Polecamy całą serię najlepszych książek psychologicznych. Znajdziecie tu najciekawsze i najbardziej popularne poradniki i podręczniki. Setki tytułów, do których chętnie się wraca. Polecamy szczególnie książkę psychiatry Viktora Frankla, która opisuje jego traumatyczne przeżycia z obozów koncentracyjnych podczas II wojny światowej oraz podstawy jego metody leczenia zaburzeń psychicznych. To jedna z najbardziej wpływowych książek w literaturze psychiatrycznej. Ponadto proponujemy również słynną książkę autorstwa Cialdini Robert B.To znakomita książka z dziedziny psychologii społecznej, prezentująca techniki wywierania wpływ na ludzi.
Tom zawiera autorska wersję scenariusza filmu Tomasza Wiszniewskiego, uhonorowanego nagrodami za najlepszą reżyserię, główną rolę męską i muzykę na XXXII Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni (2007).
To ważny film o obcowaniu z absolutem, o sile nadziei i wiary, odwołujący się do konwencji swojskiego kina drogi i opowieści o trudnej męskiej przyjaźni. Historia balansująca na granicy komedii i dramatu, brutalności i wzniosłości, przenikliwe spojrzenie na współczesną polską obyczajowość.
Jest taki czas w życiu człowieka, niezbyt długi, bo trwający zaledwie kilka lat, w którym wszystko przeżywa się z niezwykłą intensywnością. Czas, w którym nie jest się już dzieckiem, ale jeszcze nie przestąpiło się progu dorosłości. Czas, gdy wszystko zdarza się po raz pierwszy. Pierwsza miłość, pierwszy bunt, pierwsze rozczarowanie, pierwsze wino...
Czas wypełniony po brzegi nadzieją i marzeniami.
Jacek Borcuch
... I tak oto w tych opowiadaniach zatrzymałem piękne obrazy, które nie starzeją się wraz ze mną: w książce tej pozostaję niezmiennie chłopczykiem w marynarskim ubranku, z tornistrem pełnym książek i zeszytów na plecach, wciąż jednak pogrążonym w szczelnym dzwonie świadomej nieświadomości, wciąż wybiegającym naprzciw tajemnicy i zdziwieniu wywołanemu osłupieniem tym, co się wokół niego dzieje.
Miss April, z tej mojej popularności dostaję porządnych drgawek, krzyczę już nie tylko ""Pod Tygrysem"" i w ""Zielonym Laboratorium"" na dziennikarzy, ale i na poczciwców, którzy przychodzą mnie pozdrowić albo przychodzą mi oznajmić, że powinienem im dać trzydzieści tysięcy dolarów albo żebym ich adoptował, inny chce ode mnie piętnaście tysięcy marek, że chce dzieciom założyć zakład produkcji instrumentów smyczkowych (...)"".
Obecnie popołudniami Jan siaduje u okna i przygląda się sobie w szybie. Bez lęku. Przylatuje osa w prążkowanym dresie i lezie mu po nosie odbicia w szybie, lezie mu we włosy. Ani chybi kiedy indziej poczułby w mózgu owada chyżo przebierającego piekącymi nóżkami i znikającego w graciarni rozumu. Cały dzień dręczyłoby go to wyobrażenie. Dziś wie, że osa lezie po szybie, a owe drobniuteńkie kroczki to tylko jego domysły.
Historia o winie i jej odkupieniu. Z pozoru zwyczajna rodzina? Mąż żona, dzieci i teściowa - w mieszkaniu z oknami wychodzącymi na słoneczny Plac Zbawiciela - ludzie tacy, jak my i ich prawdziwa historia, w której złośliwość losu splata się z przypadkami i chybionymi intencjami i kruchą naturą człowieka. Przejmujący obraz ludzkich pragnień, marzeń, opowieść o człowieku, jego samotności pośród innych i potrzebie bliskości. To także opowieść o miłości we wszystkich jej przejawach.
