczęśliwym i wolnym człowiekiem.,,Diamentowa Droga sprawia jednak, że stajemy się odważni, pogodni i przyjaźni. To sposób życia, dzięki któremu rozpuszczają się po prostu przeszkody, blokujące nasze rozpoznanie prawdziwej natury umysłu. To doświadczenie jest ponadczasowe, nie związane z żadną kulturą i prowadzi do całkowitej wolności"". Lama Ole Nydahl.

Dwie odmienne tradycje -- psychologia Zachodu i filozofia buddyzmu. Dwie wielkie osobowości, reprezentujące jakże różne drogi życiowe, doświadczenia i pasje. Prawdziwe starcie tytanów, z których jeden patrzy na otaczającą go rzeczywistość przez mędrca szkiełko i oko, a drugi stawia na czucie i wiarę z dużą dozą niewyczerpanego optymizmu. Pomimo tych wszystkich różnic odkrywają oni wspólne punkty w spojrzeniu na świat. Obaj chcieliby zmniejszyć ludzkie cierpienie, obu cechuje intensywna dociekliwość i łączy przekonanie, że mogą się nawzajem czegoś nauczyć. Zabierzemy Cię w fascynującą intelektualną podróż, w której Twoimi przewodnikami będą dwa wielkie współczesne umysły. Wsłuchaj się w ich rozmowy na temat związków nauki i duchowości. Zastanów się wraz z nimi nad kulturowymi i ewolucyjnymi źródłami nienawiści oraz współczucia. Dowiedz się, co mówi nauka o korzyściach płynących z buddyjskiej medytacji. A jeśli po tej niezwykłej uczcie umysłu i ducha nadal będziesz odczuwać niedosyt, wczytaj się w nie mniej pasjonujące komentarze, napisane przez naukowców i nauczycieli myśli buddyjskiej. Podzielą się oni z Tobą wynikami badań nad emocjami i zaproponują praktyczne ćwiczenia, pochodzące z mistycznych pism Wschodu.