Henri Michaux (1899-1984) -francuski pisarz i malarz urodzony w Belgii, jeden z najbardziej inspirujących i oryginalnych dwudziestowiecznych artystów. Tom zawiera jego surrealistyczną prozę poetycką poświęconą perypetiom zagadkowej i niepokojącej postaci niejakiego Piórki - everymana zanurzonego w okrucieństwie i chaosie świata.
Tanja Lucić przyjeżdża na uniwersytet w Amsterdamie, gdzie obejmuje prowadzenie wykładów z literatury jugosłowiańskiej. Jej studenci to uchodźcy z byłej Jugosławii, dla których studia są jedynie próbą legalizacji pobytu w Holandii. Na zajęciach spotykają się Serbowie, Chorwaci i Bośniacy, porozumiewający się między sobą nieistniejącym jugosłowiańskim językiem. Tanja Lucić, dostrzegając absurdalność sytuacji, w jakiej się znaleźli, inicjuje zebranie wspomnień w swoisty leksykon ex-jugosłowiańskiej mitologii. Wspomnienia odbudowują poczucie wspólnoty, jednocześnie ożywiając świeżą przeszłość i przypominając agresję, która zmusiła studentów do opuszczenia ojczyzny. Kilkoro z nich utrzymuje się, pracując równolegle w sexshopie o symbolicznej nazwie Ministerstwo Bólu. Niecodzienne zajęcia uniwersyteckie okazują się trudną i ryzykowną pseudoanalizą, zaś wspólne wspominanie nabiera oznak sadomasochistycznych.
Opowiadania Alissy Walser z tomu MNIEJSZA POŁOWA ŚWIATA to historie intrygujące, zmysłowe i pełne niedopowiedzeń. Każdy z siedmiu tekstów uznać można za miniaturowe studium kobiecego wnętrza, stanowiące odrębną całość, a zarazem finezyjnie przenikające się i stapiające z pozostałymi. Patrząca na świat z wrażliwością i dystansem narratorka dokonuje wyrafinowanych, nierzadko okrutnych eksperymentów na uczuciach i wyobraźni. W nieustającej grze z rzeczywistością sytuacje pozornie banalne i bez znaczenia zaczynają wymykać się spod kontroli, odsłaniają swe niepokojące oblicze.
Historia spotkania kobiety i mężczyzny. Próba rekonstrukcji przeszłości. Cudowność i groza pamięci. Walka złudzeń z prawdą, miłości z odrzuceniem. Odkrywanie własnej historii i cudzych ciał, doświadczanie bólu i przemocy. Co łączy dziedziczkę składów drzewnych, wojskowego na placówce w Gruzji, handlarkę cukierków, Szabataja Lippmana, nastolatkę w Lasku Bielańskim, krawca-bankruta, znudzoną żonę robiącą pompony?
Fernando Pessoa (1888-1935), modernistyczny poeta i prozaik portugalski, jest uznawany za jednego z najwybitniejszych pisarzy XX wieku. Posługiwał się wieloma nazwiskami, a każde z jego literackich wcieleń cechowało się odrębną osobowością i stylem. Księga niepokoju, której fikcyjnym autorem jest pomocnik księgowego w Lizbonie, Bernardo Soares, to połączenie dziennika intymnego i prozy poetyckiej, utrzymane w liryczno-metafizycznym tonie. Luźno powiązane fragmenty odkrywają świat wyobraźni pisarza, koncentrując się na badaniu stanów świadomości i emocji. Pasjonująca lektura "autobiografii bez faktów" zmusza do porzucenia czytelniczych przyzwyczajeń i skłania do wyjścia poza codzienne doświadczenia. Książka powstała z zapisków pozostawionych przez Pessoę i została wydana prawie pięćdziesiąt lat po jego śmierci. W Polsce ukazuje się po raz pierwszy w pełnym wydaniu, w nowym przekładzie.
Czuły barbarzyńca (1973) to niekonwencjonalna powieść inspirowana postacią grafika abstrakcjonisty Vladimira Boudnika (1924-1968), opowieść o przyjaźni i wspólnych poszukiwaniach nowych źródeł inspiracji - w knajpach, na ulicy, wśród zwyczajnych ludzi - a także historia narodzin Hrabalowskiej estetyki i wizji świata. Opatrzona przez autora podtytułem Teksty pedagogiczne przez kilkanaście lat funkcjonowała w obiegu niezależnym.
Nie mogłem napisać Butelek zwrotnych jako młody człowiek. Musiałem poczekać aż starość dotknie mnie bezpośrednio. Jest to historia mężczyzny, który nie chce jeszcze iść na emeryturę, ani w pracy, ani w miłości. I ma z tym problemy. Sverak Zdenek.
Chłopiec nie zadaje pytań, kiedy po zamachu na Olofa Palmego ojciec każe mu się spakować i mówi, że wyjeżdżają do Danii. To nie pierwsza i nie ostatnia przeprowadzka. Za to jak zwykle nagła i nieoczekiwana. Chłopiec wie jednak, że tak trzeba. Rozumie też, że nie może chodzić do szkoły jak inne dzieci. Ale lekcje z ojcem są znacznie ciekawsze, bo ojciec jest erudytą i wspaniale opowiada. Chłopiec nie pyta, dlaczego ojciec raz pracuje jako ochroniarz w klubie ze striptizem, to znów jako stolarz albo ogrodnik. Czasem nawet pomaga mu w pracy. No i nie dziwi się, że zdarza im się nie płacić za rzeczy, które zabierają ze sklepów, bo ojciec mówi, że to nie jest kradzież. Wie, że wszystko to jest częścią baśni, w której on sam – królewicz, i jego ojciec – król, toczą nierówną walkę z tajemniczą białą królową. Spotkanie z nią oznacza dla nich śmiertelne niebezpieczeństwo, dlatego ciągle muszą uciekać.
Kolejna powieść autora znakomitej, zekranizowanej przez Thomasa Vinterberga książki "Submarino" (Czarne 2011).
Napisałam tę książkę w ciągu paru miesięcy po śmieci ojca. Ma rytm braku i rozpaczy. Nie pisałam autoterapeutycznie, ale tym bardziej nie po to, by przerobić doświadczenie w literaturę. Pisałam, bo nie mogłam robić nic innego. Oczywiście, wykonywałam codzienne czynności i ich niezbędność stała się jednym ze składników narracji: dorośli rozpaczają po wykonaniu obowiązków. Pocieszałam się obrazem taty, który zatelefonowałby do mnie zaraz po lekturze. To straszne pocieszenie, ponieważ miałby pochwalić mnie za opis swojej własnej śmierci. Inga Iwasiów
"Czarna małpa" to kolejna powieść znakomitego rosyjskiego prozaika, która pokazuje złożoną rosyjską rzeczywistość. Bohater, pisarz i dziennikarz, wpada na trop tajemniczego laboratorium, w którym odbywają się badania psychiatryczne nad dziećmi. W tym samym czasie, w odległej wiosce, ma miejsce makabryczna zbrodnia dokonana przez nieletnich... Sensacyjny wątek jest świetnym pretekstem, by pokazać surowość systemu, podwójne standardy, mroczny półświatek i zacofanie prowincji. Równie mistrzowsko zdziera Prilepin uczuciowe pozłotko z relacji damsko-męskich i miłości rodzicielskiej, obnażając lęki, seksualne frustracje i samotność bohatera. "Czarna małpa" to zaskakujące połączenie politycznego thrillera, dramatu psychologicznego i powieści obyczajowej.
Janis to mężczyzna stojący na początku życiowej przygody. Nie wie, że jedyne, co może ofiarować światu, to własny talent, czyste myśli i dobre czyny. Wyrusza na poszukiwania „kobiety idealnej”, by urzeczywistnić swoje marzenie. Czy smakowanie kolejnych kobiet pomoże mu zbliżyć się do celu? Czy, celebrując życie, odnajdzie odpowiedzi na ważne pytania? „Daimonion młodości” to dorastanie, dojrzewanie, odejścia i powroty – wędrówka przez ziemski świat, który jako jedyny ma znaczenie, przedzieranie się przez własne uczucia, emocje, intuicję. To porzucanie przeciętności i rutyny, a odkrywanie świeżości w relacjach międzyludzkich, by następnie znów upaść w bólu istnienia i toczyć wewnętrzną walkę o wiarę w nadejście następnego świtu. Jak stwierdza sam autor, rachunek zysków i strat mimo wszystko pozostaje jednoznaczny: sens nadaje egzystencji jedynie „prosta radość z doświadczania życia jako takiego, radość z bycia zwycięzcą w kosmicznej ruletce niebytu”.
Książka "Gra ciałem" zawiera propozycję bliższego przyjrzenia się znaczeniom komunikowanym przez współczesne obrazy kobiet i dostrzeżenia w nich, jak w zwierciadle, dynamicznych zmian, jakim - pod wpływem krytyki ze strony feministek - ulegają społeczne role przypisywane w naszej kulturze kobietom i... mężczyznom. Głównymi bohaterami książki są stereotypy obecne nawet w wybitnych dziełach sztuki i wypierane ze świadomości współczesnego człowieka za pomocą przekazów kultury masowej.
Hajime i Shimamoto przyjaźnili się w dzieciństwie. Shimamoto, kiedy była mała, zachorowała na polio i od tego czasu miała sparaliżowaną jedną nogę. Hajime był jedynakiem, trochę rozpuszczonym i egoistycznym. Można powiedzieć, że byli zakochaną parą: po szkole godzinami słuchali razem płyt, rozmawiali i trzymali się za ręce. Potem ich drogi się rozeszły.
Hajime jest już dorosły. Ma żonę, dwójkę dzieci, prowadzi bar jazzowy. Powodzi mu się nieźle i ogólnie można go określić jako „odnoszącego sukcesy mężczyznę w średnim wieku”. I wtedy w jego życiu, po dwudziestu pięciu latach ponownie zjawia się Shimamoto. Nie widzieli się od czasu, gdy mieli dwanaście lat. Już nie jest kaleką - miała operację i jej noga jest zupełnie sprawna. Hajime patrzy na nią zupełnie inaczej niż wtedy, kiedy słuchali razem muzyki. Teraz naprawdę dostrzega w niej kobietę. A Shimamoto najwyraźniej skrywa przed nim jakąś mroczną tajemnicę. Jest jednak przez to bardziej pociągająca. Hajime musi przemyśleć od nowa całe swoje życie i zastanowić się, czy warto ryzykować utratę pracy, dzieci, kobiety, z którą ożenił się może z miłości ale na pewno bez namiętności - by odnowić związek z pierwszą, prawdziwą ukochaną. ?
Hajime i Shimamoto przyjaźnili się w dzieciństwie. Shimamoto, kiedy była mała, zachorowała na polio i od tego czasu miała sparaliżowaną jedną nogę. Hajime był jedynakiem, trochę rozpuszczonym i egoistycznym. Można powiedzieć, że byli zakochaną parą: po szkole godzinami słuchali razem płyt, rozmawiali i trzymali się za ręce. Potem ich drogi się rozeszły.
Hajime jest już dorosły. Ma żonę, dwójkę dzieci, prowadzi bar jazzowy. Powodzi mu się nieźle i ogólnie można go określić jako „odnoszącego sukcesy mężczyznę w średnim wieku”. I wtedy w jego życiu, po dwudziestu pięciu latach ponownie zjawia się Shimamoto. Nie widzieli się od czasu, gdy mieli dwanaście lat. Już nie jest kaleką - miała operację i jej noga jest zupełnie sprawna. Hajime patrzy na nią zupełnie inaczej niż wtedy, kiedy słuchali razem muzyki. Teraz naprawdę dostrzega w niej kobietę. A Shimamoto najwyraźniej skrywa przed nim jakąś mroczną tajemnicę. Jest jednak przez to bardziej pociągająca. Hajime musi przemyśleć od nowa całe swoje życie i zastanowić się, czy warto ryzykować utratę pracy, dzieci, kobiety, z którą ożenił się może z miłości ale na pewno bez namiętności - by odnowić związek z pierwszą, prawdziwą ukochaną. ?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
